Το Inception είναι αμερικανική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας παραγωγής 2010 σε σκηνοθεσία και σενάριο του Κρίστοφερ Νόλαν. Πρωταγωνιστούν οι Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κεν Γουατάναμπε, Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ, Μαριόν Κοτιγιάρ και Μάικλ Κέιν. Η ταινία έγινε τεράστια εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία και έλαβε 8 υποψηφιότητες Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένων και για Καλύτερη Ταινία, κερδίζοντας 4 τεχνικά βραβεία.
Πλοκή
Στο κοντινό μέλλον, ο Ντομ Κομπ είναι ένας κλέφτης ιδεών. Μαζί με την ομάδα του, μπαίνουν σε όνειρα πλούσιων στόχων και τους κλέβουν την ιδέα που θέλουν τα αφεντικά τους, όσο κοιμούνται. Όμως, ο Σάιτο, ένας πλούσιος επιχειρηματίας κάνει στον Κομπ μια πρόταση. Αν ο Κομπ και η ομάδα του καταφέρουν αυτή τη φορά να εμφυτεύσουν μια ιδέα στον ανταγωνιστή του, ο Σάιτο θα βοηθήσει τον Κομπ να φτάσει νόμιμα στις ΗΠΑ για να ξαναδεί τα δύο μικρά παιδιά του. Πρώτα όμως, ο Κομπ πρέπει να οργανώσει μια νέα ομάδα,Oπου θα απαρτίζεται από ειδικούς. Πρέπει να καταφέρουν το αντίθετο απ' ό,τι έκαναν ως τώρα. Ο στόχος τους πλέον δεν είναι να κλέψουν μια ιδέα, αλλά να καλλιεργήσουν μια καινούργια. Αν τα καταφέρουν, θα σκηνοθετήσουν το τέλειο έγκλημα. Όμως, κανένας σχεδιασμός δεν είναι αρκετά προσεκτικός ούτε οι ικανότητές τους μπορούν να διασφαλίσουν ότι θα ξεφύγουν από τον πιο επικίνδυνο εχθρό τους, που δείχνει να μπορεί να προβλέψει κάθε τους κίνησή. Έναν εχθρό που μόνο ο Κομπ θα μπορούσε να προβλέψει.
Παραγωγή
Αρχικά ο Κρίστοφερ Νόλαν έγραψε ένα 80σέλιδο προσχέδιο με θέμα τους κλέφτες ονείρων.Είχε οραματιστεί το Inception ως ταινία τρόμου αλλά τελικά το έγραψε σαν περιπέτεια με θέμα τις ληστείες αν και "παραδοσιακά αυτές οι ταινίες είναι επίτηδες επιφανειακές σε συναισθηματικό επίπεδο." Αργότερα αναθεώρησε και αποφάσισε ότι αν βασιστεί σε αυτό το είδος ταινιών δεν θα είχε αποτέλεσμα επειδή η ιστορία "βασίζεται αρκετά στην ιδέα του εσωτερικού κόσμου, στην ιδέα του ονείρου και της μνήμης. Συνειδητοποίησα ότι χρειαζόταν να αυξήσω τα συναισθηματικά ρίσκα." Ο Νόλαν εργάστηκε πάνω στο σενάριο 9 με 10 χρόνια. Όταν άρχισε να σκέφτεται να γυρίσει την ταινία, ο Νόλαν επηρεάστηκε "από εκείνη την εποχή ταινιών που υπήρχε το The Matrix, η Σκοτεινή Πόλη, το 13ο Πάτωμα και το Memento. Ήταν βασισμένες πάνω στην ιδέα ότι ο κόσμος γύρω σου μπορεί να μην είναι αληθινός." Ο Νόλαν έριξε πρώτα την ιδέα στη Warner Bros. το 2001, αλλά θεώρησε ότι χρειαζόταν περισσότερη εμπειρία στη δημιουγία μεγάλων ταινιών και ξεκίνησε το Batman Begins (2005) και Ο Σκοτεινός Ιππότης (The Dark Knight, 2008). Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι μια ταινία σαν το Inception χρειαζόταν ένα μεγάλο προϋπολογισμό επειδή "εφόσον μιλάμε για όνειρα, οι δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού είναι απεριόριστες. Και έτσι η κλίμακα της ταινίας θα πρέπει να είναι απεριόριστη. Θα πρέπει να νιώθεις ότι μπορεί να σε πάει οπουδήποτε μέχρι το τέλος της ταινίας. Και πρέπει να έχει αποτέλεσμα σε μεγάλη κλίμακα." Αφού ολοκλήρωσε την ταινία Ο Σκοτεινός Ιππότης, ο Νόλαν αποφάσισε να γυρίσει το Inception και ξόδεψε έξι μήνες για να ολοκληρώσει το σενάριο. Ο Νόλαν δήλωσε ότι για να ολοκληρώσει το σενάριο αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν αρκετοί άνθρωποι μοιράζονταν το ίδιο όνειρο. "Μόλις αφαιρέσεις την ιδιωτικότητα, έχεις δημιουργήσει έναν άπειρο αριθμό από εναλλακτικά σύμπαντα, στα οποία οι άνθρωποι μπορούν να αλληλεπιδρούν με νόημα, κύρος, βάρος και δραματικές συνέπειες". Στις 11 Φεβρουαρίου 2009, ανακοινώθηκε ότι η Warner Bros αγόρασε το σενάριο του Inception.
Πλοκή
Στο κοντινό μέλλον, ο Ντομ Κομπ είναι ένας κλέφτης ιδεών. Μαζί με την ομάδα του, μπαίνουν σε όνειρα πλούσιων στόχων και τους κλέβουν την ιδέα που θέλουν τα αφεντικά τους, όσο κοιμούνται. Όμως, ο Σάιτο, ένας πλούσιος επιχειρηματίας κάνει στον Κομπ μια πρόταση. Αν ο Κομπ και η ομάδα του καταφέρουν αυτή τη φορά να εμφυτεύσουν μια ιδέα στον ανταγωνιστή του, ο Σάιτο θα βοηθήσει τον Κομπ να φτάσει νόμιμα στις ΗΠΑ για να ξαναδεί τα δύο μικρά παιδιά του. Πρώτα όμως, ο Κομπ πρέπει να οργανώσει μια νέα ομάδα,Oπου θα απαρτίζεται από ειδικούς. Πρέπει να καταφέρουν το αντίθετο απ' ό,τι έκαναν ως τώρα. Ο στόχος τους πλέον δεν είναι να κλέψουν μια ιδέα, αλλά να καλλιεργήσουν μια καινούργια. Αν τα καταφέρουν, θα σκηνοθετήσουν το τέλειο έγκλημα. Όμως, κανένας σχεδιασμός δεν είναι αρκετά προσεκτικός ούτε οι ικανότητές τους μπορούν να διασφαλίσουν ότι θα ξεφύγουν από τον πιο επικίνδυνο εχθρό τους, που δείχνει να μπορεί να προβλέψει κάθε τους κίνησή. Έναν εχθρό που μόνο ο Κομπ θα μπορούσε να προβλέψει.
Παραγωγή
Αρχικά ο Κρίστοφερ Νόλαν έγραψε ένα 80σέλιδο προσχέδιο με θέμα τους κλέφτες ονείρων.Είχε οραματιστεί το Inception ως ταινία τρόμου αλλά τελικά το έγραψε σαν περιπέτεια με θέμα τις ληστείες αν και "παραδοσιακά αυτές οι ταινίες είναι επίτηδες επιφανειακές σε συναισθηματικό επίπεδο." Αργότερα αναθεώρησε και αποφάσισε ότι αν βασιστεί σε αυτό το είδος ταινιών δεν θα είχε αποτέλεσμα επειδή η ιστορία "βασίζεται αρκετά στην ιδέα του εσωτερικού κόσμου, στην ιδέα του ονείρου και της μνήμης. Συνειδητοποίησα ότι χρειαζόταν να αυξήσω τα συναισθηματικά ρίσκα." Ο Νόλαν εργάστηκε πάνω στο σενάριο 9 με 10 χρόνια. Όταν άρχισε να σκέφτεται να γυρίσει την ταινία, ο Νόλαν επηρεάστηκε "από εκείνη την εποχή ταινιών που υπήρχε το The Matrix, η Σκοτεινή Πόλη, το 13ο Πάτωμα και το Memento. Ήταν βασισμένες πάνω στην ιδέα ότι ο κόσμος γύρω σου μπορεί να μην είναι αληθινός." Ο Νόλαν έριξε πρώτα την ιδέα στη Warner Bros. το 2001, αλλά θεώρησε ότι χρειαζόταν περισσότερη εμπειρία στη δημιουγία μεγάλων ταινιών και ξεκίνησε το Batman Begins (2005) και Ο Σκοτεινός Ιππότης (The Dark Knight, 2008). Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι μια ταινία σαν το Inception χρειαζόταν ένα μεγάλο προϋπολογισμό επειδή "εφόσον μιλάμε για όνειρα, οι δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού είναι απεριόριστες. Και έτσι η κλίμακα της ταινίας θα πρέπει να είναι απεριόριστη. Θα πρέπει να νιώθεις ότι μπορεί να σε πάει οπουδήποτε μέχρι το τέλος της ταινίας. Και πρέπει να έχει αποτέλεσμα σε μεγάλη κλίμακα." Αφού ολοκλήρωσε την ταινία Ο Σκοτεινός Ιππότης, ο Νόλαν αποφάσισε να γυρίσει το Inception και ξόδεψε έξι μήνες για να ολοκληρώσει το σενάριο. Ο Νόλαν δήλωσε ότι για να ολοκληρώσει το σενάριο αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν αρκετοί άνθρωποι μοιράζονταν το ίδιο όνειρο. "Μόλις αφαιρέσεις την ιδιωτικότητα, έχεις δημιουργήσει έναν άπειρο αριθμό από εναλλακτικά σύμπαντα, στα οποία οι άνθρωποι μπορούν να αλληλεπιδρούν με νόημα, κύρος, βάρος και δραματικές συνέπειες". Στις 11 Φεβρουαρίου 2009, ανακοινώθηκε ότι η Warner Bros αγόρασε το σενάριο του Inception.
Κάστινγκ
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο ήταν ο πρώτος ηθοποιός που πήρε μέρος στο πρότζεκτ.Ο Νόλαν προσπαθούσε να δουλέψει με τον ηθοποιό αρκετά χρόνια και συναντήθηκαν κάποιες φορές, αλλά του ήταν αδύνατο να τον πείσει να συμμετάσχει σε κάποια ταινία του μέχρι το Inception. O Ντι Κάπριο τελικά δέχτηκε επειδή "εντυπωσιάστηκα από το κόνσεπτ - αυτό το όνειρο-ληστεία και το - πως αυτός ο χαρακτήρας πρόκειται να ξεκλειδώσει τον ονειρόκοσμο και τελικά να επηρεάσει την πραγματική ζωή του." Διάβασε το σενάριο και το βρήκε "πολύ καλά γραμμένο, πλήρες αλλά χρειαζόσουν να σου εξηγήσει κάποια πράγματα που στροβιλίζονταν στο μυαλό του τα τελευταία οχτώ χρόνια." Οι Ντι Κάπριο και Νόλαν πέρασαν μήνες συζητώντας το σενάριο. Ο Νόλαν ξόδεψε αρκετό χρόνο ξαναγράφοντας το σενάριο προκειμένου να διασφαλίσει ότι το συναισθηματικό ταξίδι του χαρακτήρα του ήταν η κινητήριος δύναμη της ταινίας. Για το ρόλο του Άρθουρ, ο Νόλαν ήταν σε διαπραγματεύσεις με τον Τζέιμς Φράνκο αλλά τελικά λόγω άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν ήταν διαθέσιμος. Για το ρόλο της Αριάδνης πρώτη επιλογή του σκηνοθέτη ήταν η Έβαν Ρέιτσελ Γουντ αλλά τον απέρριψε. Πριν καταλήξει στην Έλεν Πέιτζ υποψήφιες για το ρόλο ήταν οι Έμιλι Μπλαντ, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Τέιλορ Σουίφτ και Έμμα Ρόμπερτς. Για το ρόλο της Μαλ, προσεγγίστηκε η Κέιτ Γουίνσλετ αλλά τον απέρριψε επειδή δεν μπορούσε να δει τον εαυτό της στο χαρακτήρα.
Φινάλε
Η ταινία τελειώνει με το πλάνο στη σβούρα που γυρίζει ακατάπαυστα, προκαλώντας εικασίες αν η τελική σκηνή είναι πραγματικότητα ή ένα ακόμη όνειρο. Ο Νόλαν επιβεβαίωσε ότι αυτή η ασάφεια ήταν σκόπιμη, λέγοντας "Με έχουν ρωτήσει γι' αυτό περισσότερες φορές απ' ό,τι με έχουν ρωτήσει για οτιδήποτε άλλο όσο αναφορά τις ταινίες που έχω κάνει... Αυτό που βρίσκω αστείο είναι ότι οι άνθρωποι περιμένουν από μένα να απαντήσω." Το σενάριο της ταινίας ολοκληρώνεται με το "Πίσω του, στο τραπέζι, η σβούρα περιστρέφεται ακόμα. Τέλος". Ωστόσο, ο Νόλαν επίσης δήλωσε, "Έκοψα το πλάνο εκεί στο τέλος, επιβάλλοντας μια ασάφεια. Πάντα το αισθανόμουν ως το σωστό φινάλε. Το πραγματικό νόημα της σκηνής - και αυτό λέω σε όσους με ρωτάνε - είναι ότι ο Κομπ δεν κοιτάει τη σβούρα. Κοιτάει τα παιδιά του. Την άφησε πίσω του. Αυτή είναι η συναισθηματική σημασία του πράγματος." Το Σεπτέμβριο του 2010, ο Μάικλ Κέιν, που υποδύεται τον πεθερό του Κομπ, έδωσε τη δική του εκδοχή για το φινάλε λέγοντας, "Εφόσον είμαι εκεί είναι πραγματικότητα, επειδή δεν είμαι ποτέ μέσα στο όνειρο. Είμαι αυτός που επινόησε το όνειρο." Ο ίδιος ο Νόλαν δίνει τη δική του ερμηνεία ως επιστροφή στην πραγματικότητα λέγοντας, "Επιλέγω να πιστεύω ότι ο Κομπ γύρισε στα παιδιά του επειδή έχω κι εγώ μικρά παιδιά. Οι άνθρωποι που έχουν παιδιά σίγουρα κατάλαβαν διαφορετικά από αυτούς που δεν έχουν."Επισήμανε ότι η σβούρα δεν ήταν το πιο κρίσιμο στοιχείο του φινάλε, λέγοντας "Έχω διαβάσει πάρα πολλές εκδοχές... Το πιο σημαντικό συναισθηματικό γεγονός για τη σβούρα είναι ότι στο τέλος ο Κομπ δεν την κοιτάζει. Δεν τον νοιάζει.
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο ήταν ο πρώτος ηθοποιός που πήρε μέρος στο πρότζεκτ.Ο Νόλαν προσπαθούσε να δουλέψει με τον ηθοποιό αρκετά χρόνια και συναντήθηκαν κάποιες φορές, αλλά του ήταν αδύνατο να τον πείσει να συμμετάσχει σε κάποια ταινία του μέχρι το Inception. O Ντι Κάπριο τελικά δέχτηκε επειδή "εντυπωσιάστηκα από το κόνσεπτ - αυτό το όνειρο-ληστεία και το - πως αυτός ο χαρακτήρας πρόκειται να ξεκλειδώσει τον ονειρόκοσμο και τελικά να επηρεάσει την πραγματική ζωή του." Διάβασε το σενάριο και το βρήκε "πολύ καλά γραμμένο, πλήρες αλλά χρειαζόσουν να σου εξηγήσει κάποια πράγματα που στροβιλίζονταν στο μυαλό του τα τελευταία οχτώ χρόνια." Οι Ντι Κάπριο και Νόλαν πέρασαν μήνες συζητώντας το σενάριο. Ο Νόλαν ξόδεψε αρκετό χρόνο ξαναγράφοντας το σενάριο προκειμένου να διασφαλίσει ότι το συναισθηματικό ταξίδι του χαρακτήρα του ήταν η κινητήριος δύναμη της ταινίας. Για το ρόλο του Άρθουρ, ο Νόλαν ήταν σε διαπραγματεύσεις με τον Τζέιμς Φράνκο αλλά τελικά λόγω άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν ήταν διαθέσιμος. Για το ρόλο της Αριάδνης πρώτη επιλογή του σκηνοθέτη ήταν η Έβαν Ρέιτσελ Γουντ αλλά τον απέρριψε. Πριν καταλήξει στην Έλεν Πέιτζ υποψήφιες για το ρόλο ήταν οι Έμιλι Μπλαντ, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Τέιλορ Σουίφτ και Έμμα Ρόμπερτς. Για το ρόλο της Μαλ, προσεγγίστηκε η Κέιτ Γουίνσλετ αλλά τον απέρριψε επειδή δεν μπορούσε να δει τον εαυτό της στο χαρακτήρα.
Φινάλε
Η ταινία τελειώνει με το πλάνο στη σβούρα που γυρίζει ακατάπαυστα, προκαλώντας εικασίες αν η τελική σκηνή είναι πραγματικότητα ή ένα ακόμη όνειρο. Ο Νόλαν επιβεβαίωσε ότι αυτή η ασάφεια ήταν σκόπιμη, λέγοντας "Με έχουν ρωτήσει γι' αυτό περισσότερες φορές απ' ό,τι με έχουν ρωτήσει για οτιδήποτε άλλο όσο αναφορά τις ταινίες που έχω κάνει... Αυτό που βρίσκω αστείο είναι ότι οι άνθρωποι περιμένουν από μένα να απαντήσω." Το σενάριο της ταινίας ολοκληρώνεται με το "Πίσω του, στο τραπέζι, η σβούρα περιστρέφεται ακόμα. Τέλος". Ωστόσο, ο Νόλαν επίσης δήλωσε, "Έκοψα το πλάνο εκεί στο τέλος, επιβάλλοντας μια ασάφεια. Πάντα το αισθανόμουν ως το σωστό φινάλε. Το πραγματικό νόημα της σκηνής - και αυτό λέω σε όσους με ρωτάνε - είναι ότι ο Κομπ δεν κοιτάει τη σβούρα. Κοιτάει τα παιδιά του. Την άφησε πίσω του. Αυτή είναι η συναισθηματική σημασία του πράγματος." Το Σεπτέμβριο του 2010, ο Μάικλ Κέιν, που υποδύεται τον πεθερό του Κομπ, έδωσε τη δική του εκδοχή για το φινάλε λέγοντας, "Εφόσον είμαι εκεί είναι πραγματικότητα, επειδή δεν είμαι ποτέ μέσα στο όνειρο. Είμαι αυτός που επινόησε το όνειρο." Ο ίδιος ο Νόλαν δίνει τη δική του ερμηνεία ως επιστροφή στην πραγματικότητα λέγοντας, "Επιλέγω να πιστεύω ότι ο Κομπ γύρισε στα παιδιά του επειδή έχω κι εγώ μικρά παιδιά. Οι άνθρωποι που έχουν παιδιά σίγουρα κατάλαβαν διαφορετικά από αυτούς που δεν έχουν."Επισήμανε ότι η σβούρα δεν ήταν το πιο κρίσιμο στοιχείο του φινάλε, λέγοντας "Έχω διαβάσει πάρα πολλές εκδοχές... Το πιο σημαντικό συναισθηματικό γεγονός για τη σβούρα είναι ότι στο τέλος ο Κομπ δεν την κοιτάζει. Δεν τον νοιάζει.
Ντομ Κομπ – Ο Συλλεκτης
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο πρωταγωνιστεί ως ο Ντομ Κομπ, ειδικός στην τέχνη της εκμαίευσης. Ο ηθοποιός σημειώνει, “Ο Κομπ έχει φτάσει σε ένα επίπεδο δεξιότητας που τον έχει κάνει πασίγνωστο στην παράνομη μαύρη αγορά ατόμων που έχουν την ικανότητα να διεισδύουν στο μυαλό ενός ανθρώπου και να αποσπούν πληροφορίες. ” “Στην αρχή της ταινίας,” λέει ο Νόλαν, “μαθαίνουμε πως πρόκειται για τον καλύτερο συλλέκτη πληροφοριών στην αγορά. Προσλαμβάνεται από εταιρίες για να κλέψει μυστικά, στα οποία δε θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση με άλλο τρόπο. Όλα βασίζονται στην επιμονή μιας ιδέας, στην αντίληψη ότι κάθε έννοια παραμένει αναλλοίωτη στο υποσυνείδητο. Είναι αδύνατο να ξε-μάθεις κάτι και αυτό αποτελεί τη βάση της δουλειάς του συλλέκτη, όταν αποσπά πληροφορίες.” Ο τρόπος που λειτουργεί η συλλογή – εκμαίευση είναι μέσω μιας διαδικασίας που λέγεται μοίρασμα ονείρων — κατασκευάζεις τον κόσμο του ονείρου και έπειτα φέρνεις το άτομο μέσα σε αυτό τον κόσμο, κόσμο που όσο είσαι μέσα του, μοιάζει αληθινός.
Οι σπάνιες δεξιότητες του Κομπ έχουν ως αποτέλεσμα να καταζητείται και να μην μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του. Ο Τόμας λέει, “Από την αρχή, μαθαίνουμε ότι είναι ένας άνδρας που το παρελθόν του, του απαγορεύει να επιστρέψει στην Αμερική. Εκεί, όμως, μένουν τα παιδιά του, κάτι που αποτελεί για τον ίδιο το σημαντικότερο κίνητρο. Είναι πρόθυμος να πάρει κάθε ρίσκο, όσον αφορά τη δουλειά του, αν αυτό σημαίνει πως θα επιστρέψει σπίτι σε αυτούς που αγαπά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.” Για το λόγο αυτό, ο Ντι Κάπριο αναφέρει πως η προσέγγιση που πήραν με τον Νόλαν ήταν ότι “όσο σουρεαλιστική κι αν ήταν η πραγματικότητα του ονείρου, έπρεπε να συνδέεται με τον χαρακτήρα, έπρεπε να είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Από την πλευρά του Κομπ, διακυβεύεται κάτι πολύ αληθινό, γι αυτό και όλες οι επιλογές του, οι αντιδράσεις του, ο τρόπος που συμπεριφέρεται με τους συνεργάτες του έχει μόνο ένα σκοπό: να κερδίσει πίσω τη ζωή του.”
Αρθουρ – Ο Συντονιστης
Ο παλαιότερος και πιο έμπιστος συνεργάτης του Κομπ είναι ο Άρθουρ, ρόλο που υποδύεται ο Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ. Ενώ ο Κομπ είναι ο βασικός σχεδιαστής, ο Άρθουρ είναι αυτός που φροντίζει όλες τις λεπτομέρειες. Όπως λέει ο Γκόρντον-Λέβιτ, “Ο Άρθουρ είναι ο οργανωτικός της ομάδας, αυτός που φροντίζει ώστε όλα να είναι στη θέση τους. Όπως το βλέπω, ο Κομπ είναι ο καλλιτέχνης και ο Άρθουρ ο παραγωγός. Είναι αυτός που λέει, ‘Ωραία, έχεις το όραμα σου. Καιρός τώρα να βρω τρόπο, για να γίνουν πράξη όλα αυτά που έχεις σκεφτεί.’ Παρότι είναι τόσο σχολαστικός, ο Άρθουρ δεν θέλησε να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες του ως δικηγόρος, γιατρός ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να γίνει, γιατί το να μοιράζεσαι όνειρα είναι συναρπαστικό. Για εκείνον δεν είναι δουλειά. Νομίζω πως η τεχνολογία του μοιράσματος ονείρων είναι κάτι που τον ενέπνευσε από τότε που το πρώτο-άκουσε και δεν το κάνει για τα χρήματα. Δε θα ρίσκαρε την ζωή του, απλά για ένα καλό μισθό. Αγαπάει τη συγκεκριμένη δουλειά.” Ο Γκόρντον-Λέβιτ αποκαλύπτει πως και ο ίδιος, όπως και ο χαρακτήρας που υποδύεται, έλκεται από τα όνειρα. “Θεωρώ πως είμαι δημιουργικό άτομο και τα όνειρα είναι το μέρος που όλοι μας είμαστε καλλιτέχνες. Όλα όσα κάνεις στα όνειρα σου — ότι βλέπει ή ακούς, όλοι όσοι μιλάς — είναι δικά σου δημιουργήματα. Είναι απόδειξη της δύναμης και της δημιουργικότητας του νου, όταν το αφήνουμε. Με ιντρίγκαρε να συμμετάσχω σε μια ταινία πάνω στα όνειρα. Μπορείς να πεις ότι είναι μια ταινία γύρω από μια ληστεία, αν και θα την έλεγα μια ταινία για την τέχνη της εξαπάτησης. Οι χαρακτήρες μας είναι ευγενείς ληστές. Ταυτίζεσαι μαζί τους γιατί είναι καλλιτέχνες. Η δουλειά τους είναι να λένε ψέματα... μάλλον δε λένε απλά ψέματα, κατασκευάζουν αλήθεια. Δημιουργούν την πραγματικότητα και κάτι ανάλογο κάνω κι εγώ ως ηθοποιός,” χαμογελάει. “Ο Τζόι είναι θαυμάσιος ηθοποιός—πολύ χαρισματικός, αφοσιωμένος και προσαρμοστικός,” λέει ο Νόλαν. “Είναι ένας ερμηνευτής που δεν βρίσκει απλά την εσωτερική ζωή του χαρακτήρα που υποδύεται, αλλά προβάλει στοιχεία του χαρακτήρα αυτού, στην κίνηση και τις εκφράσεις του.”
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο πρωταγωνιστεί ως ο Ντομ Κομπ, ειδικός στην τέχνη της εκμαίευσης. Ο ηθοποιός σημειώνει, “Ο Κομπ έχει φτάσει σε ένα επίπεδο δεξιότητας που τον έχει κάνει πασίγνωστο στην παράνομη μαύρη αγορά ατόμων που έχουν την ικανότητα να διεισδύουν στο μυαλό ενός ανθρώπου και να αποσπούν πληροφορίες. ” “Στην αρχή της ταινίας,” λέει ο Νόλαν, “μαθαίνουμε πως πρόκειται για τον καλύτερο συλλέκτη πληροφοριών στην αγορά. Προσλαμβάνεται από εταιρίες για να κλέψει μυστικά, στα οποία δε θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση με άλλο τρόπο. Όλα βασίζονται στην επιμονή μιας ιδέας, στην αντίληψη ότι κάθε έννοια παραμένει αναλλοίωτη στο υποσυνείδητο. Είναι αδύνατο να ξε-μάθεις κάτι και αυτό αποτελεί τη βάση της δουλειάς του συλλέκτη, όταν αποσπά πληροφορίες.” Ο τρόπος που λειτουργεί η συλλογή – εκμαίευση είναι μέσω μιας διαδικασίας που λέγεται μοίρασμα ονείρων — κατασκευάζεις τον κόσμο του ονείρου και έπειτα φέρνεις το άτομο μέσα σε αυτό τον κόσμο, κόσμο που όσο είσαι μέσα του, μοιάζει αληθινός.
Οι σπάνιες δεξιότητες του Κομπ έχουν ως αποτέλεσμα να καταζητείται και να μην μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του. Ο Τόμας λέει, “Από την αρχή, μαθαίνουμε ότι είναι ένας άνδρας που το παρελθόν του, του απαγορεύει να επιστρέψει στην Αμερική. Εκεί, όμως, μένουν τα παιδιά του, κάτι που αποτελεί για τον ίδιο το σημαντικότερο κίνητρο. Είναι πρόθυμος να πάρει κάθε ρίσκο, όσον αφορά τη δουλειά του, αν αυτό σημαίνει πως θα επιστρέψει σπίτι σε αυτούς που αγαπά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.” Για το λόγο αυτό, ο Ντι Κάπριο αναφέρει πως η προσέγγιση που πήραν με τον Νόλαν ήταν ότι “όσο σουρεαλιστική κι αν ήταν η πραγματικότητα του ονείρου, έπρεπε να συνδέεται με τον χαρακτήρα, έπρεπε να είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Από την πλευρά του Κομπ, διακυβεύεται κάτι πολύ αληθινό, γι αυτό και όλες οι επιλογές του, οι αντιδράσεις του, ο τρόπος που συμπεριφέρεται με τους συνεργάτες του έχει μόνο ένα σκοπό: να κερδίσει πίσω τη ζωή του.”
Αρθουρ – Ο Συντονιστης
Ο παλαιότερος και πιο έμπιστος συνεργάτης του Κομπ είναι ο Άρθουρ, ρόλο που υποδύεται ο Τζόζεφ Γκόρντον-Λέβιτ. Ενώ ο Κομπ είναι ο βασικός σχεδιαστής, ο Άρθουρ είναι αυτός που φροντίζει όλες τις λεπτομέρειες. Όπως λέει ο Γκόρντον-Λέβιτ, “Ο Άρθουρ είναι ο οργανωτικός της ομάδας, αυτός που φροντίζει ώστε όλα να είναι στη θέση τους. Όπως το βλέπω, ο Κομπ είναι ο καλλιτέχνης και ο Άρθουρ ο παραγωγός. Είναι αυτός που λέει, ‘Ωραία, έχεις το όραμα σου. Καιρός τώρα να βρω τρόπο, για να γίνουν πράξη όλα αυτά που έχεις σκεφτεί.’ Παρότι είναι τόσο σχολαστικός, ο Άρθουρ δεν θέλησε να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες του ως δικηγόρος, γιατρός ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να γίνει, γιατί το να μοιράζεσαι όνειρα είναι συναρπαστικό. Για εκείνον δεν είναι δουλειά. Νομίζω πως η τεχνολογία του μοιράσματος ονείρων είναι κάτι που τον ενέπνευσε από τότε που το πρώτο-άκουσε και δεν το κάνει για τα χρήματα. Δε θα ρίσκαρε την ζωή του, απλά για ένα καλό μισθό. Αγαπάει τη συγκεκριμένη δουλειά.” Ο Γκόρντον-Λέβιτ αποκαλύπτει πως και ο ίδιος, όπως και ο χαρακτήρας που υποδύεται, έλκεται από τα όνειρα. “Θεωρώ πως είμαι δημιουργικό άτομο και τα όνειρα είναι το μέρος που όλοι μας είμαστε καλλιτέχνες. Όλα όσα κάνεις στα όνειρα σου — ότι βλέπει ή ακούς, όλοι όσοι μιλάς — είναι δικά σου δημιουργήματα. Είναι απόδειξη της δύναμης και της δημιουργικότητας του νου, όταν το αφήνουμε. Με ιντρίγκαρε να συμμετάσχω σε μια ταινία πάνω στα όνειρα. Μπορείς να πεις ότι είναι μια ταινία γύρω από μια ληστεία, αν και θα την έλεγα μια ταινία για την τέχνη της εξαπάτησης. Οι χαρακτήρες μας είναι ευγενείς ληστές. Ταυτίζεσαι μαζί τους γιατί είναι καλλιτέχνες. Η δουλειά τους είναι να λένε ψέματα... μάλλον δε λένε απλά ψέματα, κατασκευάζουν αλήθεια. Δημιουργούν την πραγματικότητα και κάτι ανάλογο κάνω κι εγώ ως ηθοποιός,” χαμογελάει. “Ο Τζόι είναι θαυμάσιος ηθοποιός—πολύ χαρισματικός, αφοσιωμένος και προσαρμοστικός,” λέει ο Νόλαν. “Είναι ένας ερμηνευτής που δεν βρίσκει απλά την εσωτερική ζωή του χαρακτήρα που υποδύεται, αλλά προβάλει στοιχεία του χαρακτήρα αυτού, στην κίνηση και τις εκφράσεις του.”
Aριαδνη – Η Aρχιτεκτων
Για την κατασκευή του κόσμου των ονείρων, ένα από τα σημαντικότερα μέλη της ομάδας είναι η αρχιτέκτων. Τον ρόλο υποδύεται η Έλεν Πέιτζ, μια λαμπρή φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, που την πλησιάζει ο Κομπ για μια δουλειά, η οποία, όπως παραδέχεται η Πέιτζ, “δεν είναι απαραίτητα νόμιμη, αλλά την ωθεί μια πνευματική περιέργεια που την καθιστά ανίκανη να απομακρυνθεί από μια τόσο μοναδική ευκαιρία.” Η ευκαιρία είναι ο σχεδιασμός και η κατασκευή τόπων που δεν μπορούν να υπάρξουν στην πραγματικότητα. Η Πέιτζ λέει, “Όταν ο Κομπ βάζει την Αριάδνη στον κόσμο των ονείρων, αμέσως επιδεικνύει μια φυσική ικανότητα να σκέφτεται εκτός πλαισίων και να διευρύνει το μυαλό της αρκετά, ώστε να καταφέρνει αυτά που προσπαθεί να πραγματοποιήσει. Καταλήγει να ασχολείται όλο και περισσότερο με τη δουλειά, ανακαλύπτει το τι συμβαίνει με τον Κομπ και μαθαίνει για τα πράγματα που δεν μπορεί να ελέγξει. Παρά τους φόβους της, θέλει να προσπαθήσει να τον βοηθήσει, ώστε η ομάδα να επιτύχει.” Ο Νόλαν αναφέρει, “Όταν έγραφα το σενάριο, θεώρησα πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους χαρακτήρες της ταινίας και το κοινό—ένας χαρακτήρας που εισέρχεται σε αυτό τον κόσμο για πρώτη φορά και είναι πρόθυμος να τον εξερευνήσει. Έτσι γεννήθηκε ο χαρακτήρας της Αριάδνης. Ήταν επίσης σημαντικό για το κοινό να γνωρίσει τον Κομπ μέσα από τα μάτια της Αριάδνης”
Ιμς – Ο Πλαστογραφος
Σε αντίθεση με την Αριάδνη, ο Ιμς είναι βετεράνος στο μοίρασμα των ονείρων και έχει παρελθόν με τον Κομπ, είτε ως σύμμαχοι, είτε ως ανταγωνιστές. Τον ρόλο του Ίμς υποδύεται ο Τομ Χάρντι, ο οποίος, όπως σημειώνει ο ηθοποιός κατέχει εξαιρετικές ικανότητες ως πλαστογράφος. “Στον κόσμο των ονείρων, ο Ίμς μπορεί να πλαστογραφήσει το φυσικό πρόσωπο οποιουδήποτε και να πείσει όποιον θέλει, ότι είναι το πρόσωπο που χρειάζεται η ομάδα του να υποδυθεί, προκειμένου να τους βοηθήσει στην απάτη. Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον σε σχέση με τους χαρακτήρες είναι ότι πρόκειται για αντιήρωες… αυτό που κάνουν μπορεί και να θεωρηθεί ανέντιμο, αλλά και πάλι παίρνεις το πλευρό τους. Μ’ αρέσει γιατί δεν είναι όλα μαύρα ή άσπρα. Υπάρχουν πολλές γκρίζες περιοχές.”
Mαλ – Η Σκια
Η Μαλ, ρόλος που υποδύεται η Μαριόν Κοτιγιάρ, είναι η μεγάλη αγάπη του Κομπ. “Είναι δύσκολο να περιγράψεις την Μαλ, γιατί είναι σύνολο πολλών πραγμάτων,” λέει αινιγματικά η ηθοποιός. “Ίσως, όμως, να μην χρειάζεται να την περιγράψεις, καθώς ο καθένας μπορεί να δώσει την δική του ερμηνεία. ” “Η Μαλ είναι η ουσία της femme fatale,” αναφέρει ο Νόλαν. “Το βλέμμα της, η συναισθηματικότητα της ήταν απλά πανέμορφα. Μαζί με τον Λίο έφτιαξαν ένα πολύ ιδιαίτερο ζευγάρι. Κάτω απ’ όλη τη δράση, νομίζω πως το ‘Inception’ είναι μια ιστορία αγάπης. Οι δυο ηθοποιοί κατάφεραν να βρουν την αλήθεια αυτής της σχέσης με τρόπο μοναδικό.”
Για την κατασκευή του κόσμου των ονείρων, ένα από τα σημαντικότερα μέλη της ομάδας είναι η αρχιτέκτων. Τον ρόλο υποδύεται η Έλεν Πέιτζ, μια λαμπρή φοιτήτρια αρχιτεκτονικής, που την πλησιάζει ο Κομπ για μια δουλειά, η οποία, όπως παραδέχεται η Πέιτζ, “δεν είναι απαραίτητα νόμιμη, αλλά την ωθεί μια πνευματική περιέργεια που την καθιστά ανίκανη να απομακρυνθεί από μια τόσο μοναδική ευκαιρία.” Η ευκαιρία είναι ο σχεδιασμός και η κατασκευή τόπων που δεν μπορούν να υπάρξουν στην πραγματικότητα. Η Πέιτζ λέει, “Όταν ο Κομπ βάζει την Αριάδνη στον κόσμο των ονείρων, αμέσως επιδεικνύει μια φυσική ικανότητα να σκέφτεται εκτός πλαισίων και να διευρύνει το μυαλό της αρκετά, ώστε να καταφέρνει αυτά που προσπαθεί να πραγματοποιήσει. Καταλήγει να ασχολείται όλο και περισσότερο με τη δουλειά, ανακαλύπτει το τι συμβαίνει με τον Κομπ και μαθαίνει για τα πράγματα που δεν μπορεί να ελέγξει. Παρά τους φόβους της, θέλει να προσπαθήσει να τον βοηθήσει, ώστε η ομάδα να επιτύχει.” Ο Νόλαν αναφέρει, “Όταν έγραφα το σενάριο, θεώρησα πολύ σημαντικό να υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους χαρακτήρες της ταινίας και το κοινό—ένας χαρακτήρας που εισέρχεται σε αυτό τον κόσμο για πρώτη φορά και είναι πρόθυμος να τον εξερευνήσει. Έτσι γεννήθηκε ο χαρακτήρας της Αριάδνης. Ήταν επίσης σημαντικό για το κοινό να γνωρίσει τον Κομπ μέσα από τα μάτια της Αριάδνης”
Ιμς – Ο Πλαστογραφος
Σε αντίθεση με την Αριάδνη, ο Ιμς είναι βετεράνος στο μοίρασμα των ονείρων και έχει παρελθόν με τον Κομπ, είτε ως σύμμαχοι, είτε ως ανταγωνιστές. Τον ρόλο του Ίμς υποδύεται ο Τομ Χάρντι, ο οποίος, όπως σημειώνει ο ηθοποιός κατέχει εξαιρετικές ικανότητες ως πλαστογράφος. “Στον κόσμο των ονείρων, ο Ίμς μπορεί να πλαστογραφήσει το φυσικό πρόσωπο οποιουδήποτε και να πείσει όποιον θέλει, ότι είναι το πρόσωπο που χρειάζεται η ομάδα του να υποδυθεί, προκειμένου να τους βοηθήσει στην απάτη. Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον σε σχέση με τους χαρακτήρες είναι ότι πρόκειται για αντιήρωες… αυτό που κάνουν μπορεί και να θεωρηθεί ανέντιμο, αλλά και πάλι παίρνεις το πλευρό τους. Μ’ αρέσει γιατί δεν είναι όλα μαύρα ή άσπρα. Υπάρχουν πολλές γκρίζες περιοχές.”
Mαλ – Η Σκια
Η Μαλ, ρόλος που υποδύεται η Μαριόν Κοτιγιάρ, είναι η μεγάλη αγάπη του Κομπ. “Είναι δύσκολο να περιγράψεις την Μαλ, γιατί είναι σύνολο πολλών πραγμάτων,” λέει αινιγματικά η ηθοποιός. “Ίσως, όμως, να μην χρειάζεται να την περιγράψεις, καθώς ο καθένας μπορεί να δώσει την δική του ερμηνεία. ” “Η Μαλ είναι η ουσία της femme fatale,” αναφέρει ο Νόλαν. “Το βλέμμα της, η συναισθηματικότητα της ήταν απλά πανέμορφα. Μαζί με τον Λίο έφτιαξαν ένα πολύ ιδιαίτερο ζευγάρι. Κάτω απ’ όλη τη δράση, νομίζω πως το ‘Inception’ είναι μια ιστορία αγάπης. Οι δυο ηθοποιοί κατάφεραν να βρουν την αλήθεια αυτής της σχέσης με τρόπο μοναδικό.”
Σαϊτο – Ο Τουριστας
Ο Κεν Γουατανάμπε ενσαρκώνει το ρόλο του Σάιτο, ενός ζάμπλουτου και πανίσχυρου μεγιστάνα, ο οποίος προσφέρει στον Κομπ μια ασυνήθιστη δουλειά με την υπόσχεση να τον πληρώσει με κάτι πολυτιμότερο από χρήματα. Με απλά λόγια, αν ο Κομπ δώσει στον Σάιτο αυτό που ζητάει, εκείνος θα τον γυρίσει σπίτι του. Υπάρχει μόνο ένας όρος: ο Σάιτο θέλει να συνοδέψει την ομάδα του Κομπ στην αποστολή για να σιγουρευτεί ότι θα γίνει αυτό το οποίο πληρώνει. Η Τόμας λέει, “Τον αναφέρουμε ως ‘ο τουρίστας’ γιατί δεν έχει κάποια ειδίκευση, αλλά χρησιμοποιεί την οικονομική του επιρροή για να μπει στην ομάδα.” Ο Γουατανάμπε παρατηρεί ότι, “Στην αρχή είναι μια επιχειρηματική σχέση, αλλά καθώς η ιστορία προχωράει, ο Σάιτο και ο Κομπ αναπτύσσουν μια σχέση κατανόησης και σεβασμού. Χρειάζονται ο ένας τον άλλο.”
Ρομπερτ Φισερ – Ο Στοχος
Ο στόχος της επαγγελματικής πρότασης του Σάιτο είναι ο Ρόμπερτ Φίσερ, που πρόκειται να κληρονομήσει τον έλεγχο της αυτοκρατορίας, αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, του ετοιμοθάνατου πατέρα του. Ο Κίλιαν Μέρφι, που υποδύεται τον Φίσερ, σημειώνει, “Παρά τον τεράστιο πλούτο, ο Ρόμπερτ προβληματίζεται από όλων των ειδών τις ανασφάλειες, όπως περιμένεις από έναν άνθρωπο που έχει ζήσει όλη του τη ζωή στην σκιά ενός πανίσχυρου ανθρώπου. Δεν βοηθάει και η τεταμένη σχέση που έχει με τον πατέρα του. Έχεις επομένως εδώ έναν άνθρωπο που πρόκειται να κληρονομήσει τον κόσμο και δεν του λείπει τίποτα εκτός, ίσως, από αυτό που θέλει περισσότερο: μια σωστή σχέση με τον πατέρα του.”
Γιουσουφ – Ο Χημικος
Σημείο – κλειδί στο να προχωρήσει η επιχείρηση του Κομπ είναι η χρήση μιας ναρκωτικής ουσίας που δίνει τη δυνατότητα σε πολλά άτομα να μοιράζονται ένα όνειρο. Ο Ντιλίπ Ράο ενσαρκώνει το ρόλο του Γιουσούφ, ενός χημικού που όπως αναφέρει ο ηθοποιός “είναι ένας καινοτόμος φαρμακοποιός, εξαιρετικά χρήσιμος σε ανθρώπους σαν τον Κομπ που θέλουν να δουλέψουν χωρίς έλεγχο ή έγκριση από κανένα. Ο Γιουσούφ έχει προφανώς οικονομικό συμφέρον από την συνεργασία του με τον Κομπ, αλλά έχει ως κίνητρο και την αστείρευτη περιέργεια του. Πειραματίζεται με όλα αυτά πολύ καιρό και τώρα έχει την ευκαιρία να τα δει στην πράξη.”
Ο Κεν Γουατανάμπε ενσαρκώνει το ρόλο του Σάιτο, ενός ζάμπλουτου και πανίσχυρου μεγιστάνα, ο οποίος προσφέρει στον Κομπ μια ασυνήθιστη δουλειά με την υπόσχεση να τον πληρώσει με κάτι πολυτιμότερο από χρήματα. Με απλά λόγια, αν ο Κομπ δώσει στον Σάιτο αυτό που ζητάει, εκείνος θα τον γυρίσει σπίτι του. Υπάρχει μόνο ένας όρος: ο Σάιτο θέλει να συνοδέψει την ομάδα του Κομπ στην αποστολή για να σιγουρευτεί ότι θα γίνει αυτό το οποίο πληρώνει. Η Τόμας λέει, “Τον αναφέρουμε ως ‘ο τουρίστας’ γιατί δεν έχει κάποια ειδίκευση, αλλά χρησιμοποιεί την οικονομική του επιρροή για να μπει στην ομάδα.” Ο Γουατανάμπε παρατηρεί ότι, “Στην αρχή είναι μια επιχειρηματική σχέση, αλλά καθώς η ιστορία προχωράει, ο Σάιτο και ο Κομπ αναπτύσσουν μια σχέση κατανόησης και σεβασμού. Χρειάζονται ο ένας τον άλλο.”
Ρομπερτ Φισερ – Ο Στοχος
Ο στόχος της επαγγελματικής πρότασης του Σάιτο είναι ο Ρόμπερτ Φίσερ, που πρόκειται να κληρονομήσει τον έλεγχο της αυτοκρατορίας, αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων, του ετοιμοθάνατου πατέρα του. Ο Κίλιαν Μέρφι, που υποδύεται τον Φίσερ, σημειώνει, “Παρά τον τεράστιο πλούτο, ο Ρόμπερτ προβληματίζεται από όλων των ειδών τις ανασφάλειες, όπως περιμένεις από έναν άνθρωπο που έχει ζήσει όλη του τη ζωή στην σκιά ενός πανίσχυρου ανθρώπου. Δεν βοηθάει και η τεταμένη σχέση που έχει με τον πατέρα του. Έχεις επομένως εδώ έναν άνθρωπο που πρόκειται να κληρονομήσει τον κόσμο και δεν του λείπει τίποτα εκτός, ίσως, από αυτό που θέλει περισσότερο: μια σωστή σχέση με τον πατέρα του.”
Γιουσουφ – Ο Χημικος
Σημείο – κλειδί στο να προχωρήσει η επιχείρηση του Κομπ είναι η χρήση μιας ναρκωτικής ουσίας που δίνει τη δυνατότητα σε πολλά άτομα να μοιράζονται ένα όνειρο. Ο Ντιλίπ Ράο ενσαρκώνει το ρόλο του Γιουσούφ, ενός χημικού που όπως αναφέρει ο ηθοποιός “είναι ένας καινοτόμος φαρμακοποιός, εξαιρετικά χρήσιμος σε ανθρώπους σαν τον Κομπ που θέλουν να δουλέψουν χωρίς έλεγχο ή έγκριση από κανένα. Ο Γιουσούφ έχει προφανώς οικονομικό συμφέρον από την συνεργασία του με τον Κομπ, αλλά έχει ως κίνητρο και την αστείρευτη περιέργεια του. Πειραματίζεται με όλα αυτά πολύ καιρό και τώρα έχει την ευκαιρία να τα δει στην πράξη.”
Το «Inception» αποτελεί την πιο φιλόδοξη δουλειά του Nolan μέχρι σήμερα. Όλες οι αγαπημένες του κινηματογραφικές τεχνικές είναι παρούσες εδώ, από τα εντυπωσιακά πανοραμικά πλάνα έως την κατακερματισμένη αφήγησή, το ξέφρενο μοντάζ, τα χρονικά πισωγυρίσματα και την συνεχόμενη μεταστροφή νοηματικών και θεματικών αξόνων. Η μόνη διαφορά όμως εδώ σε σχέση με τα προηγούμενα του έργα εντοπίζεται στο ήδη αγαπημένο του θέμα, την διφορούμενη αντίληψη της πραγματικότητας. Ενώ στο «Prestige» για παράδειγμα, η πραγματικότητα ξεθώριαζε προς χάριν της τέχνης της ψευδαίσθησης, εδώ ακόμα και η ψευδαίσθηση ζωντανεύει, καθώς το όνειρο και το παράδοξο καταγράφονται ίσως για πρώτη φορά με τέτοια απτή και 'αληθινή' υπόσταση. Μέσα στα δαιδαλώδη μονοπάτια του ανθρώπινου νου όπου χώρος και χρόνος αποκτούν εντελώς διαφορετικές διαστάσεις, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Nolan θα ξετυλίξει μια γεμάτη συμβολισμούς ιστορία, η οποία θα δοκιμάσει τα όρια αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα και την ίδια την 'ιδέα' σαν έννοια. Με την μορφή ενός καλοστημένου heist movie καταδίωξης, το «Inception» αποτελεί ένα εφιαλτικό παζλ στο οποίο ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι δείχνει η εικόνα, αλλά δύσκολα θα ενώσει τα κομμάτια για να την δει όπως πραγματικά είναι. Εξαιρετικό σαν σύλληψη, δυστυχώς όμως περαιτέρω σχολιασμός του περιεχομένου της ταινίας θα πρέπει να σταματήσει εδώ, καθώς η ίδια απαιτεί να γνωρίζει ο θεατής όσο το δυνατόν λιγότερα για την πλοκή της.
Εκεί που παρατηρείται το μοναδικό ίσως 'μειονέκτημα' του έργου, είναι όταν ο φιλοσοφικός-υπαρξιακός χαρακτήρας του μπλέκει επικίνδυνα με το mainstream, με το αποτέλεσμα να φέρνει τελικά σε υπαρξιακό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας εκφρασμένο σε blockbuster όρους: ανά στιγμές δημιουργούνται μερικά 'νεκρά' διαστήματα λόγω της μίξης αυτών των δύο αυτών ετερόκλητων ειδών -μετουσιωμένα σε κάποιες υπερβολικές και κουραστικές σκηνές δράσης-, κοστίζοντας πόντους στη φιλοσοφική-δραματική βαρύτητα του έργου. Ο Leonardo Dicaprio σε ένα ρόλο παρόμοιο με αυτόν του «Shutter Island» είναι εξαιρετικός, ενώ το υπόλοιπο cast δίνει ικανοποιητικές ερμηνείες δεδομένου της σημαντικότητας του ρόλου τους, με την εντυπωσιακή Marion Cotillard και τον Ken Watanabe να ξεχωρίζουν χαρακτηριστικά. Ο Nolan δεν θα 'σώσει το σινεμά' καθώς του λείπει ξανά εκείνο το τελικό 'leap of faith', ώστε να ξεπεράσει εαυτόν και δημιουργία. Η θέασή του «Inception» επίσης δεν είναι εύκολη, καθώς απαιτεί την πλήρη προσοχή του θεατή για να το κατανοήσει απόλυτα. Καταφέρνει όμως να πείσει για ακόμα μια φορά ότι υπάρχει ελπίδα και χώρος για πρωτοτυπία και δημιουργικότητα στη 3D αποστειρωμένη εποχή των remakes και των 'τηλεγραφικών' σεναρίων. Εκτελεσμένο με μαθηματική ακρίβεια, το «Inception» είναι πάνω απ' όλα ο προσωπικός θρίαμβος του Nolan, μια πολύπλοκη περιπέτεια-θρίλερ επιστημονικής φαντασίας που τιμά το είδος και ανταποκρίνεται επί το πλείστον θετικότατα στο πελώριο hype που την συνόδευσε εξαρχής.
Εκεί που παρατηρείται το μοναδικό ίσως 'μειονέκτημα' του έργου, είναι όταν ο φιλοσοφικός-υπαρξιακός χαρακτήρας του μπλέκει επικίνδυνα με το mainstream, με το αποτέλεσμα να φέρνει τελικά σε υπαρξιακό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας εκφρασμένο σε blockbuster όρους: ανά στιγμές δημιουργούνται μερικά 'νεκρά' διαστήματα λόγω της μίξης αυτών των δύο αυτών ετερόκλητων ειδών -μετουσιωμένα σε κάποιες υπερβολικές και κουραστικές σκηνές δράσης-, κοστίζοντας πόντους στη φιλοσοφική-δραματική βαρύτητα του έργου. Ο Leonardo Dicaprio σε ένα ρόλο παρόμοιο με αυτόν του «Shutter Island» είναι εξαιρετικός, ενώ το υπόλοιπο cast δίνει ικανοποιητικές ερμηνείες δεδομένου της σημαντικότητας του ρόλου τους, με την εντυπωσιακή Marion Cotillard και τον Ken Watanabe να ξεχωρίζουν χαρακτηριστικά. Ο Nolan δεν θα 'σώσει το σινεμά' καθώς του λείπει ξανά εκείνο το τελικό 'leap of faith', ώστε να ξεπεράσει εαυτόν και δημιουργία. Η θέασή του «Inception» επίσης δεν είναι εύκολη, καθώς απαιτεί την πλήρη προσοχή του θεατή για να το κατανοήσει απόλυτα. Καταφέρνει όμως να πείσει για ακόμα μια φορά ότι υπάρχει ελπίδα και χώρος για πρωτοτυπία και δημιουργικότητα στη 3D αποστειρωμένη εποχή των remakes και των 'τηλεγραφικών' σεναρίων. Εκτελεσμένο με μαθηματική ακρίβεια, το «Inception» είναι πάνω απ' όλα ο προσωπικός θρίαμβος του Nolan, μια πολύπλοκη περιπέτεια-θρίλερ επιστημονικής φαντασίας που τιμά το είδος και ανταποκρίνεται επί το πλείστον θετικότατα στο πελώριο hype που την συνόδευσε εξαρχής.