Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Φωτεινής Τσαλίκογλου το έργο Εγώ, η Μάρθα Φρόυντ, που παρουσιάζει η θεατρική ομάδα του «Θεάτρου Τέσσερις Εποχές- Γιάννης Μόρτζος» μιλά για τον έρωτα, την ψυχανάλυση, τη γυναικεία σεξουαλικότητα, την τρέλα, το θάνατο.
"Ονομάζομαι Μάρθα. Τον Απρίλιο του 1882 γνώρισα έναν νεαρό γιατρό. Τον ερωτεύτηκα. Ήμουν 21 χρόνων Παντρευτήκαμε. Ζήσαμε στη Βιέννη και όταν άρχισε ο πόλεμος πήγαμε στο Λονδίνο. Εκεί πέθανε το 1939. Εζησα ακόμη δώδεκα χρόνια. Πέθανα στο Λονδίνο το 1951. Ο σύζυγός μου ήταν ερμηνευτής ονείρων. Έγινε διάσημος. Τάραξε με το έργο του τον βαθύ ύπνο των ανθρώπων. Τον αγάπησα παράφορα. Έγραψα ένα βιβλίο. Για να γεμίσουν όμως και να έλθουν στο φως οι λευκές του σελίδες έπρεπε να περάσουν τα χρόνια. Να έχουν όλοι πεθάνει και να μην υπάρχει ούτε ένας μάρτυρας των φοβερών εκείνων χρόνων. Ο χρόνος κύλησε και κανείς δεν έχει απομείνει. Ήλθε η ώρα και η ώρα είναι τώρα. Το βιβλίο, ένα μεγάλο πρόσχημα. Για να είμαι εδώ. Λένε Μάρθα Φρόυντ και καμία ανάμνηση. . Λένε Μάρθα Φρόυντ κι είναι ένα κενό. Μια γυναίκα άγνωστη σαν μια Μαύρη Ήπειρο ανεξερεύνητη. Έγραψα εν τέλει το βιβλίο. Εγώ είμαι. Πιάσε στα χέρια το χαρτί, τα στοιχεία, το μελάνι. Αν αφουγκρασθείς λίγο πιο προσεχτικά θα νιώσεις μια ανάσα. Είμαι εγώ. Η Μάρθα Φρόυντ. Ιδού το ίχνος. Η απόδειξη. Το βιβλίο." Αυτή είναι η σύντομη περιγραφή της ζωής της Μάρθα Φρόυντ, συζύγου του Σίγκμουντ Φρόυντ, του ανθρώπου που άλλαξε το ρου της ψυχανάλυσης για πάντα. Η Μάρθα, η γυναίκα, επιστρέφει, σπάει τη σιωπή και αφηγείται την ιστορία της ζωής της. Είναι μια φανταστική κατάδυση στον ψυχικό κόσμο μιας γυναίκας για την οποία ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε. Πώς είναι η ζωή κοντά σε έναν άνθρωπο, που με το έργο του ανέτρεψε όλα τα δεδομένα της ψυχικής μας ύπαρξης; Η Μάρθα Φρόυντ δεν είναι μόνο αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα έξι παιδιών, ζει και μια άλλη ζωή, που συνορεύει με το όνειρο και τα σκοτεινά βάθη της επιθυμίας. «Ο έρωτας ή θα είναι ακραίος ή δε θα υπάρξει ποτέ», δηλώνει. Σκέψεις απαγορευμένες, ανατρεπτικές επιθυμίες, ξεδιάντροπες πράξεις, όλα επιτρέπονται. Είναι η ιστορία μιας παράφορα ερωτευμένης γυναίκας. Η ιστορία του έργου προσπαθεί να αναδείξει την κραυγαλέα σιωπή των συναισθημάτων που ίσως δεν εκφράστηκαν ποτέ -από μέρους της Μάρθας – κι αυτό, γιατί έπρεπε να μείνει στην σκιά του συζύγου της όσο εκείνος δημιουργούσε το ρηξικέλευθο έργο του, που επηρέασε γενιές ανθρώπων. Όταν εκείνος μελετούσε την ανθρώπινη υστερία, τα πάθη, τους ανομολόγητους πόθους, την σεξουαλικότητα, η Μάρθα έπνιγε τα δικά της πάθη, την δική της αγωνία, τις δικές της φοβίες. Όταν εκείνος ανέλυε τα όνειρα των άλλων, η Μάρθα δεν μπορούσε να μοιραστεί τα δικά της, να τον κάνει να την αφουγκραστεί, να την νοιώσει. Αν και θα μπορούσε να είναι η σημαντικότερη ασθενής του, η Μάρθα δεν ξεστόμισε ποτέ στον Φρόυντ τους εφιάλτες της, την ακροβασία της στα όρια της παράνοιας, τη μοναξιά και τη ζήλια της. Κι εκείνος, τραγικά απασχολημένος με όλους τους άλλους ασθενείς του, δεν κατάλαβε ποτέ τον άνθρωπο που μεγάλωσε τα 6 παιδιά τους, και μίσησε το τελευταίο από αυτά, βλέποντας το να απολαμβάνει την αγάπη του πατέρα του, στερώντας από την ίδια την αποκλειστικότητα των συναισθημάτων του. Ίσως αυτή είναι η μοίρα των μεγάλων αντρών, να κοιτούν τόσο ψηλά και τόσο μακριά, χάνοντας τις μικρές, κοντινές εκφάνσεις της ζωής τους, την ίδια την ζωή τους. Ίσως, πάλι αυτή η μοίρα να επηρεάζει τις γυναίκες που βρίσκονται πίσω από ένα σημαντικό άντρα. Στέκονται σαν αφανείς ηρωίδες, στη σκιά τους, καταπνίγοντας τις επιθυμίες και τα θέλω τους.
Μια εμπνευσμένη διασκευή του ομώνυμου βιβλίου, σε επιμέλεια και σκηνοθεσία της Γιούλης Ζήκου, που διατηρεί και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η συγγραφέας Φωτεινή Τσαλίκογλου, εκτός από την ιστορία, θέλησε να αποτυπώσει την ιστορική εξέλιξη της γεννήσεως της ψυχανάλυσης. Τι είναι υστερία, που βρίσκεται η αιτία των νευρώσεων μας, ποια είναι η θεραπευτική αξία του λόγου, που βρίσκεται η απαρχή της σεξουαλικότητάς μας και ποιες είναι οι απαγορευμένες μας σκέψεις και φαντασιώσεις.
Η σκηνοθέτης επέλεξε μια σπονδυλωτή προσέγγιση με πισωγυρίσματα από το παρόν στο παρελθόν και παρεμβολές των ονείρων της ηρωίδας.Η παρουσίαση και η αλληλουχία τους είναι σαφής και σωστά ενταγμένη στην ροή της ιστορίας, αποφεύγοντας την κουραστική καταγραφή των γεγονότων.Η κινηματογραφική αισθητική, με την οπτικοποίηση των ονείρων είναι πραγματικά εντυπωσιακή και καλλιτεχνικά άρτια.Οι εναλλαγές από την αφήγηση στην ορμητικότητα του λόγου μας δίνουν ανάγλυφο τον ψυχισμό της Μάρθας Φρόυντ και επιτυγχάνουν να κρατούν τις ισορροπίες, μέσα στο σύνολο.Καθ όλη τη διάρκεια, μέσα από την ερμηνευτική εκφραστικότητα της ηθοποιού, διαφαίνεται η αγάπη της και η αφοσίωση με την οποία έχει μελετήσει την ηρωίδα της.Η φωνή της μας μεταγγίζει τις ψυχικές διακυμάνσεις της Μάρθας, ίσως με λίγη παραπάνω θέρμη σε κάποιες στιγμές, που η ένταση ακούγεται υψηλότερη του δέοντος. Η πλαστικότητα των κινήσεων, η πάλλουσα ενέργεια, η εξαιρετική άρθρωση, προσδίδουν στην αισθητική της παράστασης.
Εξαιρετικός, δίπλα της ο Πέτρος Αποστολόπουλος στο ρόλο του Φρόυντ,υποδύεται τον πατέρα της ψυχανάλυσης με κίνησή στατική και έκφραση παγερή που εξισορροπεί την ένταση και την κινητικότητα της συζύγου του. Η χημεία του με την κυρία Ζήκου στις σκηνές που συνυπάρχουν και η αντίθεση που παρουσιάζουν ανήκουν στα ατού της παράστασης. Καλοί στους ρόλους τους ο Μανώλης Γεραπετρίτης και η Ελένη Κερολάρη, συμπληρώνουν σωστά τους δύο πρωταγωνιστές. Η σκηνή ντύνεται στα λευκά, με ένα ανάκλιντρο ψυχανάλυσης και μία κορνίζα προβολής,που χωρά μέσα της μία συντροφική ζωή, 65 χρόνων.Το λιτό σκηνικό, θα μπορούσε να στηριχθεί και σε κάποια άλλα σκηνικά αντικείμενα, τα κοστούμια είναι καλαίσθητα, οι φωτισμοί όχι επαρκείς ως προς την λειτουργικότητα τους. Εν κατακλείδι, μία προσεγμένη και καλαίσθητη παράσταση με καινοτόμα σκηνοθετική ματιά και ένα αξιόλογο κείμενο, που υποστηρίζεται από ταλαντούχους ηθοποιούς.
Θεατρική Διασκευή – Σκηνοθεσία: Γιούλη Ζήκου
Σκηνικά- Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Φωτισμοί- video: Τάκης Ποδαρόπουλος
ηθοποιοί: Γιούλη Ζήκου, Πέτρος Αποστολόπουλος,
Μανώλης Γεραπετρίτης, Ελένη Κερολάρη
Φωνές: Φαίη Κοκκινοπούλου: Λου Σαλομέ - Ηθοποιός
Ηλιάνα Παναγιωτούνη: Αμαλία Φρόυντ –Μίνα Μπέρνεϋς
Πέτρος Αποστολόπουλος: Πατέρας Μάρθας Φρόυντ – Γυναίκα άρρωστη
Γιάννης Μόρτζος: Αυτοκράτορας
θέατρο Τέσσερις εποχές-«Γιάννης Μόρτζος»
Μοσχονησίων 36,Πλ. Αμερικής
Τηλ : 2108812289
Κυριακή. 7.30 μ.μ. Πέμπτη.-Σάββατο. 9.30 μ.μ.
Τιμη : € 15 (Παρ., Σάβ.), 10 (Πέμ., Κυρ.).
"Ονομάζομαι Μάρθα. Τον Απρίλιο του 1882 γνώρισα έναν νεαρό γιατρό. Τον ερωτεύτηκα. Ήμουν 21 χρόνων Παντρευτήκαμε. Ζήσαμε στη Βιέννη και όταν άρχισε ο πόλεμος πήγαμε στο Λονδίνο. Εκεί πέθανε το 1939. Εζησα ακόμη δώδεκα χρόνια. Πέθανα στο Λονδίνο το 1951. Ο σύζυγός μου ήταν ερμηνευτής ονείρων. Έγινε διάσημος. Τάραξε με το έργο του τον βαθύ ύπνο των ανθρώπων. Τον αγάπησα παράφορα. Έγραψα ένα βιβλίο. Για να γεμίσουν όμως και να έλθουν στο φως οι λευκές του σελίδες έπρεπε να περάσουν τα χρόνια. Να έχουν όλοι πεθάνει και να μην υπάρχει ούτε ένας μάρτυρας των φοβερών εκείνων χρόνων. Ο χρόνος κύλησε και κανείς δεν έχει απομείνει. Ήλθε η ώρα και η ώρα είναι τώρα. Το βιβλίο, ένα μεγάλο πρόσχημα. Για να είμαι εδώ. Λένε Μάρθα Φρόυντ και καμία ανάμνηση. . Λένε Μάρθα Φρόυντ κι είναι ένα κενό. Μια γυναίκα άγνωστη σαν μια Μαύρη Ήπειρο ανεξερεύνητη. Έγραψα εν τέλει το βιβλίο. Εγώ είμαι. Πιάσε στα χέρια το χαρτί, τα στοιχεία, το μελάνι. Αν αφουγκρασθείς λίγο πιο προσεχτικά θα νιώσεις μια ανάσα. Είμαι εγώ. Η Μάρθα Φρόυντ. Ιδού το ίχνος. Η απόδειξη. Το βιβλίο." Αυτή είναι η σύντομη περιγραφή της ζωής της Μάρθα Φρόυντ, συζύγου του Σίγκμουντ Φρόυντ, του ανθρώπου που άλλαξε το ρου της ψυχανάλυσης για πάντα. Η Μάρθα, η γυναίκα, επιστρέφει, σπάει τη σιωπή και αφηγείται την ιστορία της ζωής της. Είναι μια φανταστική κατάδυση στον ψυχικό κόσμο μιας γυναίκας για την οποία ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε. Πώς είναι η ζωή κοντά σε έναν άνθρωπο, που με το έργο του ανέτρεψε όλα τα δεδομένα της ψυχικής μας ύπαρξης; Η Μάρθα Φρόυντ δεν είναι μόνο αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα έξι παιδιών, ζει και μια άλλη ζωή, που συνορεύει με το όνειρο και τα σκοτεινά βάθη της επιθυμίας. «Ο έρωτας ή θα είναι ακραίος ή δε θα υπάρξει ποτέ», δηλώνει. Σκέψεις απαγορευμένες, ανατρεπτικές επιθυμίες, ξεδιάντροπες πράξεις, όλα επιτρέπονται. Είναι η ιστορία μιας παράφορα ερωτευμένης γυναίκας. Η ιστορία του έργου προσπαθεί να αναδείξει την κραυγαλέα σιωπή των συναισθημάτων που ίσως δεν εκφράστηκαν ποτέ -από μέρους της Μάρθας – κι αυτό, γιατί έπρεπε να μείνει στην σκιά του συζύγου της όσο εκείνος δημιουργούσε το ρηξικέλευθο έργο του, που επηρέασε γενιές ανθρώπων. Όταν εκείνος μελετούσε την ανθρώπινη υστερία, τα πάθη, τους ανομολόγητους πόθους, την σεξουαλικότητα, η Μάρθα έπνιγε τα δικά της πάθη, την δική της αγωνία, τις δικές της φοβίες. Όταν εκείνος ανέλυε τα όνειρα των άλλων, η Μάρθα δεν μπορούσε να μοιραστεί τα δικά της, να τον κάνει να την αφουγκραστεί, να την νοιώσει. Αν και θα μπορούσε να είναι η σημαντικότερη ασθενής του, η Μάρθα δεν ξεστόμισε ποτέ στον Φρόυντ τους εφιάλτες της, την ακροβασία της στα όρια της παράνοιας, τη μοναξιά και τη ζήλια της. Κι εκείνος, τραγικά απασχολημένος με όλους τους άλλους ασθενείς του, δεν κατάλαβε ποτέ τον άνθρωπο που μεγάλωσε τα 6 παιδιά τους, και μίσησε το τελευταίο από αυτά, βλέποντας το να απολαμβάνει την αγάπη του πατέρα του, στερώντας από την ίδια την αποκλειστικότητα των συναισθημάτων του. Ίσως αυτή είναι η μοίρα των μεγάλων αντρών, να κοιτούν τόσο ψηλά και τόσο μακριά, χάνοντας τις μικρές, κοντινές εκφάνσεις της ζωής τους, την ίδια την ζωή τους. Ίσως, πάλι αυτή η μοίρα να επηρεάζει τις γυναίκες που βρίσκονται πίσω από ένα σημαντικό άντρα. Στέκονται σαν αφανείς ηρωίδες, στη σκιά τους, καταπνίγοντας τις επιθυμίες και τα θέλω τους.
Μια εμπνευσμένη διασκευή του ομώνυμου βιβλίου, σε επιμέλεια και σκηνοθεσία της Γιούλης Ζήκου, που διατηρεί και τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η συγγραφέας Φωτεινή Τσαλίκογλου, εκτός από την ιστορία, θέλησε να αποτυπώσει την ιστορική εξέλιξη της γεννήσεως της ψυχανάλυσης. Τι είναι υστερία, που βρίσκεται η αιτία των νευρώσεων μας, ποια είναι η θεραπευτική αξία του λόγου, που βρίσκεται η απαρχή της σεξουαλικότητάς μας και ποιες είναι οι απαγορευμένες μας σκέψεις και φαντασιώσεις.
Η σκηνοθέτης επέλεξε μια σπονδυλωτή προσέγγιση με πισωγυρίσματα από το παρόν στο παρελθόν και παρεμβολές των ονείρων της ηρωίδας.Η παρουσίαση και η αλληλουχία τους είναι σαφής και σωστά ενταγμένη στην ροή της ιστορίας, αποφεύγοντας την κουραστική καταγραφή των γεγονότων.Η κινηματογραφική αισθητική, με την οπτικοποίηση των ονείρων είναι πραγματικά εντυπωσιακή και καλλιτεχνικά άρτια.Οι εναλλαγές από την αφήγηση στην ορμητικότητα του λόγου μας δίνουν ανάγλυφο τον ψυχισμό της Μάρθας Φρόυντ και επιτυγχάνουν να κρατούν τις ισορροπίες, μέσα στο σύνολο.Καθ όλη τη διάρκεια, μέσα από την ερμηνευτική εκφραστικότητα της ηθοποιού, διαφαίνεται η αγάπη της και η αφοσίωση με την οποία έχει μελετήσει την ηρωίδα της.Η φωνή της μας μεταγγίζει τις ψυχικές διακυμάνσεις της Μάρθας, ίσως με λίγη παραπάνω θέρμη σε κάποιες στιγμές, που η ένταση ακούγεται υψηλότερη του δέοντος. Η πλαστικότητα των κινήσεων, η πάλλουσα ενέργεια, η εξαιρετική άρθρωση, προσδίδουν στην αισθητική της παράστασης.
Εξαιρετικός, δίπλα της ο Πέτρος Αποστολόπουλος στο ρόλο του Φρόυντ,υποδύεται τον πατέρα της ψυχανάλυσης με κίνησή στατική και έκφραση παγερή που εξισορροπεί την ένταση και την κινητικότητα της συζύγου του. Η χημεία του με την κυρία Ζήκου στις σκηνές που συνυπάρχουν και η αντίθεση που παρουσιάζουν ανήκουν στα ατού της παράστασης. Καλοί στους ρόλους τους ο Μανώλης Γεραπετρίτης και η Ελένη Κερολάρη, συμπληρώνουν σωστά τους δύο πρωταγωνιστές. Η σκηνή ντύνεται στα λευκά, με ένα ανάκλιντρο ψυχανάλυσης και μία κορνίζα προβολής,που χωρά μέσα της μία συντροφική ζωή, 65 χρόνων.Το λιτό σκηνικό, θα μπορούσε να στηριχθεί και σε κάποια άλλα σκηνικά αντικείμενα, τα κοστούμια είναι καλαίσθητα, οι φωτισμοί όχι επαρκείς ως προς την λειτουργικότητα τους. Εν κατακλείδι, μία προσεγμένη και καλαίσθητη παράσταση με καινοτόμα σκηνοθετική ματιά και ένα αξιόλογο κείμενο, που υποστηρίζεται από ταλαντούχους ηθοποιούς.
Θεατρική Διασκευή – Σκηνοθεσία: Γιούλη Ζήκου
Σκηνικά- Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά
Φωτισμοί- video: Τάκης Ποδαρόπουλος
ηθοποιοί: Γιούλη Ζήκου, Πέτρος Αποστολόπουλος,
Μανώλης Γεραπετρίτης, Ελένη Κερολάρη
Φωνές: Φαίη Κοκκινοπούλου: Λου Σαλομέ - Ηθοποιός
Ηλιάνα Παναγιωτούνη: Αμαλία Φρόυντ –Μίνα Μπέρνεϋς
Πέτρος Αποστολόπουλος: Πατέρας Μάρθας Φρόυντ – Γυναίκα άρρωστη
Γιάννης Μόρτζος: Αυτοκράτορας
θέατρο Τέσσερις εποχές-«Γιάννης Μόρτζος»
Μοσχονησίων 36,Πλ. Αμερικής
Τηλ : 2108812289
Κυριακή. 7.30 μ.μ. Πέμπτη.-Σάββατο. 9.30 μ.μ.
Τιμη : € 15 (Παρ., Σάβ.), 10 (Πέμ., Κυρ.).