Η Φάρμα των Ζώων - Animal Farm είναι ο τίτλος του προτελευταίου μυθιστορήματος του Τζορτζ Όργουελ. Εκδόθηκε το 1945, τέσσερα χρόνια πριν από το τελευταίο 1984. Αναφέρεται με αλληγορικό τρόπο σε μία δυστοπική ιστορία κατά την οποία τα ζώα μιας φάρμας μη ανεχόμενα την σκληρή αντιμετώπιση του ανθρώπου-αφέντη επαναστατούν. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στα τεκταινόμενα μετά την Επανάσταση και τη διαμόρφωση της κοινωνίας των ζώων της φάρμας κατά την ανεξαρτησία τους από τους ανθρώπους. Σύμφωνα με τον Όργουελ στο βιβλίο αντανακλώνται τα γεγονότα που οδήγησαν στη Ρωσική Επανάσταση του 1917 και ακολούθως στη Σταλινική περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Όργουελ, δημοκρατικός σοσιαλιστής, ήταν επικριτής του Ιωσήφ Στάλιν , ενώ είχε δραστηριοποιηθεί εναντίον της ιδεολογίας του Σταλινισμού.Το περιοδικό Time το επέλεξε ως μία από τις κορυφαίες 100 Αγγλικές νουβέλες ( 1923 - 2005). Το 1996 κέρδισε το Αναδρομικό Βραβείο Hugo, ενώ συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή των Σπουδαίων Βιβλίων του Δυτικού Κόσμου. Στο Ανατολικό Μπλοκ, τόσο η Φάρμα των Ζώων και αργότερα το 1984 ήταν στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων μέχρι το τέλος του κομμουνισμού το 1989 και ήταν διαθέσιμα μόνο μέσω παράνομων δικτύων Samizdat.
Ο Τζωρτζ Όργουελ έγραψε το χειρόγραφο μεταξύ 1943-44, μετά τις εμπειρίες του στον Ισπανικό Εμφύλιο, τις οποίες περιέγραψε στο έργο του Φόρος Τιμής στην Καταλωνία (1938). Στον πρόλογο της Ουκρανικής έκδοσης του 1947 της Φάρμας των Ζώων, εξήγησε πως η διαφυγή από τις κομμουνιστικές εκκαθαρίσεις στην Ισπανία του έμαθαν «πόσο εύκολα η ολοκληρωτική προπαγάνδα μπορεί να χειραγωγήσει την άποψη των πεφωτισμένων ανθρώπων σε δημοκρατικές χώρες». Αυτό κινητοποίησε τον Όργουελ για να εκθέσει και να καταδικάσει τη Σταλινική διαφθορά των αρχικών σοσιαλιστικών ιδεωδών.
Η ιστορία των ζώων της φάρμας, τα οποία περιγράφονται συνοπτικά και κυρίως μέσω των βασικών στοιχείων του χαρακτήρα τους, ξεκινά σε ένα περιβάλλον όπου πολύς χρόνος έχει περάσει από τότε που θυμούνται ελευθερία. Η σκλαβιά κάτω από τον αφέντη κτηνοτρόφο Τζόουνς έχει γίνει συνήθειο. Τα περισσότερα ζώα είναι σε άγνοια καλύτερων ή χειρότερων ημερών και κάποια που καταλαβαίνουν έχουν αποκτήσει πεσιμιστική ή υποτακτική στάση. Ο γερο-Ταγματάρχης, ένα γουρούνι το οποίο είχε την τύχη να ζήσει περισσότερα χρόνια από άλλα ζώα και φτάνει προς το τέλος της ζωής του, νοιώθει πως πρέπει να ενεργήσει. Συγκεντρώνει τα ζώα και δίνει έναν λόγο που γεμίζει τα ζώα περηφάνια, τους θυμίζει ένα επαναστατικό τραγούδι που είχαν ξεχάσει («Ζώα της Αγγλίας») και κυρίως τα βάζει σε σκέψεις για το μέλλον· επαναστατικές σκέψεις. Τα γουρούνια είναι τα μεγάλα μυαλά της φάρμας. Κυρίως με την καθοδήγηση του Σνόουμπολ, ενός γενναίου γουρουνιού καταφέρνουν να φέρουν σε πέρας την Επανάσταση και η φάρμα είναι Ελεύθερη. Το πολιτικό σκηνικό που ακολουθεί είναι γενικά αισιόδοξο, χωρίς να λείπουν οι δυσκολίες, με τα γουρούνια σιγά σιγά όμως να αποκτούν την κύρια εξουσία και τον έλεγχο της φάρμας. Σίγουρα όμως το κλίμα παραμένει θετικό. Η μεγάλη ανατροπή έρχεται όταν ο κύριος πολιτικός αντίπαλος του Σνόουμπολ,ο Ναπολέων, ένα άλλο γουρούνι που σχεδόν πάντα διαφωνούσε με τον Σνόουμπολ - εκτός και αν το ερώτημα αναφερόταν στο γιατί τα γουρούνια να έχουν περισσότερη τροφή - καταφέρνει να ανατρέψει την κυβέρνηση της φάρμας και να εγκαθιδρύσει μονοκρατορία κάτω από το όνομά του. Μεγάλη βοήθεια, θα έλεγε κάποιος στρατιωτική, προσέφεραν διάφορα σκυλιά τα οποία είχε αναθρέψει από μικρά. Η ιστορία εξελίσσεται με τον τρυπέοντα να αποκτά όλο και περισσότερη εξουσία, να περιορίζει όλο και περισσότερες ελευθερίες που είχαν έρθει μετά την επανάσταση, να αναθεωρεί όλο και περισσότερους νόμους που είχαν καθιερώσει (σε μορφή 7 εντολών) και γενικά να κάνει την ζωή όλο και πιο αφόρητη για τα ζώα. Η προπαγάνδα (κυρίως μέσω των λόγων και δικαιολογιών του Σκουήλερ, ενός άλλου γουρουνιού) ήταν επίσης σε συνεχή χρήση για να κατευνάσει τις αμφιβολίες που κατά καιρούς εμφανίζονταν. Σημαντικός σταθμός σε αυτή του πορεία αποτελεί η πώληση ενός αλόγου, του Μπόξερ, σε σφαγέα αλόγων όταν πια είχε αρρωστήσει. Ο Μπόξερ ήταν το εργατικότερο ζώο και το πιο πιστό τρυπέοντα και την Επανάσταση (στην οποία μέχρι το τέλος, ή μέχρι λίγο πριν το τέλος ακόμα πίστευε). Το αποκορύφωμα της κατρακύλας και το τέλος της ιστορίας έρχεται όταν τα ζώα παρακολουθούν μια κεκλεισμένων των θυρών συγκέντρωση των γουρουνιών με τους ανθρώπους-αφέντες των γειτονικών φαρμών (σύμβολα κρατών ή ενώσεων κρατών). Τα γουρούνια είχαν ήδη ξεκινήσει να περπατάνε στα δύο πόδια (κάτι το οποίο είχαν θεσπίσει ως «κακό» αλλά τελευταία αναθεώρησαν) και σύντομα είχαν έρθει σε συμφωνία με τους ανθρώπους. Τίποτα κακό δεν είχε γίνει τελικά στην Φάρμα των Ζώων· τα ζώα ήταν σκλαβωμένα όπως και παλιά. Μάλιστα τώρα είναι σκλαβωμένα και με τις τελευταίες μεθόδους· παράδειγμα για τις άλλες φάρμες. Ο Ναπολέων ανακηρύσσει ότι η Φάρμα των Ζώων θα λέγεται πια Φάρμα Μάνορ, όπως και παλαιότερα, στα χρόνια του Τζόουνς. Τα ζώα που κρυφά παρακολουθούσαν το γεύμα κοίταξαν από γουρούνι σε άνθρωπο, από άνθρωπο σε γουρούνι και από γουρούνι σε άνθρωπο ξανά· δε βρήκαν διαφορά.
Η ‘Φάρμα των ζώων’ είναι ένα από τα πιο γνωστά λογοτεχνικά έργα του 20ού αιώνα. Πρόκειται για μια ιδιοφυή αλληγορία του σοσιαλιστικού καθεστώτος στη Σοβιετική Ένωση αλλά και κάθε ολοκληρωτισμού. Η ιστορία είναι για τα ζώα μιας φάρμας, που επαναστατούν ενάντια στον αφέντη τους και αναλαμβάνουν τα ίδια τη διαχείρισή της. Όμως η συνέχεια δεν είναι όσο ευχάριστη περίμεναν…Το έργο παρουσιάζει με πανέξυπνο τρόπο τις τακτικές του ολοκληρωτισμού. Μία από αυτές είναι η ‘αναθεώρηση’ της ιστορίας, δηλαδή η διαστρέβλωσή της από τους ισχυρούς ώστε να νομιμοποιούν τον έλεγχο που ασκούν στις μάζες. Όταν τα δυο ηγετικά γουρούνια της φάρμας συγκρούονται, το ένα διώχνει το άλλο και μετά παραποιεί πλήρως το ρόλο που είχε παίξει στην επανάσταση. Άλλη τακτική είναι η χρήση των άβουλων ατόμων, εν προκειμένω των προβάτων, για να εμποδίζουν να ακούγονται διαφορετικές φωνές. Βέβαια το πιο αποτελεσματικό μέσο είναι ο τρόμος, που παραλύει τις συνειδήσεις, με τα άγρια εκπαιδευμένα σκυλιά να σκοτώνουν όποιο ζώο εν δυνάμει απειλεί το καθεστώς. Στο τέλος όλα τα ζώα υποκύπτουν, αφού ακόμη και να ήθελαν να αντισταθούν εργάζονται κάθε μέρα τόσο σκληρά που δεν προλαβαίνουν ούτε να σκεφτούν τι τους συμβαίνει. Κι αν κάποιο πάψει να είναι χρήσιμο πετιέται στα σκουπίδια χωρίς οίκτο. Το βιβλίο δείχνει επίσης ότι η καθολική ισότητα είναι αδύνατη για δύο θεμελιώδεις λόγους: πρώτον, δεν έχουν όλα τα ζώα τις ίδιες ικανότητες ή επιθυμίες. Τα γουρούνια είναι έξυπνα, φιλόδοξα και αδίστακτα, τα πρόβατα είναι χαζά και μιμητικά, το άλογο είναι δυνατό και αυτοθυσιάζεται για το σύνολο, κ.λ.π. Οπότε λογικά τα γουρούνια επιβάλλονται πάνω τους. Δεύτερον, μια κοινωνία χρειάζεται διοίκηση και αυτή δεν υπάρχει χωρίς ιεραρχία. Η οργάνωση της παραγωγής, η κατανομή του προϊόντος, η επιλογή μελλοντικών στόχων απαιτούν λήψη αποφάσεων οι οποίες θα γίνονται αποδεκτές από όλους ακόμη κι αν διαφωνούν ή δεν τις καταλαβαίνουν. Όμως, το σημαντικότερο μήνυμα του βιβλίου φανερώνεται μόνο σε μια βαθύτερη ανάγνωση. Έχει γραφτεί ότι η επανάσταση των ζώων ξεκίνησε με τις καλύτερες προθέσεις αλλά ‘εκφυλίστηκε’ σε μια στυγνή δικτατορία. Δε δίνεται όμως μια ικανοποιητική εξήγηση για αυτό. Η εύκολη απάντηση είναι πως τα διέφθειρε η εξουσία. Μια τέτοια άποψη είναι συμβατή με την αντίληψη του ανθρώπου ως παθητικού όντος πάνω στο οποίο επενεργούν διάφορες δυνάμεις από το περιβάλλον του. Τα γουρούνια από την αρχή διέπραξαν το μεγαλύτερο ατόπημα: πίστευαν ότι δικαιούνται να ορίζουν μόνα τους το καλό και το κακό, όταν ανακοίνωσαν στα άλλα ζώα τους κανόνες με τους οποίους όφειλαν να ζουν στο εξής. Τα γουρούνια από την αρχή πίστευαν ότι είχαν την αποκλειστικότητα στην αλήθεια κι επομένως είναι ανώτερα από τα άλλα ζώα. Άρα πολύ φυσικά όταν πήραν την εξουσία δεν τη μοιράστηκαν με κανέναν και έλαβαν σταδιακά τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίσουν ότι δε θα αμφισβητηθούν ποτέ.
Επί δεκαετίες, "Η φάρμα των ζώων" θεωρήθηκε ως αντικομμουνιστικό (για την ακρίβεια: αντισταλινικό) βιβλίο: η επανάσταση των ζώων ταυτοποιήθηκε με την επανάσταση του 1917, ο Ναπολέων με τον Στάλιν, ο Σνόουμπωλ με τον Τρότσκι κλπ. Η δυτική προπαγάνδα μπορεί να έθαβε το "1984" αλλά συνιστούσε ολόθερμα αυτό το έργο τού Όργουελ στους μαθητές, μιας και -υποτίθεται πως- αναπαριστά θαυμάσια την σκληρότητα του Στάλιν.Το δαιμόνιο μυαλό τού Όργουελ συλλαμβάνει τον κίνδυνο εκφυλισμού της κομμουνιστικής επανάστασης σε ένα οπορτουνιστικό σύστημα ελεγχόμενο από μια ολιγομελή κομματική νομενκλατούρα και αυτό ακριβώς περιγράφει. Είναι η καυστική απεικόνιση της νέας και ελπιδοφόρας ηγεσίας που, μόλις έρθει στην εξουσία, γίνεται ό,τι και όλες οι προηγούμενες.
Τζώρτζ Όργουελ, Η φάρμα των ζώων (απόσπασμα)
Πόσο μόχθησαν και ιδρωκόπησαν μέχρι να συλλέξουν το σανό! Οι προσπάθειές τους όμως ανταμείφτηκαν: η σοδειά ήταν πολύ πιο μεγάλη απ' όσο ελπίζανε. Ήταν φορές που η δουλειά ήταν σκληρή. Τα εργαλεία είχαν σχεδιαστεί να χρησιμοποιούνται απ' τους ανθρώπους κι όχι απ' τα ζώα. Έτσι τα εμπόδια ήταν μεγάλα επειδή κανένα ζώο δεν ήταν σε θέση να μεταχειριστεί ένα εργαλείο που απαιτούσε όρθια στάση. Τα γουρούνια όμως ήταν τόσο ξύπνια που κάθε δυσκολία κατάφερναν να την ξεπερνούν. Όσο για τ' άλογα, γνώριζαν κάθε σπιθαμή του χωραφιού και την τέχνη να θερίζουν και να δικρανίζουν πολύ καλύτερα από τον Τζόουνς και τους ανθρώπους του. Τα γουρούνια στην πραγματικότητα Δε δούλευαν αλλά διεύθυναν και καθοδηγούσαν τ' άλλα. Με τις ανώτερες γνώσεις που είχαν, ήταν φυσικό πως θα έπαιρναν στα χέρια τους την εξουσία. Ο Μπόξερ και η Κλόβερ ζεύτηκαν τη θεριστική μηχανή και την τσουγκράνα (για γκέμια και χαλινάρια βέβαια τώρα Δε γινόταν λόγος), και περιέτρεχαν το χωράφι μ' ένα γουρούνι ξοπίσω τους που τους φώναζε: «Άιντε, σύντροφοι!» ή «Έι, σταματάτε, σύντροφοι!» κατά την περίσταση. Και κάθε ζώο, μέχρι το πιο τιποτένιο δούλευε στο θημώνιασμα και το μάζεμα του σανού. Ώς και οι πάπιες κι οι κότες πηγαινοέρχονταν όλη μέρα κάτω απ΄ το λιοπύρι κουβαλώντας μικρούτσικα χερόβολα σανό με τα ράμφη τους. Στο τέλος κατάφεραν να ξεμπερδέψουν με το θέρισμα δυο μέρες νωρίτερα απ' όσο έκαναν συνήθως ο Τζόουνς και οι άνθρωποί του. Κι όμως, η σοδειά ήταν η μεγαλύτερη απ' όσες είχε γνωρίσει ποτέ η φάρμα. Δεν έγινε καμιά σπατάλη. Οι κότες και οι πάπιες με τη διαπεραστική ματιά τους μάζεψαν ώς και το τελευταίο αχυράκι. Από τα ζώα της φάρμας κανένα δεν έκλεψε ούτε μια μπουκιά.
Τζώρτζ Όργουελ, Η φάρμα των ζώων (απόσπασμα)
Πόσο μόχθησαν και ιδρωκόπησαν μέχρι να συλλέξουν το σανό! Οι προσπάθειές τους όμως ανταμείφτηκαν: η σοδειά ήταν πολύ πιο μεγάλη απ' όσο ελπίζανε. Ήταν φορές που η δουλειά ήταν σκληρή. Τα εργαλεία είχαν σχεδιαστεί να χρησιμοποιούνται απ' τους ανθρώπους κι όχι απ' τα ζώα. Έτσι τα εμπόδια ήταν μεγάλα επειδή κανένα ζώο δεν ήταν σε θέση να μεταχειριστεί ένα εργαλείο που απαιτούσε όρθια στάση. Τα γουρούνια όμως ήταν τόσο ξύπνια που κάθε δυσκολία κατάφερναν να την ξεπερνούν. Όσο για τ' άλογα, γνώριζαν κάθε σπιθαμή του χωραφιού και την τέχνη να θερίζουν και να δικρανίζουν πολύ καλύτερα από τον Τζόουνς και τους ανθρώπους του. Τα γουρούνια στην πραγματικότητα Δε δούλευαν αλλά διεύθυναν και καθοδηγούσαν τ' άλλα. Με τις ανώτερες γνώσεις που είχαν, ήταν φυσικό πως θα έπαιρναν στα χέρια τους την εξουσία. Ο Μπόξερ και η Κλόβερ ζεύτηκαν τη θεριστική μηχανή και την τσουγκράνα (για γκέμια και χαλινάρια βέβαια τώρα Δε γινόταν λόγος), και περιέτρεχαν το χωράφι μ' ένα γουρούνι ξοπίσω τους που τους φώναζε: «Άιντε, σύντροφοι!» ή «Έι, σταματάτε, σύντροφοι!» κατά την περίσταση. Και κάθε ζώο, μέχρι το πιο τιποτένιο δούλευε στο θημώνιασμα και το μάζεμα του σανού. Ώς και οι πάπιες κι οι κότες πηγαινοέρχονταν όλη μέρα κάτω απ΄ το λιοπύρι κουβαλώντας μικρούτσικα χερόβολα σανό με τα ράμφη τους. Στο τέλος κατάφεραν να ξεμπερδέψουν με το θέρισμα δυο μέρες νωρίτερα απ' όσο έκαναν συνήθως ο Τζόουνς και οι άνθρωποί του. Κι όμως, η σοδειά ήταν η μεγαλύτερη απ' όσες είχε γνωρίσει ποτέ η φάρμα. Δεν έγινε καμιά σπατάλη. Οι κότες και οι πάπιες με τη διαπεραστική ματιά τους μάζεψαν ώς και το τελευταίο αχυράκι. Από τα ζώα της φάρμας κανένα δεν έκλεψε ούτε μια μπουκιά.