Η Amy Adams γεννήθηκε στην Ιταλία το 1974 και είναι το τέταρτο από τα εφτά παιδιά της οικογένειας. Η ίδια χαριτολογώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το σύνδρομο του «μεσαίου παιδιού» δήλωσε ότι όντως μεγαλώνοντας δεν είχε πολλή προσοχή, αλλά σε μία εννιαμελή οικογένεια, «κανείς δεν έχει πολύ από τίποτα…» Όταν έκλεισε τα οχτώ μετακόμισε μόνιμα με την οικογένειά της στο Colorado των Ηνωμένων Πολιτειών. Η κλίση της στα καλλιτεχνικά φάνηκε από μικρή ηλικία, συμμετείχε στη χορωδία του σχολείου της ενώ παράλληλα ήταν αφοσιωμένη στις προπονήσεις προκειμένου να πραγματοποιήσει το όνειρό της, να γίνει μπαλαρίνα. Εγκατέλειψε όμως το αυτόν το στόχο όταν κατάλαβε ότι δεν είχε τα απαραίτητα προσόντα, κι αποφάσισε να ενταχθεί σε ένα μουσικό θίασο. «Κατάλαβα ότι μου ταίριαζε περισσότερο. Το μπαλέτο είναι πολύ πειθαρχημένο και συγκρατημένο, σε αντίθεση με εμένα, ο χαρακτήρας μου σε συνδυασμό με το «κατεστραμμένο» σώμα μου από τα χρόνια χορού δεν μου άφηναν άλλη επιλογή από την ηθοποιία», όπως έχει δηλώσει κι η ίδια με μία δόση χιούμορ. Μετά από διάφορες δουλειές προκειμένου να συντηρήσει τον εαυτό της, από πωλήτρια σε μαγαζί της γνωστής εταιρείας ρούχων Gap μέχρι σερβιτόρα στα εστιατόρια Hooter’s, γνωστά για την προκλητική εμφάνιση του προσωπικού τους, ένα πόστο που η Adams κατάλαβε γρήγορα ότι δεν μπορεί να υποστηρίξει, η τύχη φάνηκε να χαμογελά στην 25χρονη ηθοποιό.
Τα πρώτα βήματα
Το 1999, περνά από οντισιόν και κερδίζει ένα ρόλο στην ταινία «Drop Dead Gorgeous», παίζει στο πλευρό των γνωστών ηθοποιών Kirstie Alley και Ellen Barkin αλλά και άλλων νέων κι ανερχόμενων όπως η Kirsten Dunst, η Denise Richards και η Brittany Murphy. Η Alley μάλιστα, διακρίνοντας το ταλέντο της Amy Adams, την προτρέπει να μετακομίσει στο Λος Άντζελες και να κυνηγήσει εκεί μια καριέρα στην μεγάλη οθόνη.Πράγματι η Adams μετακομίζει την ίδια χρονιά στη Μέκκα του κινηματογράφου αλλά τα πράγματα δεν αποδείχτηκαν ιδιαίτερα εύκολα. Μέχρι το 2002 κάνει μικρές εμφανίσεις σε σειρές της τηλεόρασης (That '70s Show, Charmed, Buffy the Vampire Slayer), ενώ την ίδια χρονιά κερδίζει το ρόλο της νοσοκόμας Brenda Strong, την οποία ερωτεύεται ο DiCaprio στην ταινία του Spielberg «Πιάσε με αν Μπορείς». Ο ρόλος αυτός θα περίμενε κανείς ότι θα απογείωνε την καριέρα της, ωστόσο η Adams ήταν άνεργη για όλον τον υπόλοιπο χρόνο. Φύσει αισιόδοξη όμως, η ηθοποιός θα δηλώσει «η ταινία μου έδειξε ότι μπορώ να σταθώ υποκριτικά δίπλα σε τέτοια ονόματα. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ο Steven Spielberg με εμπιστεύτηκε μου έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση». Το 2004 οι αναποδιές συνεχίστηκαν αφού απολύθηκε από τη σειρά Dr. Vegas «λόγω διαφωνιών».
Το 1999, περνά από οντισιόν και κερδίζει ένα ρόλο στην ταινία «Drop Dead Gorgeous», παίζει στο πλευρό των γνωστών ηθοποιών Kirstie Alley και Ellen Barkin αλλά και άλλων νέων κι ανερχόμενων όπως η Kirsten Dunst, η Denise Richards και η Brittany Murphy. Η Alley μάλιστα, διακρίνοντας το ταλέντο της Amy Adams, την προτρέπει να μετακομίσει στο Λος Άντζελες και να κυνηγήσει εκεί μια καριέρα στην μεγάλη οθόνη.Πράγματι η Adams μετακομίζει την ίδια χρονιά στη Μέκκα του κινηματογράφου αλλά τα πράγματα δεν αποδείχτηκαν ιδιαίτερα εύκολα. Μέχρι το 2002 κάνει μικρές εμφανίσεις σε σειρές της τηλεόρασης (That '70s Show, Charmed, Buffy the Vampire Slayer), ενώ την ίδια χρονιά κερδίζει το ρόλο της νοσοκόμας Brenda Strong, την οποία ερωτεύεται ο DiCaprio στην ταινία του Spielberg «Πιάσε με αν Μπορείς». Ο ρόλος αυτός θα περίμενε κανείς ότι θα απογείωνε την καριέρα της, ωστόσο η Adams ήταν άνεργη για όλον τον υπόλοιπο χρόνο. Φύσει αισιόδοξη όμως, η ηθοποιός θα δηλώσει «η ταινία μου έδειξε ότι μπορώ να σταθώ υποκριτικά δίπλα σε τέτοια ονόματα. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ο Steven Spielberg με εμπιστεύτηκε μου έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση». Το 2004 οι αναποδιές συνεχίστηκαν αφού απολύθηκε από τη σειρά Dr. Vegas «λόγω διαφωνιών».
Η άνοδος
Το 2005 βρήκε την 30χρονη πλέον Amy Adams απολυμένη και προβληματισμένη. «Σκεφτόμουν να επιστρέψω στη Νέα Υόρκη, να ασχοληθώ με κάτι άλλο». Παράλληλα πέφτει στα χέρια της ένα σενάριο για μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού, το Junebug. H Adams πρωταγωνιστεί ως η νεαρή, κεφάτη και ιδιαίτερα ομιλητική έγκυος Ashley, το φιλμ κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Sundance και η Adams κερδίζει τις εντυπώσεις και βραβείο ερμηνείας, ενώ προτείνεται και για Oscar β’ γυναικείου ρόλου. Η επιτυχία της αυτή, ανοίγει το δρόμο για ταινίες που απευθύνονται σε πιο ευρύ κοινό. Έτσι, δύο χρόνια αργότερα, το 2007, πρωταγωνιστεί στην ταινία «Η Μαγεμένη», στο ρόλο της παραμυθένιας πριγκίπισσας Giselle, που ξαφνικά βρίσκεται χαμένη στη Νέα Υόρκη. Η Adams κέρδισε το συγκεκριμένο ρόλο μετά από οντισιόν στην οποία συμμετείχαν πάνω από 300 κοπέλες. Η ταινία σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, η Adams προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα και επιπλέον ερμήνευσε ζωντανά, με πάρα πολύ άγχος όπως δήλωσε αργότερα, ένα τραγούδι της ταινίας στην τελετή των Oscar.
Το 2005 βρήκε την 30χρονη πλέον Amy Adams απολυμένη και προβληματισμένη. «Σκεφτόμουν να επιστρέψω στη Νέα Υόρκη, να ασχοληθώ με κάτι άλλο». Παράλληλα πέφτει στα χέρια της ένα σενάριο για μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού, το Junebug. H Adams πρωταγωνιστεί ως η νεαρή, κεφάτη και ιδιαίτερα ομιλητική έγκυος Ashley, το φιλμ κάνει πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Sundance και η Adams κερδίζει τις εντυπώσεις και βραβείο ερμηνείας, ενώ προτείνεται και για Oscar β’ γυναικείου ρόλου. Η επιτυχία της αυτή, ανοίγει το δρόμο για ταινίες που απευθύνονται σε πιο ευρύ κοινό. Έτσι, δύο χρόνια αργότερα, το 2007, πρωταγωνιστεί στην ταινία «Η Μαγεμένη», στο ρόλο της παραμυθένιας πριγκίπισσας Giselle, που ξαφνικά βρίσκεται χαμένη στη Νέα Υόρκη. Η Adams κέρδισε το συγκεκριμένο ρόλο μετά από οντισιόν στην οποία συμμετείχαν πάνω από 300 κοπέλες. Η ταινία σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, η Adams προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα και επιπλέον ερμήνευσε ζωντανά, με πάρα πολύ άγχος όπως δήλωσε αργότερα, ένα τραγούδι της ταινίας στην τελετή των Oscar.
Η Amy Adams πλέον φιγουράρει σε περιοδικά όπως το Vanity Fair και το Elle, σε λίστες με τους πιο γνωστούς/ όμορφους/ πετυχημένους που τόσο λατρεύει το Hollywood και απολαμβάνει την αναγνωρισιμότητά της χωρίς να προκαλεί. «Οι μετοχές» της ανεβαίνουν και συμμετέχει σε μεγάλες παραγωγές όπως το «Παιχνίδια εξουσίας» με τον Tom Hanks και τη Julia Roberts ισορροπώντας τες με ανεξάρτητες ταινίες όπως το «Στεγνό Καθάρισμα» με την Emily Blunt.Τα επόμενα βήματά της αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό από κάποιους κριτικούς που θεωρούν ότι η ηθοποιός έχει αρχίσει να τυποποιείται στο χαρακτήρα «της χαρωπής, αθώας ή αφελούς κοπέλας». Η ίδια δεν ανησυχεί. Νιώθει άνετα με αυτούς τους χαρακτήρες. «Ο ηθοποιός αναγκαστικά μπαίνει μέσα στο ρόλο του, τον κουβαλά, κι εγώ προτιμώ να ζω με τέτοιους ρόλους», δηλώνει. Επιπλέον, δε διατάζει να παραδεχτεί ότι γοητεύεται από τους καλοσυνάτους χαρακτήρες. «Έχουν τόσα πολλά επίπεδα, θαυμάζω την επιλογή τους να είναι χαρούμενοι και καλοπροαίρετοι», εκμυστηρεύεται. Το 2008, η Adams «πέφτει στα βαθιά» με την ταινία «Αμφιβολία». Στέκεται με αξιοπρέπεια δίπλα σε ονόματα του κινηματογράφου όπως ο Philip Seymour Hoffman και η Meryl Streep και ανταμείβεται με μία ακόμα υποψηφιότητα για Oscar β’ γυναικείου ρόλου. Με τη Meryl Streep θα συνεργαστεί ακόμα μια φορά την επόμενη χρονιά στην ταινία «Julie and Julia», χωρίς ωστόσο να έχουν σκηνές μαζί. Το 2010 βρίσκει την Adams στην ανάλαφρη ρομαντική κομεντί «Ζητείται Γαμπρός» αλλά και στο δράμα «The Fighter». Ακόμα μια υποψηφιότητα για Oscar προστίθεται στο βιογραφικό της, ενώ αποδεικνύει περίτρανα σε όσους βιάστηκαν να την τυποποιήσουν ότι μπορεί να παίξει τα πάντα. Ο σκηνοθέτης του «The Fighter» όταν τη γνώρισε της είπε «δεν είσαι καθόλου ο τύπος της πριγκίπισσας, και θέλω στην ταινία να το δείξεις αυτό. Την πριγκίπισσα την έπαιξες αλλά είναι μόνο μια πλευρά σου, όχι εσύ».
Το 2012 μπορεί άνετα, και δίκαια, να χαρακτηριστεί η χρονιά της. Τον Ιούλιο πήρε το βάφτισμα του πυρός στο θέατρο με το μιούζικαλ «Into the woods». Η παράσταση ακολουθεί τους χαρακτήρες παραμυθιών των αδερφών Γκριμ, όπως η Κοκκινοσκουφίτσα, η Ραπουνζέλ και η Σταχτοπούτα και πραγματεύεται τις επιπτώσεις των πράξεών τους. Τόσο το μιούζικαλ όσο και το παραμυθένιο στοιχείο, δεν είναι άγνωστο στην Adams, η οποία πήρε καλές κριτικές και ενθουσιάστηκε με την εμπειρία, δηλώνοντας ότι θέλει να πειραματιστεί περαιτέρω με το θέατρο. Οι θεατρικές αναζητήσεις της όμως, δεν έβαλαν σε δεύτερη μοίρα την κινηματογραφική της πορεία, αφού στην εκπνοή του 2012 είδαμε την Adams στις σκοτεινές αίθουσες, όχι μία , ούτε δύο, αλλά τρεις φορές. Το «Στον Δρόμο» έκανε πρεμιέρα στις στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας. Η επόμενη ταινία το «The Master», στην οποία η Adams υποδύεται την γυναίκα του Philip Seymour Hoffman. Η τελευταία,ήταν το «Trouble with the Curve» σε σκηνοθεσία Clint Eastwood. Το 2013 συμπρωταγωνίστησε στην ταινία Άνθρωπος από ατσάλι, στην ταινία Her μαζί με τον Χοακίν Φοίνιξ.Το 2014 ένωσε τις δυνάμεις της με τον Κριστόφ Γουόλτς στην ταινία Μεγάλα Μάτια, που αφηγείται την αληθινή ιστορία της Μάργκαρετ Κιν που ζωγράφιζε πορτρέτων παιδιών με χαρακτηριστικά μεγάλα μάτια. Εξαιρετικός στις δημόσιες σχέσεις και τις πωλήσεις, ο άντρας της πλάσαρε με τη συναίνεσή της τα έργα της σαν δικά του, ι γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία. Η ίδια κράτησε κρυφή την αλήθεια για χρόνια, μέχρι που η μεταξύ τους σχέση φτάνει στα άκρα. Το 2016 η κοκκινομάλλα σταρ βρίσκεται ανάμεσα σε δυο σουπερ ήρωες τον Μπάτμαν και τον Σούπερμαν στην ταινία .Batman V Superman: Η Αυγή της Δικαιοσύνης Την αμερικανίδα σταρ πρόκειται να δούμε ξανά στην μεγάλη οθόνη, αφού πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία του Ντενίς Βιλνέβ «Arrival» - που στην Αμερική θα ανοίξει την πλέον δύσκολη εβδομάδα του Νοεμβρίου, με συμπρωταγωνιστές τον Τζέρεμι Ρένερ και τον Φόρεστ Γουίτακερ και αφηγείται το χρονικό άφιξης ενός μυστηριώδους αεροσκάφους στη Γη και την αγωνιώδη προσπάθεια των «ειδημόνων» να προστατέψουν την ανθρωπότητα.
Στη συνέντευξή της στη «Vogue» , η χολιγουντιανή σταρ εξομολογείται πώς η μητρότητα επηρέασε τις επαγγελματικές της επιλογές και περιγράφει πώς είναι η οικογενειακή ζωή με τον αρραβωνιαστικό της Darren Le Gallo και την 6χρονη κόρη τους Aviana. Να τη λέει για το πόσο της λείπει η κόρη της στα επαγγελματικά ταξίδια: «Μου λείπει τόσο πολύ. Δέκα μέρες είναι το πιο πολύ που άντεξα μακριά της. Όταν φεύγω, της λέω: ‘Θα έρθουν πολλοί να σε δουν και ο μπαμπάς θα σε φροντίζει’. Έχουμε πολλούς οικογενειακούς φίλους. Κι εκείνη μου απαντάει: ‘Μανούλα, εσένα ποιος θα σε φροντίζει;’. Τότε της λέω: ‘Εγώ είμαι μεγάλη, μπορώ να φροντίζω μόνη μου τον εαυτό μου’, και μου απαντάει: ‘Ναι, αλλά χρειάζεσαι κάποιον να περνάς το χρόνο μαζί του’. Επειδή τώρα πλέον αντιλαμβάνεται την έννοια της μοναξιάς. Μου λέει: ‘Όταν μεγαλώσω, θα γίνω η μαμά σου’, και την πιάνουν τα γέλια. Είναι τόσο υπέροχη!» … Οσο αφορά το άγχος της η Amy παραδέχεται: «Ανησυχώ για τα πάντα συνέχεια… τη μητρότητα, τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους… νομίζω ότι φταίει το γεγονός ότι θέλω συνέχεια να εξελίσσομαι, δεν μου αρέσει να μένω στάσιμη και αδρανής. Ειδικά όταν βλέπεις πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά, και όλα αυτά που προσλαμβάνουν... μαθαίνουμε διαρκώς, κι αυτό δεν θέλω να σταματήσει ποτέ!».