Το μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ βραβεύτηκε με Πούλιτζερ και η ταινία του Ντέιβιντ Ο'Σέλζνικ έλαβε 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ αποσπώντας, στις 29 Φεβρουαρίου 1940, τα 10 από αυτά. Ο αριθμός ρεκόρ βραβείων που σημείωσε διατηρήθηκε για 20 ολόκληρα χρόνια, ενώ το ρεκόρ υποψηφιοτήτων κατάφεραν μόνο μετά από πολύ καιρό να το ξεπεράσουν το «Όλα για την Εύα» και ο «Τιτανικός», αποσπώντας 14 υποψηφιότητες.
Το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» έμεινε στην ιστορία ως ένα έπος που σημάδεψε τα «χρυσά χρόνια» του Χόλυγουντ. Η έκταση και η τεχνική αρτιότητα της ταινίας αγγίζει άνετα τις σημερινές κινηματογραφικές παραγωγές. Όσο μεγάλη όμως ήταν η επιτυχία της, άλλο τόσο χρειάστηκε για να «πείσει» τους ανθρώπους της μεγάλης οθόνης να την αναλάβουν. Πολλοί επιχειρηματίες καταδίκασαν το εγχείρημα της μεταφοράς του βιβλίου στον κινηματογράφο, μέχρι που ο Σέλζνικ μετά από παρότρυνση πήρε το ρίσκο και αγόρασε τα δικαιώματα έναντι 50.000 δολαρίων ένα μήνα μετά την έκδοση του μυθιστορήματος, το 1936. Ο παραγωγός ωστόσο, παρέμενε ανήσυχος για την ευστοχία της επένδυσής του. Για τρία ολόκληρα χρόνια άλλαξε τρεις σκηνοθέτες και άλλους τόσους σεναριογράφους, ενώ για την ανεύρεση των κατάλληλων κεντρικών ηθοποιών ασχολήθηκε ενεργά ο ίδιος, κάνοντας δυο χρόνια για να καταλήξει στις επιλογές του.
Και κάπου εδώ μπαίνει στο σκηνικό η Βίβιαν Λι, την οποία ο Σέλζνικ είχε παρακολουθήσει σε ταινίες και τη θεωρούσε υπέροχη. Παρ’ όλα αυτά, πίστευε πως η βρετανική της προφορά ερχόταν σε αντίθεση με το χαρακτήρα της Σκάρλετ Ο' Χάρα. Η Λι επέμεινε, πέρασε από ακρόαση, έπεισε τον παραγωγό πως η προφορά δε θα αποτελούσε πρόβλημα και τελικώς πήρε το ρόλο. Και επιτέλους η ταινία προβάλλεται για πρώτη φορά. Ήταν μία λαμπρή πρεμιέρα στην Ατλάντα της Τζόρτζια των ΗΠΑ, ο Κυβερνήτης της οποίας κήρυξε την ημέρα εκείνη επίσημη αργία! Από τις 15 Δεκέμβρη 1939, όταν δηλαδή έγινε η προβολή και ως τον Ιούνιο του 1940, είχαν εξαντληθεί προκαταβολικά όλα τα εισιτήρια. Μόνο περιορισμένος αριθμός θεατών αξιώθηκε να την παρακολουθήσει. Η ταινία βγήκε αμέσως στην Αγγλία και προβαλλόταν συνεχώς για 4 χρόνια. Αν και κινδύνεψε να χαρακτηριστεί ως ανάλαφρη και χτισμένη πάνω στη φόρμα της κλασικής σαπουνόπερας ταινία, το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» ξετυλίγει τους ανθρώπινους χαρακτήρες που τους επηρεάζει ο πόλεμος και τους σφραγίζει ο θάνατος. Πάθη και όνειρα μεταλλάσσονται μέσα από τις έντονες ερωτικές σχέσεις και τις σχέσεις εξουσίας. Νέοι που προσπαθούν να ωριμάσουν συναισθηματικά μέσα σε μία μάχη όπου μόνο οι σκληροί επιβιώνουν και οι ευαίσθητοι ισοπεδώνονται.. Η θρυλική ατάκα της Σκάρλετ Ο’Χάρα «Άλλωστε, αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα» έμεινε στην ιστορία να ατενίζει με διαφορετικό τρόπο τη δύση ενός κόσμου που φλέγεται και σβήνει. Ο Αμερικανικός Εμφύλιος και τα επακόλουθά του μένουν να παρακολουθούνται μέσα από τα μάτια των λευκών Νοτίων. Τα δεινά και οι καταστροφές που προκάλεσαν η ιδιοτέλεια, η ματαιοδοξία και η εμπάθεια των ανθρώπων, όρισαν την πορεία του τόπου και χάραξαν τις ζωές των ανθρώπων του. Το "Όσα Παίρνει ο Άνεμος" ψηφίστηκε το 1989 από το People’s Choice Awards στις ΗΠΑ ως η δημοφιλέστερη ταινία όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία.
Το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» έμεινε στην ιστορία ως ένα έπος που σημάδεψε τα «χρυσά χρόνια» του Χόλυγουντ. Η έκταση και η τεχνική αρτιότητα της ταινίας αγγίζει άνετα τις σημερινές κινηματογραφικές παραγωγές. Όσο μεγάλη όμως ήταν η επιτυχία της, άλλο τόσο χρειάστηκε για να «πείσει» τους ανθρώπους της μεγάλης οθόνης να την αναλάβουν. Πολλοί επιχειρηματίες καταδίκασαν το εγχείρημα της μεταφοράς του βιβλίου στον κινηματογράφο, μέχρι που ο Σέλζνικ μετά από παρότρυνση πήρε το ρίσκο και αγόρασε τα δικαιώματα έναντι 50.000 δολαρίων ένα μήνα μετά την έκδοση του μυθιστορήματος, το 1936. Ο παραγωγός ωστόσο, παρέμενε ανήσυχος για την ευστοχία της επένδυσής του. Για τρία ολόκληρα χρόνια άλλαξε τρεις σκηνοθέτες και άλλους τόσους σεναριογράφους, ενώ για την ανεύρεση των κατάλληλων κεντρικών ηθοποιών ασχολήθηκε ενεργά ο ίδιος, κάνοντας δυο χρόνια για να καταλήξει στις επιλογές του.
Και κάπου εδώ μπαίνει στο σκηνικό η Βίβιαν Λι, την οποία ο Σέλζνικ είχε παρακολουθήσει σε ταινίες και τη θεωρούσε υπέροχη. Παρ’ όλα αυτά, πίστευε πως η βρετανική της προφορά ερχόταν σε αντίθεση με το χαρακτήρα της Σκάρλετ Ο' Χάρα. Η Λι επέμεινε, πέρασε από ακρόαση, έπεισε τον παραγωγό πως η προφορά δε θα αποτελούσε πρόβλημα και τελικώς πήρε το ρόλο. Και επιτέλους η ταινία προβάλλεται για πρώτη φορά. Ήταν μία λαμπρή πρεμιέρα στην Ατλάντα της Τζόρτζια των ΗΠΑ, ο Κυβερνήτης της οποίας κήρυξε την ημέρα εκείνη επίσημη αργία! Από τις 15 Δεκέμβρη 1939, όταν δηλαδή έγινε η προβολή και ως τον Ιούνιο του 1940, είχαν εξαντληθεί προκαταβολικά όλα τα εισιτήρια. Μόνο περιορισμένος αριθμός θεατών αξιώθηκε να την παρακολουθήσει. Η ταινία βγήκε αμέσως στην Αγγλία και προβαλλόταν συνεχώς για 4 χρόνια. Αν και κινδύνεψε να χαρακτηριστεί ως ανάλαφρη και χτισμένη πάνω στη φόρμα της κλασικής σαπουνόπερας ταινία, το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» ξετυλίγει τους ανθρώπινους χαρακτήρες που τους επηρεάζει ο πόλεμος και τους σφραγίζει ο θάνατος. Πάθη και όνειρα μεταλλάσσονται μέσα από τις έντονες ερωτικές σχέσεις και τις σχέσεις εξουσίας. Νέοι που προσπαθούν να ωριμάσουν συναισθηματικά μέσα σε μία μάχη όπου μόνο οι σκληροί επιβιώνουν και οι ευαίσθητοι ισοπεδώνονται.. Η θρυλική ατάκα της Σκάρλετ Ο’Χάρα «Άλλωστε, αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα» έμεινε στην ιστορία να ατενίζει με διαφορετικό τρόπο τη δύση ενός κόσμου που φλέγεται και σβήνει. Ο Αμερικανικός Εμφύλιος και τα επακόλουθά του μένουν να παρακολουθούνται μέσα από τα μάτια των λευκών Νοτίων. Τα δεινά και οι καταστροφές που προκάλεσαν η ιδιοτέλεια, η ματαιοδοξία και η εμπάθεια των ανθρώπων, όρισαν την πορεία του τόπου και χάραξαν τις ζωές των ανθρώπων του. Το "Όσα Παίρνει ο Άνεμος" ψηφίστηκε το 1989 από το People’s Choice Awards στις ΗΠΑ ως η δημοφιλέστερη ταινία όλων των εποχών με τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία.
Οι ρόλοι
Η νεοσύστατη εταιρία του Σέλζνικ δεν είχε στην κατοχή της κανέναν μεγάλο αστέρα της εποχής, κάτι που τον ανάγκαζε να δανειστεί ηθοποιούς από άλλες εταιρίες. Σύμφωνα με δημοψήφισμα, το αμερικανικό κοινό ήθελε τον "Βασιλιά του Χόλυγουντ", Κλαρκ Γκέιμπλ, για το ρόλο του Ρετ Μπάτλερ, αλλά ο Γκέιμπλ ανήκε στο δυναμικό της εταιρίας Metro-Goldwyn-Mayer. Ο Σέλζνικ δεν ήθελε να δανειστεί τίποτα από την εταιρία του πεθερού του, Λούι Μπι Μάγιερ. Η πρώτη του όμως επιλογή, ο Γκάρι Κούπερ, απέρριψε το ρόλο. Ο Τζακ Γουόρνερ προσφέρθηκε να βοηθήσει τον Σέλζνικ παραχωρώντας του τη Μπέτι Ντέιβις, τον Έρολ Φλιν και την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ, με αντάλλαγμα τα δικαιώματα της διανομής στις Η.Π.Α. Ο Σέλζνικ θεωρούσε ότι ο Φλιν ήταν ακατάλληλος για το ρόλο και αποφάσισε να δανειστεί τον Κλαρκ Γκέιμπλ από την MGM, με αντάλλαγμα το 50% των κερδών της ταινίας. Υποψήφιες για το ρόλο της Σκάρλετ ήταν οι Τζιν Άρθουρ, Λουσίλ Μπολ, Ταλούλα Μπάνκχεντ, Μπέτι Ντέιβις, Κάθριν Χέπμπορν, Τζόαν Κρόφορντ, Φράνσις Ντι,Τζόαν Φοντέιν, Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Νόρμα Σίρερ, Μάργκαρετ Σάλαβαν, Λάνα Τέρνερ, Κάρολ Λόμπαρντ, Πολέτ Γκοντάρ, Σούζαν Χέιγουορντ, Κάρλα Μπόου, Τζόαν Μπένετ, Μερλ Όμπερον, Λορέτα Γιανγκ και Μύριαμ Χόπκινς. Δημοψήφισμα του κοινού έδινε τη Μπέτι Ντέιβις ως φαβορί, ενώ η Μάργκαρετ Μίτσελ θεωρούσε καταλληλότερη τη Μύριαμ Χόπκινς. Η Χόπκινς ήδη στα 35 της θεωρήθηκε μεγάλη για το ρόλο. Ο Σέλζνικ, που είχε δει τη Βίβιαν Λι στις ταινίες Μέσα από τις φλόγες και Ατίθασα νιάτα, τη θεωρούσε υπέροχη, αλλά η βρετανική της προφορά δεν ταίριαζε στο χαρακτήρα της Σκάρλετ Ο' Χάρα. Ο Αμερικανός ατζέντης της Λι, ήταν ο αντιπρόσωπος στην Αγγλία του πρακτορείου ταλέντων του Μάιρον Σέλζνικ, αδελφού του παραγωγού του Όσα παίρνει ο άνεμος Ντέιβιντ Ο' Σέλζνικ. Τον Φεβρουάριο του 1938, η Λι ζήτησε να περάσει από ακρόαση για το ρόλο της Σκάρλετ. Όταν Μάιρον Σέλζνικ, που αντιπροσώπευε τον Λόρενς Ολίβιε, συναντήθηκε με τη Λι, κατάλαβε ότι διέθετε όλα τα χαρίσματα που απαιτούσε ο ρόλος. Η Λι είχε συμβόλαιο με τον Άγγλο σκηνοθέτη Αλεξάντερ Κόρντα, με τον οποίο ο Σέλζνικ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις που αφορούσαν τον δανεισμό της Λι για το "Όσα παίρνει ο άνεμος" . Ο Μάιρον κάλεσε τη Λι και τον Ολίβιε στο σετ, όπου κινηματογραφούσαν την πυρκαγιά της Ατλάντα. Εκεί ανάμεσα στις φλόγες, ο Μάιρον προσφώνησε τη Λι, λέγοντας στον αδελφό του: "! Σου παρουσιάζω τη Σκάρλετ Ο' Χάρα". Την επόμενη ημέρα, η Λι διάβασε μια σκηνή για το Σέλζνικ, ο οποίος έγραψε στη σύζυγο του: Από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, βρέθηκε η Σκάρλετ και είναι πάρα πολύ καλή. Οι επικρατέστερες για το ρόλο αυτή τη στιγμή είναι: η Πολέτ Γκοντάρ, η Τζιν Άρθουρ, η Τζόαν Μπένετ και η Βίβιαν Λι. Ο σκηνοθέτης, Τζορτζ Κιούκορ, εντυπωσιάστηκε από τη ζωντάνια της Λι και συμφώνησε με το Σέλζνικ και λίγες μέρες αργότερα ο ρόλος ανατέθηκε στη Λι. Ο Σέλζνικ προσέλαβε τον Λέσλι Χάουαρντ για το ρόλο του Άσλεϊ Γουίλκς και την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ για το ρόλο της Μέλανι Χάμιλτον και τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1939.
Η νεοσύστατη εταιρία του Σέλζνικ δεν είχε στην κατοχή της κανέναν μεγάλο αστέρα της εποχής, κάτι που τον ανάγκαζε να δανειστεί ηθοποιούς από άλλες εταιρίες. Σύμφωνα με δημοψήφισμα, το αμερικανικό κοινό ήθελε τον "Βασιλιά του Χόλυγουντ", Κλαρκ Γκέιμπλ, για το ρόλο του Ρετ Μπάτλερ, αλλά ο Γκέιμπλ ανήκε στο δυναμικό της εταιρίας Metro-Goldwyn-Mayer. Ο Σέλζνικ δεν ήθελε να δανειστεί τίποτα από την εταιρία του πεθερού του, Λούι Μπι Μάγιερ. Η πρώτη του όμως επιλογή, ο Γκάρι Κούπερ, απέρριψε το ρόλο. Ο Τζακ Γουόρνερ προσφέρθηκε να βοηθήσει τον Σέλζνικ παραχωρώντας του τη Μπέτι Ντέιβις, τον Έρολ Φλιν και την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ, με αντάλλαγμα τα δικαιώματα της διανομής στις Η.Π.Α. Ο Σέλζνικ θεωρούσε ότι ο Φλιν ήταν ακατάλληλος για το ρόλο και αποφάσισε να δανειστεί τον Κλαρκ Γκέιμπλ από την MGM, με αντάλλαγμα το 50% των κερδών της ταινίας. Υποψήφιες για το ρόλο της Σκάρλετ ήταν οι Τζιν Άρθουρ, Λουσίλ Μπολ, Ταλούλα Μπάνκχεντ, Μπέτι Ντέιβις, Κάθριν Χέπμπορν, Τζόαν Κρόφορντ, Φράνσις Ντι,Τζόαν Φοντέιν, Μπάρμπαρα Στάνγουικ, Νόρμα Σίρερ, Μάργκαρετ Σάλαβαν, Λάνα Τέρνερ, Κάρολ Λόμπαρντ, Πολέτ Γκοντάρ, Σούζαν Χέιγουορντ, Κάρλα Μπόου, Τζόαν Μπένετ, Μερλ Όμπερον, Λορέτα Γιανγκ και Μύριαμ Χόπκινς. Δημοψήφισμα του κοινού έδινε τη Μπέτι Ντέιβις ως φαβορί, ενώ η Μάργκαρετ Μίτσελ θεωρούσε καταλληλότερη τη Μύριαμ Χόπκινς. Η Χόπκινς ήδη στα 35 της θεωρήθηκε μεγάλη για το ρόλο. Ο Σέλζνικ, που είχε δει τη Βίβιαν Λι στις ταινίες Μέσα από τις φλόγες και Ατίθασα νιάτα, τη θεωρούσε υπέροχη, αλλά η βρετανική της προφορά δεν ταίριαζε στο χαρακτήρα της Σκάρλετ Ο' Χάρα. Ο Αμερικανός ατζέντης της Λι, ήταν ο αντιπρόσωπος στην Αγγλία του πρακτορείου ταλέντων του Μάιρον Σέλζνικ, αδελφού του παραγωγού του Όσα παίρνει ο άνεμος Ντέιβιντ Ο' Σέλζνικ. Τον Φεβρουάριο του 1938, η Λι ζήτησε να περάσει από ακρόαση για το ρόλο της Σκάρλετ. Όταν Μάιρον Σέλζνικ, που αντιπροσώπευε τον Λόρενς Ολίβιε, συναντήθηκε με τη Λι, κατάλαβε ότι διέθετε όλα τα χαρίσματα που απαιτούσε ο ρόλος. Η Λι είχε συμβόλαιο με τον Άγγλο σκηνοθέτη Αλεξάντερ Κόρντα, με τον οποίο ο Σέλζνικ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις που αφορούσαν τον δανεισμό της Λι για το "Όσα παίρνει ο άνεμος" . Ο Μάιρον κάλεσε τη Λι και τον Ολίβιε στο σετ, όπου κινηματογραφούσαν την πυρκαγιά της Ατλάντα. Εκεί ανάμεσα στις φλόγες, ο Μάιρον προσφώνησε τη Λι, λέγοντας στον αδελφό του: "! Σου παρουσιάζω τη Σκάρλετ Ο' Χάρα". Την επόμενη ημέρα, η Λι διάβασε μια σκηνή για το Σέλζνικ, ο οποίος έγραψε στη σύζυγο του: Από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, βρέθηκε η Σκάρλετ και είναι πάρα πολύ καλή. Οι επικρατέστερες για το ρόλο αυτή τη στιγμή είναι: η Πολέτ Γκοντάρ, η Τζιν Άρθουρ, η Τζόαν Μπένετ και η Βίβιαν Λι. Ο σκηνοθέτης, Τζορτζ Κιούκορ, εντυπωσιάστηκε από τη ζωντάνια της Λι και συμφώνησε με το Σέλζνικ και λίγες μέρες αργότερα ο ρόλος ανατέθηκε στη Λι. Ο Σέλζνικ προσέλαβε τον Λέσλι Χάουαρντ για το ρόλο του Άσλεϊ Γουίλκς και την Ολίβια Ντε Χάβιλαντ για το ρόλο της Μέλανι Χάμιλτον και τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 1939.
Τα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν με σκηνοθέτη τον Τζορτζ Κιούκορ και με βάση το ατελές ακόμη σενάριο του Λέσλι Χάουαρντ, το οποίο είχε πετσοκόψει και ξαναγράψει ο Σέλζνικ. Ο Κιούκορ σύντομα απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Βίκτορ Φλέμινγκ, με τον οποίο η Λι καυγάδιζε συνεχώς. Η Λι και η Ολίβια Ντε Χάβιλαντ συναντιόνταν κρυφά με τον Κιούκορ για να τους δώσει συμβουλές πάνω στους ρόλους τους. Κάποια στιγμή ο Φλέμινγκ αποσύρθηκε λόγω υπερκόπωσης και αντικαταστάθηκε για δυο βδομάδες από τον Σαμ Γουντ. . Ο διευθυντής φωτογραφίας Λι Γκαρμς αντικαταστάθηκε επίσης από τον Έρνεστ Χάλερ, μετά από ένα μήνα εργασίας. Τα γυρίσματα της ταινίας διήρκεσαν συνολικά έξι μήνες και η πρεμιέρα που έγινε στην Ατλάντα στις 15 Δεκεμβρίου, συνοδεύτηκε από διθυράμβους.Η ταινία έλαβε 13 υποψηφιότητες για τα βραβεία της ακαδημίας του αμερικανικού κινηματογράφου, σπάζοντας το ρεκόρ για τις περισσότερες υποψηφιότητες (το "Όλα για την Εύα" και ο "Τιτανικός" είναι οι μόνες ταινίες που κατάφεραν να ξεπεράσουν το "Όσα παίρνει ο άνεμος", αποσπώντας 14 υποψηφιότητες). Η τελετή των Όσκαρ έγινε στις 29 Φεβρουαρίου του 1940 στο Κόκονατ Γκρόουβ και η ταινία κατάφερε να κερδίσει 8 αγαλματίδια συν δυο τιμητικά (Το βραβείο Έρβιν Θάλμπεργκ για τον παραγωγό της ταινίας Ντέιβιντ Ο'Σέλζνικ καθώς και ειδικό βραβείο για τη σκηνογραφία του Γουίλιαμ Κάμερον Μέντζις).
Η ιστορία πίσω από το φόρεμα της Vivien Leigh
H Scarlett O’Hara, η εμβληματική ηρωίδα της ταινίας ‘Όσα παίρνει ο άνεμος’ που υποδύθηκε η Vivien Leigh, υπήρξε σύμβολο αποφασιστικότητας και επιμονής. Όπως ο αμερικανικός νότος, έτσι κι εκείνη σε μια προσπάθειά της να επιβιώσει και να εξελιχθεί, έφτιαξε ένα εντυπωσιακό φόρεμα χρησιμοποιώντας ύφασμα από τις κουρτίνες του σπιτιού της για να καμουφλάρει την απόγνωσή της. Τα φορέματα της πρωταγωνίστριας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ταινία με τον σχεδιαστή Walter Plunkett να κερδίζει τις εντυπώσεις και να εξελίσσεται σε αυθεντία στη δημιουργία κοστουμιών για ταινίες εποχής. Πρόσφατα, ένα μπλε φόρεμα με ζιγκ-ζαγκ λεπτομέρειες που φόρεσε η Vivien Leigh σε 4 σκηνές της ταινίας πουλήθηκε σε δημοπρασία έναντι 137 χιλιάδων δολαρίων, ενώ αρχικά είχε αγοραστεί από τον James Tumblin, υπεύθυνο του τμήματος μακιγιάζ στα Universal Studios, έναντι 20 δολαρίων. Το φόρεμα που αρχικά ήταν μπλε, αλλά με τα χρόνια απέκτησε ένα ανοιχτό γκρι χρώμα, είχε ένα εντυπωσιακό μαύρο ζιγκ-ζαγκ σχέδιο και ανέδειξε την σιλουέτα της Vivien Leigh στην συνάντησή της με τον Rhett Butler που υποδυόταν ο Clark Gable αλλά και στην σκηνή όπου η Scarlett δέχεται επίθεση από δύο άντρες. Σχεδιασμένο από τον Plunkett, το φόρεμα όπως και όλα τα κοστούμια της ταινίας έπρεπε να είναι αντάξιο των απαιτήσεων του στούντιο του David O. Selznick αλλά και των προδιαγραφών της Techicolors. Μάλιστα, ο Plunkett δημιούργησε για την ταινία πάνω από 5,000 ξεχωριστά κομμάτια και κοστούμια για τους 50 χαρακτήρες και τους κομπάρσους και κατάφερε να αποτυπώσει εξαιρετικά την εποχή αλλά και την ψυχοσύνθεση των ηρώων. Ο σχεδιαστής ταξίδεψε στην Ευρώπη ψάχνοντας σχέδια και κοστούμια ενώ ταυτόχρονα δούλευε και για τη δημιουργία κοστουμιών για άλλες ταινίες με μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής, όπως η Katharine Hepburn που ήταν αυτή που τον πρότεινε αρχικά για τον σχεδιασμό των φορεμάτων του ‘Όσα παίρνει ο άνεμος’ όταν ενδιαφερόταν να υποδυθεί η ίδια την Scarlett.
H Scarlett O’Hara, η εμβληματική ηρωίδα της ταινίας ‘Όσα παίρνει ο άνεμος’ που υποδύθηκε η Vivien Leigh, υπήρξε σύμβολο αποφασιστικότητας και επιμονής. Όπως ο αμερικανικός νότος, έτσι κι εκείνη σε μια προσπάθειά της να επιβιώσει και να εξελιχθεί, έφτιαξε ένα εντυπωσιακό φόρεμα χρησιμοποιώντας ύφασμα από τις κουρτίνες του σπιτιού της για να καμουφλάρει την απόγνωσή της. Τα φορέματα της πρωταγωνίστριας έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ταινία με τον σχεδιαστή Walter Plunkett να κερδίζει τις εντυπώσεις και να εξελίσσεται σε αυθεντία στη δημιουργία κοστουμιών για ταινίες εποχής. Πρόσφατα, ένα μπλε φόρεμα με ζιγκ-ζαγκ λεπτομέρειες που φόρεσε η Vivien Leigh σε 4 σκηνές της ταινίας πουλήθηκε σε δημοπρασία έναντι 137 χιλιάδων δολαρίων, ενώ αρχικά είχε αγοραστεί από τον James Tumblin, υπεύθυνο του τμήματος μακιγιάζ στα Universal Studios, έναντι 20 δολαρίων. Το φόρεμα που αρχικά ήταν μπλε, αλλά με τα χρόνια απέκτησε ένα ανοιχτό γκρι χρώμα, είχε ένα εντυπωσιακό μαύρο ζιγκ-ζαγκ σχέδιο και ανέδειξε την σιλουέτα της Vivien Leigh στην συνάντησή της με τον Rhett Butler που υποδυόταν ο Clark Gable αλλά και στην σκηνή όπου η Scarlett δέχεται επίθεση από δύο άντρες. Σχεδιασμένο από τον Plunkett, το φόρεμα όπως και όλα τα κοστούμια της ταινίας έπρεπε να είναι αντάξιο των απαιτήσεων του στούντιο του David O. Selznick αλλά και των προδιαγραφών της Techicolors. Μάλιστα, ο Plunkett δημιούργησε για την ταινία πάνω από 5,000 ξεχωριστά κομμάτια και κοστούμια για τους 50 χαρακτήρες και τους κομπάρσους και κατάφερε να αποτυπώσει εξαιρετικά την εποχή αλλά και την ψυχοσύνθεση των ηρώων. Ο σχεδιαστής ταξίδεψε στην Ευρώπη ψάχνοντας σχέδια και κοστούμια ενώ ταυτόχρονα δούλευε και για τη δημιουργία κοστουμιών για άλλες ταινίες με μεγάλους πρωταγωνιστές της εποχής, όπως η Katharine Hepburn που ήταν αυτή που τον πρότεινε αρχικά για τον σχεδιασμό των φορεμάτων του ‘Όσα παίρνει ο άνεμος’ όταν ενδιαφερόταν να υποδυθεί η ίδια την Scarlett.