Στην έρημο Ατακάμα της βόρειας Χιλής, φαίνεται ότι τίποτα δεν θα μπορούσε ποτέ να επιβιώσει. Είναι ένα από τα πιο ξηρά μέρη του κόσμου, και ορισμένα σημεία της δεν έχουν νιώσει σταγόνα βροχής τα τελευταία 50 χρόνια.
Φανταστείτε μια έρημο όσο μιάμιση Ελλάδα. Χωρίς όμως καμήλες και τις στερεότυπες εικόνες της Σαχάρας. Τοπίο σεληνιακό, που για τη ΝΑSA μοιάζει περισσότερο με αυτό του Αρη. Παράξενοι γεωλογικοί σχηματισμοί, ηφαίστεια που καπνίζουν, λίμνες από αλάτι, νεκρό τοπίο, ροζ φλαμίνγκο, εικόνες σουρεαλιστικές. Καλώς ήρθατε στον «πλανήτη» Ατακάμα. Την πιο ξερή περιοχή του πλανήτη, στη βόρεια Χιλή. Σε μερικά σημεία της ερήμου δεν έχει πέσει ποτέ ούτε μια σταγόνα βροχή από τότε που άρχισαν να καταγράφονται τα μετεωρολογικά φαινόμενα στην περιοχή. Επιστήμονες λένε ότι είναι 100 φορές πιο ξηρή από την Κοιλάδα του Θανάτου στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ. Όσο αφιλόξενη ακούγεται, τόσο συναρπαστική είναι στην εξερεύνησή της. Ξεκινάει από τις Ανδεις, ανάμεσα στη Βολιβία και τη Χιλή και καταλήγει στον Ειρηνικό ωκεανό. Η πρόσβασή της εύκολη. Μόλις δύο ώρες με αεροπλάνο από το Σαντιάγο, πρωτεύουσα της Χιλής. Με λεωφορείο θέλεις πάνω από 24 ώρες κατευθυνόμενος προς το βορά, προς το Σαν Πέδρο ντε Ατακάμα (San Pedro de Atacama). Από το ένα άκρο της Χιλής, στο τέλος του κόσμου, στην Παταγονία, η μακρόστενη τούτη χώρα της Λατινικής Αμερικής, προσφέρει στο έπακρο τις αντιθέσεις στα τοπία. Στα 3.000 χιλιόμετρα βόρεια από τους παγετώνες συναντάς την απόλυτη έρημο που έχει να δει σταγόνα βροχής εδώ και 400 χρόνια. Βάση των εξερευνήσεων στην άνυδρη έρημο είναι το Σαν Πέδρο ντε Ατακάμα. Η πιο αξιοποιημένη τουριστικά όαση, στο κέντρο σχεδόν των αξιοθέατων που μπορεί να προσφέρει τούτη η γη. Ένα τουριστικό χωριό που τα τελευταία χρόνια είναι γεμάτο από τουρίστες, ακόμη και την περίοδο του χειμώνα. Ο καιρός από τον Απρίλιο και μέχρι τον Σεπτέμβριο είναι ο πιο κρύος του χρόνου. Μπορεί την ημέρα να κάνει σχετική ζέστη, όμως τα βράδια η θερμοκρασία πέφτει αισθητά. Το χειμώνα στην Ατακάμα μπορεί να μη βρέχει, έχει όμως αμμοθύελλες που κρατάνε ακόμη και μέρες. Τόνοι από άμμο μεταφέρονται από τη μια γωνιά της στην άλλη, μειώνοντας την ορατότητα πολλές φορές μόλις στο ένα μέτρο. Ο αέρας είναι δυνατός, με τους κόκκους της άμμου να σε μαστιγώνουν και να μπαίνουν παντού, ακόμη και μέσα στο σύστημα των φωτογραφικών μηχανών και να τις μπλοκάρουν. Ξενοδοχεία, καταλύματα, εστιατόρια, ενοικιάσεις αυτοκινήτων, δρόμοι, τουριστικές ανέσεις. Όλα υπάρχουν στο Σαν Πέδρο ντε Ατακάμα που απέχει μόλις δύο ώρες από την πλησιέστερη πόλη Καλάμα (Calama) όπου βρίσκεται και το αεροδρόμιο. Οι τιμές δυστυχώς δυσανάλογες με τη Χιλή, καθώς η κατακόρυφη άνοδος των τουριστών ώθησε και τις τιμές. Το υψόμετρο υπολογίζεται περίπου στα 2.500 μέτρα, όμως οι εξορμήσεις στην έρημο μπορεί να σας μεταφέρουν και στα 4.500 μέτρα. Το ηφαίστειο Λικανκαμπούρ (Licancabur) βρίσκεται στα 5.961 μέτρα. Οι ντόπιοι είναι κυρίως ιθαγενείς. Ινδιάνοι με χαρακτηριστικά που "φέρνουν" περισσότερο στους συγγενείς τους στη Βολιβία. Κάποιοι είναι απόγονοι των Ινκας.
Οργανωμένες εκδρομές σας πάνε στα τριγύρω αξιοθέατα της φύσης. Όμως, μπορείτε να νοικιάσετε ένα αυτοκίνητο και να κινηθείτε άνετα με ένα χάρτη στο χέρι. Η κοιλάδα του θανάτου (Valle de la Muerte), είναι μια ερυθρά κοιλάδα χωρίς ίχνος ζωής. Μάλιστα, παρουσιάζει σημαντικές ομοιότητες με την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη. Η NASA συνεχίζει τα πειράματά της εκεί και σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, στο αφιλόξενο περιβάλλον της Ατακάμα ελάχιστοι μικροοργανισμοί μπορούν να επιβιώσουν.Μόλις μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά, άλλη μια κοιλάδα "κόβει την ανάσα" στη θέα της. Η κοιλάδα του Φεγγαριού (Valle de la Luna). Σεληνιακό τοπίο που ειδικά την ώρα της δύσης του ήλιου σε κάνει να ξεχνάς ότι είσαι στη Γη. Τα κοφτερά βράχια ρίχνουν τη σκιά τους προκαλώντας ψευδαισθήσεις, καθώς το έδαφος λαμπυρίζει σε πορτοκαλί χρώμα χάρη στο αλάτι που είναι διάσπαρτα πασπαλισμένο.Στην περιοχή υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις καλυμμένες μόνο από αλάτι. Ολόκληρα βουνά, αλλά και λίμνες, όπως η λίμνη Κέχας (Cejas) και η λίμνη Τσάκα (Chaca) με τα ροζ φλαμίνγκο που χρόνια τώρα έχουν βρει εκεί καταφύγιο. Οι λίμνες έχουν ελάχιστο νερό, που είναι υπερβολικά αλμυρό και στο οποίο ζουν ελάχιστοι οργανισμοί. Ωστόσο, οι αλυκές καταλαμβάνουν μεγάλες εκτάσεις. Μια λευκή έρημος ανάμεσα στο νεκρό τοπίο. Στο βάθος φαίνονται οι Ανδεις, με κάποια ηφαίστεια να καπνίζουν. Τοπίο απεραντοσύνης. Για λίγους μόνο μήνες κάποιες κορυφές έχουν λευκό χιόνι. Κάπου εκεί, στα 4.500 μέτρα, υπάρχουν και οι θερμοπίδακες (Tatio Geysers) που μπορεί να σας απογοητεύσουν, όμως η όλη διαδρομή μαζί με το πρωινό κρύο που φτάνει και τους 18 βαθμούς κάτω από το μηδέν, δεν αφήνουν περιθώρια να διαγραφεί σύντομα από τη μνήμη σας αυτή η εμπειρία. Τα χωριά, στην ουσία μικρές οάσεις, είναι ακόμη ανέπαφα από το σύγχρονο πολιτισμό και αξίζει κανείς να βρεθεί εκεί. Πας με τοπικό λεωφορείο ή αν νοικιάσεις αυτοκίνητο. Κάπου ανάμεσα στα χωριά θα βρείτε και αρχαίες βραχογραφίες. Αυτό όμως που πρέπει να παρατηρήσει κανείς είναι τον ουράνιο θόλο το βράδυ. Ισως ο πιο γεμάτος με αστέρια ουρανός. Ολο το σύμπαν από πάνω σου. Δεν είναι τυχαίο ότι σε δύο χρόνια εκεί θα έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του μεγαλύτερου ραδιο - τηλεσκοπίου στον κόσμο, του ΑΛΜΑ. Θα καλύπτει έκταση 14 χιλιόμετρων και θα αποτελείται από 16 κεραίες με διάμετρο 12 μέτρων η καθεμιά. Στην ίδια έρημο υπάρχουν ήδη μερικά από τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια.
Το γιγάντιο «Χέρι της Ερήμου» ή αλλιώς «Mano de Desierto» βρίσκεται έρημο Ατακάμα στη Χιλή, 75 χιλιόμετρα νότια της πόλης της Αντοφαγάστα.Πρόκειται για μια γιγάντια παλάμη κατασκευασμένη από σίδηρο και τσιμέντο ύψους περίπου 11 μέτρων, η οποία φαίνεται να ξεπροβάλλει μέσα από την άμμο. Είναι έργο του χιλιανού γλύπτη Mario Irarrázabal, ο οποίος μέσω αυτού του έργου θέλησε να εκφράσει συναισθήματα, όπως η αδικία, η μοναξιά, η θλίψη και τα βασανιστήρια (κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος στη Χιλή).
Ο αινιγματικός ανθρωπόμορφος γίγαντας Ατακάμα,παραμένει μια ανεξήγητη αρχαία κατασκευή
Τα γεωγλυφικά της ερήμου Ατακάμα στη Νότιο Αμερική είναι λιγότερο γνωστά από τα γεωγλυφικά της Νάζκα, ωστόσο πρόκειται για πολύ περισσότερα σε αριθμό, με μεγάλη ποικιλία σχεδίων και καλύπτουν μεγαλύτερη έκταση. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και αμφιλεγόμενα γεωγλυφικά της Ατακάμα είναι ο αποκαλούμενος γίγαντας που χρονολογείται το 1000 – 1400 π. Χ και εγείρει πολλά ερωτήματα σχετικά με τον συμβολισμό και την ερμηνεία του. Η έρημος Ατακάμα βρίσκεται στη Νότιο Αμερική στα δυτικά των Άνδεων και εκτείνεται από το Περού μέχρι τη Χιλή, τη Βολιβία και την Αργεντινή. Το τοπίο είναι εξαιρετικά αφιλόξενο και μάλιστα θεωρείται ως η πιο άνυδρη έρημος του κόσμου. Το μεγαλύτερο μέρος είναι πετρώδες και με αρκετές αλμυρές λίμνες. Σε αυτό το αφιλόξενο τοπίο βρίσκεται ο γίγαντας στην πλαγιά ενός λόφου, χωρίς τίποτα άλλο γύρω του σε ακτίνα μιλίων. Τα γεωγλυφικά της Ατακάμα χρονολογούνται κατά προσέγγιση ανάμεσα στο 600 ως 1500 π.Χ, επειδή η χρονολόγηση των γεωγλυφικών δεν μπορεί να γίνει με ακρίβεια. Τα γεωγλυφικά ξεπερνούν τα 5.000 και απεικονίζουν γεωμετρικά σχήματα, ζώα, ή ανθρώπους. Δημιουργοί τους ήταν οι ντόπιοι πληθυσμοί των Ίνκας και των Τiwanaku και για να τα φτιάξουν είτε έξυσαν την επιφάνεια μέχρι να εμφανιστεί από κάτω το υπέδαφος που έχει άλλο χρώμα είτε τα έφτιαξαν με συσσώρευση υλικών. Λόγω των καιρικών συνθηκών στην περιοχή, τα σχέδια διατηρήθηκαν σε άριστη κατάσταση. Ο γίγαντας έχει ανθρώπινη μορφή και είναι ύψους 119 μέτρων, χαρακτηριστικό που τον καθιστά το μεγαλύτερο αρχαίο γεωγλυφικό σχέδιο στον κόσμο. Έχει μακριά πόδια και τετράγωνο κεφάλι από την κορυφή και τις πλευρές του οποίου βγαίνουν τέσσερις γραμμές. Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες ερμηνείας αυτής της παράξενης μορφής, μία εκ των οποίων θεωρεί πως πρόκειται για ένα είδος αστρολογικού ημερολογίου που υπολόγιζε την κίνηση της σελήνης. Με τη βοήθεια αυτού του ημερολογίου μπορούσαν να υπολογίζουν τις εποχές και τις καλλιέργειες. Μία άλλη εκδοχή λέει ότι ο γίγαντας συμβολίζει μία θεότητα που λάτρευαν οι κάτοικοι της περιοχής. Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι πρόκειται για χάρτη που οδηγούσε προς κάποιον τόπο λατρείας ή κάνουν λόγο για επισκέψεις εξωγήινων ή για κάποιο ιδεόγραμμα της γλώσσας του πληθυσμού που κατοικούσε εκεί. Μία άλλη πιο πιθανή ερμηνεία είναι πως ο γίγαντας ήταν ένα οδικό δίκτυο που συνέδεε τους μεγάλους πολιτισμούς της Νότιας Αμερικής. Επειδή τα καραβάνια με λάμα ήταν συνηθισμένα εκείνη την εποχή, τα γεωγλυφικά έδιναν απαραίτητες πληροφορίες για να αποφύγουν τις κακοτοπιές. Ίσως μάλιστα να έδιναν πληροφορίες για το που βρίσκονταν πηγές με πόσιμο νερό ή αλμυρές λίμνες ή ξηρά τροφή για τα ζώα. Ωστόσο, δεν έχει βρεθεί ίχνος από εξοπλισμό καραβανιών ώστε να επιβεβαιωθεί αυτή η ερμηνεία. Παρά το γεγονός ότι τίποτα δεν έχει αποδειχθεί, το σίγουρο είναι ότι η μορφή αυτή είχε ιδιαίτερη σημασία για τους κατοίκους της περιοχής και οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα διατηρηθεί για πολύ καιρό ακόμα, ώστε οι μελλοντικές γενιές να καταφέρουν να αποκαλύψουν το μυστικό του....
Τα γεωγλυφικά της ερήμου Ατακάμα στη Νότιο Αμερική είναι λιγότερο γνωστά από τα γεωγλυφικά της Νάζκα, ωστόσο πρόκειται για πολύ περισσότερα σε αριθμό, με μεγάλη ποικιλία σχεδίων και καλύπτουν μεγαλύτερη έκταση. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και αμφιλεγόμενα γεωγλυφικά της Ατακάμα είναι ο αποκαλούμενος γίγαντας που χρονολογείται το 1000 – 1400 π. Χ και εγείρει πολλά ερωτήματα σχετικά με τον συμβολισμό και την ερμηνεία του. Η έρημος Ατακάμα βρίσκεται στη Νότιο Αμερική στα δυτικά των Άνδεων και εκτείνεται από το Περού μέχρι τη Χιλή, τη Βολιβία και την Αργεντινή. Το τοπίο είναι εξαιρετικά αφιλόξενο και μάλιστα θεωρείται ως η πιο άνυδρη έρημος του κόσμου. Το μεγαλύτερο μέρος είναι πετρώδες και με αρκετές αλμυρές λίμνες. Σε αυτό το αφιλόξενο τοπίο βρίσκεται ο γίγαντας στην πλαγιά ενός λόφου, χωρίς τίποτα άλλο γύρω του σε ακτίνα μιλίων. Τα γεωγλυφικά της Ατακάμα χρονολογούνται κατά προσέγγιση ανάμεσα στο 600 ως 1500 π.Χ, επειδή η χρονολόγηση των γεωγλυφικών δεν μπορεί να γίνει με ακρίβεια. Τα γεωγλυφικά ξεπερνούν τα 5.000 και απεικονίζουν γεωμετρικά σχήματα, ζώα, ή ανθρώπους. Δημιουργοί τους ήταν οι ντόπιοι πληθυσμοί των Ίνκας και των Τiwanaku και για να τα φτιάξουν είτε έξυσαν την επιφάνεια μέχρι να εμφανιστεί από κάτω το υπέδαφος που έχει άλλο χρώμα είτε τα έφτιαξαν με συσσώρευση υλικών. Λόγω των καιρικών συνθηκών στην περιοχή, τα σχέδια διατηρήθηκαν σε άριστη κατάσταση. Ο γίγαντας έχει ανθρώπινη μορφή και είναι ύψους 119 μέτρων, χαρακτηριστικό που τον καθιστά το μεγαλύτερο αρχαίο γεωγλυφικό σχέδιο στον κόσμο. Έχει μακριά πόδια και τετράγωνο κεφάλι από την κορυφή και τις πλευρές του οποίου βγαίνουν τέσσερις γραμμές. Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες ερμηνείας αυτής της παράξενης μορφής, μία εκ των οποίων θεωρεί πως πρόκειται για ένα είδος αστρολογικού ημερολογίου που υπολόγιζε την κίνηση της σελήνης. Με τη βοήθεια αυτού του ημερολογίου μπορούσαν να υπολογίζουν τις εποχές και τις καλλιέργειες. Μία άλλη εκδοχή λέει ότι ο γίγαντας συμβολίζει μία θεότητα που λάτρευαν οι κάτοικοι της περιοχής. Άλλες θεωρίες υποστηρίζουν ότι πρόκειται για χάρτη που οδηγούσε προς κάποιον τόπο λατρείας ή κάνουν λόγο για επισκέψεις εξωγήινων ή για κάποιο ιδεόγραμμα της γλώσσας του πληθυσμού που κατοικούσε εκεί. Μία άλλη πιο πιθανή ερμηνεία είναι πως ο γίγαντας ήταν ένα οδικό δίκτυο που συνέδεε τους μεγάλους πολιτισμούς της Νότιας Αμερικής. Επειδή τα καραβάνια με λάμα ήταν συνηθισμένα εκείνη την εποχή, τα γεωγλυφικά έδιναν απαραίτητες πληροφορίες για να αποφύγουν τις κακοτοπιές. Ίσως μάλιστα να έδιναν πληροφορίες για το που βρίσκονταν πηγές με πόσιμο νερό ή αλμυρές λίμνες ή ξηρά τροφή για τα ζώα. Ωστόσο, δεν έχει βρεθεί ίχνος από εξοπλισμό καραβανιών ώστε να επιβεβαιωθεί αυτή η ερμηνεία. Παρά το γεγονός ότι τίποτα δεν έχει αποδειχθεί, το σίγουρο είναι ότι η μορφή αυτή είχε ιδιαίτερη σημασία για τους κατοίκους της περιοχής και οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα διατηρηθεί για πολύ καιρό ακόμα, ώστε οι μελλοντικές γενιές να καταφέρουν να αποκαλύψουν το μυστικό του....