O ιμάμης στο τζαμί της Jeddah, Muhammad Ali Shanqiti –αν και απόφοιτος του Πανεπιστημίου Columbia– υπολόγισε ότι οι παρθένες που περιμένουν τον μάρτυρα στον Παράδεισο δεν είναι μόνο 72, αλλά 19.604! Σεξουαλικά κίνητρα προσφέρονται και στις γυναίκες βομβιστές αυτοκτονίας, καθώς η ισραηλινή ακαδημαϊκός και πολιτικός Anat Berko αναφέρει ότι «σε αρκετές από αυτές ειπώθηκε ότι θα αποτελέσουν μία από τις 72 παρθένες ενός άνδρα μάρτυρα, ενώ μετά από κάθε σεξουαλική επαφή θα είναι και πάλι αγνές».
Η λέξη «φενταγίν» γράφεται «فِدائيّين» στα αραβικά και κανονικά προφέρεται ως «φινταγιίν». Κυριολεκτικά, η λέξη είναι ο πληθυντικός της λέξης «θυσία» που προφέρεται «φινταΐ» στα αραβικά. Ωστόσο, ετυμολογικά σημαίνει «αυτοί που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους». Έτσι ο όρος χρησιμοποιείται για οποιαδήποτε παραστρατιωτικού τύπου οργάνωση από αραβόφωνους που είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τις ζωές τους.Ο όρος αυτός έγινε γνωστός για πρώτη φορά τον 11ο αιώνα όταν ο Χασάν ι-Σαμπάχ, ο ηγέτης των ισλαμιστών Νιζάρων Ισμαηλιτών το χρησιμοποίησε για να περιγράψει τους Χασασίν (συχνά αναφερόμενοι και ως Ασσασσίνοι). Μία ένοπλη σέκτα ισλαμιστών που ήθελαν να επιβάλουν το θρησκευτικό νόμο των Ισμαηλιτών, ένα παρακλάδι του Σιιτικού Ισλάμ, δια της βίας
Σε σχέση με το φαινόμενο των βομβιστών αυτοκτονίας, φαίνεται να υπάρχει μια σχεδόν αποκλειστική διασύνδεση των ακραίων ισλαμιστικών ρευμάτων με την εκδήλωση της συγκεκριμένης μορφής τρομοκρατικής δράσης. Ακόμη και αν τα κίνητρα είναι πολιτικά, ατομικά ή και ψυχολογικά, είναι η θρησκεία αυτή που παρέχει το αναγκαίο προκάλυμμα που θα συσπειρώσει, θα συντονίσει και θα δώσει όραμα σε αυτούς που επιχειρούν επιθέσεις αυτοκτονίας.
Τη δεκαετία του 1940 ο όρος εμφανίστηκε ξανά, αυτή τη φορά για Αιγύπτιους αντάρτες που πολεμούσαν για τη περιοχή γύρω από το κανάλι του Σουέζ με τις Βρετανικές δυνάμεις. Έπειτα ξαναείδαμε τον όρο το 1951 στις ίδιες μάχες αναφερόμενοι στην ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση που γνωρίζουμε όλοι σήμερα ως «Μουσουλμανική Αδελφότητα».Τον ίδιο όρο τον έχουμε συναντήσει από τότε σε εκατοντάδες περιστατικά. Τη δεκαετία του 1960 στη μάχη της Ερυθραίας για την ανεξαρτησία της από την Αιθιοπία, τη δεκαετία του 1970 στις πολιτικές αλλαγές του Ιράν, το 1995 στους πιστούς πολεμιστές του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ που αυτοαποκαλούνταν «Σαντάμ Φενταγίν», το 2003 στη Βαγδάτη στο Ιράκ, στο πόλεμο των έξι ημερών ανάμεσα σε παλαιστίνιους και ισραηλινούς, κτλ
Οι αραβικές κοινωνίες είναι πατριαρχικές και διαθέτουν υψηλή αίσθηση της τιμής. Σε πολλές περιπτώσεις γυναίκες που έχουν προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις, αποκτούν παιδί εκτός γάμου ή βιάζονται έχουν ως μόνη διέξοδο «κάθαρσης» τη συμμετοχή τους σε επιθέσεις αυτοκτονίας. Η Tanzim, ένα παραστρατιωτικό παρακλάδι της παλαιστινιακής Fatah, συνήθιζε να αποπλανεί νεαρές γυναίκες, να τις καθιστά έγκυες, να τις απειλεί με δημόσιο εξευτελισμό και τελικά να τους προσφέρει ως μόνη διέξοδο τη συμμετοχή τους σε επιθέσεις αυτοκτονίας. Παρόμοιες πρακτικές ακολουθούσε και η Al-Qaeda στο Ιράκ (μέσω βιασμών) για να οδηγεί νεαρά κορίτσια από την ατίμωση στον υποτιθέμενο «εξαγνισμό».
Οι βομβιστές αυτοκτονίας... δεν αυτοκτονούν!
Σύμφωνα με το Κοράνι, η αυτοκτονία απαγορεύεται για τους Μουσουλμάνους (αν και ακόμη και το συγκεκριμένο εδάφιο αποτελεί αντικείμενο διαφορετικών ερμηνειών). Με την παραδοχή αυτή, εύλογα δημιουργείται το ερώτημα γιατί υπάρχουν ισλαμιστές βομβιστές αυτοκτονίας. Πολύ απλά, γιατί σύμφωνα με την ισλαμική παράδοση δεν αποτελούν θύματα αυτοκτονίας, αλλά «μάρτυρες». Για την έννοια του «μάρτυρα» χρησιμοποιούνται δύο διαφορετικές λέξεις, η λέξη «shahid» που αναφέρεται σε κάποιον που πεθαίνει τυχαία κατά τη διάρκεια του jihad1 (π.χ. ένας στρατιώτης στο πεδίο της μάχης) και η λέξη «istishhadi» που αναφέρεται σ’ εκείνα τα άτομα που πρόθυμα αποφασίζουν να προσφέρουν τη ζωή τους και συνεπώς γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια του jihad (όπως οι βομβιστές αυτοκτονίας). Συνεπώς, η έννοια των «ιερών» μαχητών (Φενταγίν ή Μουτζαχεντίν, ανάλογα με τη χώρα αναφοράς) δεν πρέπει να ταυτίζεται με την έννοια του βομβιστή αυτοκτονίας. Όταν κάποιος γίνεται μάρτυρας, αποκτά διακριτή θέση στην «ουράνια τάξη». Το Κοράνι στη σούρα (κεφάλαιο) 2:154 αναφέρει: «μη λέτε πως όσοι σκοτώθηκαν για την πίστη τους, πέθαναν· όχι ζουν· εσείς όμως τούτο δεν το βλέπετε», ενώ παρόμοια αναφορά γίνεται και στη σούρα 3:169. Σε μια από τις πιο αναγνωρισμένες συλλογές κειμένων που περιγράφουν τις ρήσεις και τις πράξεις του Μωάμεθ («Χαντίθ» του al-Bukhari) αναφέρεται ότι «υπάρχουν 100 στάδια στον Παράδεισο για εκείνους που μάχονται για τον Θεό», ενώ μια μητέρα που ρωτάει τον Μωάμεθ αν ο γιος της που σκοτώθηκε στη μάχη του Badr βρίσκεται στον Παράδεισο λαμβάνει την απάντηση «ο γιος σου είναι σ’ έναν ανώτερο Παράδεισο». Συνεπώς, η απώλεια της επίγειας ζωής για το βομβιστή αυτοκτονίας αντισταθμίζεται απ’ τη συνέχιση της ύπαρξής του στην ουράνια κοινωνία.Η έννοια της λέξης Jihad είναι σύνθετη και αναφέρεται τόσο «στον εσωτερικό αγώνα ή την προσπάθεια» που κάνει ο πιστός του Ισλάμ για να διατηρήσει τις βασικές επιταγές της θρησκείας του, όσο και στον αγώνα απέναντι στους εχθρούς του Ισλάμ (με βίαιο ή μη τρόπο). Η περαιτέρω αναφορά στην έννοια Jihad, η οποία εμφανίζει επιμέρους κατηγοριοποιήσεις, ξεφεύγει απ’ τα όρια ανάλυσης του παρόντος κειμένου.
Σύμφωνα με το Κοράνι, η αυτοκτονία απαγορεύεται για τους Μουσουλμάνους (αν και ακόμη και το συγκεκριμένο εδάφιο αποτελεί αντικείμενο διαφορετικών ερμηνειών). Με την παραδοχή αυτή, εύλογα δημιουργείται το ερώτημα γιατί υπάρχουν ισλαμιστές βομβιστές αυτοκτονίας. Πολύ απλά, γιατί σύμφωνα με την ισλαμική παράδοση δεν αποτελούν θύματα αυτοκτονίας, αλλά «μάρτυρες». Για την έννοια του «μάρτυρα» χρησιμοποιούνται δύο διαφορετικές λέξεις, η λέξη «shahid» που αναφέρεται σε κάποιον που πεθαίνει τυχαία κατά τη διάρκεια του jihad1 (π.χ. ένας στρατιώτης στο πεδίο της μάχης) και η λέξη «istishhadi» που αναφέρεται σ’ εκείνα τα άτομα που πρόθυμα αποφασίζουν να προσφέρουν τη ζωή τους και συνεπώς γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια του jihad (όπως οι βομβιστές αυτοκτονίας). Συνεπώς, η έννοια των «ιερών» μαχητών (Φενταγίν ή Μουτζαχεντίν, ανάλογα με τη χώρα αναφοράς) δεν πρέπει να ταυτίζεται με την έννοια του βομβιστή αυτοκτονίας. Όταν κάποιος γίνεται μάρτυρας, αποκτά διακριτή θέση στην «ουράνια τάξη». Το Κοράνι στη σούρα (κεφάλαιο) 2:154 αναφέρει: «μη λέτε πως όσοι σκοτώθηκαν για την πίστη τους, πέθαναν· όχι ζουν· εσείς όμως τούτο δεν το βλέπετε», ενώ παρόμοια αναφορά γίνεται και στη σούρα 3:169. Σε μια από τις πιο αναγνωρισμένες συλλογές κειμένων που περιγράφουν τις ρήσεις και τις πράξεις του Μωάμεθ («Χαντίθ» του al-Bukhari) αναφέρεται ότι «υπάρχουν 100 στάδια στον Παράδεισο για εκείνους που μάχονται για τον Θεό», ενώ μια μητέρα που ρωτάει τον Μωάμεθ αν ο γιος της που σκοτώθηκε στη μάχη του Badr βρίσκεται στον Παράδεισο λαμβάνει την απάντηση «ο γιος σου είναι σ’ έναν ανώτερο Παράδεισο». Συνεπώς, η απώλεια της επίγειας ζωής για το βομβιστή αυτοκτονίας αντισταθμίζεται απ’ τη συνέχιση της ύπαρξής του στην ουράνια κοινωνία.Η έννοια της λέξης Jihad είναι σύνθετη και αναφέρεται τόσο «στον εσωτερικό αγώνα ή την προσπάθεια» που κάνει ο πιστός του Ισλάμ για να διατηρήσει τις βασικές επιταγές της θρησκείας του, όσο και στον αγώνα απέναντι στους εχθρούς του Ισλάμ (με βίαιο ή μη τρόπο). Η περαιτέρω αναφορά στην έννοια Jihad, η οποία εμφανίζει επιμέρους κατηγοριοποιήσεις, ξεφεύγει απ’ τα όρια ανάλυσης του παρόντος κειμένου.