.Γεννήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου του 1626 στο κάστρο Tre Kronor της Στοκχόλμης και ήταν το μόνο νόμιμο τέκνο του βασιλιά Gustav II Adolf που επιβίωσε μέχρι την ενηλικίωση. Ακόμη και αμέσως μετά τη γέννηση, οι αυλικοί, βλέποντας ένα νεογέννητο μωρό, τον πήραν για ένα αγόρι.Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, ένα τέτοιο συμπέρασμα έγινε λόγω του γεγονότος ότι το παιδί ήταν πολύ μεγάλο. Άλλοι επισημαίνουν μια ασυνήθιστα δυνατή φωνή, την οποία αντιλαμβάνονται ως ένδειξη ασυνήθιστα ισχυρής παιδικής υγείας. Οι τρίτες πηγές δείχνουν ότι το μωρό γεννήθηκε με πολλά μαλλιά, τα οποία ερμηνεύτηκαν και υπέρ του ανδρικού φύλου. Όταν το πραγματικό φύλο του παιδιού έγινε ξεκάθαρο, ο βασιλιάς δέχτηκε ευνοϊκά αυτό το μήνυμα και όταν είδε για πρώτη φορά την κόρη του, είπε ότι αν είχε εξαπατήσει ολόκληρο το βασιλικό δικαστήριο κατά τη γέννησή του, τότε στο μέλλον θα περίμενε σίγουρα ότι θα γίνουν πολλά πράγματα. Ο πατέρας της, όταν αυτή ήταν 6 ετών, έφυγε από το παλάτι για να πολεμήσει στον Τριακονταετή πόλεμο. Πριν φύγει όμως κανόνισε να είναι νομικά κατοχυρωμένη η πρόσβαση της κόρης του στο θρόνο δίχως να χρειάζεται σύζυγο έτσι και αυτός πεθάνει, ενώ φρόντισε η μόρφωση που θα πάρει να αντιστοιχεί σε αυτή που έπαιρναν τα αγόρια των αριστοκρατικών οικογενειών. Έτσι κι αλλιώς από τότε που ήταν δύο χρονών την έπαιρνε παντού μαζί του και την μεγάλωνε “σαν αγόρι“, οπότε στήριζε τις ελπίδες του σε αυτό το παιδί, άσχετα αν γεννήθηκε κορίτσι. Ξένες γλώσσες, τέχνες, ακριβείς επιστήμες και ιστορία - όλα δόθηκαν στην κοπέλα με ευκολία. Ήδη στην ηλικία των 12 ετών θα μπορούσε να κάνει μια φλογερή ομιλία στα Λατινικά και ο ίδιος ο Rene Descartes ασχολήθηκε με τις φυσικές επιστήμες μαζί της, ο οποίος δήλωσε ότι η Βασίλισσα Χριστίνα της Σουηδίας ήταν ο καλύτερος μαθητής του και παρέμεινε μαζί της μέχρι το θάνατό της.βΟ θάνατος του μεγάλου επιστήμονα κατακλύζεται από φήμες. Η επίσημη εκδοχή λέει ότι πέθανε από πνευμονία λόγω του σκληρού βόρειου κλίματος, αλλά υπάρχει μια υπόθεση ότι δηλητηριάστηκε, καθώς ορισμένοι αυλικοί φοβούνταν την επιρροή του στη νέα βασίλισσα. Mετά το χαμό του βασιλιά, η μητέρα της Christina, την έκανε επίκεντρο της προσοχής της σε αρρωστημένο βαθμό. Αλλά αυτό είναι μικρό σε σχέση με το ότι έφερε το πτώμα του νεκρού της συζύγου μέσα στο παλάτι και έβαλε την καρδούλα του σε ξεχωριστό κουτί, ενώ απαίτησε να μη τον θάψουν μέχρι να πεθάνει και αυτή. Εν τέλει την έπεισαν να τους αφήσει να βάλουν τον μακαρίτη στο τάφο 18 μήνες αργότερα.
Ηιστορία συνεχίζει να θυμάται τη βασίλισσα Maria Eleonora με μια μεγάλη ρετσινιά τρέλας στο μέτωπο της. Ως εκ τούτου, της πήραν τη μικρή Christina και την πήγαν στην θεία της την Catherine, στην αδερφή του πατέρα της. Εκεί έμεινε για τα τρία επόμενα χρόνια. Μέχρι τα 16 της η μικρή δεν συμμετείχε στη διακυβέρνηση του κράτους αλλά επένδυε στις σπουδές της. Την διακυβέρνηση την είχε αναλάβει ένα συμβούλιο ευγενών όπου ήταν αρκετά καθαρό, ώστε όντως να την αφήσει να μπλέκεται στις υποθέσεις του κράτους από τα 16 της και στα 18 της να αναλάβει τα καθήκοντα της. Στις 15 Μαρτίου 1633 έγινε βασίλισσα στα έξι της, και το πρώτο της επίσημο καθήκον ήταν να υποδεχθεί την αποστολή της Ρωσικής Πρεσβείας. Ο Βασιλιάς εξασφάλισε πως ο θεολόγος Γιοχάννες Ματίαε Γόθους θα ήταν ο καθηγητής της. Τη δίδαξε θρησκευτικά, φιλοσοφία, αρχαία Ελληνικά και Λατινικά. Παράλληλα μελέτησε τη Σουηδική ιστορία καθώς και ξένες γλώσσες, για τις οποίες διέθετε ένα μοναδικό ταλέντο. Όταν ο Γάλλος πρέσβης έφθασε στη Στοκχόλμη το 1645 δήλωσε «Μιλά Γαλλικά σαν να έχει γεννηθεί στο Λούβρο». Ο Όττο Σπέρλινγ, γιατρός της κόρης του Χριστιανού Δ΄ συνάντησε τη Χριστίνα στη Στοκχόλμη το 1653, και της μίλησε στα ιταλικά, τα οποία γνώριζε έχοντας ζήσει στην Ιταλία για τέσσερα χρόνια. Έμεινε έκπληκτος που εκείνη, μη έχοντας επισκευθεί την Ιταλία, μπορούσε να μιλήσει τη γλώσσα σαν μητρική. Η Χριστίνα μελέτησε και το Ισλάμ αλλά και το σύγγραμμα Οι τρεις σφαιτεριστές, ένα έργο που παρέθετε αμφιβολίες για όλες τις μορφές οργανωμένης θρησκείας.Μία από τις πρώτες της δουλειές ως βασίλισσα ήταν να κλείσει σύμφωνο ειρήνης με τους Δανούς. Η Χριστίνα είχε πάρει “αγορίστικη” παιδεία και αυτό όχι μόνο από άποψη μόρφωσης αλλά και ασχολιών. Στα μικράτα της ήταν “αγοροκόριτσο“: ίππευε, κυνηγούσε, έκανε ξιφασκία και συνήθιζε να φοράει ανδρικά ρούχα. Μεγαλώνοντας αντί να κομφορμιστεί στους “γυναικείους” τρόπους συμπεριφοράς,συνέχισε να ακολουθεί τους δικούς της τρόπους. Περπατούσε, ίππευε και καθόταν “σαν άνδρας”, έβριζε, φορούσε ανδρικά παπούτσια, συχνά και ενδύματα, επειδή τα έβρισκε πιο βολικά και συνήθιζε να κυκλοφορεί άβαφη και με τα μαλλιά λυμένα. Όλο αυτό ξένιζε τους περισσότερους ανθρώπους τριγύρω της. Το μόνο που την γλίτωνε από τον ανοιχτό χλευασμό και τον εξοστρακισμό ήταν η θέση της και, για όσους ανθρώπους βλέπουν πέρα από εμφανίσεις και προσχήματα, ίσως και ο γοητευτικός της χαρακτήρας. Παρά τους ανδροπρεπείς τρόπους της, που φάνταζαν περίεργοι και την έκαναν να μοιάζει ερμαφρόδιτη, ήταν ένας ένας άνθρωπος φιλομαθής και ευφυής και συχνά αυτά τα δύο χαρακτηριστικά της υπερκάλυπταν τις ιδιομορφίες της συμπεριφοράς της.
| |
Το 1933 γυρίζεται η ταινία Queen Christina, με τη Γκρέτα Γκάρμπο. Η επιλογή της πρωταγωνίστριας ήταν πραγματικά υποδειγματική και όχι μόνο λόγω καταγωγής της. Η ιστορικοί υπαινιγμοί για την αμφισεξουαλικότητα της βασίλισσα Χριστίνας συναντούν τους αντίστοιχους για τις σεξουαλικές προτιμήσεις της Garbo και η ίδια ερμηνεύει τον ρόλο προσπαθώντας με διακριτικότητα να ισορροπήσει ανάμεσα σε αυτούς. Στόχος της δεν είναι να τους καταρρίψει ούτε φυσικά να τους αποδείξει αληθείς αλλά να τους κάνει αποδεκτούς.
Λαμβάνοντας υπόψη τον πρόωρο θάνατο του Γκούσταβ, η Γερουσία πρότεινε στην μονάρχη, να παντρευτεί για να δώσει στο κράτος τον κληρονόμο του θρόνου. Θεωρήθηκε ότι αυτό είναι ένα από τα άμεσα καθήκοντα του τελευταίου εκπροσώπου της κυρίαρχης δυναστείας Βάσα. Ο 17ος αιώνας ήταν συντηρητικός σε αυτό το θέμα, αλλά ακολουθώντας το παράδειγμα του είδωλου της, βρετανής Ελισάβετ , η Χριστίνα ανακοίνωσε ότι δεν θα παντρευτεί ποτέ και δεν θα έχει παιδιά. Αυτή η απόφαση σόκαρε ολόκληρη τη Σουηδία. Πραγματοποιήθηκαν προσπάθειες για να αλλάξει η γνώμη της βασίλισσας. Ο ξάδερφος της πρίγκηπας Καρλ-Γκούσταβ, ερωτεύτηκε την Χριστίνα . Το αποτέλεσμα, ωστόσο, ήταν το ίδιο - η βασίλισσα αρνήθηκε να παντρευτεί, αλλά αποφάσισε ο αδελφό της να γίνει κληρονόμος στο θρόνο μετά από αυτήν.Η εξωτερική πολιτική της Χριστίνας χαρακτηρίστηκε πρώτα από όλα από το τέλος του τριάντα χρόνων πολέμου στον οποίο πέθανε ο πατέρας της. Σε αυτό το θέμα, πήρε μια διαμετρικά αντίθετη θέση σε σχέση με τον μέντορά της, Earl Oksishtern, ο οποίος πίστευε ότι η συνέχιση των εχθροπραξιών ήταν ωφέλιμη για τη Σουηδία. Σε αντίθετη περίπτωση, η βασίλισσα έστειλε τον εκπρόσωπό της στο Γερμανικό Κογκρέσο Ειρήνης και υπογράφηκε η ειρηνευτική συνθήκη. Ταυτόχρονα, οι ιστορικοί και οι σύγχρονοι παραδέχονται ότι οι συνθήκες του ήταν ασυνήθιστα επωφελείς για τη Σουηδία - εκτός από το γεγονός ότι καταλαμβάνεται από εδάφη (Πομερανία, Βρέμη, Βέρντεν, πόλη Βίσμαρ), επιβλήθηκε ειρηνευτική συμφωνία για να λάβει συνεισφορά 5 εκατομμυρίων καλεσμένων.
Το 1654 συνέβη ένα πρωτοφανές γεγονός - στις 6 Ιουνίου, η βασίλισσα Χριστίνα παραδίδει μια αξέχαστη ομιλία και παραιτείται από το θρόνο. Λέει ότι δεν θέλει να οδηγήσει το κράτος όλη τη ζωή του και πηγαίνει σε ένα ταξίδι για να δει μακρινές χώρες, και αντί του εαυτού της, όπως αναμένεται, αφήνει τον ξάδερφό του Carl-Gustav βασιλιά. Ο διάδοχος του θρόνου, πάντως, "διορίστηκε" πολύ πριν από την παραίτηση και, επιπλέον, η στέψη του νέου ηγεμόνα ήταν ύποπτα γρήγορη (ο Κάρλ-Γκούσταβ έγινε γνωστός ως βασιλιάς Κάρολος Χ) - πέρασε την ίδια μέρα με την παραίτηση της Χριστίνας. Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι η βασίλισσα, δεχόταν πιέσεις,για να παντρευτεί και να γεννήσει έναν κληρονόμο. Παρεμπιπτόντως, ο νέος βασιλιάς, παρά την «αγάπη» του για την Χριστίνα, έδωσε στη χώρα έναν κληρονόμο σχεδόν αμέσως και το σημαντικότερο - εγκαίρως, γιατί μετά από 5 χρόνια πέθανε. Το παιδί γίνεται βασιλιάς και μέχρι την ενηλικίωση του, η χώρα κυβερνάται από το Riksdag. Η Ιταλία έγινε η πρώτη χώρα στην οποία ζούσε η πρώην βασίλισσα Χριστίνα μετά την παραίτηση. Τα ενδιαφέροντα γεγονότα της βιογραφίας της δεν τελειώνουν με την απόρριψη της εξουσίας, αφού ξεκίνησε μια καινούργια ζωή με τη μετάβαση στην καθολική πίστη. Η επόμενη χώρα στην οποία πήγε η Χριστίνα ήταν η Γαλλία, όπου η πρώην βασίλισσα πιστώνεται με περισσότερο από επιπόλαιους τρόπους - συχνές αλλαγές των εραστών, στενοί δεσμοί με άλλες γυναίκες. Το 1660, αφού ο διάδοχος της πρώην βασίλισσας,πέθανε, αφήνοντας πίσω του έναν μικρό γιο, η Χριστίνα πηγαίνει επειγόντως στην πατρίδα της, όπου ζητά να επιστρέψει το θρόνο της. Αλλά το Ρικσδάγκ αρνείται, δεδομένου ότι η Χριστίνα-Αυγούστα έχει μια διαφορετική θρησκεία τώρα, και η Σουηδία έχει κληρονόμο. Μετά την κυριαρχία της Γερουσίας, στα τελευταία χρόνια της ζωής, η πρώην βασίλισσα έζησε στην Ιταλία, αρκετά ήρεμα. Μέχρι το τέλος των ημερών της, προστάτευε μουσικούς, ποιητές και καλλιτέχνες. Η Χριστίνα Αυγούστα πέθανε στις 19 Απριλίου 1689 και έγινε μια από τρεις γυναίκες που είχαν ταφεί στον ρωμαϊκό καθεδρικό ναό του Αγίου Πέτρου.