Με ταινίες που ξεπερνούν σε συνολικές εισπράξεις στο αμερικανικό box office τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια, ο Τομ Χάνκς με δύο Όσκαρ και πολλές σπουδαίες ταινίες θεωρείται ένας σταρ πρώτου μεγέθους, ένας Α-lister του Χόλυγουντ
Ο Τομ Χανκς (Tom Hanks) είναι Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός, γεννημένος στις 9 Ιουλίου του 1956 στην Καλιφόρνια. Αρχικά δούλεψε στην τηλεόραση και σε οικογενειακές κωμωδίες, και κατάφερε να γίνει ευρύτερα γνωστός με την ταινία Μπιγκ (Big) το 1988, πριν ξεχωρίσει ως δραματικός ηθοποιός σε επιτυχημένες ταινίες όπως Φιλαδέλφεια (Philadelphia, 1993) και Φόρεστ Γκαμπ (Forrest Gump, 1994), για τις οποίες κέρδισε συνεχόμενα το βραβείο Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου τις χρονιές 1993 και 1994. Έχει πρωταγωνιστήσει σε πολλές καλλιτεχνικές και εισπρακτικές επιτυχίες όπως "Το Δικό Τους Παιχνίδι" (A League of their Own, , 1992), "Άγρυπνοι στο Σιάτλ" (Sleepless in Seattle, 1993), "Απόλλο 13" (Apollo 13, 1995), "Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν" (Saving Private Ryan, 1998), "Έχετε Μήνυμα Στον Υπολογιστή Σας" (You've Got Mail, 1998), "Το Πράσινο Μίλι" (The Green Mile, 1999), "Ναυαγός" (Cast Away, 2000), "Πιάσε Με Αν Μπορείς" (Catch Me If You Can, 2002), "Κώδικας Da Vinci" (The Da Vinci Code, 2006) και "Εξαιρετικά Δυνατά και Απίστευτα Κοντά" (Extremely Loud and Incredibly Close, 2011). Έχει επίσης δανείσει τη φωνή του σε πολλές ταινίες κινουμένων σχεδίων όπως: "Toy Story" (1995), "Toy Story 2" (1999) και "Toy Story 3" (2010), "The Simpsons Movie" (2007) και "Αυτοκίνητα" (Cars, 2006). Οι συνολικές εισπράξεις των ταινιών του στο αμερικανικό box office ξεπερνούν τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ο «Έλληνας» Τομ Χανκς
Τα τελευταία χρόνια ο ηθοποιός Τομ Χανκς και η ελληνικής καταγωγής σύζυγός του επισκέπτονται την Ελλάδα συχνά. Κάθε χρόνο δίνουν το παρόν στην Αντίπαρό όπου ηθοποιός έχει δικό του σπίτι. Η Αντίπαρος είναι ο παράδεισος του Τομ Χανκς και γι’ αυτό κάθε καλοκαίρι φιλοξενεί αστέρες του Χόλιγουντ, προκειμένου να τους δείξει τις ομορφιές του νησιού και όχι μόνο.
Η προσωπική του ζωή
Ο Χανκς ήταν παντρεμένος με την Αμερικανίδα ηθοποιό Σαμάνθα Λούις από το 1978 ως το 1987 με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, ένα γιο, τον Κόλιν, και μία κόρη, την Ελίζαμπεθ Αν. Το 1988 παντρεύτηκε την ηθοποιό Ρίτα Γουίλσον. Με τη Γουίλσον απέκτησαν δύο γιους, τους Τσέστερ και Τρούμαν.
Ο «Έλληνας» Τομ Χανκς
Τα τελευταία χρόνια ο ηθοποιός Τομ Χανκς και η ελληνικής καταγωγής σύζυγός του επισκέπτονται την Ελλάδα συχνά. Κάθε χρόνο δίνουν το παρόν στην Αντίπαρό όπου ηθοποιός έχει δικό του σπίτι. Η Αντίπαρος είναι ο παράδεισος του Τομ Χανκς και γι’ αυτό κάθε καλοκαίρι φιλοξενεί αστέρες του Χόλιγουντ, προκειμένου να τους δείξει τις ομορφιές του νησιού και όχι μόνο.
Η προσωπική του ζωή
Ο Χανκς ήταν παντρεμένος με την Αμερικανίδα ηθοποιό Σαμάνθα Λούις από το 1978 ως το 1987 με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, ένα γιο, τον Κόλιν, και μία κόρη, την Ελίζαμπεθ Αν. Το 1988 παντρεύτηκε την ηθοποιό Ρίτα Γουίλσον. Με τη Γουίλσον απέκτησαν δύο γιους, τους Τσέστερ και Τρούμαν.
Οι κυριότερες και πιο χαρακτηριστικές ταινίες του:
Η Περίπτωση Λάρι Κράουν (2011)
Τον συναντάμε ως ηθοποιό, στο πλάι της Τζούλια Ρόμπερτ, σκηνοθέτη και παραγωγό, ενώ συνυπογράφει το σενάριο με τη Νία Βαρντάλος. Η ταινία αναφέρεται με γλυκό και συνάμα αστείο τρόπο στις μικρές εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει η ζωή, στη δύναμη για νέα ξεκινήματα και στις αλλαγές που μας καθορίζουν.
Illuminati, Οι Πεφωτισμένοι (2009)
Μετά το "Κώδικας Ντα Βίντσι", ο σκηνοθέτης Ρον Χάουαρντ επιχειρεί ξανά την κινηματογραφική μεταφορά ενός άλλου έργου του συγγραφέα Νταν Μπράουν, στο οποίο ο Τομ Χανκς αναλαμβάνει ξανά το ρόλο του Ρόμπερτ Λάνγκντον, του διάσημου μελετητή αρχαίων συμβόλων.
Η Περίπτωση Λάρι Κράουν (2011)
Τον συναντάμε ως ηθοποιό, στο πλάι της Τζούλια Ρόμπερτ, σκηνοθέτη και παραγωγό, ενώ συνυπογράφει το σενάριο με τη Νία Βαρντάλος. Η ταινία αναφέρεται με γλυκό και συνάμα αστείο τρόπο στις μικρές εκπλήξεις που μας επιφυλάσσει η ζωή, στη δύναμη για νέα ξεκινήματα και στις αλλαγές που μας καθορίζουν.
Illuminati, Οι Πεφωτισμένοι (2009)
Μετά το "Κώδικας Ντα Βίντσι", ο σκηνοθέτης Ρον Χάουαρντ επιχειρεί ξανά την κινηματογραφική μεταφορά ενός άλλου έργου του συγγραφέα Νταν Μπράουν, στο οποίο ο Τομ Χανκς αναλαμβάνει ξανά το ρόλο του Ρόμπερτ Λάνγκντον, του διάσημου μελετητή αρχαίων συμβόλων.
Παιχνίδια Εξουσίας (2007)
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, μέσα από την αληθινή ιστορία του Τσάρλι Γουίλσον, ενός καλοπερασάκια γερουσιαστή του Τέξας, ο οποίος, μεταξύ ποτού, ναρκωτικών και ωραίων γυναικών, κατάφερε να δυσκολέψει την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν και συνέβαλε στην τελική τους ήττα.Στην 20ή κατά σειρά ταινία του ο βετεράνος σκηνοθέτης των μεγάλων επιτυχιών ("Ο Πρωτάρης", "Κατς 22", "Εργαζόμενο Κορίτσι") αντλεί υλικό από το βιβλίο του δημοσιογράφου Τζορτζ Κράιλ και σατιρίζει τον τρόπο με τον οποίο ενεργοποιούνται οι υπόγειοι μηχανισμοί σε ένα μείζον πολιτικό θέμα: Ένας πλεϊμπόι, μια ζάπλουτη κοσμική κυρία και ένας αποστάτης πράκτορας της CIA θα συγκεντρώσουν χρήματα, θα εμπλέξουν την Αίγυπτο και το Ισραήλ στην κρίση του Αφγανιστάν και θα εξοπλίσουν τους Μουτζαχεντίν, ούτως ώστε αυτοί να αντισταθούν αποτελεσματικά στα σοβιετικά στρατεύματα. Ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν κλέβει άνετα την παράσταση ως πράκτορας Γκαστ Αβρακότος (τι όνομα και αυτό!), ενώ η ανάλαφρη διάθεση και το καλογραμμένο σενάριο δημιουργούν ένα κλίμα ιλαρότητας. Τα "Παιχνίδια Εξουσίας" έφτασαν μέχρι τα Όσκαρ και τις Χρυσές Σφαίρες, με μία και πέντε υποψηφιότητες αντίστοιχα.
Κώδικας Da Vinci (2006)
Η Sony Pictures ήταν η εταιρεία που απέκτησε τα δικαιώματα για τη μεγάλη οθόνη. Πλήρωσε αδρά και δημιούργησε ένα πιστό κινηματογραφικό αντίγραφο, στο οποίο έχουν δώσει ραντεβού ιστορικά γεγονότα, γνωστές θεωρίες γύρω από το πρόσωπο του Ιησού, μυστικές αδελφότητες, παραθρησκευτικές οργανώσεις, σύμβολα κρυμμένα σε έργα τέχνης, γρίφοι, κυνηγητά, φόνοι και ένα μυστικό που, αν αποκαλυφθεί, θα δυναμιτίσει τα θεμέλια της Εκκλησίας. Παρά τις μεγάλες προσδοκίες, η ταινία δεν έσπασε ταμεία. Έκανε όμως ντόρο, πέτυχε υψηλές εισπράξεις (στην Ελλάδα ξεπέρασε τα 700.000 εισιτήρια) και κατέλαβε μια σχετικά καλή θέση ανάμεσα στις εκατό πιο εμπορικές ταινίες όλων των εποχών. O "Κώδικας Da Vinci" παραμένει μια ατμοσφαιρική εμπορική ταινία, επαγγελματικά σκηνοθετημένη και με καλό καστ, αλλά με σενάριο χωρίς έμπνευση και με χάρτινους χαρακτήρες. Το εκτεταμένο μοντάζ ωστόσο δίνει στην ταινία τις μικρές ανάσες που της έλειπαν, ενώ παράλληλα κάνει πιο ξεκάθαρα ορισμένα γεγονότα σε όποιον δεν έχει διαβάσει το βιβλίο.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, μέσα από την αληθινή ιστορία του Τσάρλι Γουίλσον, ενός καλοπερασάκια γερουσιαστή του Τέξας, ο οποίος, μεταξύ ποτού, ναρκωτικών και ωραίων γυναικών, κατάφερε να δυσκολέψει την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν και συνέβαλε στην τελική τους ήττα.Στην 20ή κατά σειρά ταινία του ο βετεράνος σκηνοθέτης των μεγάλων επιτυχιών ("Ο Πρωτάρης", "Κατς 22", "Εργαζόμενο Κορίτσι") αντλεί υλικό από το βιβλίο του δημοσιογράφου Τζορτζ Κράιλ και σατιρίζει τον τρόπο με τον οποίο ενεργοποιούνται οι υπόγειοι μηχανισμοί σε ένα μείζον πολιτικό θέμα: Ένας πλεϊμπόι, μια ζάπλουτη κοσμική κυρία και ένας αποστάτης πράκτορας της CIA θα συγκεντρώσουν χρήματα, θα εμπλέξουν την Αίγυπτο και το Ισραήλ στην κρίση του Αφγανιστάν και θα εξοπλίσουν τους Μουτζαχεντίν, ούτως ώστε αυτοί να αντισταθούν αποτελεσματικά στα σοβιετικά στρατεύματα. Ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν κλέβει άνετα την παράσταση ως πράκτορας Γκαστ Αβρακότος (τι όνομα και αυτό!), ενώ η ανάλαφρη διάθεση και το καλογραμμένο σενάριο δημιουργούν ένα κλίμα ιλαρότητας. Τα "Παιχνίδια Εξουσίας" έφτασαν μέχρι τα Όσκαρ και τις Χρυσές Σφαίρες, με μία και πέντε υποψηφιότητες αντίστοιχα.
Κώδικας Da Vinci (2006)
Η Sony Pictures ήταν η εταιρεία που απέκτησε τα δικαιώματα για τη μεγάλη οθόνη. Πλήρωσε αδρά και δημιούργησε ένα πιστό κινηματογραφικό αντίγραφο, στο οποίο έχουν δώσει ραντεβού ιστορικά γεγονότα, γνωστές θεωρίες γύρω από το πρόσωπο του Ιησού, μυστικές αδελφότητες, παραθρησκευτικές οργανώσεις, σύμβολα κρυμμένα σε έργα τέχνης, γρίφοι, κυνηγητά, φόνοι και ένα μυστικό που, αν αποκαλυφθεί, θα δυναμιτίσει τα θεμέλια της Εκκλησίας. Παρά τις μεγάλες προσδοκίες, η ταινία δεν έσπασε ταμεία. Έκανε όμως ντόρο, πέτυχε υψηλές εισπράξεις (στην Ελλάδα ξεπέρασε τα 700.000 εισιτήρια) και κατέλαβε μια σχετικά καλή θέση ανάμεσα στις εκατό πιο εμπορικές ταινίες όλων των εποχών. O "Κώδικας Da Vinci" παραμένει μια ατμοσφαιρική εμπορική ταινία, επαγγελματικά σκηνοθετημένη και με καλό καστ, αλλά με σενάριο χωρίς έμπνευση και με χάρτινους χαρακτήρες. Το εκτεταμένο μοντάζ ωστόσο δίνει στην ταινία τις μικρές ανάσες που της έλειπαν, ενώ παράλληλα κάνει πιο ξεκάθαρα ορισμένα γεγονότα σε όποιον δεν έχει διαβάσει το βιβλίο.
Catch Me If You Can (2002)
Μια αληθινή ιστορία γίνεται στα χέρια του Σπίλμπεργκ σχόλιο για τα "χρόνια της αθωότητας", παιχνίδι με τους καιρούς κατά τους οποίους αρκούσε να δηλώσεις ότι είσαι κάτι, αλλά και μια σινεφίλ απόλαυση, με εκπληκτική ανασύσταση της εποχής και αναφορές σε ορόσημα τις δεκαετίας του ΄60, όπως οι ταινίες του Τζέιμς Μποντ. Το "Πιάσε με αν Μπορείς" είνια μια διασκεδαστική ταινία: ανάλαφρη προσέγγιση στο θέμα, στέρεες ερμηνείες, λαμπεροί χώροι, κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.: Χριστούγεννα του 1969. Το FBI συλλαμβάνει στη Γαλλία ένα νεαρό Αμερικανό που είχε γίνει εξπέρ στην πλαστογράφηση επιταγών. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια και σε ηλικία 17-21 ετών ο Φρανκ Αμπιγκνέιλ είχε εγκαταλείψει το σχολείο και είχε καταφέρει να αποσπάσει περίπου 4 εκατομμύρια δολάρια από αμερικανικές τράπεζες, παριστάνοντας πότε τον πιλότο της Παναμέρικαν, πότε τον παιδίατρο και πότε το δικηγόρο. Αριστοτέχνης της απάτης, ο Φρανκ φρόντιζε να μη βλάπτει ποτέ εργαζόμενους. Αυτή την Αμερική της αφέλειας και της "συσκευασίας" εικονογραφεί ο Σπίλμπεργκ. Ο νεαρός Φρανκ ούτε λήστεψε ούτε απέσπασε χρήματα με τη βία. Εξέπεμπε γοητεία και λάμψη. Σε αυτά στήριξε κυρίως τις απάτες του, εκμεταλλευόμενος έναν κόσμο που γοητευόταν από το περιτύλιγμα.
Ναυαγός (2000)
Μια ταινία που φαινομενικά αναπαράγει τα πρόσφατα κλισέ του Χόλιγουντ, που θέλουν τους εργασιομανείς να αλλάζουν άποψη και στάση ζωής έπειτα από ένα σημαντικό γεγονός, αλλά που στην πραγματικότητα εισχωρεί λίγο βαθύτερα. Ο Τσακ Νόλαντ, στέλεχος της εταιρείας ταχυμεταφορών FedEx, έχει εμμονή με την τάξη και το χρόνο: τα δέματα πρέπει να παραδίδονται στην ώρα τους, οι πτήσεις να εκτελούνται με το δευτερόλεπτο, η ζωή του όλη είναι ένα ρολόι και μια λίστα με κοινωνικές και επαγγελματικές υποχρεώσεις. Ο κόσμος του θα καταρρεύσει όταν βρεθεί ναυαγός σε κάποιο ερημονήσι, χωρίς ελπίδα διάσωσης. Το "Cast Away" θέτει ορισμένα ενδιαφέροντα υπαρξιακά ερωτήματα, περιέχει εξίσου ενδιαφέροντα ευρήματα (η προσωποποίηση της μπάλας του βόλεϊ και η συναισθηματική εξάρτηση του ήρωα από αυτή), ενώ προσθέτει την πινελιά της διάσωσης του Τσακ: ένας άνθρωπος επιστρέφει στον κόσμο στον οποίο ανήκε και διεκδικεί από την αρχή μια θέση ανάμεσα στους ζωντανούς. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μιλάμε για φιλοσοφικό εγχείρημα. Ο "Ναυαγός" είναι μια χολιγουντιανή ταινία που δεν στοχεύει στην αναστάτωση αλλά στον εφησυχασμό του θεατή. Απλώς, το γεγονός ότι διαθέτει καλά στοιχεία και έναν ηθοποιό που σηκώνει άνετα στους ώμους του τις δύο από τις δυόμισι ώρες του φιλμ, τη διαφοροποιεί αρκετά από το σωρό. Ο Χανκς τιμήθηκε με Χρυσή Σφαίρα Α΄ Ανδρικού Ρόλου (έχασε το Όσκαρ από το "Μονομάχο"/Ράσελ Κρόου) και ο Ζεμέκις γύρισε παράλληλα το θρίλερ "What Lies Beneath", περιμένοντας τον πρωταγωνιστή του να χάσει τα απαραίτητα κιλά ώστε να αρχίσουν ξανά τα γυρίσματα.
Μια αληθινή ιστορία γίνεται στα χέρια του Σπίλμπεργκ σχόλιο για τα "χρόνια της αθωότητας", παιχνίδι με τους καιρούς κατά τους οποίους αρκούσε να δηλώσεις ότι είσαι κάτι, αλλά και μια σινεφίλ απόλαυση, με εκπληκτική ανασύσταση της εποχής και αναφορές σε ορόσημα τις δεκαετίας του ΄60, όπως οι ταινίες του Τζέιμς Μποντ. Το "Πιάσε με αν Μπορείς" είνια μια διασκεδαστική ταινία: ανάλαφρη προσέγγιση στο θέμα, στέρεες ερμηνείες, λαμπεροί χώροι, κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.: Χριστούγεννα του 1969. Το FBI συλλαμβάνει στη Γαλλία ένα νεαρό Αμερικανό που είχε γίνει εξπέρ στην πλαστογράφηση επιταγών. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια και σε ηλικία 17-21 ετών ο Φρανκ Αμπιγκνέιλ είχε εγκαταλείψει το σχολείο και είχε καταφέρει να αποσπάσει περίπου 4 εκατομμύρια δολάρια από αμερικανικές τράπεζες, παριστάνοντας πότε τον πιλότο της Παναμέρικαν, πότε τον παιδίατρο και πότε το δικηγόρο. Αριστοτέχνης της απάτης, ο Φρανκ φρόντιζε να μη βλάπτει ποτέ εργαζόμενους. Αυτή την Αμερική της αφέλειας και της "συσκευασίας" εικονογραφεί ο Σπίλμπεργκ. Ο νεαρός Φρανκ ούτε λήστεψε ούτε απέσπασε χρήματα με τη βία. Εξέπεμπε γοητεία και λάμψη. Σε αυτά στήριξε κυρίως τις απάτες του, εκμεταλλευόμενος έναν κόσμο που γοητευόταν από το περιτύλιγμα.
Ναυαγός (2000)
Μια ταινία που φαινομενικά αναπαράγει τα πρόσφατα κλισέ του Χόλιγουντ, που θέλουν τους εργασιομανείς να αλλάζουν άποψη και στάση ζωής έπειτα από ένα σημαντικό γεγονός, αλλά που στην πραγματικότητα εισχωρεί λίγο βαθύτερα. Ο Τσακ Νόλαντ, στέλεχος της εταιρείας ταχυμεταφορών FedEx, έχει εμμονή με την τάξη και το χρόνο: τα δέματα πρέπει να παραδίδονται στην ώρα τους, οι πτήσεις να εκτελούνται με το δευτερόλεπτο, η ζωή του όλη είναι ένα ρολόι και μια λίστα με κοινωνικές και επαγγελματικές υποχρεώσεις. Ο κόσμος του θα καταρρεύσει όταν βρεθεί ναυαγός σε κάποιο ερημονήσι, χωρίς ελπίδα διάσωσης. Το "Cast Away" θέτει ορισμένα ενδιαφέροντα υπαρξιακά ερωτήματα, περιέχει εξίσου ενδιαφέροντα ευρήματα (η προσωποποίηση της μπάλας του βόλεϊ και η συναισθηματική εξάρτηση του ήρωα από αυτή), ενώ προσθέτει την πινελιά της διάσωσης του Τσακ: ένας άνθρωπος επιστρέφει στον κόσμο στον οποίο ανήκε και διεκδικεί από την αρχή μια θέση ανάμεσα στους ζωντανούς. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μιλάμε για φιλοσοφικό εγχείρημα. Ο "Ναυαγός" είναι μια χολιγουντιανή ταινία που δεν στοχεύει στην αναστάτωση αλλά στον εφησυχασμό του θεατή. Απλώς, το γεγονός ότι διαθέτει καλά στοιχεία και έναν ηθοποιό που σηκώνει άνετα στους ώμους του τις δύο από τις δυόμισι ώρες του φιλμ, τη διαφοροποιεί αρκετά από το σωρό. Ο Χανκς τιμήθηκε με Χρυσή Σφαίρα Α΄ Ανδρικού Ρόλου (έχασε το Όσκαρ από το "Μονομάχο"/Ράσελ Κρόου) και ο Ζεμέκις γύρισε παράλληλα το θρίλερ "What Lies Beneath", περιμένοντας τον πρωταγωνιστή του να χάσει τα απαραίτητα κιλά ώστε να αρχίσουν ξανά τα γυρίσματα.
Το Πράσινο Μίλι (1999)
Ενα από τα πιο γοητευτικά βιβλία του Στίβεν Κινγκ γίνεται μια εξίσου γοητευτική ταινία, που παρά τη μεγάλη της διάρκεια κρατά το θεατή καθηλωμένο μέχρι το τελευταίο λεπτό. O σεναριογράφος /σκηνοθέτης του "Τελευταία Εξοδος, Ρίτα Χέιγουορθ" (The Shawshank Redemption, 1994) έρχεται με μία ακόμα ιστορία της φυλακής, μεταφυσική αυτήν τη φορά, περιγράφοντας την απροσδόκητη συνάντηση του ρεαλιστικού με το εξωπραγματικό. Τόπος, ο αμερικανικός Νότος του '30. Χώρος, ένα σωφρονιστικό ίδρυμα, η πτέρυγα μελλοθανάτων του οποίου ονομάζεται "Πράσινο Μίλι", επειδή ο διάδρομος που οδηγεί στην ηλεκτρική καρέκλα έχει αυτό το χρώμα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, με το χρόνο να μοιάζει νεκρός για φύλακες και κρατούμενους, ο προϊστάμενος Πολ Ετζκομπ θα έλθει σε επαφή με το αλλόκοτο, με το χάρισμα της γιατρειάς που αποδεικνύεται κατάρα και με την υπέρτατη τιμωρία που λέγεται... ζωή. Αντίθετα με άλλες "ταινίες-φυλακής" που επιμένουν στη νοσηρότητα και το ρεαλισμό, το "Πράσινο Μίλι" επιλέγει τη φόρμα του παραμυθιού. Ολα, από τους αργούς ρυθμούς μέχρι τα χρώματα, τη θαμπή ατμόσφαιρα, τη σκηνογραφία και τους χαρακτήρες, παραπέμπουν σε όνειρο ή σε μύθο που αφηγείται πλάι στη φωτιά κάποιος παραμυθάς.
Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν (1998)
Οι αρετές του πολέμου μέσα από μια εντυπωσιακή παραγωγή που θέτει εύλογα ερωτήματα μεν (γιατί θα πρέπει να σκοτωθεί μια ομάδα στρατιωτών για να σωθεί ένας;), αλλά καταλήγει να επαινεί το παράλογο (είναι ωραίο να πεθαίνεις υπηρετώντας τις... δημόσιες σχέσεις του υπουργείου Αμύνης), ενώ παράλληλα διαρκεί παραπάνω από όσο αντέχει το θέμα της. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι μιλούν για τη μία από τις τρεις ώρες που διαρκεί ο "Ράιαν", δηλαδή το πρώτο ημίωρο, με την απόβαση στην ακτή Όμαχα, και το τελευταίο, όπου οι εναπομείναντες συγκρούονται με τους Γερμανούς στα ερείπια μιας πόλης κάπου στη Γαλλία. Κανείς μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να κινηματογραφήσει τόσο συναρπαστικά και ρεαλιστικά μια μάχη, χωρίς ηρωικές ή ρομαντικές πινελιές, μόνο με αίμα που αναβλύζει από μακελεμένα ανθρώπινα κορμιά και με τις σφαίρες να σφυρίζουν γύρω. Όμως, αυτός δεν είναι λόγος για να παραληρεί κανείς και να χαρίζει Όσκαρ στην ταινία -πέντε στον αριθμό εν προκειμένω. Με τη μέθοδο της δημαγωγίας, ο Σπίλμπεργκ χρησιμοποιεί τη συγκινησιακή φόρτιση ενός, τότε, πρόσφατου ιστορικού γεγονότος και στήνει μια φανταστική ιστορία, για να επαινέσει μέσω αυτής τον πόλεμο (ανδρεία και ηρωισμοί των απλών φαντάρων), δικαιολογώντας παράλληλα τις πολιτικές επιλογές της χώρας του που θέλουν τον αφανισμό των πολλών στο όνομα της ελευθερίας των λίγων.
Ενα από τα πιο γοητευτικά βιβλία του Στίβεν Κινγκ γίνεται μια εξίσου γοητευτική ταινία, που παρά τη μεγάλη της διάρκεια κρατά το θεατή καθηλωμένο μέχρι το τελευταίο λεπτό. O σεναριογράφος /σκηνοθέτης του "Τελευταία Εξοδος, Ρίτα Χέιγουορθ" (The Shawshank Redemption, 1994) έρχεται με μία ακόμα ιστορία της φυλακής, μεταφυσική αυτήν τη φορά, περιγράφοντας την απροσδόκητη συνάντηση του ρεαλιστικού με το εξωπραγματικό. Τόπος, ο αμερικανικός Νότος του '30. Χώρος, ένα σωφρονιστικό ίδρυμα, η πτέρυγα μελλοθανάτων του οποίου ονομάζεται "Πράσινο Μίλι", επειδή ο διάδρομος που οδηγεί στην ηλεκτρική καρέκλα έχει αυτό το χρώμα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, με το χρόνο να μοιάζει νεκρός για φύλακες και κρατούμενους, ο προϊστάμενος Πολ Ετζκομπ θα έλθει σε επαφή με το αλλόκοτο, με το χάρισμα της γιατρειάς που αποδεικνύεται κατάρα και με την υπέρτατη τιμωρία που λέγεται... ζωή. Αντίθετα με άλλες "ταινίες-φυλακής" που επιμένουν στη νοσηρότητα και το ρεαλισμό, το "Πράσινο Μίλι" επιλέγει τη φόρμα του παραμυθιού. Ολα, από τους αργούς ρυθμούς μέχρι τα χρώματα, τη θαμπή ατμόσφαιρα, τη σκηνογραφία και τους χαρακτήρες, παραπέμπουν σε όνειρο ή σε μύθο που αφηγείται πλάι στη φωτιά κάποιος παραμυθάς.
Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν (1998)
Οι αρετές του πολέμου μέσα από μια εντυπωσιακή παραγωγή που θέτει εύλογα ερωτήματα μεν (γιατί θα πρέπει να σκοτωθεί μια ομάδα στρατιωτών για να σωθεί ένας;), αλλά καταλήγει να επαινεί το παράλογο (είναι ωραίο να πεθαίνεις υπηρετώντας τις... δημόσιες σχέσεις του υπουργείου Αμύνης), ενώ παράλληλα διαρκεί παραπάνω από όσο αντέχει το θέμα της. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλοι μιλούν για τη μία από τις τρεις ώρες που διαρκεί ο "Ράιαν", δηλαδή το πρώτο ημίωρο, με την απόβαση στην ακτή Όμαχα, και το τελευταίο, όπου οι εναπομείναντες συγκρούονται με τους Γερμανούς στα ερείπια μιας πόλης κάπου στη Γαλλία. Κανείς μέχρι σήμερα δεν κατάφερε να κινηματογραφήσει τόσο συναρπαστικά και ρεαλιστικά μια μάχη, χωρίς ηρωικές ή ρομαντικές πινελιές, μόνο με αίμα που αναβλύζει από μακελεμένα ανθρώπινα κορμιά και με τις σφαίρες να σφυρίζουν γύρω. Όμως, αυτός δεν είναι λόγος για να παραληρεί κανείς και να χαρίζει Όσκαρ στην ταινία -πέντε στον αριθμό εν προκειμένω. Με τη μέθοδο της δημαγωγίας, ο Σπίλμπεργκ χρησιμοποιεί τη συγκινησιακή φόρτιση ενός, τότε, πρόσφατου ιστορικού γεγονότος και στήνει μια φανταστική ιστορία, για να επαινέσει μέσω αυτής τον πόλεμο (ανδρεία και ηρωισμοί των απλών φαντάρων), δικαιολογώντας παράλληλα τις πολιτικές επιλογές της χώρας του που θέλουν τον αφανισμό των πολλών στο όνομα της ελευθερίας των λίγων.
Έχετε Μήνυμα στον Υπολογιστή σας (1998)
Το "Έχετε μήνυμα..." είνια μια ευχάριστη, ρομαντική, εμπορική κομεντί με στιγμές γέλιου και γνωστούς σταρ, βασισμένη στην ταινία του '40 ''The shop around the corner''. Η Κάθλιν Κέλι έχει ένα παιδικό βιβλιοπωλείο στη Ν.Υ. και απειλείται θανάσιμα από το άνοιγμα ενός υποκαταστήματος της αλυσίδας βιβλιοπωλείων Φοξ, ακριβώς απέναντί της. Μισεί τον Φοξ, που δεν γνωρίζει, αλλά ερωτεύεται τον άνδρα με τον οποίο ανταλλάσσει μυνήματα στον υπολογιστή της... περιττό να πούμε ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο!
Απόλλων 13 (1995)
Το χρονικό της ομώνυμης διαστημικής αποστολής, στη διάρκεια της οποίας μηχανική βλάβη έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή των τριών αστροναυτών και ματαίωσε την προγραμματισμένη προσγείωση στη σελήνη. Πρόκειται για μια παραγωγή η οποία "έπαιξε" στα Όσκαρ (9 υποψηφιότητες, 2 αγαλματίδια).
Forrest Gump (1994)
Ένα σατιρικό βιβλίο του Γουίνστον Γκρουμ μεταφέρεται στον κινηματογράφο και μέσα από μια θεαματική όσο και πολυδάπανη παραγωγή μετατρέπεται στην απόλυτη αμερικανική ταινία, έναν ύμνο δηλαδή στον αγαθιάρη, στον καλοπροαίρετα αφελή, στον υπάκουο, σε αυτόν που όλη του η ζωή περιστρέφεται γύρω από κάποιο ταπεινό όνειρο και ένα κουτί με... σοκολατάκια. Τα πρωτοποριακά για τη χρονιά, που γυρίστηκε η ταινία, εφέ θέλουν τον ήρωα να συναντιέται με προσωπικότητες όπως ο Κένεντι, ο Νίξον ή ο... Τζον Λένον, τα πόδια του Γκάρι Σινίζ μοιάζουν κομμένα από το γόνατο και κάτω (στην πραγματικότητα ήταν τυλιγμένα με μπλε ύφασμα και αφαιρέθηκαν κατά την επεξεργασία της εικόνας), ενώ δεκάδες φόντα έχουν προστεθεί (η σκηνή της διαδήλωσης στην Ουάσινγκτον είναι από τις πιο σύνθετες σε οπτικές ψευδαισθήσεις) και εκατοντάδες λεπτομέρειες ζωντανεύουν τα πλάνα χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία. Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά τα εντυπωσιακά "καλούδια" δεν αναιρεί την ουσία της ταινίας, η οποία ανάγει σε σύμβολο ένα άτομο με μειωμένη νοημοσύνη που δεν ρωτά, δεν ψάχνεται και πάνω από όλα δεν αντιδρά. Η Ακαδημία Κινηματογράφου πρότεινε το "Φόρεστ Γκαμπ" για δεκατρία Όσκαρ, βραβεύοντάς το τελικά με έξι.
Το "Έχετε μήνυμα..." είνια μια ευχάριστη, ρομαντική, εμπορική κομεντί με στιγμές γέλιου και γνωστούς σταρ, βασισμένη στην ταινία του '40 ''The shop around the corner''. Η Κάθλιν Κέλι έχει ένα παιδικό βιβλιοπωλείο στη Ν.Υ. και απειλείται θανάσιμα από το άνοιγμα ενός υποκαταστήματος της αλυσίδας βιβλιοπωλείων Φοξ, ακριβώς απέναντί της. Μισεί τον Φοξ, που δεν γνωρίζει, αλλά ερωτεύεται τον άνδρα με τον οποίο ανταλλάσσει μυνήματα στον υπολογιστή της... περιττό να πούμε ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο!
Απόλλων 13 (1995)
Το χρονικό της ομώνυμης διαστημικής αποστολής, στη διάρκεια της οποίας μηχανική βλάβη έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή των τριών αστροναυτών και ματαίωσε την προγραμματισμένη προσγείωση στη σελήνη. Πρόκειται για μια παραγωγή η οποία "έπαιξε" στα Όσκαρ (9 υποψηφιότητες, 2 αγαλματίδια).
Forrest Gump (1994)
Ένα σατιρικό βιβλίο του Γουίνστον Γκρουμ μεταφέρεται στον κινηματογράφο και μέσα από μια θεαματική όσο και πολυδάπανη παραγωγή μετατρέπεται στην απόλυτη αμερικανική ταινία, έναν ύμνο δηλαδή στον αγαθιάρη, στον καλοπροαίρετα αφελή, στον υπάκουο, σε αυτόν που όλη του η ζωή περιστρέφεται γύρω από κάποιο ταπεινό όνειρο και ένα κουτί με... σοκολατάκια. Τα πρωτοποριακά για τη χρονιά, που γυρίστηκε η ταινία, εφέ θέλουν τον ήρωα να συναντιέται με προσωπικότητες όπως ο Κένεντι, ο Νίξον ή ο... Τζον Λένον, τα πόδια του Γκάρι Σινίζ μοιάζουν κομμένα από το γόνατο και κάτω (στην πραγματικότητα ήταν τυλιγμένα με μπλε ύφασμα και αφαιρέθηκαν κατά την επεξεργασία της εικόνας), ενώ δεκάδες φόντα έχουν προστεθεί (η σκηνή της διαδήλωσης στην Ουάσινγκτον είναι από τις πιο σύνθετες σε οπτικές ψευδαισθήσεις) και εκατοντάδες λεπτομέρειες ζωντανεύουν τα πλάνα χάρη στην ψηφιακή τεχνολογία. Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά τα εντυπωσιακά "καλούδια" δεν αναιρεί την ουσία της ταινίας, η οποία ανάγει σε σύμβολο ένα άτομο με μειωμένη νοημοσύνη που δεν ρωτά, δεν ψάχνεται και πάνω από όλα δεν αντιδρά. Η Ακαδημία Κινηματογράφου πρότεινε το "Φόρεστ Γκαμπ" για δεκατρία Όσκαρ, βραβεύοντάς το τελικά με έξι.
Φιλαδέλφεια (1993)
Η πρώτη παραγωγή από μεγάλο στούντιο, που αναφέρεται στο AIDS, είναι μια τίμια ταινία, παρ'όλο που κάποιοι τη θεώρησαν μελό και κάποιοι άλλοι εξωπραγματική, ιδίως όσον αφορά στις διαπροσωπικές σχέσεις του ήρωα και, συγκεκριμένα, με τους συγγενείς και την οικογένειά του. Όμως, το βήμα έγινε. Το Χόλιγουντ έβγαλε το φερετζέ και αντιμετώπισε λίγο πιο ουσιαστικά το ζήτημα του ρατσισμού (ο ήρωας διώκεται, όχι επειδή είναι φορέας, αλλά για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις) μέσα από μία ευπρεπή ταινία, χάρη στην οποία ο Μπρους Σπρίνγκστιν χτύπησε τα "τσαρτ" με το ομώνυμο τραγούδι και ο Τομ Χανκς κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ, βγαίνοντας παράλληλα από την αφάνεια, όπου τον είχαν καταδικάσει οι παιδιάστικες κωμωδιούλες, στις οποίες μέχρι τότε ήταν πρωταγωνιστής.
Άγρυπνος στο Σιάτλ (1993)
Δύο άγνωστοι ερωτεύονται εξ αποστάσεως χάρη σε ένα μικρό παιδί, το οποίο κοινοποιεί στο ραδιόφωνο το πρόβλημα του χήρου πατέρα του. Κομεντί για ευαίσθητες... ψυχούλες με μοναχικούς ήρωες και έρωτα εξ αποστάσεως.
Η πρώτη παραγωγή από μεγάλο στούντιο, που αναφέρεται στο AIDS, είναι μια τίμια ταινία, παρ'όλο που κάποιοι τη θεώρησαν μελό και κάποιοι άλλοι εξωπραγματική, ιδίως όσον αφορά στις διαπροσωπικές σχέσεις του ήρωα και, συγκεκριμένα, με τους συγγενείς και την οικογένειά του. Όμως, το βήμα έγινε. Το Χόλιγουντ έβγαλε το φερετζέ και αντιμετώπισε λίγο πιο ουσιαστικά το ζήτημα του ρατσισμού (ο ήρωας διώκεται, όχι επειδή είναι φορέας, αλλά για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις) μέσα από μία ευπρεπή ταινία, χάρη στην οποία ο Μπρους Σπρίνγκστιν χτύπησε τα "τσαρτ" με το ομώνυμο τραγούδι και ο Τομ Χανκς κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ, βγαίνοντας παράλληλα από την αφάνεια, όπου τον είχαν καταδικάσει οι παιδιάστικες κωμωδιούλες, στις οποίες μέχρι τότε ήταν πρωταγωνιστής.
Άγρυπνος στο Σιάτλ (1993)
Δύο άγνωστοι ερωτεύονται εξ αποστάσεως χάρη σε ένα μικρό παιδί, το οποίο κοινοποιεί στο ραδιόφωνο το πρόβλημα του χήρου πατέρα του. Κομεντί για ευαίσθητες... ψυχούλες με μοναχικούς ήρωες και έρωτα εξ αποστάσεως.