Kαθιερώθηκε ως ηθοποιός σε ρόλους όπου υποδυόταν τον άφοβο, ρομαντικό, ριψοκίνδυνο και ικανό ξιφομάχο ήρωα, που προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά μιας όμορφης γυναίκας, σώζοντας ταυτόχρονα την κοινωνία από τα νύχια ενός θρασύδειλου κακού. Θεωρείται ο πρώτος ζεν πρεμιέ στην ιστορία και παρά το ότι το τέλος της ζωής του ήρθε στα 50 του χρόνια, έζησε μια πολυτάραχη ζωή με πολλές καταχρήσεις, φυλακή, κατηγορίες για βιασμούς και ασωτίες που έμειναν στην ιστορία.
O βίος του Έρολ Φλιν υπήρξε, το λιγότερο, ταραχώδης. Στα 20 του κατηγορήθηκε για φόνο, όταν ξυλοφόρτωσε μέχρι θανάτου έναν μαστροπό, σε μια κακόφημη συνοικία του Σύδνεϋ. Στα 30 του ήταν ένας τεράστιος σταρ, με κλίση σε κάθε είδους ηδονιστικό πειρασμό. Στα 33 του ήταν με το ένα πόδι στη φυλακή λόγω καταγγελίας για βιασμό. Μέσω των ταινιών «Kάπτεν Mπλαντ» και «Pομπέν των Δασών», είχε ήδη επιβάλει τη φήμη του άντρα με τις αμέτρητες ερωμένες αλλά και αρκετούς εραστές όπως τουλάχιστον έγραψαν σε πολλά βιβλία μετά τον θάνατο του. Ήταν ο δόν ζουάν του χόλιγουντ αλλά και ένας αμετανόητος πότης ώσπου στις 27 Σεπτεμβρίου του 1942, υπέπεσε σε ένα ολέθριο σφάλμα: αποπλάνησε τη 17χρονη Mπέτι Xάνσεν, στη διάρκεια ενός πάρτι. Tο σκάνδαλο και η δίκη που ακολούθησε έγιναν το πρώτο θέμα της εποχής, επισκιάζοντας μέχρι και τις ειδήσεις από την εμπόλεμη Eυρώπη. Στη δίκη, και η 16χρονη Πέγκι Σάτερλι δήλωσε ότι είχε αποπλανηθεί από τον Φλιν με τον ίδιο να απαντά ότι το κορίτσι έμοιαζε με 25 ετών. Τα κινηματογραφικά στούντιο όμως είχαν δύναμη, πίεσαν και ο ηθοποιός αθωώθηκε. Ο Έρολ γεννήθηκε 20 Ιουνίου 1909 στην Τασμανία, όπου ο πατέρας του ήταν καθηγητής βιολογίας στο τοπικό Πανεπιστήμιο. Οι γονείς του είχαν γεννηθεί στην Αυστραλία από βρετανούς προγόνους οι οποίοι είχαν φθάσει στην Τασμανία ως κατάδικοι. Εκδιώχθηκε πολλές φορές από το σχολείο εξαιτίας της εμπλοκής του σε καβγάδες αλλά και της ερωτικής σχέσης με την καθαρίστρια του σχολείου. Σε ηλικία 20 ετών μετακόμισε στη Νέα Γουινέα όπου αγόρασε μια φυτεία καπνού, επιχείρηση η οποία απέτυχε όπως και η επιχείρηση εξόρυξης χαλκού που έστησε αργότερα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Φλιν έφυγε για το Ηνωμένο Βασίλειο και κατάφερε να πιάσει δουλειά ως ηθοποιός.
Το 1942 πήρε την αμερικανική ιθαγένεια και έκανε αμέσως αίσθηση με τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Κάπτεν Μπλαντ. Γρήγορα καθιερώθηκε ως ηθοποιός που υποδυόταν τον άφοβο, ρομαντικό, ριψοκίνδυνο και ικανό ξιφομάχο ήρωα ο οποίος προσπαθεί να κερδίσει την καρδιά μιας όμορφης γυναίκας, σώζοντας ταυτόχρονα την κοινωνία. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Ελισάβετ και Έσσεξ (1939), ο Φλιν και η συμπρωταγωνίστριά του Μπέτι Ντέιβις μάλωσαν εκτός γυρισμάτων, γεγονός το οποίο υποτίθεται ότι οδήγησε τη Ντέιβις να τον χτυπήσει δυνατότερα από ότι έπρεπε στο γύρισμα μιας σκηνής. Αν και οι σχέσεις τους ήταν πάντοτε τεταμένες, η Warner Bros. τους έβαλε να συμπρωταγωνιστήσουν δύο φορές. Η εκτός σκηνής σχέση τους αργότερα αποκαταστάθηκε, με αποτέλεσμα να υπογραφεί συμβόλαιο για τη συμμετοχή τους στους πρωταγωνιστικούς ρόλους της ταινίας Όσα παίρνει ο άνεμος, χωρίς όμως αυτό να υλοποιηθεί. Μετά την είσοδο των Η.Π.Α. στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ο Φλιν συχνά κατηγορήθηκε επειδή δεν κατατάχθηκε, ενώ συνέχιζε να ερμηνεύει ρόλους πολεμικών ηρώων σε ταινίες. Στην πραγματικότητα, είχε προσπαθήσει να καταταγεί σε όλους τους κλάδους για στρατιωτική υπηρεσία, αλλά είχε απορριφθεί από παντού λόγω υγείας. Η αποτυχία των κινηματογραφικών στούντιο να αντιμετωπίσουν αυτήν την κατηγορία, οφειλόταν, στην πραγματικότητα, στην επιθυμία τους να κρύψουν την κακή κατάσταση της υγείας του. Ο Φλιν, όχι μόνο είχε μεγαλοκαρδία, η οποία είχε φέρει ως αποτέλεσμα τουλάχιστον μία καρδιακή προσβολή, αλλά υπέφερε επίσης από φυματίωση, πόνους στην πλάτη (τους οποίους από μόνος του αντιμετώπιζε με χρήση μορφίνης, και αργότερα ηρωίνης), και κρίσεις ελονοσίας από την οποία είχε προσβληθεί στη Νέα Γουινέα. Τη δεκαετία του 1950 είχε γίνει μια κακή απομίμηση του εαυτού του. Η κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών, είχε ως αποτέλεσμα να φαίνεται πρόωρα γερασμένος, ενώ και το πρόσωπό του ήταν πρησμένο.Ο Φλιν υπερηφανευόταν ότι από το κρεβάτι του είχαν περάσει περισσότεροι από 14.000 άνδρες και γυναίκες. Φρόντισε μάλιστα να μυήσει στα μυστικά του σεξ και το γιο του, Σον. Από την ηλικία των 15 ετών τον έπαιρνε σε οίκους ανοχής και μοιραζόταν μαζί του την ίδια γυναίκα, γεγονός από το οποίο χώρισε με την Γαλλίδα σύζυγό του, Λιλί Νταμιτά.
Ο Σον Φλιν υπήρξε πολεμικός ανταποκριτής αλλά η ζωή του δεν είχε χολιγουντιανό χάπι εντ. Προσπάθησε αρχικά να γίνει ηθοποιός σαν τον πατέρα του, η ηθοποιία όμως δεν τον τραβούσε τόσο όσο η δημοσιογραφία, γι’ αυτό και έπεσε στα βαθιά, καλύπτοντας τους πολέμους των Αμερικανών στην Καμπότζη για το περιοδικό τάιμ. Η αδρεναλίνη τον γοήτευε, αλλά δυστυχώς εξαφανίστηκε μαζί με τον συνάδελφό του Ντάνα Στόουν, πριν από 40 χρόνια σε ένα εχθρικό στρατιωτικό μπλόκο. Πριν από 2 χρόνια αγρότες στην Καμπότζη βρήκαν τα λείψανα των αγνοουμένων. Η μητέρα του πέθανε το 1994 χωρίς να μάθει ποτέ τι απέγινε το παιδί της, ενώ ο πατέρας του άφησε την τελευταία του πνοή το 1959, στα 50 του χρόνια. Ο Έρολ Φλιν είχε παντρευτεί τρεις φορές αποκτώντας συνολικά τέσσερα παιδιά.
Ο Σον Φλιν υπήρξε πολεμικός ανταποκριτής αλλά η ζωή του δεν είχε χολιγουντιανό χάπι εντ. Προσπάθησε αρχικά να γίνει ηθοποιός σαν τον πατέρα του, η ηθοποιία όμως δεν τον τραβούσε τόσο όσο η δημοσιογραφία, γι’ αυτό και έπεσε στα βαθιά, καλύπτοντας τους πολέμους των Αμερικανών στην Καμπότζη για το περιοδικό τάιμ. Η αδρεναλίνη τον γοήτευε, αλλά δυστυχώς εξαφανίστηκε μαζί με τον συνάδελφό του Ντάνα Στόουν, πριν από 40 χρόνια σε ένα εχθρικό στρατιωτικό μπλόκο. Πριν από 2 χρόνια αγρότες στην Καμπότζη βρήκαν τα λείψανα των αγνοουμένων. Η μητέρα του πέθανε το 1994 χωρίς να μάθει ποτέ τι απέγινε το παιδί της, ενώ ο πατέρας του άφησε την τελευταία του πνοή το 1959, στα 50 του χρόνια. Ο Έρολ Φλιν είχε παντρευτεί τρεις φορές αποκτώντας συνολικά τέσσερα παιδιά.
O «Δον Zουάν» στο εδώλιο
Η ζωή του Έρολ Φλιν υπήρξε, το λιγότερο, ταραχώδης. Έχοντας γυρίσει ταινίες όπως το Kάπτεν Mπλαντ και το Pομπέν των Δασών απέκτησε τη φήμη του άντρα που λάτρευε τον ποδόγυρο. Mε αμέτρητες ερωμένες και αρκετούς εραστές (σύμφωνα με τις φήμες), εθεωρείτο ο «Δον Zουάν» του Xόλιγουντ, ένας αμετανόητος πότης που ζούσε για την ηδονή. Ωσπου στις 27 Σεπτεμβρίου του 1942, υπέπεσε σε ένα ολέθριο σφάλμα: αποπλάνησε τη 17χρονη Mπέτι Xάνσεν, στη διάρκεια ενός πάρτι στην έπαυλη του ηθοποιού Στίβεν Pάφαελ, στο Mπελ Aιρ. Tο σκάνδαλο και η δίκη που ακολούθησε έγιναν το θέμα της εποχής, επισκιάζοντας μέχρι και τις ειδήσεις από την εμπόλεμη Eυρώπη. «Aρνήθηκα να κάνω έρωτα μαζί του», είπε η Xάνσεν στο δικαστήριο. «Tου είπα ότι ήθελα να κατέβω. Δεν με άφησε». Στη δίκη, και άλλες ανήλικες (όπως η 16χρονη Πέγκι Σάτερλι) δήλωσαν ότι είχαν αποπλανηθεί από τον Φλιν («A, αυτή! Hμουν σίγουρος ότι δεν ήταν κάτω από 25», θα απαντούσε ο Φλιν). Τα στούντιο πίεσαν και ο ηθοποιός αθωώθηκε.
Ο Έρολ στη Κούβα του Κάστρο
Ηταν 1η Ιανουαρίου του 1959, ημέρα που ο λαϊκός αντάρτικος στρατός μπήκε θριαμβευτικά στην Αβάνα ανοίγοντας το δρόμο για τη βελτίωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων της Κούβας, όταν ο προπολεμικός κινηματογραφικός αστέρας, ΄Ερολ Φλιν βρισκόταν στην Κούβα. Ηταν μόλις 50 χρονών αλλά η κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών έκαναν τον θρυλικό, άφοβο, ρομαντικό, ριψοκίνδυνο και ικανό ξιφομάχο των ασπρόμαυρων προπολεμικών ταινιών, που ούτως ή αλλιώς βρισκόταν στη δύση της καριέρας του, να είναι και κακή απομίμηση του εαυτού του. Ο Φλιν αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και κρατούσε πλέον αποστάσεις από το Χόλιγουντ. Μαζί με τον ρώσικης καταγωγής, παραγωγό Βίκτορ Παλέν που από το 1956 έχει μετακομίσει στην Κούβα ήταν ιδιοκτήτες μιας κινηματογραφικής αίθουσας στην Αβάνα. Παρ’ όλα αυτά, έτοιμος σε αναζήτηση περιπέτειας, ο ΄Ερολ Φλυν μαζί με τον Βίκτορ Παλέν που από το 1956 έχει μετακομίσει στην Κούβα δεν θα μπορούσαν να αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ξεχύνονται στους δρόμους με τις φωτογραφικές μηχανές τους καταγράφοντας τα γεγονότα, και παίρνοντας θέση υπέρ της επανάστασης του Φιντέλ Κάστρο. Αποτέλεσμα η 50λεπτη ταινία «Cuban Story», ένα μοναδικής σημασίας και ρεαλισμού ντοκιμαντέρ για την άνοδο του Κάστρο που, 55 χρόνια μετά τα γεγονότα, προβάλλεται στην Ελλάδα. Μια ταινία η οποία πριν το 2000 είχε προβληθεί μόνο μια φορά στη Μόσχα και θεωρούνταν για πολλές δεκαετίες χαμένη μέχρι να την ανακαλύψει η κόρη του Παλέν, Κύρα. «Γεια σε όλους. Με συγχωρείτε, είναι ζεστά εδώ», λέει ο ΄Ερολ Φλιν κοιτάζοντας την κάμερα. «Αλλά περιμένετε μέχρι να σας δείξω κάτι. Τότε θα αισθανθείτε τη ζέστη και εσείς». Παίρνει μια υδρόγειο, βάζει το δάχτυλό του στην Καραϊβική «Βλέπετε αυτό το μικρό κομματάκι εδώ κάτω; Λοιπόν, αυτό είναι το νησί της Κούβας», λέει . «Μπορεί να είναι μικρή. Όμως, πρόσφατα, έχει γίνει πολύ μεγάλη στις καρδιές των ανθρώπων που αγαπούν την ελευθερία σε όλο τον κόσμο». Ο Φλιν πετάει συνέχεια την υδρόγειο μακριά με ένα χαμόγελο ακούγεται να αναπηδά στο πάτωμα εκτός πλάνου. «Τι ευδοκιμεί εδώ, τι συμβαίνει στη Σιέρα Μαέστρα; Πρέπει να το ανακαλύψω. Επιτρέψτε μου να φύγω». Κάπως έτσι ξεκινά ένα σπάνιο ντοκουμέντο, το γυρισμένο κατά την διάρκεια της επανάστασης στην Κούβα, ντοκιμαντέρ που παρά το χαμηλό κόστος παραγωγής του, διαθέτει ένα τόσο σπάνιο το υλικό, ώστε ακόμα και ο επικεφαλής του Κουβανικού Εθνικού Αρχείου να δηλώσει στην Κύρα Παλέν, κόρη του παραγωγού και σκηνοθέτη, ότι δεν το έχει ξαναδεί.Αυτή η πραγματικά επαναστατική ταινία είναι μοναδική στην ιστορία του κινηματογράφου βλέποντας μια τόσο διαφορετική όψη του αλλοτινού κινηματογραφικού σταρ ΄Ερολ Φλιν (με μεγάλες επιτυχίες σε ηρωικούς ρόλους όπως «Κάπταιν Μπλαντ» του 1935, «Πρίγκιψ και πτωχός» του 1937, «Ρομπέν των Δασών» του 1938 κ.α.) να «συμπρωταγωνιστεί» με τον Φιντέλ Κάστρο! Βουβά επίκαιρα πλάνα δείχνουν τον Μπατίστα να συμμετέχει σε μια στρατιωτική παρέλαση ως επίδειξη δύναμης, να υποδέχεται Αμερικάνους στο προεδρικό μέγαρο και φοιτητές να συγκρούονται με την αστυνομία και να πεθαίνουν.
Τα καζίνο στην πόλη της Αβάνας αντιπαραβάλλονται με τη φτώχεια της υπαίθρου. ΄Αλλα πλάνα παρουσιάζουν την επιστροφή του Φιντέλ Κάστρο και των οκτώ μαχητών του από την εξορία στο Μεξικό, την αναδιοργάνωση του λαϊκού αντάρτικου στρατού στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα, ενώ οι δυνάμεις του Μπατίστα βρίσκονταν στον κόλπο των Χοίρων. Για να εμποδίσει τις δυνάμεις του Κάστρο, ο Μπατίστα επιτίθεται στο χωριό Σάντα Κλάρα. Ακολουθούν σκηνές όπου οι επιζήσαντες χωρικοί καλωσορίζουν τον αντάρτικο στρατό με ηγέτη τον Τσε Γκεβάρα. Ο Παλέν και ο Φλιν δεν σταματούν το ντοκιμαντέρ μετά την νικηφόρα έκβαση της επανάστασης. Συνεχίζουν να κινηματογραφούν και μετά το τέλος των μαχών, όταν αρχίζει να οικοδομείται η σοσιαλιστική κοινωνία στην Κούβα. Η ταινία τελειώνει με τον Φλιν να διαβάζει μια κάρτα που του έστειλε ο Κάστρο, προσκαλώντας τους θεατές να επισκεφτούν την χώρα, όπου «Η ελευθερία, η δημοκρατία και όλα τα πράγματα που βιώνουν οι κάτοικοι της Κούβας είναι μια πραγματικότητα». Η εμφάνιση στη συγκεκριμένη ταινία σηματοδοτεί και την τελευταία γνωστή δουλειά του ΄Ερολ Φλιν ως ηθοποιού.
Η ζωή του Έρολ Φλιν υπήρξε, το λιγότερο, ταραχώδης. Έχοντας γυρίσει ταινίες όπως το Kάπτεν Mπλαντ και το Pομπέν των Δασών απέκτησε τη φήμη του άντρα που λάτρευε τον ποδόγυρο. Mε αμέτρητες ερωμένες και αρκετούς εραστές (σύμφωνα με τις φήμες), εθεωρείτο ο «Δον Zουάν» του Xόλιγουντ, ένας αμετανόητος πότης που ζούσε για την ηδονή. Ωσπου στις 27 Σεπτεμβρίου του 1942, υπέπεσε σε ένα ολέθριο σφάλμα: αποπλάνησε τη 17χρονη Mπέτι Xάνσεν, στη διάρκεια ενός πάρτι στην έπαυλη του ηθοποιού Στίβεν Pάφαελ, στο Mπελ Aιρ. Tο σκάνδαλο και η δίκη που ακολούθησε έγιναν το θέμα της εποχής, επισκιάζοντας μέχρι και τις ειδήσεις από την εμπόλεμη Eυρώπη. «Aρνήθηκα να κάνω έρωτα μαζί του», είπε η Xάνσεν στο δικαστήριο. «Tου είπα ότι ήθελα να κατέβω. Δεν με άφησε». Στη δίκη, και άλλες ανήλικες (όπως η 16χρονη Πέγκι Σάτερλι) δήλωσαν ότι είχαν αποπλανηθεί από τον Φλιν («A, αυτή! Hμουν σίγουρος ότι δεν ήταν κάτω από 25», θα απαντούσε ο Φλιν). Τα στούντιο πίεσαν και ο ηθοποιός αθωώθηκε.
Ο Έρολ στη Κούβα του Κάστρο
Ηταν 1η Ιανουαρίου του 1959, ημέρα που ο λαϊκός αντάρτικος στρατός μπήκε θριαμβευτικά στην Αβάνα ανοίγοντας το δρόμο για τη βελτίωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων της Κούβας, όταν ο προπολεμικός κινηματογραφικός αστέρας, ΄Ερολ Φλιν βρισκόταν στην Κούβα. Ηταν μόλις 50 χρονών αλλά η κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών έκαναν τον θρυλικό, άφοβο, ρομαντικό, ριψοκίνδυνο και ικανό ξιφομάχο των ασπρόμαυρων προπολεμικών ταινιών, που ούτως ή αλλιώς βρισκόταν στη δύση της καριέρας του, να είναι και κακή απομίμηση του εαυτού του. Ο Φλιν αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και κρατούσε πλέον αποστάσεις από το Χόλιγουντ. Μαζί με τον ρώσικης καταγωγής, παραγωγό Βίκτορ Παλέν που από το 1956 έχει μετακομίσει στην Κούβα ήταν ιδιοκτήτες μιας κινηματογραφικής αίθουσας στην Αβάνα. Παρ’ όλα αυτά, έτοιμος σε αναζήτηση περιπέτειας, ο ΄Ερολ Φλυν μαζί με τον Βίκτορ Παλέν που από το 1956 έχει μετακομίσει στην Κούβα δεν θα μπορούσαν να αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ξεχύνονται στους δρόμους με τις φωτογραφικές μηχανές τους καταγράφοντας τα γεγονότα, και παίρνοντας θέση υπέρ της επανάστασης του Φιντέλ Κάστρο. Αποτέλεσμα η 50λεπτη ταινία «Cuban Story», ένα μοναδικής σημασίας και ρεαλισμού ντοκιμαντέρ για την άνοδο του Κάστρο που, 55 χρόνια μετά τα γεγονότα, προβάλλεται στην Ελλάδα. Μια ταινία η οποία πριν το 2000 είχε προβληθεί μόνο μια φορά στη Μόσχα και θεωρούνταν για πολλές δεκαετίες χαμένη μέχρι να την ανακαλύψει η κόρη του Παλέν, Κύρα. «Γεια σε όλους. Με συγχωρείτε, είναι ζεστά εδώ», λέει ο ΄Ερολ Φλιν κοιτάζοντας την κάμερα. «Αλλά περιμένετε μέχρι να σας δείξω κάτι. Τότε θα αισθανθείτε τη ζέστη και εσείς». Παίρνει μια υδρόγειο, βάζει το δάχτυλό του στην Καραϊβική «Βλέπετε αυτό το μικρό κομματάκι εδώ κάτω; Λοιπόν, αυτό είναι το νησί της Κούβας», λέει . «Μπορεί να είναι μικρή. Όμως, πρόσφατα, έχει γίνει πολύ μεγάλη στις καρδιές των ανθρώπων που αγαπούν την ελευθερία σε όλο τον κόσμο». Ο Φλιν πετάει συνέχεια την υδρόγειο μακριά με ένα χαμόγελο ακούγεται να αναπηδά στο πάτωμα εκτός πλάνου. «Τι ευδοκιμεί εδώ, τι συμβαίνει στη Σιέρα Μαέστρα; Πρέπει να το ανακαλύψω. Επιτρέψτε μου να φύγω». Κάπως έτσι ξεκινά ένα σπάνιο ντοκουμέντο, το γυρισμένο κατά την διάρκεια της επανάστασης στην Κούβα, ντοκιμαντέρ που παρά το χαμηλό κόστος παραγωγής του, διαθέτει ένα τόσο σπάνιο το υλικό, ώστε ακόμα και ο επικεφαλής του Κουβανικού Εθνικού Αρχείου να δηλώσει στην Κύρα Παλέν, κόρη του παραγωγού και σκηνοθέτη, ότι δεν το έχει ξαναδεί.Αυτή η πραγματικά επαναστατική ταινία είναι μοναδική στην ιστορία του κινηματογράφου βλέποντας μια τόσο διαφορετική όψη του αλλοτινού κινηματογραφικού σταρ ΄Ερολ Φλιν (με μεγάλες επιτυχίες σε ηρωικούς ρόλους όπως «Κάπταιν Μπλαντ» του 1935, «Πρίγκιψ και πτωχός» του 1937, «Ρομπέν των Δασών» του 1938 κ.α.) να «συμπρωταγωνιστεί» με τον Φιντέλ Κάστρο! Βουβά επίκαιρα πλάνα δείχνουν τον Μπατίστα να συμμετέχει σε μια στρατιωτική παρέλαση ως επίδειξη δύναμης, να υποδέχεται Αμερικάνους στο προεδρικό μέγαρο και φοιτητές να συγκρούονται με την αστυνομία και να πεθαίνουν.
Τα καζίνο στην πόλη της Αβάνας αντιπαραβάλλονται με τη φτώχεια της υπαίθρου. ΄Αλλα πλάνα παρουσιάζουν την επιστροφή του Φιντέλ Κάστρο και των οκτώ μαχητών του από την εξορία στο Μεξικό, την αναδιοργάνωση του λαϊκού αντάρτικου στρατού στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα, ενώ οι δυνάμεις του Μπατίστα βρίσκονταν στον κόλπο των Χοίρων. Για να εμποδίσει τις δυνάμεις του Κάστρο, ο Μπατίστα επιτίθεται στο χωριό Σάντα Κλάρα. Ακολουθούν σκηνές όπου οι επιζήσαντες χωρικοί καλωσορίζουν τον αντάρτικο στρατό με ηγέτη τον Τσε Γκεβάρα. Ο Παλέν και ο Φλιν δεν σταματούν το ντοκιμαντέρ μετά την νικηφόρα έκβαση της επανάστασης. Συνεχίζουν να κινηματογραφούν και μετά το τέλος των μαχών, όταν αρχίζει να οικοδομείται η σοσιαλιστική κοινωνία στην Κούβα. Η ταινία τελειώνει με τον Φλιν να διαβάζει μια κάρτα που του έστειλε ο Κάστρο, προσκαλώντας τους θεατές να επισκεφτούν την χώρα, όπου «Η ελευθερία, η δημοκρατία και όλα τα πράγματα που βιώνουν οι κάτοικοι της Κούβας είναι μια πραγματικότητα». Η εμφάνιση στη συγκεκριμένη ταινία σηματοδοτεί και την τελευταία γνωστή δουλειά του ΄Ερολ Φλιν ως ηθοποιού.