Μοντέλο, ηθοποιός, λαμπερή περσόνα με πράσινα μάτια, ψηλόλιγνη σιλουέτα, εγγονή της κορυφαίας σχεδιάστριας μόδας Elsa Schiaparelli. Κέρδισε τον τίτλο το κορίτσι των 70s από τον Yves Saint Laurent. Αν κάποιος μπορούσε να πείσει πως αξίζει να δώσεις μια ευκαιρία σε μια κάλτσα και μια γόβα μαζί, αυτή θα μπορούσε να είναι η Marisa Berenson.
Γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1947 (ηλικία 70),στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας της, o Ρόμπερτ Λ. Μπέρενσον, ήταν ένας Αμερικανός διπλωμάτης. Η μητέρα της ήταν η κόμισσα Μαρία Λουίζα Ιβόν Ράντα ντε Βεντ ντε Κέρλορ, κατά κόσμον Γκογκό Σκιαπαρέλι, και η γιαγιά της, η θρυλική σχεδιάστρια Έλσα Σκιαπαρέλι, μετέτρεψε τα «όνειρα» των σουρεαλιστών, του Σαλβαδόρ Νταλί και του Αλμπέρτο Τζιακομέτι σε ρούχα ενώνοντας με μοναδικό τρόπο τις τελίτσες ανάμεσα στην υψηλή μόδα και την τέχνη. Ο παππούς της, ο κόμης Βίλχελμ ντε Βεντ ντε Κέρλορ, ήταν γνωστό μέντιουμ και θεοσοφιστής, ενώ ο πατέρας της μητέρας της, ο Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι, αστρονόμος και ένας από τους πρώτους παρατηρητές των «καναλιών» του πλανήτη Άρη. Για την ιδιαίτερη γοητεία και ζωή της γεννημένης το 1947 Βιτόρια Μαρίζα Σκιαπαρέλι Μπέρενσον, όπως είναι το πλήρες όνομά της, δεν χρειάστηκε να συνωμοτήσει το Σύμπαν όπως για τους «κοινούς θνητούς» προκειμένου να αποκτήσει την αύρα του μύθου. Το είχαν κάνει πριν από αυτήν γι' αυτήν οι λιθουανικές, ιταλικές, αιγυπτιακές, ελβετικές και γαλλικές ρίζες ενός εκλεκτικού και τόσο ποικίλου οικογενειακού δέντρου που θα οδηγούσε οποιονδήποτε άλλο στην τρέλα.
ΟΙ ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ
«Δεν έχω ελληνικές ρίζες αλλά ο πατέρας μου εργαζόταν ως επικεφαλής των ναυτιλιακών εταιριών του Αριστοτέλη Ωνάση. Ο Ωνάσης ήταν και νονός της αδελφής μου. Έχω πολύ έντονες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια τόσο από τον Αριστοτέλη όσο και από τη Χριστίνα και τον Αλέξανδρο. Μεγάλωσα μαζί τους και ήμαστε ιδιαίτερα συνδεδεμένοι», λέει η ίδια ξετυλίγοντας το ατέλειωτο κουβάρι των διασταυρώσεων της ζωής της με μερικούς από τους πιο λαμπερούς ανθρώπους του περασμένου αιώνα. Τα παιδικά της χρόνια πέρασαν ανάμεσα στα πιο ακριβά σχολεία της Ευρώπης, τη Νέα Υόρκη και τους διάσημους καλεσμένους στα χριστουγεννιάτικα πάρτι των γονιών της, όπως η Γκρέτα Γκάρμπο, ο Ντερκ Μπόγκαρτ, η Όντρεϊ Χέπμπορν, ο Τζιν Κέλι που την έμαθε να χορεύει. Το πρώτο της εξώφυλλο περιοδικού το έκανε στην ηλικία των 5 χρόνων μαζί με την αδελφή της Μπέρι, ντυμένες με κατακόκκινες δημιουργίες της γιαγιάς τους Έλσα για το αμερικανικό Elle. Ένα χρόνο αργότερα θα ακολουθούσε κι άλλο κάνοντάς τη να πάρει την εκδίκησή της από τους συμμαθητές της που τη φωνάζουν Όλιβ Όιλ εξαιτίας του ύψους και των κιλών της. Η λαμπερή εικόνα της Μαρίζα διαψεύδει πανηγυρικά την Ιλέιν Φορντ του γνωστού πρακτορείου μόντελινγκ που την έχει απορρίψει λέγοντάς της «δεν πρόκειται ποτέ σου να καταφέρεις να γίνεις μοντέλο, δεν έχεις τα προσόντα». Η ξέφρενη κοσμική ζωή τη χρίζει «Βασίλισσα της νυχτερινής σκηνής», «Απόλυτο κορίτσι των '70s», όπως την είχε αποκαλέσει ο Ιβ Σεν Λοράν, «σεισμογράφο που καταγράφει κάθε δόνηση, μόδα, μαγαζί που πρέπει να επισκεφθείς και λουκ που πρέπει να αποκτήσεις», όπως την περιγράφει σε ένα άρθρο του 1972 το Harper's Bazaar. Τα ατέλειωτα βράδια της κυλούν παρέα με τον Άντι Γουόρχολ και τον Τρούμαν Καπότε στον παραισθησιογόνο κόσμο του Studio 54.
«Δεν έχω ελληνικές ρίζες αλλά ο πατέρας μου εργαζόταν ως επικεφαλής των ναυτιλιακών εταιριών του Αριστοτέλη Ωνάση. Ο Ωνάσης ήταν και νονός της αδελφής μου. Έχω πολύ έντονες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια τόσο από τον Αριστοτέλη όσο και από τη Χριστίνα και τον Αλέξανδρο. Μεγάλωσα μαζί τους και ήμαστε ιδιαίτερα συνδεδεμένοι», λέει η ίδια ξετυλίγοντας το ατέλειωτο κουβάρι των διασταυρώσεων της ζωής της με μερικούς από τους πιο λαμπερούς ανθρώπους του περασμένου αιώνα. Τα παιδικά της χρόνια πέρασαν ανάμεσα στα πιο ακριβά σχολεία της Ευρώπης, τη Νέα Υόρκη και τους διάσημους καλεσμένους στα χριστουγεννιάτικα πάρτι των γονιών της, όπως η Γκρέτα Γκάρμπο, ο Ντερκ Μπόγκαρτ, η Όντρεϊ Χέπμπορν, ο Τζιν Κέλι που την έμαθε να χορεύει. Το πρώτο της εξώφυλλο περιοδικού το έκανε στην ηλικία των 5 χρόνων μαζί με την αδελφή της Μπέρι, ντυμένες με κατακόκκινες δημιουργίες της γιαγιάς τους Έλσα για το αμερικανικό Elle. Ένα χρόνο αργότερα θα ακολουθούσε κι άλλο κάνοντάς τη να πάρει την εκδίκησή της από τους συμμαθητές της που τη φωνάζουν Όλιβ Όιλ εξαιτίας του ύψους και των κιλών της. Η λαμπερή εικόνα της Μαρίζα διαψεύδει πανηγυρικά την Ιλέιν Φορντ του γνωστού πρακτορείου μόντελινγκ που την έχει απορρίψει λέγοντάς της «δεν πρόκειται ποτέ σου να καταφέρεις να γίνεις μοντέλο, δεν έχεις τα προσόντα». Η ξέφρενη κοσμική ζωή τη χρίζει «Βασίλισσα της νυχτερινής σκηνής», «Απόλυτο κορίτσι των '70s», όπως την είχε αποκαλέσει ο Ιβ Σεν Λοράν, «σεισμογράφο που καταγράφει κάθε δόνηση, μόδα, μαγαζί που πρέπει να επισκεφθείς και λουκ που πρέπει να αποκτήσεις», όπως την περιγράφει σε ένα άρθρο του 1972 το Harper's Bazaar. Τα ατέλειωτα βράδια της κυλούν παρέα με τον Άντι Γουόρχολ και τον Τρούμαν Καπότε στον παραισθησιογόνο κόσμο του Studio 54.
Είναι φίλη της Νταϊάνα Βρίλαντ, της θρυλικής διευθυντικής ατμομηχανής της αμερικανικής Vogue, στην οποία εργάζεται ως φωτογράφος και η αδελφή της Μαρίζα, η Μπέρι Πέρκινς, σύζυγος του ηθοποιού Άντονι Πέρκινς. H Μπέρι είναι μία από τους επιβάτες του πρώτου αεροπλάνου που χτυπάει τους Δίδυμους Πύργους το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου. Κατά τη διάρκεια των επιθέσεων η Μαρίζα βρίσκεται και αυτή σε ένα αεροπλάνο ταξιδεύοντας από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη. Σε μία συνέντευξή της στο CBS περιγράφει το πώς ώρες αργότερα όταν προσγειώνεται στον Καναδά -μετά την επίθεση στον πρώτο πύργο όλες οι πτήσεις εκτρέπονται εκεί- μαθαίνει το τραγικό νέο του χαμού της αδελφής της από ένα τηλεφώνημα στην κόρη της.
ΖΩΗ ΑΠΟ ΣΕΛΙΛΟϊΝΤ
Από τα εξώφυλλα, τις πασαρέλες, τη νυχτερινή σκηνή και το διεθνές τζετ σετ βρέθηκε στα πλατό των μεγαλύτερων σκηνοθετών της εποχής της. Από το 1971 και την εμφάνισή της στο Θάνατος στη Βενετία του Λουκίνο Βισκόντι ως το Καμπαρέ του Μπομπ Φόσι το 1972 και την ερμηνεία της ως λαίδη Λίντον στο πλευρό του Ράιαν Ο Νιλ στον αριστουργηματικό Μπάρι Λίντον του «δύσκολου» Στάνλεϊ Κιούμπρικ η Μαρίζα συνδέει τα πανέμορφα χαρακτηριστικά της με ρόλους ορόσημα που μετατρέπουν το πλούσιο και χαϊδεμένο it girl της πασαρέλας και της κοσμικής ζωής σε μούσα των σινεφίλ. «Ήμουν ιδιαίτερα τυχερή όσον αφορά τους σκηνοθέτες με τους οποίους διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας και με επέλεξαν για τις ταινίες τους. Αν και η λέξη "τυχερή" δεν είναι η καλύτερη γιατί δεν πιστεύω στην τύχη, πιστεύω στο πεπρωμένο. Ένα τυχερό πεπρωμένο που ξεκίνησε πολύ νωρίς, όταν ο Λουκίνο Βισκόντι με επέλεξε για το Θάνατος στη Βενετία. Ο Βισκόντι υπήρξε ο μέντοράς μου, αυτός που με υποστήριξε και μου έδωσε κουράγιο», επισημαίνει χωρίς να ξεχάσει να αναφερθεί και στο «δώρο» της συνεργασίας της με τον Κιούμπρικ. «Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ δεν ήταν δύσκολος άνθρωπος όπως τον περιγράφουν συνήθως. Ήταν απλά ιδιοφυής, διεξοδικός και τελειομανής με έναν τρόπο που σε έκανε να λατρεύεις να δουλεύεις μαζί του γιατί ήθελε να σου βγάλει τον καλύτερό σου εαυτό. Είναι σημαντικό να επιδιώκεις το καλύτερο σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου».
ΖΩΗ ΑΠΟ ΣΕΛΙΛΟϊΝΤ
Από τα εξώφυλλα, τις πασαρέλες, τη νυχτερινή σκηνή και το διεθνές τζετ σετ βρέθηκε στα πλατό των μεγαλύτερων σκηνοθετών της εποχής της. Από το 1971 και την εμφάνισή της στο Θάνατος στη Βενετία του Λουκίνο Βισκόντι ως το Καμπαρέ του Μπομπ Φόσι το 1972 και την ερμηνεία της ως λαίδη Λίντον στο πλευρό του Ράιαν Ο Νιλ στον αριστουργηματικό Μπάρι Λίντον του «δύσκολου» Στάνλεϊ Κιούμπρικ η Μαρίζα συνδέει τα πανέμορφα χαρακτηριστικά της με ρόλους ορόσημα που μετατρέπουν το πλούσιο και χαϊδεμένο it girl της πασαρέλας και της κοσμικής ζωής σε μούσα των σινεφίλ. «Ήμουν ιδιαίτερα τυχερή όσον αφορά τους σκηνοθέτες με τους οποίους διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας και με επέλεξαν για τις ταινίες τους. Αν και η λέξη "τυχερή" δεν είναι η καλύτερη γιατί δεν πιστεύω στην τύχη, πιστεύω στο πεπρωμένο. Ένα τυχερό πεπρωμένο που ξεκίνησε πολύ νωρίς, όταν ο Λουκίνο Βισκόντι με επέλεξε για το Θάνατος στη Βενετία. Ο Βισκόντι υπήρξε ο μέντοράς μου, αυτός που με υποστήριξε και μου έδωσε κουράγιο», επισημαίνει χωρίς να ξεχάσει να αναφερθεί και στο «δώρο» της συνεργασίας της με τον Κιούμπρικ. «Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ δεν ήταν δύσκολος άνθρωπος όπως τον περιγράφουν συνήθως. Ήταν απλά ιδιοφυής, διεξοδικός και τελειομανής με έναν τρόπο που σε έκανε να λατρεύεις να δουλεύεις μαζί του γιατί ήθελε να σου βγάλει τον καλύτερό σου εαυτό. Είναι σημαντικό να επιδιώκεις το καλύτερο σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου».
ΜΥΘΙΚΑ ΕΝΣΤΑΝΤΑΝΕ
Το φωτογραφικό βιβλίο της A Life in Pictures που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Rizzoli με τη βοήθεια στην επιμέλεια του υλικού, μεταξύ άλλων, του διάσημου φωτογράφου Στίβεν Μαϊζέλ,, είναι ένα λεύκωμα που αφηγείται τη συναρπαστική ζωή της και τις συνεχείς μεταμορφώσεις της μέσα από μια μοναδική συλλογή φωτογραφίσεων μόδας -από την Ινδία και την Αυστραλία μέχρι το Μαυρίκιο και το Ιράν-, γυρισμάτων και εξωφύλλων περιοδικών που το υπογράφουν ονόματα όπως ο Χέλμουτ Νιούτον, ο Ρόμπερτ Μέιπλθορπ, ο Ρίτσαρντ Άβεντον και η Νταϊάν φον Φίρστενμπεργκ. Δίπλα στις φωτογραφίες μόδας βρίσκουμε προσωπικές στιγμές από τους γάμους της αλλά και ενσταντανέ με τους διάσημους φίλους της. «Πάντα φρόντιζα να διατηρώ ταυτόχρονα και μια αποκλειστικά ιδιωτική πλευρά. Οφείλεις να το κάνεις αυτό προκειμένου να προστατευτείς γιατί διαφορετικά καταλήγεις εύκολη λεία για παντός είδους βρώση»,και αυτή είναι η απάντηση της, για το πώς κατάφερε να διατηρήσει το μύθο της ύστερα από μια τόσο εκτεθειμένη στη δημοσιότητα ιδιωτική ζωή, γεμάτη θυελλώδεις σχέσεις: η «συντροφιά» της με το μεγαλοτραπεζίτη βαρόνο Νταβίντ Ρενέ Τζέιμς ντε Ροτσίλντ στις αρχές της δεκαετίας του '70, ο μεγάλος της έρωτας με τον ηθοποιό Χέλμουτ Μπέργκερ, ο πρώτος γάμος της με το βιομήχανο Τζέιμς Ράνταλ το 1976 -το νυφικό της το είχε σχεδιάσει o Valentino, ενώ φωτογραφίες τραβούσε ο Άντι Γουόρχολ- και η γέννηση της κόρης τους Στάρλαϊτ Μέλοντι ένα χρόνο αργότερα. Ο δεύτερος γάμος της με το δικηγόρο Άαρον Ρίτσαρντ Γκόλουπ -στο γαμπρό την παρέδωσε ο αδελφικός φίλος της και διάσημος σχεδιαστής Χάλστον- που διήρκεσε από το 1982 μέχρι το 1987 και που στην αίτηση διαζυγίου εκείνος διεκδίκησε μερίδιο από τα κέρδη της επιτυχημένης καριέρας της συζύγου του στην ηθοποιία και στο μόντελινγκ που αποκτήθηκαν τα πέντε χρόνια του γάμου τους θεωρώντας τα γαμήλια περιουσία. «Δεν θα μπορούσα να περιγράψω τη ζωή μου σε μια παράγραφο. Αυτή ήταν και η ανάγκη που με ώθησε να εκδώσω το A Life in Pictures, αν και δεν μου αρέσει να ζω εγκλωβισμένη στο παρελθόν. Μπορεί κάποιοι να ζουν στο δικό μου παρελθόν αλλά εγώ δεν κατοικώ εκεί. Ζω για το τώρα και το μέλλον»,
Το φωτογραφικό βιβλίο της A Life in Pictures που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Rizzoli με τη βοήθεια στην επιμέλεια του υλικού, μεταξύ άλλων, του διάσημου φωτογράφου Στίβεν Μαϊζέλ,, είναι ένα λεύκωμα που αφηγείται τη συναρπαστική ζωή της και τις συνεχείς μεταμορφώσεις της μέσα από μια μοναδική συλλογή φωτογραφίσεων μόδας -από την Ινδία και την Αυστραλία μέχρι το Μαυρίκιο και το Ιράν-, γυρισμάτων και εξωφύλλων περιοδικών που το υπογράφουν ονόματα όπως ο Χέλμουτ Νιούτον, ο Ρόμπερτ Μέιπλθορπ, ο Ρίτσαρντ Άβεντον και η Νταϊάν φον Φίρστενμπεργκ. Δίπλα στις φωτογραφίες μόδας βρίσκουμε προσωπικές στιγμές από τους γάμους της αλλά και ενσταντανέ με τους διάσημους φίλους της. «Πάντα φρόντιζα να διατηρώ ταυτόχρονα και μια αποκλειστικά ιδιωτική πλευρά. Οφείλεις να το κάνεις αυτό προκειμένου να προστατευτείς γιατί διαφορετικά καταλήγεις εύκολη λεία για παντός είδους βρώση»,και αυτή είναι η απάντηση της, για το πώς κατάφερε να διατηρήσει το μύθο της ύστερα από μια τόσο εκτεθειμένη στη δημοσιότητα ιδιωτική ζωή, γεμάτη θυελλώδεις σχέσεις: η «συντροφιά» της με το μεγαλοτραπεζίτη βαρόνο Νταβίντ Ρενέ Τζέιμς ντε Ροτσίλντ στις αρχές της δεκαετίας του '70, ο μεγάλος της έρωτας με τον ηθοποιό Χέλμουτ Μπέργκερ, ο πρώτος γάμος της με το βιομήχανο Τζέιμς Ράνταλ το 1976 -το νυφικό της το είχε σχεδιάσει o Valentino, ενώ φωτογραφίες τραβούσε ο Άντι Γουόρχολ- και η γέννηση της κόρης τους Στάρλαϊτ Μέλοντι ένα χρόνο αργότερα. Ο δεύτερος γάμος της με το δικηγόρο Άαρον Ρίτσαρντ Γκόλουπ -στο γαμπρό την παρέδωσε ο αδελφικός φίλος της και διάσημος σχεδιαστής Χάλστον- που διήρκεσε από το 1982 μέχρι το 1987 και που στην αίτηση διαζυγίου εκείνος διεκδίκησε μερίδιο από τα κέρδη της επιτυχημένης καριέρας της συζύγου του στην ηθοποιία και στο μόντελινγκ που αποκτήθηκαν τα πέντε χρόνια του γάμου τους θεωρώντας τα γαμήλια περιουσία. «Δεν θα μπορούσα να περιγράψω τη ζωή μου σε μια παράγραφο. Αυτή ήταν και η ανάγκη που με ώθησε να εκδώσω το A Life in Pictures, αν και δεν μου αρέσει να ζω εγκλωβισμένη στο παρελθόν. Μπορεί κάποιοι να ζουν στο δικό μου παρελθόν αλλά εγώ δεν κατοικώ εκεί. Ζω για το τώρα και το μέλλον»,