Τι είναι σημαντικό στον έρωτα: η ομορφιά ή ο εσωτερικός κόσμος; Φοβούμενος το πρώτο, ο Συρανό αποφασίζει να μη διεκδικήσει την Ρωξάνη, για να ανακαλύψει έπειτα από χρόνια, ότι εκείνη ήταν ερωτευμένη με την ψυχή του.
Το έργο
Όταν, στα 1897, πρωτοπαίχθηκε στο θέατρο το έργο Συρανό ντε Μπερζεράκ, γραμμένο σε έμμετρο λόγο, σε ομοιοκατάληκτα δίστιχα των δώδεκα συλλαβών ανά γραμμή, κατέπληξε το θεατρόφιλο κοινό. Ποτέ, μέχρι τότε, θεατρικό έργο δεν γνώρισε τη δόξα του αριστουργήματος του Ροστάν, που παίχθηκε συνεχώς σε περισσότερες από 500 παραστάσεις, με πρωταγωνιστή τον περίφημο Γάλλο ηθοποιό Κοκλέν. Ο Εντμόν Ροστάν δημιουργεί έναν από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της σκηνής, μεταφέροντας στο θέατρο την ιστορία του Συρανό ντε Μπερζεράκ, ενός θρύλου της εποχής του. Ο πραγματικός Συρανό ντε Μπερζεράκ (Cyrano de Bergerac, πραγματικό όνομα: Hercule Savinien Cyrano, 6 Μαρτίου 1619 - 28 Ιουλίου 1655) ήταν Γάλλος δραματουργός και στρατιωτικός. Από οικογένεια μικροευγενών, κατατάχτηκε στον στρατό και πληγώθηκε σοβαρά στην πολιορκία του Αράς. Παρακολούθησε την διδασκαλία του φιλοσόφου Πιερ Γκασσεντί και έγινε ένα esprit fort, ένας ελευθεριάζων δηλαδή ως προς τα φρονήματα, όσο ήταν ελευθεριάζων και ως προς τα ήθη.Έγραψε δράματα και κωμωδία, κείμενα επιστημονικής φαντασίας και σατυρικά.Ο Συρανό πέθανε από ατύχημα στα τριάντα έξι του χρόνια. Το έργο του Εντμόντ Ροστάν,ένα από τα πιο συναρπαστικά και δημοφιλή έργα του παγκόσμιου δραματολογίου, είναι ένα αριστουργηματικό έργο του ρομαντισμού του 19ου αιώνα, ένα σκηνικό υπερθέαμα, στο οποίο ο έρωτας και η τιμή δοκιμάζονται μέσα σε αίθουσες θεάτρων, σάλες ζαχαροπλαστείων, αυλές σπιτιών, πεδία μάχης και μοναστήρια, γεννώντας εξίσου αβίαστα και το γέλιο και τη συγκίνηση.
Η υπόθεση
Ο εκκεντρικός Συρανό, επιφανής ιππότης του Τάγματος των Γασκόνων,σκαρώνει στιχάκια με την ίδια ευκολία που κερδίζει κι έναν αγώνα ξιφομαχίας. Η φήμη του ως γενναίου ιππότη και ποιητή είναι πολύ μεγάλη. Το ίδιο και η μύτη του.Και αν η πρώτη του έχει επιτρέψει να κατακτήσει το Παρίσι, η δεύτερη τον εμποδίζει να κατακτήσει αυτήν που του έχει κλέψει την καρδιά, τη νεαρή εξαδέλφη του Ρωξάνη.Ο Συρανό δεν έχει εκδηλώσει τα συναισθήματά του για τη φωτεινή Ρωξάνη. Είναι ωστόσο λάτρης της λογοτεχνίας και άνθρωπος της βαθιάς διανόησης. Ο ίδιος ήταν κρυφά ερωτευμένος μαζί της για όλη του τη ζωή, αλλά παρέμεινε πεπεισμένος ότι η εμφάνισή του τον καθιστά ανάξιο της αγάπης της. Η Ρωξάνη θα ερωτευτεί κεραυνοβόλα τον παρορμητικό Κριστιάν. Παρακαλεί τον Συρανό να τον προσέχει και να τον προστατεύει,στο τάγμα που ανήκουν και οι δύο και ο Συρανό με τη σειρά του ενθαρρύνει τον Κριστιάν να προσελκύσει τη Ρωξάνη με ερωτικά γράμματα - διαπιστώνοντας αμέσως ότι αυτός χρειάζεται να επωφεληθεί από τις συγγραφικές του δεξιότητες. Με αυτόν τον τρόπο, ο Συρανό θα μπορέσει επιτέλους να εκφράσει τα αληθινά του συναισθήματα, έστω και μέσω κάποιου άλλου. Παγιδευμένος σε ένα κρυφό ερωτικό τρίγωνο, θα καταφέρει να λύσει ένα τρυφερό και απίστευτα γλυκόπικρο ερωτικό μπέρδεμα που θα τον παρασύρει στα ύψη της ευτυχίας και στα βάθη της απόγνωσης. Οι δύο πρωταγωνιστές στην πραγματικότητα είναι οι δύο πλευρές ενός ανθρώπου, το σώμα και η ψυχή. Ποιος θα νικήσει; Η εξωτερική ομορφιά του Κριστιάν ή η ομορφιά της ψυχής του Συρανό;
Η παράσταση
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Νανούρης, χτίζει μια σύγχρονη παράσταση, επενδύοντας συστηματικά στην αλληλοδιείσδυση αφηγηματικότητας και δραματοποίησης, χωρίς αχρείαστους μοντερνισμούς και μελοδραματικά πλεονάσματα, αφήνοντας να λάμψει το μεγαλείο της αγάπης. Υποτάσσει τους χαρακτήρες στη ρητορική του συναισθήματος, με μία σειρά εικόνων που ξεχειλίζουν από ευαισθησία και λυρισμό. Με μια ρέουσα και με εσωτερική «θερμοκρασία» μετάφραση, αναδεικνύεται ο σπινθηροβόλος λόγος του συγγραφέα, με μια οικονομία που χαρακτηρίζεται από ακρίβεια και ουσιαστική πυκνότητα.
Τον εκκεντρικό ήρωα με τη διάσημη μύτη και την πολυσχιδή προσωπικότητα, έναν Συρανό τρυφερό, αστείο, ποιητή και δεινό ξιφομάχο και κατ’ εξοχήν τραγικό πρόσωπο, υποδύεται ο Μιχάλης Σαράντης, σ'ένα ρεσιτάλ αδιαπραγμάτευτης βιρτουοζιτέ. Παράφορος και ορμητικός, όλο νεύρο ρολάρει ανάλαφρα μεταξύ δράματος, ειρωνείας και κωμικής ατάκας,με μια φυσικότητα παροιμιώδη. Το αδρό σωματικό παίξιμο και η ερμηνευτική αυτοπεποίθηση, ακολουθεί μια κινησιολογία αρκετά φλύαρη, που ο ηθοποιός επαναλαμβάνει σε σημείο, να γίνεται κλισέ στη φαρέτρα της υποκριτικής του δεινότητας.Υπέροχος στη ρομαντική σκηνή ,με τη ξαδέλφη του πάνω στο μπαλκόνι και αυτόν να καταθέτει τα μύχια της ερωτοχτυπημένης ψυχής του.Εξαίσιος, επίσης, στη σκηνή που υποκρινόταν ότι είναι περήφανος για την μύτη, ενώ στα κατάβαθα της ψυχής του, όργωνε ο πόνος του ανέραστου ανθρώπου.
Η Λένα Παπαληγούρα,στο ρόλο της όμορφης Ρωξάνης συνταίριαξε αισθαντικότητα, δωρικότητα και δυναμισμό. -Συρανό, αγαπώ με τρομερή δύναμη... τον Κριστιάν ντε Νεβιγιέτ. Η χάρη που σου ζητώ είναι να τον υπερασπίσεις, αν ποτέ κινδυνεύσει, του εξομολογείται, με κοριτσίστικη χάρη και ερωτικό οίστρο και του ματώνει τη ψυχή, με μια οδυνηρή μαχαιριά τραγικής ειρωνείας.
Ο Ιάσονας Παπαματθαίου που υποδύεται τον Κριστιάν, παραμένει προσδεμένος στην ποιητική ποιότητα του έργου, ενώ ξεχωρίζει στις σκηνές του με τον Συρανό, στη πρώτη τους γνωριμία, αποδίδοντας τις κωμικές ατάκες του, απολαυστικά, με ευφρόσυνη διάθεση. Ο Νικόλας Χανακούλας ως Κόμης Ντε Γκις,είναι εξίσου απολαυστικός, με διαυγή κωμική στόφα.Ο Γιώργος Φασούλας, ο Κωνσταντίνος Γιουρνάς, ο Κωνσταντίνος Γεωργαλής και ο Χρήστος Πούλος Ρένεσης, ερμηνεύουν ώριμα,με ακρίβεια και ουσιαστική πυκνότητα και σε καίριες σκηνές συμβάλλουν τα μέγιστα στο να αποκτήσει η παράσταση ποιητικό μέγεθος και να αναδειχτούν καίρια τα κωμικά στοιχεία. Το δυναμικό μουσικό αποτύπωμα, η λιτή και ευρηματική σκηνογραφία, τα σύγχρονα κοστούμια, που υπηρετούν τη μοντέρνα ανάγνωση και οι ατμοσφαιρικές φωτοσκιάσεις φωτίζουν όμορφα τη ρομαντική ιστορία. Εξαιρετικός,ο μουσικός επί σκηνής, συμβάλλει και αυτός στη ροή και το ύφος της παράστασης.
Σίγουρα αυτή είναι μια παράσταση για την οποία θα μιλάμε για καιρό. Επιβάλλεται στο θεατή, με το ποιητικό της βάρος και τη φρέσκια και σύγχρονη ανάγνωση της, που δεν μπορεί παρά να τη πάρει μαζί του και μετά το τέλος της. Ωραία στιγμή για το θίασο, τα εύσημα στον σκηνοθέτη και στον εκπληκτικό πρωταγωνιστή του.
Συντελεστές
Συγγραφέας: Εντμόν Ροστάν
Μετάφραση– Διασκευή: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία- Φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης
Πρωταγωνιστούν: Μιχάλης Σαράντης, Λένα Παπαληγούρα,
Ιάσονας Παπαματθαίου, Νικόλας Χανακούλας,
Κωνσταντίνος Γιουρνάς, Κωνσταντίνος Γεωργαλής,
Χρήστος Πούλος Ρένεσης, Γιώργος Φασουλάς
Μουσική: Βάιος Πράπας
Μουσικός επί σκηνής: Αθηνόδωρος Καρκαφίρης
Σκηνογραφία: Γιώργος Νανούρης
Ενδυματολογική επιμέλεια: Τζίνα Ηλιοπούλου, Λίνα Σταυροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νικήτα Ηλιοπούλου
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Θέατρο Αλκυονίς
Ιουλιανού 42-46, τηλ 210 8828100Παραστάσεις: Τετάρτη 19:00, Πέμπτη 20:00
Παρασκευή 21:00 Σάββατο 18:00 & 21:00
Κυριακή 18:00
Όταν, στα 1897, πρωτοπαίχθηκε στο θέατρο το έργο Συρανό ντε Μπερζεράκ, γραμμένο σε έμμετρο λόγο, σε ομοιοκατάληκτα δίστιχα των δώδεκα συλλαβών ανά γραμμή, κατέπληξε το θεατρόφιλο κοινό. Ποτέ, μέχρι τότε, θεατρικό έργο δεν γνώρισε τη δόξα του αριστουργήματος του Ροστάν, που παίχθηκε συνεχώς σε περισσότερες από 500 παραστάσεις, με πρωταγωνιστή τον περίφημο Γάλλο ηθοποιό Κοκλέν. Ο Εντμόν Ροστάν δημιουργεί έναν από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της σκηνής, μεταφέροντας στο θέατρο την ιστορία του Συρανό ντε Μπερζεράκ, ενός θρύλου της εποχής του. Ο πραγματικός Συρανό ντε Μπερζεράκ (Cyrano de Bergerac, πραγματικό όνομα: Hercule Savinien Cyrano, 6 Μαρτίου 1619 - 28 Ιουλίου 1655) ήταν Γάλλος δραματουργός και στρατιωτικός. Από οικογένεια μικροευγενών, κατατάχτηκε στον στρατό και πληγώθηκε σοβαρά στην πολιορκία του Αράς. Παρακολούθησε την διδασκαλία του φιλοσόφου Πιερ Γκασσεντί και έγινε ένα esprit fort, ένας ελευθεριάζων δηλαδή ως προς τα φρονήματα, όσο ήταν ελευθεριάζων και ως προς τα ήθη.Έγραψε δράματα και κωμωδία, κείμενα επιστημονικής φαντασίας και σατυρικά.Ο Συρανό πέθανε από ατύχημα στα τριάντα έξι του χρόνια. Το έργο του Εντμόντ Ροστάν,ένα από τα πιο συναρπαστικά και δημοφιλή έργα του παγκόσμιου δραματολογίου, είναι ένα αριστουργηματικό έργο του ρομαντισμού του 19ου αιώνα, ένα σκηνικό υπερθέαμα, στο οποίο ο έρωτας και η τιμή δοκιμάζονται μέσα σε αίθουσες θεάτρων, σάλες ζαχαροπλαστείων, αυλές σπιτιών, πεδία μάχης και μοναστήρια, γεννώντας εξίσου αβίαστα και το γέλιο και τη συγκίνηση.
Η υπόθεση
Ο εκκεντρικός Συρανό, επιφανής ιππότης του Τάγματος των Γασκόνων,σκαρώνει στιχάκια με την ίδια ευκολία που κερδίζει κι έναν αγώνα ξιφομαχίας. Η φήμη του ως γενναίου ιππότη και ποιητή είναι πολύ μεγάλη. Το ίδιο και η μύτη του.Και αν η πρώτη του έχει επιτρέψει να κατακτήσει το Παρίσι, η δεύτερη τον εμποδίζει να κατακτήσει αυτήν που του έχει κλέψει την καρδιά, τη νεαρή εξαδέλφη του Ρωξάνη.Ο Συρανό δεν έχει εκδηλώσει τα συναισθήματά του για τη φωτεινή Ρωξάνη. Είναι ωστόσο λάτρης της λογοτεχνίας και άνθρωπος της βαθιάς διανόησης. Ο ίδιος ήταν κρυφά ερωτευμένος μαζί της για όλη του τη ζωή, αλλά παρέμεινε πεπεισμένος ότι η εμφάνισή του τον καθιστά ανάξιο της αγάπης της. Η Ρωξάνη θα ερωτευτεί κεραυνοβόλα τον παρορμητικό Κριστιάν. Παρακαλεί τον Συρανό να τον προσέχει και να τον προστατεύει,στο τάγμα που ανήκουν και οι δύο και ο Συρανό με τη σειρά του ενθαρρύνει τον Κριστιάν να προσελκύσει τη Ρωξάνη με ερωτικά γράμματα - διαπιστώνοντας αμέσως ότι αυτός χρειάζεται να επωφεληθεί από τις συγγραφικές του δεξιότητες. Με αυτόν τον τρόπο, ο Συρανό θα μπορέσει επιτέλους να εκφράσει τα αληθινά του συναισθήματα, έστω και μέσω κάποιου άλλου. Παγιδευμένος σε ένα κρυφό ερωτικό τρίγωνο, θα καταφέρει να λύσει ένα τρυφερό και απίστευτα γλυκόπικρο ερωτικό μπέρδεμα που θα τον παρασύρει στα ύψη της ευτυχίας και στα βάθη της απόγνωσης. Οι δύο πρωταγωνιστές στην πραγματικότητα είναι οι δύο πλευρές ενός ανθρώπου, το σώμα και η ψυχή. Ποιος θα νικήσει; Η εξωτερική ομορφιά του Κριστιάν ή η ομορφιά της ψυχής του Συρανό;
Η παράσταση
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Νανούρης, χτίζει μια σύγχρονη παράσταση, επενδύοντας συστηματικά στην αλληλοδιείσδυση αφηγηματικότητας και δραματοποίησης, χωρίς αχρείαστους μοντερνισμούς και μελοδραματικά πλεονάσματα, αφήνοντας να λάμψει το μεγαλείο της αγάπης. Υποτάσσει τους χαρακτήρες στη ρητορική του συναισθήματος, με μία σειρά εικόνων που ξεχειλίζουν από ευαισθησία και λυρισμό. Με μια ρέουσα και με εσωτερική «θερμοκρασία» μετάφραση, αναδεικνύεται ο σπινθηροβόλος λόγος του συγγραφέα, με μια οικονομία που χαρακτηρίζεται από ακρίβεια και ουσιαστική πυκνότητα.
Τον εκκεντρικό ήρωα με τη διάσημη μύτη και την πολυσχιδή προσωπικότητα, έναν Συρανό τρυφερό, αστείο, ποιητή και δεινό ξιφομάχο και κατ’ εξοχήν τραγικό πρόσωπο, υποδύεται ο Μιχάλης Σαράντης, σ'ένα ρεσιτάλ αδιαπραγμάτευτης βιρτουοζιτέ. Παράφορος και ορμητικός, όλο νεύρο ρολάρει ανάλαφρα μεταξύ δράματος, ειρωνείας και κωμικής ατάκας,με μια φυσικότητα παροιμιώδη. Το αδρό σωματικό παίξιμο και η ερμηνευτική αυτοπεποίθηση, ακολουθεί μια κινησιολογία αρκετά φλύαρη, που ο ηθοποιός επαναλαμβάνει σε σημείο, να γίνεται κλισέ στη φαρέτρα της υποκριτικής του δεινότητας.Υπέροχος στη ρομαντική σκηνή ,με τη ξαδέλφη του πάνω στο μπαλκόνι και αυτόν να καταθέτει τα μύχια της ερωτοχτυπημένης ψυχής του.Εξαίσιος, επίσης, στη σκηνή που υποκρινόταν ότι είναι περήφανος για την μύτη, ενώ στα κατάβαθα της ψυχής του, όργωνε ο πόνος του ανέραστου ανθρώπου.
Η Λένα Παπαληγούρα,στο ρόλο της όμορφης Ρωξάνης συνταίριαξε αισθαντικότητα, δωρικότητα και δυναμισμό. -Συρανό, αγαπώ με τρομερή δύναμη... τον Κριστιάν ντε Νεβιγιέτ. Η χάρη που σου ζητώ είναι να τον υπερασπίσεις, αν ποτέ κινδυνεύσει, του εξομολογείται, με κοριτσίστικη χάρη και ερωτικό οίστρο και του ματώνει τη ψυχή, με μια οδυνηρή μαχαιριά τραγικής ειρωνείας.
Ο Ιάσονας Παπαματθαίου που υποδύεται τον Κριστιάν, παραμένει προσδεμένος στην ποιητική ποιότητα του έργου, ενώ ξεχωρίζει στις σκηνές του με τον Συρανό, στη πρώτη τους γνωριμία, αποδίδοντας τις κωμικές ατάκες του, απολαυστικά, με ευφρόσυνη διάθεση. Ο Νικόλας Χανακούλας ως Κόμης Ντε Γκις,είναι εξίσου απολαυστικός, με διαυγή κωμική στόφα.Ο Γιώργος Φασούλας, ο Κωνσταντίνος Γιουρνάς, ο Κωνσταντίνος Γεωργαλής και ο Χρήστος Πούλος Ρένεσης, ερμηνεύουν ώριμα,με ακρίβεια και ουσιαστική πυκνότητα και σε καίριες σκηνές συμβάλλουν τα μέγιστα στο να αποκτήσει η παράσταση ποιητικό μέγεθος και να αναδειχτούν καίρια τα κωμικά στοιχεία. Το δυναμικό μουσικό αποτύπωμα, η λιτή και ευρηματική σκηνογραφία, τα σύγχρονα κοστούμια, που υπηρετούν τη μοντέρνα ανάγνωση και οι ατμοσφαιρικές φωτοσκιάσεις φωτίζουν όμορφα τη ρομαντική ιστορία. Εξαιρετικός,ο μουσικός επί σκηνής, συμβάλλει και αυτός στη ροή και το ύφος της παράστασης.
Σίγουρα αυτή είναι μια παράσταση για την οποία θα μιλάμε για καιρό. Επιβάλλεται στο θεατή, με το ποιητικό της βάρος και τη φρέσκια και σύγχρονη ανάγνωση της, που δεν μπορεί παρά να τη πάρει μαζί του και μετά το τέλος της. Ωραία στιγμή για το θίασο, τα εύσημα στον σκηνοθέτη και στον εκπληκτικό πρωταγωνιστή του.
Συντελεστές
Συγγραφέας: Εντμόν Ροστάν
Μετάφραση– Διασκευή: Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία- Φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης
Πρωταγωνιστούν: Μιχάλης Σαράντης, Λένα Παπαληγούρα,
Ιάσονας Παπαματθαίου, Νικόλας Χανακούλας,
Κωνσταντίνος Γιουρνάς, Κωνσταντίνος Γεωργαλής,
Χρήστος Πούλος Ρένεσης, Γιώργος Φασουλάς
Μουσική: Βάιος Πράπας
Μουσικός επί σκηνής: Αθηνόδωρος Καρκαφίρης
Σκηνογραφία: Γιώργος Νανούρης
Ενδυματολογική επιμέλεια: Τζίνα Ηλιοπούλου, Λίνα Σταυροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νικήτα Ηλιοπούλου
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Θέατρο Αλκυονίς
Ιουλιανού 42-46, τηλ 210 8828100Παραστάσεις: Τετάρτη 19:00, Πέμπτη 20:00
Παρασκευή 21:00 Σάββατο 18:00 & 21:00
Κυριακή 18:00