Το αγαλματίδιο είναι κατασκευασμένο από επιχρυσωμένο αλπακά και έχει σχεδιασθεί από τον Σέντρικ Γκίμπονς, συνιδρυτή του AMPAS και καλλιτεχνικό υπεύθυνο της MGM από το 1924 έως το 1956. Εχει ύψος 34,2 εκατοστά και βάρος 3,85 κιλά.
Εκατομμύρια άνθρωποι καθηλώνονται κάθε χρόνο μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες τους, για να παρακολουθήσουν την τελετή απονομής των διάσημων Βραβείων Όσκαρ (Oscar Academy Awards). Κάθε έτος η αναμετάδοση είναι πολύωρη και αρκετά κουραστική, η παραγωγή δεν επιφυλάσσει ιδιαίτερες εκπλήξεις, οι λόγοι των βραβευθέντων είναι επαναλαμβανόμενοι, η συγκίνηση διάχυτη, οι ευχαριστίες -μετά δακρύων συχνά- δεν έχουν τίποτα καινούργιο να πουν, και η πασαρέλα των διάσημων προσκεκλημένων αναμενόμενα εντυπωσιακή. Παρά ταύτα, η θεαματικότητα της τελετής απονομής είναι τεράστια και σύσσωμο το φιλοθεάμον κοινό ανανεώνει το ραντεβού του με τα Όσκαρ για την ερχόμενη χρονιά.
Όλα ξεκίνησαν όταν o ιδιοκτήτης της εταιρίας Metro Goldwyn Mayer (MGM) και αδιαμφισβήτητο αφεντικό της μέχρι τότε μικρής κινηματογραφικής βιομηχανίας, Λούις Μπ. Μάγερ, στην προσπάθειά του να αντιδράσει στις φήμες περί ανηθικότητας των κινηματογραφικών κυκλωμάτων, τις οποίες διέδιδαν τοπικά συνδικάτα και θρησκευτικές οργανώσεις, θέλησε να συσπειρώσει τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνταν στη βιομηχανία του Χόλιγουντ.
Τα πολυπόθητα αγαλματίδια
Η Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών δημιουργήθηκε το 1927, μετά από ένα δείπνο σε κεντρικό ξενοδοχείο, με στόχο να μεσολαβεί στις εργατικές διαφορές. Η αρχική σύνθεσή της περιελάμβανε 231 επαγγελματίες και από τους πέντε κλάδους του χώρου (ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς, τεχνικοί και παραγωγοί). Ο Μάγερ επέβλεπε προσωπικά την επιλογή των μελών της Ακαδημίας, η δραστηριότητα της οποίας πολύ σύντομα επικεντρώθηκε στα κινηματογραφικά πράγματα.
Αρχικώς, τα μέλη της Αμερικανικής ψήφιζαν το συνάδελφο της αρεσκείας τους και η τελική απόφαση για τους νικητές περνούσε από το Κεντρικό Συμβούλιο Κρίσεων. Τα αποτελέσματα δίνονταν στις εφημερίδες για δημοσίευση στις 11 π.μ. τη μέρα των βραβείων. Αλλά το 1940, η εφημερίδα Los Angeles Times ανακοίνωνε τους νικητές στην έκδοση των 8:45. Την επόμενη χρονιά υιοθετήθηκε και διατηρείται έως σήμερα το σύστημα του κλειστού φακέλου και η πασίγνωστη φράση: «And the Οscar goes to...».
Τα πρώτα βραβεία δόθηκαν στις 16 Μαΐου του 1929, σε μια κλειστή τελετή 250 ατόμων στο Blossom Room του ξενοδοχείου Roosevelt στο Χόλιγουντ, για ταινίες της περιόδου 1927 - 1928. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεν υπήρχες, καθώς οι νικητές ήταν γνωστοί από τις 18 Φεβρουαρίου, με την ανακοίνωση της θέσπισης των βραβείων. Η πρώτη ομιλούσα ταινία The Jazz Singer αποφασίστηκε ότι δεν έπρεπε να συναγωνιστεί τις άλλες, και της δόθηκε ειδικό αγαλματίδιο. Ένα τέτοιο πήρε και ο Τσάρλι Τσάπλιν, μιας και δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε ένα βραβείο στις κατηγορίες σκηνοθεσίας, κωμωδίας, ερμηνείας και σεναρίου, για την ταινία του «Το Τσίρκο».
Όλα ξεκίνησαν όταν o ιδιοκτήτης της εταιρίας Metro Goldwyn Mayer (MGM) και αδιαμφισβήτητο αφεντικό της μέχρι τότε μικρής κινηματογραφικής βιομηχανίας, Λούις Μπ. Μάγερ, στην προσπάθειά του να αντιδράσει στις φήμες περί ανηθικότητας των κινηματογραφικών κυκλωμάτων, τις οποίες διέδιδαν τοπικά συνδικάτα και θρησκευτικές οργανώσεις, θέλησε να συσπειρώσει τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνταν στη βιομηχανία του Χόλιγουντ.
Τα πολυπόθητα αγαλματίδια
Η Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών δημιουργήθηκε το 1927, μετά από ένα δείπνο σε κεντρικό ξενοδοχείο, με στόχο να μεσολαβεί στις εργατικές διαφορές. Η αρχική σύνθεσή της περιελάμβανε 231 επαγγελματίες και από τους πέντε κλάδους του χώρου (ηθοποιοί, σκηνοθέτες, συγγραφείς, τεχνικοί και παραγωγοί). Ο Μάγερ επέβλεπε προσωπικά την επιλογή των μελών της Ακαδημίας, η δραστηριότητα της οποίας πολύ σύντομα επικεντρώθηκε στα κινηματογραφικά πράγματα.
Αρχικώς, τα μέλη της Αμερικανικής ψήφιζαν το συνάδελφο της αρεσκείας τους και η τελική απόφαση για τους νικητές περνούσε από το Κεντρικό Συμβούλιο Κρίσεων. Τα αποτελέσματα δίνονταν στις εφημερίδες για δημοσίευση στις 11 π.μ. τη μέρα των βραβείων. Αλλά το 1940, η εφημερίδα Los Angeles Times ανακοίνωνε τους νικητές στην έκδοση των 8:45. Την επόμενη χρονιά υιοθετήθηκε και διατηρείται έως σήμερα το σύστημα του κλειστού φακέλου και η πασίγνωστη φράση: «And the Οscar goes to...».
Τα πρώτα βραβεία δόθηκαν στις 16 Μαΐου του 1929, σε μια κλειστή τελετή 250 ατόμων στο Blossom Room του ξενοδοχείου Roosevelt στο Χόλιγουντ, για ταινίες της περιόδου 1927 - 1928. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον δεν υπήρχες, καθώς οι νικητές ήταν γνωστοί από τις 18 Φεβρουαρίου, με την ανακοίνωση της θέσπισης των βραβείων. Η πρώτη ομιλούσα ταινία The Jazz Singer αποφασίστηκε ότι δεν έπρεπε να συναγωνιστεί τις άλλες, και της δόθηκε ειδικό αγαλματίδιο. Ένα τέτοιο πήρε και ο Τσάρλι Τσάπλιν, μιας και δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε ένα βραβείο στις κατηγορίες σκηνοθεσίας, κωμωδίας, ερμηνείας και σεναρίου, για την ταινία του «Το Τσίρκο».
Για την ιστορία, το πρώτο Όσκαρ καλύτερης ταινίας πήγε στο πολεμικό δράμα Wings, που κέρδισε και τα εφέ. Ίσως μεγαλύτερος νικητής, η ταινία 7th Heaven, που απέσπασε τα βραβεία σκηνοθεσίας (Φράνκ Μπόρζειτζ), Σεναρίου και Γυναικείας Ερμηνείας (Τζάνετ Γκέινορ). Το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου απονεμήθηκε στον Έμιλ Γιάνινγκς για το Τhe Last Command, ο οποίος παρέλαβε το βραβείο του στη Γερμανία. Η τελετή αναμεταδόθηκε για πρώτη φορά ραδιοφωνικά το 1930 και τηλεοπτικά 23 χρόνια αργότερα, οπότε άρχισε πλέον να γίνεται ένα εξαιρετικά δημοφιλές χάπενινγκ. Η ονομασία «Όσκαρ» πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1939. Για την πατρότητά της ερίζουν η Μπέτυ Ντέιβις, ο Σίντνεϊ Σκάλσκι και η βιβλιοθηκάριος της Ακαδημίας Μαργκαρετ Χέρικ... «Καλέ αυτός είναι φτυστός ο θειος μου, ο Όσκαρ» φέρεται να αναφώνησε όταν είδε το επίχρυσο αγαλματίδιο, το οποίο σχεδιάστηκε από τον Σέντρικ Γκίμπονς, αρχισχεδιαστή τότε της MGM.
Σήμερα, η Ακαδημία αριθμεί 5.607 μέλη, τα οποία ξεχωρίζουν με την ψήφο τους τούς καλύτερους καλλιτέχνες της χρονιάς. Και όσο κι αν πολλοί έχουν αντιρρήσεις για τις επιλογές της Ακαδημίας, αφού συχνά δεν συμπλέουν με τα γούστα και τις επιλογές του κοινού, κάθε αμερικανός καλλιτέχνης επιθυμεί το Όσκαρ ως ανώτατη αναγνώριση της προσφοράς και των ικανοτήτων του στον τομέα του, και οι θεατές παρακολουθούν τουλάχιστον με ενδιαφέρον τις αποφάνσεις της Ακαδημίας.
Τα Όσκαρ, με όλη τη μυθολογία που τα συνοδεύει, έχουν επιτύχει να απογειώσουν το μαζικό ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο, τις ταινίες και όλον αυτόν το λαμπερό κόσμο που προβάλλει μέσα από τις σκοτεινές αίθουσες.
Σήμερα, η Ακαδημία αριθμεί 5.607 μέλη, τα οποία ξεχωρίζουν με την ψήφο τους τούς καλύτερους καλλιτέχνες της χρονιάς. Και όσο κι αν πολλοί έχουν αντιρρήσεις για τις επιλογές της Ακαδημίας, αφού συχνά δεν συμπλέουν με τα γούστα και τις επιλογές του κοινού, κάθε αμερικανός καλλιτέχνης επιθυμεί το Όσκαρ ως ανώτατη αναγνώριση της προσφοράς και των ικανοτήτων του στον τομέα του, και οι θεατές παρακολουθούν τουλάχιστον με ενδιαφέρον τις αποφάνσεις της Ακαδημίας.
Τα Όσκαρ, με όλη τη μυθολογία που τα συνοδεύει, έχουν επιτύχει να απογειώσουν το μαζικό ενδιαφέρον για τον κινηματογράφο, τις ταινίες και όλον αυτόν το λαμπερό κόσμο που προβάλλει μέσα από τις σκοτεινές αίθουσες.
Βραβεία και Ρεκόρ
Ο μεγαλύτερος αριθμός βραβείων που έχει αποσπάσει μία και μόνη ταινία είναι το 11. Το ρεκόρ κρατούν τρεις ταινίες:
1960: 32η τελετή : Μπεν Χουρ (12 υποψηφιότητες)
1998: 70ή τελετή: Τιτανικός (14 υποψηφιότητες)
2004: 76η τελετή: Ο Αρχοντας των Δακτυλιδιών: Η επιστροφή του Βασιλιά (11 υποψηφιότητες)
Η Κάθριν Χέμπορν είναι η ηθοποιός που έχει συγκεντρώσει τον μεγαλύτερο αριθμό βραβείων στην κατηγορία του Καλύτερου Α' Γυναικείου Ρόλου, με 4 Όσκαρ. Η Μέριλ Στριπ έχει το ρεκόρ των περισσότερων υποψηφιοτήτων στην κατηγορία του Καλύτερου Α' Γυναικείου Ρόλου, 14 υποψηφιότητες. Το ρεκόρ βραβείων για τον Καλύτερο Α' Ανδρικό Ρόλο κατέχει ο Ο Ντάνιελ Ντεϊ Λιούις που είναι ο μοναδικός ηθοποιός που έχει κερδίσει τρεις φορές το βραβείο καλύτερου ηθοποιού. Τον Μάρτιο του 1990 για τον ρόλο του στην ταινία My Left Foot,(δεξιά), τον Φεβρουάριο του 2008 για τον ρόλο του στην ταινία There Will Be Blood (κέντρο) και για την ταινία Lincoln το 2012 (αριστερά) και ο Τζακ Νίκολσον, με επίσης 3 Όσκαρ. Ο συνθέτης Τζον Ουίλιαμς είναι ο εν ζωή άνθρωπος που κατέχει το ρεκόρ των υποψηφιοτήτων στην ιστορία των Βραβείων, με 45 υποψηφιότητες, και το ρεκόρ των Βραβείων Καλύτερης Μουσικής, με 5 Οσκαρ. Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ έχει το απόλυτο ρεκόρ των Όσκαρ με 22 βραβεία σε διάφορες κατηγορίες και 4 τιμητικά βραβεία. Ωστόσο, έχει λάβει τα περισσότερα στο όνομα της εταιρείας παραγωγής του.
Ημερομηνίες
1932 (5η τελετή): Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ παραλαμβάνει το πρώτο του Όσκαρ για τη δημιουργία του Μίκι Μάους
1934 (6η τελετή): Ο Γουόλτ Ντίσνεϋ είναι ο πρώτος που χρησιμοποιεί το όνομα "Όσκαρ" παραλαμβάνοντας το βραβείο για το "Τα Τρία Γουρουνάκια"
1939 (11η τελετή): Ο Γουόλτ Ντίσνεϋ βραβεύεται με τιμητικό Οσκαρ για το "Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι"
1948 (20ή τελετή): Τα αμερικανικά στούντιο οργισμένα από την παρουσία ξένων μεταξύ των υποψηφίων σταματούν προσωρινά τη χρηματοδότηση της τελετής.
1968 (40ή τελετή): Η πραγματοποίηση της τελετής καθυστερεί για δύο ημέρες, μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
1968 (40ή τελετή): Πρώτη παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση της τελετής
1972 (44η τελετή): Σειρά σταρ αρνείται να απονείμει το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποψηφιότητα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ για την ταινία "Κουρδιστό Πορτοκάλι", που θεωρήθηκε υπερβολικά βίαιη.
1973 (45η τελετή): Ο Μάρλον Μπράντο αρνείται να παραλάβει το βραβείο του για τον Νονό και στέλνει στη θέση του μία νεαρή Ινδιάνα, για να καταγγείλει τον ρόλο που επιφυλάσσει στους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής η αμερικανική βιομηχανία
1994 (66η τελετή): Η Γούπι Γκόλντμπεργκ είναι η πρώτη μαύρη που παρουσιάζει την τελετή. Ο Τομ Χανκς παραλαμβάνει το δεύτερό του Όσκαρ στη συνέχεια για την ταινία "Φόρεστ Γκαμπ".
Η φετινή τελετή απονομής: Dolby Theatre, την Κυριακή, 28 Φεβρουαρίου, με παρουσιαστή τον Κρις Ροκ.
Ο μεγαλύτερος αριθμός βραβείων που έχει αποσπάσει μία και μόνη ταινία είναι το 11. Το ρεκόρ κρατούν τρεις ταινίες:
1960: 32η τελετή : Μπεν Χουρ (12 υποψηφιότητες)
1998: 70ή τελετή: Τιτανικός (14 υποψηφιότητες)
2004: 76η τελετή: Ο Αρχοντας των Δακτυλιδιών: Η επιστροφή του Βασιλιά (11 υποψηφιότητες)
Η Κάθριν Χέμπορν είναι η ηθοποιός που έχει συγκεντρώσει τον μεγαλύτερο αριθμό βραβείων στην κατηγορία του Καλύτερου Α' Γυναικείου Ρόλου, με 4 Όσκαρ. Η Μέριλ Στριπ έχει το ρεκόρ των περισσότερων υποψηφιοτήτων στην κατηγορία του Καλύτερου Α' Γυναικείου Ρόλου, 14 υποψηφιότητες. Το ρεκόρ βραβείων για τον Καλύτερο Α' Ανδρικό Ρόλο κατέχει ο Ο Ντάνιελ Ντεϊ Λιούις που είναι ο μοναδικός ηθοποιός που έχει κερδίσει τρεις φορές το βραβείο καλύτερου ηθοποιού. Τον Μάρτιο του 1990 για τον ρόλο του στην ταινία My Left Foot,(δεξιά), τον Φεβρουάριο του 2008 για τον ρόλο του στην ταινία There Will Be Blood (κέντρο) και για την ταινία Lincoln το 2012 (αριστερά) και ο Τζακ Νίκολσον, με επίσης 3 Όσκαρ. Ο συνθέτης Τζον Ουίλιαμς είναι ο εν ζωή άνθρωπος που κατέχει το ρεκόρ των υποψηφιοτήτων στην ιστορία των Βραβείων, με 45 υποψηφιότητες, και το ρεκόρ των Βραβείων Καλύτερης Μουσικής, με 5 Οσκαρ. Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ έχει το απόλυτο ρεκόρ των Όσκαρ με 22 βραβεία σε διάφορες κατηγορίες και 4 τιμητικά βραβεία. Ωστόσο, έχει λάβει τα περισσότερα στο όνομα της εταιρείας παραγωγής του.
Ημερομηνίες
1932 (5η τελετή): Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ παραλαμβάνει το πρώτο του Όσκαρ για τη δημιουργία του Μίκι Μάους
1934 (6η τελετή): Ο Γουόλτ Ντίσνεϋ είναι ο πρώτος που χρησιμοποιεί το όνομα "Όσκαρ" παραλαμβάνοντας το βραβείο για το "Τα Τρία Γουρουνάκια"
1939 (11η τελετή): Ο Γουόλτ Ντίσνεϋ βραβεύεται με τιμητικό Οσκαρ για το "Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι"
1948 (20ή τελετή): Τα αμερικανικά στούντιο οργισμένα από την παρουσία ξένων μεταξύ των υποψηφίων σταματούν προσωρινά τη χρηματοδότηση της τελετής.
1968 (40ή τελετή): Η πραγματοποίηση της τελετής καθυστερεί για δύο ημέρες, μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
1968 (40ή τελετή): Πρώτη παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση της τελετής
1972 (44η τελετή): Σειρά σταρ αρνείται να απονείμει το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποψηφιότητα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ για την ταινία "Κουρδιστό Πορτοκάλι", που θεωρήθηκε υπερβολικά βίαιη.
1973 (45η τελετή): Ο Μάρλον Μπράντο αρνείται να παραλάβει το βραβείο του για τον Νονό και στέλνει στη θέση του μία νεαρή Ινδιάνα, για να καταγγείλει τον ρόλο που επιφυλάσσει στους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής η αμερικανική βιομηχανία
1994 (66η τελετή): Η Γούπι Γκόλντμπεργκ είναι η πρώτη μαύρη που παρουσιάζει την τελετή. Ο Τομ Χανκς παραλαμβάνει το δεύτερό του Όσκαρ στη συνέχεια για την ταινία "Φόρεστ Γκαμπ".
Η φετινή τελετή απονομής: Dolby Theatre, την Κυριακή, 28 Φεβρουαρίου, με παρουσιαστή τον Κρις Ροκ.
Το show των Όσκαρ σε αριθμούς
88: είναι η 88η τελετή απονομής στην ιστορία
6.261: τα Μέλη της Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών με δικαίωμα ψήφου
307: οι ταινίες που συναγωνίστηκαν για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας φέτος
323: οι ταινίες που συναγωνίστηκαν για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας πέρυσι
83: οι ταινίες που συναγωνίστηκαν για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας φέτος
24: οι κατηγορίες των βραβείων
3.001: αριθμός αγαλματιδίων που έχουν απονεμηθεί από την πρώτη τελετή
3.300: ο αριθμός των θέσεων στο Dolby Theatre
4 ώρες και 23 λεπτά: η μεγαλύτερη χρονικά μετάδοση της τελετής απονομής ( 74η τελετή) το 2002
1 ώρα και 40 λεπτά: η μικρότερη χρονικά μετάδοση της τελετής απονομής (31η τελετή) το 1959
10 Μαρτίου 1953 : το πρώτο τηλεοπτικό show για την 25η τελετή της απονομής των Όσκαρ
225: οι χώρες που μεταδίδουν την τελετή απονομής των Όσκαρ
152 μ.: το μήκος του Κόκκινου Χαλιού
10 μ.: το πλάτος του Κόκκινου Χαλιού
Ελληνικό χρώμα
Αρκετοί Έλληνες κέρδισαν το βραβείο της Ακαδημίας στα χρόνια της ιστορίας του. Το 1943 η μεγάλη ηθοποιός Κατίνα Παξινού απέσπασε το Όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου για την ταινία «Για Ποιον Χτυπάει η Καμπάνα», ενώ το 1960 ο Μάνος Χατζιδάκις κέρδισε Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας «Ποτέ την Κυριακή» του Ζιλ Ντασέν. Το 1964 ο σκηνογράφος Βασίλης Φωτόπουλος κέρδισε για την καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας «Αλέξης Ζορμπάς» του Κακογιάννη. Από τις ταινίες, η μοναδική «ελληνική» που έχει κερδίσει -χάρη στον Έλληνα δημιουργό της, Κώστα Γαβρά, το ελληνικό θέμα και τον Έλληνα συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό- είναι το «Ζ» που κατά τα άλλα πραγματοποιήθηκε με αλγερινά και γαλλικά κεφάλαια. Έτσι, σε αυτή την περίπτωση το βραβείο παρέλαβε ο Γαβράς, αλλά αποδόθηκε στην Αλγερία που έκανε την παραγωγή. Το 1974 η Θεώνη Βαχλιώτη - Όλντριτς κέρδισε το Όσκαρ ενδυματολογίας για τον «Υπέροχο Γκάτσμπι» του Τζακ Κλέιτον, σε σενάριο Φράνσις Κόπολα από το βιβλίο του Σκοτ Φιτστζέραλντ, ενώ το 1980 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης μουσικής για την ταινία «Οι Δρόμοι της Φωτιάς» του Χιου Χάντσον.
88: είναι η 88η τελετή απονομής στην ιστορία
6.261: τα Μέλη της Ακαδημίας Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών με δικαίωμα ψήφου
307: οι ταινίες που συναγωνίστηκαν για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας φέτος
323: οι ταινίες που συναγωνίστηκαν για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας πέρυσι
83: οι ταινίες που συναγωνίστηκαν για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας φέτος
24: οι κατηγορίες των βραβείων
3.001: αριθμός αγαλματιδίων που έχουν απονεμηθεί από την πρώτη τελετή
3.300: ο αριθμός των θέσεων στο Dolby Theatre
4 ώρες και 23 λεπτά: η μεγαλύτερη χρονικά μετάδοση της τελετής απονομής ( 74η τελετή) το 2002
1 ώρα και 40 λεπτά: η μικρότερη χρονικά μετάδοση της τελετής απονομής (31η τελετή) το 1959
10 Μαρτίου 1953 : το πρώτο τηλεοπτικό show για την 25η τελετή της απονομής των Όσκαρ
225: οι χώρες που μεταδίδουν την τελετή απονομής των Όσκαρ
152 μ.: το μήκος του Κόκκινου Χαλιού
10 μ.: το πλάτος του Κόκκινου Χαλιού
Ελληνικό χρώμα
Αρκετοί Έλληνες κέρδισαν το βραβείο της Ακαδημίας στα χρόνια της ιστορίας του. Το 1943 η μεγάλη ηθοποιός Κατίνα Παξινού απέσπασε το Όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου για την ταινία «Για Ποιον Χτυπάει η Καμπάνα», ενώ το 1960 ο Μάνος Χατζιδάκις κέρδισε Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας «Ποτέ την Κυριακή» του Ζιλ Ντασέν. Το 1964 ο σκηνογράφος Βασίλης Φωτόπουλος κέρδισε για την καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας «Αλέξης Ζορμπάς» του Κακογιάννη. Από τις ταινίες, η μοναδική «ελληνική» που έχει κερδίσει -χάρη στον Έλληνα δημιουργό της, Κώστα Γαβρά, το ελληνικό θέμα και τον Έλληνα συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό- είναι το «Ζ» που κατά τα άλλα πραγματοποιήθηκε με αλγερινά και γαλλικά κεφάλαια. Έτσι, σε αυτή την περίπτωση το βραβείο παρέλαβε ο Γαβράς, αλλά αποδόθηκε στην Αλγερία που έκανε την παραγωγή. Το 1974 η Θεώνη Βαχλιώτη - Όλντριτς κέρδισε το Όσκαρ ενδυματολογίας για τον «Υπέροχο Γκάτσμπι» του Τζακ Κλέιτον, σε σενάριο Φράνσις Κόπολα από το βιβλίο του Σκοτ Φιτστζέραλντ, ενώ το 1980 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης μουσικής για την ταινία «Οι Δρόμοι της Φωτιάς» του Χιου Χάντσον.
Το... αυστηρώς ακατάλληλο ΄Οσκαρ
Η μόνη αυστηρώς ακατάλληλη ταινία που βραβεύθηκε με Όσκαρ ήταν η ταινία Midnight Cowboy (1969), ένα δράμα σε σκηνοθεσία Τζον Σλέσιντζερ. Πρωταγωνιστές της ταινίας ήταν οι Ντάστιν Χόφμαν, Τζον Βόιτ και Σίλιβια Μάιλς. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζέιμς Λίο Χίρλιχαϊ το οποίο διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη ο Γουόντο Σολτ. Η ταινία έλαβε 7 υποψηφιότητες για βραβείο ΄Οσκαρ και βραβεύτηκε με 3 μεταξύ των οποίων και με ΄Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Θεωρείται μέχρι και σήμερα ως μια από τις σημαντικότερες αμερικανικές ταινίες όλων τον εποχών και το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην 36η θέση στη λίστα με 100 αριστουργήματα του αμερικανικού κινηματογράφου. Το 1994 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.
Ο άνεργος καλλιτέχνης που σχεδίασε το αγαλματίδιο
Το αγαλματίδιο που πολλοί πόθησαν, λίγοι κέρδισαν και ελάχιστοι αρνήθηκαν, σχεδιάστηκε από τον Τζορτζ Στάνλεϊ, έναν άνεργο καλλιτέχνη, βάσει μιας ιδέας του Σέντρικ Γκίμπονς. Πρόκειται για ένα γυμνό άνδρα, ο οποίος καρφώνει ένα ξίφος σε μια μπομπίνα που έχει πέντε οπές, μία για κάθε κλάδο της Ακαδημίας. Έχει ύψος περίπου 34 εκατοστά, ζυγίζει περίπου 4 κιλά, κατασκευάζεται από χαλκό και κασσίτερο και είναι επιχρυσωμένο. Σήμερα, τα αγαλματίδια είναι φτιαγμένα από 24 καρατίων χρυσό.
Η άρνηση του Μπράντο
Η Ινδιάνα που αιφνιδίασε τους πάντες το 1972 ανεβαίνοντας στη σκηνή για να αρνηθεί εκ μέρους του Μάρλον Μπράντο το Όσκαρ και ο χειμαρρώδης πολιτικός λόγος της Βανέσα Ρεντγκρέιβ που προκάλεσε σάλο στην αίθουσα το 1977 ωχριούν ως απρόοπτα μπροστά σε όσα συνέβησαν το 1973: ένας γυμνός άνδρας εισέβαλε στη σκηνή τη στιγμή που ο Ντέιβιντ Νίβεν ετοιμαζόταν να ανακοινώσει την ταινία της χρονιάς, αφήνοντας εμβρόντητους τους πάντες εκτός από το Βρετανό ηθοποιό, ο οποίος αφού ξεπέρασε την κρίση γέλιου σχολίασε: «Ε, ήταν να συμβεί και αυτό! Δεν είναι εκπληκτικό όμως που η μόνη χαρά που θα δει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή του είναι το ότι γδύθηκε για να μας δείξει τα κουσούρια του;»
Η μόνη αυστηρώς ακατάλληλη ταινία που βραβεύθηκε με Όσκαρ ήταν η ταινία Midnight Cowboy (1969), ένα δράμα σε σκηνοθεσία Τζον Σλέσιντζερ. Πρωταγωνιστές της ταινίας ήταν οι Ντάστιν Χόφμαν, Τζον Βόιτ και Σίλιβια Μάιλς. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζέιμς Λίο Χίρλιχαϊ το οποίο διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη ο Γουόντο Σολτ. Η ταινία έλαβε 7 υποψηφιότητες για βραβείο ΄Οσκαρ και βραβεύτηκε με 3 μεταξύ των οποίων και με ΄Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Θεωρείται μέχρι και σήμερα ως μια από τις σημαντικότερες αμερικανικές ταινίες όλων τον εποχών και το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην 36η θέση στη λίστα με 100 αριστουργήματα του αμερικανικού κινηματογράφου. Το 1994 η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου ως πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική.
Ο άνεργος καλλιτέχνης που σχεδίασε το αγαλματίδιο
Το αγαλματίδιο που πολλοί πόθησαν, λίγοι κέρδισαν και ελάχιστοι αρνήθηκαν, σχεδιάστηκε από τον Τζορτζ Στάνλεϊ, έναν άνεργο καλλιτέχνη, βάσει μιας ιδέας του Σέντρικ Γκίμπονς. Πρόκειται για ένα γυμνό άνδρα, ο οποίος καρφώνει ένα ξίφος σε μια μπομπίνα που έχει πέντε οπές, μία για κάθε κλάδο της Ακαδημίας. Έχει ύψος περίπου 34 εκατοστά, ζυγίζει περίπου 4 κιλά, κατασκευάζεται από χαλκό και κασσίτερο και είναι επιχρυσωμένο. Σήμερα, τα αγαλματίδια είναι φτιαγμένα από 24 καρατίων χρυσό.
Η άρνηση του Μπράντο
Η Ινδιάνα που αιφνιδίασε τους πάντες το 1972 ανεβαίνοντας στη σκηνή για να αρνηθεί εκ μέρους του Μάρλον Μπράντο το Όσκαρ και ο χειμαρρώδης πολιτικός λόγος της Βανέσα Ρεντγκρέιβ που προκάλεσε σάλο στην αίθουσα το 1977 ωχριούν ως απρόοπτα μπροστά σε όσα συνέβησαν το 1973: ένας γυμνός άνδρας εισέβαλε στη σκηνή τη στιγμή που ο Ντέιβιντ Νίβεν ετοιμαζόταν να ανακοινώσει την ταινία της χρονιάς, αφήνοντας εμβρόντητους τους πάντες εκτός από το Βρετανό ηθοποιό, ο οποίος αφού ξεπέρασε την κρίση γέλιου σχολίασε: «Ε, ήταν να συμβεί και αυτό! Δεν είναι εκπληκτικό όμως που η μόνη χαρά που θα δει αυτός ο άνθρωπος στη ζωή του είναι το ότι γδύθηκε για να μας δείξει τα κουσούρια του;»
Οι χαμένοι
Νάταλι Γουντ: 3 υποψηφιότητες
Στιβ ΜακΚουίν: 1 υποψηφιότητα
Ρίτα Χέιγουορθ: καμία υποψηφιότητα
Τζέιν Μάνσφιλντ: καμία υποψηφιότητα, αν και κάποτε πήρε μέρος με το βιολί της στη ζωντανή ορχήστρα των βραβείων!
Ρίτσαρντ Μπάρτον: 7 φορές υποψήφιος
Έρολ Φλιν: καμία υποψηφιότητα
Κιμ Νόβακ: καμία υποψηφιότητα, αν και της έκαναν την τιμή να παρουσιάσει ένα βραβείο στα περσινά Όσκαρ
Τόνι Κέρτις: 1 υποψηφιότητα
Μοντγκόμερι Κλιφτ: 4 υποψηφιότητες
Λάνα Τέρνερ: 1 υποψηφιότητα
Ντόροθι Ντάντριτζ: 1 υποψηφιότητα, κάτι που τη μετέτρεψε στην πρώτη Αφρο-Αμερικανή που προτάθηκε ποτέ για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου (1955)
Ντάγκλας Φέρμπανκς: ο Νο 1 αστέρας μιας άλλης εποχής δεν προτάθηκε ποτέ για χρυσό αγαλματίδιο!
Πίτερ Σέλερς: 3 υποψηφιότητες
Μάρλεν Ντίτριχ: 1 υποψηφιότητα
Άβα Γκάρντνερ: 1 υποψηφιότητα
Νάταλι Γουντ: 3 υποψηφιότητες
Στιβ ΜακΚουίν: 1 υποψηφιότητα
Ρίτα Χέιγουορθ: καμία υποψηφιότητα
Τζέιν Μάνσφιλντ: καμία υποψηφιότητα, αν και κάποτε πήρε μέρος με το βιολί της στη ζωντανή ορχήστρα των βραβείων!
Ρίτσαρντ Μπάρτον: 7 φορές υποψήφιος
Έρολ Φλιν: καμία υποψηφιότητα
Κιμ Νόβακ: καμία υποψηφιότητα, αν και της έκαναν την τιμή να παρουσιάσει ένα βραβείο στα περσινά Όσκαρ
Τόνι Κέρτις: 1 υποψηφιότητα
Μοντγκόμερι Κλιφτ: 4 υποψηφιότητες
Λάνα Τέρνερ: 1 υποψηφιότητα
Ντόροθι Ντάντριτζ: 1 υποψηφιότητα, κάτι που τη μετέτρεψε στην πρώτη Αφρο-Αμερικανή που προτάθηκε ποτέ για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου (1955)
Ντάγκλας Φέρμπανκς: ο Νο 1 αστέρας μιας άλλης εποχής δεν προτάθηκε ποτέ για χρυσό αγαλματίδιο!
Πίτερ Σέλερς: 3 υποψηφιότητες
Μάρλεν Ντίτριχ: 1 υποψηφιότητα
Άβα Γκάρντνερ: 1 υποψηφιότητα
O «Πολίτης Κέιν» χάνει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας το 1941 από το «How Green Was My Valley»
Το σπουδαιότατο φιλμ του Όρσον Ουέλς, μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών (η καλύτερη αμερικανική ταινία, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, και η καλύτερη ταινία από καταβολής κινηματογράφου, σύμφωνα με το έγκριτο περιοδικό Sight & Sound, το οποίο την έχει στο Νο 1 εδώ και πέντε συναπτές δεκαετίες!), μπορεί να ήταν προτεινόμενο για 9 χρυσά αγαλματίδια, κέρδισε ωστόσο μόλις ένα, κι αυτό στην κατηγορία του Καλύτερου Σεναρίου. Όσο για το φιλμ του Τζον Φορντ που του έκλεψε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, το «How Green Was My Valley» μνημονεύεται σήμερα μόνο γι’ αυτό!
Το «Λεωφορείον ο Πόθος» έχασε το Όσκαρ από τον «Αμερικανό στο Παρίσι» (1951)
Όταν ο «Αμερικανός στο Παρίσι» έκλεψε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας από το «διαμαντάκι» μας, επικράτησε ένας «ευδιάκριτος βόμβος σε κάθε γωνιά της αίθουσας», όπως μετέδωσε ο Τύπος της εποχής. Παρά το γεγονός ότι το «Λεωφορείον ο Πόθος» είχε προταθεί για 12 Όσκαρ, δεν απέσπασε το μεγάλο βραβείο του θεσμού, κάνοντας όλους να μιλήσουν για γκάφα ολκής…
Ο «Γκάντι» κλέβει το Όσκαρ από τον «E.T.» το 1982
Η Ακαδημία έχει τα κολλήματά της και πουθενά δεν φάνηκε καλύτερα αυτό από την απονομή του 1982. Ποτέ δεν παίρνει λοιπόν την επιστημονική φαντασία στα σοβαρά, την ίδια στιγμή που δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία μιας «βαριάς» ιστορικής βιογραφίας. Κάτι που εξηγεί εύκολα γιατί ο αξιοσέβαστος «Γκάντι» του Ρίτσαρντ Ατένμπορο έκλεψε το Όσκαρ από τον πολυαγαπημένο εξωγήινο του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος παρά τα 30 χρονάκια που έχει στην πλάτη του συνεχίζει να λατρεύεται ακόμα…
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ χάνει το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για το «Ψυχώ» (1960)
Άλλη μια ασύλληπτη γκάφα της επιτροπής για την απονομή των Όσκαρ έλαβε χώρα το 1960, όταν ο Χίτσκοκ διαγωνιζόταν με το «Ψυχώ» του κόντρα στον Μπίλι Γουάιλντερ με το «The Apartment». Ο Γουάιλντερ είχε κερδίσει μάλιστα άλλα τρία Όσκαρ πριν σαρώσει στην τελετή του 1960, όπου απέσπασε Όσκαρ Σεναρίου, Σκηνοθεσίας και Παραγωγής για το φιλμ του, αφήνοντας το εμβληματικό «Ψυχώ» στο περιθώριο της βραδιάς. Τι κέρδισε ο μαέστρος του σασπένς για το κατακλυσμιαίας επίδρασης φιλμ του; Υποψήφιο για 4 Όσκαρ, δεν πήρε τίποτα! Και βέβαια λίγο αργότερα η Αμερικανική Ακαδημία, διαθέτοντας προφανώς καλή αίσθηση της τραγικής ειρωνείας, το κατέταξε στη 14η θέση των καλύτερων ταινιών που φτιάχτηκαν ποτέ
Η «Επιστροφή στο Μέλλον» χάνει το Όσκαρ Σεναρίου (Σεναρίου!) από τον «Μάρτυρα» (1985)
Το κλασικό σήμερα και πολυαγαπημένο φιλμ επιστημονικής φαντασίας του Ρόμπερτ Ζεμέκις, το σενάριο του οποίου συνυπέγραψε με τον Bob Gale, προτάθηκε για 4 αγαλματίδια και απέσπασε τελικά το Όσκαρ Καλύτερης Ηχητικής Μείξης, αν και η υπέροχη και πρωτοποριακή ιστορία του με τα ταξίδια στον χρόνο υποκλίθηκε στο σενάριο του «Μάρτυρα», για έναν μυστηριώδη φόνο στην κοινότητα των Άμις! Είπαμε, η Ακαδημία δεν αγαπά καθόλου την επιστημονική φαντασία και κάνει ό,τι μπορεί για να το δείξει…
Το σπουδαιότατο φιλμ του Όρσον Ουέλς, μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών (η καλύτερη αμερικανική ταινία, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, και η καλύτερη ταινία από καταβολής κινηματογράφου, σύμφωνα με το έγκριτο περιοδικό Sight & Sound, το οποίο την έχει στο Νο 1 εδώ και πέντε συναπτές δεκαετίες!), μπορεί να ήταν προτεινόμενο για 9 χρυσά αγαλματίδια, κέρδισε ωστόσο μόλις ένα, κι αυτό στην κατηγορία του Καλύτερου Σεναρίου. Όσο για το φιλμ του Τζον Φορντ που του έκλεψε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, το «How Green Was My Valley» μνημονεύεται σήμερα μόνο γι’ αυτό!
Το «Λεωφορείον ο Πόθος» έχασε το Όσκαρ από τον «Αμερικανό στο Παρίσι» (1951)
Όταν ο «Αμερικανός στο Παρίσι» έκλεψε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας από το «διαμαντάκι» μας, επικράτησε ένας «ευδιάκριτος βόμβος σε κάθε γωνιά της αίθουσας», όπως μετέδωσε ο Τύπος της εποχής. Παρά το γεγονός ότι το «Λεωφορείον ο Πόθος» είχε προταθεί για 12 Όσκαρ, δεν απέσπασε το μεγάλο βραβείο του θεσμού, κάνοντας όλους να μιλήσουν για γκάφα ολκής…
Ο «Γκάντι» κλέβει το Όσκαρ από τον «E.T.» το 1982
Η Ακαδημία έχει τα κολλήματά της και πουθενά δεν φάνηκε καλύτερα αυτό από την απονομή του 1982. Ποτέ δεν παίρνει λοιπόν την επιστημονική φαντασία στα σοβαρά, την ίδια στιγμή που δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία μιας «βαριάς» ιστορικής βιογραφίας. Κάτι που εξηγεί εύκολα γιατί ο αξιοσέβαστος «Γκάντι» του Ρίτσαρντ Ατένμπορο έκλεψε το Όσκαρ από τον πολυαγαπημένο εξωγήινο του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος παρά τα 30 χρονάκια που έχει στην πλάτη του συνεχίζει να λατρεύεται ακόμα…
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ χάνει το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για το «Ψυχώ» (1960)
Άλλη μια ασύλληπτη γκάφα της επιτροπής για την απονομή των Όσκαρ έλαβε χώρα το 1960, όταν ο Χίτσκοκ διαγωνιζόταν με το «Ψυχώ» του κόντρα στον Μπίλι Γουάιλντερ με το «The Apartment». Ο Γουάιλντερ είχε κερδίσει μάλιστα άλλα τρία Όσκαρ πριν σαρώσει στην τελετή του 1960, όπου απέσπασε Όσκαρ Σεναρίου, Σκηνοθεσίας και Παραγωγής για το φιλμ του, αφήνοντας το εμβληματικό «Ψυχώ» στο περιθώριο της βραδιάς. Τι κέρδισε ο μαέστρος του σασπένς για το κατακλυσμιαίας επίδρασης φιλμ του; Υποψήφιο για 4 Όσκαρ, δεν πήρε τίποτα! Και βέβαια λίγο αργότερα η Αμερικανική Ακαδημία, διαθέτοντας προφανώς καλή αίσθηση της τραγικής ειρωνείας, το κατέταξε στη 14η θέση των καλύτερων ταινιών που φτιάχτηκαν ποτέ
Η «Επιστροφή στο Μέλλον» χάνει το Όσκαρ Σεναρίου (Σεναρίου!) από τον «Μάρτυρα» (1985)
Το κλασικό σήμερα και πολυαγαπημένο φιλμ επιστημονικής φαντασίας του Ρόμπερτ Ζεμέκις, το σενάριο του οποίου συνυπέγραψε με τον Bob Gale, προτάθηκε για 4 αγαλματίδια και απέσπασε τελικά το Όσκαρ Καλύτερης Ηχητικής Μείξης, αν και η υπέροχη και πρωτοποριακή ιστορία του με τα ταξίδια στον χρόνο υποκλίθηκε στο σενάριο του «Μάρτυρα», για έναν μυστηριώδη φόνο στην κοινότητα των Άμις! Είπαμε, η Ακαδημία δεν αγαπά καθόλου την επιστημονική φαντασία και κάνει ό,τι μπορεί για να το δείξει…
Ο Κλαρκ Γκέιμπλ του «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» χάνει το Όσκαρ Α’ Ανδρικού το 1939
Το κλασικό «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» σάρωσε τα Όσκαρ σαν ανεμοστρόβιλος αποσπώντας όχι λιγότερα από 8 αγαλματίδια. Παρά ταύτα, ο μεγάλος πρωταγωνιστής του φιλμ είδε τη δόξα να τον προσπερνά και κανείς δεν κατάλαβε ποτέ γιατί του στέρησαν το Όσκαρ που τόσο δικαιούταν! Το Όσκαρ Α’ Ανδρικού πήγε μάλιστα στον βρετανό ηθοποιό Robert Donat (για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο «Goodbye, Mr. Chips»), ο οποίος τόσο σνόμπαρε τα αμερικανικά βραβεία που ούτε στην τελετή απονομής δεν καταδέχτηκε να πάει! Και σαν να μη φτάνει αυτό, όταν δημοσιοποιήθηκε η ψηφοφορία, ο Γκέιμπλ ήταν στην τρίτη θέση, καθώς μετά τον βρετανό ερχόταν ο Τζίμι Στιούαρτ με το «Mr. Smith Goes to Washington». Ευτυχώς που είχε πάρει το πολυπόθητο αγαλματίδιο ο Κλαρκ πέντε χρόνια πριν δηλαδή (για το κλασικό «Συνέβη Μια Νύχτα»)…
Ας παραμείνουμε όμως για λίγο στην κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας για να δούμε μερικές εξίσου ιστορικότατες γκάφες (αν αυτό είναι δυνατό)!
«Ο Ταξιτζής» (1976)
Το έπος του Μάρτιν Σκορσέζε προτάθηκε μεν για 4 Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Α’ Ανδρικού για τον ΝτεΝίρο, Β’ Γυναικείου για την Τζόντι Φόστερ και Μουσικής), έφυγε όμως ως ο μεγάλος χαμένος της βραδιάς!
«Η Μεγάλη Χίμαιρα» (1937)
Το αριστούργημα του Ζαν Ρενουάρ, μία από τις 10 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών σε κάθε λίστα που σέβεται τον κινηματογραφικό εαυτό της, όχι μόνο δεν απέσπασε βραβείο αλλά ήταν προτεινόμενη μόνο σε μία κατηγορία, αυτή της Καλύτερης Ταινίας.
«Dr. Strangelove»
Το σπαρταριστό φιλμ του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «Dr. Strangelove or How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb» απέσπασε υποψηφιότητες σε τέσσερις κατηγορίες, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας για τον Κιούμπρικ και Α’ Ανδρικού για τον Πίτερ Σέλερς, δεν πήρε ωστόσο τίποτα! Μια επιλογή για την οποία όλοι ισχυρίστηκαν ότι η επιτροπή εκτέθηκε ανεπανόρθωτα…
«Λεπτή Κόκκινη Γραμμή» (1998)
Το αντιπολεμικό διαμάντι του Τέρενς Μάλικ ήταν υποψήφιο για 7 Όσκαρ, όλα στις μεγάλες κατηγορίες, πήγε όμως άπατο.
«Vertigo» (1958)
Άλλο ένα αριστούργημα του Άλφρεντ Χίτσκοκ που σνόμπαρε επιδεικτικά (αν και αναίτια) η Ακαδημία, με μόλις 2 υποψηφιότητες και μηδέν φυσικά νίκες. Η ίδια Ακαδημία που ψήφισε αργότερα την ταινία ως την 9η καλύτερη όλων των κινηματογραφικών εποχών!
«Το Κουρδιστό Πορτοκάλι» (1971)
Άλλη μια ανεπανάληπτη δημιουργία του «πολύ» Στάνλεϊ Κιούμπρικ πέρασε στα «ψιλά» του θεσμού: 4 υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, και κουλούρι στις νίκες…
«Blade Runner» (1982)
Το μοναδικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας του Ρίντλεϊ Σκοτ ήταν καταδικασμένο να αποτύχει, καθώς η Ακαδημία έχει θέμα με το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος. Ούτε Όσκαρ Ειδικών Εφέ δεν πήρε, παρά το γεγονός ότι ήταν εκτός συναγωνισμού στη συγκεκριμένη κατηγορία (2 υποψηφιότητες, 0 νίκες)!
«Ο Σιωπηλός Μάρτυς» (1954)
Άλλο ένα εμβληματικό φιλμ του μεγάλου μετρ του σασπένς που πέρασε απαρατήρητο. Το πρότειναν μεν σε 4 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τον Χίτσκοκ και Καλύτερου Σεναρίου, αν και πάλι έφυγε με τα χέρια αδειανά. Παρά την κατακλυσμιαία επιτυχία του ως σκηνοθέτης και την επίδραση που άσκησε σε όλους, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ προτάθηκε μόλις 5 φορές για Όσκαρ στην καριέρα του και δεν πήρε ποτέ τίποτα!
«Επαναστάτης Χωρίς Αιτία» (1955)
Το κλασικό φιλμ του Νίκολας Ρέι προτάθηκε για 3 Όσκαρ (όχι όμως και ο Τζέιμς Ντιν), το ξέχασαν ωστόσο εντελώς στις βραβεύσεις
…
«Τα Καλά Παιδιά» (1990)
Το μοναδικό γκαγκστερικό «Goodfellas» του μετρ του είδους Μάρτιν Σκορσέζε ήταν υποψήφιο σε 6 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Μοντάζ, αν και απέσπασε μόλις μία νίκη, κι αυτή στην κατηγορία του Β’ Ανδρικού για τον Τζο Πέσι. Μεγάλη αδικία, έγραψε ο Τύπος…
«King Kong» (1933)
Το παμπάλαιο και κλασικό πια αρχέτυπο του είδους, παρά την ιστορία που έγραψε στον χώρο της έβδομης τέχνης και τις τεχνολογικές καινοτομίες στην κινηματογράφησή του, δεν απέσπασε ούτε μία υποψηφιότητα! Τι κι αν τα ειδικά εφέ του ήταν πρωτόγνωρα για την εποχή…
«2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» (1968)
Παρά τη μεθυστική σκηνοθεσία, το περίπλοκο πρωτότυπο σενάριο και την κολοσσιαία επίδρασή του στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας, το μεγάλο αριστούργημα του Κιούμπρικ πέρασε για άλλη μια φορά στα «ψιλά». Υποψήφιο για 4 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, έφυγε μόλις με ένα βραβείο, κι αυτό για τα ειδικά εφέ του. Όσο για το φιλμ που του στέρησε το απόλυτα δίκαιο Όσκαρ που έπρεπε να πάρει ως η καλύτερη ταινία της χρονιάς (και μια από τις καλύτερες από καταβολής σινεμά δηλαδή!), δεν ήταν άλλο από το «Oliver»! …
Το κλασικό «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» σάρωσε τα Όσκαρ σαν ανεμοστρόβιλος αποσπώντας όχι λιγότερα από 8 αγαλματίδια. Παρά ταύτα, ο μεγάλος πρωταγωνιστής του φιλμ είδε τη δόξα να τον προσπερνά και κανείς δεν κατάλαβε ποτέ γιατί του στέρησαν το Όσκαρ που τόσο δικαιούταν! Το Όσκαρ Α’ Ανδρικού πήγε μάλιστα στον βρετανό ηθοποιό Robert Donat (για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο «Goodbye, Mr. Chips»), ο οποίος τόσο σνόμπαρε τα αμερικανικά βραβεία που ούτε στην τελετή απονομής δεν καταδέχτηκε να πάει! Και σαν να μη φτάνει αυτό, όταν δημοσιοποιήθηκε η ψηφοφορία, ο Γκέιμπλ ήταν στην τρίτη θέση, καθώς μετά τον βρετανό ερχόταν ο Τζίμι Στιούαρτ με το «Mr. Smith Goes to Washington». Ευτυχώς που είχε πάρει το πολυπόθητο αγαλματίδιο ο Κλαρκ πέντε χρόνια πριν δηλαδή (για το κλασικό «Συνέβη Μια Νύχτα»)…
Ας παραμείνουμε όμως για λίγο στην κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας για να δούμε μερικές εξίσου ιστορικότατες γκάφες (αν αυτό είναι δυνατό)!
«Ο Ταξιτζής» (1976)
Το έπος του Μάρτιν Σκορσέζε προτάθηκε μεν για 4 Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Α’ Ανδρικού για τον ΝτεΝίρο, Β’ Γυναικείου για την Τζόντι Φόστερ και Μουσικής), έφυγε όμως ως ο μεγάλος χαμένος της βραδιάς!
«Η Μεγάλη Χίμαιρα» (1937)
Το αριστούργημα του Ζαν Ρενουάρ, μία από τις 10 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών σε κάθε λίστα που σέβεται τον κινηματογραφικό εαυτό της, όχι μόνο δεν απέσπασε βραβείο αλλά ήταν προτεινόμενη μόνο σε μία κατηγορία, αυτή της Καλύτερης Ταινίας.
«Dr. Strangelove»
Το σπαρταριστό φιλμ του Στάνλεϊ Κιούμπρικ «Dr. Strangelove or How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb» απέσπασε υποψηφιότητες σε τέσσερις κατηγορίες, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας για τον Κιούμπρικ και Α’ Ανδρικού για τον Πίτερ Σέλερς, δεν πήρε ωστόσο τίποτα! Μια επιλογή για την οποία όλοι ισχυρίστηκαν ότι η επιτροπή εκτέθηκε ανεπανόρθωτα…
«Λεπτή Κόκκινη Γραμμή» (1998)
Το αντιπολεμικό διαμάντι του Τέρενς Μάλικ ήταν υποψήφιο για 7 Όσκαρ, όλα στις μεγάλες κατηγορίες, πήγε όμως άπατο.
«Vertigo» (1958)
Άλλο ένα αριστούργημα του Άλφρεντ Χίτσκοκ που σνόμπαρε επιδεικτικά (αν και αναίτια) η Ακαδημία, με μόλις 2 υποψηφιότητες και μηδέν φυσικά νίκες. Η ίδια Ακαδημία που ψήφισε αργότερα την ταινία ως την 9η καλύτερη όλων των κινηματογραφικών εποχών!
«Το Κουρδιστό Πορτοκάλι» (1971)
Άλλη μια ανεπανάληπτη δημιουργία του «πολύ» Στάνλεϊ Κιούμπρικ πέρασε στα «ψιλά» του θεσμού: 4 υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, και κουλούρι στις νίκες…
«Blade Runner» (1982)
Το μοναδικό φιλμ επιστημονικής φαντασίας του Ρίντλεϊ Σκοτ ήταν καταδικασμένο να αποτύχει, καθώς η Ακαδημία έχει θέμα με το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος. Ούτε Όσκαρ Ειδικών Εφέ δεν πήρε, παρά το γεγονός ότι ήταν εκτός συναγωνισμού στη συγκεκριμένη κατηγορία (2 υποψηφιότητες, 0 νίκες)!
«Ο Σιωπηλός Μάρτυς» (1954)
Άλλο ένα εμβληματικό φιλμ του μεγάλου μετρ του σασπένς που πέρασε απαρατήρητο. Το πρότειναν μεν σε 4 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τον Χίτσκοκ και Καλύτερου Σεναρίου, αν και πάλι έφυγε με τα χέρια αδειανά. Παρά την κατακλυσμιαία επιτυχία του ως σκηνοθέτης και την επίδραση που άσκησε σε όλους, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ προτάθηκε μόλις 5 φορές για Όσκαρ στην καριέρα του και δεν πήρε ποτέ τίποτα!
«Επαναστάτης Χωρίς Αιτία» (1955)
Το κλασικό φιλμ του Νίκολας Ρέι προτάθηκε για 3 Όσκαρ (όχι όμως και ο Τζέιμς Ντιν), το ξέχασαν ωστόσο εντελώς στις βραβεύσεις
…
«Τα Καλά Παιδιά» (1990)
Το μοναδικό γκαγκστερικό «Goodfellas» του μετρ του είδους Μάρτιν Σκορσέζε ήταν υποψήφιο σε 6 κατηγορίες, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Μοντάζ, αν και απέσπασε μόλις μία νίκη, κι αυτή στην κατηγορία του Β’ Ανδρικού για τον Τζο Πέσι. Μεγάλη αδικία, έγραψε ο Τύπος…
«King Kong» (1933)
Το παμπάλαιο και κλασικό πια αρχέτυπο του είδους, παρά την ιστορία που έγραψε στον χώρο της έβδομης τέχνης και τις τεχνολογικές καινοτομίες στην κινηματογράφησή του, δεν απέσπασε ούτε μία υποψηφιότητα! Τι κι αν τα ειδικά εφέ του ήταν πρωτόγνωρα για την εποχή…
«2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» (1968)
Παρά τη μεθυστική σκηνοθεσία, το περίπλοκο πρωτότυπο σενάριο και την κολοσσιαία επίδρασή του στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας, το μεγάλο αριστούργημα του Κιούμπρικ πέρασε για άλλη μια φορά στα «ψιλά». Υποψήφιο για 4 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, έφυγε μόλις με ένα βραβείο, κι αυτό για τα ειδικά εφέ του. Όσο για το φιλμ που του στέρησε το απόλυτα δίκαιο Όσκαρ που έπρεπε να πάρει ως η καλύτερη ταινία της χρονιάς (και μια από τις καλύτερες από καταβολής σινεμά δηλαδή!), δεν ήταν άλλο από το «Oliver»! …