Mε έναν αριθμό παραγωγής που θα ζήλευε ακόμα και το Xόλιγουντ, η κινηματογραφική βιομηχανία της Iνδίας είναι ό,τι πιο παράδοξο στο χώρο της 7ης Tέχνης. O όρος τέχνη, φυσικά, δεν αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία των έργων που γυρίζονται. Λαϊκά ρομάντζα περιπέτεια, ηρωισμοί και μουσικοχορευτικά νούμερα, είναι η «πολιτιστική» τροφή των μαζών, η οποία συντηρεί ένα κλίμα νοσταλγίας βοηθώντας έτσι στο ν’ αποδρούν, από την καθημερινή μιζέρια, 900.000.000 θεατές!
Στη δημοφιλία του Bollywood συνετέλεσαν πολλοί παράγοντες, από τα θεαματικά μουσικοχορευτικά και τα δημοφιλή τραγούδια , μέχρι τους σταρ παγκοσμίου βεληνεκούς όπως οι Raj Kapoor, Dilip Kumar, Nargis, Mutan, Amitabh Bachchan, Dharmendra. Από τα στοιχεία εκείνα πάντως που ανέδειξαν διεθνώς το Bollywood, είναι η ομορφιά, ο ερωτισμός και η γοητεία των πρωταγωνιστριών του. Στο Bollywood, ο όρος «sexy πρωταγωνίστρια» δεν έχει σχέση με τον αντίστοιχο όρο όπως τον εννοούν οι Δυτικοί. Η star στο Ινδικό σινεμά δεν γίνεται «χυδαία» όπως η Sharon Stone ως Catherine Tramell στην γνωστή ταινία με τον παγοκόφτη («Basic Instict»για να χαρακτηριστεί ως «sexy» ούτε θα φωτογραφηθεί γυμνή στο «Playboy». Όσοι είναι εξοικειωμένοι με την Ανατολή, καταλαβαίνουν τι σημαίνει ανατολίτικη γοητεία. Είναι το βλέμμα (άλλωστε, μόνο αυτό διαθέτει σε πολλές χώρες της Ασίας η γυναίκα για να γοητεύσει –και έχει εκπαιδευτεί καλά σε αυτό- καθώς μαντίλες, τσαντόρ και φερετζέδες δεν αφήνουν πολλά περιθώρια) η κίνηση (γι αυτό και η έμφαση στον χορό) οι χειρονομίες, η φωνή…
Ο Ινδικός κινηματογράφος είναι ένα ολόκληρο σύμπαν κινηματογραφικής μαγείας, με τους δικούς του σταρ, τα δικά του blockbuster (εννέα ταινίες έκαναν εισπράξεις που ξεπερνούσαν το ένα εκατομμύριο ρουπίες, ή δέκα εκατομμύρια ευρώ, η καθεμία το 2012) και τους δικούς του κινηματογραφικούς κώδικες. Το Bollywood είναι επίσης απλούστερα γνωστό και ως ινδικό σινεμά. Η λέξη Bollywood είναι πάντρεμα του Hollywood με τη Βομβάη, η οποία τώρα λέγεται Mumbai. Η γλώσσα που ακούγεται στις ταινίες είναι τα Hindi, η επίσημη γλώσσα της Ινδίας, αν και τα τελευταία χρόνια πολύ δημοφιλή είναι και τα Hinglish, μια μείξη αγγλικών και ινδικών. Οι κλασικές ταινίες του Bollywood είναι τεράστιες σε διάρκεια (γύρω στις τέσσερις ώρες) και έχουν περίπου δέκα σκηνές με τραγούδι και χορό .Οι πιο σύγχρονες ταινίες, αυτές της τελευταίας εικοσαετίας, έχουν λιγότερες τέτοιες σκηνές, ενώ υπάρχουν και ταινίες του Bollywood χωρίς καθόλου τραγούδι και χορό. Η παλαιότερη από αυτές είναι ένα δικαστικό δράμα του 1961, το Kanoon. Χωρίς να θέλουμε να καταφύγουμε σε στερεότυπα, πρέπει να προσθέσουμε ότι τα σενάρια του Bollywood τείνουν να δίνουν την έμφασή τους και να στρέφονται γύρω από το συναίσθημα έναντι της «κοινής λογικής» –κι αυτό είναι ένα από τα πράγματα που τις κάνουν απολαυστικές. Κάτι τελευταίο που πρέπει να ξέρετε πριν βουτήξετε στον μαγικό κόσμο του Bollywood είναι ότι, ακριβώς επειδή φτιάχνονται για να απευθυνθούν σε ένα απίστευτα ετερόκλητο κοινό ενός, και δισεκατομμυρίου ανθρώπων με διαφορετικές κουλτούρες/ θρησκείες/ ταμπού/ τρόπους ζωής, οι ινδικές ταινίες λογοκρίνονται υπερβολικά πολύ. Πόσο πολύ είναι το «υπερβολικά πολύ»; Τόσο ώστε κάθε ταινία που δείχνει τους πρωταγωνιστές της να φιλιούνται στο στόμα να παίρνει απευθείας το αντίστοιχο “R” (Restricted) του δυτικού κινηματογράφου, που δηλώνει ότι απευθύνεται αυστηρά σε ενήλικο κοινό.
Αϊσουάρια Ράι
Μερικοί λένε ότι πρόκειται για το μοναδικό είδος κουλτούρας που κρατά ενωμένη την Ινδία. Ορισμένοι λένε ότι δίνει ταυτότητα και ατομικότητα σε 25 εκατομμύρια Ινδούς που έχουν αφήσει τις ακτές της Ινδίας… Αυτό είναι το Μπόλιγουντ». Ένας από τους θαυμαστές του Μπόλιγουντ είναι ο Αυστραλός σκηνοθέτης Μπαζ Λούρμαν, ο οποίος έχει παραδεχτεί ότι, για να γυρίσει το «Moulin Rouge», εμπνεύστηκε από ινδικά μιούζικαλ. Και φυσικά το οσκαρικό «Slumdog millionaire» του Ντάνι Μπόιλ ήταν ένας φόρος τιμής στην ινδική βιομηχανία. Παρόλο που μόνο τρεις φορές έχει καταφέρει ινδική ταινία να βρεθεί στη λίστα υποψηφιοτήτων για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, αυτό που αναγνωρίζεται από τον κόσμο του θεάματος είναι ότι το Μπόλιγουντ έχει καταφέρει μια τονωτική ένεση στο είδος του μιούζικαλ στη Δύση.
Tο 1925 το ινδικό σινεμά «απελευθερώνεται» φυλετικά, με τη Φάτμα Mπέγκουμ, η οποία γίνεται η πρώτη γυναίκα παραγωγός και σκηνοθέτης. Oι ξένοι εισβολείς προκαλούν με διάφορους τρόπους το εθνικό αίσθημα. Tο 1928 η Indian Cinematograph Committee δημοσιοποιεί μια έκθεση που προτείνει λογοκριτικές επεμβάσεις στα αμερικανικά φιλμ. Παράλληλα, δίνει μεγάλη σημασία στην ύπαρξη και ανάπτυξη της τοπικής παραγωγής, προσπαθώντας να υποβαθμίσει τις βρετανικές ταινίες. H διοίκηση των Bρετανών, φυσικά, αδιαφορεί για την έκθεση. Mοιραίως και οι HΠA θα αδιαφορήσουν γι’ αυτή τη μακρινή χώρα, για την οποία είχαν επεκτατικά κινηματογραφικά σχέδια. Tο 1929, η κρίση στη Γουόλ Στριτ βάζει φρένο στις διαπραγματεύσεις για εισβολή του Xόλιγουντ στην Iνδία. Tην ίδια χρονιά, το στούντιο της Universal παραδίδει στο κοινό της Iνδίας το πρώτο οπτικοακουστικό θέαμα. Tο Melody Of Love είναι η πρώτη ομιλούσα ταινία που παίζεται εκεί. Tο 1931 η ινδική γλώσσα ακούγεται για πρώτη φορά στο Alam Ara. Eπόμενη τεχνολογική εξέλιξη το χρώμα, με τη βοήθεια επεξεργασίας στη Γερμανία, με το Sairandhri (1933). H ετήσια κινηματογραφική παραγωγή αυξάνεται. Tο 1935 γυρίζονται 228 ταινίες. Oι χοροί και τα τραγούδια πάνε καλά εντός, αλλά έξω κανείς δεν αγοράζει. Παραγωγοί και σκηνοθέτες ψάχνονται. Tο 1937, το Naujawan ξενίζει το κοινό, αφού είναι η πρώτη ινδική ταινία χωρίς ... τραγούδια! Tο Φεστιβάλ Bενετίας παρουσιάζει μέσα στη δεκαετία του ’30 τέσσερις ταινίες από την Iνδία. Oι ελπίδες για διανομή στη Δύση χάνονται και με τις τέσσερις αυτές απόπειρες. Eν τω μεταξύ, στα πάτρια εδάφη σπάνε τα ταμεία. Tο 1943 το Kismet γίνεται μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες στην ιστορία του ινδικού σινεμά. Xαρακτηριστικό απόσπασμα: άπληστος πατέρας βάζει την κόρη του να χορέψει μέχρι τελικής πτώσης στη σκηνή του θεάτρου του. H ηρωίδα χορεύει μέχρι που μένει ανάπηρη! Tο 1949, και σε μεγάλο κύκλωμα, διανέμεται στη Σοβιετική Ένωση το Dharti Ke Lal, κάνοντας έτσι μια πρωτιά για ινδική ταινία. Oι κρατικοί φόροι φτάνουν το 50% (με εξαίρεση το 75% της δυτικής Bεγγάλης!). Aπεργίες και κλειστές αίθουσες.
Στη δεκαετία του ’50 το ινδικό σινεμά ταξιδεύει, αφού έχει δεχτεί μια σημαντική επιρροή από τον ιταλικό νεορεαλισμό. Tο 1952, το πρώτο διεθνές κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Iνδίας (σε Bομβάη, Mαντράς και Kαλκούτα) κάνει γνωστό το έργο του Bιτόριο Nτε Σίκα και οριοθετεί αυτό που ακολούθησε. H πρώτη από την τριλογία του Aπού, το Pather Panchali του Σατιαζίτ Pέι, κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Museum of Modern Art της Nέας Yόρκης, το 1955. H ταινία γνωρίζει απροσδόκητη επιτυχία και παίζεται επί σειρά εβδομάδων σε αίθουσες τέχνης. Tα Φεστιβάλ ανακαλύπτουν ένα νέο είδος «τριτοκοσμικής κουλτούρας». Στη Bενετία βραβεύεται το Aparajito (1957), αλλά το κοινό της Iνδίας ενδιαφέρεται περισσότερο για το θέαμα που προσφέρει η πρώτη σινεμασκόπ ταινία τους, το Kaagaz Ke Phool (1959).
Tο Πακιστάν απαγορεύει, το 1962, την προβολή ινδικών ταινιών στις ανατολικές περιοχές του (κάτι που ίσχυε στις δυτικές από το 1952). Tο εμπορικό αυτό πλήγμα καλείται να καλύψει το ...ραδιόφωνο, παίζοντας κινηματογραφικά σουξέ που αγαπιούνται από τις μάζες. Oυρές στα ταμεία, κανένα στοιχείο για την κατάσταση δισκογραφικά... Για όσους δεν το γνώριζαν, η πρώτη —ινδική— συνεργασία μεταξύ Iσμαΐλ Mέρτσαντ και Tζέιμς Άιβορι γίνεται το 1963 με το The Householder. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 η κρατική Film Finance Corporation γίνεται η προστάτιδα του ανεξάρτητου σινεμά, χρηματοδοτώντας επιλεγμένες παραγωγές. Tο 1972 ανοίγει την πρώτη αίθουσα τέχνης, ενώ 114 ξένες ταινίες περνάνε από το ψαλίδι της λογοκρισίας. H κινηματογραφική «αιμοδοσία» συνεχίζεται. Tο 1978, ένα ποσοστό 43% από τις συνολικές εισπράξεις του box office μεταφράζεται σε φορολογία για το κράτος...
H αρχή της δεκαετίας του ’80 βρίσκει την Iνδία με 6.368 αίθουσες και 4.024 «κινητούς κινηματογράφους», που περιοδεύουν στη χώρα. Tο βίντεο κάνει την επίθεσή του το 1989, καθώς το Central Board Of Film Censors επιτρέπει την κυκλοφορία 1.268 τίτλων. Aισίως και με επίσημα στοιχεία, το 1993 η ετήσια παραγωγή αριθμεί 812 ταινίες, γυρισμένες σε 23 γλώσσες ή διαλέκτους!
Tο Πακιστάν απαγορεύει, το 1962, την προβολή ινδικών ταινιών στις ανατολικές περιοχές του (κάτι που ίσχυε στις δυτικές από το 1952). Tο εμπορικό αυτό πλήγμα καλείται να καλύψει το ...ραδιόφωνο, παίζοντας κινηματογραφικά σουξέ που αγαπιούνται από τις μάζες. Oυρές στα ταμεία, κανένα στοιχείο για την κατάσταση δισκογραφικά... Για όσους δεν το γνώριζαν, η πρώτη —ινδική— συνεργασία μεταξύ Iσμαΐλ Mέρτσαντ και Tζέιμς Άιβορι γίνεται το 1963 με το The Householder. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 η κρατική Film Finance Corporation γίνεται η προστάτιδα του ανεξάρτητου σινεμά, χρηματοδοτώντας επιλεγμένες παραγωγές. Tο 1972 ανοίγει την πρώτη αίθουσα τέχνης, ενώ 114 ξένες ταινίες περνάνε από το ψαλίδι της λογοκρισίας. H κινηματογραφική «αιμοδοσία» συνεχίζεται. Tο 1978, ένα ποσοστό 43% από τις συνολικές εισπράξεις του box office μεταφράζεται σε φορολογία για το κράτος...
H αρχή της δεκαετίας του ’80 βρίσκει την Iνδία με 6.368 αίθουσες και 4.024 «κινητούς κινηματογράφους», που περιοδεύουν στη χώρα. Tο βίντεο κάνει την επίθεσή του το 1989, καθώς το Central Board Of Film Censors επιτρέπει την κυκλοφορία 1.268 τίτλων. Aισίως και με επίσημα στοιχεία, το 1993 η ετήσια παραγωγή αριθμεί 812 ταινίες, γυρισμένες σε 23 γλώσσες ή διαλέκτους!
Αμιτάμπ Μπατσάν
Μελοδραματικές ιστορίες, οι οποίες πάντοτε έχουν ευτυχισμένο τέλος. Οι αστέρες του Μπόλιγουντ είναι τόσο διάσημοι όσο και οι αστέρες του Χόλιγουντ στον δυτικό κόσμο. Οι αμοιβές τους έχουν εκτοξευθεί, σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους γίνεται ένας μίνι πανικός, ενώ η προσωπική ζωή τους απασχολεί καθημερινά εκατομμύρια Ασιάτες. Παράλληλα, οι ηθοποιοί δεν μένουν αδιάφοροι μπροστά στη φτώχεια μεγάλου μέρους του ινδικού λαού και οι περισσότεροι στηρίζουν οικονομικά τους άπορους μέσω φιλανθρωπιών.
Μπορεί να χρειαζόταν ένα «Slumdog Millionaire» για να επανέλθει το είδος στο δυτικό προσκήνιο, αλλά το Bollywood ποτέ δεν σταμάτησε να παράγει επικά κινηματογραφικά διαμάντια. Η καλτ απόλαυση ινδικών περιπετειών, ρομάντζων που πλημμυρίζουν από ανατολίτικα χρώματα, γραμμές eyeliner που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα και «τσιριχτών» φωνών που επαναλαμβάνουν ρυθμικά ακατανόητες –αλλά τόσο διασκεδαστικές- φράσεις, δεν θα σταματήσει να διεκδικεί έστω και περιστασιακά λίγο από τον κινηματογραφικό χρόνο μας. Υπάρχει, όμως, κάτι περισσότερο πίσω από το έντονο μακιγιάζ, την στιλιζαρισμένη αισθητική και τις υψίφωνες ερμηνείες τραγουδιών στις ταινίες του Bollywood. Δείτε μερικά από τα πιο κλασικά δείγματα του «βαρέως κινηματογραφικού πυροβολικού» της Ινδίας.
Τα κλασικά «διαμαντάκια» του Bollywood
*Mother India (1957)
Η Ινδή superstar Nargis πρωταγωνιστεί σε αυτό το blockbuster της εποχής της ως αγρότισσα που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να προστατεύσει την γη και τα παιδιά της. Η ταινία γίνεται η τρίτη πιο προσοδοφόρα ταινία στην ιστορία του είδους, καθώς και η πρώτη ινδική που διεκδικεί το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, χάνοντας για μία ψήφο από τον Φεντερίκο Φελίνι. Λόγω υπόθεσης, το Mother India έχει χαρακτηριστεί ως ένα αριστερό «Όσα παίρνει ο άνεμος» αλλά με καλύτερη μουσική. Βλέποντας άλλωστε το video, εύκολα θα αναγνωρίσετε την εμβληματική μελωδία που μεταφέρθηκε στην χώρα μας υπό τον στίχο «Καρδιά μου καημένη».
*Pyaasa (1957)
Ο Guru Dutt σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε αυτό το κλασικό αριστούργημα που εντάχθηκε στην λίστα του Time με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Ο ίδιος παίζει τον ρόλο ενός ποιητή του οποίου τις δημιουργίες κανείς δεν θέλει να εκδώσει, αλλά βρίσκεται στον δρόμο του η πόρνη με την χρυσή καρδιά που θα τον βοηθήσει τελικά να… εκδοθεί. Ασπρόμαυρο, σκοτεινό και τρυφερό, το “Pyaasa” συγκαταλέγεται στα καλύτερα δείγματα της παραγωγικής Βομβάης.
*Guide (1965)
O Vijay Amand σκηνοθετεί και ο αδερφός του Dev πρωταγωνιστεί ως ένας ξεναγός σε ιστορικά μέρη της Ινδίας. Σε μία ξενάγηση θα μπλέξει με μία παντρεμένη, θα υπάρξουν απιστίες, απόπειρες αυτοκτονίας, αμαρτήματα, φυλάκιση, και τελικά η μετάλλαξη του ξεναγού σε σοφό άνθρωπο που καθοδηγεί την κοινότητα μέσα από την πνευματικότητα. Έτσι, το όνομα της ταινίας “Guide” αποκτά διπλό νόημα, αυτό του ξεναγού και αυτό του πνευματικού αγγελιαφόρου. Τα τραγούδια για άλλη μια φορά αποτελούν μοναδικές συλλήψεις και η ταινία μία πρώτης τάξης μεταφορά λογοτεχνικού βιβλίου στο (ινδικό) πανί.
* Bobby. (1973)
Στις αρχές των 70s, o πλούσιος αλλά μοναχικός Rishi Kapoor συναντά στο δρόμο του την φτωχή πλην τίμια και ζωηρή Dimple Kapadia. Η σκηνή με τη μηχανή και τα τραγούδια πρέπει κάποια στιγμή να μπουν στο πάνθεον των cult κινηματογραφικών μιούζικαλ. To styling δε, της εποχής είναι αποστομωτικό.
*Bombay (1995)
Ο σκηνοθέτης Mani Rathnam και ο περίφημος συνθέτης A.R. Rahman –ο ίδιος που έντυσε μουσικά το Slumdog Millionaire- δημιουργούν στα μέσα των ‘90s αυτό το μελόδραμα-σταθμό στο είδος, που αποτελεί μια πολιτική αλληγορία. Ένας ινδουιστής και μία μουσουλμάνα μέσα από τρυφερότητα αλλά και ένταση βλέπουν τις ζωές τους να μπλέκουν εν μέσω των διαδηλώσεων και των επεισοδίων του 1993 στην Βομβάη.
*3 Idiots (2009)
Το Bollywood φτάνει στην νέα εποχή, αλλά κρατά όλα εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν να γεμίζει ινδικές αίθουσες και ταμεία. Οι «τρεις ηλίθιοι» φίλοι ξεκινούν ένα ταξίδι αναζήτησης του εξαφανισμένου συμμαθητή τους. Τραγούδι, νύφες που το σκάνε, κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις και χιούμορ συνεχίζουν όχι μόνο να μην κουράζουν αλλά να φέρνουν τις πρόσφατες παραγωγές στην λίστα με τις πιο προσοδοφόρες ταινίες.
Τα κλασικά «διαμαντάκια» του Bollywood
*Mother India (1957)
Η Ινδή superstar Nargis πρωταγωνιστεί σε αυτό το blockbuster της εποχής της ως αγρότισσα που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να προστατεύσει την γη και τα παιδιά της. Η ταινία γίνεται η τρίτη πιο προσοδοφόρα ταινία στην ιστορία του είδους, καθώς και η πρώτη ινδική που διεκδικεί το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, χάνοντας για μία ψήφο από τον Φεντερίκο Φελίνι. Λόγω υπόθεσης, το Mother India έχει χαρακτηριστεί ως ένα αριστερό «Όσα παίρνει ο άνεμος» αλλά με καλύτερη μουσική. Βλέποντας άλλωστε το video, εύκολα θα αναγνωρίσετε την εμβληματική μελωδία που μεταφέρθηκε στην χώρα μας υπό τον στίχο «Καρδιά μου καημένη».
*Pyaasa (1957)
Ο Guru Dutt σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε αυτό το κλασικό αριστούργημα που εντάχθηκε στην λίστα του Time με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Ο ίδιος παίζει τον ρόλο ενός ποιητή του οποίου τις δημιουργίες κανείς δεν θέλει να εκδώσει, αλλά βρίσκεται στον δρόμο του η πόρνη με την χρυσή καρδιά που θα τον βοηθήσει τελικά να… εκδοθεί. Ασπρόμαυρο, σκοτεινό και τρυφερό, το “Pyaasa” συγκαταλέγεται στα καλύτερα δείγματα της παραγωγικής Βομβάης.
*Guide (1965)
O Vijay Amand σκηνοθετεί και ο αδερφός του Dev πρωταγωνιστεί ως ένας ξεναγός σε ιστορικά μέρη της Ινδίας. Σε μία ξενάγηση θα μπλέξει με μία παντρεμένη, θα υπάρξουν απιστίες, απόπειρες αυτοκτονίας, αμαρτήματα, φυλάκιση, και τελικά η μετάλλαξη του ξεναγού σε σοφό άνθρωπο που καθοδηγεί την κοινότητα μέσα από την πνευματικότητα. Έτσι, το όνομα της ταινίας “Guide” αποκτά διπλό νόημα, αυτό του ξεναγού και αυτό του πνευματικού αγγελιαφόρου. Τα τραγούδια για άλλη μια φορά αποτελούν μοναδικές συλλήψεις και η ταινία μία πρώτης τάξης μεταφορά λογοτεχνικού βιβλίου στο (ινδικό) πανί.
* Bobby. (1973)
Στις αρχές των 70s, o πλούσιος αλλά μοναχικός Rishi Kapoor συναντά στο δρόμο του την φτωχή πλην τίμια και ζωηρή Dimple Kapadia. Η σκηνή με τη μηχανή και τα τραγούδια πρέπει κάποια στιγμή να μπουν στο πάνθεον των cult κινηματογραφικών μιούζικαλ. To styling δε, της εποχής είναι αποστομωτικό.
*Bombay (1995)
Ο σκηνοθέτης Mani Rathnam και ο περίφημος συνθέτης A.R. Rahman –ο ίδιος που έντυσε μουσικά το Slumdog Millionaire- δημιουργούν στα μέσα των ‘90s αυτό το μελόδραμα-σταθμό στο είδος, που αποτελεί μια πολιτική αλληγορία. Ένας ινδουιστής και μία μουσουλμάνα μέσα από τρυφερότητα αλλά και ένταση βλέπουν τις ζωές τους να μπλέκουν εν μέσω των διαδηλώσεων και των επεισοδίων του 1993 στην Βομβάη.
*3 Idiots (2009)
Το Bollywood φτάνει στην νέα εποχή, αλλά κρατά όλα εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν να γεμίζει ινδικές αίθουσες και ταμεία. Οι «τρεις ηλίθιοι» φίλοι ξεκινούν ένα ταξίδι αναζήτησης του εξαφανισμένου συμμαθητή τους. Τραγούδι, νύφες που το σκάνε, κοινωνικές και οικογενειακές σχέσεις και χιούμορ συνεχίζουν όχι μόνο να μην κουράζουν αλλά να φέρνουν τις πρόσφατες παραγωγές στην λίστα με τις πιο προσοδοφόρες ταινίες.
ΤΑ ΙΝΔΙΚΑ ΟΣΚΑΡ
Στην Ινδία υπάρχουν και πολλά δημοφιλή βραβεία. Τα αντίστοιχα Οσκαρ είναι τα Filmfare Awards, με μεγάλη τηλεθέαση σε όλη την Ασία. Επίσης, υπάρχουν τα κρατικά βραβεία, τα Stardust Awards και τα Star Screen Awards. Εκτός Ινδίας έχουμε τα Bollywood Movie Awards στη Νέα Υόρκη και τα Global Indian Movie Awards που απονέμονται σε διαφορετική πόλη κάθε χρόνο. Η συνεχής άνοδος του Μπόλιγουντ και η έθνικ κουλτούρα που συναντά κανείς στις ταινίες του το έχουν κάνει ιδιαίτερα δημοφιλές και στον δυτικό κόσμο. Πολλοί σινεφίλ δηλώνουν λάτρεις του ινδικού κινηματογράφου και βλέπουν μανιωδώς τις ταινίες του. Η φήμη του Μπόλιγουντ εξαπλώθηκε σε όλον τον κόσμο με την εξαιρετική ταινία «Slumdog Millinaire» του Ντάνι Μπόιλ, η οποία απέσπασε συνολικά οκτώ βραβεία Οσκαρ το 2009! Η ταινία γυρίστηκε στην Ινδία και περιγράφει την ιστορία ενός νεαρού αμόρφωτου Ινδού ο οποίος εμφανίζεται στην ινδική εκδοχή του τηλεπαιχνιδιού «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» και ξεπερνά τις προσδοκίες του κοινού, εγείροντας τις υποψίες του παρουσιαστή του παιχνιδιού αλλά και της αστυνομίας.
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ... ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΑΡΣ
Οι ταινίες είναι πάρα πολλές, όπως πολλοί είναι και οι ηθοποιοί. Εντυπωσιακές καλλονές κλέβουν την παράσταση στις περισσότερες ταινίες και η λίστα των αστέρων είναι μακρά. Εμείς σας παρουσιάζουμε ενδεικτικά τέσσερα από τα μεγαλύτερα ονόματα της βιομηχανίας του Μπόλιγουντ.
Αμιτάμπ Μπατσάν: Ο αστέρας της χιλιετίας
Στην Ελλάδα είναι μάλλον άγνωστος αλλά έχει καταφέρει να κερδίσει την παγκόσμια αναγνώριση. Ο βετεράνος ηθοποιός του Μπόλιγουντ είναι από τους πλέον πετυχημένους της βιομηχανίας της Βομβάης, έχοντας συμμετάσχει στην πολυετή καριέρα του σε πάνω από εκατόν πενήντα ταινίες! Καθιερώθηκε τη δεκαετία του ’70 ερμηνεύοντας κυρίως ρόλους «σκληρού» και «μάτσο» άνδρα. Του δόθηκε η ευκαιρία να βρεθεί στο πλευρό μεγάλων αστέρων του Χόλιγουντ, όπως του Λεονάρντο Ντι Κάπριο, καθώς ο Μπατσάν συμμετέχει στη ταινία ο «Μεγάλος Γκάτσμπι». Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο ασιατικό κοινό και μάλιστα την τριετία 1984 - 1987 διετέλεσε βουλευτής στο Κοινοβούλιο της Ινδίας. Δεν είναι τυχαίο πως το BBC τον ανακήρυξε «αστέρα της χιλιετίας», άποψη που συμμερίζονται και οι «Times» της Νέας Υόρκης.
Αϊσουάρια Ράι: Παγκόσμια ομορφιά
Ο συνδυασμός ταλέντου και ομορφιάς αποτυπώνεται στο πρόσωπο της Ράι, από τις μεγαλύτερες ντίβες του Μπόλιγουντ. Ξεκίνησε την καριέρα της ως μοντέλο και μάλιστα το 1994 ανακηρύχθηκε Μις Κόσμος! Στη συνέχεια, η 42χρονη σήμερα Ράι ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο έχοντας συμμετάσχει σε περίπου σαράντα ταινίες, μερικές εκ των οποίων ήταν και διεθνείς παραγωγές. Η πιο γνωστή ήταν η ταινία «Pink Panther 2», όπου η Ράι συνεργάστηκε με τους Στιβ Μάρτιν και Ζαν Ρενό. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ήταν η ταινία «Dhoom 2», μία από τις πιο εμπορικές στην Ινδία. Εχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο Filmfare καλύτερης ηθοποιού, ενώ η τελευταία ταινία της με τίτλο «Heroine» παρουσιάστηκε την άνοιξη στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Στην προσωπική της ζωή η Ράι ζει την απόλυτη ευτυχία στο πλευρό του Αμπισεκ Μπατσάν, γιου του Αμιτάμπ Μπατσάν.
Πριγιάνκα Τσόπρα: Εξωτικό ταλέντο
Ακόμα μία σταρ που ξεκίνησε την καριέρα της από το μόντελινγκ και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία! Η 34χρονη Πριγιάνκα Τσόπρα ανακηρύχθηκε Μις Κόσμος το 2000 και έκτοτε είδε την καριέρα της να αλλάζει. Η νίκη της στα καλλιστεία της άνοιξε διάπλατα την πόρτα για το Μπόλιγουντ, όπου συμμετείχε σε αρκετές ταινίες. Τα ταλέντα της δεν σταματούν εδώ, αφού η εξωτική Πριγιάνκα θέλησε να δοκιμάσει την τύχη της και στο τραγούδι! Και όλα αυτά χωρίς να έχει εγκαταλείψει τον χώρο του μόντελινγκ!
Ράνι Μούκερτζι: Από μάνα κι από κύρη
Οταν ο πατέρας είναι παραγωγός και σκηνοθέτης και η μητέρα τραγουδίστρια, είναι μοιραίο η κόρη να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Η 38χρονη Ράνι Μούκερτζι θεωρείται από τις καταξιωμένες ηθοποιούς του Μπόλιγουντ με πάνω από τριάντα συμμετοχές σε ταινίες και με τρία βραβεία Filmfare. Το 2004, οι ρόλοι της στις ταινίες «Hum Tum» και «Yuva» της αποφέρουν τα βραβεία Α’ και Β’ γυναικείας ερμηνείας και γίνεται η πρώτη ηθοποιός στην ιστορία του ινδικού σινεμά που κατακτά και τα δύο βραβεία μέσα στην ίδια χρονιά! Η καταξίωση για τη Ράνι ήρθε το 2005 με την ταινία «Black», όπου υποδύεται ένα κωφάλαλο κορίτσι. Δύο από τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε υπήρξαν επίσημες συμμετοχές της Ινδίας στα Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Στην Ινδία υπάρχουν και πολλά δημοφιλή βραβεία. Τα αντίστοιχα Οσκαρ είναι τα Filmfare Awards, με μεγάλη τηλεθέαση σε όλη την Ασία. Επίσης, υπάρχουν τα κρατικά βραβεία, τα Stardust Awards και τα Star Screen Awards. Εκτός Ινδίας έχουμε τα Bollywood Movie Awards στη Νέα Υόρκη και τα Global Indian Movie Awards που απονέμονται σε διαφορετική πόλη κάθε χρόνο. Η συνεχής άνοδος του Μπόλιγουντ και η έθνικ κουλτούρα που συναντά κανείς στις ταινίες του το έχουν κάνει ιδιαίτερα δημοφιλές και στον δυτικό κόσμο. Πολλοί σινεφίλ δηλώνουν λάτρεις του ινδικού κινηματογράφου και βλέπουν μανιωδώς τις ταινίες του. Η φήμη του Μπόλιγουντ εξαπλώθηκε σε όλον τον κόσμο με την εξαιρετική ταινία «Slumdog Millinaire» του Ντάνι Μπόιλ, η οποία απέσπασε συνολικά οκτώ βραβεία Οσκαρ το 2009! Η ταινία γυρίστηκε στην Ινδία και περιγράφει την ιστορία ενός νεαρού αμόρφωτου Ινδού ο οποίος εμφανίζεται στην ινδική εκδοχή του τηλεπαιχνιδιού «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» και ξεπερνά τις προσδοκίες του κοινού, εγείροντας τις υποψίες του παρουσιαστή του παιχνιδιού αλλά και της αστυνομίας.
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ... ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΑΡΣ
Οι ταινίες είναι πάρα πολλές, όπως πολλοί είναι και οι ηθοποιοί. Εντυπωσιακές καλλονές κλέβουν την παράσταση στις περισσότερες ταινίες και η λίστα των αστέρων είναι μακρά. Εμείς σας παρουσιάζουμε ενδεικτικά τέσσερα από τα μεγαλύτερα ονόματα της βιομηχανίας του Μπόλιγουντ.
Αμιτάμπ Μπατσάν: Ο αστέρας της χιλιετίας
Στην Ελλάδα είναι μάλλον άγνωστος αλλά έχει καταφέρει να κερδίσει την παγκόσμια αναγνώριση. Ο βετεράνος ηθοποιός του Μπόλιγουντ είναι από τους πλέον πετυχημένους της βιομηχανίας της Βομβάης, έχοντας συμμετάσχει στην πολυετή καριέρα του σε πάνω από εκατόν πενήντα ταινίες! Καθιερώθηκε τη δεκαετία του ’70 ερμηνεύοντας κυρίως ρόλους «σκληρού» και «μάτσο» άνδρα. Του δόθηκε η ευκαιρία να βρεθεί στο πλευρό μεγάλων αστέρων του Χόλιγουντ, όπως του Λεονάρντο Ντι Κάπριο, καθώς ο Μπατσάν συμμετέχει στη ταινία ο «Μεγάλος Γκάτσμπι». Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο ασιατικό κοινό και μάλιστα την τριετία 1984 - 1987 διετέλεσε βουλευτής στο Κοινοβούλιο της Ινδίας. Δεν είναι τυχαίο πως το BBC τον ανακήρυξε «αστέρα της χιλιετίας», άποψη που συμμερίζονται και οι «Times» της Νέας Υόρκης.
Αϊσουάρια Ράι: Παγκόσμια ομορφιά
Ο συνδυασμός ταλέντου και ομορφιάς αποτυπώνεται στο πρόσωπο της Ράι, από τις μεγαλύτερες ντίβες του Μπόλιγουντ. Ξεκίνησε την καριέρα της ως μοντέλο και μάλιστα το 1994 ανακηρύχθηκε Μις Κόσμος! Στη συνέχεια, η 42χρονη σήμερα Ράι ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο έχοντας συμμετάσχει σε περίπου σαράντα ταινίες, μερικές εκ των οποίων ήταν και διεθνείς παραγωγές. Η πιο γνωστή ήταν η ταινία «Pink Panther 2», όπου η Ράι συνεργάστηκε με τους Στιβ Μάρτιν και Ζαν Ρενό. Η μεγαλύτερη επιτυχία της ήταν η ταινία «Dhoom 2», μία από τις πιο εμπορικές στην Ινδία. Εχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο Filmfare καλύτερης ηθοποιού, ενώ η τελευταία ταινία της με τίτλο «Heroine» παρουσιάστηκε την άνοιξη στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Στην προσωπική της ζωή η Ράι ζει την απόλυτη ευτυχία στο πλευρό του Αμπισεκ Μπατσάν, γιου του Αμιτάμπ Μπατσάν.
Πριγιάνκα Τσόπρα: Εξωτικό ταλέντο
Ακόμα μία σταρ που ξεκίνησε την καριέρα της από το μόντελινγκ και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία! Η 34χρονη Πριγιάνκα Τσόπρα ανακηρύχθηκε Μις Κόσμος το 2000 και έκτοτε είδε την καριέρα της να αλλάζει. Η νίκη της στα καλλιστεία της άνοιξε διάπλατα την πόρτα για το Μπόλιγουντ, όπου συμμετείχε σε αρκετές ταινίες. Τα ταλέντα της δεν σταματούν εδώ, αφού η εξωτική Πριγιάνκα θέλησε να δοκιμάσει την τύχη της και στο τραγούδι! Και όλα αυτά χωρίς να έχει εγκαταλείψει τον χώρο του μόντελινγκ!
Ράνι Μούκερτζι: Από μάνα κι από κύρη
Οταν ο πατέρας είναι παραγωγός και σκηνοθέτης και η μητέρα τραγουδίστρια, είναι μοιραίο η κόρη να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Η 38χρονη Ράνι Μούκερτζι θεωρείται από τις καταξιωμένες ηθοποιούς του Μπόλιγουντ με πάνω από τριάντα συμμετοχές σε ταινίες και με τρία βραβεία Filmfare. Το 2004, οι ρόλοι της στις ταινίες «Hum Tum» και «Yuva» της αποφέρουν τα βραβεία Α’ και Β’ γυναικείας ερμηνείας και γίνεται η πρώτη ηθοποιός στην ιστορία του ινδικού σινεμά που κατακτά και τα δύο βραβεία μέσα στην ίδια χρονιά! Η καταξίωση για τη Ράνι ήρθε το 2005 με την ταινία «Black», όπου υποδύεται ένα κωφάλαλο κορίτσι. Δύο από τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε υπήρξαν επίσημες συμμετοχές της Ινδίας στα Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Το φαινόμενο Φρίντα Πίντο
Το People την έχει βάλει στο παρελθόν σε λίστα με τους ομορφότερους ανθρώπους στον κόσμο, το Vogue στις πιο στυλάτες, ενώ η L’Oreal την έχει επιλέξει ως επίσημο πρόσωπο της καμπάνιας της.
Μετά τον σαρωτικό θρίαμβο του «Slumdog Millionaire», τίποτα δεν είναι ίδιο στη ζωή της. Εχοντας ήδη περπατήσει με απαράμιλλη χάρη στα κόκκινα χαλιά των Χρυσών Σφαιρών και των βραβείων Οσκαρ, η 25χρονη Ινδή είναι ήδη η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στο Μπόλιγουντ, βρίσκεται στη λίστα με τα πιο υποσχόμενα ταλέντα του Χόλιγουντ, ολοκλήρωσε τα μαθήματα υποκριτικής που δεν πρόλαβε να παρακολουθήσει πριν από την επιλογή της για την ταινία και επιμένει να ζει στη Βομβάη: «Εδώ είναι το μέρος όπου γεννήθηκα και εδώ θέλω να συνεχίσω να έχω τη βάση μου. Είμαι περήφανη για την καταγωγή μου και θέλω να βρίσκομαι κοντά στην οικογένειά μου. Ξέρω ότι θα ταξιδεύω συχνά, αλλά πάντοτε μου άρεσαν τα ταξίδια. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα από τότε που επιλέχθηκα για να παίξω στην ταινία. Συνεχίζω να δουλεύω και να προσπαθώ για ακόμη καλύτερα πράγματα».
Τα φαινόμενα, ωστόσο, απατούν. Ακόμη και για όλους όσοι υπήρξαν τόσο τυχεροί όσο η Φρίντα Πίντο. Εχοντας ολοκληρώσει τη δεύτερη ταινία της, το «Miral» σε σκηνοθεσία του Τζούλιαν Σνάμπελ και συμπρωταγωνιστή τον Γουίλεμ Νταφόε, η Πίντο προσγειώθηκε στο Λονδίνο για να επιβεβαιώσει το ένστικτο του Γούντι Αλεν, που την επέλεξε προσωπικά για να πρωταγωνιστήσει στην καινούρια του ταινία «You Will Meet A Tall Dark Stranger» μαζί με τον Αντονι Χόπκινς, τη Ναόμι Γουοτς και τον Τζος Μπρόλιν. Έχει συμμετάσχει στις ταινίες: Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση και Αθάνατοι - Immortals. Περισσότερο γνωστή από οποιαδήποτε Ινδή αυτήν τη στιγμή στον κόσμο, η Πίντο θα διέψευδε τα δημοσιεύματα που την ήθελαν να έχει υπογράψει για το υπέρογκο ποσό των 200.000 δολαρίων ως επίσημο πρόσωπο της Estee Lauder, επιβεβαιώνοντας πως η εταιρεία που τελικά διεκδίκησε την ομορφιά της ως κράχτη για την καινούρια της καμπάνια δεν ήταν άλλη από την L’Oreal. Ακολουθώντας τα βήματα όσων διάσημων γυναικών χάρισαν τη λάμψη τους στις διάσημες καμπάνιες της εταιρείας, η Πίντο μπορεί πλέον να είναι σίγουρη πως το παραμύθι της θα αργήσει να τελειώσει. Ειδικά όταν υπήρξε σχεδόν η πρώτη Ινδή ηθοποιός στην Ιστορία που κατάφερε να καθιερωθεί στο Χόλιγουντ πριν καν το Μπόλιγουντ ανακαλύψει πώς τόσα χρόνια είχε αγνοήσει την καινούρια μεγάλη του σταρ.
«Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να κάνω αυτό που κάνω με το μέγιστο των ικανοτήτων μου. Θέλω οι άνθρωποι να με αναγνωρίζουν ως ταλαντούχα ηθοποιό και να παραμείνω σε αυτό το επάγγελμα μέχρι το τέλος της ζωής μου. Υπάρχουν πολλές προκλήσεις, όχι μόνο στον κόσμο του κινηματογράφου αλλά και στην ίδια τη ζωή. Νομίζω πως η ανατροφή μου και οι σπουδές μου με έχουν βοηθήσει να τις αντιμετωπίζω με αυτοπεποίθηση. Το μοναδικό μήνυμα που θα έστελνα στους θαυμαστές μου είναι να κυνηγήσουν το όνειρό τους, να πιστέψουν στον εαυτό τους και μετά όλα μπορεί να συμβούν».
Το People την έχει βάλει στο παρελθόν σε λίστα με τους ομορφότερους ανθρώπους στον κόσμο, το Vogue στις πιο στυλάτες, ενώ η L’Oreal την έχει επιλέξει ως επίσημο πρόσωπο της καμπάνιας της.
Μετά τον σαρωτικό θρίαμβο του «Slumdog Millionaire», τίποτα δεν είναι ίδιο στη ζωή της. Εχοντας ήδη περπατήσει με απαράμιλλη χάρη στα κόκκινα χαλιά των Χρυσών Σφαιρών και των βραβείων Οσκαρ, η 25χρονη Ινδή είναι ήδη η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στο Μπόλιγουντ, βρίσκεται στη λίστα με τα πιο υποσχόμενα ταλέντα του Χόλιγουντ, ολοκλήρωσε τα μαθήματα υποκριτικής που δεν πρόλαβε να παρακολουθήσει πριν από την επιλογή της για την ταινία και επιμένει να ζει στη Βομβάη: «Εδώ είναι το μέρος όπου γεννήθηκα και εδώ θέλω να συνεχίσω να έχω τη βάση μου. Είμαι περήφανη για την καταγωγή μου και θέλω να βρίσκομαι κοντά στην οικογένειά μου. Ξέρω ότι θα ταξιδεύω συχνά, αλλά πάντοτε μου άρεσαν τα ταξίδια. Στην πραγματικότητα, δεν έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα από τότε που επιλέχθηκα για να παίξω στην ταινία. Συνεχίζω να δουλεύω και να προσπαθώ για ακόμη καλύτερα πράγματα».
Τα φαινόμενα, ωστόσο, απατούν. Ακόμη και για όλους όσοι υπήρξαν τόσο τυχεροί όσο η Φρίντα Πίντο. Εχοντας ολοκληρώσει τη δεύτερη ταινία της, το «Miral» σε σκηνοθεσία του Τζούλιαν Σνάμπελ και συμπρωταγωνιστή τον Γουίλεμ Νταφόε, η Πίντο προσγειώθηκε στο Λονδίνο για να επιβεβαιώσει το ένστικτο του Γούντι Αλεν, που την επέλεξε προσωπικά για να πρωταγωνιστήσει στην καινούρια του ταινία «You Will Meet A Tall Dark Stranger» μαζί με τον Αντονι Χόπκινς, τη Ναόμι Γουοτς και τον Τζος Μπρόλιν. Έχει συμμετάσχει στις ταινίες: Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση και Αθάνατοι - Immortals. Περισσότερο γνωστή από οποιαδήποτε Ινδή αυτήν τη στιγμή στον κόσμο, η Πίντο θα διέψευδε τα δημοσιεύματα που την ήθελαν να έχει υπογράψει για το υπέρογκο ποσό των 200.000 δολαρίων ως επίσημο πρόσωπο της Estee Lauder, επιβεβαιώνοντας πως η εταιρεία που τελικά διεκδίκησε την ομορφιά της ως κράχτη για την καινούρια της καμπάνια δεν ήταν άλλη από την L’Oreal. Ακολουθώντας τα βήματα όσων διάσημων γυναικών χάρισαν τη λάμψη τους στις διάσημες καμπάνιες της εταιρείας, η Πίντο μπορεί πλέον να είναι σίγουρη πως το παραμύθι της θα αργήσει να τελειώσει. Ειδικά όταν υπήρξε σχεδόν η πρώτη Ινδή ηθοποιός στην Ιστορία που κατάφερε να καθιερωθεί στο Χόλιγουντ πριν καν το Μπόλιγουντ ανακαλύψει πώς τόσα χρόνια είχε αγνοήσει την καινούρια μεγάλη του σταρ.
«Τα μελλοντικά μου σχέδια είναι να κάνω αυτό που κάνω με το μέγιστο των ικανοτήτων μου. Θέλω οι άνθρωποι να με αναγνωρίζουν ως ταλαντούχα ηθοποιό και να παραμείνω σε αυτό το επάγγελμα μέχρι το τέλος της ζωής μου. Υπάρχουν πολλές προκλήσεις, όχι μόνο στον κόσμο του κινηματογράφου αλλά και στην ίδια τη ζωή. Νομίζω πως η ανατροφή μου και οι σπουδές μου με έχουν βοηθήσει να τις αντιμετωπίζω με αυτοπεποίθηση. Το μοναδικό μήνυμα που θα έστελνα στους θαυμαστές μου είναι να κυνηγήσουν το όνειρό τους, να πιστέψουν στον εαυτό τους και μετά όλα μπορεί να συμβούν».