Νευρωτικός, εγωκεντρικός, κοσμοπολίτης, ανασφαλής, με αυτοσαρκαστική αίσθηση χιούμορ, το αρχέτυπο του Νεοϋορκέζου,ο Γούντι Άλεν, τα τελευταία χρόνια, έχει υιοθετήσει την Ευρώπη και αυτή τον έχει λατρέψει.
Η ακατάβλητη ελαφρότητά του όταν μιλά για βαθιά προβλήματα μάς ανακουφίζει και μάς συμφιλιώνει με τη δική μας μελαγχολία της 'Γηραιάς Ευρώπης.
Η ακατάβλητη ελαφρότητά του όταν μιλά για βαθιά προβλήματα μάς ανακουφίζει και μάς συμφιλιώνει με τη δική μας μελαγχολία της 'Γηραιάς Ευρώπης.
"Όταν άρχιζα να σταδιοδρομώ, ονειρευόμουν ότι είμαι Γκοντάρ, Φελίνι, Τριφό, Ρενέ! Μαζί με τον Μπέργκμαν και τον Αντονιόνι, είναι οι κινηματογραφιστές που με έκαναν τόσο πολύ να θέλω να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα"
Αμερικανός σκηνοθέτης,σεναριογράφος, κωμικός, συγγραφέας και μουσικός ( γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1935 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης ). του οποίου ο μεγάλος όγκος των έργων και το εκφραστικό ύφος του τον κατέστησαν έναν από τους πιο διάσημους και δημιουργικούς παραγωγούς ταινιών της σύγχρονης εποχής.Στα 19 έγραφε σενάρια για το «Ed Sullivan Show» και «The tonight show», ενώ τα βράδια έπαιζε τζαζ με το κλαρινέτο του σε κλαμπ. Κάποιες από τις πρώτες εμφανίσεις του έγιναν στο τηλεοπτικό Candid Camera της εποχής -όπου έγραφε σενάρια. Το 1965 έγραψε το πρώτο του κινηματογραφικό σενάριο “What’s new Pussycat” και την επόμενη χρονιά γύρισε την πρώτη του ταινία με τίτλο “What’s Up, Tiger Lily?” Με περισσότερες από 50 ταινίες στο ενεργητικό του, ο Άλεν είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς δημιουργούς της εποχής μας. Ταινίες, τις οποίες σκηνοθετεί, γράφει το σενάριο και συχνά πυκνά περνά και μπροστά από την κάμερα, πρωταγωνιστώντας. Ο Άλεν αποδίδει μεγάλο μέρος της έμπνευσής του στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο και κυρίως στην πόλη της Νέας Υόρκης, όπου γεννήθηκε και έχει περάσει όλη του τη ζωή. Στην πραγματικότητα, η κινηματογραφική του περσόνα αποτελεί την ενσάρκωση ενός Εβραίου διανοούμενου της Νέας Υόρκης: νευρωτικός και εγωκεντρικός, κοσμοπολίτης και ταυτόχρονα ανασφαλής, με αυτοσαρκαστική αίσθηση χιούμορ. Το 1977 η ταινία του «Αννι Χολ»κατακτά τέσσερα Οσκαρ. Ο Άλλεν δεν παρευρέθηκε ποτέ σε απονομή καθώς η φιλοσοφία του είναι γνωστή: «Θεωρώ την όλη ιδέα των βραβείων χαζή. Γιατί αν δεχτείς την απόφαση του κόσμου να σου δώσει βραβείο, τότε θα πρέπει να δεχτείς και την απόφαση να μη σου δώσει. Κι εγώ αυτό δεν το δέχομαι, καταλαβαίνετε έτσι;». Εμφανίστηκε στα Οσκαρ μόνο το 2002, για να παρακινήσει τους κινηματογραφιστές να συνεχίσουν να κάνουν ταινίες στη Νέα Υόρκη (μετά το «χτύπημα» στους Δίδυμους Πύργους). «Δεν ήρθα να πάρω, δεν ήρθα να δώσω» εξήγησε. «Μόνο να μιλήσω για τη Νέα Υόρκη».
"Ανήκω σε μια γενιά σκηνοθετών που δεν είχε τα μάτια στραμμένα στο Χόλιγουντ. Θέλαμε να είμαστε Ευρωπαίοι!" είχε παραδεχτεί στο Nouvel Observateur. "Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα: να γίνω Ευρωπαίος ή σχεδόν. Έτσι, το 2004, δεν μπορούσα να συγκεντρώσω τα χρήματα στις ΗΠΑ για να κάνω το Match Point. Τα βρήκα στο Λονδίνο και είπα μέσα μου: Γιατί να μην γίνουν τα γυρίσματα στο Λονδίνο; Μετά πήγα στη Ρώμη, τη Βαρκελώνη, το Παρίσι και ξαφνικά η Ευρώπη με υιοθέτησε"
Οι ταινίες του Γούντι Άλεν διακρίνονται για το έξυπνο σενάριο τους και τους ευφυείς διαλόγους τους, σήμα κατατεθέν του σε όλα αυτά τα χρόνια της πλούσιας καριέρας τους. Στην μακροχρόνια πορεία του, τιμήθηκε με αρκετά βραβεία.Συγκεκριμένα:
Υποψήφιος 7 φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας - Κέρδισε για το “Nευρικός Εραστής” το 1977
Υποψήφιος 16 φορές για Όσκαρ Σεναρίου - Κέρδισε για τα φιλμ “Νευρικός Εραστής” (1977), “Η Χάνα Και Οι Αδελφές της” (1986) και “Μεσάνυχτα Στο Παρίσι” (2011)
Υποψήφιος 3 φορές για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας - Κέρδισε για το “Nευρικός Εραστής” το 1977 και το 2011 για το “Μεσάνυχτα Στο Παρίσι”
Υποψήφιος για το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία, "Νευρικός Εραστής" το 1977
Υποψήφιος 7 φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας - Κέρδισε για το “Nευρικός Εραστής” το 1977
Υποψήφιος 16 φορές για Όσκαρ Σεναρίου - Κέρδισε για τα φιλμ “Νευρικός Εραστής” (1977), “Η Χάνα Και Οι Αδελφές της” (1986) και “Μεσάνυχτα Στο Παρίσι” (2011)
Υποψήφιος 3 φορές για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας - Κέρδισε για το “Nευρικός Εραστής” το 1977 και το 2011 για το “Μεσάνυχτα Στο Παρίσι”
Υποψήφιος για το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία, "Νευρικός Εραστής" το 1977
Δεν θέλω να πετύχω την αθανασία μέσω της δουλειάς μου.
Θα ήθελα να την πετύχω με το να μην πεθάνω
Θα ήθελα να την πετύχω με το να μην πεθάνω
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο Γούντι Αλεν για τον Γούντι Αλεν»
Γεννήθηκα την 1η Δεκεμβρίου του ’35. Οι γονείς μου άρχισαν να με παίρνουν μαζί τους στο σινεμά όταν ήμουν περίπου πέντε χρονών. Μαγεύτηκα. Ζούσαμε σε μία μικροαστική γειτονιά του Μπρούκλιν και πρέπει να υπήρχαν 25 κινηματογράφοι στους οποίους μπορούσα να πάω με τα πόδια. Περνούσα λοιπόν ατελείωτες ώρες στο σινεμά. Εκείνη την εποχή τα στούντιο έβγαζαν πάρα πολλές ταινίες κάθε χρόνο. Σ’ έναν μήνα μπορούσε να δει κανείς ταινίες με τον Τζέιμς Κάγκνεϊ, τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ, τον Γκάρι Κούπερ, μιούζικαλ με τον Φρεντ Αστέρ, κινούμενα σχέδια του Ντίσνεϊ – ήταν απίστευτη η πληθώρα, η ποικιλία των επιλογών. Μεγαλώνοντας, παρατηρούσα ότι οι γονείς των άλλων παιδιών στη γειτονιά δεν τα άφηναν να βλέπουν ταινίες. Τα καλοκαίρια συνήθως τους έλεγαν «Πηγαίνετε να παίξετε έξω στον ήλιο, στο φρέσκο αέρα, κινηθείτε, κολυμπήστε». Υπήρχε και όλη αυτή η παραφιλολογία εκείνη την εποχή ότι οι ταινίες σού καταστρέφουν τα μάτια και τέτοιες ανοησίες. Οι γονείς μου δεν έδιναν σημασία σ’ αυτά, ούτε με απέτρεψαν ποτέ από το να πηγαίνω σινεμά. Από την άλλη, κι εγώ σιχαινόμουν το καλοκαίρι – σιχαινόμουν τη ζέστη, τον ήλιο που έκαιγε. Η καλύτερή μου ήταν να βρίσκομαι σ’ έναν κινηματογράφο με κλιματισμό. Και υπήρχαν φορές που πήγαινα τέσσερις, πέντε, έξι φορές τη βδομάδα, ή και κάθε μέρα ακόμα, ανάλογα με το χαρτζιλίκι μου. Επίσης, οι κινηματογράφοι τότε έπαιζαν δύο ταινίες μ’ ένα εισιτήριο. Η καλύτερή μου! Το χειμώνα βέβαια, με το σχολείο, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Μπορούσα να πηγαίνω μόνο τα σαββατοκύριακα. Συνήθως πήγαινα Σάββατα, Κυριακές και πολλές φορές και Παρασκευές κατευθείαν μετά το σχολείο...
Γεννήθηκα την 1η Δεκεμβρίου του ’35. Οι γονείς μου άρχισαν να με παίρνουν μαζί τους στο σινεμά όταν ήμουν περίπου πέντε χρονών. Μαγεύτηκα. Ζούσαμε σε μία μικροαστική γειτονιά του Μπρούκλιν και πρέπει να υπήρχαν 25 κινηματογράφοι στους οποίους μπορούσα να πάω με τα πόδια. Περνούσα λοιπόν ατελείωτες ώρες στο σινεμά. Εκείνη την εποχή τα στούντιο έβγαζαν πάρα πολλές ταινίες κάθε χρόνο. Σ’ έναν μήνα μπορούσε να δει κανείς ταινίες με τον Τζέιμς Κάγκνεϊ, τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ, τον Γκάρι Κούπερ, μιούζικαλ με τον Φρεντ Αστέρ, κινούμενα σχέδια του Ντίσνεϊ – ήταν απίστευτη η πληθώρα, η ποικιλία των επιλογών. Μεγαλώνοντας, παρατηρούσα ότι οι γονείς των άλλων παιδιών στη γειτονιά δεν τα άφηναν να βλέπουν ταινίες. Τα καλοκαίρια συνήθως τους έλεγαν «Πηγαίνετε να παίξετε έξω στον ήλιο, στο φρέσκο αέρα, κινηθείτε, κολυμπήστε». Υπήρχε και όλη αυτή η παραφιλολογία εκείνη την εποχή ότι οι ταινίες σού καταστρέφουν τα μάτια και τέτοιες ανοησίες. Οι γονείς μου δεν έδιναν σημασία σ’ αυτά, ούτε με απέτρεψαν ποτέ από το να πηγαίνω σινεμά. Από την άλλη, κι εγώ σιχαινόμουν το καλοκαίρι – σιχαινόμουν τη ζέστη, τον ήλιο που έκαιγε. Η καλύτερή μου ήταν να βρίσκομαι σ’ έναν κινηματογράφο με κλιματισμό. Και υπήρχαν φορές που πήγαινα τέσσερις, πέντε, έξι φορές τη βδομάδα, ή και κάθε μέρα ακόμα, ανάλογα με το χαρτζιλίκι μου. Επίσης, οι κινηματογράφοι τότε έπαιζαν δύο ταινίες μ’ ένα εισιτήριο. Η καλύτερή μου! Το χειμώνα βέβαια, με το σχολείο, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Μπορούσα να πηγαίνω μόνο τα σαββατοκύριακα. Συνήθως πήγαινα Σάββατα, Κυριακές και πολλές φορές και Παρασκευές κατευθείαν μετά το σχολείο...
Εχει ειπωθεί ξανά στο παρελθόν ότι, αν υπάρχει μία θεματική που διατρέχει όλες τις ταινίες μου, είναι η αντίστιξη πραγματικής ζωής και φαντασίας. Αυτή η πάλη κυριαρχεί στο έργο μου. Νομίζω τελικά ότι όλα πηγάζουν από το γεγονός ότι μισώ την πραγματικότητα. Και το κακό είναι ότι μόνο εκεί μπορεί κανείς να απολαύσει μία ωραία μπριζόλα. Πιστεύω ότι αυτό το κουβαλάω από τα παιδικά μου χρόνια, όταν συνεχώς δραπέτευα μέσα από το σινεμά. Από μικρός εντυπωσιαζόμουν πολύ εύκολα κι, επιπλέον, μεγάλωνα την αποκαλούμενη «Χρυσή Εποχή του Κινηματογράφου», την εποχή όλων αυτών των υπέροχων ταινιών. Θυμάμαι να βγαίνει η «Καζαμπλάνκα» στα σινεμά, «Ο Ουρανός της Δόξας», όλα αυτές οι μεγάλες αμερικανικές ταινίες, τα έργα του Πρέστον Στάρτζες και του Φρανκ Κάπρα, αυτά αποτελούσαν τη διαφυγή σου από την πραγματικότητα. Μπορούσες να αφήσεις πίσω σου το φτωχικό σου σπίτι, μαζί με όλα σου τα προβλήματα με το σχολείο και την οικογένειά σου και να μπεις στον κόσμο του σινεμά. Εκεί όπου όλοι έμεναν σε ρετιρέ με λευκά τηλέφωνα, οι γυναίκες ήταν υπέροχες, οι άντρες μιλούσαν με έξυπνα ευφυολογήματα, κι όλα ήταν αστεία, κι όλα έβρισκαν λύση στο τέλος, και υπήρχαν πραγματικοί ήρωες και όλα ήταν τέλεια. Νομίζω λοιπόν ότι αυτό δεν με εντυπωσίαζε απλώς, αλλά είχε σαρωτική επιρροή πάνω μου. Και ξέρω πάρα πολλούς συνομήλικούς μου που δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεράσει αυτή την επιρροή. Που έχουν πρόβλημα με τη ζωή τους, γιατί ακόμα και σήμερα –στα πενήντα και τα εξήντα τους- δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι η πραγματική ζωή δεν λειτουργεί έτσι, ότι όλα όσα μεγάλωσαν να πιστεύουν, να νιώθουν και να ονειρεύονται, θεωρώντας τα πραγματικότητα, δεν ήταν αληθινά, αλλά αντιθέτως η ζωή είναι πολύ πιο σκληρή και πολύ πιο άσχημη.
Οταν καθόσουν απέναντι στην μεγάλη οθόνη νόμιζες ότι αυτός είναι ο κόσμος. Δεν σκεφτόσουν ποτέ ότι αυτός είναι «ο κόσμος του σινεμά». Σκεφτόσουν απλά ότι αυτός δεν είναι ο δικός σου κόσμος. Ο δικός σου κόσμος ήταν στο Μπρούκλιν σ’ ένα φτωχοδιαμέρισμα, όμως ο κόσμος εκεί έξω ζούσε όπως στις ταινίες: έκανε ιππασία, γνώριζε πανέμορφες γυναίκες, και τα βράδια έπιναν κοκτέιλ. Ζούσαν μία διαφορετική ζωή από σένα. Κι αυτό συνηγορούσε και με όσα διάβαζες στις εφημερίδες, όπου κάποιοι πλούσιοι όντως ζούσαν σ’ ένα διαφορετικό, ευτυχισμένο κόσμο, όπως αυτό των ταινιών. Αυτή η αντίθεση ονείρου και πραγματικότητας σε συνθλίβει. Εγώ δεν το ξεπέρασα ποτέ. Και ξέρω πολύ κόσμο που δεν το έχει ξεπεράσει επίσης...
(Το βιβλίο «Ο Γούντι Αλεν για τον Γούντι Αλεν» εκδόσεις Μεταίχμιο.)
10 αγαπημένες ταινίες του Γούντι, όπως ο ίδιος την έστειλε στο «Sight and Sound»
1.«Κλέφτης Ποδηλάτων» του Βιτόριο Ντε Σίκα (1948)
2.«Η Εβδομη Σφραγίδα» του Ινγκμαρ Μπέργκμαν (1957)
3.«Πολίτης Κέιν» του Ορσον Γουέλς (1941)
4.«Amarcord» του Φεντερίκο Φελίνι (1973)
5.«8½» του Φεντερίκο Φελίνι (1963)
6.«Τα 400 Χτυπήματα» του Φρανσουά Τριφό (1959)
7.«Rashomon» του Ακίρα Κουροσάβα (1950)
8.«Η Μεγάλη Χίμαιρα» του Ζαν Ρενουάρ (1937)
9.«Η Διακριτική Γοητεία της Μπουρζουαζίας» του Λουίς Μπουνιουέλ (1972)
10.«Σταυροί στο Μέτωπο» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1957)
(Το βιβλίο «Ο Γούντι Αλεν για τον Γούντι Αλεν» εκδόσεις Μεταίχμιο.)
10 αγαπημένες ταινίες του Γούντι, όπως ο ίδιος την έστειλε στο «Sight and Sound»
1.«Κλέφτης Ποδηλάτων» του Βιτόριο Ντε Σίκα (1948)
2.«Η Εβδομη Σφραγίδα» του Ινγκμαρ Μπέργκμαν (1957)
3.«Πολίτης Κέιν» του Ορσον Γουέλς (1941)
4.«Amarcord» του Φεντερίκο Φελίνι (1973)
5.«8½» του Φεντερίκο Φελίνι (1963)
6.«Τα 400 Χτυπήματα» του Φρανσουά Τριφό (1959)
7.«Rashomon» του Ακίρα Κουροσάβα (1950)
8.«Η Μεγάλη Χίμαιρα» του Ζαν Ρενουάρ (1937)
9.«Η Διακριτική Γοητεία της Μπουρζουαζίας» του Λουίς Μπουνιουέλ (1972)
10.«Σταυροί στο Μέτωπο» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1957)
Το σκάνδαλο με την Μία Φάροου και την Σουν Γι
Ο Γούντι Αλεν σε ηλικία 56 ετών, κι ενώ ήταν σύντροφος για μια 12ετία με τη Μία Φάροου, δημιούργησε σχέση με την 19χρονη -ενήλικη- υιοθετημένη κόρη της από την Κορέα, Σουν Γι Πρεβέν. Το ζευγάρι άρχισε να βγαίνει όταν τελείωσε η 12χρονη σχέση του Γούντι Αλεν με τη Μία Φάροου, με την οποία είχαν ένα βιολογικό παιδί και δύο υιοθετημένα παιδιά. Η Φάροου ανακάλυψε γυμνές φωτογραφίες της 20χρονης τότε Πρεβίν στο διαμέρισμα του Γούντι Αλεν (δεν έμειναν ποτέ στο ίδιο σπίτι). Η Φάροου τον κατηγόρησε από την αρχή ότι παρενοχλούσε σεξουαλικά τη Σουν Γι από τότε που ήταν ανήλικη, ενώ ξεκίνησε δικαστικό αγώνα εναντίον του, μη αφήνοντάς τον να δει τα παιδιά τους και κατηγορώντας τον παράλληλα για σεξουαλική κακοποίηση και της δικής τους υιοθετημένης κόρης, Ντίλαν. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν απαγγέλθηκαν ποτέ κατηγορίες εναντίον του, διότι δεν βρέθηκαν στοιχεία που να στηρίζουν τους ισχυρισμούς της Φάροου. Στην -αυτεπάγγελτη- προκαταρκτική έρευνα που διενεργήθηκε τότε, δεν βρέθηκαν στοιχεία που να πιστοποιούν πως η Ντίλαν είχε πέσει θύμα κακοποίησης, ενώ υπήρχε και μαρτυρία μιας από τις νταντάδες ότι η Φάροου ήταν αυτή που έβαζε τη μικρή να κάνει αυτές τις αποκαλύψεις.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η μαρτυρία της ίδιας της Ντίλαν, η οποία συγκλόνισε με την επιστολή της. Στο ίδιο άρθρο ήταν φανερό ότι τα νεύρα της Μία Φάροου δεν είχαν περάσει στο ελάχιστο, αφού θεώρησε καλό να αποκαλύψει στο περιοδικό ότι ο γιος που έκανε με τον Γούντι Αλεν, Ρόναν, είναι μάλλον παιδί του Φρανκ Σινάτρα, με τον οποίο οπως, λέει η ίδια, δεν σταμάτησε ποτέ να έχει σχέσεις ενόσω ήταν με τον Αλεν. Μετά την πρόσφατη βράβευση του Αλεν με το βραβείο Σεσίλ ΝτεΜίλ για τη συνολική προσφορά του (το οποίο παρεμπιπτόντως παρέλαβε, λέγοντας τα καλύτερα γι' αυτόν η πρώην σύντροφός του, Νταϊάν Κίτον), η Φάροου σχολίαζε στο twitter της ότι βραβεύεται ένας άνθρωπος που παρενοχλούσε σεξουαλικά ένα παιδί επτά ετών. Δύο εβδομάδες μετά,υπήρξε επιστολή του ίδιου του θύματος στους New York Times. Η εισαγγελία, πάντως, ξεκαθαρίζει ότι δεν υπάρχει καμία έρευνα σε βάρος του Γούντι Αλεν και ότι ουδέποτε υπήρξαν στοιχεία που να στηρίζουν την κατηγορία. Ο Γούντι Άλεν και η Σουν Γι είναι παντρεμένοι από το 1997 και ο σκηνοθέτης λέει για τον γάμο του:
«Είχα τύχη στην τελευταία μου σχέση. Είμαι παντρεμένος σχεδόν 20 χρόνια και όλα πήγαν πολύ καλά. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είμαι πολύ πιο μεγάλος από τη γυναίκα που παντρεύτηκα. Είμαι 35 χρόνια μεγαλύτερός της και κατά κάποιο τρόπο, χωρίς να εξαρτάται από μένα, αυτή η δυναμική λειτούργησε. Ημουν πατρικός μαζί της. Απαντούσε σε κάτι πατρικό. Λάτρευα τα νιάτα και την ενέργειά της. Εκείνη στηριζόταν πάνω μου κι εγώ ήμουν ευτυχισμένος να την αφήνω να παίρνει πολλές αποφάσεις, να κάνει κινήσεις. Χαλάρωσε μαζί μου. Αυτό είναι πραγματικά τύχη».Ο Γούντι Αλεν και η Σουν Γι υιοθέτησαν δύο κόρες, την Μπεσέτ, 16 ετών, και την Μάνζι, 15 ετών σήμερα. Η ίδια η Σουν Γι μιλώντας στο Τime το 1992 είχε αρνηθεί ότι έψαχνε την πατρική φιγούρα στον Γούντι Αλεν. «Το να πιστεύει κανείς ότι ο Γούντι ήταν κατά κάποιο τρόπο ο πατέρας ή ο πατριός για μένα είναι για γέλια» είχε δηλώσει, αφότου η σχέση τους είχε γίνει γνωστή. «Οι γονείς μου είναι ο Αντρέ Πρεβίν και η Μία, αν και προφανώς ούτε αυτοί είναι οι πραγματικοί μου γονείς. Ηρθα στην Αμερική όταν ήμουν 7 ετών και ποτέ δεν είχα στενή επαφή με τον Γούντι πριν από τη σχέση μας».
Ο Γούντι Αλεν σε ηλικία 56 ετών, κι ενώ ήταν σύντροφος για μια 12ετία με τη Μία Φάροου, δημιούργησε σχέση με την 19χρονη -ενήλικη- υιοθετημένη κόρη της από την Κορέα, Σουν Γι Πρεβέν. Το ζευγάρι άρχισε να βγαίνει όταν τελείωσε η 12χρονη σχέση του Γούντι Αλεν με τη Μία Φάροου, με την οποία είχαν ένα βιολογικό παιδί και δύο υιοθετημένα παιδιά. Η Φάροου ανακάλυψε γυμνές φωτογραφίες της 20χρονης τότε Πρεβίν στο διαμέρισμα του Γούντι Αλεν (δεν έμειναν ποτέ στο ίδιο σπίτι). Η Φάροου τον κατηγόρησε από την αρχή ότι παρενοχλούσε σεξουαλικά τη Σουν Γι από τότε που ήταν ανήλικη, ενώ ξεκίνησε δικαστικό αγώνα εναντίον του, μη αφήνοντάς τον να δει τα παιδιά τους και κατηγορώντας τον παράλληλα για σεξουαλική κακοποίηση και της δικής τους υιοθετημένης κόρης, Ντίλαν. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν απαγγέλθηκαν ποτέ κατηγορίες εναντίον του, διότι δεν βρέθηκαν στοιχεία που να στηρίζουν τους ισχυρισμούς της Φάροου. Στην -αυτεπάγγελτη- προκαταρκτική έρευνα που διενεργήθηκε τότε, δεν βρέθηκαν στοιχεία που να πιστοποιούν πως η Ντίλαν είχε πέσει θύμα κακοποίησης, ενώ υπήρχε και μαρτυρία μιας από τις νταντάδες ότι η Φάροου ήταν αυτή που έβαζε τη μικρή να κάνει αυτές τις αποκαλύψεις.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η μαρτυρία της ίδιας της Ντίλαν, η οποία συγκλόνισε με την επιστολή της. Στο ίδιο άρθρο ήταν φανερό ότι τα νεύρα της Μία Φάροου δεν είχαν περάσει στο ελάχιστο, αφού θεώρησε καλό να αποκαλύψει στο περιοδικό ότι ο γιος που έκανε με τον Γούντι Αλεν, Ρόναν, είναι μάλλον παιδί του Φρανκ Σινάτρα, με τον οποίο οπως, λέει η ίδια, δεν σταμάτησε ποτέ να έχει σχέσεις ενόσω ήταν με τον Αλεν. Μετά την πρόσφατη βράβευση του Αλεν με το βραβείο Σεσίλ ΝτεΜίλ για τη συνολική προσφορά του (το οποίο παρεμπιπτόντως παρέλαβε, λέγοντας τα καλύτερα γι' αυτόν η πρώην σύντροφός του, Νταϊάν Κίτον), η Φάροου σχολίαζε στο twitter της ότι βραβεύεται ένας άνθρωπος που παρενοχλούσε σεξουαλικά ένα παιδί επτά ετών. Δύο εβδομάδες μετά,υπήρξε επιστολή του ίδιου του θύματος στους New York Times. Η εισαγγελία, πάντως, ξεκαθαρίζει ότι δεν υπάρχει καμία έρευνα σε βάρος του Γούντι Αλεν και ότι ουδέποτε υπήρξαν στοιχεία που να στηρίζουν την κατηγορία. Ο Γούντι Άλεν και η Σουν Γι είναι παντρεμένοι από το 1997 και ο σκηνοθέτης λέει για τον γάμο του:
«Είχα τύχη στην τελευταία μου σχέση. Είμαι παντρεμένος σχεδόν 20 χρόνια και όλα πήγαν πολύ καλά. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είμαι πολύ πιο μεγάλος από τη γυναίκα που παντρεύτηκα. Είμαι 35 χρόνια μεγαλύτερός της και κατά κάποιο τρόπο, χωρίς να εξαρτάται από μένα, αυτή η δυναμική λειτούργησε. Ημουν πατρικός μαζί της. Απαντούσε σε κάτι πατρικό. Λάτρευα τα νιάτα και την ενέργειά της. Εκείνη στηριζόταν πάνω μου κι εγώ ήμουν ευτυχισμένος να την αφήνω να παίρνει πολλές αποφάσεις, να κάνει κινήσεις. Χαλάρωσε μαζί μου. Αυτό είναι πραγματικά τύχη».Ο Γούντι Αλεν και η Σουν Γι υιοθέτησαν δύο κόρες, την Μπεσέτ, 16 ετών, και την Μάνζι, 15 ετών σήμερα. Η ίδια η Σουν Γι μιλώντας στο Τime το 1992 είχε αρνηθεί ότι έψαχνε την πατρική φιγούρα στον Γούντι Αλεν. «Το να πιστεύει κανείς ότι ο Γούντι ήταν κατά κάποιο τρόπο ο πατέρας ή ο πατριός για μένα είναι για γέλια» είχε δηλώσει, αφότου η σχέση τους είχε γίνει γνωστή. «Οι γονείς μου είναι ο Αντρέ Πρεβίν και η Μία, αν και προφανώς ούτε αυτοί είναι οι πραγματικοί μου γονείς. Ηρθα στην Αμερική όταν ήμουν 7 ετών και ποτέ δεν είχα στενή επαφή με τον Γούντι πριν από τη σχέση μας».
«Κοιτάζοντας πίσω, μετανιώνω μόνο που δεν διέλυσα τη σχέση μου μαζί της (Φάροου) πολύ νωρίτερα. Ομως, πραγματικά ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί ο χωρισμός μας θεωρήθηκε σκάνδαλο. Ερωτεύτηκα άλλη, την παντρεύτηκα και είμαστε μαζί σχεδόν 20 χρόνια. Δεν υπήρχε κανένα σκάνδαλο, αλλά αφού αρέσει στον κόσμο να το αποκαλεί έτσι, μου αρέσει και μένα, γιατί όταν πεθάνω θα έχουν να λένε πως υπήρξα μπλεγμένος σε ένα πρώτης τάξεως σκάνδαλο...».
ΑΤΑΚΕΣ
Για τις γυναίκες / γάμο
Στο σπίτι μου είμαι το αφεντικό, η γυναίκα μου απλά παίρνει τις αποφάσεις
Βασικά η γυναίκα μου ήταν ανώριμη. Ενώ ήμουν στο μπάνιο, ερχόταν και βούλιαζε τα καραβάκια μου
Ερωτεύτηκα δυο πράσινα μάτια. Το λάθος μου είναι ότι παντρεύτηκα ολόκληρο το κορίτσι.
Η μοναδική στιγμή που είχα ταυτόχρονο οργασμό με τη γυναίκα μου ήταν όταν ο δικαστής υπέγραψε τα χαρτιά διαζυγίου
Για τον εαυτό του / αυτοσαρκαστικές
Το μόνο που έχω μετανιώσει στη ζωή μου είναι ότι δεν είμαι κάποιος άλλος
Με έκοψαν από την ομάδα σκακιού, λόγω του ύψους μου
"Για κάποιο λόγο με εκτιμούν πιο πολύ στην Ευρώπη παρά στην πατρίδα μου. Οι υπότιτλοι εκεί πρέπει να είναι εξαιρετικοί".
Για το θάνατο
Δεν φοβάμαι να πεθάνω...απλά δεν θέλω να είμαι εκεί όταν συμβεί.
Για το σεξ
Είναι το sex βρώμικο; Μόνο όταν γίνεται σωστά
Η διαφορά σεξ και έρωτα είναι ότι το σεξ χαλαρώνει την ένταση, ενώ ο έρωτας τη δημιουργεί.
Το σεξ χωρίς αγάπη είναι μια άδεια εμπειρία. Αλλά από όλες τις άδειες εμπειρίες είναι μακράν η καλύτερη
Μην επιτίθεστε στον αυνανισμό. Είναι σεξ με κάποιον που αγαπάμε..
Το σεξ είναι το μόνο πράγμα που σε διασκεδάζει τόσο πολύ χωρίς να γελάς.
Πούλησα σημειώσεις τις σεξουαλικής μου ζωής σε έναν εκδοτικό οίκο. Θα τις κάνουν επιτραπέζιο παιχνίδι.
Διάφορες άλλες
Το 94.5% όλων των στατιστικών ερευνών είναι φτιαχτές
Γιατί να χαλάσεις μια καλή ιστορία λέγοντας την αλήθεια;
Η ζωή δεν μιμείται την τέχνη αλλά την κακή τηλεόραση
Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι εκεί έξω που μας παρακολουθεί. Δυστυχώς είναι η κυβέρνηση
Η απάντηση είναι ναι. Μπορείτε όμως να μου θυμίσετε την ερώτηση;
Πρέπει να γυρίσω γρήγορα πίσω, πριν πάρουν είδηση ότι δεν με έχουν ανάγκη.
Το μυστικό της επιτυχίας; Να είσαι διαφορετικός από τους άλλους.
Για τις γυναίκες / γάμο
Στο σπίτι μου είμαι το αφεντικό, η γυναίκα μου απλά παίρνει τις αποφάσεις
Βασικά η γυναίκα μου ήταν ανώριμη. Ενώ ήμουν στο μπάνιο, ερχόταν και βούλιαζε τα καραβάκια μου
Ερωτεύτηκα δυο πράσινα μάτια. Το λάθος μου είναι ότι παντρεύτηκα ολόκληρο το κορίτσι.
Η μοναδική στιγμή που είχα ταυτόχρονο οργασμό με τη γυναίκα μου ήταν όταν ο δικαστής υπέγραψε τα χαρτιά διαζυγίου
Για τον εαυτό του / αυτοσαρκαστικές
Το μόνο που έχω μετανιώσει στη ζωή μου είναι ότι δεν είμαι κάποιος άλλος
Με έκοψαν από την ομάδα σκακιού, λόγω του ύψους μου
"Για κάποιο λόγο με εκτιμούν πιο πολύ στην Ευρώπη παρά στην πατρίδα μου. Οι υπότιτλοι εκεί πρέπει να είναι εξαιρετικοί".
Για το θάνατο
Δεν φοβάμαι να πεθάνω...απλά δεν θέλω να είμαι εκεί όταν συμβεί.
Για το σεξ
Είναι το sex βρώμικο; Μόνο όταν γίνεται σωστά
Η διαφορά σεξ και έρωτα είναι ότι το σεξ χαλαρώνει την ένταση, ενώ ο έρωτας τη δημιουργεί.
Το σεξ χωρίς αγάπη είναι μια άδεια εμπειρία. Αλλά από όλες τις άδειες εμπειρίες είναι μακράν η καλύτερη
Μην επιτίθεστε στον αυνανισμό. Είναι σεξ με κάποιον που αγαπάμε..
Το σεξ είναι το μόνο πράγμα που σε διασκεδάζει τόσο πολύ χωρίς να γελάς.
Πούλησα σημειώσεις τις σεξουαλικής μου ζωής σε έναν εκδοτικό οίκο. Θα τις κάνουν επιτραπέζιο παιχνίδι.
Διάφορες άλλες
Το 94.5% όλων των στατιστικών ερευνών είναι φτιαχτές
Γιατί να χαλάσεις μια καλή ιστορία λέγοντας την αλήθεια;
Η ζωή δεν μιμείται την τέχνη αλλά την κακή τηλεόραση
Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι εκεί έξω που μας παρακολουθεί. Δυστυχώς είναι η κυβέρνηση
Η απάντηση είναι ναι. Μπορείτε όμως να μου θυμίσετε την ερώτηση;
Πρέπει να γυρίσω γρήγορα πίσω, πριν πάρουν είδηση ότι δεν με έχουν ανάγκη.
Το μυστικό της επιτυχίας; Να είσαι διαφορετικός από τους άλλους.