«God bless America, είναι το σύνθημα της μέσης Αμερικάνικης κοινωνίας που ονειρεύεται: ευτυχισμένες οικογένειες με επιτυχημένους συζύγους και χαμογελαστές νοικοκυρές, ροζ τραπεζομάντηλα και εκκλησία την Κυριακή, μαύρους και μειονότητες στο γκέτο, λευκούς φράχτες στους κήπους και επισκέψεις με κέικ από λεμόνι. Μέσα σ’ αυτό το σελοφάν πανδαιμόνιο, ανάμεσα σε πραγματικές αισθήσεις ανταλλαγής ονείρων και παραισθήσεις επιθυμιών συναντώνται ο Τσανς Γουέην και η Αλεξάντρα ντε Λάγκο».-Αναστασία Ρεβή
Αμερικάνικος Νότος 1959...
Στη νοσηρή ατμόσφαιρα της επαρχίας, στο Σαίντ Κλάουντ της Φλόριντα, μια άχρωμη κωμόπολη του υπερσυντηρητικού αμερικανικού Νότου, συναντώνται ο Τσανς Γουέην και η Αλεξάντρα ντε Λάγκο, δύο άνθρωποι μόνοι, κυριευμένοι απ’ τους φόβους και τις παραισθήσεις τους. Εκείνος, ένας φιλόδοξος επαγγελματίας εραστής που αδίστακτα κυνηγά το όνειρο του και εκείνη μια σπουδαία ηθοποιός του Hollywood στη δύση της λάμψης της, εξαρτημένη από το αλκοόλ και τις ουσίες. Δυο άνθρωποι ματαιόδοξοι στην πιο οριακή στιγμή της ζωής τους, ακουμπάνε ο ένας επάνω στον άλλο, στην προσπάθειά τους να πνίξουν τα συναισθήματα, τους φόβους, τον πανικό τους για τον χρόνο, που κυλάει και αφήνει τα σημάδια του, όχι μόνο στα πρόσωπά τους αλλά και στις ψυχές τους. Δυο χαμένες ψυχές που βυθίζονται στο αλκοόλ, την κραιπάλη, τους τεχνητούς παραδείσους… που ονειρεύονται το Χόλυγουντ, τη δόξα, την εξουσία και παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Δύο άνθρωποι μόνοι, αφημένοι στη μοίρα και την απόγνωσή τους, στην απώλεια του παραδείσου τους, στην αυτοεξορία τους… Η προσγείωσή τους, όμως, σε μια σκληρή και βίαιη πραγματικότητα, τους αφήνει μετέωρους μέσα στις προσωπικές τους αυταπάτες. Μέσα σ’ ένα βίαιο, ρατσιστικό περιβάλλον όπου κυριαρχεί μόνο το δίκαιο/άδικο του ισχυρού αναμετρώνται με τις επιθυμίες, τα πάθη, το χρόνο και τη μνήμη. Δύο τραγικοί ήρωες, δέσμιοι της ουτοπίας που στο τέλος θα τους κατακρημνίσει.
Ο Τενεσί Ουίλιαμς επεξεργαζόταν το έργο από το 1956. Αρχικά, ήταν δύο διαφορετικά μονόπρακτα. Το ένα διαδραματιζόταν μεταξύ του νεαρού άντρα και της ξεπεσμένης σταρ, ενώ το δεύτερο, με τον τίτλο «Η ροζ κρεβατοκάμαρα», ενέπλεκε στην ιστορία τον διεφθαρμένο πολιτικό. Το 1959 το παρέδωσε ολοκληρωμένο, έχοντας συναινέσει σε αρκετές παραχωρήσεις και συμβιβασμούς από τον φόβο της λογοκρισίας και του πουριτανισμού της εποχής. Ένα έργο που αναφέρεται στο πέρασμα του χρόνου και στη φθορά που ανιχνεύεται στο προσωπείο της ομορφιάς και της νεότητας, στις σχέσεις που τις αγγίζει η επιπολαιότητα και η ματαιοδοξία, στη δύναμη της αγάπης, την αγωνία του ονείρου που ακυρώνεται από το συντηρητικό περιβάλλον και τη βία της πολιτικής των ισχυρών. Πρωτοανέβηκε τον Μάρτιο του ’59 σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν στο Μπρόντγουεϊ, στο Martin Beck Theater, με πρώτη διδάξασα την Τζεραλντίν Πέιτζ στον ρόλο της Αλεξάνδρα ντελ Λάγκο και τον Πολ Νιούμαν στον ρόλο του Τσανς. Στην Ελλάδα η Μελίνα Μερκούρη κατεβαίνει στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης τη χειμερινή σεζόν 1959-1960 για να τη σκηνοθετήσει ο Κάρολος Κουν ως Πριγκίπισσα Κοσμονόπολις, με Τσανς τον τελειόφοιτο της σχολής του Κουν, Γιάννη Φέρτη. Η μετάφραση είναι του Μάριου Πλωρίτη και η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι Το 1985, ο Χάρολντ Πίντερ το σκηνοθετεί στο Λονδίνο με τη Λορίν Μπακόλ. Στο μεταξύ, η Μελίνα, τον χειμώνα του 1980, το ανεβάζει για δεύτερη φορά (20 χρόνια μετά την πρώτη φορά), πάλι με τον Φέρτη στο ρόλο του Τσανς και με σκηνοθέτη τον Ζιλ Ντασέν, ενώ τη χειμερινή σεζόν 1990-1991, η Αλίκη Βουγιουκλάκη κάνει την προσωπική της υπέρβαση ως Αλεξάνδρα ντελ Λάγκο με Τσανς τον Κώστα Σπυρόπουλο.
Με την Κατερίνα Μαραγκού και τον Όμηρο Πουλάκη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, η Αναστασία Ρεβή, καλλιτεχνική διευθύντρια της βραβευμένης ομάδας Theatre Lab Company, που ζει και εργάζεται ως σκηνοθέτης στο Λονδίνο εδώ και μία 20ετία, σκηνοθετεί στο Θέατρο Άλμα το «Γλυκό πουλί της νιότης». Η σκηνοθέτης έστησε μια παράσταση με ρυθμό, καλαισθησία, εξαιρετικές ερμηνείες, δικαιώνοντας ένα δύσκολο και αγαπημένο έργο, μεταφέροντας μας στην εποχή του '50, στην ράθυμη και ηδυπαθή ατμόσφαιρα του Αμερικάνικου Νότου. Η Κατερίνα Μαραγκού, έμπειρη πρωταγωνίστρια με μεγάλο θεατρικό ρεπερτόριο, στο μυθικό ρόλο της Αλεξάνδρα Ντε Λάγκο απέδωσε όλη την εύθραυστη ψυχολογία, τον τρόμο του χρόνου, την ματαίωση και την κατά μέτωπο σύγκρουση με την σκληρή πραγματικότητα, με υποκριτικό οίστρο και με δεξιοτεχνική ακρίβεια.. Έξοχη στα σκοτάδια της ηρωίδας, εντυπωσιακή στον μονόλογο για το περίφημο γκρο πλαν του κινηματογράφου, συνταρακτική στην σκηνή που φεύγει αφήνοντας πίσω της τον Τσανς. Ο Τσάνς Γουέην του Όμηρου Πουλάκη διαθέτει την κούφια έπαρση που δίνουν τα νιάτα, η ομορφιά κι ο πληρωμένος έρωτας. Το όνομά του είναι συνώνυμο της τύχης - στην τύχη χρωστά το ότι γεννήθηκε όμορφος. Στο βάθος κρύβεται η δική του τραυματική ιστορία: ο αυταρχικός πατέρας της πρώτης του αγάπης τον διώχνει από την πόλη κι από τότε μοναδικός του πόθος είναι να ξεχωρίσει, να γίνει κάτι καλύτερο από τους άλλους. Ο ηθοποιός είναι εντυπωσιακός στις δραματικές κορυφώσεις, από τον ωμό ρεαλισμό στις λεπτές πτυχώσεις των συναισθημάτων, μέχρι την τελική, απόλυτη και καταστροφική παράδοση του στην απειλή του θανάτου.
Η Αγγελική Μητροπούλου υποδύεται επιτυχώς την εύθραυστη και προδομένη Χέβενλυ Φίνλευ, την πρώτη και μοναδική αγάπη του Τσανς. Η θλίψη έχει διαποτίσει την ψυχή της και η νεκρωμένη επιθυμία έχει γίνει μόνιμη σφραγίδα στο πρόσωπό της, ενώ στα χέρια της κρατά σφιχτά ένα μουσικό κουτί σαν πολύτιμο φυλαχτό απομεινάρι από την παιδική ηλικία, τότε που όλα φάνταζαν πιο αγνά. Είναι μοναδική εξαίρεση μέσα στον ποταμό της διαφθοράς,που την περιβάλλει από παντού (τονίζεται κι από τους σκηνοθετικούς συμβολισμούς - το λευκό μπαλόνι και το ξυλάκι με το λευκό μαλλί της γριάς). Ένα τραγικό πρόσωπο σε διάσταση με την πραγματικότητα ανήμπορο να αναζητήσει μια άλλη, ένα πλάσμα χαμένο κάπου ανάμεσα στη φαντασία και στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Ο Νικόλας Παπαδομιχελάκης, ο αδελφός της Χέβενλυ, παλιός φίλος και ορκισμένος εχθρός του Τσάνς, με ζωή άσωτη κι αποτυχημένη είναι πειστικός στο ρόλο του, πολύ καλός στην σκηνή της παντομίμας.
Ο Αργύρης Γκαγκάνης δίνει μια δυναμική ερμηνεία, στο ρόλο του παραδοσιακά συντηρητικού Αμερικάνου πολιτικού και οικογενειάρχη. Η Βέφη Ρέδη, ως θεία Νόνι, με ωραία θεατρική έκφραση, έδωσε συναισθηματική ένταση στη συνάντηση με τον Τσανς. Ο Λευτέρης Βασιλάκης, αποδίδει με ακρίβεια τον βολεμένο και συμβιβασμένο γιατρό, που κρύβεται πίσω από τα προσχήματα της έντιμης και συνετής ζωής. Ταιριαστή και πιστή στο κλίμα η νοσταλγική μουσική επιμέλεια της Ζηνοβίας Αρβανιτίδη, ενώ οι φωτισμοί του Γιάννη Κατσαρή προσεκτικοί, αποτυπώνουν τη νοσηρή ατμόσφαιρα. Ωραία και προσεγμένα τα σκηνικά, όμορφη παρέμβαση η εναλλαγή μεταξύ των σκηνών.Πολύ ωραία τα κοστούμια, εξαιρετική η δουλειά της Λουκίας.
Ποιος μπορεί τελικά να νικήσει το χρόνο; Όλοι είμαστε έρμαια της αδιάκοπης πορείας προς την δύση και το γλυκό πουλί της νιότης σύντομα πετά μακριά, απογυμνώνοντας τις φοβίες και τις ανασφάλειες μας.
Απόδοση: Μάριος Πλωρίτης
Σκηνοθεσία: Αναστασία Ρεβή
Σκηνικά,Κοστούμια: Μάιρα Βαζαίου
Φώτα: Γιάννης Κατσαρής
Ηχητική,Μουσική επιμέλεια: Ζηνοβία Αρβανιτίδη
Τα κοστούμια της κυρίας Μαραγκού σχεδίασε η ΛΟΥΚΙΑ.
Παίζουν: Κατερίνα Μαραγκού (Αλεξάντρα ντε Λάγκο), Όμηρος Πουλάκης (Τσάνς Γουέην),
Λευτέρης Βασιλάκης (Τζώρτζ Σκάντερ), Αργύρης Γκαγκάνης (Μπος Φίνλευ),
Νικόλας Παπαδομιχελάκης (Τομ Φίνλευ), Αγγελική Μητροπούλου (Χέβενλυ Φίνλευ), Βέφη Ρέδη (Θεία Νόννι)
θέατρο Άλμα, Ακομινάτου 15-17 & Αγ.Κων/νου, Μεταξουργείο τηλ 210 5220100
Τετάρτη & Κυριακή 7 μ.μ. Πέμπτη. 8 μ.μ. Παρασκευή. & Σάββατο 9 μ.μ.
Στη νοσηρή ατμόσφαιρα της επαρχίας, στο Σαίντ Κλάουντ της Φλόριντα, μια άχρωμη κωμόπολη του υπερσυντηρητικού αμερικανικού Νότου, συναντώνται ο Τσανς Γουέην και η Αλεξάντρα ντε Λάγκο, δύο άνθρωποι μόνοι, κυριευμένοι απ’ τους φόβους και τις παραισθήσεις τους. Εκείνος, ένας φιλόδοξος επαγγελματίας εραστής που αδίστακτα κυνηγά το όνειρο του και εκείνη μια σπουδαία ηθοποιός του Hollywood στη δύση της λάμψης της, εξαρτημένη από το αλκοόλ και τις ουσίες. Δυο άνθρωποι ματαιόδοξοι στην πιο οριακή στιγμή της ζωής τους, ακουμπάνε ο ένας επάνω στον άλλο, στην προσπάθειά τους να πνίξουν τα συναισθήματα, τους φόβους, τον πανικό τους για τον χρόνο, που κυλάει και αφήνει τα σημάδια του, όχι μόνο στα πρόσωπά τους αλλά και στις ψυχές τους. Δυο χαμένες ψυχές που βυθίζονται στο αλκοόλ, την κραιπάλη, τους τεχνητούς παραδείσους… που ονειρεύονται το Χόλυγουντ, τη δόξα, την εξουσία και παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Δύο άνθρωποι μόνοι, αφημένοι στη μοίρα και την απόγνωσή τους, στην απώλεια του παραδείσου τους, στην αυτοεξορία τους… Η προσγείωσή τους, όμως, σε μια σκληρή και βίαιη πραγματικότητα, τους αφήνει μετέωρους μέσα στις προσωπικές τους αυταπάτες. Μέσα σ’ ένα βίαιο, ρατσιστικό περιβάλλον όπου κυριαρχεί μόνο το δίκαιο/άδικο του ισχυρού αναμετρώνται με τις επιθυμίες, τα πάθη, το χρόνο και τη μνήμη. Δύο τραγικοί ήρωες, δέσμιοι της ουτοπίας που στο τέλος θα τους κατακρημνίσει.
Ο Τενεσί Ουίλιαμς επεξεργαζόταν το έργο από το 1956. Αρχικά, ήταν δύο διαφορετικά μονόπρακτα. Το ένα διαδραματιζόταν μεταξύ του νεαρού άντρα και της ξεπεσμένης σταρ, ενώ το δεύτερο, με τον τίτλο «Η ροζ κρεβατοκάμαρα», ενέπλεκε στην ιστορία τον διεφθαρμένο πολιτικό. Το 1959 το παρέδωσε ολοκληρωμένο, έχοντας συναινέσει σε αρκετές παραχωρήσεις και συμβιβασμούς από τον φόβο της λογοκρισίας και του πουριτανισμού της εποχής. Ένα έργο που αναφέρεται στο πέρασμα του χρόνου και στη φθορά που ανιχνεύεται στο προσωπείο της ομορφιάς και της νεότητας, στις σχέσεις που τις αγγίζει η επιπολαιότητα και η ματαιοδοξία, στη δύναμη της αγάπης, την αγωνία του ονείρου που ακυρώνεται από το συντηρητικό περιβάλλον και τη βία της πολιτικής των ισχυρών. Πρωτοανέβηκε τον Μάρτιο του ’59 σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν στο Μπρόντγουεϊ, στο Martin Beck Theater, με πρώτη διδάξασα την Τζεραλντίν Πέιτζ στον ρόλο της Αλεξάνδρα ντελ Λάγκο και τον Πολ Νιούμαν στον ρόλο του Τσανς. Στην Ελλάδα η Μελίνα Μερκούρη κατεβαίνει στο υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης τη χειμερινή σεζόν 1959-1960 για να τη σκηνοθετήσει ο Κάρολος Κουν ως Πριγκίπισσα Κοσμονόπολις, με Τσανς τον τελειόφοιτο της σχολής του Κουν, Γιάννη Φέρτη. Η μετάφραση είναι του Μάριου Πλωρίτη και η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι Το 1985, ο Χάρολντ Πίντερ το σκηνοθετεί στο Λονδίνο με τη Λορίν Μπακόλ. Στο μεταξύ, η Μελίνα, τον χειμώνα του 1980, το ανεβάζει για δεύτερη φορά (20 χρόνια μετά την πρώτη φορά), πάλι με τον Φέρτη στο ρόλο του Τσανς και με σκηνοθέτη τον Ζιλ Ντασέν, ενώ τη χειμερινή σεζόν 1990-1991, η Αλίκη Βουγιουκλάκη κάνει την προσωπική της υπέρβαση ως Αλεξάνδρα ντελ Λάγκο με Τσανς τον Κώστα Σπυρόπουλο.
Με την Κατερίνα Μαραγκού και τον Όμηρο Πουλάκη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, η Αναστασία Ρεβή, καλλιτεχνική διευθύντρια της βραβευμένης ομάδας Theatre Lab Company, που ζει και εργάζεται ως σκηνοθέτης στο Λονδίνο εδώ και μία 20ετία, σκηνοθετεί στο Θέατρο Άλμα το «Γλυκό πουλί της νιότης». Η σκηνοθέτης έστησε μια παράσταση με ρυθμό, καλαισθησία, εξαιρετικές ερμηνείες, δικαιώνοντας ένα δύσκολο και αγαπημένο έργο, μεταφέροντας μας στην εποχή του '50, στην ράθυμη και ηδυπαθή ατμόσφαιρα του Αμερικάνικου Νότου. Η Κατερίνα Μαραγκού, έμπειρη πρωταγωνίστρια με μεγάλο θεατρικό ρεπερτόριο, στο μυθικό ρόλο της Αλεξάνδρα Ντε Λάγκο απέδωσε όλη την εύθραυστη ψυχολογία, τον τρόμο του χρόνου, την ματαίωση και την κατά μέτωπο σύγκρουση με την σκληρή πραγματικότητα, με υποκριτικό οίστρο και με δεξιοτεχνική ακρίβεια.. Έξοχη στα σκοτάδια της ηρωίδας, εντυπωσιακή στον μονόλογο για το περίφημο γκρο πλαν του κινηματογράφου, συνταρακτική στην σκηνή που φεύγει αφήνοντας πίσω της τον Τσανς. Ο Τσάνς Γουέην του Όμηρου Πουλάκη διαθέτει την κούφια έπαρση που δίνουν τα νιάτα, η ομορφιά κι ο πληρωμένος έρωτας. Το όνομά του είναι συνώνυμο της τύχης - στην τύχη χρωστά το ότι γεννήθηκε όμορφος. Στο βάθος κρύβεται η δική του τραυματική ιστορία: ο αυταρχικός πατέρας της πρώτης του αγάπης τον διώχνει από την πόλη κι από τότε μοναδικός του πόθος είναι να ξεχωρίσει, να γίνει κάτι καλύτερο από τους άλλους. Ο ηθοποιός είναι εντυπωσιακός στις δραματικές κορυφώσεις, από τον ωμό ρεαλισμό στις λεπτές πτυχώσεις των συναισθημάτων, μέχρι την τελική, απόλυτη και καταστροφική παράδοση του στην απειλή του θανάτου.
Η Αγγελική Μητροπούλου υποδύεται επιτυχώς την εύθραυστη και προδομένη Χέβενλυ Φίνλευ, την πρώτη και μοναδική αγάπη του Τσανς. Η θλίψη έχει διαποτίσει την ψυχή της και η νεκρωμένη επιθυμία έχει γίνει μόνιμη σφραγίδα στο πρόσωπό της, ενώ στα χέρια της κρατά σφιχτά ένα μουσικό κουτί σαν πολύτιμο φυλαχτό απομεινάρι από την παιδική ηλικία, τότε που όλα φάνταζαν πιο αγνά. Είναι μοναδική εξαίρεση μέσα στον ποταμό της διαφθοράς,που την περιβάλλει από παντού (τονίζεται κι από τους σκηνοθετικούς συμβολισμούς - το λευκό μπαλόνι και το ξυλάκι με το λευκό μαλλί της γριάς). Ένα τραγικό πρόσωπο σε διάσταση με την πραγματικότητα ανήμπορο να αναζητήσει μια άλλη, ένα πλάσμα χαμένο κάπου ανάμεσα στη φαντασία και στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Ο Νικόλας Παπαδομιχελάκης, ο αδελφός της Χέβενλυ, παλιός φίλος και ορκισμένος εχθρός του Τσάνς, με ζωή άσωτη κι αποτυχημένη είναι πειστικός στο ρόλο του, πολύ καλός στην σκηνή της παντομίμας.
Ο Αργύρης Γκαγκάνης δίνει μια δυναμική ερμηνεία, στο ρόλο του παραδοσιακά συντηρητικού Αμερικάνου πολιτικού και οικογενειάρχη. Η Βέφη Ρέδη, ως θεία Νόνι, με ωραία θεατρική έκφραση, έδωσε συναισθηματική ένταση στη συνάντηση με τον Τσανς. Ο Λευτέρης Βασιλάκης, αποδίδει με ακρίβεια τον βολεμένο και συμβιβασμένο γιατρό, που κρύβεται πίσω από τα προσχήματα της έντιμης και συνετής ζωής. Ταιριαστή και πιστή στο κλίμα η νοσταλγική μουσική επιμέλεια της Ζηνοβίας Αρβανιτίδη, ενώ οι φωτισμοί του Γιάννη Κατσαρή προσεκτικοί, αποτυπώνουν τη νοσηρή ατμόσφαιρα. Ωραία και προσεγμένα τα σκηνικά, όμορφη παρέμβαση η εναλλαγή μεταξύ των σκηνών.Πολύ ωραία τα κοστούμια, εξαιρετική η δουλειά της Λουκίας.
Ποιος μπορεί τελικά να νικήσει το χρόνο; Όλοι είμαστε έρμαια της αδιάκοπης πορείας προς την δύση και το γλυκό πουλί της νιότης σύντομα πετά μακριά, απογυμνώνοντας τις φοβίες και τις ανασφάλειες μας.
Απόδοση: Μάριος Πλωρίτης
Σκηνοθεσία: Αναστασία Ρεβή
Σκηνικά,Κοστούμια: Μάιρα Βαζαίου
Φώτα: Γιάννης Κατσαρής
Ηχητική,Μουσική επιμέλεια: Ζηνοβία Αρβανιτίδη
Τα κοστούμια της κυρίας Μαραγκού σχεδίασε η ΛΟΥΚΙΑ.
Παίζουν: Κατερίνα Μαραγκού (Αλεξάντρα ντε Λάγκο), Όμηρος Πουλάκης (Τσάνς Γουέην),
Λευτέρης Βασιλάκης (Τζώρτζ Σκάντερ), Αργύρης Γκαγκάνης (Μπος Φίνλευ),
Νικόλας Παπαδομιχελάκης (Τομ Φίνλευ), Αγγελική Μητροπούλου (Χέβενλυ Φίνλευ), Βέφη Ρέδη (Θεία Νόννι)
θέατρο Άλμα, Ακομινάτου 15-17 & Αγ.Κων/νου, Μεταξουργείο τηλ 210 5220100
Τετάρτη & Κυριακή 7 μ.μ. Πέμπτη. 8 μ.μ. Παρασκευή. & Σάββατο 9 μ.μ.