Νέες έρευνες ιστορικών δείχνουν ότι οι ζώνες αγνότητας δεν ήταν μόνο προϊόν του μεσαιωνικού σκοταδισμού, αλλά κυρίως της πουριτανικής κοινωνίας του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με το μύθο, οι γυναίκες των Σταυροφόρων φορούσαν τις ζώνες αγνότητας για να μείνουν ανέγγιχτες, μέχρι να επιστρέψουν οι άντρες τους από τα μακρινά και χρονοβόρα ταξίδια στην ανατολή. Υπάρχουν διάσπαρτες αναφορές της ζώνης αγνότητας από τον 6ο μέχρι και τον 17ο αιώνα, οι οποίες εμφανίζονται σχεδόν αποκλειστικά σε θρησκευτικά, μυθολογικά ή σατιρικά κείμενα και σύγχρονοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι χρησιμοποιούνταν μεταφορικά, για να συμβολίσουν την αγνότητα και την παρθενία των γυναικών....
Στο βιβλίο που έγραψε το 1969, ο δρ. Ντέιβιντ Ρέουμπεν, χειρούργος, περιέγραψε την ζώνη αγνότητας ως ένα «θωρακισμένο μπικίνι», με ένα πλαίσιο στο μπροστινό μέρος το οποίο επιτρέπει την ούρηση και «ένα κομμάτι σιδήρου, ανάμεσα στον κόλπο και τον πειρασμό». Το νόημα, γράφει, ήταν οι άνδρες του μεσαίωνα να «κλειδώνουν» τις συζύγους τους όταν έφευγαν για τον πόλεμο- πολλές φορές για αρκετά χρόνια- ώστε να είναι ήσυχοι πως εκείνες δεν θα έχουν σεξουαλικές επαφές με κάποιον άλλον. Αυτή η άποψη είναι κοινή πεποίθηση για αιώνες. Μεταλλικές ζώνες αγνότητας υπάρχουν σε μουσεία και συλλογές και αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα που αντιπροσωπεύουν την σκληρότητα σκοτεινών εποχών. Ομως, πρόσφατα, ακαδημαϊκοί και ιστορικοί άρχισαν να ρίχνουν φως στο γεγονός ότι οι ζώνες αγνότητας μπορεί ποτέ να μην χρησιμοποιήθηκαν για αυτόν τον σκοπό και ότι πρόκειται για μυθικά αντικείμενα τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκαν καν. Ο Αλμπρεχτ Κλάσεν, καθηγητής γερμανικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα γράφει σε βιβλίο του ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να χρησιμοποιούσαν ζώνες αγνότητας οι άνδρες του μεσαίωνα, προκειμένου να ελέγξουν τις συζύγους τους. Πρώτα από όλα, σημειώνει, δεν έχει καταγραφεί ποτέ κάτι τέτοιο και επιπλέον μία γυναίκα δεν θα επιβίωνε μετά από μερικές ημέρες, εξαιτίας των προβλημάτων υγιεινής και υγείας που θα προέκυπταν.
Η πρώτη απεικόνιση μίας ζώνης αγνότητας είναι ένα σκίτσο στο βιβλίο «Bellifortis» του 1405. Ομως, η εν λόγω έκδοσης περιλαμβάνει και ανέκδοτα και ο Κλάσεν πιστεύει ότι το σκίτσο δημοσιεύθηκε ως αστείο. Από τότε, οι περισσότερες άλλες λογοτεχνικές αναφορές σε ζώνες αγνότητας είναι είτε αλληγορικές, είτε σατιρικές. Ο καθηγητής εκτιμά ότι οι μετέπειτα ιστορικοί βιάστηκαν να τις εκλάβουν ως γεγονός, γιατί οι φήμες διαδίδονταν εξαιτίας της «διεστραμμένης φύσης» της ιδέας και του γεγονότος ότι ήταν «τόσο στενά συνδεδεμένες με τη σεξουαλικότητα, τις σχέσεις των φύλων και τις δομές εξουσίας μέσα στην οικογένεια». Με άλλα λόγια, οι ζώνες αγνότητας ήταν τόσο σεξουαλικές και τέτοιο ταμπού, που «οι σατιρικοί συγγραφείς, καλλιτέχνες, προπαγανδιστές και αργότερα συλλέκτες, γρήγορα και με βεβαιότητα αποδέχθηκαν την ιδέα ότι πράγματι υπήρχαν ζώνες αγνότητας στο Μεσαίωνα και μάλιστα σε διαδεδομένη χρήση». Η Σάρα Μποντ από την πλευρά της, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, εξηγεί ότι οι ιστορικοί του 18ου και 19ου αιώνα ήθελαν να παρουσιάσουν ως υπαρκτές τις ζώνες αγνότητας, προκειμένου να αποδείξουν πόσο ανώτερος ήταν ο πολιτισμός τους σε σύγκριση με τις «σκοτεινές εποχές». Οι ζώνες, εξηγεί, προέρχονται από την αρχαία Ρώμη, όπου οι νύφες φορούσαν λευκούς χιτώνες και μία ζώνη, για να δηλώσουν την αγνότητά τους, η οποία ήταν «δεμένη» σε έναν κόμπο, τον οποίο αργότερα θα έλυνε ο σύζυγός τους. Συμφωνεί όμως με τον Κλάσεν ότι οι μεταλλικές εκδοχές αυτών των ζωνών χρησιμοποιούνταν σπάνια και ήταν στην πραγματικότητα αστεία ή ψεύδη κατασκευασμένα στη Βικτωριανή εποχή.
Πουθενά δεν περιγράφεται ο τρόπος χρήσης τους ή κατασκευής τους. Σε ορισμένα κείμενα που αναφέρονταν οι ζώνες αγνότητας, υπήρχαν αναφορές και σε κλειδιά που τις άνοιγαν, αλλά χωρίς συγκεκριμένες, λεπτομερείς περιγραφές του μηχανισμού. Ζώνες αγνότητας είχαν εκτεθεί σε διάφορα μουσεία της Ευρώπης. Οι πιο διάσημες βρίσκονταν στο Μουσείο του Cluny και χρονολογούνταν από τον 12ο και 16ο αιώνα. Το μουσείο τις απέσυρε απ’ την έκθεση, επειδή αμφισβητήθηκε η αυθεντικότητά τους. Το 1996 αποδείχτηκε ότι μια άλλη ζώνη αγνότητας που φιλοξενούσε το Βρετανικό Μουσείο είχε κατασκευαστεί τον 19ο αιώνα, αντί τον 16ο όπως πίστευαν. Η ψεύτικη ζώνη υπάρχει στην ιστοσελίδα, με τη σημείωση: «Η απόδειξη της χρήσης τους στην περίοδο της αναγέννησης... είναι αμφισβητούμενης αξιοπιστίας ή ανήκει στη φαντασία. Είναι πιθανό ότι η συντριπτική πλειονότητα των δειγμάτων που υπάρχουν τώρα κατασκευάστηκαν τον 18ο και 19ο αιώνα, ως ένα αστείο».
Ζώνη κατά των βιαστών
Οι ζώνες αγνότητας εμφανίζονται και στον «πολιτισμένο» 19ο αιώνα. Οι γυναίκες φορούσαν τις ζώνες για ορισμένες ώρες κάθε μέρα, κυρίως για να προφυλαχθούν απ’ τους βιασμούς. Ήταν η εποχή της βιομηχανικής επανάστασης και πολλές γυναίκες βρίσκονταν στα εργοστάσια, ανάμεσα σε δεκάδες άντρες. Η ζώνες ήταν κατασκευασμένες από καλύτερα υλικά και επειδή φοριούνταν μόνο για λίγες ώρες κάθε μέρα, δεν αποτελούσαν κίνδυνο για την υγεία των γυναικών. Η ζώνη χρησιμοποιούνταν και για να αποτρέπει αγόρια και κορίτσια από το να αυνανιστούν, καθώς η πουριτανική κοινωνία του 19ου αιώνα θεωρούσε την πράξη αυτή ανήθικη....
Ζώνη κατά των βιαστών
Οι ζώνες αγνότητας εμφανίζονται και στον «πολιτισμένο» 19ο αιώνα. Οι γυναίκες φορούσαν τις ζώνες για ορισμένες ώρες κάθε μέρα, κυρίως για να προφυλαχθούν απ’ τους βιασμούς. Ήταν η εποχή της βιομηχανικής επανάστασης και πολλές γυναίκες βρίσκονταν στα εργοστάσια, ανάμεσα σε δεκάδες άντρες. Η ζώνες ήταν κατασκευασμένες από καλύτερα υλικά και επειδή φοριούνταν μόνο για λίγες ώρες κάθε μέρα, δεν αποτελούσαν κίνδυνο για την υγεία των γυναικών. Η ζώνη χρησιμοποιούνταν και για να αποτρέπει αγόρια και κορίτσια από το να αυνανιστούν, καθώς η πουριτανική κοινωνία του 19ου αιώνα θεωρούσε την πράξη αυτή ανήθικη....