Βιβλία που μας άγγιξαν περισσότερο, είτε για τον «θόρυβο» που προκάλεσαν στους αναγνώστες, είτε για την πρωτότυπή τους ιστορία ―που δεν μπορέσαμε να ξεχάσουμε με τίποτα―. Μερικά απο τα καλύτερα βιβλία του 2016 είναι εδώ!
Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΦΙΛΗ ΜΟΥ', ΕLENA FERRANTE
Μια συγγραφέας που γράφει με ψευδώνυμο και κανείς δεν ξέρει ποια είναι στην πραγματικότητα, με το βιβλίο που ξεκινά την Τετραλογία της Νάπολης και μαζί της την κουβέντα για τη μορφή του σύγχρονου μυθιστορήματος. Η Φερράντε αφηγείται την ιστορία 2 γυναικών, της Λίλα και της Έλενας, ξεκινώντας από τη δεκαετία του '50 και φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας. Πυλώνας της 'Υπέροχης Φίλης Μου' είναι η coming-of-age φιλία τους, αυτών των 2 κοριτσιών που γίνονται έφηβες, με φόντο τη βία και την ωμότητα της Νάπολης. Γύρω από αυτό η συγγραφέας πλέκει, σε απλή γλώσσα, χωρίς περιττό μπλα μπλα και με τις εξαιρετικές της ικανότητες στο storytelling, μια βαθιά προσωπική ιστορία για τη γυναίκα, τη φτώχια, τα όνειρα, την ταξική πάλη, τον ανταγωνισμό. Κάνει τον αναγνώστη να δει τον εαυτό του και τα συναισθήματα του στα πρόσωπα των 2 πρωταγωνιστριών, αλλά και στα πρόσωπα του καστ των εξαιρετικών περιφερειακών χαρακτήρων που συστήνει η συγγραφέας σε όλη του τη διάρκεια. Γράφει, πολλοί λένε, τη μοντέρνα saga όπως κανείς άλλος. Η ποιότητα του βιβλίου, όπως και τα υπόλοιπα της σειράς που θα ακολουθήσουν από τις Εκδόσεις Πατάκη και στη χώρα μας, η απόλαυση της ανάγνωσης του, αλλά και ο μύθος γύρω από το ποια είναι στην πραγματικότητα η Φερράντε, έχουν κάνει την 'Υπέροχη Φίλη Μου' ένα παγκόσμιο μπεστ-σέλερ.
'Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ', ANDRÉS NEUMANΟ
Ο Αργεντινός Andrés Neuman δεν είναι ούτε άγνωστος συγγραφέας (έχει εκδώσει 5 μυθιστορήματα που έχουν κερδίσει υποψηφιότητες για σημαντικά βραβεία όπως το International Dublin Literary Award), Ένας περιπλανώμενος, αινιγματικός μεταφραστής, ο Χανς, σταματά σε μια πόλη στα σύνορα της Σαξωνίας με την Πρωσία, κάπου στις αρχές του 19ου αιώνα. Στην αγορά του (όχι πραγματικού) Βανδερβούργου θα συναντήσει έναν οργανοπαίχτη, με το οποίο θα ξεκινήσει μια συζήτηση για την ταυτότητα και το τι είναι αυτό που ορίζει τον καθένα μας, μια συζήτηση η οποία θα τον κρατήσει από το να συνεχίσει το δρόμο του. Βαθιά φιλοσοφικό, γεμάτο κουβέντες για την αγάπη, τη θρησκεία, την τέχνη, την ιστορία, την πολιτική και με όχημα τον έρωτα του Χανς με τη Ζοφί, μια γυναίκα που γνωρίζει κατά τη διάρκεια της κουβέντας του με τον οργανοπαίχτη, στην Ευρώπη του τότε, ο Neuman μιλά στο έργο του για θέματα που απασχολούν την Ευρώπη του τώρα. Την Ευρωπαϊκή ιδέα, την ελευθερία των ατόμων, τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Το μυθιστόρημα τοποθετείται στις αρχές του 19ου αιώνα για να συγκρίνει και να αντιπαραθέσει τα ιδανικά, τις πεποιθήσεις και την ηθική του 21ου αιώνα και να βγάλει από αυτό κάτι πραγματικά άχρονο. 'Ο Ταξιδιώτης του Αιώνα' υπογραμμίζει τη μαεστρία του συγγραφέα του και σίγουρα θα βρίσκεται σε πολλές λίστες με τα καλύτερα και στο τέλος της χρονιάς.
Μια συγγραφέας που γράφει με ψευδώνυμο και κανείς δεν ξέρει ποια είναι στην πραγματικότητα, με το βιβλίο που ξεκινά την Τετραλογία της Νάπολης και μαζί της την κουβέντα για τη μορφή του σύγχρονου μυθιστορήματος. Η Φερράντε αφηγείται την ιστορία 2 γυναικών, της Λίλα και της Έλενας, ξεκινώντας από τη δεκαετία του '50 και φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας. Πυλώνας της 'Υπέροχης Φίλης Μου' είναι η coming-of-age φιλία τους, αυτών των 2 κοριτσιών που γίνονται έφηβες, με φόντο τη βία και την ωμότητα της Νάπολης. Γύρω από αυτό η συγγραφέας πλέκει, σε απλή γλώσσα, χωρίς περιττό μπλα μπλα και με τις εξαιρετικές της ικανότητες στο storytelling, μια βαθιά προσωπική ιστορία για τη γυναίκα, τη φτώχια, τα όνειρα, την ταξική πάλη, τον ανταγωνισμό. Κάνει τον αναγνώστη να δει τον εαυτό του και τα συναισθήματα του στα πρόσωπα των 2 πρωταγωνιστριών, αλλά και στα πρόσωπα του καστ των εξαιρετικών περιφερειακών χαρακτήρων που συστήνει η συγγραφέας σε όλη του τη διάρκεια. Γράφει, πολλοί λένε, τη μοντέρνα saga όπως κανείς άλλος. Η ποιότητα του βιβλίου, όπως και τα υπόλοιπα της σειράς που θα ακολουθήσουν από τις Εκδόσεις Πατάκη και στη χώρα μας, η απόλαυση της ανάγνωσης του, αλλά και ο μύθος γύρω από το ποια είναι στην πραγματικότητα η Φερράντε, έχουν κάνει την 'Υπέροχη Φίλη Μου' ένα παγκόσμιο μπεστ-σέλερ.
'Ο ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ', ANDRÉS NEUMANΟ
Ο Αργεντινός Andrés Neuman δεν είναι ούτε άγνωστος συγγραφέας (έχει εκδώσει 5 μυθιστορήματα που έχουν κερδίσει υποψηφιότητες για σημαντικά βραβεία όπως το International Dublin Literary Award), Ένας περιπλανώμενος, αινιγματικός μεταφραστής, ο Χανς, σταματά σε μια πόλη στα σύνορα της Σαξωνίας με την Πρωσία, κάπου στις αρχές του 19ου αιώνα. Στην αγορά του (όχι πραγματικού) Βανδερβούργου θα συναντήσει έναν οργανοπαίχτη, με το οποίο θα ξεκινήσει μια συζήτηση για την ταυτότητα και το τι είναι αυτό που ορίζει τον καθένα μας, μια συζήτηση η οποία θα τον κρατήσει από το να συνεχίσει το δρόμο του. Βαθιά φιλοσοφικό, γεμάτο κουβέντες για την αγάπη, τη θρησκεία, την τέχνη, την ιστορία, την πολιτική και με όχημα τον έρωτα του Χανς με τη Ζοφί, μια γυναίκα που γνωρίζει κατά τη διάρκεια της κουβέντας του με τον οργανοπαίχτη, στην Ευρώπη του τότε, ο Neuman μιλά στο έργο του για θέματα που απασχολούν την Ευρώπη του τώρα. Την Ευρωπαϊκή ιδέα, την ελευθερία των ατόμων, τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Το μυθιστόρημα τοποθετείται στις αρχές του 19ου αιώνα για να συγκρίνει και να αντιπαραθέσει τα ιδανικά, τις πεποιθήσεις και την ηθική του 21ου αιώνα και να βγάλει από αυτό κάτι πραγματικά άχρονο. 'Ο Ταξιδιώτης του Αιώνα' υπογραμμίζει τη μαεστρία του συγγραφέα του και σίγουρα θα βρίσκεται σε πολλές λίστες με τα καλύτερα και στο τέλος της χρονιάς.
'CONFITEOR', JAUME CABRÉ
Ο Καταλανός συγγραφέας μας πάει μια βόλτα στη Βαρκελώνη του 1950. Ο μικρός Αντριά μεγαλώνει μέσα σε μια εύπορη οικογένεια, με έναν εξουσιαστικό πατέρα με σκοτεινό παρελθόν που θέλει να τον μορφώσει και μια ψυχρή μητέρα που θέλει να τον δει βιολιστή, με το πολύτιμο βιολί Στοριόνι με το οποίο διδάσκεται τη μουσική του να είναι το νήμα που ενώνει ολόκληρο το μυθιστόρημα. Χρόνια αργότερα, η μνήμη του γερασμένου πια Αντριά σιγοσβήνει και ο ίδιος ξεκινά να γράψει την ιστορία του, την εξομολόγηση του. Μια ιστορία που περνά από ένα χαμένο παιδικό έρωτα με μια Εβραία, στη δικτατορία του Φράνκο, από το Άουσβιτς στη δολοφονία του πατέρα του κι από την παιδική ηλικία του Αντριά, παρέα με τους φανταστικούς του φίλους, στην Ισπανική Ιερά Εξέταση του 15ου αιώνα. Το 'Confiteor', που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πόλις, είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Είναι μια φιλοσοφική ιστορία ενηλικίωσης, ένα αστυνομικό βιβλίο που μιλά για τη φύση του κακού, μια αφηγηματική περιπέτεια γεμάτη μουσική, ένα απολαυστικό κείμενο γεμάτο ενοχές. Ένα μυθιστόρημα που ο συγγραφέας του έκανε 8 χρόνια να γράψει, που σπάει σε κομμάτια και ξαναενώνεται συνέχεια, σε όλες του τις 700+ σελίδες, από αυτά που σου μένουν για καιρό.
'ΣΤΑΘΜΟΣ ΕΝΤΕΚΑ', EMILY ST. JOHN MANDEL
Ο 'Σταθμός Έντεκα' ('Station Eleven', 2014) της Emily St. John Mandel που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος , είναι το genre βιβλίο της χρονιάς μέχρι στιγμής, πως δεν είναι ένα κλισεδιάρικο μετα-αποκαλυπτικό μυθιστόρημα, παίζει με το χρόνο, κάνει φανταστικά πράγματα με τους χαρακτήρες του και το πως συνδέονται, είναι καλογραμμένο και καλοστημένο. Ο κόσμος καταρρέει από έναν θανάσιμο ιό που μεταδίδεται τάχιστα από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η Mandel μας δείχνει τη στιγμή του ξεσπάσματος, τα γεγονότα που έφεραν τους πρωταγωνιστές μας στο σημείο που βρίσκονται σε αυτό το τέλος του πολιτισμού και στα γεγονότα που εκτυλίσσονται 20 χρόνια αργότερα, με την Περιπλανώμενη Συμφωνία, μια ομάδα μουσικών και ηθοποιών που γυρίζει στους εναπομείναντες οικισμούς της Αμερικής και προσφέρει μουσική και Σαίξπηρ, να βρίσκεται στο επίκεντρο. Ο 'Σταθμός Έντεκα' παίρνει τη φόρμα των δυστοπικών μυθιστορημάτων και παίζει μαζί της, την τσαλακώνει και δίνει τη δική του απόδοση των tropes του είδους.
Ο Καταλανός συγγραφέας μας πάει μια βόλτα στη Βαρκελώνη του 1950. Ο μικρός Αντριά μεγαλώνει μέσα σε μια εύπορη οικογένεια, με έναν εξουσιαστικό πατέρα με σκοτεινό παρελθόν που θέλει να τον μορφώσει και μια ψυχρή μητέρα που θέλει να τον δει βιολιστή, με το πολύτιμο βιολί Στοριόνι με το οποίο διδάσκεται τη μουσική του να είναι το νήμα που ενώνει ολόκληρο το μυθιστόρημα. Χρόνια αργότερα, η μνήμη του γερασμένου πια Αντριά σιγοσβήνει και ο ίδιος ξεκινά να γράψει την ιστορία του, την εξομολόγηση του. Μια ιστορία που περνά από ένα χαμένο παιδικό έρωτα με μια Εβραία, στη δικτατορία του Φράνκο, από το Άουσβιτς στη δολοφονία του πατέρα του κι από την παιδική ηλικία του Αντριά, παρέα με τους φανταστικούς του φίλους, στην Ισπανική Ιερά Εξέταση του 15ου αιώνα. Το 'Confiteor', που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πόλις, είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Είναι μια φιλοσοφική ιστορία ενηλικίωσης, ένα αστυνομικό βιβλίο που μιλά για τη φύση του κακού, μια αφηγηματική περιπέτεια γεμάτη μουσική, ένα απολαυστικό κείμενο γεμάτο ενοχές. Ένα μυθιστόρημα που ο συγγραφέας του έκανε 8 χρόνια να γράψει, που σπάει σε κομμάτια και ξαναενώνεται συνέχεια, σε όλες του τις 700+ σελίδες, από αυτά που σου μένουν για καιρό.
'ΣΤΑΘΜΟΣ ΕΝΤΕΚΑ', EMILY ST. JOHN MANDEL
Ο 'Σταθμός Έντεκα' ('Station Eleven', 2014) της Emily St. John Mandel που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος , είναι το genre βιβλίο της χρονιάς μέχρι στιγμής, πως δεν είναι ένα κλισεδιάρικο μετα-αποκαλυπτικό μυθιστόρημα, παίζει με το χρόνο, κάνει φανταστικά πράγματα με τους χαρακτήρες του και το πως συνδέονται, είναι καλογραμμένο και καλοστημένο. Ο κόσμος καταρρέει από έναν θανάσιμο ιό που μεταδίδεται τάχιστα από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η Mandel μας δείχνει τη στιγμή του ξεσπάσματος, τα γεγονότα που έφεραν τους πρωταγωνιστές μας στο σημείο που βρίσκονται σε αυτό το τέλος του πολιτισμού και στα γεγονότα που εκτυλίσσονται 20 χρόνια αργότερα, με την Περιπλανώμενη Συμφωνία, μια ομάδα μουσικών και ηθοποιών που γυρίζει στους εναπομείναντες οικισμούς της Αμερικής και προσφέρει μουσική και Σαίξπηρ, να βρίσκεται στο επίκεντρο. Ο 'Σταθμός Έντεκα' παίρνει τη φόρμα των δυστοπικών μυθιστορημάτων και παίζει μαζί της, την τσαλακώνει και δίνει τη δική του απόδοση των tropes του είδους.
'ΛΑΙΛΑ', MERILYNNE ROBINSON
Η συγγραφέας Marilynne Robinson είναι μια από τους σημαντικότερους μοντέρνους λογοτέχνες της Αμερικής και μια από τους αγαπημένους του Barack Obama. Στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή, όμως αυτό ίσως να αλλάξει τώρα που η 'Λάιλα' ('Lila', 2014) της εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Η ηρωίδα του βιβλίου, η μικρή Λάιλα, βρίσκει τον εαυτό της να περιφέρεται από πόλη σε πόλη, στα χρόνια του Μεγάλου Κραχ. Παραμελημένη από όλους, επιβιώνει παρέα με τη Ντολ, που τη βοηθά να επιζήσει αλλά κουβαλά το δικό της σκοτεινό παρελθόν (και ένα μαχαίρι, φονικό εργαλείο και συνοδοιπόρος της). Αργότερα, η Λάιλα φτάνει στη Γκίλιαντ της Αϊόβα, τόπο και των 2 προηγούμενων μυθιστορημάτων της Robinson, όπου βρίσκει καταφύγιο σε μια εκκλησία. Εκεί συναντά τον πάστορα Τζον Έιμς, τον άντρα που στη συνέχεια θα παντρευτεί. Το μυθιστόρημα συζητά για την πίστη, αλλά και τη μοναξιά, για δυο πολύ διαφορετικούς ανθρώπους που ανταλλάσουν λέξεις για να κατανοήσουν καλύτερα ο ένας τον άλλο και βρίσκουν τρυφερότητα πέρα και πάνω από όσα τους χωρίζουν, αλλά ταυτόχρονα έχουν τις δικές τους αντιλήψεις και εικόνες για τη ζωή, τους δικούς τους φόβους και τις δικές τους, βαθιές, αμφιβολίες για το σκοπό τους. Και παρότι η 'Λάιλα' μιλά για την πνευματικότητα, δεν προσποιείται πως γνωρίζει τις απαντήσεις, αλλά θέτει ερωτήματα. Ποιος αξίζει καλοσύνη και εξιλέωση σε έναν κόσμο που είναι η επί γης κόλαση;
ΛΙΓΗ ΖΩΗ, ΗΑΝΥΑ YANAGIHARA
Τέσσερις φίλοι και συμφοιτητές μετακομίζουν, μετά την αποφοίτησή τους, στη Νέα Υόρκη για να φτιάξουν τη ζωή τους – άφραγκοι, χαμένοι, με μόνο τους στήριγμα τη φιλία τους και τις φιλοδοξίες τους: Ο ευγενής, ωραίος Γουίλεμ, επίδοξος ηθοποιός∙ ο Τζέι Μπι, ζωγράφος από το Μπρούκλιν, που προσπαθεί να κατακτήσει τον καλλιτεχνικό κόσμο∙ ο Μάλκολμ, αρχιτέκτονας σε μια σημαντική εταιρεία∙ και ο Τζουντ – ο ιδιοφυής, αινιγματικός Τζουντ. Όπως περνούν οι δεκαετίες, οι σχέσεις τους βαθαίνουν, αλλά και σκοτεινιάζουν, καθώς τις χρωματίζουν ο εθισμός, η επιτυχία, η περηφάνια. Ωστόσο η σπουδαιότερη πρόκληση, συνειδητοποιούν όλοι, είναι ο ίδιος ο Τζουντ, πλέον ένας απίστευτα χαρισματικός δικηγόρος μα και ένας άνθρωπος ολοένα και πιο διαλυμένος, με το σώμα του και τον νου του σημαδεμένα από τους ανείπωτους τρόμους της παιδικής του ηλικίας – κυνηγημένος από τραύματα που φοβάται ότι όχι μόνο δεν θα ξεπεράσει ποτέ, αλλά και θα τον ορίζουν για πάντα. Με πρόζα πλούσια και λαμπρή, η Γιαναγκιχάρα γράφει έναν τραγικό, υπερβατικό ύμνο στην αγάπη, μια αριστοτεχνική απεικόνιση του σπαραγμού, της τυραννίας της μνήμης και των ορίων της ανθρώπινης αντοχής. Το μυθιστόρημα της χρονιάς που οι αναγνώστες του το μετέτρεψαν σε παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο!
«Αυτό το βιβλίο καθιερώνει τη Γιαναγκιχάρα ως μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες αμερικανίδες συγγραφείς».
Wall Street Journal.
«Ο Μάρτιν Έιμις αναρωτήθηκε κάποτε: «Ποιος άλλος εκτός από τον Τολστόι κατάφερε να κάνει την ευτυχία να ξεπηδάει μέσα από τις σελίδες;» Η συγκλονιστική απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι η Χάνια Γιαναγκιχάρα. Παρά τις ενστικτώδεις αντιδράσεις, οι συγκινητικότερες στιγμές του βιβλίου δεν είναι οι σκληρές του σκηνές, αλλά όταν ο Τζουντ δέχεται την καλοσύνη και την υποστήριξη των φίλων του… Το Λίγη Ζωή βιώνεται ως μια καθολική εμπειρία και, παρά τη σκοτεινιά και τον ανησυχαστικό του χαρακτήρα, διαθέτει γνήσια ομορφιά».
New Yorker
Η συγγραφέας Marilynne Robinson είναι μια από τους σημαντικότερους μοντέρνους λογοτέχνες της Αμερικής και μια από τους αγαπημένους του Barack Obama. Στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή, όμως αυτό ίσως να αλλάξει τώρα που η 'Λάιλα' ('Lila', 2014) της εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο. Η ηρωίδα του βιβλίου, η μικρή Λάιλα, βρίσκει τον εαυτό της να περιφέρεται από πόλη σε πόλη, στα χρόνια του Μεγάλου Κραχ. Παραμελημένη από όλους, επιβιώνει παρέα με τη Ντολ, που τη βοηθά να επιζήσει αλλά κουβαλά το δικό της σκοτεινό παρελθόν (και ένα μαχαίρι, φονικό εργαλείο και συνοδοιπόρος της). Αργότερα, η Λάιλα φτάνει στη Γκίλιαντ της Αϊόβα, τόπο και των 2 προηγούμενων μυθιστορημάτων της Robinson, όπου βρίσκει καταφύγιο σε μια εκκλησία. Εκεί συναντά τον πάστορα Τζον Έιμς, τον άντρα που στη συνέχεια θα παντρευτεί. Το μυθιστόρημα συζητά για την πίστη, αλλά και τη μοναξιά, για δυο πολύ διαφορετικούς ανθρώπους που ανταλλάσουν λέξεις για να κατανοήσουν καλύτερα ο ένας τον άλλο και βρίσκουν τρυφερότητα πέρα και πάνω από όσα τους χωρίζουν, αλλά ταυτόχρονα έχουν τις δικές τους αντιλήψεις και εικόνες για τη ζωή, τους δικούς τους φόβους και τις δικές τους, βαθιές, αμφιβολίες για το σκοπό τους. Και παρότι η 'Λάιλα' μιλά για την πνευματικότητα, δεν προσποιείται πως γνωρίζει τις απαντήσεις, αλλά θέτει ερωτήματα. Ποιος αξίζει καλοσύνη και εξιλέωση σε έναν κόσμο που είναι η επί γης κόλαση;
ΛΙΓΗ ΖΩΗ, ΗΑΝΥΑ YANAGIHARA
Τέσσερις φίλοι και συμφοιτητές μετακομίζουν, μετά την αποφοίτησή τους, στη Νέα Υόρκη για να φτιάξουν τη ζωή τους – άφραγκοι, χαμένοι, με μόνο τους στήριγμα τη φιλία τους και τις φιλοδοξίες τους: Ο ευγενής, ωραίος Γουίλεμ, επίδοξος ηθοποιός∙ ο Τζέι Μπι, ζωγράφος από το Μπρούκλιν, που προσπαθεί να κατακτήσει τον καλλιτεχνικό κόσμο∙ ο Μάλκολμ, αρχιτέκτονας σε μια σημαντική εταιρεία∙ και ο Τζουντ – ο ιδιοφυής, αινιγματικός Τζουντ. Όπως περνούν οι δεκαετίες, οι σχέσεις τους βαθαίνουν, αλλά και σκοτεινιάζουν, καθώς τις χρωματίζουν ο εθισμός, η επιτυχία, η περηφάνια. Ωστόσο η σπουδαιότερη πρόκληση, συνειδητοποιούν όλοι, είναι ο ίδιος ο Τζουντ, πλέον ένας απίστευτα χαρισματικός δικηγόρος μα και ένας άνθρωπος ολοένα και πιο διαλυμένος, με το σώμα του και τον νου του σημαδεμένα από τους ανείπωτους τρόμους της παιδικής του ηλικίας – κυνηγημένος από τραύματα που φοβάται ότι όχι μόνο δεν θα ξεπεράσει ποτέ, αλλά και θα τον ορίζουν για πάντα. Με πρόζα πλούσια και λαμπρή, η Γιαναγκιχάρα γράφει έναν τραγικό, υπερβατικό ύμνο στην αγάπη, μια αριστοτεχνική απεικόνιση του σπαραγμού, της τυραννίας της μνήμης και των ορίων της ανθρώπινης αντοχής. Το μυθιστόρημα της χρονιάς που οι αναγνώστες του το μετέτρεψαν σε παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο!
«Αυτό το βιβλίο καθιερώνει τη Γιαναγκιχάρα ως μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες αμερικανίδες συγγραφείς».
Wall Street Journal.
«Ο Μάρτιν Έιμις αναρωτήθηκε κάποτε: «Ποιος άλλος εκτός από τον Τολστόι κατάφερε να κάνει την ευτυχία να ξεπηδάει μέσα από τις σελίδες;» Η συγκλονιστική απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι η Χάνια Γιαναγκιχάρα. Παρά τις ενστικτώδεις αντιδράσεις, οι συγκινητικότερες στιγμές του βιβλίου δεν είναι οι σκληρές του σκηνές, αλλά όταν ο Τζουντ δέχεται την καλοσύνη και την υποστήριξη των φίλων του… Το Λίγη Ζωή βιώνεται ως μια καθολική εμπειρία και, παρά τη σκοτεινιά και τον ανησυχαστικό του χαρακτήρα, διαθέτει γνήσια ομορφιά».
New Yorker
TO KΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ, ΤΖΕΣΣΥ ΜΠΑΡΤΟΝ
Το κουκλόσπιτο ―λογοτεχνικό ντεπούτο― της Βρετανής Jessie Burton έχει όλα τα «φόντα» για να εξελιχθεί σε μια από τις πιο απολαυστικές εκδόσεις της περιόδου. Αφορμή για την συγγραφή του στάθηκε ένα πραγματικό κουκλόσπιτο, αυτό της Ολλανδής Πετρονέλλα Όορτμαν που έζησε τον 17ο αιώνα και έδωσε το όνομά της στην πρωταγωνίστρια του βιβλίου (οι υπόλοιπες πληροφορίες είναι προϊόν μυθοπλασίας). Η ιστορία αρχίζει το 1686, όταν η δεκαοχτάχρονη Νέλλα, φθάνει στο Άμστερνταμ για να συναντήσει για πρώτη φορά το σύζυγό της και επιτυχημένο έμπορο Γιοχάννες Μπραντ και να εγκατασταθεί στο σπίτι τους. Αυτή όμως που την υποδέχεται είναι η αδερφή του, η Μάριν, μια γυναίκα με πολύ έντονο χαρακτήρα που δεν είναι διαθέσιμη να της κάνει εύκολη τη συμβίωση. Και έτσι έχουμε μια δύσκολη οικογενειακή σχέση και μια γυναίκα ―η Νέλλα Όορτμαν― που προφανώς αναγκάζεται να δεχθεί αυτόν το γάμο ως ένα μέσο για τη δική της επιβίωση. Από την άλλη, πίστευε ότι σύντομα θα μπορέσει να έχει κάτι σαν αγάπη, μόνο που οι ελπίδες της δεν καρποφορούν αφού ο Γιοχάννες δεν της δίνει καθόλου σημασία και δεν της εκφράζει καμία ερωτική επιθυμία. Το μοναδικό του δείγμα ενδιαφέροντος είναι ένα δώρο: ένα κουκλόσπιτο, ένα πιστό αντίγραφο του σπιτιού τους ώστε η Νέλλα να απασχοληθεί με τη διακόσμηση του και έτσι να προσαρμοστεί στις συνθήκες της νέας της ζωής. Και εδώ είναι το σημείο που ξεκινάει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του βιβλίου. Η συγγραφέας Jessie Burton, καταφέρνει να συνδυάζει την εξαιρετικά καλογραμμένη ιστορία με στοιχεία ίντριγκας και μυστηρίου, καθώς τα κομμάτια που στέλνονται από τον μινιατουροποιό προξενούν τεράστια αγωνία για τον λόγο της αποστολή τους είναι καθαρός εκβιασμός, προειδοποίηση ή μήπως κάτι που η Νέλλα δεν μπορεί να προβλέψει με τίποτα;
Τα φώτα, Έλενορ Κάτον
Βρισκόμαστε στο 1866 και ο Γουόλτερ Μούντι, απογοητευμένος από τη ζωή του στην Αγγλία, καταφθάνει στη Νέα Ζηλανδία για να αναζητήσει την τύχη του στα χρυσωρυχεία. Το βράδυ της άφιξής του στην πόλη Χοκιτίκα, ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξίδι και μια τρομακτική εμπειρία στο καράβι, θα διακόψει άθελά του μια μυστική συνάντηση δώδεκα ανδρών που λαμβάνει χώρα στο καπνιστήριο του ξενοδοχείου που διαμένει. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν συναντηθεί για να συζητήσουν μια σειρά γεγονότων και συμπτώσεων που έχουν ανησυχήσει το τελευταίο διάστημα την πόλη και στα οποία όλοι τους εμπλέκονται, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Ο Γουόλτερ Μούντι καλείται όχι μόνο να ακούσει τη μυστήρια αυτή υπόθεση, αλλά και να συμμετάσχει ο ίδιος σ’ αυτό το απίθανο δίχτυ που υφαίνουν οι ζωές των προσώπων και η μοίρα των ανθρώπων. Κι ίσως είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται αυτό το περίεργο παιχνίδι της μοίρας στις πραγματικές του διαστάσεις· γιατί το παρόν συμπλέκεται με το παρελθόν, σαν σφαίρα μέσα σε σφαίρα, και το παιχνίδι της Τύχης και της Ειμαρμένης κάνει τις ανθρώπινες ζωές να διασταυρώνονται και να μοιάζουν με τα αόρατα νήματα που συνδέουν τα αστέρια στον νυχτερινό ουρανό. Τα "Φώτα, ο Ήλιος και η Σελήνη", είναι ένα αφήγημα που η πλοκή του θυμίζει τα καλύτερα μυθιστορήματα της βρετανικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα και η τεχνική του τους μοντερνιστές συγγραφείς του 20ού αιώνα. Η αναπαράσταση της εποχής, η βικτωριανή κοινωνία των αποικιών, το κυνήγι του χρυσού στη Νέα Ζηλανδία, οι ιθαγενείς Μαορί, η ανθρώπινη απληστία, η αγάπη κι η αυτοθυσία, όλα αυτά ζωντανεύουν μέσα από την ευρηματική πλοκή, αλλά και τον υπαρξιακό στοχασμό της Catton, όταν σκιαγραφεί τους χαρακτήρες της ή αναλύει τα κίνητρα που διέπουν την ανθρώπινη συμπεριφορά.Η Catton κατάφερε να γράψει ένα κλασικό μυθιστόρημα πλοκής με τα πιο χαρακτηριστικά διδάγματα τεχνικής της αφήγησης που μας πρόσφερε ο μοντερνισμός. Κάτι που σίγουρα θα θαύμαζαν ο Μπόρχες και ο Ναμπόκοφ...
Το κουκλόσπιτο ―λογοτεχνικό ντεπούτο― της Βρετανής Jessie Burton έχει όλα τα «φόντα» για να εξελιχθεί σε μια από τις πιο απολαυστικές εκδόσεις της περιόδου. Αφορμή για την συγγραφή του στάθηκε ένα πραγματικό κουκλόσπιτο, αυτό της Ολλανδής Πετρονέλλα Όορτμαν που έζησε τον 17ο αιώνα και έδωσε το όνομά της στην πρωταγωνίστρια του βιβλίου (οι υπόλοιπες πληροφορίες είναι προϊόν μυθοπλασίας). Η ιστορία αρχίζει το 1686, όταν η δεκαοχτάχρονη Νέλλα, φθάνει στο Άμστερνταμ για να συναντήσει για πρώτη φορά το σύζυγό της και επιτυχημένο έμπορο Γιοχάννες Μπραντ και να εγκατασταθεί στο σπίτι τους. Αυτή όμως που την υποδέχεται είναι η αδερφή του, η Μάριν, μια γυναίκα με πολύ έντονο χαρακτήρα που δεν είναι διαθέσιμη να της κάνει εύκολη τη συμβίωση. Και έτσι έχουμε μια δύσκολη οικογενειακή σχέση και μια γυναίκα ―η Νέλλα Όορτμαν― που προφανώς αναγκάζεται να δεχθεί αυτόν το γάμο ως ένα μέσο για τη δική της επιβίωση. Από την άλλη, πίστευε ότι σύντομα θα μπορέσει να έχει κάτι σαν αγάπη, μόνο που οι ελπίδες της δεν καρποφορούν αφού ο Γιοχάννες δεν της δίνει καθόλου σημασία και δεν της εκφράζει καμία ερωτική επιθυμία. Το μοναδικό του δείγμα ενδιαφέροντος είναι ένα δώρο: ένα κουκλόσπιτο, ένα πιστό αντίγραφο του σπιτιού τους ώστε η Νέλλα να απασχοληθεί με τη διακόσμηση του και έτσι να προσαρμοστεί στις συνθήκες της νέας της ζωής. Και εδώ είναι το σημείο που ξεκινάει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του βιβλίου. Η συγγραφέας Jessie Burton, καταφέρνει να συνδυάζει την εξαιρετικά καλογραμμένη ιστορία με στοιχεία ίντριγκας και μυστηρίου, καθώς τα κομμάτια που στέλνονται από τον μινιατουροποιό προξενούν τεράστια αγωνία για τον λόγο της αποστολή τους είναι καθαρός εκβιασμός, προειδοποίηση ή μήπως κάτι που η Νέλλα δεν μπορεί να προβλέψει με τίποτα;
Τα φώτα, Έλενορ Κάτον
Βρισκόμαστε στο 1866 και ο Γουόλτερ Μούντι, απογοητευμένος από τη ζωή του στην Αγγλία, καταφθάνει στη Νέα Ζηλανδία για να αναζητήσει την τύχη του στα χρυσωρυχεία. Το βράδυ της άφιξής του στην πόλη Χοκιτίκα, ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξίδι και μια τρομακτική εμπειρία στο καράβι, θα διακόψει άθελά του μια μυστική συνάντηση δώδεκα ανδρών που λαμβάνει χώρα στο καπνιστήριο του ξενοδοχείου που διαμένει. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν συναντηθεί για να συζητήσουν μια σειρά γεγονότων και συμπτώσεων που έχουν ανησυχήσει το τελευταίο διάστημα την πόλη και στα οποία όλοι τους εμπλέκονται, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Ο Γουόλτερ Μούντι καλείται όχι μόνο να ακούσει τη μυστήρια αυτή υπόθεση, αλλά και να συμμετάσχει ο ίδιος σ’ αυτό το απίθανο δίχτυ που υφαίνουν οι ζωές των προσώπων και η μοίρα των ανθρώπων. Κι ίσως είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται αυτό το περίεργο παιχνίδι της μοίρας στις πραγματικές του διαστάσεις· γιατί το παρόν συμπλέκεται με το παρελθόν, σαν σφαίρα μέσα σε σφαίρα, και το παιχνίδι της Τύχης και της Ειμαρμένης κάνει τις ανθρώπινες ζωές να διασταυρώνονται και να μοιάζουν με τα αόρατα νήματα που συνδέουν τα αστέρια στον νυχτερινό ουρανό. Τα "Φώτα, ο Ήλιος και η Σελήνη", είναι ένα αφήγημα που η πλοκή του θυμίζει τα καλύτερα μυθιστορήματα της βρετανικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα και η τεχνική του τους μοντερνιστές συγγραφείς του 20ού αιώνα. Η αναπαράσταση της εποχής, η βικτωριανή κοινωνία των αποικιών, το κυνήγι του χρυσού στη Νέα Ζηλανδία, οι ιθαγενείς Μαορί, η ανθρώπινη απληστία, η αγάπη κι η αυτοθυσία, όλα αυτά ζωντανεύουν μέσα από την ευρηματική πλοκή, αλλά και τον υπαρξιακό στοχασμό της Catton, όταν σκιαγραφεί τους χαρακτήρες της ή αναλύει τα κίνητρα που διέπουν την ανθρώπινη συμπεριφορά.Η Catton κατάφερε να γράψει ένα κλασικό μυθιστόρημα πλοκής με τα πιο χαρακτηριστικά διδάγματα τεχνικής της αφήγησης που μας πρόσφερε ο μοντερνισμός. Κάτι που σίγουρα θα θαύμαζαν ο Μπόρχες και ο Ναμπόκοφ...
Πόλη στις φλόγες , Garth Risk Hallberg
Η ιστορία ξεκινάει με τον πυροβολισμό της 17χρονης Σαμάνθα Τσιτσάρο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1977. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι μπορεί η ιστορία να ξεκινάει από μια απόπειρα δολοφονίας, το βιβλίο όμως δεν θα το ενέτασσα στην κατηγορία του μυστηρίου με την κλασική έννοια του όρου. Απλά, το συγκεκριμένο γεγονός αποτελεί σημείο αναφοράς για να ξετυλιχτεί αργά και σταθερά το κουβάρι της ζωής κάποιων ανθρώπων οι οποίοι, άμεσα ή έμμεσα, συνδέονται μεταξύ τους κι εν κατακλείδι να μάθεις ποιος είναι ο ένοχος χωρίς, όμως, αυτό να γίνεται αυτοσκοπός. Από τον δάσκαλο κι επίδοξο συγγραφέα, Μέρσερ ο οποίος μου δίνει την αίσθηση ότι έχει κάποια στοιχεία του ίδιου του συγγραφέα, έως τον έφηβο Τσάρλι, καθώς και τον Γουίλιαμ και την Ρέιγκαν, γόνους της πάμπλουτης οικογένεια Χάμιλτον-Σουίνι, o Ρισκ καταφέρνει να δημιουργήσει χαρακτήρες που δεν διστάζουν να φτάσουν στα άκρα για να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους. Η μεγαλύτερη επιτυχία αυτού του βιβλίου, και ίσως ένας από τους λόγους της επιτυχίας του, είναι, κατά την γνώμη μου, η αριστοτεχνική απόδοση της ατμόσφαιρας της δεκαετίας του ‘70. Ο Ρίσκ καταφέρνει να κάνει μία πολύ ρεαλιστική αποτύπωση της πανκ-ροκ κουλτούρας, του κόσμου των ναρκωτικών, του χάσματος ανάμεσα σε πάμπλουτους επιχειρηματίες και σε ανθρώπους που ζούνε σε γειτονιές―γκέτο ναρκομανών. Όλα αυτά αλληλεπιδρούν με τις ζωές των ηρώων, κάθε μία από τις οποίες αντικατοπτρίζει ένα από τα κοινωνικά ζητήματα της εποχής, και οδηγούνται στην κορύφωση την βραδιά του μπλακ-αουτ , τον Ιούλιο του 1977.
Η σκούπα και το σύστημα, του David Foster Wallace
Το μυθιστόρημα που γράφτηκε μόλις στα 23 χρόνια του, προσέφερε στο αναγνωστικό κοινό, μια πρωτότυπη λογοτεχνική φόρμα, απομακρυσμένη από το ρεαλισμό που επικρατούσε μέχρι τότε. Κείμενα με καταρρακτώδη μυθιστορηματική ανάπτυξη, εσωτερικούς μονολόγους και πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες ταυτόχρονα, ήταν κάποια από τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης γραφής του. Η Λινόρ βασική ηρωίδα του βιβλίου, εργάζεται ως τηλεφωνήτρια στον εκδοτικό οίκο Φρίκουεντ και Βίγκορους, ενώ βρίσκεται συνέχεια κάτω από τη σκιά όλων: όλοι έχουν τον πρώτο λόγο για ό,τι κάνει. Η θυελλώδης ερωτική σχέση της με το αφεντικό της Ρικ Βίγκορους αρχίζει να γίνεται στάσιμη. Ο παπαγάλος της Βλαντ ο Παλουκωτής μετατρέπεται σε ραδιοφωνική διασημότητα με δική του εκπομπή (δεν επαναλαμβάνει απλώς λέξεις, αλλά πραγματοποιεί ομιλίες για το κοινό!). Όσο όμως το ρομάντζο του Ρικ Βίγκορους και της Λινόρ φθίνει, αυτός θα της αφηγείται πολλές διαφορετικές ιστορίες, που ίσως να είναι ο λόγος της φθίνουσας αυτής σχέσης. Ταυτόχρονα η Λινόρ προσπαθεί να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα της, την οποία και αγνοεί συνεχώς, αλλά και να βρει ίχνη της προγιαγιάς της (Λινόρ και αυτή) καθώς και άλλων 25 ηλικιωμένων που έχουν εξαφανιστεί από τον οίκο ευγηρίας που ζούσαν…Ο αναγνώστης θα έρθει αντιμέτωπος με διάφορες καταστάσεις σχεδόν παράλογες που αφορούν στην αγάπη, στις διαπροσωπικές σχέσεις στη δουλειά, στη φιλοσοφία, στη γραφή, στη φήμη, στην τηλεόραση, στη ζήλια, στα φάρμακα, στη θρησκεία, ακόμη και στην ψυχανάλυση. Για τον Foster Wallace, η γλώσσα δεν είναι αθώα. Οι λέξεις, ενώνονται και δημιουργούν ένα διήγημα, και κάθε τέτοιο μετατρέπεται αυτόματα σε ένα είδους σύστημα που ελέγχει ό,τι το περιβάλλει. Στο σύστημα που δημιουργεί το ίδιο το βιβλίο, η κοινωνική κατασκευή της πραγματικότητας πάντα περιλαμβάνει μια σκούπα και η λογοτεχνία δημιουργείται από την επιθυμία της υπέρμετρης σπατάλης..
Η ιστορία ξεκινάει με τον πυροβολισμό της 17χρονης Σαμάνθα Τσιτσάρο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1977. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι μπορεί η ιστορία να ξεκινάει από μια απόπειρα δολοφονίας, το βιβλίο όμως δεν θα το ενέτασσα στην κατηγορία του μυστηρίου με την κλασική έννοια του όρου. Απλά, το συγκεκριμένο γεγονός αποτελεί σημείο αναφοράς για να ξετυλιχτεί αργά και σταθερά το κουβάρι της ζωής κάποιων ανθρώπων οι οποίοι, άμεσα ή έμμεσα, συνδέονται μεταξύ τους κι εν κατακλείδι να μάθεις ποιος είναι ο ένοχος χωρίς, όμως, αυτό να γίνεται αυτοσκοπός. Από τον δάσκαλο κι επίδοξο συγγραφέα, Μέρσερ ο οποίος μου δίνει την αίσθηση ότι έχει κάποια στοιχεία του ίδιου του συγγραφέα, έως τον έφηβο Τσάρλι, καθώς και τον Γουίλιαμ και την Ρέιγκαν, γόνους της πάμπλουτης οικογένεια Χάμιλτον-Σουίνι, o Ρισκ καταφέρνει να δημιουργήσει χαρακτήρες που δεν διστάζουν να φτάσουν στα άκρα για να αντιμετωπίσουν τους δαίμονές τους. Η μεγαλύτερη επιτυχία αυτού του βιβλίου, και ίσως ένας από τους λόγους της επιτυχίας του, είναι, κατά την γνώμη μου, η αριστοτεχνική απόδοση της ατμόσφαιρας της δεκαετίας του ‘70. Ο Ρίσκ καταφέρνει να κάνει μία πολύ ρεαλιστική αποτύπωση της πανκ-ροκ κουλτούρας, του κόσμου των ναρκωτικών, του χάσματος ανάμεσα σε πάμπλουτους επιχειρηματίες και σε ανθρώπους που ζούνε σε γειτονιές―γκέτο ναρκομανών. Όλα αυτά αλληλεπιδρούν με τις ζωές των ηρώων, κάθε μία από τις οποίες αντικατοπτρίζει ένα από τα κοινωνικά ζητήματα της εποχής, και οδηγούνται στην κορύφωση την βραδιά του μπλακ-αουτ , τον Ιούλιο του 1977.
Η σκούπα και το σύστημα, του David Foster Wallace
Το μυθιστόρημα που γράφτηκε μόλις στα 23 χρόνια του, προσέφερε στο αναγνωστικό κοινό, μια πρωτότυπη λογοτεχνική φόρμα, απομακρυσμένη από το ρεαλισμό που επικρατούσε μέχρι τότε. Κείμενα με καταρρακτώδη μυθιστορηματική ανάπτυξη, εσωτερικούς μονολόγους και πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες ταυτόχρονα, ήταν κάποια από τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης γραφής του. Η Λινόρ βασική ηρωίδα του βιβλίου, εργάζεται ως τηλεφωνήτρια στον εκδοτικό οίκο Φρίκουεντ και Βίγκορους, ενώ βρίσκεται συνέχεια κάτω από τη σκιά όλων: όλοι έχουν τον πρώτο λόγο για ό,τι κάνει. Η θυελλώδης ερωτική σχέση της με το αφεντικό της Ρικ Βίγκορους αρχίζει να γίνεται στάσιμη. Ο παπαγάλος της Βλαντ ο Παλουκωτής μετατρέπεται σε ραδιοφωνική διασημότητα με δική του εκπομπή (δεν επαναλαμβάνει απλώς λέξεις, αλλά πραγματοποιεί ομιλίες για το κοινό!). Όσο όμως το ρομάντζο του Ρικ Βίγκορους και της Λινόρ φθίνει, αυτός θα της αφηγείται πολλές διαφορετικές ιστορίες, που ίσως να είναι ο λόγος της φθίνουσας αυτής σχέσης. Ταυτόχρονα η Λινόρ προσπαθεί να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα της, την οποία και αγνοεί συνεχώς, αλλά και να βρει ίχνη της προγιαγιάς της (Λινόρ και αυτή) καθώς και άλλων 25 ηλικιωμένων που έχουν εξαφανιστεί από τον οίκο ευγηρίας που ζούσαν…Ο αναγνώστης θα έρθει αντιμέτωπος με διάφορες καταστάσεις σχεδόν παράλογες που αφορούν στην αγάπη, στις διαπροσωπικές σχέσεις στη δουλειά, στη φιλοσοφία, στη γραφή, στη φήμη, στην τηλεόραση, στη ζήλια, στα φάρμακα, στη θρησκεία, ακόμη και στην ψυχανάλυση. Για τον Foster Wallace, η γλώσσα δεν είναι αθώα. Οι λέξεις, ενώνονται και δημιουργούν ένα διήγημα, και κάθε τέτοιο μετατρέπεται αυτόματα σε ένα είδους σύστημα που ελέγχει ό,τι το περιβάλλει. Στο σύστημα που δημιουργεί το ίδιο το βιβλίο, η κοινωνική κατασκευή της πραγματικότητας πάντα περιλαμβάνει μια σκούπα και η λογοτεχνία δημιουργείται από την επιθυμία της υπέρμετρης σπατάλης..