Ο Ιούλιος Βερν πυροδότησε τη φαντασία του κόσμου, όσο λίγοι, με τις συναρπαστικές του ιστορίες να μεταφράζονται σε όλες σχεδόν τις γλώσσες της οικουμένης, για να έχει όλος ο πλανήτης τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με το μοναδικό λογοτεχνικό του σύμπαν! Ο νέος τύπος μυθιστορήματος που εγκαινίασε, η επιστημονική φαντασία, έκανε τον άνθρωπο να αναρωτηθεί φωναχτά για το αν ήταν πράγματι δυνατά όσα απεικόνιζε στα μυθιστορήματά του, από την κατάκτηση του διαστήματος μέχρι και την καταβύθιση στην άβυσσο! Κι όταν οι περισσότερες τελικά από τις «προβλέψεις» του θα γίνονταν προοδευτικά πραγματικότητα, η λογοτεχνική του ματιά δεν έχασε τίποτα από τη μαγεία και την επίδρασή της στον ανθρώπινο νου.
Ο Πατέρας της επιστημονικής φαντασίας
Ο Ιούλιος Βερν γεννιέται στις 9 Φεβρουαρίου 1828 στη Ναντ της Γαλλίας. τη θάλασσα πλοία, δίνοντας τροφή στη φαντασία του για περιπέτεια και ταξίδια αλλόκοτα. Ήδη από τα σχολικά του χρόνια αρχίζει να βάζει στο χαρτί την αχαλίνωτη φαντασία του, γράφοντας διηγήματα αλλά και ποίηση. Ολοκληρώνοντας τις σχολικές του υποχρεώσεις, μετακινείται στο Παρίσι με σκοπό να σπουδάσει νομικά, όμοια με τον πατέρα του, ο οποίος τον προόριζε για τη διάδοχο κατάσταση... Ολοκληρώνει βέβαια τις σπουδές του, παίρνοντας το πολυπόθητο πτυχίο, και ανοίγει δικηγορικό γραφείο το 1850,την ίδια στιγμή που επιδίδεται φρενιασμένα στο γράψιμο: συγγράφει πολυάριθμα θεατρικά έργα, δράματα, ακόμα και οπερέτες. Με την ενθάρρυνση του καλού του φίλου Αλέξανδρου Δουμά (τον συγγραφέα των «Τριών Σωματοφυλάκων»), ο Βερν εγκαταλείπει τη δικηγορία, για να εγκαινιάσει μια περίοδο 10 ετών συγγραφής θεατρικών έργων.Παντρεύεται την εκλεκτή της καρδιάς του, Honorine de Viane, μια νεαρή χήρα με δύο κόρες, το 1857. Την ίδια χρονιά εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο «Le Salon de 1857»..Την περίοδο 1859-1860, ο Βερν και η σύζυγός του κάνουν το πρώτο από τα περίπου 20 ταξίδια τους στις Βρετανικές Νήσους, με την ταξιδιωτική περιπέτεια να αποδεικνύεται αρκετά σημαίνουσα για το συγγραφικό έργο του Βερν, εμπνέοντάς τον να γράψει τη νουβέλα «Voyage en Angleterre et en Écosse». Το 1861 γεννιέται και ο γιος του, Μισέλ, ο μόνος απόγονος που θα αποκτήσει ο Ιούλιος. Παρά το γεγονός ότι τα μυθιστορήματα του Βερν συνήθιζαν να απορρίπτονται από τους εκδότες ως «υπερβολικά επιστημονικά» ή αντιθέτως «αρκούντως ψεύτικα», η τύχη τους έμελλε να αλλάξει σύντομα, όπως και η μοίρα βέβαια του λογοτεχνικού είδους που άρχισε να υπηρετεί. Το 1862 ο Βερν γνωρίζει τον περίφημο εκδότη Jules Hetzel (τον εκδότη του Ουγκό), γεγονός που αποτέλεσε ουσιαστικά το αρχιμήδειο σημείο της λογοτεχνικής του καριέρας! Ο Ιούλιος Βερν, ως συγγραφέας του φανταστικού, γεννιέται λοιπόν το 1863 με την έκδοση του βιβλίου «Πέντε Εβδομάδες με Αερόστατο».Μετά την επιτυχία του βιβλίου, ο Hetzel συστήνει τον Βερν στον Felix Nadar, έναν πραγματικά αναγεννησιακό άνθρωπο, ο οποίος θα εισάγει με τη σειρά του τον νεαρό συγγραφέα στους επιστημονικούς κύκλους της πόλης: ήταν εκεί που ο Βερν θα αποκτήσει όλες τις ειδικές τεχνικές γνώσεις που συναντάμε στα βιβλία του. Το 1864 εκδίδεται μια σειρά από έργα του πολυγραφότατου συγγραφέα, με το πλέον αξιοσημείωτο να είναι φυσικά το «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης»! Το 1864 εκδίδεται μια σειρά από έργα του πολυγραφότατου συγγραφέα, με το πλέον αξιοσημείωτο να είναι φυσικά το «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης»! Η δεκαετία του '70 ανήκε αποκλειστικά στον Βερν, ο οποίος παρέμεινε παραγωγικότατος: βομβαρδίζει την παγκόσμια λογοτεχνική σκηνή με ολοκαίνουριες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας και μαγνητίζει το συλλογικό φαντασιακό: κυκλοφορούν, ανάμεσα σε άλλα, «Η Πλωτή Πολιτεία» (1871), «Στα Κύματα και στη Φωτιά» (1871), «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες» (1873), «Η Μυστηριώδης Νήσος» (1875), «Μιχαήλ Στρογγόφ» (1876), «Δεκαπενταετής Πλοίαρχος» (1878) και πολλά πολλά ακόμα. Μέσα στη δεκαετία του απονέμεται ο τιμητικός τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, ενώ το οικονομικό σταματά πλέον να τον απασχολεί: είναι πλούσιος! Η δεκαετία του 1880 δεν θα ήταν ωστόσο τόσο δημιουργική για τον ίδιο, καταρρίπτοντας το σερί των επιτυχιών του τόσο στην προσωπική του ζωή όσο και στη λογοτεχνική του καριέρα. Το ζενίθ της δημιουργικής του φαντασίας είχε παρέλθει, την ίδια στιγμή που φαίνεται να εξασθένησε και η πίστη του στην επιστήμη και τα τεχνολογικά επιτεύγματα. Συνεχίζει ωστόσο να γράφει και να δημοσιεύει αδιαλείπτως, με τα πλέον αξιοσημείωτα βιβλία της δεκαετίας να είναι: «Η Σχολή των Ροβινσώνων» (1882), «Το Φλογισμένο Αρχιπέλαγος» (1884), «Βορράς Εναντίον Νότου» (1887), «Ροβήρος ο Κατακτητής» (1886), «Δύο Χρόνια Διακοπές» (1888) και «Οικογένεια Δίχως Όνομα» (1889). Το 1886, ο αγαπημένος του ανιψιός Gaston αποπειράται να τον σκοτώσει: μία από τις δύο σφαίρες που θα εξαπολύσει καταπάνω του θα τον βρει στην κνήμη, αφήνοντάς τον κουτσό για το υπόλοιπο της ζωής του. Μια βδομάδα μετά το τραγικό περιστατικό, πεθαίνει ο εκδότης και μέντοράς του Jules Hetzel, με το γεγονός να αφήνει τον συγγραφέα συντετριμμένο. Και βέβαια την επόμενη χρονιά πεθαίνει και η μητέρα του, συντελώντας στην ολοένα και αυξανόμενη θλίψη του. Ο Βερν συνεχίζει ωστόσο να ταξιδεύει και να γράφει πυρετωδώς, εκδίδοντας ένα με δύο βιβλία τον χρόνο σε όλη τη δεκαετία του 1890 και τα πρώτα χρόνια του 1900. Το 1888 έγινε μάλιστα δήμαρχος της Αμιένης, της κωμοπόλης όπου ζούσε, αξίωμα που θα υπηρετούσε για 15 συναπτά έτη. Ο Ιούλιος Βερν πεθαίνει το 1905 από επιπλοκές της ασθένειας του διαβήτη -που τον ταλαιπωρούσε χρόνια- στην έπαυλή του στην Αμιένη της Γαλλίας...
Ο Ιούλιος Βερν γεννιέται στις 9 Φεβρουαρίου 1828 στη Ναντ της Γαλλίας. τη θάλασσα πλοία, δίνοντας τροφή στη φαντασία του για περιπέτεια και ταξίδια αλλόκοτα. Ήδη από τα σχολικά του χρόνια αρχίζει να βάζει στο χαρτί την αχαλίνωτη φαντασία του, γράφοντας διηγήματα αλλά και ποίηση. Ολοκληρώνοντας τις σχολικές του υποχρεώσεις, μετακινείται στο Παρίσι με σκοπό να σπουδάσει νομικά, όμοια με τον πατέρα του, ο οποίος τον προόριζε για τη διάδοχο κατάσταση... Ολοκληρώνει βέβαια τις σπουδές του, παίρνοντας το πολυπόθητο πτυχίο, και ανοίγει δικηγορικό γραφείο το 1850,την ίδια στιγμή που επιδίδεται φρενιασμένα στο γράψιμο: συγγράφει πολυάριθμα θεατρικά έργα, δράματα, ακόμα και οπερέτες. Με την ενθάρρυνση του καλού του φίλου Αλέξανδρου Δουμά (τον συγγραφέα των «Τριών Σωματοφυλάκων»), ο Βερν εγκαταλείπει τη δικηγορία, για να εγκαινιάσει μια περίοδο 10 ετών συγγραφής θεατρικών έργων.Παντρεύεται την εκλεκτή της καρδιάς του, Honorine de Viane, μια νεαρή χήρα με δύο κόρες, το 1857. Την ίδια χρονιά εκδίδεται το πρώτο του βιβλίο «Le Salon de 1857»..Την περίοδο 1859-1860, ο Βερν και η σύζυγός του κάνουν το πρώτο από τα περίπου 20 ταξίδια τους στις Βρετανικές Νήσους, με την ταξιδιωτική περιπέτεια να αποδεικνύεται αρκετά σημαίνουσα για το συγγραφικό έργο του Βερν, εμπνέοντάς τον να γράψει τη νουβέλα «Voyage en Angleterre et en Écosse». Το 1861 γεννιέται και ο γιος του, Μισέλ, ο μόνος απόγονος που θα αποκτήσει ο Ιούλιος. Παρά το γεγονός ότι τα μυθιστορήματα του Βερν συνήθιζαν να απορρίπτονται από τους εκδότες ως «υπερβολικά επιστημονικά» ή αντιθέτως «αρκούντως ψεύτικα», η τύχη τους έμελλε να αλλάξει σύντομα, όπως και η μοίρα βέβαια του λογοτεχνικού είδους που άρχισε να υπηρετεί. Το 1862 ο Βερν γνωρίζει τον περίφημο εκδότη Jules Hetzel (τον εκδότη του Ουγκό), γεγονός που αποτέλεσε ουσιαστικά το αρχιμήδειο σημείο της λογοτεχνικής του καριέρας! Ο Ιούλιος Βερν, ως συγγραφέας του φανταστικού, γεννιέται λοιπόν το 1863 με την έκδοση του βιβλίου «Πέντε Εβδομάδες με Αερόστατο».Μετά την επιτυχία του βιβλίου, ο Hetzel συστήνει τον Βερν στον Felix Nadar, έναν πραγματικά αναγεννησιακό άνθρωπο, ο οποίος θα εισάγει με τη σειρά του τον νεαρό συγγραφέα στους επιστημονικούς κύκλους της πόλης: ήταν εκεί που ο Βερν θα αποκτήσει όλες τις ειδικές τεχνικές γνώσεις που συναντάμε στα βιβλία του. Το 1864 εκδίδεται μια σειρά από έργα του πολυγραφότατου συγγραφέα, με το πλέον αξιοσημείωτο να είναι φυσικά το «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης»! Το 1864 εκδίδεται μια σειρά από έργα του πολυγραφότατου συγγραφέα, με το πλέον αξιοσημείωτο να είναι φυσικά το «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης»! Η δεκαετία του '70 ανήκε αποκλειστικά στον Βερν, ο οποίος παρέμεινε παραγωγικότατος: βομβαρδίζει την παγκόσμια λογοτεχνική σκηνή με ολοκαίνουριες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας και μαγνητίζει το συλλογικό φαντασιακό: κυκλοφορούν, ανάμεσα σε άλλα, «Η Πλωτή Πολιτεία» (1871), «Στα Κύματα και στη Φωτιά» (1871), «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες» (1873), «Η Μυστηριώδης Νήσος» (1875), «Μιχαήλ Στρογγόφ» (1876), «Δεκαπενταετής Πλοίαρχος» (1878) και πολλά πολλά ακόμα. Μέσα στη δεκαετία του απονέμεται ο τιμητικός τίτλος του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής, ενώ το οικονομικό σταματά πλέον να τον απασχολεί: είναι πλούσιος! Η δεκαετία του 1880 δεν θα ήταν ωστόσο τόσο δημιουργική για τον ίδιο, καταρρίπτοντας το σερί των επιτυχιών του τόσο στην προσωπική του ζωή όσο και στη λογοτεχνική του καριέρα. Το ζενίθ της δημιουργικής του φαντασίας είχε παρέλθει, την ίδια στιγμή που φαίνεται να εξασθένησε και η πίστη του στην επιστήμη και τα τεχνολογικά επιτεύγματα. Συνεχίζει ωστόσο να γράφει και να δημοσιεύει αδιαλείπτως, με τα πλέον αξιοσημείωτα βιβλία της δεκαετίας να είναι: «Η Σχολή των Ροβινσώνων» (1882), «Το Φλογισμένο Αρχιπέλαγος» (1884), «Βορράς Εναντίον Νότου» (1887), «Ροβήρος ο Κατακτητής» (1886), «Δύο Χρόνια Διακοπές» (1888) και «Οικογένεια Δίχως Όνομα» (1889). Το 1886, ο αγαπημένος του ανιψιός Gaston αποπειράται να τον σκοτώσει: μία από τις δύο σφαίρες που θα εξαπολύσει καταπάνω του θα τον βρει στην κνήμη, αφήνοντάς τον κουτσό για το υπόλοιπο της ζωής του. Μια βδομάδα μετά το τραγικό περιστατικό, πεθαίνει ο εκδότης και μέντοράς του Jules Hetzel, με το γεγονός να αφήνει τον συγγραφέα συντετριμμένο. Και βέβαια την επόμενη χρονιά πεθαίνει και η μητέρα του, συντελώντας στην ολοένα και αυξανόμενη θλίψη του. Ο Βερν συνεχίζει ωστόσο να ταξιδεύει και να γράφει πυρετωδώς, εκδίδοντας ένα με δύο βιβλία τον χρόνο σε όλη τη δεκαετία του 1890 και τα πρώτα χρόνια του 1900. Το 1888 έγινε μάλιστα δήμαρχος της Αμιένης, της κωμοπόλης όπου ζούσε, αξίωμα που θα υπηρετούσε για 15 συναπτά έτη. Ο Ιούλιος Βερν πεθαίνει το 1905 από επιπλοκές της ασθένειας του διαβήτη -που τον ταλαιπωρούσε χρόνια- στην έπαυλή του στην Αμιένη της Γαλλίας...
Ο αγαπημένος της εφηβείας μας
Ο Ιούλιος Βερν υπήρξε ένας πολυγραφότατος συγγραφέας, με περισσότερα από 100 βιβλία στο ενεργητικό του, από τα οποία 54 ανήκουν στην περίφημη σειρά «Θαυμαστά ταξίδια». Αντίθετα ίσως από την εντύπωση που έχει δημιουργηθεί, το βασικό στοιχείο στα βιβλία αυτά, όπως και στα υπόλοιπα έργα του Βερν, δεν είναι η επιστημονική φαντασία, αλλά οι ανθρώπινοι χαρακτήρες και η εξέλιξη της κοινωνίας. Το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας χρησιμοποιείται για να τοποθετήσει τους ανθρώπους σε καταστάσεις πρωτόγνωρες για την εποχή του και ήταν αυτό βέβαια που χάρισε τόσο ευρεία αναγνώριση στον μεγάλο συγγραφέα. Ο Ιούλιος Βερν είναι ο δεύτερος σε αριθμό μεταφράσεων συγγραφέας μετά την Αγκαθα Κρίστι. Τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση και διαμόρφωσαν τους χαρακτήρες εκατομμυρίων εφήβων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού. Πέρα από την ανάπτυξη του πνεύματος της αναζήτησης και την εμπλοκή του μέσου αναγνώστη στην τεχνολογία, κάτι που δεν ήταν και πολύ συνηθισμένο τότε, γνωρίζουμε ότι οδήγησαν γνωστούς επιστήμονες και εφευρέτες στην υλοποίηση ιδεών που «δανείστηκαν» από τον μεγάλο γάλλο συγγραφέα.
Για παράδειγμα, ο πρωτοπόρος αμερικανός σχεδιαστής υποβρυχίων Σάιμον Λέικ έλεγε ότι πολλές από τις ιδέες του τις είχε δανειστεί από το βιβλίο 20.000 λεύγες υπό την θάλασσα. Τον ίδιο θαυμασμό γι' αυτό το βιβλίο είχε και ο γάλλος εξερευνητής των βυθών Ζακ Υβ Κουστό. Ο Βραζιλιάνος Αλμπέρτο Σάντος-Ντιμόν, ο οποίος κατασκεύασε το πρώτο επιχειρησιακά πλήρες πηδαλιουχούμενο αερόστατο το 1901 και ένα από τα πρώτα αεροπλάνα το 1906, απέδιδε στον Ιούλιο Βερν την έμπνευσή του γι' αυτές τις εφευρέσεις του. Ο ΡωσοαμερικανόςΙγκόρ Σικόρσκι συνήθιζε να λέει ότι πηγή της έμπνευσής του για την κατασκευή των ελικοπτέρων του ήταν το βιβλίο του Βερν Ροβήρος ο κατακτητής. Είναι επίσης γνωστό ότι και οι τρεις μεγάλοι πρωτοπόροι της πυραυλικής τεχνολογίας, ο Ρώσος Κονσταντίν Τσιολκόφσκι, ο Αυστρογερμανός Χέρμαν Ομπερτ και ο Αμερικανός Ρόμπερτ Γκόνταρντ είχαν εμπνευσθεί από το βιβλίο του Βερν Από τη Γη στη Σελήνη. Τέλος, ο αμερικανός εξερευνητής των ΠόλωνΡίτσαρντ Μπερντ, επιστρέφοντας από μια πτήση πάνω από τον Νότιο Πόλο, είπε «Ο Ιούλιος Βερν με οδήγησε σε αυτό το ταξίδι», αναφερόμενος στα βιβλία Οι περιπέτειες του πλοιάρχου Χατεράς και Το μυστήριο της Ανταρκτικής. Πέρα όμως από την επιστημονική απήχηση των βιβλίων του, ο Ιούλιος Βερν είχε επηρεάσει και πολλούς λογοτέχνες, μεταξύ των οποίων οι Γάλλοι Αρθούρος Ρεμπό, Ευγένιος Ιονέσκο, Ζαν Κοκτό και Αντουάν ντε Σεντ-Εξυπερί.
Ο Ιούλιος Βερν υπήρξε ένας πολυγραφότατος συγγραφέας, με περισσότερα από 100 βιβλία στο ενεργητικό του, από τα οποία 54 ανήκουν στην περίφημη σειρά «Θαυμαστά ταξίδια». Αντίθετα ίσως από την εντύπωση που έχει δημιουργηθεί, το βασικό στοιχείο στα βιβλία αυτά, όπως και στα υπόλοιπα έργα του Βερν, δεν είναι η επιστημονική φαντασία, αλλά οι ανθρώπινοι χαρακτήρες και η εξέλιξη της κοινωνίας. Το στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας χρησιμοποιείται για να τοποθετήσει τους ανθρώπους σε καταστάσεις πρωτόγνωρες για την εποχή του και ήταν αυτό βέβαια που χάρισε τόσο ευρεία αναγνώριση στον μεγάλο συγγραφέα. Ο Ιούλιος Βερν είναι ο δεύτερος σε αριθμό μεταφράσεων συγγραφέας μετά την Αγκαθα Κρίστι. Τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση και διαμόρφωσαν τους χαρακτήρες εκατομμυρίων εφήβων στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού. Πέρα από την ανάπτυξη του πνεύματος της αναζήτησης και την εμπλοκή του μέσου αναγνώστη στην τεχνολογία, κάτι που δεν ήταν και πολύ συνηθισμένο τότε, γνωρίζουμε ότι οδήγησαν γνωστούς επιστήμονες και εφευρέτες στην υλοποίηση ιδεών που «δανείστηκαν» από τον μεγάλο γάλλο συγγραφέα.
Για παράδειγμα, ο πρωτοπόρος αμερικανός σχεδιαστής υποβρυχίων Σάιμον Λέικ έλεγε ότι πολλές από τις ιδέες του τις είχε δανειστεί από το βιβλίο 20.000 λεύγες υπό την θάλασσα. Τον ίδιο θαυμασμό γι' αυτό το βιβλίο είχε και ο γάλλος εξερευνητής των βυθών Ζακ Υβ Κουστό. Ο Βραζιλιάνος Αλμπέρτο Σάντος-Ντιμόν, ο οποίος κατασκεύασε το πρώτο επιχειρησιακά πλήρες πηδαλιουχούμενο αερόστατο το 1901 και ένα από τα πρώτα αεροπλάνα το 1906, απέδιδε στον Ιούλιο Βερν την έμπνευσή του γι' αυτές τις εφευρέσεις του. Ο ΡωσοαμερικανόςΙγκόρ Σικόρσκι συνήθιζε να λέει ότι πηγή της έμπνευσής του για την κατασκευή των ελικοπτέρων του ήταν το βιβλίο του Βερν Ροβήρος ο κατακτητής. Είναι επίσης γνωστό ότι και οι τρεις μεγάλοι πρωτοπόροι της πυραυλικής τεχνολογίας, ο Ρώσος Κονσταντίν Τσιολκόφσκι, ο Αυστρογερμανός Χέρμαν Ομπερτ και ο Αμερικανός Ρόμπερτ Γκόνταρντ είχαν εμπνευσθεί από το βιβλίο του Βερν Από τη Γη στη Σελήνη. Τέλος, ο αμερικανός εξερευνητής των ΠόλωνΡίτσαρντ Μπερντ, επιστρέφοντας από μια πτήση πάνω από τον Νότιο Πόλο, είπε «Ο Ιούλιος Βερν με οδήγησε σε αυτό το ταξίδι», αναφερόμενος στα βιβλία Οι περιπέτειες του πλοιάρχου Χατεράς και Το μυστήριο της Ανταρκτικής. Πέρα όμως από την επιστημονική απήχηση των βιβλίων του, ο Ιούλιος Βερν είχε επηρεάσει και πολλούς λογοτέχνες, μεταξύ των οποίων οι Γάλλοι Αρθούρος Ρεμπό, Ευγένιος Ιονέσκο, Ζαν Κοκτό και Αντουάν ντε Σεντ-Εξυπερί.
Αξιοθαύμαστες εφευρέσεις
Ο Ιούλιος Βερν στηρίχθηκε στη γνωστή επιστήμη και τεχνολογία της εποχής του για να περιγράψει τη λογική και πιθανά αναμενόμενη εξέλιξή τους, η οποία, τις περισσότερες φορές, δεν άργησε να πραγματοποιηθεί. Το 1870 περιέγραψε στο μυθιστόρημά του 20.000 λεύγες υπό την θάλασσα ένα υποβρύχιο, τον «Ναυτίλο», το οποίο ο εφευρέτης του, πλοίαρχος Νέμο, χρησιμοποιούσε για να πετύχει την παγκόσμια ειρήνη. Τα πρώτα υποβρύχια είχαν δοκιμαστεί το 1862, κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, αλλά η αυτονομία και οι δυνατότητές τους δεν είχαν καμία σχέση με τον «Ναυτίλο», οι επιδόσεις του οποίου έμοιαζαν περισσότερο με εκείνες των σημερινών πυρηνοκίνητων υποβρυχίων. Το 1886 περιέγραψε το ελικόπτερο στο μυθιστόρημά του Ροβήρος ο κατακτητής, ενώ η πρώτη πετυχημένη πτήση ελικοπτέρου πραγματοποιήθηκε το 1906 από τους γάλλους αδελφούςΜπρεγκέ. Το 1865 (Από τη Γη στη Σελήνη) και το 1870 (Γύρω από τη Σελήνη) περιέγραψε ένα «αποτυχημένο» ταξίδι στη Σελήνη, κατά το οποίο το διαστημόπλοιο «έχασε» τον στόχο του, λόγω της βαρυτικής πάρελξης ενός αστεροειδούς, διέγραψε ένα ημικύκλιο γύρω από τον δορυφόρο μας και επέστρεψε στη Γη. Οπως είναι γνωστό, ο πρώτος άνθρωπος πάτησε το πόδι του στη Σελήνη το 1969, αλλά αξίζει να αναφερθεί ότι το 1970 το διαστημόπλοιο «Απόλλων 13», κατά την τρίτη στη σειρά διαστημική αποστολή στη Σελήνη, έπαθε μια σοβαρή βλάβη και χρειάστηκε να ακολουθήσει ακριβώς την ίδια τροχιά με αυτήν που είχε φανταστεί ο Ιούλιος Βερν ακριβώς 100 χρόνια πριν, καταλήγοντας και αυτό να προσθαλασσωθεί στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Η αγάπη του για την Αστρονομία ενέπνευσε στον Βερν άλλα τρία βιβλία: Ταξίδι σε κομήτη (1887), Η Γη άνω κάτω (1889) και Το κυνήγι του μετεώρου (1901). Στο πρώτο πραγματεύεται τη σύγκρουση της Γης με έναν κομήτη, η οποία έχει αποτέλεσμα να αποσπαστεί ένα μικρό κομμάτι της Γης με τους κατοίκους της και να ακολουθήσει τον κομήτη στην περιφορά του γύρω από τον Ηλιο, προτού επιστρέψει στη Γη. Στο δεύτερο αφηγείται την προσπάθεια των αστροναυτών του ταξιδιού στη Σελήνη που σκέπτονται, μετά την επιτυχή επιστροφή τους, να αλλάξουν την κλίση του άξονα περιστροφής της Γης για να τροποποιήσουν το κλίμα του Βόρειου Πόλου. Στο τρίτο αφηγείται την προσπάθεια δύο ερασιτεχνών αστρονόμων να εκμεταλλευθούν το χρυσάφι που περιέχεται σε έναν αστεροειδή. Και οι τρεις ιστορίες αποτελούν σήμερα αντικείμενα σοβαρών συζητήσεων στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Τέλος, το 1904 περιέγραψε στο μυθιστόρημά του Ο κοσμοκράτωρ ένα όχημα που μπορούσε να μετατραπεί σε αυτοκίνητο, αεροπλάνο, πλοίο ή υποβρύχιο, εμπνευσμένος προφανώς από την πρώτη πτήση των αδελφών Ράιτ το 1902. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1960 κυκλοφόρησε ένα γερμανικό αυτοκίνητο, το Amphicar, που μπορούσε να κινηθεί και στην επιφάνεια του νερού, σαν πλοίο.
Ο Ιούλιος Βερν στηρίχθηκε στη γνωστή επιστήμη και τεχνολογία της εποχής του για να περιγράψει τη λογική και πιθανά αναμενόμενη εξέλιξή τους, η οποία, τις περισσότερες φορές, δεν άργησε να πραγματοποιηθεί. Το 1870 περιέγραψε στο μυθιστόρημά του 20.000 λεύγες υπό την θάλασσα ένα υποβρύχιο, τον «Ναυτίλο», το οποίο ο εφευρέτης του, πλοίαρχος Νέμο, χρησιμοποιούσε για να πετύχει την παγκόσμια ειρήνη. Τα πρώτα υποβρύχια είχαν δοκιμαστεί το 1862, κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, αλλά η αυτονομία και οι δυνατότητές τους δεν είχαν καμία σχέση με τον «Ναυτίλο», οι επιδόσεις του οποίου έμοιαζαν περισσότερο με εκείνες των σημερινών πυρηνοκίνητων υποβρυχίων. Το 1886 περιέγραψε το ελικόπτερο στο μυθιστόρημά του Ροβήρος ο κατακτητής, ενώ η πρώτη πετυχημένη πτήση ελικοπτέρου πραγματοποιήθηκε το 1906 από τους γάλλους αδελφούςΜπρεγκέ. Το 1865 (Από τη Γη στη Σελήνη) και το 1870 (Γύρω από τη Σελήνη) περιέγραψε ένα «αποτυχημένο» ταξίδι στη Σελήνη, κατά το οποίο το διαστημόπλοιο «έχασε» τον στόχο του, λόγω της βαρυτικής πάρελξης ενός αστεροειδούς, διέγραψε ένα ημικύκλιο γύρω από τον δορυφόρο μας και επέστρεψε στη Γη. Οπως είναι γνωστό, ο πρώτος άνθρωπος πάτησε το πόδι του στη Σελήνη το 1969, αλλά αξίζει να αναφερθεί ότι το 1970 το διαστημόπλοιο «Απόλλων 13», κατά την τρίτη στη σειρά διαστημική αποστολή στη Σελήνη, έπαθε μια σοβαρή βλάβη και χρειάστηκε να ακολουθήσει ακριβώς την ίδια τροχιά με αυτήν που είχε φανταστεί ο Ιούλιος Βερν ακριβώς 100 χρόνια πριν, καταλήγοντας και αυτό να προσθαλασσωθεί στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Η αγάπη του για την Αστρονομία ενέπνευσε στον Βερν άλλα τρία βιβλία: Ταξίδι σε κομήτη (1887), Η Γη άνω κάτω (1889) και Το κυνήγι του μετεώρου (1901). Στο πρώτο πραγματεύεται τη σύγκρουση της Γης με έναν κομήτη, η οποία έχει αποτέλεσμα να αποσπαστεί ένα μικρό κομμάτι της Γης με τους κατοίκους της και να ακολουθήσει τον κομήτη στην περιφορά του γύρω από τον Ηλιο, προτού επιστρέψει στη Γη. Στο δεύτερο αφηγείται την προσπάθεια των αστροναυτών του ταξιδιού στη Σελήνη που σκέπτονται, μετά την επιτυχή επιστροφή τους, να αλλάξουν την κλίση του άξονα περιστροφής της Γης για να τροποποιήσουν το κλίμα του Βόρειου Πόλου. Στο τρίτο αφηγείται την προσπάθεια δύο ερασιτεχνών αστρονόμων να εκμεταλλευθούν το χρυσάφι που περιέχεται σε έναν αστεροειδή. Και οι τρεις ιστορίες αποτελούν σήμερα αντικείμενα σοβαρών συζητήσεων στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Τέλος, το 1904 περιέγραψε στο μυθιστόρημά του Ο κοσμοκράτωρ ένα όχημα που μπορούσε να μετατραπεί σε αυτοκίνητο, αεροπλάνο, πλοίο ή υποβρύχιο, εμπνευσμένος προφανώς από την πρώτη πτήση των αδελφών Ράιτ το 1902. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1960 κυκλοφόρησε ένα γερμανικό αυτοκίνητο, το Amphicar, που μπορούσε να κινηθεί και στην επιφάνεια του νερού, σαν πλοίο.