Μanga στα Ιαπωνικά σηµαίνει Κόµικς.
Εκτός Ιαπωνίας, ο όρος συνήθως αναφέρεται συγκεκριµένα στα ιαπωνικά κόµικς. Τα Manga αναπτύχθηκαν από την ανάµειξη Ukiyo-e και δυτικής τεχνοτροπίας ζωγραφικής, και έφτασαν στη σηµερινή τους µορφή λίγο µετά τον Β' Παγκόσµιο Πόλεµο. Κάποια από τα Manga που παράγονται στην Ιαπωνία διασκευάζονται σε anime, που συνήθως γίνονται αργότερα, όταν το εµπορικό ενδιαφέρον έχει ήδη διασφαλιστεί. Συχνά , κάποια στοιχεία τροποποιούνται έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσµα να είναι ελκυστικό σε µεγαλύτερο κοινό ή για να ικανοποιεί διάφορους κανονισµού. Σε κατα λέξη µετάφραση manga σηµαίνει "τυχαίες (ή παράξενες) εικόνες". Η λέξη µπήκε σε κοινή χρήση µετά τη δηµοσίευση του Hokusai Manga τον 19ο αιώνα. Αυτό περιείχε ταξινοµηµένα σχέδια του καλλιτέχνη Hokusai της τεχνοτροπίας ukiyo-e.Παρόλα αυτά, τα gi-ga (κατά λέξη µετάφραση: "αστείες εικόνες")που ζωγραφίζονταν τον 12ο αιώνα από διάφορους καλλιτέχνες, περιέχουν πολλές ιδιότητες των Manga όπως είναι η έµφαση στην ιστορία και οι απλές, καλλιτεχνικές γραµµές. Όταν οι Ηνωµένες Πολιτείες ξεκίνησαν το εµπόριο µε την Ιαπωνία, η τελευταία επεδίωκε να εκσυγχρονιστεί και να φτάσει τις υπόλοιπες χώρες. Για αυτό το λόγο, εισήγαγαν δυτικούς καλλιτέχνες να διδάξουν έννοιες όπως η γραµµή, η µορφή και το χρώµα στα οποία δε δίνονταν ιδιαίτερη σηµασία στο ukiyo-e. (Εκεί, η ιδέα την οποία αντιπροσώπευε η εικόνα θεωρούνταν σηµαντικότερη).Τα Manga, όπως έγιναν γνωστά τον 20ο και 21ο αιώνα ξεκίνησαν λίγο µετα τον Β' Παγκόσµιο Πόλεµο, όταν άρθηκε η απαγόρευση για ό,τι µη-προπαγανδιστικό και πολλοί εκδότες άρχισαν να εµφανίζονται. Κατα τη διάρκεια του 20ού αιώνα, ο όρος manga αναφερόταν στα κόµικς, παρόλο που στη Ιαπωνία αυτή η λέξη χρησιµοποιείται για να περιγράψει παιδικά κινούµενα σχέδια. Η αντίστοιχη αγγλική λέξη (en:comic) είναι ο περισσότερο χρησιµοποιούµενος όρος. ∆ύσκολα µπορεί να θεωρηθούν ισοδύναµα µε τα αµερικανικά κόµικς, αφού τα Manga είναι πολύ σηµαντικότερο µέρος της ιαπωνικής κουλτούρας από ότι τα κόµικς για τους αµερικανική. Χαίρουν σεβασµού τόσο σαν τέχνη όσο και σαν µια µορφή Ukiyo-e,η παραδοσιακή τεχνοτροπία της Ιαπωνίας από την οποία έχουν ρίζες τα manga λαϊκής λογοτεχνίας. Όπως και τα αµερικανικά κόµικς, έτσι και τα Manga έχουν υποστεί κριτική. ∆εν έχει γίνει καµιά επίσηµη προσπάθεια ούτε θέσπιση νόµου για να περιορίσει τη θεµατολογία των manga (εξαίρεση: Απαγορεύεται η πώληση σε µεγάλο βαθµό απρεπούς υλικού). Αυτού του είδους η ελευθερία επέτρεψε στους δηµιουργούς να φτιάξουν Manga για κάθε ηλικία και για πάρα πολλά θέµατα.
Εκτός Ιαπωνίας, ο όρος συνήθως αναφέρεται συγκεκριµένα στα ιαπωνικά κόµικς. Τα Manga αναπτύχθηκαν από την ανάµειξη Ukiyo-e και δυτικής τεχνοτροπίας ζωγραφικής, και έφτασαν στη σηµερινή τους µορφή λίγο µετά τον Β' Παγκόσµιο Πόλεµο. Κάποια από τα Manga που παράγονται στην Ιαπωνία διασκευάζονται σε anime, που συνήθως γίνονται αργότερα, όταν το εµπορικό ενδιαφέρον έχει ήδη διασφαλιστεί. Συχνά , κάποια στοιχεία τροποποιούνται έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσµα να είναι ελκυστικό σε µεγαλύτερο κοινό ή για να ικανοποιεί διάφορους κανονισµού. Σε κατα λέξη µετάφραση manga σηµαίνει "τυχαίες (ή παράξενες) εικόνες". Η λέξη µπήκε σε κοινή χρήση µετά τη δηµοσίευση του Hokusai Manga τον 19ο αιώνα. Αυτό περιείχε ταξινοµηµένα σχέδια του καλλιτέχνη Hokusai της τεχνοτροπίας ukiyo-e.Παρόλα αυτά, τα gi-ga (κατά λέξη µετάφραση: "αστείες εικόνες")που ζωγραφίζονταν τον 12ο αιώνα από διάφορους καλλιτέχνες, περιέχουν πολλές ιδιότητες των Manga όπως είναι η έµφαση στην ιστορία και οι απλές, καλλιτεχνικές γραµµές. Όταν οι Ηνωµένες Πολιτείες ξεκίνησαν το εµπόριο µε την Ιαπωνία, η τελευταία επεδίωκε να εκσυγχρονιστεί και να φτάσει τις υπόλοιπες χώρες. Για αυτό το λόγο, εισήγαγαν δυτικούς καλλιτέχνες να διδάξουν έννοιες όπως η γραµµή, η µορφή και το χρώµα στα οποία δε δίνονταν ιδιαίτερη σηµασία στο ukiyo-e. (Εκεί, η ιδέα την οποία αντιπροσώπευε η εικόνα θεωρούνταν σηµαντικότερη).Τα Manga, όπως έγιναν γνωστά τον 20ο και 21ο αιώνα ξεκίνησαν λίγο µετα τον Β' Παγκόσµιο Πόλεµο, όταν άρθηκε η απαγόρευση για ό,τι µη-προπαγανδιστικό και πολλοί εκδότες άρχισαν να εµφανίζονται. Κατα τη διάρκεια του 20ού αιώνα, ο όρος manga αναφερόταν στα κόµικς, παρόλο που στη Ιαπωνία αυτή η λέξη χρησιµοποιείται για να περιγράψει παιδικά κινούµενα σχέδια. Η αντίστοιχη αγγλική λέξη (en:comic) είναι ο περισσότερο χρησιµοποιούµενος όρος. ∆ύσκολα µπορεί να θεωρηθούν ισοδύναµα µε τα αµερικανικά κόµικς, αφού τα Manga είναι πολύ σηµαντικότερο µέρος της ιαπωνικής κουλτούρας από ότι τα κόµικς για τους αµερικανική. Χαίρουν σεβασµού τόσο σαν τέχνη όσο και σαν µια µορφή Ukiyo-e,η παραδοσιακή τεχνοτροπία της Ιαπωνίας από την οποία έχουν ρίζες τα manga λαϊκής λογοτεχνίας. Όπως και τα αµερικανικά κόµικς, έτσι και τα Manga έχουν υποστεί κριτική. ∆εν έχει γίνει καµιά επίσηµη προσπάθεια ούτε θέσπιση νόµου για να περιορίσει τη θεµατολογία των manga (εξαίρεση: Απαγορεύεται η πώληση σε µεγάλο βαθµό απρεπούς υλικού). Αυτού του είδους η ελευθερία επέτρεψε στους δηµιουργούς να φτιάξουν Manga για κάθε ηλικία και για πάρα πολλά θέµατα.
Η µορφή των Manga στα περιοδικά manga έχουν συνήθως πολλές σειρές που εξελίσσονται παράλληλα. Σε κάθε τεύχος αφιερώνονται περίπου 20–40 σελίδες για κάθε σειρά. Τα περιοδικά αυτά συνήθως τυπώνονται σε χαµηλής ποιότητας χαρτί εφηµερίδας και το µέγεθός τους εκτείνεται από 200 µέχρι και 850 σελίδες. Περιέχουν, ακόµη, µικρές αυτοτελείς ιστορίες. Κάποιες σειρές µπορεί να συνεχίζονται για χρόνια αν είναι επιτυχηµένες. Πολλές φορές οι δηµιουργεί δηµοσιεύουν αυτοτελείς ιστορίες µε τις ιδέες που έχουν ώστε να γίνουν γνωστοί. Αν λάβουν καλές κριτικές τότε συνεχίζουν. Όταν µια σειρά συνεχιστεί για αρκετό καιρό, τότε τα επεισόδια δηµοσιεύονται πολλά µαζί σε έναν τόµο στο µέγεθος κανονικού βιβλίου που ονοµάζεται tankōbon. Αυτοί οι τόµοι έχουν καλύτερης ποιότητας χαρτί και αγοράζονται από όσους θέλουν να προφτάσουν την ιστορία στο περιοδικό ή αν βρίσκουν το κόστος των εβδοµαδιαίων ή µηνιαίων περιοδικών απαγορευτικό. Τελευταία, εκδίδονται "πολυτελείς" εκδόσεις καθώς η ηλικία των αναγνωστών µεγαλώνει και η ανάγκη για κάτι ιδιαίτερο αυξάνεται. Τα παλιά Manga επίσης επανεκδίδονται µε ακόµη χαµηλότερης ποιότητας χαρτί και πωλούνται 100 yen το καθένα Τα Manga κατηγοριοποιούνται κυρίως ανάλογα µε την ηλικία και το φύλο του κοινού στο οποίο απευθύνονται. Πιο συγκεκριµένα, βιβλία και περιοδικά που απευθύνονται σε αγόρια (shōnen) και κορίτσια (shōjo) διακρίνονται από το εξώφυλλο και τοποθετούνται σε διαφορετικά ράφια στα περισσότερα βιβλιοπωλεία. Πολλά πράγµατα στην Ιαπωνία εµφανίζονται στην ίδια µορφή µε τα manga. Ένα από αυτά είναι οι αφίσες επικυρηγµένων εγκληµατιών.
Τα Manga εκτός Ιαπωνίας
Πολλά manga έχουν µεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες σε αρκετές χώρες όπως η Κορέα, η Κίνα, η Γαλλία, η Γερµανία, η Ιταλία και φυσικά οι Ηνωµένες Πολιτείες. Στην τελευταία, τα manga αποτελούν ακόµη µικρή βιοµηχανία σε σύγκριση µε την τεράστια διείσδυση που έχουν παρουσιάσει τα anime. Στην Ελλάδα µπορεί κανείς να τα προµηθευτεί είτε από ηλεκτρονικά καταστήµατα είτε από τα λίγα βιβλιοπωλεία που τα εισάγουν. Παραδοσιακά, τα manga γράφονται από τα δεξιά προς τα αριστερά και έτσι εκδίδονται στην Ιαπωνία. Μερικές φορές, όταν εκδίδονται σε χώρες όπου τα κόµικς κανονικά διαβάζονται από τα αριστερά προς τα δεξιά, η εικόνα αντιστρέφεται για να µη µπερδεύονται οι αναγνώστες. Όµως πολλοί δηµιουργοί, (όπως ο Akira Toriyama,δηµιουργός του Dragonball) δεν ενέκριναν την τροποποίηση των έργων τους µε αυτόν τον τρόπο. Πλέον, εξ' αιτίας της απαίτησης τόσο των δηµιουργών όσο και των οπαδών, τα περισσότερα manga εκδίδονται χωρίς καµία τροποποίηση στην εικόνα.Η δηµοτικότητα των Manga έχει οδηγήσει πολλές αµερικανικές εταιρίες να εκδίδουν δικά τους έργα, εµπνευσµένα από τα Manga, στα οποία εφαρµόζονται οι ίδιες τεχνικές στο σχέδιο και στην ανάπτυξη της ιστορίας µε τα ιαπωνικά Manga. Το πρώτο τέτοιο έργο έγινε πραγµατικότητα όταν το 1985 ο Ben Dunn (ιδρυτής της Antarctic Press) εξέδωσε το Mangazine και το Ninja High School. Παρά το γεγονός ότι η εταιρία αυτή αναφέρεται σε τέτοια έργα µε τον όρο "American Manga", δε δηµιουργούνται όλα από Αµερικανούς. Πολλοί καλλιτέχνες που δουλεύουν στην εταιρία Seven Seas Entertainment σε σειρές όπως το Last Hope και το Amazing Agent Luna είναι Φιλλιπινέζοι ενώ µια άλλη εταιρία, η TOKYOPOP, απασχολεί Κορεάτες και Ιάπωνες καλλιτέχνες για να δουλέψουν σε τίτλους όπως το Warcraft και το Princess Ai
Πολλά manga έχουν µεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες σε αρκετές χώρες όπως η Κορέα, η Κίνα, η Γαλλία, η Γερµανία, η Ιταλία και φυσικά οι Ηνωµένες Πολιτείες. Στην τελευταία, τα manga αποτελούν ακόµη µικρή βιοµηχανία σε σύγκριση µε την τεράστια διείσδυση που έχουν παρουσιάσει τα anime. Στην Ελλάδα µπορεί κανείς να τα προµηθευτεί είτε από ηλεκτρονικά καταστήµατα είτε από τα λίγα βιβλιοπωλεία που τα εισάγουν. Παραδοσιακά, τα manga γράφονται από τα δεξιά προς τα αριστερά και έτσι εκδίδονται στην Ιαπωνία. Μερικές φορές, όταν εκδίδονται σε χώρες όπου τα κόµικς κανονικά διαβάζονται από τα αριστερά προς τα δεξιά, η εικόνα αντιστρέφεται για να µη µπερδεύονται οι αναγνώστες. Όµως πολλοί δηµιουργοί, (όπως ο Akira Toriyama,δηµιουργός του Dragonball) δεν ενέκριναν την τροποποίηση των έργων τους µε αυτόν τον τρόπο. Πλέον, εξ' αιτίας της απαίτησης τόσο των δηµιουργών όσο και των οπαδών, τα περισσότερα manga εκδίδονται χωρίς καµία τροποποίηση στην εικόνα.Η δηµοτικότητα των Manga έχει οδηγήσει πολλές αµερικανικές εταιρίες να εκδίδουν δικά τους έργα, εµπνευσµένα από τα Manga, στα οποία εφαρµόζονται οι ίδιες τεχνικές στο σχέδιο και στην ανάπτυξη της ιστορίας µε τα ιαπωνικά Manga. Το πρώτο τέτοιο έργο έγινε πραγµατικότητα όταν το 1985 ο Ben Dunn (ιδρυτής της Antarctic Press) εξέδωσε το Mangazine και το Ninja High School. Παρά το γεγονός ότι η εταιρία αυτή αναφέρεται σε τέτοια έργα µε τον όρο "American Manga", δε δηµιουργούνται όλα από Αµερικανούς. Πολλοί καλλιτέχνες που δουλεύουν στην εταιρία Seven Seas Entertainment σε σειρές όπως το Last Hope και το Amazing Agent Luna είναι Φιλλιπινέζοι ενώ µια άλλη εταιρία, η TOKYOPOP, απασχολεί Κορεάτες και Ιάπωνες καλλιτέχνες για να δουλέψουν σε τίτλους όπως το Warcraft και το Princess Ai
Η τεχνοτροπία των Manga
Σε γενικές γραµµές, η τεχνοτροπία των Manga είναι πολύ εύκολα αναγνωρίσιµη. Συνήθως, δίνεται µεγαλύτερη έµφαση στις γραµµές παρά στη µορφή. Η αφήγηση και η τοποθέτηση των καρέ διαφέρουν από τα δυτικά κόµικς. Τα καρέ διαβάζονται από τα δεξιά προς τα αριστερά. Ενώ το σχέδιο µπορεί να φαίνεται πολύ ρεαλιστικό ή πολύ "παιδικό", συχνά παρατηρείται ότι οι χαρακτήρες µοιάζουν "δυτικοποιηµένοι" ή ότι έχουν µεγάλα µάτια. Το τελευταίο έχει γίνει µόνιµο χαρακτηριστικό των Manga και των Anime από τη ∆εκαετία του 1960 όταν ο Osamu Tezuka (δηµιουργός του Astro Boy, θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης τέχνης των Manga) άρχισε να τα σχεδιάζει µε αυτόν τον τρόπο, µιµούµενος την τεχνοτροπία των αµερικανικών κινουµένων σχεδίων της Disney. ∆εν ενστερνίζονται, όµως, όλοι οι δηµιουργοί Manga τις συµβάσεις σε Anime όπως το Akira, το Sailor Moon, το Dragon Ball και το Ranma ½. που καθέστησαν δηµοφιλή τα Manga στη δύση. Αρκετοί δηµιουργοί Manga πιστεύουν πως οι χαρακτήρες και οι ιστορίες τους δε χρειάζεται να είναι απόλυτα ορισµένοι µε σαφήνεια. Έτσι, σε µια ιστορία µπορεί οι χαρακτήρες να αλληλεπιδρούν µε διάφορους τρόπους ενώ στην επόµενη της ίδιας σειράς να µη γνωρίζονται καν.
Σε γενικές γραµµές, η τεχνοτροπία των Manga είναι πολύ εύκολα αναγνωρίσιµη. Συνήθως, δίνεται µεγαλύτερη έµφαση στις γραµµές παρά στη µορφή. Η αφήγηση και η τοποθέτηση των καρέ διαφέρουν από τα δυτικά κόµικς. Τα καρέ διαβάζονται από τα δεξιά προς τα αριστερά. Ενώ το σχέδιο µπορεί να φαίνεται πολύ ρεαλιστικό ή πολύ "παιδικό", συχνά παρατηρείται ότι οι χαρακτήρες µοιάζουν "δυτικοποιηµένοι" ή ότι έχουν µεγάλα µάτια. Το τελευταίο έχει γίνει µόνιµο χαρακτηριστικό των Manga και των Anime από τη ∆εκαετία του 1960 όταν ο Osamu Tezuka (δηµιουργός του Astro Boy, θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης τέχνης των Manga) άρχισε να τα σχεδιάζει µε αυτόν τον τρόπο, µιµούµενος την τεχνοτροπία των αµερικανικών κινουµένων σχεδίων της Disney. ∆εν ενστερνίζονται, όµως, όλοι οι δηµιουργοί Manga τις συµβάσεις σε Anime όπως το Akira, το Sailor Moon, το Dragon Ball και το Ranma ½. που καθέστησαν δηµοφιλή τα Manga στη δύση. Αρκετοί δηµιουργοί Manga πιστεύουν πως οι χαρακτήρες και οι ιστορίες τους δε χρειάζεται να είναι απόλυτα ορισµένοι µε σαφήνεια. Έτσι, σε µια ιστορία µπορεί οι χαρακτήρες να αλληλεπιδρούν µε διάφορους τρόπους ενώ στην επόµενη της ίδιας σειράς να µη γνωρίζονται καν.
∆ιεθνείς Επιρροές
Τα Manga έχουν επί πολλά χρόνια επηρεάσει την παγκόσµια σκηνή των κόµικς και των κινουµένων σχεδίων. Αµερικανοί δηµιουργοί εναλλακτικών κόµικς, όπως ο Frank Miller και οScott McCloud επηρεάστηκαν σε κάποιο βαθµό από Manga σε µερικά από τα έργα τους. Παρά το γεγονός ότι καλλιτέχνες όπως οι Brian Wood και Becky Cloonan µε το Demo και ο Bryan Lee O'Malley µε το Lost At Sea είναι σε µεγάλο βαθµό επηρεασµένοι από την κυρίαρχη (αγγλικό "mainstream") τεχνοτροπία των manga, το έργο τους έχει τύχει αναγνώρισης και εκτός των κύκλων των οπαδών Manga και Anime. Αυτό συµβαίνει επειδή έχουν και άλλες επιρροές ώστε το έργο τους να είναι πιο ευληπτο από όσους δε διαβάζουν Manga.Παρόλα αυτά, οι ρίζες τους βρίσκονται στην υποκουλτούρα των Manga και των Anime. Ο Αµερικανός καλλιτέχνης Paul Pope δούλευε στην Ιαπωνία για τον εκδοτικό οίκο Kodansha για την ανθολογία Manga Afternoon. Πρωτού απολυθεί, είχε αναπτύξει διάφορες ιδέες τις οποίες τελικά εξέδωσε στις Ηνωµένες Πολιτείες υπό τον τίτλο Heavy Liquid. Το αποτέλεσµα ήταν το έργο του να έχει ισχυρές επιρροές από από τα Manga, όχι όµως από την διεθνή υποκουλτούρα των otaku. Στη Γαλλία υπάρχει το κίνηµα "La nouvelle manga" που ξεκίνησε από τον Frédéric Boilet. Σκοπός του είναι να συνδιάσει τα "ώριµα" Manga που καταπιάνονται µε την καθηµερινή ζωή και την τεχνοτροπία των Γαλλο-Βελγικών κόµικς. Το κίνηµα περιλαµβάνει τόσο Ιάπωνες όσο και Γάλλους δηµιουργούς.
Πέρα από τον Συµβατικό ∆ρόµο
Μερικοί δηµιουργοί Manga φτιάχνουν επιπρόσθετο, µη-σχετικό µε την υπόλοιπη σειρά, υλικό που λέγεται omake (σηµαίνει επιπλέον). Μπορεί, επίσης, να δηµοσιεύσουν ηµιτελή σκίτσα που λέγονται oekaki. Ανεπίσηµα κόµικς φτιαγµένα από οπαδούς ονοµάζονται dōjinshi. Μερικά συνεχίζουν την ιστορία από εκεί που την άφησε ο δηµιουργός ενώ άλλα ξεκινούν µια εντελώς καινούρια ιστορία χρησιµοποιώντας τους πρωτότυπους χαρακτήρες (αντίστοιχο του αγγλικού fan fiction). Επιπρόσθετα, άλλα dōjinshi εκδίδονται από ερασιτέχνες εκτός της κυρίαρχης (mainstream) αγοράς. Η Comiket, το µεγαλύτερο συνέδριο κόµικς που διοργανώνεται δύο φορές το χρόνο στο Τόκιο, συγκεντρώνει πάνω από 400 χιλιάδες ανθρώπους στις τρεις ηµέρες που διαρκεί και είναι αφιερωµένο στα dōjinshi.
Τα Manga έχουν επί πολλά χρόνια επηρεάσει την παγκόσµια σκηνή των κόµικς και των κινουµένων σχεδίων. Αµερικανοί δηµιουργοί εναλλακτικών κόµικς, όπως ο Frank Miller και οScott McCloud επηρεάστηκαν σε κάποιο βαθµό από Manga σε µερικά από τα έργα τους. Παρά το γεγονός ότι καλλιτέχνες όπως οι Brian Wood και Becky Cloonan µε το Demo και ο Bryan Lee O'Malley µε το Lost At Sea είναι σε µεγάλο βαθµό επηρεασµένοι από την κυρίαρχη (αγγλικό "mainstream") τεχνοτροπία των manga, το έργο τους έχει τύχει αναγνώρισης και εκτός των κύκλων των οπαδών Manga και Anime. Αυτό συµβαίνει επειδή έχουν και άλλες επιρροές ώστε το έργο τους να είναι πιο ευληπτο από όσους δε διαβάζουν Manga.Παρόλα αυτά, οι ρίζες τους βρίσκονται στην υποκουλτούρα των Manga και των Anime. Ο Αµερικανός καλλιτέχνης Paul Pope δούλευε στην Ιαπωνία για τον εκδοτικό οίκο Kodansha για την ανθολογία Manga Afternoon. Πρωτού απολυθεί, είχε αναπτύξει διάφορες ιδέες τις οποίες τελικά εξέδωσε στις Ηνωµένες Πολιτείες υπό τον τίτλο Heavy Liquid. Το αποτέλεσµα ήταν το έργο του να έχει ισχυρές επιρροές από από τα Manga, όχι όµως από την διεθνή υποκουλτούρα των otaku. Στη Γαλλία υπάρχει το κίνηµα "La nouvelle manga" που ξεκίνησε από τον Frédéric Boilet. Σκοπός του είναι να συνδιάσει τα "ώριµα" Manga που καταπιάνονται µε την καθηµερινή ζωή και την τεχνοτροπία των Γαλλο-Βελγικών κόµικς. Το κίνηµα περιλαµβάνει τόσο Ιάπωνες όσο και Γάλλους δηµιουργούς.
Πέρα από τον Συµβατικό ∆ρόµο
Μερικοί δηµιουργοί Manga φτιάχνουν επιπρόσθετο, µη-σχετικό µε την υπόλοιπη σειρά, υλικό που λέγεται omake (σηµαίνει επιπλέον). Μπορεί, επίσης, να δηµοσιεύσουν ηµιτελή σκίτσα που λέγονται oekaki. Ανεπίσηµα κόµικς φτιαγµένα από οπαδούς ονοµάζονται dōjinshi. Μερικά συνεχίζουν την ιστορία από εκεί που την άφησε ο δηµιουργός ενώ άλλα ξεκινούν µια εντελώς καινούρια ιστορία χρησιµοποιώντας τους πρωτότυπους χαρακτήρες (αντίστοιχο του αγγλικού fan fiction). Επιπρόσθετα, άλλα dōjinshi εκδίδονται από ερασιτέχνες εκτός της κυρίαρχης (mainstream) αγοράς. Η Comiket, το µεγαλύτερο συνέδριο κόµικς που διοργανώνεται δύο φορές το χρόνο στο Τόκιο, συγκεντρώνει πάνω από 400 χιλιάδες ανθρώπους στις τρεις ηµέρες που διαρκεί και είναι αφιερωµένο στα dōjinshi.