Οι Κέλτες πίστευαν ότι τη νύχτα πριν τη νέα χρονιά, στις 31 του Οκτώβρη δηλαδή, το όριο ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών γινόταν θολό και πως οι κανονικοί νόμοι του χώρου και του χρόνου προσωρινά αδρανούσαν, επιτρέποντας να ανοίξει ένα παράθυρο απ’ το οποίο ο κόσμος των πνευμάτων μπορούσε να αναμειχθεί με τον κόσμο των ζωντανών. Ήταν μια νύχτα που οι νεκροί μπορούσαν επιστρέψουν στη γη των ζωντανών για να γιορτάσουν με την οικογένεια ή τη φυλή τους. Έτσι, οι μεγάλοι ταφικοί λόφοι της Ιρλανδίας φωτίζονταν με πυρσούς στους εσωτερικούς τοίχους ώστε τα πνεύματα των νεκρών να μπορέσουν να βρουν το δρόμο τους.
Τo Χάλοουϊν (Halloween) είναι γιορτή του δυτικού κόσμου που γιορτάζεται την νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, κατά την οποία τα μικρά παιδιά μεταμφιέζονται, κατά κανόνα σε κάτι "τρομαχτικό" και επισκέπτονται σπίτια μαζεύοντας γλυκά, το γνωστό "trick or treat". Η γιορτή αυτή μπορεί να ταυτιστεί με τις Αποκριές, όμως διαφοροποιείται κατά πολύ από αυτές μιάς και το Halloween έχει περισσότερο "μυστικιστική" χροιά. Η ρίζα της λέξης αυτής προέρχεται από το All-hallow-even και δηλώνει την παραμονή (eve) της γιορτής των Αγίων Πάντων (All Hallows Day - All Saints Day). Το Halloween συνδέεται με την υπερφυσική δραστηριότητα. Πολλές πολιτιστικές παραδόσεις θεωρούν την ημέρα αυτή ως μία από τις ελάχιστες μέρες που μπορεί να επιτευχθεί επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων καθώς και ότι είναι η μέρα που η μαγεία, και γενικότερα οποιαδήποτε δραστηριότητα που έχει να κάνει με το υπερφυσικό, είναι στο ζενίθ. Σήμα κατατεθέν επίσης της γιορτής αυτής είναι τα φαναράκια φτιαγμένα από πραγματικές κολοκύθες πάνω στις οποίες υπάρχουν χαραγμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, άλλοτε πιο χιουμοριστικά και άλλοτε πιο τρομαχτικά. Το έθιμο της κολοκύθας έχει ρίζες από παλιούς Ιρλανδικούς μύθους σύμφωνα με τους οποίους ένας τεμπέλης αλλά πανέξυπνος αγρότης (Τζακ) που κατάφερε να ξεγελάσει και να παγιδεύσει τον Διάβολο με έναν σταυρό. Ο Τζακ αρνήθηκε να απελευθερώσει τον Διάβολο μέχρι να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία. Ο Τζακ δέχτηκε να τον απελευθερώσει με την προυπόθεση ότι όταν πεθάνει, ο Διάβολος να μην τον αφήσει να μπει στην Κόλαση. Πεθαίνοντας λοιπόν ο Τζακ ,η συμφωνία τηρήθηκε και έτσι δεν μπορούσε να πάει στην κόλαση. Από τότε, ο Τζακ φτιάχνει αυτά τα φανάρια από κολοκύθα, βάζει ένα κερί μέσα τους και περιπλανιέται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης για να βρει ένα μέρος να αναπαυθεί.
Οι Κέλτες θεωρούσαν πως η παρουσία των πνευμάτων στη γη διευκόλυνε τους Δρυίδες (Κέλτες ιερείς) να κάνουν προβλέψεις για το μέλλον. Κατά τη διάρκεια της γιορτής, άναβαν φωτιές, φορούσαν στολές από κεφάλια και δέρματα ζώων, και προσπαθούσαν να προβλέψουν τη μοίρα ο ένας του άλλου και να εξευμενίσουν τα κακά πνεύματα. Αργότερα, όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Γαλατία και κυβερνούσαν την Κέλτικη γη, συνδύασαν δύο γιορτές ρωμαϊκής προέλευσης με την Κέλτικη γιορτή του Samhain. Η μία ήταν τα Feralia, που λάμβανε χώρα στις 21 Φεβρουαρίου και κατά την οποία οι Ρωμαίοι γιόρταζαν το πέρασμα των νεκρών στον άλλο κόσμο. Η δεύτερη ήταν η μέρα που τιμούσαν την Pomona, τη Ρωμαία θεά των φρούτων και των δέντρων. Το σύμβολο της ήταν το μήλο και η ενσωμάτωση αυτής της γιορτής στο Samhain εξηγεί την παράδοση του “bobbing for apples” που παίζεται και σήμερα στο Halloween.
Το Χάλοουιν, συνδέεται με την ιστορία μιας κέλτικης γιορτής, που ονομαζόταν «Samhain» («τέλος καλοκαιριού» στα Κέλτικα, προφέρεται Σανγουιν) και γινόταν, σύμφωνα με τους ερευνητές, πριν από 2.000 χρόνια σε ημερομηνία που σήμερα αντιστοιχεί στην τελευταία ημέρα του Οκτωβρίου. Αν και υπάρχουν κενά στα ιστορικά αρχεία που αναφέρονται σε αυτό το φεστιβάλ, οι ιστορικοί θεωρούν ότι επρόκειτο για μια ετήσια γιορτή στο τέλος του έτους της συγκομιδής της σοδειάς, όπου οι χωρικοί εξασφάλιζαν τα τρόφιμα για το χειμώνα. Η παγανιστική περιελάμβ«...δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική απόδειξη ότι η γιορτή του Χάλοουιν ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς ή στη λατρεία των προγόνων, παρά τις από ανε κάποιες θρησκευτικές και μεταφυσικές τελετουργίες, ωστόσο τίποτα δεν φαίνεται να ξεπερνούσε τα όρια. Σύμφωνα με τον Νίκολας Ρότζερς, καθηγητή ιστορίας του Πανεπιστημίου του Γιορκ, ψεις κάποιων Αμερικανών λαογράφων, ορισμένοι από τους οποίους υποστηρίζουν ότι ήταν αφιερωμένο στον Σαμάν τον θεό των νεκρών. Το Σανγουίν είχε περισσότερο σχέση με την αλλαγή των εποχών παρά με τον θάνατο και το κακό...».
Καθώς η Χριστιανική Εκκλησία άρχισε να επικρατεί στην Ευρώπη, οι αρχαίες παγανιστικές τελετές μετατράπηκαν σε γιορτές της Εκκλησίας. Μέχρι τον 9ο αιώνα η επιρροή του Χριστιανισμού είχε εξαπλωθεί στις Κέλτικες περιοχές, όπου σταδιακά αναμίχθηκε και τελικώς υποκατέστησε τις παλαιότερες Κέλτικες τελετουργίες. Η Εκκλησία δεν μπορούσε να υποστηρίξει ένα γλέντι προς τιμήν των νεκρών και των πνευμάτων και δημιούργησε μια γιορτή για τους ευλογημένους νεκρούς και η γιορτή μετατράπηκε στην γιορτή των Αγίων Πάντων ή Ημέρα Όλων των Ψυχών. Το 1000 μ.Χ., η εκκλησία ονόμασε την 2η του Νοέμβρη ημέρα όλων των ψυχών, προς τιμήν των νεκρών, η οποία εορταζόταν σαν το Samhain, με μεγάλες φωτιές, παρελάσεις και μεταμφιέσεις με στολές όπως άγιοι, άγγελοι και δαίμονες.
Μολονότι δεν διαπιστώνεται κάποια ουσιαστική σύνδεση μεταξύ Χάλοουιν και Σανγουίν, πολλοί πιστεύουν ότι η μέρα των Αγίων Πάντων που γιορτάζεται την 1η Νοεμβρίου και του Σανγουίν τα οποία ήταν κοντά χρονικά συνδέθηκαν και δημιουργήθηκε η γιορτή που ονομάστηκε Χάλοουιν. Οι ιερείς των Κελτών φορούσαν δέρματα και κεφάλια ζώων κατά τη διάρκεια των τελετών του Σανγουίν, το οποίο πιθανόν συνετέλεσε στο γεγονός ότι οι οικογένειες αργότερα ντύνονται με διάφορες στολές. Η παράδοση που θέλει το Χάλοουιν γιορτή κατά την οποία τα παιδιά κάνουν φάρσες και αταξίες έχει τις ρίζες της στα τέλη του 1800. Στις Η.Π.Α και στον Καναδά τα παιδιά την περίοδο του Χάλοουιν, πετούσαν αυγά στις πόρτες των σπιτιών έκαναν ζημιές και τρόμαζαν τον κόσμο. Εντούτοις, τις δεκαετίες του 1920 και 1930 το Χάλοουιν μετατράπηκε σε ένα μεγάλο, θορυβώδες πάρτυ και οι βανδαλισμοί έγιναν πιο σοβαροί. Με σκοπό τη αποτροπή των καταστροφών των περιουσιών τους, οι γονείς και οι τοπικές αρχές προσανατόλισαν τα παιδιά στο να ζητούν γλυκά από τους ιδιοκτήτες των σπιτιών, περιορίζοντας έτσι τα περιστατικά των βανδαλισμών.
Στο πέρασμα των αιώνων, μεταφυσικά όντα όπως οι μάγισσες και οι νεράιδες έγιναν βασικά στοιχεία του Χάλοουιν, ενώ πάνω από έναν αιώνα στην Ιρλανδία θεωρείται ότι είναι η εποχή όπου οι νεκροί επιστρέφουν στα παλιά λημέρια τους. Επιπλέον πολλά έθιμα της γιορτής σχετίζονται με την πρόβλεψη του μέλλοντος. Οι συμμετέχοντες γεμίζουν κουβάδες με νερό και μήλα και λέγεται ότι ο πρώτος που θα τραβήξει ένα μήλο χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια του είναι ο πρώτος που θα παντρευτεί. Ένα άλλο έθιμο θέλει τα νεαρά κορίτσια να κοιτάζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη τα μεσάνυχτα υπό το φως ενός κεριού περιμένοντας να εμφανιστεί το πρόσωπο του μελλοντικού τους συζύγου. Όσον αφορά το μοντέρνο Χάλοουιν, ο λαογράφος Τζακ Σαντίνο υποστηρίζει ότι «...τα έθιμα του Χάλοουιν ήρθαν στην Βόρεια Αμερική από τους πρώτους Ιρλανδούς μετανάστες. Αν και η γιορτή ήταν γνωστή από την εποχή της αποικιοκρατίας, από τα μέσα του 20ου αιώνα έγινε ουσιαστικά μια παιδική γιορτή...». Από εκείνη την εποχή η απήχηση του Χάλοουιν εξαπλώθηκε εφ’ όσον έπαψε σταδιακά να είναι μια αμιγώς παιδική γιορτή, καθώς ενήλικες άρχισαν να συμμετέχουν, ενώ εντάχθηκε στα σχολεία και στα πανεπιστήμια.