Ο σχεδιαστής πόζαρες γυμνός για το πρώτο YSL eau de toilette για άνδρες με τίτλο Pour Homme το 1971. Ο σύντροφός του Πιερ Μπερζέ αναφερόμενος στη διαφημιστική αυτή καμπάνια εείχε πει χαρακτηριστικά: «Ηταν απλά μια πρόκληση εκ μέρος του Υβ Σεν Λοράν. Η φωτογραφία δεν στόχευε συγκεκριμένα στον γκέι πληθυσμό, παρόλο που είχε μεγάλη ανταπόκριση ανάμεσά τους. Σε κάθε περίπτωση η φωτογραφία μόλις που δημοσιεύθηκε εκείνη την εποχή. Μόνο στον γαλλικό Τύπο. Ηταν πολύ αργότερα που έγινε μία σχεδόν μυθική εικόνα».
Ο Υβ Ανρί Ντονάτ Ματιέ Σεν Λοράν γεννήθηκε το 1936 στην Αλγερία από εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του Σαρλ ήταν ασφαλιστής ενώ η μητέρα του Λουσιέν ήταν ενεργή σοσιαλίστρια. Από μικρή ακόμη ηλικία ο Υβ αρεσκόταν στο να κριτικάρει την αμφίεση της μητέρας του, ενώ στο σχολείο, όταν οι συμμαθητές του τον πείραζαν για την εκκεντρική συμπεριφορά του, καθησύχαζε τον εαυτό του με τη φράση «μια μέρα θα γίνεις διάσημος». Ο «Μικρός Πρίγκιπας» της γαλλικής μόδας, όπως τον αποκάλεσαν αργότερα οι κριτικοί, δικαιώθηκε. Σε ηλικία 18 χρόνων σχεδίαζε ήδη για τον οίκο Ντιόρ στο Παρίσι. Οταν ο μόδιστρος της υψηλής ραπτικής Κριστιάν Ντιόρ υπέστη καρδιακό επεισόδιο, ο νεαρός Αλγερινός, με τα αυστηρά τετράγωνα κοκάλινα γυαλιά, απάντησε στη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής του: τον Ιανουάριο του 1958 έστησε την πρώτη επίδειξή του για τον οίκο Ντιόρ. Για τον σκοπό αυτόν εφηύρε την «τραπέζα», ένα φόρεμα το οποίο χάρη στη μεταξένια υφή του και στην οργαντίνα με φράντζα από τρίχα αλόγου έδινε την εντύπωση ότι αιωρείτο. Ο γαλλικός Τύπος, παρ' όλη την αίγλη του πρωτάρη που περιτριγύριζε τον νεαρό εκπαιδευόμενο, δεν δίστασε να γράψει ότι «ο Υβ Σεν Λοράν έσωσε τη Γαλλία». Στη μόδα βεβαίως συναντάται συχνά η αμφιβολία, αλλά ποιος μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι ο Υβ Σεν Λοράν πραγματοποίησε τις πιο πολλές επαναφορές στον χώρο της μόδας από οποιονδήποτε άλλον σχεδιαστή; Και ποιος μπορεί να αρνηθεί στον γυναικείο πληθυσμό το δικαίωμα να αναγνωρίζει τον μόδιστρο Υβ ως πρωτεργάτη του φεμινιστικού κινήματος, εφόσον ήταν ο πρώτος ο οποίος τόλμησε να ντύσει τη γυναίκα με ανδρικό κοστούμι; Οι δημιουργίες του Υβ Σεν Λοράν δεν ξεχώρισαν μόνο για τη σχεδιαστική ευφυΐα τους αλλά και για την ικανότητά τους να σημαδεύουν την εποχή την οποία συνόδευαν.
Υπήρχε μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ του Υβ Σεν Λοράν και του Καρλ Λάγκερφελντ που ίσως ξεκίνησε όταν ο Σεν Λοράν επισκίασε τον Λάγκερφελντ - ο οποίος ήταν συμμαθητής του σε μία επαγγελματική σχολή για couturiers στο Παρίσι – κατά τη διάρκεια ενός διεθνούς διαγωνισμού μόδας. Ο Σεν Λοράν είχε επίσης δεσμό με τη μούσα και αγαπημένο του Λάγκερφελντ, τον δανδή της παρισινής κοινωνίας της μόδας Jacques de Bascher.
Ο Υβ Σεν Λοράν, στην πρώτη δική του συλλογή (1958) στον οίκο Dior έκανε την πρώτη επανάστασή του στη μόδα. Θα ακολουθούσαν πολλές άλλες έκτοτε, αλλά εκείνη, η πρώτη, είχε την ονομασία «φόρεμα-τραπέζιο». Το φόρεμα αυτό ήταν ο πρόδρομος του μίνι σε γραμμή Α που θα κατακτούσε τον κόσμο, 10 χρόνια μετά. Τότε, έγινε και η πρώτη παγκόσμια μεγάλη προβολή του, ως σχεδιαστή μόδας – η Φαράχ Ντιμπά, φοιτήτρια στη Γαλλία, του ζήτησε να σχεδιάσει το νυφικό της για να παντρευτεί τον Σάχη της Περσίας. Ωστόσο το 1960 στρατολογήθηκε στον Πόλεμο της Αλγερίας και ο νέος ιδιοκτήτης του οίκου, υφασματέμπορος και εκτροφέας αλόγων, Μαρσέλ Μπουσάκ τον απέλυσε. Τότε ο Ιβ Σεν Λοράν έπαθε νευρικό κλονισμό. Για να τον συνεφέρουν οι γιατροί του γαλλικού στρατού τον υπέβαλαν σε θεραπείες με ηρεμιστικά φάρμακα και με ηλεκτροσόκ. Το 1961, όταν πλέον είχε επανακτήσει την ψυχική ισορροπία του, άνοιξε τον δικό του οίκο, με τη βοήθεια του Πιερ Μπερζέ. Τα λεφτά για τον οίκο τα βρήκε ο Μπερζέ, από τον αμερικανό εκατομμυριούχο Τζ. Μακ Ρόμπινσον.Υβ Σεν Λοράν: «Ο σχεδιαστής που δεν ξέρει να ράβει, που δεν έχει μάθει τα πιο πολύτιμα και περίπλοκα μυστικά της υλοποίησης των σχεδίων του, είναι σαν τον γλύπτη που δίνει σε άλλον τεχνίτη τα σχέδιά του για να φτιάξει γλυπτά». Φυσικά, ο ίδιος ήξερε να ράβει. Αυτό ήταν ένα από τα επιχειρήματα του Μπερζέ προς τον εκατομμυριούχο επενδυτή.
Στον οίκο υψηλής ραπτικής του που έντυνε τις νέες γυναίκες στα μεγάλα σαλόνια της δεξιάς όχθης του Σηκουάνα, λανσάρισε το στιλ μπίτνικ των παραστρατισμένων αμερικανών ποιητών που ήταν τότε στη μόδα ή το στιλ σαφάρι, των γάλλων αποίκων στην Αφρική.Λανσάρισε επίσης πρώτος, το στενό γυναικείο παντελόνι, τις μπότες που φτάνουν ως τον μηρό αλλά και τα ρούχα που παρέπεμπαν σε άλλες, προηγούμενες δεκαετίες, όπως του 1920, του 1930 και του 1940. Μάλιστα υπήρξε και ο πρώτος σχεδιαστής που χρησιμοποίησε μαύρα και μελαμψά μοντέλα.Το 1965, εγκαινίασε το στιλ των ρούχων, που ευθέως παρέπεμπαν σε έργα τέχνης, με πρώτο, το περίφημο φόρεμα-Μοντριάν. Ακολούθησαν κι άλλες εικαστικές αναφορές, όπως σε μοτίβα από έργα του Ματίς, του Γκογκέν, του Πικάσο κτλ. Βεβαίως, ο Σεν Λοράν δεν ήταν ο πρώτος που έκανε κάτι τέτοιο, είχε προηγηθεί η Ελσα Σκιαπαρέλι τη δεκαετία του 1930 με τους σουρεαλιστές. Ομως το φόρεμα-Μοντριάν έμεινε τελικά στην ιστορία της μόδας. Οπως έμεινε και τον σμόκιν (1966). Και τότε ο καλλιτέχνης-επαναστάτης, που έντυνε όλα τα μοντέρνα και ατίθασα πλούσια κορίτσια στο Παρίσι, άλλαξε όχθη.Το 1966 ο Υβ Σεν Λοράν είδε «κάτι» – η υψηλή ραπτική απευθυνόταν σε λίγες γυναίκες και με αυτή τη λογική δεν θα γινόταν ποτέ μόδα. Η μόδα φοριέται στο πεζοδρόμιο από τα κορίτσια που δουλεύουν για να βγάλουν τα προς το ζην. Αυτά τα κορίτσια χρειάζονται γρήγορη μόδα, χωρίς πρόβες και πολλά πήγαινε-έλα. Επίσης χρειάζονται μόδα που να μπορούν να την αγοράσουν. Ο σχεδιαστής ήθελε να μιλήσει σ΄αυτά τα κορίτσια, κι έτσι άνοιξε το πρώτο κατάστημα prêt-à-porter, Yves Saint Laurent – Rive Gauche, στη μποέμ αριστερή όχθη του Σηκουάνα. Πρώτη πελάτισσα ήταν η Κατρίν Ντενέβ, στις 26 Σεμπτεμβρίου του 1966.
Ο γαλλικός Τύπος εξήρε τη σειρά prêt-à-porter, ενίοτε περισσότερο από την υψηλή ραπτική. Ο Ιβ Σεν Λοράν ανήκε στο τζετ σετ της πόλης του φωτός, αλλά είχε και πολύ στρες. Τέσσερεις κολεξιόν το χρόνο, όλες με μία έκπληξη, όλες με «κάτι» που το κοινό «δεν είχε ξαναδεί», συν η δική του, προσωπική καλλιτεχνική αγωνία ως σχεδιαστή. Ανάμεσα στις κολεξιόν ο σχεδιαστής έπινε αλκοόλ και σνίφαρε κοκαῒνη σαν να μην υπάρχει αύριο. Επίσης ξημεροβραδιαζόνταν στο Studio 54 στη Νέα Υόρκη και στο Regine’s στο Παρίσι, μαζί με τις στιλάτες φίλες του που τις είχε για μούσες και μοντέλα, όπως η αριστοκράτισσα Λουλού ντε λα Φαλέζ, η κόρη διπλωμάτη, Μπετί Κατρού, η ολλανδή ηθοποιός, Ταλίτα Πολ-Γκετί και συχνά έπεφτε λιπόθυμος από την εξάντληση και το μεθύσι. Αλλά και στις επιδείξεις πήγαινε σε κακή κατάσταση και αρκετές φορές υποβασταζόταν από τα μοντέλα για τον τελικό χαιρετισμό. Ωστόσο ο Υβ Σεν Λοράν δέχτηκε πολλές τιμές. Το 1983 ήταν ο πρώτος εν ζωή σχεδιαστής που τιμήθηκε με ατομική έκθεση στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης. Το 2001 ο γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ του απένειμε τον τίτλο του Διοικητή της Λεγεώνας της Τιμής. Το 2007 επίσης ο Νικολά Σαρκοζί του απένειμε τον τίτλο του Αρχιστράτηγου της Λεγεώνας της Τιμής. Το 2002 ο Υβ Σεν Λοράν κουρασμένος και εξαντλημένος, αποσύρθηκε από την καλλιτεχνική διεύθυνση του οίκου του. Πέθανε την 1η Ιουνίου 2008, από καρκίνο του εγκεφάλου. Ο Πιερ Μπερζέ, λίγες μέρες πριν τον θάνατο του σχεδιαστή, υπέγραψε μαζί του σύμφωνο συμβίωσης, έτσι ώστε να περάσει στα χέρια του η κληρονομιά. Ο Σεν Λοράν είχε δύο αδελφές. Ο Μπερζέ δεν του αποκάλυψε τότε ότι οι μέρες του ήταν μετρημένες «διότι δεν θα το άντεχε», όπως δήλωσε. Στο μεταξύ είχε ήδη δημιουργηθεί το Ιδρυμα Υβ Σεν Λοράν-Πιέρ Μπερζέ, με σκοπό τη διάδοση του έργου του σχεδιαστή. Οταν ο σχεδιαστής πέθανε, ο Μπερζέ πούλησε όλη την κοινή περιουσία και πέρασε τα έσοδα στο ίδρυμα.
Ο σχεδιαστής είχε αρκετά γαλλικά μπουλντόγκ, τα οποία είχαν όλα το όνομα Moujik.
Το φόρεμα-Μοντριάν, εμπνευσμένο από τον ολλανδό ζωγράφο Πιετ Μοντριάν,
είναι από τα πιο εμβληματικά Υβ Σεν Λοράν
είναι από τα πιο εμβληματικά Υβ Σεν Λοράν
Υβ Σεν Λοράν: «Τα πιο όμορφα ρούχα πάνω στο γυναικείο σώμα είναι τα ανδρικά χέρια.
Αλλά για όσες γυναίκες δεν έχουν την τύχη αυτή, υπάρχω εγώ».
Αλλά για όσες γυναίκες δεν έχουν την τύχη αυτή, υπάρχω εγώ».
Υβ Σεν Λοράν: «Προσπάθησα να δείξω ότι η μόδα είναι τέχνη. Γι’ αυτό ακολούθησα τη συμβουλή του δασκάλου μου, Κριστιάν Ντιόρ και το αιώνιο μάθημα της Δεσποινίδας Σανέλ. Δημιούργησα για την εποχή μου και προσπάθησα να προβλέψω τι θα φέρει το μέλλον».
Η μεγαλύτερη μούσα και συνεργάτης (σχεδιάζοντας κοσμήματα και αξεσουάρ) του Σεν Λοράν ήταν η Loulou de la Falaise, η οποία είχε θέμα με τον όρο «μούσα». Το 2010 δήλωσε: «Για εμένα, μία μούσα είναι κάποια που φαίνεται γκλάμορους, αλλά είναι αρκετά παθητική, ενώ εγώ ήμουν σκληρά εργαζόμενη. Δούλευα από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ και μερικές φορές έως τις 2 το βράδυ. Σίγουρα δεν ήμουν παθητική».
Ιβ Σεν Λοράν και Πιερ Μπερζέ. Ζευγάρι από το 1960 έως το 1976. Φίλοι και συνέταιροι έκτοτε.
Υπέγραψαν σύμφωνο συμβίωσης το 2008 λίγες μέρες προτού πεθάνει ο σχεδιαστής
Υπέγραψαν σύμφωνο συμβίωσης το 2008 λίγες μέρες προτού πεθάνει ο σχεδιαστής
Pierre Berge: Η ζωή του με τον Ιβ Σεν Λοράν
Φεβρουάριος 1958. Ο Ιβ Σεν Λοράν είναι 22 ετών και μόλις έχει αναλάβει τον οίκο Christian Dior μετά το θάνατο του θρυλικού ιδρυτή του. Το περιοδικό Harper’s Bazaar διοργανώνει ένα δείπνο προς τιμήν του. Καλεσμένος είναι και ο 28χρονος επιχειρηματίας Πιερ Μπερζέ, με τον σύντροφό του, ζωγράφο Μπερνάρ Μπιφέ. Ο Μπερζέ δεν έχει σε ιδιαίτερη υπόληψη τον κόσμο της μόδας. Ομως, γοητεύεται από τον νεαρό μόδιστρο. Βρίσκει χαριτωμένη, σχεδόν συγκινητική τη συστολή του. Εντυπωσιάζεται από την εξυπνάδα και το χιούμορ του. Πριν περάσουν έξι μήνες, μένουν μαζί. Το 1961 ο Ιβ Σεν Λοράν και ο Πιερ Μπερζέ αποφάσισαν να δημιουργήσουν τον δικό τους οίκο μόδας. Ο Λοράν είχε κάποιους ενδοιασμούς. «Μη φοβάσαι», τον καθησύχασε ο σύντροφός του. «Το ταλέντο σου είναι αρκετό. Ολα τα υπόλοιπα άφησέ τα σ’ εμένα. Θα είμαι πάντα στο πλευρό σου...» Πράγματι, ο Μπερζέ ρίχτηκε με όλες του τις δυνάμεις στο στήσιμο της επιχείρησης. Μάλιστα, πούλησε το διαμέρισμά του για να νοικιάσει γραφεία, να προσλάβει κάποιους υπαλλήλους και να αγοράσει υφάσματα για την πρώτη κολεξιόν. Ανέλαβε την οικονομική διαχείριση, τις πωλήσεις, το μάρκετινγκ. «Μας ένωνε μια πολύ δυνατή αγάπη. Εγινα μπίζνεσμαν γιατί αυτός ήταν ο ρόλος που ο Ιβ ήθελε να παίξω. Ποτέ δεν αναμείχθηκα στις καλλιτεχνικές επιλογές του, ποτέ δεν ρώτησε για χρήματα... Η εμπιστοσύνη που είχαμε ο ένας στον άλλο ήταν απόλυτη. Χωρίς αυτόν τον ισχυρό δεσμό δεν θα είχαμε κατακτήσει τον κόσμο». Πώς αποτιμά τις καλλιτεχνικές επιλογές του συντρόφου του σήμερα; «Ηταν επαναστατικές! Για τον Ιβ η μόδα δεν ήταν τέχνη, αλλά ένας καθρέφτης της εποχής της. Τη μετέτρεψε σε κοινωνικό φαινόμενο. Επηρεάστηκε από όσα συνέβαιναν γύρω του, από τις ιστορικές συγκυρίες, ακόμη και από την πολιτική. Δεν χρησιμοποίησε τις γυναίκες ως αντικείμενα ούτε τα ρούχα ως μέσο μόνο και μόνο για να τις κάνει πιο όμορφες». Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, o θρυλικός μόδιστρος είχε βυθιστεί στις καταχρήσεις: αλκοόλ, κοκαΐνη, αντικαταθλιπτικά. Ο χωρισμός του από τον Πιερ ήταν θέμα χρόνου. Ο Μπερζέ είχε δηλώσει ότι «ο Ιβ δεν αγαπούσε τη ζωή, δεν ήξερε να ζει .Προσπάθησα πολύ να τον συνεφέρω, να τον απομακρύνω από τα ναρκωτικά, αλλά δεν το κατάφερα. Επασχε από βαθιά κατάθλιψη. Ευτυχισμένο τον θυμάμαι μόνο δύο φορές το χρόνο: όταν παρουσίαζε τις κολεξιόν του. Η δόξα του τον έκανε μόνο να υποφέρει. Στην πραγματικότητα, έφυγα από κοντά του για να σωθώ». Το 1976 το ζευγάρι αποφάσισε να χωρίσει. Στην επαγγελματική τους ζωή, όμως, τίποτα δεν άλλαξε. Μέχρι τη μέρα που ο Λοράν έφυγε από τη ζωή. Το 2009 ο οίκος Christie’s σε μια πώληση που χαρακτηρίστηκε η δημοπρασία του αιώνα, έβγαλε στο σφυρί, 700 αριστουργήματα τέχνης που ανήκαν στη συλλογή του Υβ Σεν Λορέν και του Πιέρ Μπερζέ. Το ποσό των 275.000.000 εκατομμυρίων δολαρίων που συγκέντρωσε, είναι ένα ρεκόρ πώλησης ιδιωτικής συλλογής που ακόμη δεν έχει καταρριφθεί. Η απόφαση του Μπερζέ να βγάλει στο σφυρί την περίφημη συλλογή με τα μνημειώδη έργα τέχνης, (Πικάσο, Ματίς, Μοντριάν κ.ά.) που είχαν αποκτήσει μαζί, σχολιάστηκε αρνητικά. «Δεν πιστεύω στην ψυχή. Ούτε στη δική μου ούτε αυτών των αντικειμένων. Όμως αγαπούσα πολύ αυτήν τη συλλογή και ήθελα να ορίσω το πεπρωμένο της πριν πεθάνω. Και αυτό έκανα!» δηλώνει ο ίδιος. Μάλιστα όπως είχε δηλώσει τότε, θα προτιμούσε να μην πουλήσει τη συλλογή και να δημιουργήσει ένα μουσείο μόδας και τέχνης με το όνομα του Υβ Σεν Λοράν. Κάτι τέτοιο όμως ήταν πολύπλοκο και είχε τεράστιο κόστος. Το όνειρο του Μπερζέ να δημιουργήσει μουσείο για τον Υβ Σεν Λοράν εκπληρώθηκε όταν δημιούργησε το μουσείο στο Μαρακές μια πόλη που τόσο αγαπούσε ο Υβ.
Φεβρουάριος 1958. Ο Ιβ Σεν Λοράν είναι 22 ετών και μόλις έχει αναλάβει τον οίκο Christian Dior μετά το θάνατο του θρυλικού ιδρυτή του. Το περιοδικό Harper’s Bazaar διοργανώνει ένα δείπνο προς τιμήν του. Καλεσμένος είναι και ο 28χρονος επιχειρηματίας Πιερ Μπερζέ, με τον σύντροφό του, ζωγράφο Μπερνάρ Μπιφέ. Ο Μπερζέ δεν έχει σε ιδιαίτερη υπόληψη τον κόσμο της μόδας. Ομως, γοητεύεται από τον νεαρό μόδιστρο. Βρίσκει χαριτωμένη, σχεδόν συγκινητική τη συστολή του. Εντυπωσιάζεται από την εξυπνάδα και το χιούμορ του. Πριν περάσουν έξι μήνες, μένουν μαζί. Το 1961 ο Ιβ Σεν Λοράν και ο Πιερ Μπερζέ αποφάσισαν να δημιουργήσουν τον δικό τους οίκο μόδας. Ο Λοράν είχε κάποιους ενδοιασμούς. «Μη φοβάσαι», τον καθησύχασε ο σύντροφός του. «Το ταλέντο σου είναι αρκετό. Ολα τα υπόλοιπα άφησέ τα σ’ εμένα. Θα είμαι πάντα στο πλευρό σου...» Πράγματι, ο Μπερζέ ρίχτηκε με όλες του τις δυνάμεις στο στήσιμο της επιχείρησης. Μάλιστα, πούλησε το διαμέρισμά του για να νοικιάσει γραφεία, να προσλάβει κάποιους υπαλλήλους και να αγοράσει υφάσματα για την πρώτη κολεξιόν. Ανέλαβε την οικονομική διαχείριση, τις πωλήσεις, το μάρκετινγκ. «Μας ένωνε μια πολύ δυνατή αγάπη. Εγινα μπίζνεσμαν γιατί αυτός ήταν ο ρόλος που ο Ιβ ήθελε να παίξω. Ποτέ δεν αναμείχθηκα στις καλλιτεχνικές επιλογές του, ποτέ δεν ρώτησε για χρήματα... Η εμπιστοσύνη που είχαμε ο ένας στον άλλο ήταν απόλυτη. Χωρίς αυτόν τον ισχυρό δεσμό δεν θα είχαμε κατακτήσει τον κόσμο». Πώς αποτιμά τις καλλιτεχνικές επιλογές του συντρόφου του σήμερα; «Ηταν επαναστατικές! Για τον Ιβ η μόδα δεν ήταν τέχνη, αλλά ένας καθρέφτης της εποχής της. Τη μετέτρεψε σε κοινωνικό φαινόμενο. Επηρεάστηκε από όσα συνέβαιναν γύρω του, από τις ιστορικές συγκυρίες, ακόμη και από την πολιτική. Δεν χρησιμοποίησε τις γυναίκες ως αντικείμενα ούτε τα ρούχα ως μέσο μόνο και μόνο για να τις κάνει πιο όμορφες». Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, o θρυλικός μόδιστρος είχε βυθιστεί στις καταχρήσεις: αλκοόλ, κοκαΐνη, αντικαταθλιπτικά. Ο χωρισμός του από τον Πιερ ήταν θέμα χρόνου. Ο Μπερζέ είχε δηλώσει ότι «ο Ιβ δεν αγαπούσε τη ζωή, δεν ήξερε να ζει .Προσπάθησα πολύ να τον συνεφέρω, να τον απομακρύνω από τα ναρκωτικά, αλλά δεν το κατάφερα. Επασχε από βαθιά κατάθλιψη. Ευτυχισμένο τον θυμάμαι μόνο δύο φορές το χρόνο: όταν παρουσίαζε τις κολεξιόν του. Η δόξα του τον έκανε μόνο να υποφέρει. Στην πραγματικότητα, έφυγα από κοντά του για να σωθώ». Το 1976 το ζευγάρι αποφάσισε να χωρίσει. Στην επαγγελματική τους ζωή, όμως, τίποτα δεν άλλαξε. Μέχρι τη μέρα που ο Λοράν έφυγε από τη ζωή. Το 2009 ο οίκος Christie’s σε μια πώληση που χαρακτηρίστηκε η δημοπρασία του αιώνα, έβγαλε στο σφυρί, 700 αριστουργήματα τέχνης που ανήκαν στη συλλογή του Υβ Σεν Λορέν και του Πιέρ Μπερζέ. Το ποσό των 275.000.000 εκατομμυρίων δολαρίων που συγκέντρωσε, είναι ένα ρεκόρ πώλησης ιδιωτικής συλλογής που ακόμη δεν έχει καταρριφθεί. Η απόφαση του Μπερζέ να βγάλει στο σφυρί την περίφημη συλλογή με τα μνημειώδη έργα τέχνης, (Πικάσο, Ματίς, Μοντριάν κ.ά.) που είχαν αποκτήσει μαζί, σχολιάστηκε αρνητικά. «Δεν πιστεύω στην ψυχή. Ούτε στη δική μου ούτε αυτών των αντικειμένων. Όμως αγαπούσα πολύ αυτήν τη συλλογή και ήθελα να ορίσω το πεπρωμένο της πριν πεθάνω. Και αυτό έκανα!» δηλώνει ο ίδιος. Μάλιστα όπως είχε δηλώσει τότε, θα προτιμούσε να μην πουλήσει τη συλλογή και να δημιουργήσει ένα μουσείο μόδας και τέχνης με το όνομα του Υβ Σεν Λοράν. Κάτι τέτοιο όμως ήταν πολύπλοκο και είχε τεράστιο κόστος. Το όνειρο του Μπερζέ να δημιουργήσει μουσείο για τον Υβ Σεν Λοράν εκπληρώθηκε όταν δημιούργησε το μουσείο στο Μαρακές μια πόλη που τόσο αγαπούσε ο Υβ.