Υπήρχε πραγματικά ο King Kong; Ποιές ηθοποιοί υποδύθηκαν
το αντικείμενο του πόθου του;
το αντικείμενο του πόθου του;
Ήρωας του φανταστικού κινηματογράφου, που αποτέλεσε το πρότυπο για τις ταινίες με πρωταγωνιστές τέρατα διαφόρων ειδών και μεγεθών. Ο Κινγκ Κονγκ (King Kong) είναι ένας υπερφυσικός γορίλλας, που δημιούργησαν ο άγγλος συγγραφέας Έντγκαρ Γουάλας (1875-1932) και o αμερικανός σκηνοθέτης Μίριαν Κούπερ (1893 - 1973). Πρωτοεμφανίστηκε στην ομώνυμη ταινία του Μίριαν Κούπερ, που έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη στις 2 Μαρτίου 1933. Σύμφωνα με την υπόθεση της ταινίας, ο βασιλιάς Κονγκ ζει στο φανταστικό νησί Σκαλ του Ειρηνικού Ωκεανού, μαζί με άλλα υπερμεγέθη όντα και λατρεύεται σαν θεός από τους ντόπιους. Εκεί τον ανακαλύπτει ένα αμερικανικό κινηματογραφικό συνεργείο, τον αιχμαλωτίζει και τον μεταφέρει στη Νέα Υόρκη, με σκοπό να τον εκθέσει ως το « Όγδοο Θαύμα της Ανθρωπότητας». Ο Κονγκ, όμως, είναι ερωτευμένος με την ξανθιά ηθοποιό Αν Ντάροου, η οποία συνόδευε το συνεργείο στο εξωτικό νησί. Όταν νοιώθει ότι η αγαπημένη του απειλείται, δραπετεύει από τα δεσμά του και αφού την απαγάγει, βρίσκει καταφύγιο στο Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ, τον μεγαλύτερο ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης εκείνη την εποχή, για να την προστατεύσει. Οι αρχές θα παρεξηγήσουν τις προθέσεις του και θα στείλουν εναντίον του ένα ολόκληρο σμήνος αεροπλάνων, που θα τον εξουδετερώσουν. Η ταινία, που είναι μια τολμηρή διασκευή του μύθου της «Πεντάμορφης και του Τέρατος», έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου για τα εκπληκτικά εφέ του Γουίλις Ο’ Μπράιαν (1886-1962), τις σκηνές καταστροφής, με αποκορύφωνα τη σκηνή στο Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ και τους ερωτικούς συμβολισμούς της. Η εικόνα της μικροσκοπικής Αν (την υποδύεται η Φέι Ρέι) μέσα στην τεράστια παλάμη του γορίλα και το τρυφερό γδύσιμό της από τα ακροδάκτυλα του γορίλα, θεωρούνται από τις από τις κορυφαίες σκηνές της ταινίες. Με την πάροδο των ετών, ο Κινγκ Κονγκ έγινε ένας από τους πιο διάσημους ήρωες της μεγάλης οθόνης. Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για αμέτρητες ταινίες, κινούμενα σχέδια, κόμικς, βιβλία, βιντεοπαιγνίδια, θεματικά πάρκα, ακόμη και για θεατρικό έργο. Οι δημιουργοί τους τον αντιμετώπισαν είτε ως ένα αφηνιασμένο τέρας, είτε ως ένα τραγικό αντιήρωα.
Απο το 1933 στο 2005 και τη ταινία του Πήτερ Τζάκσον
Ο πρώτος «Κινγκ Κονγκ» γυρίστηκε εξ oλοκλήρου στα πλατό των στούντιο της RKO Pictures την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1932. To κόστος του δεν ήταν μεγάλο καθ' ότι η εταιρεία εκείνη την εποχή βρισκόταν σε κρίση. Οταν η ταινία διανεμήθηκε στις αίθουσες έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ εισπράξεων και, παρ' ότι αγνοήθηκε παντελώς από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, έγραψε κεφάλαιο στην ιστορία του κινηματογράφου. Οχι μόνο έσωσε την RKO από τη χρεοκοπία αλλά υπήρξε η αφετηρία μιας νέας κατηγορίας στον κινηματογράφο του φανταστικού: είναι η πρώτη των ταινιών με γιγαντιαία τέρατα, είδος που άνθησε τη δεκαετία του 1950 με ταινίες ιαπωνικής κυρίως προελεύσεως, χαρακτηριστικότερη των οποίων είναι ο «Γκοτζίλα». Εκτός από την πρωτοποριακή για την εποχή που γυρίστηκε τεχνική αρτιότητά της (ειδικά εφέ, μινιατούρες που χρησιμοποιήθηκαν ως μοντέλα για την κατασκευή του θηρίου, έξυπνη κίνηση της κινηματογραφικής μηχανής), το μεγαλείο του Κινγκ Κονγκ συνοψίζεται στα λόγια του Τζάκσον που από πιτσιρίκος λάτρεψε φετιχιστικά την ταινία: «Νομίζω ότι ο πρώτος κινηματογραφικός "Κινγκ Κονγκ" παραμένει ίσως το πιο τέλειο μείγμα απόδρασης, περιπέτειας, μυστηρίου και ρομάντζου. Προσφέρει όλα όσα οφείλει να προσφέρει ο "κινηματογράφος της φυγής". Σε μεταφέρει σε σημεία όπου στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να βρεθείς και σου χαρίζει εμπειρίες που στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσεις. Και όλα αυτά μέσα σε ένα υπέροχο άρωμα συναισθήματος και φαντασίας». Μέχρι το 1938, οπότε και εντάχθηκε η κατηγορία των ειδικών εφέ στα βραβεία Όσκαρ, δεν υπήρχε καμία διάκριση προβλεπόμενη για όσους πρωτοπόρους παρουσίαζαν δουλειές σαν τον «Κίνγκ Κόνγκ», οπότε ο Fred Jackman σαφώς αδικήθηκε. Γενικά η Ακαδημία δεν έδειξε να εκτιμάει καθόλου την πανάκριβη αυτή παραγωγή της RKO, δίνοντας της μόνον κάποια εύσημα και βγάζοντας την από την μέση με κάτι σαν βραβείο! Αυτό του καλύτερου γυρίσματος ταινία σε ευρεία οθόνη! Αυτά τα …ανέκδοτα της επιτροπής, ανέκαθεν εξόργιζαν κοινό και σκηνοθέτες, αλλά ικανοποιούσαν συγκεκριμένα στούντιο. Το «King Kong» του 1933 πάντως βρίσκεται μέσα στις 50 καλύτερες ταινίες, σύμφωνα με τους ανθρώπους της AFI.
Ο πρώτος «Κινγκ Κονγκ» γυρίστηκε εξ oλοκλήρου στα πλατό των στούντιο της RKO Pictures την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1932. To κόστος του δεν ήταν μεγάλο καθ' ότι η εταιρεία εκείνη την εποχή βρισκόταν σε κρίση. Οταν η ταινία διανεμήθηκε στις αίθουσες έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ εισπράξεων και, παρ' ότι αγνοήθηκε παντελώς από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, έγραψε κεφάλαιο στην ιστορία του κινηματογράφου. Οχι μόνο έσωσε την RKO από τη χρεοκοπία αλλά υπήρξε η αφετηρία μιας νέας κατηγορίας στον κινηματογράφο του φανταστικού: είναι η πρώτη των ταινιών με γιγαντιαία τέρατα, είδος που άνθησε τη δεκαετία του 1950 με ταινίες ιαπωνικής κυρίως προελεύσεως, χαρακτηριστικότερη των οποίων είναι ο «Γκοτζίλα». Εκτός από την πρωτοποριακή για την εποχή που γυρίστηκε τεχνική αρτιότητά της (ειδικά εφέ, μινιατούρες που χρησιμοποιήθηκαν ως μοντέλα για την κατασκευή του θηρίου, έξυπνη κίνηση της κινηματογραφικής μηχανής), το μεγαλείο του Κινγκ Κονγκ συνοψίζεται στα λόγια του Τζάκσον που από πιτσιρίκος λάτρεψε φετιχιστικά την ταινία: «Νομίζω ότι ο πρώτος κινηματογραφικός "Κινγκ Κονγκ" παραμένει ίσως το πιο τέλειο μείγμα απόδρασης, περιπέτειας, μυστηρίου και ρομάντζου. Προσφέρει όλα όσα οφείλει να προσφέρει ο "κινηματογράφος της φυγής". Σε μεταφέρει σε σημεία όπου στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να βρεθείς και σου χαρίζει εμπειρίες που στην πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσεις. Και όλα αυτά μέσα σε ένα υπέροχο άρωμα συναισθήματος και φαντασίας». Μέχρι το 1938, οπότε και εντάχθηκε η κατηγορία των ειδικών εφέ στα βραβεία Όσκαρ, δεν υπήρχε καμία διάκριση προβλεπόμενη για όσους πρωτοπόρους παρουσίαζαν δουλειές σαν τον «Κίνγκ Κόνγκ», οπότε ο Fred Jackman σαφώς αδικήθηκε. Γενικά η Ακαδημία δεν έδειξε να εκτιμάει καθόλου την πανάκριβη αυτή παραγωγή της RKO, δίνοντας της μόνον κάποια εύσημα και βγάζοντας την από την μέση με κάτι σαν βραβείο! Αυτό του καλύτερου γυρίσματος ταινία σε ευρεία οθόνη! Αυτά τα …ανέκδοτα της επιτροπής, ανέκαθεν εξόργιζαν κοινό και σκηνοθέτες, αλλά ικανοποιούσαν συγκεκριμένα στούντιο. Το «King Kong» του 1933 πάντως βρίσκεται μέσα στις 50 καλύτερες ταινίες, σύμφωνα με τους ανθρώπους της AFI.
| |
Ενα αυτούσιο ριμέικ του «Κινγκ Κονγκ» πάντως είχε ήδη γυρισθεί το 1976 από τον Τζον Γκίλερμιν. Παταγώδης καλλιτεχνική και εμπορική αποτυχία, δυσάρεστη εμπειρία και για τον Τζάκσον μια ταινία που ούτε καν υφίσταται! Ισως το μόνο που αξίζει κανείς να θυμάται είναι ότι η Τζέσικα Λανγκ! «H δεύτερη ταινία, σήμερα, δείχνει πιο ξεπερασμένη από την πρώτη» πιστεύει ο Τζάκσον, ο οποίος άρχισε να ασχολείται σοβαρά με τη δική του διασκευή το 1996. Εκείνη τη χρονιά όμως η Universal αποφάσισε να μη συνεχίσει την παραγωγή και ο Τζάκσον ένιωσε τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια του. «Θυμάμαι ότι είχα ξεσπάσει σε κλάματα. Ανήκω όμως στους ανθρώπους που πιστεύουν ότι τύχη και μοίρα είναι το ίδιο πράγμα. Μπροστά μου υπήρχε ο "Αρχοντας των Δαχτυλιδιών" και, εφόσον γυρίστηκε και έγινε επιτυχία, η μοίρα μου με έφερε και πάλι μπροστά στον "Κινγκ Κονγκ"».Ο Πίτερ Τζάκσον ενθουσιάστηκε από την ιδέα της αναγέννησης του γιγαντιαίου γορίλα γιατί «με τη βοήθεια της τεχνολογίας και των κομπιούτερ ο Κονγκ για πρώτη φορά θα μπορούσε να αποκτήσει πραγματικά ρεαλιστική μορφή». Αυτός είναι ο πρωταρχικός λόγος που τον ώθησε να κάνει την ταινία, της οποίας η διαδικασία παραγωγής μοιράστηκε ανάμεσα στις άγριας ομορφιάς εξωτικές τοποθεσίες της Νέας Ζηλανδίας και στα στούντιο του Γουέλινγκτον, όπου το επιτελείο της Weta Workshop ασχολήθηκε με τα ψηφιακά εφέ. H ψηφιακή αναπαράσταση της Νέας Υόρκης του 1933 δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση στον «Κινγκ Κονγκ» του 2005 καθ' ότι ο Τζάκσον αναζήτησε την τελειότητα τούβλο προς τούβλο. Σύμφωνα με τους Ρίτσαρντ Τέιλορ και Τζο Λετέρι της εταιρείας WETA που είχαν την ευθύνη στο σκέλος της ψηφιακής εργασίας, η ψηφιακή πόλη «χτίστηκε» αφού προηγήθηκε λεπτομερής σύγκριση ανάμεσα στα κτίρια που υπάρχουν σήμερα στη Νέα Υόρκη και στα κτίρια του 1933 (αφαιρέθηκαν όλα τα κτίρια που χτίστηκαν μετά το 1933). Οδηγός των animators ήταν το πλούσιο φωτογραφικό υλικό της εποχής που βρέθηκε στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Το Empire State Building, στην κορυφή του οποίου λαμβάνει χώρα το φινάλε της ταινίας, σχεδιάστηκε από τα πρωτότυπα αρνητικά του κτιρίου (ως γνωστόν, έχουν μεσολαβήσει αλλαγές στο κτίριο, κυρίως στην οροφή). Οσο για το νέο, ρεαλιστικότερο πρόσωπο του Κινγκ Κονγκ παραγωγής 2005, διαμορφώθηκε σύμφωνα με τις εκφράσεις του προσώπου ενός ηθοποιού που χρησιμοποιήθηκε ως μοντέλο για τον ύψους 20 ποδιών γορίλα. Πρόκειται για τον Αντι Σέρκις, τον οποίο ο Πίτερ Τζάκσον είχε χρησιμοποιήσει ως μοντέλο και για τον... λιλιπούτειο σκανδαλιάρη Γκόλαμ του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών». Ο Σέρκις μελέτησε επί ημέρες τις εκφράσεις γοριλών σε ζωολογικούς κήπους.
Η ιστορία: Κατά την διάρκεια της δύσκολης δεκαετίας του 30 όπου η Αμερική βρίσκεται μέσα στη φτώχια και την ανέχεια, ο σκηνοθέτης Carl Denham (Jack Black) αποφασίζει να διασώσει μέρος της ταινίας που έχει ήδη γυρίσει με το να μισθώσει ένα καράβι και α μεταφερθεί μαζί με τους συντελεστές και τους ηθοποιούς του σε ένα χαμένο νησί η ύπαρξη του οποίου ήταν άγνωστη. Με την βοήθεια ενός χάρτη που πέφτει τυχαία στα χέρια του, ο Denham προσλαμβάνει την κωμικό Ann Darrow (Naomi Watts) και τον συγγραφέα - πρώην πιλότο μαχητικών αεροσκαφών Jack Driscoll (Adrien Brody) και βάζει πλώρη για το μυστηριώδες νησί. Μετά από ένα δύσκολο ταξίδι, το πλήρωμα και οι συντελεστές της ταινίας θα ανακαλύψουν το τρομερό μυστικό ενός νησιού που έμεινε χαμένο στον χρόνο.
O σκηνοθέτης Πήτερ Τζάκσον
Ο Πίτερ Τζάκσον δεν είναι απλά ο πιο διάσημος σκηνοθέτης που έβγαλε ποτέ η Νέα Ζηλανδία. Είναι ένα φαινόμενο παγκοσμίου εκτοπίσματος. Από οκτώ ετών άρχισε να γυρίζει τα δικά του φιλμάκια, δείχνοντας από την αρχή το πάθος του με τα ειδικά εφέ, ακόμα κι αν η έλλειψη χρημάτων των ωθούσε σε ευφυείς ευρεσιτεχνίες! Στα 17 του εγκατέλειψε το σχολείο και έπιασε δουλειά σε μία εφημερίδα. Έχει πάθος με το μοντελισμό [αεροπλανάκια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου] και με τους Beatles. Ανέκαθεν δήλωνε ότι το “King Kong” του 1933 ήταν η ταινία που του άλλαξε τη ζωή. Από το 1996 προσπαθούσε να κάνει το όνειρο ενός ριμέικ πραγματικότητα και η επιτυχία της τριλογίας του Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών τον βοήθησε να έχει τον πλήρη έλεγχο του όλου σχεδίου! Δεν έχει μάλιστα διστάσει να δώσει 150 χιλιάδες δολάρια για να αγοράσει την μοναδική αυθεντική αφίσα της πρώτης ταινίας που είχε απομείνει! Είναι χαρακτηριστικό πως, όταν ήταν μικρός, είχε καταστρέψει τη γούνα της μητέρας του για να φτιάξει το δικό του… γορίλα! Σύμφωνα με το περιοδικό Premiere είναι ο σημαντικότερος σκηνοθέτης του καιρού μας, μετά το Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία, αρχική αμοιβή σκηνοθέτη [του προκατεβλήθη όλο το ποσό] δεν ήταν τόσο υψηλή! Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, του Κινγκ Κονγκ, δεν μπορούσα να κοιμηθεί από τον ενθουσιασμό – κάλεσε το φίλο του Μπράιν Σίνγκερ [“Usual Suspects”, “X-Men”, “Superman Returns”] να περάσει μερικές μέρες μαζί του, ώστε να «αναλάβει τον έλεγχο, αν με πάρει ο ύπνος». Πράγματι ο Σίνγκερ χρειάστηκε να σκηνοθετήσει μία σκηνή δράσης με τη Ναόμι Γουότς! Επιμελείται και ενημερώνει ο ίδιος το ηλεκτρονικό ημερολόγιο της παραγωγής www.kongisking.net, ένδειξη του πόσο προσωπικά αντιμετώπισε εξ αρχής τη συγκεκριμένη ταινία! Έχει βραβευτεί με τέσσερα Όσκαρ και έχει προταθεί για άλλα πέντε! Το 1987 γνώρισε τη Φραν Γουόλς, την οποία και παντρεύτηκε. Οι δυο τους γράφουν από κοινού όλα τα σενάρια των ταινιών του. Έχουν δύο παιδιά.
O σκηνοθέτης Πήτερ Τζάκσον
Ο Πίτερ Τζάκσον δεν είναι απλά ο πιο διάσημος σκηνοθέτης που έβγαλε ποτέ η Νέα Ζηλανδία. Είναι ένα φαινόμενο παγκοσμίου εκτοπίσματος. Από οκτώ ετών άρχισε να γυρίζει τα δικά του φιλμάκια, δείχνοντας από την αρχή το πάθος του με τα ειδικά εφέ, ακόμα κι αν η έλλειψη χρημάτων των ωθούσε σε ευφυείς ευρεσιτεχνίες! Στα 17 του εγκατέλειψε το σχολείο και έπιασε δουλειά σε μία εφημερίδα. Έχει πάθος με το μοντελισμό [αεροπλανάκια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου] και με τους Beatles. Ανέκαθεν δήλωνε ότι το “King Kong” του 1933 ήταν η ταινία που του άλλαξε τη ζωή. Από το 1996 προσπαθούσε να κάνει το όνειρο ενός ριμέικ πραγματικότητα και η επιτυχία της τριλογίας του Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών τον βοήθησε να έχει τον πλήρη έλεγχο του όλου σχεδίου! Δεν έχει μάλιστα διστάσει να δώσει 150 χιλιάδες δολάρια για να αγοράσει την μοναδική αυθεντική αφίσα της πρώτης ταινίας που είχε απομείνει! Είναι χαρακτηριστικό πως, όταν ήταν μικρός, είχε καταστρέψει τη γούνα της μητέρας του για να φτιάξει το δικό του… γορίλα! Σύμφωνα με το περιοδικό Premiere είναι ο σημαντικότερος σκηνοθέτης του καιρού μας, μετά το Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία, αρχική αμοιβή σκηνοθέτη [του προκατεβλήθη όλο το ποσό] δεν ήταν τόσο υψηλή! Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, του Κινγκ Κονγκ, δεν μπορούσα να κοιμηθεί από τον ενθουσιασμό – κάλεσε το φίλο του Μπράιν Σίνγκερ [“Usual Suspects”, “X-Men”, “Superman Returns”] να περάσει μερικές μέρες μαζί του, ώστε να «αναλάβει τον έλεγχο, αν με πάρει ο ύπνος». Πράγματι ο Σίνγκερ χρειάστηκε να σκηνοθετήσει μία σκηνή δράσης με τη Ναόμι Γουότς! Επιμελείται και ενημερώνει ο ίδιος το ηλεκτρονικό ημερολόγιο της παραγωγής www.kongisking.net, ένδειξη του πόσο προσωπικά αντιμετώπισε εξ αρχής τη συγκεκριμένη ταινία! Έχει βραβευτεί με τέσσερα Όσκαρ και έχει προταθεί για άλλα πέντε! Το 1987 γνώρισε τη Φραν Γουόλς, την οποία και παντρεύτηκε. Οι δυο τους γράφουν από κοινού όλα τα σενάρια των ταινιών του. Έχουν δύο παιδιά.
| |
Ο αληθινός Κινγκ Κονγκ εξαφανίστηκε εξαιτίας περιβαλλοντικών αλλαγών
Κι όμως υπήρχε και στην πραγματικότητα ο Κινγκ Κονγκ! Ήταν ένα πρωτεύον ανθρωποειδές, ο γιγαντοπίθηκος, που εξαφανίστηκε από τη Γη πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια λόγω της αδυναμίας του να προσαρμοστεί στις περιβαλλοντικές αλλαγές, υποστηρίζουν οι επιστήμονες. Έχοντας ύψος 2-3 μέτρα και βάρος από 200 έως 500 κιλά, ήταν το μεγαλύτερο πιθηκοειδές στην ιστορία της Γης. Καθώς τα λείψανα που έχουν βρεθεί είναι ελάχιστα —τέσσερις σιαγόνες και μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες μεμονωμένα δόντια— οι ερευνητές διαθέτουν ελάχιστες πληροφορίες για αυτό το γιγάντιο πλάσμα. «Προφανώς δεν επαρκούν για να πούμε μετά βεβαιότητας αν το ζώο αυτό βάδιζε στα δύο πόδια ή στα τέσσερα, ούτε καν να φανταστούμε τις αναλογίες του», εξήγησε ο Χερβέ Μπόχερενς, του γερμανικού Κέντρου Ζένκενμπεργκ για την Ανθρώπινη Εξέλιξη και το Παλαιοπεριβάλλον, ένας από τους συντάκτες της μελέτης που δημοσιεύεται στον ιστότοπο της επιστημονικής επιθεώρησης Quaternary International. Σε συνεργασία με μια ομάδα διεθνών ερευνητών, ο Μπόχερενς μελέτησε εκμαγεία δοντιών του γιγαντοπιθήκου, αποδεικνύοντας ότι το ζώο ζούσε αποκλειστικά σε δάση. Τα πρώτα δόντια γιγαντοπιθήκου εντοπίστηκαν τη δεκαετία του 1930 σε ένα κινεζικό παραδοσιακό φαρμακείο που τα παρουσίαζε ως «δόντια δράκοντα» και τα πουλούσε για τις ιαματικές τους ιδιότητες. «Τα αποτελέσματα αφήνουν να εννοηθεί ότι αυτά τα πρωτεύοντα ζούσαν αποκλειστικά σε δάση και εκεί έβρισκαν την τροφή τους», είπε ο Μπόχερενς, διευκρινίζοντας ότι ήταν χορτοφάγα. Για τους ερευνητές, το μεγάλο μέγεθος του γιγαντοπιθήκου και το γεγονός ότι το φυσικό του περιβάλλον ήταν μόνο τα δάση συνέβαλαν στην εξαφάνισή του. Οι «συγγενείς» του, όπως ο ουρακοτάγκος, υπάρχουν μέχρι και σήμερα μολονότι και αυτοί ζουν αποκλειστικά σε δάση. Όμως ο μεταβολισμός τους τούς καθιστά ικανούς να επιβιώνουν ακόμη και ελάχιστη τροφή, κάτι που δεν συνέβαινε με τους γιγαντοπιθήκους. «Λόγω του μεγέθους του ο γιγαντοπίθηκος ασφαλώς χρειαζόταν μεγάλη ποσότητα τροφής», εξήγησε ο καθηγητής. Κατά την Πλειστόκαινο περίοδο όμως (περίπου 2,58 εκατομμύρια χρόνια-9.600 χρόνια πριν από την εποχή μας) πολλές από τις δασώδεις ζώνες μετατράπηκαν σε σαβάνες, με αποτέλεσμα ο γιγαντοπίθηκος να μην βρίσκει αρκετή τροφή για να επιβιώσει.
Κι όμως υπήρχε και στην πραγματικότητα ο Κινγκ Κονγκ! Ήταν ένα πρωτεύον ανθρωποειδές, ο γιγαντοπίθηκος, που εξαφανίστηκε από τη Γη πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια λόγω της αδυναμίας του να προσαρμοστεί στις περιβαλλοντικές αλλαγές, υποστηρίζουν οι επιστήμονες. Έχοντας ύψος 2-3 μέτρα και βάρος από 200 έως 500 κιλά, ήταν το μεγαλύτερο πιθηκοειδές στην ιστορία της Γης. Καθώς τα λείψανα που έχουν βρεθεί είναι ελάχιστα —τέσσερις σιαγόνες και μερικές εκατοντάδες ή χιλιάδες μεμονωμένα δόντια— οι ερευνητές διαθέτουν ελάχιστες πληροφορίες για αυτό το γιγάντιο πλάσμα. «Προφανώς δεν επαρκούν για να πούμε μετά βεβαιότητας αν το ζώο αυτό βάδιζε στα δύο πόδια ή στα τέσσερα, ούτε καν να φανταστούμε τις αναλογίες του», εξήγησε ο Χερβέ Μπόχερενς, του γερμανικού Κέντρου Ζένκενμπεργκ για την Ανθρώπινη Εξέλιξη και το Παλαιοπεριβάλλον, ένας από τους συντάκτες της μελέτης που δημοσιεύεται στον ιστότοπο της επιστημονικής επιθεώρησης Quaternary International. Σε συνεργασία με μια ομάδα διεθνών ερευνητών, ο Μπόχερενς μελέτησε εκμαγεία δοντιών του γιγαντοπιθήκου, αποδεικνύοντας ότι το ζώο ζούσε αποκλειστικά σε δάση. Τα πρώτα δόντια γιγαντοπιθήκου εντοπίστηκαν τη δεκαετία του 1930 σε ένα κινεζικό παραδοσιακό φαρμακείο που τα παρουσίαζε ως «δόντια δράκοντα» και τα πουλούσε για τις ιαματικές τους ιδιότητες. «Τα αποτελέσματα αφήνουν να εννοηθεί ότι αυτά τα πρωτεύοντα ζούσαν αποκλειστικά σε δάση και εκεί έβρισκαν την τροφή τους», είπε ο Μπόχερενς, διευκρινίζοντας ότι ήταν χορτοφάγα. Για τους ερευνητές, το μεγάλο μέγεθος του γιγαντοπιθήκου και το γεγονός ότι το φυσικό του περιβάλλον ήταν μόνο τα δάση συνέβαλαν στην εξαφάνισή του. Οι «συγγενείς» του, όπως ο ουρακοτάγκος, υπάρχουν μέχρι και σήμερα μολονότι και αυτοί ζουν αποκλειστικά σε δάση. Όμως ο μεταβολισμός τους τούς καθιστά ικανούς να επιβιώνουν ακόμη και ελάχιστη τροφή, κάτι που δεν συνέβαινε με τους γιγαντοπιθήκους. «Λόγω του μεγέθους του ο γιγαντοπίθηκος ασφαλώς χρειαζόταν μεγάλη ποσότητα τροφής», εξήγησε ο καθηγητής. Κατά την Πλειστόκαινο περίοδο όμως (περίπου 2,58 εκατομμύρια χρόνια-9.600 χρόνια πριν από την εποχή μας) πολλές από τις δασώδεις ζώνες μετατράπηκαν σε σαβάνες, με αποτέλεσμα ο γιγαντοπίθηκος να μην βρίσκει αρκετή τροφή για να επιβιώσει.