Η γαλλική μόδα είναι σημαντική διότι η τέχνη,η αρχιτεκτονική,η μουσική είχαν μιμηθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη.Οι επισκέπτες στο Παρίσι έφερναν πίσω τα ρούχα,τα οποία ήταν αντιγραφή από τις τοπικές μοδίστρες. Καθώς οι σιδηρόδρομοι και ατμόπλοια, καθόρισαν το ευρωπαϊκό ταξiδι ευκολότερο,οι πλούσιες γυναίκες μπορούσαν να ταξιδέψουν στο Παρίσι για να ψωνίσουν τα είδη ένδυσης. Οι μοδίστρες της Γαλλίας θεωρούνταν οι καλύτερες στην Ευρώπη και τα παριζιάνικα ενδύματα κρίθηκαν καλύτερα από τις τοπικές απομιμήσεις. Ο Charles Federic Worth θεωρείται ως ο πατέρας της υψηλής ραπτικής. Αν και γεννήθηκε στην Αγγλία αφήνει στο στίγμα του στη γαλλική βιομηχανία της μόδας. Ακολουθώντας τα βήματα του Worth ήταν οι Poiret,Dior,Chanel,Balenciaga,Vionnet,Soeurs Callot,Mainbocher και Schiaparelli. Μερικοί από αυτούς τους οίκους μόδας εξακολουθούν να υπάρχουν μέχρι σήμερα υπό την ηγεσία των σύγχρονων σχεδιαστών.Στη δεκαετία ου 1960,μια ομάδα από νέους σχεδιαστές όπως Dior,Balenciaga άφησαν τους οίκους μόδας τους και άνοιξαν δικές τους εγκαταστάσεις.Η πιο επιτυχημένη από αυτούς ήταν της Yves Saint Laurent, Pierre Cardin, André Courrèges, Ted Lapidus, και Emanuel Ungaro.Ο Lacroix είναι ένας από τους οίκους μόδας που ξεκίνησε στα τέλη του 20ου αιώνα.Άλλοι οίκοι μόδας ήταν Jean-Paul Gaultier και Thierry Mugler.Λόγω των υψηλών δαπανών για την παραγωγή υψηλής ραπτικής έπαυσαν τις δραστηριότητες τους.Το 1960 χαρακτηρίστηκε ως μια εξέγερση στα καθιερωμένα πρότυπα της μόδας, καθώς και μια αυξανομένη διεθνοποίηση της σκηνής της μόδας. Πλέον οι πλούσιες γυναίκες δεν προτιμούσαν αποκλειστικά το Παρίσι για την ενδυμασία τους.Ενώ το Παρίσι εξακολουθεί να είναι κατ 'εξοχήν στον κόσμο της μόδας, δεν είναι πλέον ο μόνος κριτής της.
Βραδινό φόρεμα του Καρλ Λάγκερφελντ από τη συλλογή 1987
του οίκου Chanel εμπνευσμένο από τις Βερσαλίες
του οίκου Chanel εμπνευσμένο από τις Βερσαλίες
Η ιστορία της γαλλικής μόδας άρχισε λίγο έξω από το Παρίσι, στις Βερσαλίες. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ’ (1643-1715), η αυλή ασχολήθηκε πολύ με τις τέχνες και τη μόδα εντυπωσιάζοντας τους επισκέπτες, οι οποίοι έμεναν έκπληκτοι όχι μόνο από τα ενδύματα του «Βασιλιά Ήλιου» αλλά και των πολλών αυλικών και των ερωμένων. Μάλιστα οι εμφανίσεις τους καθόριζαν τις τάσεις της μόδας τόσο στη Γαλλία όσο και στο εξωτερικό. Αυτή η έμφαση στη μόδα δεν οφειλόταν απλά σε λόγους αισθητικούς.Το θέατρο της εξουσίας ήταν πολύ σημαντικό. «Ο Λουδοβίκος ΙΔ’ ήθελε να είναι σίγουρος ότι η εμφάνισή του και η εμφάνιση των αυλικών του έδειχναν με κάθε τρόπο ότι ήταν ένας σύγχρονος, ισχυρός, πολιτισμένος μονάρχης. Οχι απλά ένας πολεμοχαρής βασιλιάς του Μεσαίωνα, αλλά ένας πραγματικός “Βασιλιάς Ηλιος”. Τόσο αυτός όσο κι ο υπουργός Οικονομικών του, Ζαν-Μπαπτίστ Κολμπέρ, έβλεπαν επιπλέον στη μόδα τεράστιες οικονομικές δυνατότητες. Συνεργάστηκαν, λοιπόν, για να εξοβελίσουν τον ξένο ανταγωνισμό και να προστατεύσουν την τοπική κλωστοϋφαντουργία, την οποία στήριξαν με σημαντική χρηματοδότηση. Ο Κολμπέρ είχε πει ότι «η μόδα θα είναι για τη Γαλλία ό,τι είναι τα χρυσωρυχεία του Περού για την Ισπανία» και αυτή η θέση θα γινόταν κεντρικό στοιχείο της οικονομικής τους ατζέντας, πράγμα αξιοσημείωτο αφού 350 χρόνια αργότερα, εξακολουθεί να ισχύει: η μόδα αποτελεί βασικό πυλώνα της γαλλικής οικονομίας».
Φόρεμα του enfant terrible της γαλλικής haute couture Ζαν Πολ Γκοτιέ
από τη συλλογή άνοιξη/καλοκαίρι 1998
από τη συλλογή άνοιξη/καλοκαίρι 1998
Μετά το θάνατο του Λουδοβίκου ΙΔ’, οι αυλικοί των Βερσαλλιών άρχισαν να περνούν περισσότερο χρόνο στο Παρίσι, πράγμα που σε συνδυασμό με την εμφάνιση fashion icons όπως η Μαρία Αντουανέτα, οδήγησε πολλούς να συνδέσουν το Παρίσι με «τη μόδα και την αισθησιακή ευχαρίστηση». Η Γαλλική Επανάσταση ίσως προκάλεσε αναστάτωση από αυτή την άποψη, αλλά, χάρη στους Ιncroyables και τις Μerveilleuses (μέλη μιας μοντέρνας αριστοκρατικής υποκουλτούρας στην μετα-επαναστατική περίοδο, την εποχή του Διευθυντηρίου), η μόδα δεν ξεχάστηκε. Και ήταν απλά θέμα χρόνου πριν ξαναδούν το Ancien Régime (το παλιό μοναρχικό και αριστοκρατικό καθεστώς), τουλάχιστον όσον αφορά στο στυλ, με θαυμασμό και νοσταλγία. Ανα και έχασε τον τίτλο της από τη Βρετανία, η υπεροχή της Γαλλίας στη μόδα συνεχίστηκε και μετά την πτώση της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας. Σε αντίθεση με το Λονδίνο, το οποίο διακρίνεται για τα ανδρικά ρούχα του, στο επίκεντρο του παρισινού ενδιαφέροντος είναι πλέον το γυναικείο ένδυμα και η γαλλική μόδα περιστρέφεται γύρω από την ιδέα της «Παριζιάνας»: η ιδανική γυναίκα στο Παρίσι είναι κομψή, καλλιεργημένη και απαιτητική. Παρόλο το γόητρο και τη φήμη της, όμως, η γαλλική μόδα ήταν μικρής κλίμακας. Αυτό, βέβαια, μέχρι το 1858 που ο βρετανός σχεδιαστής Τσαρλς Φρέντερικ Γουόρθ εγκαταστάθηκε στη γαλλική πρωτεύουσα και προκάλεσε επανάσταση εισάγοντας την έννοια της haute couture –υποστηρίζοντας ότι, ήταν μια «μορφή τέχνης»- και την υψηλή ραπτική σε μεγάλη κλίμακα. Ο Γουόρθ ίδρυσε επίσης το Επιμελητήριο (Chambre Syndicale) το οποίο παρείχε το πλαίσιο για τη δημιουργία της γαλλικής βιομηχανίας μόδας.
Βραδινή κάπα του 1927 της Κοκό Σανέλ της σημαντικότερης
εκπροσώπου της χρυσής εποχής της γαλλικής haute couture
εκπροσώπου της χρυσής εποχής της γαλλικής haute couture
Στο πνεύμα του Λουδοβίκου ΙΔ’, οι Γάλλοι χρησιμοποίησαν και πάλι την haute couture ως μέσο ήπιας εξουσίας μετά την ήττα τους στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο (1870-1871) και την Παρισινή Κομμούνα (1871). Αν και η Γαλλία δεν ήταν πλέον σημαντική οικονομική ή πολιτική δύναμη, είχε τουλάχιστον τον πολιτισμό της και τα ρούχα της. «Δεν είναι τυχαίο», γράφει ο δρ Ντέιβιντ Τζίλμπερτ από το Πανεπιστήμιο Ρόγιαλ Χόλογουεϊ (τμήμα του Πανεπιστημίου του Λονδίνου) σε ένα δοκίμιο με τίτλο “Paris, New York, London, Milan: Paris and a World Order of Fashion Capitals”, «ότι μετά την στρατιωτική ταπείνωση που υπέστησαν οι Γάλλοι κατά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο και τα επακόλουθα τραύματα της Κομμούνας 1871, ακολούθησε η επιθετική προώθηση της υψηλής ραπτικής». Ηταν μια εποχή που η υπεροχή του Παρισιού στην γυναικεία μόδα ήταν αδιαμφισβήτητη. Ωστόσο τα πράγματα έγιναν λίγο πιο περίπλοκα στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όταν στο Λονδίνο εμφανίστηκε η Μέρι Κουάντ, πρωτοπόρος δημιουργός της μίνι φούστας, ενώ τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 το Μιλάνο και το Τόκιο αναδείχτηκαν επίσης σε σημαντικά κέντρα της μόδας. Η μόδα δεν είναι πλέον αντικείμενο μικρών ανεξάρτητων επιχειρήσεων αλλά τεράστιων ομίλων. Σχεδόν όλοι οι όμιλοι ειδών πολυτελείας – LVMH, Kering κ.λπ.- έχουν την έδρα τους στο Παρίσι, παρά το γεγονός ότι έχουν αγοράσει ιταλικές εταιρείες και έχουν επενδύσει σε αγγλικές και αμερικανικές. Μπορεί να φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι, ανεξάρτητα από το πόσο εκθαμβωτική μπορεί να είναι η παριζιάνικη ραπτική, δίνεται τόση έμφαση στο παρελθόν της. Το status της μόδας του 21ου αιώνα έχει σχέση τόσο με τη φήμη, τις προσδοκίες, την κληρονομιά και την παράδοση όσο και με το design και την παραγωγή πραγματικών ενδυμάτων … Οι βαθιές και μακροχρόνιες συμβολικές συνδέσεις έχουν επίσης πραγματικές οικονομικές και πολιτιστικές συνέπειες».
Οι γυναίκες-σύμβολα της γαλλικής μόδας
Τα σύμβολα της γαλλικής μόδας αναμφίβολα έχουν στιγματίσει με τη δική τους βαρύτητα την εξέλιξη της παγκόσμιας μόδας.
Coco Chanel
Η Coco Chanel χωρίς αμφιβολία, έφερε επανάσταση τόσο στη βιομηχανία της μόδας, όσο και στον τρόπο με τον οποίο ντυνόμαστε.Η άνεση που χαρακτήριζε τα ρούχα της, όχι μόνο στο σχεδιασμό τους αλλά και στον τρόπο που πρότεινε για να τα φοράμε, την καθιέρωσαν σαν ένα από τα μεγαλύτερα «fashion icons» της Γαλλίας.
Brigitte Bardot
Υπάρχουν δύο λέξεις, με τις οποίες μπορείς απόλυτα να περιγράψεις τη Μπριζίτ Μπαρντό : ξανθιά - βόμβα.Η εμμονή της στα ατημέλητα χτενίσματα, το εντυπωσιακό eyeliner στο μακιγιάζ της και το αποκαλυπτικό ντεκολτέ της, έγιναν σύντομα το σήμα κατατεθέν που πρόσθεσε κι αυτή με τη σειρά της στη γυναικεία μόδα. Αποτελεί ένα σύμβολο για τα «fashion icons» με πολύ ταλέντο.
Francoise Hardy
Η μουσική και μόδα φαίνεται ότι πηγαίνουν χέρι-χέρι, και η Francoise Hardy είναι το τέλειο παράδειγμα. Το look της άφησε το δικό του στίγμα, κι έγινε πηγή έμπνευσης για πολλούς σύγχρονους σχεδιαστές, όπως ο Balenciaga και ο Nicolas Ghesquiθre.
Anna Karina
Η δανέζα Anna Karina είναι το σύμβολο του σύγχρονου γαλλικού κινηματογράφου και υπήρξε η μούσα του διάσημου γάλλου σκηνοθέτης Ζαν-Λικ Γκοντάρ . Στην επισφράγιση αυτής της καταξίωσης, έπαιξε μεγάλο ρόλο και ο οίκος μόδας Coco Chanel, ο οποίος πρότεινε να αλλάξει το όνομά της σε «Anna Karina» από Hanne Karin Blarke Bayer.
Emanuelle Alt
Είναι γνωστή για το απλοϊκό ύφος που έχει το ντύσιμό της. Στα «fashion week» θα την δούμε συνήθως να φοράει ένα στενό τζιν, συνδυασμένο μ’ ένα t-shirt κι ένα σακάκι.Πάντα όμως καταφέρνει να κεντρίζει το ενδιαφέρον όλων γύρω της, με το σικάτο στιλ της. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι, αφού μιλάμε για τη γυναίκα που είναι διευθύντρια στην παρισινή Vogue.
Audrey Tautou
Η πανέμορφη Audrey, που έγινε πασίγνωστη με την συμμετοχή της στις ταινίες Amelie (2001), The Da Vinci Code (2006), Priceless (2006) και Coco Before Chanel (2009).Διαθέτει μια ξεχωριστή αίσθηση της μόδας, που ταιριάζει σχεδόν τέλεια με την ιδιομορφία των χαρακτήρων που έχει υποδυθεί στη μεγάλη οθόνη. Το ντύσιμο της είναι συνήθως πολύ θηλυκό και προκλητικό, αλλά πάντα αποπνέει μια χαλαρή και διακριτική διάθεση, που είναι άλλωστε και το κύριο γνώρισμα της γαλλικής κουλτούρας στη μόδα.
Clemence Poesy
Τα τελευταία χρόνια, η ηθοποιός και μοντέλο Clιmence Poesy θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή πρόσωπα της γαλλικής μόδας.Πολύ συχνά πια, τα editorial των περιοδικών ασχολούνται μαζί της, όχι μόνο γιατί είναι ένα από τα βασικά πρόσωπα που κάθονται στην πρώτη σειρά στα μεγάλα fashion shows, αλλά και γιατί με το ντύσιμό της δείχνει μια εξαιρετικά προσιτή προσέγγιση με τη μόδα, παρά το γεγονός ότι στις φωτογραφίσεις της φοράει ρούχα μεγάλης αξίας.
Charlotte Gainsbourg
Η Charlotte Gainsbourg αποτελεί σήμερα στη Γαλλία το συνώνυμο της απλότητας. Η μητέρα της ήταν η θρυλική Jane Birkin (αυτή που έδωσε το όνομά της στη διάσημη τσάντα της Hermes) και ο πατέρας της ήταν ο τραγουδιστής Serge Gainsbourg, καταβολές που όχι μόνο την στιγμάτισαν, αλλά και τη βοήθησαν να αναδειχθεί. Το ντύσιμό της ανεπιτήδευτα εκκεντρικό, γνήσιο δείγμα της σύγχρονης γαλλικής άποψης για τη μόδα.
Τα σύμβολα της γαλλικής μόδας αναμφίβολα έχουν στιγματίσει με τη δική τους βαρύτητα την εξέλιξη της παγκόσμιας μόδας.
Coco Chanel
Η Coco Chanel χωρίς αμφιβολία, έφερε επανάσταση τόσο στη βιομηχανία της μόδας, όσο και στον τρόπο με τον οποίο ντυνόμαστε.Η άνεση που χαρακτήριζε τα ρούχα της, όχι μόνο στο σχεδιασμό τους αλλά και στον τρόπο που πρότεινε για να τα φοράμε, την καθιέρωσαν σαν ένα από τα μεγαλύτερα «fashion icons» της Γαλλίας.
Brigitte Bardot
Υπάρχουν δύο λέξεις, με τις οποίες μπορείς απόλυτα να περιγράψεις τη Μπριζίτ Μπαρντό : ξανθιά - βόμβα.Η εμμονή της στα ατημέλητα χτενίσματα, το εντυπωσιακό eyeliner στο μακιγιάζ της και το αποκαλυπτικό ντεκολτέ της, έγιναν σύντομα το σήμα κατατεθέν που πρόσθεσε κι αυτή με τη σειρά της στη γυναικεία μόδα. Αποτελεί ένα σύμβολο για τα «fashion icons» με πολύ ταλέντο.
Francoise Hardy
Η μουσική και μόδα φαίνεται ότι πηγαίνουν χέρι-χέρι, και η Francoise Hardy είναι το τέλειο παράδειγμα. Το look της άφησε το δικό του στίγμα, κι έγινε πηγή έμπνευσης για πολλούς σύγχρονους σχεδιαστές, όπως ο Balenciaga και ο Nicolas Ghesquiθre.
Anna Karina
Η δανέζα Anna Karina είναι το σύμβολο του σύγχρονου γαλλικού κινηματογράφου και υπήρξε η μούσα του διάσημου γάλλου σκηνοθέτης Ζαν-Λικ Γκοντάρ . Στην επισφράγιση αυτής της καταξίωσης, έπαιξε μεγάλο ρόλο και ο οίκος μόδας Coco Chanel, ο οποίος πρότεινε να αλλάξει το όνομά της σε «Anna Karina» από Hanne Karin Blarke Bayer.
Emanuelle Alt
Είναι γνωστή για το απλοϊκό ύφος που έχει το ντύσιμό της. Στα «fashion week» θα την δούμε συνήθως να φοράει ένα στενό τζιν, συνδυασμένο μ’ ένα t-shirt κι ένα σακάκι.Πάντα όμως καταφέρνει να κεντρίζει το ενδιαφέρον όλων γύρω της, με το σικάτο στιλ της. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι, αφού μιλάμε για τη γυναίκα που είναι διευθύντρια στην παρισινή Vogue.
Audrey Tautou
Η πανέμορφη Audrey, που έγινε πασίγνωστη με την συμμετοχή της στις ταινίες Amelie (2001), The Da Vinci Code (2006), Priceless (2006) και Coco Before Chanel (2009).Διαθέτει μια ξεχωριστή αίσθηση της μόδας, που ταιριάζει σχεδόν τέλεια με την ιδιομορφία των χαρακτήρων που έχει υποδυθεί στη μεγάλη οθόνη. Το ντύσιμο της είναι συνήθως πολύ θηλυκό και προκλητικό, αλλά πάντα αποπνέει μια χαλαρή και διακριτική διάθεση, που είναι άλλωστε και το κύριο γνώρισμα της γαλλικής κουλτούρας στη μόδα.
Clemence Poesy
Τα τελευταία χρόνια, η ηθοποιός και μοντέλο Clιmence Poesy θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή πρόσωπα της γαλλικής μόδας.Πολύ συχνά πια, τα editorial των περιοδικών ασχολούνται μαζί της, όχι μόνο γιατί είναι ένα από τα βασικά πρόσωπα που κάθονται στην πρώτη σειρά στα μεγάλα fashion shows, αλλά και γιατί με το ντύσιμό της δείχνει μια εξαιρετικά προσιτή προσέγγιση με τη μόδα, παρά το γεγονός ότι στις φωτογραφίσεις της φοράει ρούχα μεγάλης αξίας.
Charlotte Gainsbourg
Η Charlotte Gainsbourg αποτελεί σήμερα στη Γαλλία το συνώνυμο της απλότητας. Η μητέρα της ήταν η θρυλική Jane Birkin (αυτή που έδωσε το όνομά της στη διάσημη τσάντα της Hermes) και ο πατέρας της ήταν ο τραγουδιστής Serge Gainsbourg, καταβολές που όχι μόνο την στιγμάτισαν, αλλά και τη βοήθησαν να αναδειχθεί. Το ντύσιμό της ανεπιτήδευτα εκκεντρικό, γνήσιο δείγμα της σύγχρονης γαλλικής άποψης για τη μόδα.