Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως το 1970, οι χίπηδες είχαν αναπτύξει το δικό τους εναλλακτικό τουρισμό. Με ελάχιστα δολάρια στην τσέπη κατευθύνονταν στα βάθη της Ασίας. Διέσχιζαν την Τουρκία, το Λίβανο, το Κασμίρ, το Ιράν και το Αφγανιστάν για να φτάσουν στον προορισμό τους, που ήταν η Ινδία. Ο σκοπός τους
ήταν ένας: να καπνίσουν μαριχουάνα από τα κέντρα παραγωγής ....
ήταν ένας: να καπνίσουν μαριχουάνα από τα κέντρα παραγωγής ....
Σταματούσαν σε συγκεκριμένα ξενοδοχεία, εστιατόρια και καφετέριες όπου μπορούσαν να κάνουν το τσιγαριλίκι τους χωρίς να τους ενοχλήσει κανείς. Νεαροί Ευρωπαίοι, βορειο-Αμερικάνοι και Αυστραλοί ταξίδευαν στη μυστικιστική ανατολή με λεωφορείο, τρένο ή και ωτοστόπ! Κάποιοι προτιμούσαν να νοικιάσουν βαν ή μοτοσυκλέτες και να απολαύσουν το ταξίδι τους. Ενδεικτικά, το λεωφορείο που ξεκινούσε από το Λονδίνο και κατέληγε στο Νέο Δελχί κόστιζε μόνο 45 δολάρια. Στα τέλη του ’60 πολλοί μαθητές άρχισαν να πωλούν τους δίσκους τους, προκειμένου να μπορέσουν να ζήσουν τη χίπικη περιπέτεια. Οι θρυλικοί Μπήτλς επισκέφθηκαν την Ινδία το 1968 και φυσικά άθελά τους, ενίσχυσαν την επιθυμία των πιτσιρικάδων να κάνουν αυτό το ταξίδι. Οι επισκέπτες δεν έψαχναν για λούσα και υπερπολυτελή ζωή, αντίθετα προσπαθούσαν να περάσουν τις μέρες τους, όπως οι ντόπιοι της περιοχής. Συχνά, υιοθετούσαν ακόμη και τον τρόπο ντυσίματός τους. Το σημείο συνάντησής τους ήταν ένα μαγαζί που έφτιαχνε πουτίγκες στην Κωνσταντινούπολη, «Lale Restaurant». Ήταν το μόνο μέρος με διαθέσιμες πληροφορίες για την μεταφορά των τουριστών στην Ασία. Οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού είχαν βάλει ένα πίνακα ανακοινώσεων με τον οποίο οι ταξιδιώτες επικοινωνούσαν αφήνοντας μηνύματα ο ένας στον άλλο.Πολλοί νεαροί ταξιδιώτες έμπλεξαν σε μπελάδες. Άλλοι κατέληξαν στην φυλακή, ενώ άλλοι, αφού τηλεφώνησαν στους γονείς τους, γύρισαν στο σπίτι τους αεροπορικώς. Υπάρχουν και αυτοί που «ξέμειναν» στην Ινδία και ζουν εκεί μέχρι σήμερα. Το όνειρο των χίπηδων έσβησε το 1979, όταν η Ρωσία εισέβαλε στο Αφγανιστάν. Οι εχθροπραξίες διήρκεσαν πολλά χρόνια και το ταξίδι στην «μυστικιστική ανατολή» αναβλήθηκε επ’ αόριστον....
Οι Beatles και η ινδική επιρροή τους
Η φιλοσοφική πλεύση των Μπήτλς και των τραγουδιών τους στον κόσμο της ανατολής, των Ινδιών και των γκουρού έχει ρίζα. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1960, οπότε και κατάφεραν να εναρμονίσουν, μουσικά, τις νέες, τότε, αντιλήψεις και θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις και αναζητήσεις τους, με την ανακάλυψη ενός «νέου κόσμου» που έβρισκε τις αρμονίες του στην ψυχεδέλεια των Ελ Ες Ντι, από τη μια, και τους μυστικιστικούς ήχους του σιτάρ του Ραβί Σανκάρ, από την άλλη.Από τους τέσσερις, περισσότερο φαίνεται να επηρεάστηκε ο Τζορτζ Χάρισον, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Ρίνγκο Σταρ, ο Πωλ Μακ Κάρτνεϊ και ο Τζον Λένον δεν γοητεύτηκαν από τη νέα τους ανακάλυψη, φτάνοντας, ενίοτε, και ως την υπερβολή. Τα έχει λύσει η ιστορία, όμως, αυτά. Από την «ινδουιστική φάση» των Μπήτλς έμειναν ορισμένες σημαντικές ηχογραφήσεις, κυρίως, στο χαρακτηριστικό άλμπουμ τους «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club» το 1967, στο οποίο σχηματοποιούσαν ξεκάθαρα, πια, τους πειραματισμούς με το σιτάρ που είχε ξεκινήσει ο Τζορτζ Χάρισον από την εποχή του «Norwegian Wood», το 1965.
Η φιλοσοφική πλεύση των Μπήτλς και των τραγουδιών τους στον κόσμο της ανατολής, των Ινδιών και των γκουρού έχει ρίζα. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1960, οπότε και κατάφεραν να εναρμονίσουν, μουσικά, τις νέες, τότε, αντιλήψεις και θρησκευτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις και αναζητήσεις τους, με την ανακάλυψη ενός «νέου κόσμου» που έβρισκε τις αρμονίες του στην ψυχεδέλεια των Ελ Ες Ντι, από τη μια, και τους μυστικιστικούς ήχους του σιτάρ του Ραβί Σανκάρ, από την άλλη.Από τους τέσσερις, περισσότερο φαίνεται να επηρεάστηκε ο Τζορτζ Χάρισον, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Ρίνγκο Σταρ, ο Πωλ Μακ Κάρτνεϊ και ο Τζον Λένον δεν γοητεύτηκαν από τη νέα τους ανακάλυψη, φτάνοντας, ενίοτε, και ως την υπερβολή. Τα έχει λύσει η ιστορία, όμως, αυτά. Από την «ινδουιστική φάση» των Μπήτλς έμειναν ορισμένες σημαντικές ηχογραφήσεις, κυρίως, στο χαρακτηριστικό άλμπουμ τους «Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club» το 1967, στο οποίο σχηματοποιούσαν ξεκάθαρα, πια, τους πειραματισμούς με το σιτάρ που είχε ξεκινήσει ο Τζορτζ Χάρισον από την εποχή του «Norwegian Wood», το 1965.
Το 1967 γνώρισαν και τον Μαχαρίσι Μάχες Γιόγκι που βρισκόταν στο Λονδίνο για διαλέξεις περί τον Υπερβατικό Διαλογισμό, και έγινε ο «γκουρού των Μπήτλς» (τον ακολούθησαν στην Ινδία) αν και γύρω από αυτή την ιστορία υπήρξαν και αμφισβητήσεις, από την πλευρά του Λένον, κυρίως, ο οποίος, εντούτοις, από τον Μαχαρίσι εμπνεύστηκε τραγούδια όπως τα «Sexy Sadie» και «Across The Universe».Κατά τους «Νιου Γιορκ Τάιμς» ήταν μια εξαιρετική περίοδος δημιουργικότητας που τους ενέπνευσε να γράψουν πολλά τραγούδια. Ο Ρίνγκο Σταρ, πάντως, λίγο μετά το θάνατο του Μαχαρίσι το 2008, δήλωνε ότι ήταν από τους σοφότερους άνδρες που γνώρισε, ενώ, προηγουμένως, στο βιβλίο του, είχε σημειώσει ότι συνέχιζε να διαλογίζεται μαζί του και ότι η διαμονή του (με τους Μπήτλς) στο Ρίσικες στην Ινδία ήταν μια από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωή του. Εκτός από τον Λένον, και ο Μακ Κάρτνεϊ έγραψε τραγούδια υπό αυτή την επίδραση. Εκείνος, όμως, που είχε τους ισχυρότερους δεσμούς με τον ινδουισμό ήταν ο Τζορτζ Χάρισον, ο οποίος με τη συμμετοχή του στην κίνηση «Χαίρε Κρίσνα» και τις εκτεταμένες συνεργασίες του σε δίσκους και συναυλίες με τον Ραβί Σανκάρ συνέβαλε, κατά κάποιο τρόπο – μαζί με τους Μπήτλς, στο παρελθόν – στη διάδοση της ινδικής κουλτούρας στον δυτικό κόσμο.
| |