Η Τσινετσιτά γεννήθηκε στα χρόνια του φασισμού στην Ιταλία. Το πρώτο στούντιο της Ρώμης εγκαινιάστηκε σαν σήμερα από τον ίδιο τον Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος θεωρούσε τον κινηματογράφο ως ένα πρόσφορο μέσο για προπαγάνδα.
Το ιστορικό όνομα «Cinecittà» στέκει μέχρι σήμερα στην είσοδο των θρυλικών κινηματογραφικών στούντιο της Ρώμης. Είναι άλλωστε κομμάτι της ιστορίας της αιώνιας πόλης. Παρα τις σπουδαίες ταινίες που γυρίστηκαν εκεί η παρακμή δεν άργησε να έρθει. Τα χρόνια της μεγάλης δόξας της Τσινετσιτά έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η Τσινετσιτά γεννήθηκε στα χρόνια του φασισμού στην Ιταλία. Το πρώτο στούντιο της Ρώμης εγκαινιάστηκε σαν σήμερα από τον ίδιο τον Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος θεωρούσε τον κινηματογράφο ως ένα πρόσφορο μέσο για προπαγάνδα. Στη μεταπολεμική Ιταλία η Τσινετσιτά ήταν κυρίως γνωστή για τις λαϊκές κωμωδίες της. Παράλληλα όμως στα ίδια στούντιο έκαναν την εμφάνισή τους σπουδαία, εμβληματικά έργα της παγκόσμιας κινηματογραφίας. Τα πρώτα δείγματα του λεγόμενου νέου κινηματογραφικού ρεαλισμού είναι «παιδιά» της Τσινετσιτά.
Το Χόλλυγουντ στη Ρώμη
Το κόστος παραγωγής ταινιών στα πρώτα χρόνια του Χόλλυγουντ ήταν υπέρογκο. Έτσι πολλοί Αμερικανοί παραγωγοί προτίμησαν να μεταφερθούν στη μακρινή Ιταλία τη δεκαετία του '50 και '60 προκειμένου να γυρίσουν τα έργα τους. Από τις πρώτες παγκόσμιες επιτυχίες που γυρίστηκαν στην Τσινετσιτά ήταν το «Ταξίδι στη Ρώμη» με την Όντρεϊ Χέπμπορν και τον Γκρέγκορι Πεκ. Μετά το «Ταξίδι στην Ρώμη» του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη Γουίλιαμ Γουάιλερ η Τσινετσιτά έγινε αγαπημένος προορισμός πολλά υποσχόμενων, διεθνών παραγωγών. Ο Γουάιλερ σκηνοθέτησε εδώ και το «Μπεν Χουρ» στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Μια ταινία μυθικών διαστάσεων.
Γουέστερν αλά ιταλικά
Λίγο πριν αρχίσει η καθοδική πορεία της Τσινετσιτά τη δεκαετία του '70, έφτασε και εδώ η μόδα των γουέστερν. Στην ιστορία έχει μείνει το αξέχαστο «Κάποτε στη Δύση» με πρωταγωνίστρια τη σαγηνευτική Κλαούντια Καρντινάλε. Παρά τις τεράστιες επιτυχίες, η Τσινετσιτά συνέδεσε το όνομά της δίχως αμφιβολία με τη «Dolce Vita», τη «Γλυκιά Ζωή» του Φεντερίκο Φελίνι. Μια ταινία-σταθμός στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου με τον αξέχαστο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τις δεκαετίες του '70 και '80 αρχίζει η φθίνουσα πορεία των παραγωγών. Πλέον στην Τσιτετσιτά γυρίζονται περισσότερες τηλεοπτικές σειρές παρά ταινίες για το σινεμά. Από τις τελευταίες μεγάλες παραγωγές ήταν «Το όνομα του Ρόδου», μια μεταφορά στο σινεμά του ομώνυμου βιβλίου του Ουμπέρτο Έκο σε σκηνοθεσία του Γερμανού Μπερντ Άιχινγκερ. Άλλη μια μεγάλη παραγωγή που γυρίστηκε εν μέρει στα ιταλικά στούντιο ήταν «Ο τελευταίος αυτοκράτορας» σε σκηνοθεσία του ιταλού Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Το υπόλοιπο μισό της ταινίες γυρίστηκε στην Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου. Η πολυσυζητημένη ταινία «Τα πάθη του Χριστού» με πρωταγωνιστή τον Μελ Γκίμπσον γυρίστηκε επίσης στην Τσιτετσιτά εν έτει 2004. Οι σκηνογράφοι της ταινίας έκαναν μια εξαιρετική δουλειά, δημιουργώντας μια «νέα Ιερουσαλήμ» στην καρδιά της Ρώμης. Τα τελευταία έξι χρόνια, έχει φιλοξενήσει μόλις 50 ταινίες, ανάμεσά τους το «Illuminati: Οι πεφωτισμένοι» του Ρον Χάουαρντ και το «Στη Ρώμη με αγάπη» του Γούντι Αλεν, που όμως δεν έφεραν την άνοιξη. Αυτό μαρτυρεί το ετήσιο έλλειμμα των 6,8 εκατ. δολαρίων τον χρόνο που έχει καταγραφεί τα τελευταία τρία χρόνια. Σήμερα, το γύρισμα της τύχης έφερε την Τσινετσιτά σε λιγότερο ένδοξα μονοπάτια, τα οποία αποφάσισαν να ανανεώσουν οι διαχειριστές της με ένα μεγάλο θεματικό πάρκο. Το Cinecitta World Theme Park άνοιξε τις πόρτες του στο Καστέλ Ρομάνο, στα νότια προάστια της Ρώμης, ύστερα από 11 χρόνια προεργασίας,
Λίγο πριν αρχίσει η καθοδική πορεία της Τσινετσιτά τη δεκαετία του '70, έφτασε και εδώ η μόδα των γουέστερν. Στην ιστορία έχει μείνει το αξέχαστο «Κάποτε στη Δύση» με πρωταγωνίστρια τη σαγηνευτική Κλαούντια Καρντινάλε. Παρά τις τεράστιες επιτυχίες, η Τσινετσιτά συνέδεσε το όνομά της δίχως αμφιβολία με τη «Dolce Vita», τη «Γλυκιά Ζωή» του Φεντερίκο Φελίνι. Μια ταινία-σταθμός στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου με τον αξέχαστο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τις δεκαετίες του '70 και '80 αρχίζει η φθίνουσα πορεία των παραγωγών. Πλέον στην Τσιτετσιτά γυρίζονται περισσότερες τηλεοπτικές σειρές παρά ταινίες για το σινεμά. Από τις τελευταίες μεγάλες παραγωγές ήταν «Το όνομα του Ρόδου», μια μεταφορά στο σινεμά του ομώνυμου βιβλίου του Ουμπέρτο Έκο σε σκηνοθεσία του Γερμανού Μπερντ Άιχινγκερ. Άλλη μια μεγάλη παραγωγή που γυρίστηκε εν μέρει στα ιταλικά στούντιο ήταν «Ο τελευταίος αυτοκράτορας» σε σκηνοθεσία του ιταλού Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Το υπόλοιπο μισό της ταινίες γυρίστηκε στην Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου. Η πολυσυζητημένη ταινία «Τα πάθη του Χριστού» με πρωταγωνιστή τον Μελ Γκίμπσον γυρίστηκε επίσης στην Τσιτετσιτά εν έτει 2004. Οι σκηνογράφοι της ταινίας έκαναν μια εξαιρετική δουλειά, δημιουργώντας μια «νέα Ιερουσαλήμ» στην καρδιά της Ρώμης. Τα τελευταία έξι χρόνια, έχει φιλοξενήσει μόλις 50 ταινίες, ανάμεσά τους το «Illuminati: Οι πεφωτισμένοι» του Ρον Χάουαρντ και το «Στη Ρώμη με αγάπη» του Γούντι Αλεν, που όμως δεν έφεραν την άνοιξη. Αυτό μαρτυρεί το ετήσιο έλλειμμα των 6,8 εκατ. δολαρίων τον χρόνο που έχει καταγραφεί τα τελευταία τρία χρόνια. Σήμερα, το γύρισμα της τύχης έφερε την Τσινετσιτά σε λιγότερο ένδοξα μονοπάτια, τα οποία αποφάσισαν να ανανεώσουν οι διαχειριστές της με ένα μεγάλο θεματικό πάρκο. Το Cinecitta World Theme Park άνοιξε τις πόρτες του στο Καστέλ Ρομάνο, στα νότια προάστια της Ρώμης, ύστερα από 11 χρόνια προεργασίας,
Στη μεταπολεμική Ιταλία η Τσινετσιτά ήταν κυρίως γνωστή για τις λαϊκές κωμωδίες της. Παράλληλα όμως στα ίδια στούντιο έκαναν την εμφάνισή τους σπουδαία, εμβληματικά έργα της παγκόσμιας κινηματογραφίας. Τα πρώτα δείγματα του λεγόμενου νέου κινηματογραφικού ρεαλισμού είναι «παιδιά» της Τσινετσιτά.Παρά τις τεράστιες επιτυχίες, η Τσινετσιτά συνέδεσε το όνομά της δίχως αμφιβολία με τη «Dolce Vita», τη «Γλυκιά Ζωή» του Φεντερίκο Φελίνι. Μια ταινία-σταθμός στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου με τον αξέχαστο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στον πρωταγωνιστικό ρόλο,