Η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή τη σκόνη της καθημερινότητας
Δεν υπάρχει αφηρημένη τέχνη. Πρέπει πάντα να αρχίζεις ζωγραφίζοντας
κάτι συγκεκριμένο. Μετά μπορείς να αφαιρέσεις κάθε ίχνος ρεαλισμού.
Δεν υπάρχει αφηρημένη τέχνη. Πρέπει πάντα να αρχίζεις ζωγραφίζοντας
κάτι συγκεκριμένο. Μετά μπορείς να αφαιρέσεις κάθε ίχνος ρεαλισμού.
“Όλοι θέλουν να καταλάβουν τη ζωγραφική. Γιατί δεν προσπαθούν να καταλάβουν το κελάηδημα των πουλιών; Τους αρέσει η νύχτα, ένα λουλούδι, τόσα πράγματα γύρω τους, χωρίς να τα καταλαβαίνουν.
Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουν τη ζωγραφική;”
Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβουν τη ζωγραφική;”
Ο Πάμπλο Πικάσο (1881–1973) θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα. Μία καλλιτεχνική ιδιοφυία που κατάφερε να φτάσει στην κορυφή. Δημιουργός του κυβισμού και του κολάζ, δύο στυλ που επηρέασαν τους ζωγράφους των γενεών που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα. Είναι γνωστός σε όλους για τα έργα του, το μοναδικό του στυλ και την πρωτοπορία του. Ενώ η τέχνη του φαίνεται αρχικά ιδιαίτερα περίπλοκη, τα θέματα των έργων του είναι συνήθως πολύ απλά, όπως η ειρήνη, η αγάπη, η ζωή και ο θάνατος, η καθημερινότητα και η φύση των ανθρώπων. Με τις τεχνοτροπίες του κατάφερε να τα κάνει κατανοητά στους ανθρώπους και να τα θυμούνται όσος καιρός και αν περάσει. Αν και ο Πικάσο ήταν πρώτα απ' όλα ζωγράφος, εργάστηκε επίσης με μικρά κεραμικά και χάλκινα γλυπτά, ενώ έγραψε ακόμη και ποιήματα.Αν και θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους του μοντέρνου κινήματος, το πλήθος των διαφορετικών στυλ που χαρακτηρίζει το έργο του κάνει δύσκολη την κατάταξή του σε συγκεκριμένο ρεύμα. Ο Πικάσο είναι ένας από τους παραγωγικότερους ζωγράφους όλων των εποχών. Για τους λόγους αυτούς τα πολυάριθμα έργα του χωρίζονται σε περιόδους:
Η Γαλάζια Περίοδος (1901–1904) χαρακτηρίζεται από τη χρήση γαλάζιων και γαλαζοπράσινων τόνων, συναισθηματική φόρτιση και θέματα όπως πόρνες, επαίτες και καλλιτέχνες.
Στη Ροζ Περίοδο (1904–1906) κυριαρχούν οι γήινοι και ρόδινοι τόνοι και μια πιο αισιόδοξη διάθεση, ενώ τα κύρια θέματά του γίνονται οι ακροβάτες και οι αρλεκίνοι.
Στην Αφρικανική περίοδο (1906–1909) οι φόρμες είναι επηρεασμένες από αφρικανικά αντικείμενα και εξελίσσονται οδηγώντας στον κυβισμό (οι Δεσποινίδες της Αβινιόν).
Αναλυτικός Κυβισμός (1909–1912) είναι η τεχνική που δημιούργησε μαζί με τον Georges Braque στην οποία τα αντικείμενα αναλύονται σε βασικά σχήματα
Στον Συνθετικό Κυβισμό (1912–1919) χρησιμοποίησαν την τεχνική του κολλάζ για να συνθέσουν τις μορφές με τη χρήση κομματιών χαρτιού. Από το 1920 και μετά το έργο του χαρακτηρίζεται από μια στροφή στον κλασικισμό αλλά και τον σουρεαλισμό, στη γλυπτική αλλά και τη χρήση μικτών τεχνικών ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του.Σημαντική θέση στο έργο του έχει η τόσο πολύτιμη και φυσικά διαχρονική αξία της ειρήνης. Ο Πάμπλο Πικάσο είναι ο δημιουργός του Περιστεριού της Ειρήνης, ζωγραφίζοντάς το και δίνοντάς του τη σημασία που έχει σήμερα. Του δίνει ζωή ξανά στον μοντέρνο πια δικό του κόσμο μέσα από μια λιθογραφία που εμφανίζεται για πρώτη φορά δημόσια στην αφίσα για το Παγκόσμιο Συνέδριο Ειρήνης, που θα λάμβανε χώρα στο Παρίσι.
Στη Ροζ Περίοδο (1904–1906) κυριαρχούν οι γήινοι και ρόδινοι τόνοι και μια πιο αισιόδοξη διάθεση, ενώ τα κύρια θέματά του γίνονται οι ακροβάτες και οι αρλεκίνοι.
Στην Αφρικανική περίοδο (1906–1909) οι φόρμες είναι επηρεασμένες από αφρικανικά αντικείμενα και εξελίσσονται οδηγώντας στον κυβισμό (οι Δεσποινίδες της Αβινιόν).
Αναλυτικός Κυβισμός (1909–1912) είναι η τεχνική που δημιούργησε μαζί με τον Georges Braque στην οποία τα αντικείμενα αναλύονται σε βασικά σχήματα
Στον Συνθετικό Κυβισμό (1912–1919) χρησιμοποίησαν την τεχνική του κολλάζ για να συνθέσουν τις μορφές με τη χρήση κομματιών χαρτιού. Από το 1920 και μετά το έργο του χαρακτηρίζεται από μια στροφή στον κλασικισμό αλλά και τον σουρεαλισμό, στη γλυπτική αλλά και τη χρήση μικτών τεχνικών ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του.Σημαντική θέση στο έργο του έχει η τόσο πολύτιμη και φυσικά διαχρονική αξία της ειρήνης. Ο Πάμπλο Πικάσο είναι ο δημιουργός του Περιστεριού της Ειρήνης, ζωγραφίζοντάς το και δίνοντάς του τη σημασία που έχει σήμερα. Του δίνει ζωή ξανά στον μοντέρνο πια δικό του κόσμο μέσα από μια λιθογραφία που εμφανίζεται για πρώτη φορά δημόσια στην αφίσα για το Παγκόσμιο Συνέδριο Ειρήνης, που θα λάμβανε χώρα στο Παρίσι.
Πάμπλο Πικάσο: ‘Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας βοηθάει να ανακαλύψουμε την αλήθεια’
Ο Πάμπλο (Ρούιθ) Πικάσο (Pablo Picasso) γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας στις 25 Οκτωβρίου του 1881. Πατέρας του ήταν ο Χοσέ Ρούιθ Μπλάσκο, καθηγητής του σχεδίου, και μητέρα του η Μαρία Πικάσο. Άρχισε να ζωγραφίζει από παιδί και σε ηλικία 14 ετών μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης.Το 1897 πήρε χρυσό βραβείο με τον πρώτο πίνακά του που παρουσίασε στην Ακαδημία. Έχοντας κιόλας κατακτήσει μια τεχνική σταθερή κι αξιόλογη, άρχισε να πλησιάζει τους πρωτοποριακούς καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής, που επέδρασαν βαθιά στη διαμόρφωσή του. Το 1904 μετακόμισε στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με άλλους μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Ματίζ και ο Χουάν Μιρό. Από το 1912 έως το 1914 τα έργα του Πικάσο γίνονταν όλο και πιο γνωστά. Στις διεθνείς εκθέσεις του Μονάχου, της Κολωνίας και του Βερολίνου, οι κυβιστικοί του πίνακες βρίσκονταν στην πρώτη σειρά, δημοσιεύονταν στα πρωτοποριακά περιοδικά και οι ανανεωτικές αντιλήψεις του γίνονταν αντικείμενο συζήτησης στα πιο προωθημένα καλλιτεχνικά κέντρα. Σύντομα, το όνομα του έγινε συνώνυμο με το καινούργιο και το τολμηρό.
Ο Πικάσο ως ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης και δραματουργός ήταν ιδιαίτερα πολύπλευρος. Η εφευρετικότητα και η ευχέρειά του για πειραματισμούς δυσχεραίνουν την κατάταξή του σε μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική κατηγορία. Αν και οι συνεχείς μεταλλαγές του παρεξηγήθηκαν ως έλλειψη συνέπειας, ο Πικάσο θεωρείται ο πρόδρομος κι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ζωγραφικής του 20ου αιώνα. Ως παρακαταθήκη άφησε περίπου 20.000 αυτοτελή έργα του, κάθε μορφής. Κορυφαία στιγμή της καλλιτεχνικής του δημιουργίας αποτελεί η «Γκουέρνικα», ένας πίνακας καταγγελίας για τα εγκλήματα κατά του λαού του στον ισπανικό εμφύλιο. Αυτός ο μεγάλος καμβάς περιγράφει την απανθρωπιά, την βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Η διαδικασία της ζωγραφικής του πίνακα αποτυπώθηκε σε μια σειρά φωτογραφιών από τη διασημότερη ερωμένη του Πικάσσο, την Dora Maar, μια διακεκριμένη καλλιτέχνιδα.Λέγεται πως όταν οι Γερμανοί εισήλθαν στο Παρίσι κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην προσπάθειά τους να βρουν καλλιτεχνικούς θησαυρούς και να τους κατασχέσουν, ένας Γερμανός αξιωματικός έδειξε σε φωτογραφία το συγκεκριμένο πίνακα στον ίδιο τον Πικάσο που είχε προσαχθεί, ρωτώντας τον: -Αυτόν τον πίνακα εσείς τον κάνατε; Κι εκείνος απάντησε: -Όχι, εσείς!
Η Γκερνίκα έμεινε κρεμασμένη στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για πολλά χρόνια και ο Πικάσο είχε δηλώσει πως δε θα επέστρεφε στην Ισπανία προτού αποκατασταθεί πλήρως η δημοκρατία. Το 1981 η Γκερνίκα επιστράφηκε στην Ισπανία και εκτέθηκε αρχικά στο Casón del Buen Retiro και κατόπιν στο Μουσείο ντελ Πράδο. Το 1992 ο πίνακας μεταφέρθηκε στην οριστική του θέση στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη, του οποίου έγινε το διασημότερο και σπουδαιότερο έκθεμα.
Η Γκερνίκα έμεινε κρεμασμένη στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης για πολλά χρόνια και ο Πικάσο είχε δηλώσει πως δε θα επέστρεφε στην Ισπανία προτού αποκατασταθεί πλήρως η δημοκρατία. Το 1981 η Γκερνίκα επιστράφηκε στην Ισπανία και εκτέθηκε αρχικά στο Casón del Buen Retiro και κατόπιν στο Μουσείο ντελ Πράδο. Το 1992 ο πίνακας μεταφέρθηκε στην οριστική του θέση στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης Βασίλισσα Σοφία στη Μαδρίτη, του οποίου έγινε το διασημότερο και σπουδαιότερο έκθεμα.
Οι γυναίκες της ζωής του
Σκληρή και ακανθώδης προσωπικότητα, εθισμένος στο σεξ και σε αυλή γυναικών που τον λάτρεψαν και τις οδήγησε στην καταστροφή. Θεωρούσε απαραίτητο η γυναίκα να είναι υποχωρητική και πιο κοντή από αυτόν (είχε ύψος 1,63).Η σχέση του ζωγράφου με τις γυναίκες θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης πολυπληθούς ομάδας ψυχαναλυτών. Θα μπορούσε κανείς να το αποδώσει στην υπέρμετρη αγάπη που έθρεφε για τη μητέρα του από την οποία πήρε και το όνομά του Picasso, αντί για το πατρικό του Ruiz. Ο ίδιος είχε αποφανθεί σε ερωμένη του και με λόγια ξεχειλισμένα αυταρέσκεια «Για εμένα υπάρχουν δύο είδη γυναικών, οι βασίλισσες και τα χαλάκια της πόρτας». Τα λεγόμενα του έρχεται να υποστηρίξει και ο Patrick O’Brian, όπου στη βιογραφία του ζωγράφου μιλάει για τις γυναίκες του ως εξής: «Η αίσθηση του Πικάσο για τις γυναίκες ταλαντεύονταν ανάμεσα σε μια ακραία ευαισθησία και στο μίσος με μέσο σημείο την αντιπάθεια, αν όχι την περιφρόνηση». Το 1904 έμεινε μόνιμα στο Παρίσι όπου γνώρισε ένα μοντέλο ζωγράφου, την κοκκινομάλλα Fernande Olivier. Όπως έλεγε αργότερα, αυτό το διάστημα ήταν το πιο ευτυχισμένο της ζωής του. Όμως η απίστευτη κτητικότητά του οδήγησε τη Fernande στην αγκαλιά ενός Ιταλού ζωγράφου και τον εγκατέλειψε. Ο Picasso εκδικήθηκε κάνοντας σχέση με την καλύτερή της φίλη Marcelle Humbert, που την αποκαλούσε Eva. Αν και το πάθος τους ήταν έντονο, αυτό δεν σταμάτησε τον ζωγράφο από τις ερωτικές σχέσεις με άλλες γυναίκες.Όταν η Eva έπαθε φυματίωση έμεινε στο πλευρό της αν και συνέχιζε τις ερωτικές του σχέσεις ενώ μετά τον θάνατο της συντρόφου του, το 1916 ακολούθησε σχεδόν στρατιά ερωμένων. Το 1916 ο Jean Cocteau, του ζήτησε να ζωγραφίσει το σκηνικό για μια παράσταση μπαλέτου. Έτσι γνώρισε και ερωτεύθηκε την Ρωσίδα μπαλαρίνα Olga Koklova που το 1918 την παντρεύτηκε. Αρχικά ήταν ευτυχισμένοι αν κι εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες. Εκείνος ήταν τύπος μποέμ, αντισυμβατικός και αδιάφορος για την κοινωνική του θέση, εκείνη ήταν αστή, με έντονο ενδιαφέρον για την κοινωνική της θέση και παθολογικά ζηλιάρα. Μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Paulo. Η οικογενειακή ευτυχία διήρκεσε λίγο.
Σκληρή και ακανθώδης προσωπικότητα, εθισμένος στο σεξ και σε αυλή γυναικών που τον λάτρεψαν και τις οδήγησε στην καταστροφή. Θεωρούσε απαραίτητο η γυναίκα να είναι υποχωρητική και πιο κοντή από αυτόν (είχε ύψος 1,63).Η σχέση του ζωγράφου με τις γυναίκες θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης πολυπληθούς ομάδας ψυχαναλυτών. Θα μπορούσε κανείς να το αποδώσει στην υπέρμετρη αγάπη που έθρεφε για τη μητέρα του από την οποία πήρε και το όνομά του Picasso, αντί για το πατρικό του Ruiz. Ο ίδιος είχε αποφανθεί σε ερωμένη του και με λόγια ξεχειλισμένα αυταρέσκεια «Για εμένα υπάρχουν δύο είδη γυναικών, οι βασίλισσες και τα χαλάκια της πόρτας». Τα λεγόμενα του έρχεται να υποστηρίξει και ο Patrick O’Brian, όπου στη βιογραφία του ζωγράφου μιλάει για τις γυναίκες του ως εξής: «Η αίσθηση του Πικάσο για τις γυναίκες ταλαντεύονταν ανάμεσα σε μια ακραία ευαισθησία και στο μίσος με μέσο σημείο την αντιπάθεια, αν όχι την περιφρόνηση». Το 1904 έμεινε μόνιμα στο Παρίσι όπου γνώρισε ένα μοντέλο ζωγράφου, την κοκκινομάλλα Fernande Olivier. Όπως έλεγε αργότερα, αυτό το διάστημα ήταν το πιο ευτυχισμένο της ζωής του. Όμως η απίστευτη κτητικότητά του οδήγησε τη Fernande στην αγκαλιά ενός Ιταλού ζωγράφου και τον εγκατέλειψε. Ο Picasso εκδικήθηκε κάνοντας σχέση με την καλύτερή της φίλη Marcelle Humbert, που την αποκαλούσε Eva. Αν και το πάθος τους ήταν έντονο, αυτό δεν σταμάτησε τον ζωγράφο από τις ερωτικές σχέσεις με άλλες γυναίκες.Όταν η Eva έπαθε φυματίωση έμεινε στο πλευρό της αν και συνέχιζε τις ερωτικές του σχέσεις ενώ μετά τον θάνατο της συντρόφου του, το 1916 ακολούθησε σχεδόν στρατιά ερωμένων. Το 1916 ο Jean Cocteau, του ζήτησε να ζωγραφίσει το σκηνικό για μια παράσταση μπαλέτου. Έτσι γνώρισε και ερωτεύθηκε την Ρωσίδα μπαλαρίνα Olga Koklova που το 1918 την παντρεύτηκε. Αρχικά ήταν ευτυχισμένοι αν κι εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες. Εκείνος ήταν τύπος μποέμ, αντισυμβατικός και αδιάφορος για την κοινωνική του θέση, εκείνη ήταν αστή, με έντονο ενδιαφέρον για την κοινωνική της θέση και παθολογικά ζηλιάρα. Μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον Paulo. Η οικογενειακή ευτυχία διήρκεσε λίγο.
Το 1927 ο Picasso γνώρισε μία όμορφη ξανθιά κοπέλα, μόλις 17 χρονών, τη Marie-Thérèse Walter, αν και ο ίδιος ήταν 46. Η σχέση τους τον έκανε πραγματικά ευτυχισμένο. Το 1928 πήρε την οικογένειά του για διακοπές και φρόντισε ώστε και η νεαρή ερωμένη του βρίσκεται σε κατασκήνωση κοντά του. Κάθε πρωί εγκατέλειπε τη σύζυγο και τον γιο του για να συναντηθεί με τη Marie-Thérèse. Ωστόσο, η Olga δεν άντεξε τις απιστίες του, πήρε τον γιο τους και πήγε να ζήσει μόνιμα στη Νότια Γαλλία. Με τη Marie-Thérèse απέκτησε μία κόρη τη Maya το 1935 κι αν και ήταν πανευτυχής δεν σταμάτησε τις παράλληλες σχέσεις. Η επόμενη κατάκτησή του ήταν μία 29χρονη καλλονή με γιουγκοσλαβική καταγωγή. Λέγεται ότι οι δύο γυναίκες κάποια στιγμή συναντήθηκαν στο στούντιό του τυχαία και η Marie-Thérèse απαίτησε από εκείνον να επιλέξει. Τότε εκείνος τους είπε να παλέψουν εκείνες για το ποια θα τον κρατήσει. Κι εκείνες πραγματικά πάλεψαν. Η Dora Maar κέρδισε και μετακόμισε στο σπίτι του Picasso, ενώ η Marie-Thérèse με τη Maya έμειναν κοντά σ” ένα διαμέρισμα.Τεράστιο κεφάλαιο στην ερωτική του ζωή ήταν η 21χρονη Françoise Gilot. Όταν η Dora έμαθε για τη νέα σχέση του έγινε κομμάτια. Μεταφέρθηκε σε κλινική με νευρικό κλονισμό και δεν ξαναέκανε άλλη σχέση λέγοντας «μετά τον Picasso, ο Θεός». Με τη Gilot έκανε 2 παιδιά και μάλιστα, ήταν η μόνη γυναίκα που κατάφερε να λύσει την ερωτική σχέση με τον δεσποτικό και ερωτύλο Picasso χωρίς σοβαρές απώλειες. Τον εγκατέλειψε για έναν Έλληνα εραστή.Τελευταίος επίσημος σταθμός στη ζωή του άπιστου καλλιτέχνη ήταν η Jacqueline Roque, που τον αποκαλούσε «θεό» και του φιλούσε με λατρεία τα χέρια. Το 1961 παντρεύτηκαν και έζησε μαζί της τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του. Στα 20 χρόνια που έζησε με την Jacqueline, ο Picasso ζωγράφισε περισσότερα από 400 πορτρέτα της. Σε όλη του τη ζωή ο Picasso ακολουθούσε τη συμβουλή ενός γιατρού «κάνε πολύ σεξ και πίνε κόκκινο κρασί».Πέθανε σε ηλικία 92 χρονών, σε ένα δείπνο με φίλους σε ένα χωριό έξω από τις Κάννες, δίπλα στην Roque. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Πιείτε στην υγειά μου». Από τις γυναίκες που πέρασαν από τη ζωή του, η Marie-Thérèse Walter κρεμάστηκε, η Jacqueline Roque αυτοκτόνησε με πιστόλι, ενώ η Olga Koklova και η Dora Maar έχασαν τα λογικά τους.
Οι 10 πιο ακριβοί πίνακες του Πάμπλο Πικάσο
1. Nude, Green Leaves and Bust (1932) Πωλήθηκε για 106,5 εκατομμύρια δολάρια το Μάιο του 2010. Ήταν επίσης ο πιο ακριβός πίνακας (οποιουδήποτε καλλιτέχνη) που πωλήθηκε ποτέ σε δημοπρασία.
2. Garcon A La Pipe (1905) Πωλήθηκε για 104 εκατομμύρια δολάρια το Μάιο του 2004. Ο Πικάσο τον ζωγράφισε όταν ήταν μόλις 24.
3. Dora Maar Au Chat (1941) Πωλήθηκε για 95,2 εκατομμύρια δολάρια το Μάιο του 2006. Ο Πικάσο είχε πολλές ερωμένες στη διάρκεια της ζωής του. Μία από τις πιο διάσημες ήταν η φωτογράφος Ντόρα Μάαρ η οποία απεικονίζεται εδώ σε μια καρέκλα, με μια μικρή μαύρη γάτα πίσω της.
4. Femme Aux Bras Croises (1902) Πωλήθηκε για 55 εκατομμύρια δολάρια το Νοέμβριο του 2000. Ανήκει στη Μπλε Περιόδο του Πικάσο. Εικάζεται ότι απεικονίζει μια τρόφιμο του Saint-Lazare [νοσοκομείο-φυλακή του Παρισιού].
5. Pierrette's Wedding (1905) Πωλήθηκε για 51,3 εκατομμύρια δολάρια το Νοέμβριο του 1989. Η παρουσία των θολών μορφών στο πίνακα ενδεχομένως δείχνει πως είναι μισοτελειωμένος αν και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι απόλυτα ολοκληρωμένος.
6. Femme Assise Dans Un Jardin (1938) Πωλήθηκε για 49,5 εκατομμύρια δολάρια το 1999. Για άλλη μια φορά ο Πικάσο ζωγραφίζει την "προσωπική του μούσα", όπως έχει αποκαλέσει την Dora Maar, αυτή τη φορά με φόντο έναν κήπο. Είναι η εποχή που ο ζωγράφος αρχίζει να πειραματίζεται με τον κυβισμό.
7. Le Reve (1932) Πωλήθηκε για 48,4 εκατομμύρια δολάρια το Νοέμβριο του 1997. Την εποχή που τον ζωγράφισε, ο Picasso είχε πατήσει τα 50 και η Marie-Theresse ήταν μόλις 24. Λέγεται ότι ολοκήρωσε τον πίνακα σε ένα μόνο απόγευμα, στις 24 Ιανουαρίου του 1932.
8. Yo, Picasso (1901) Πωλήθηκε για 47,8 εκατομμύρια δολάρια το Μάιο του 1989. Αυτοπροσωπογραφία.
9. La Lecture (1932) Πωλήθηκε για 40.7 εκατομμύρια δολάρια το Φεβρουάριο του 2011. Ένα πορτρέτο της Marie-Therese Walter που ο Πικάσο ζωγράφισε την ώρα που την είχε πάρει ο ύπνος στην καρέκλα, με ένα βιβλίο στα πόδια της. Ο πίνακας σηματοδότησε και το τέλος του γάμου του ζωγράφου με την Olga Khokhlova, όταν αυτή συνειδητοποίησε ότι το μοντέλο του πίνακα δεν ήταν η ίδια αλλά η ερωμένη του συζύγου της.
10. Au Lapin Agile (1904) Πωλήθηκε για 40,7 εκατομμύρια δολάρια το 1989. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από τον συγκεκριμένο πίνακα: Ο Πικάσο τον έφτιαξε ως αντάλλαγμα για δωρεάν γεύματα στο φημισμένο καμπαρέ της Μονμάρτης. Ο ιδιοκτήτης του καμπαρέ, που δεν είχε ιδέα για την αξία των έργων του Πικάσο, τον πούλησε για είκοσι μόλις δολάρια, το 1912.
1. Nude, Green Leaves and Bust (1932) Πωλήθηκε για 106,5 εκατομμύρια δολάρια το Μάιο του 2010. Ήταν επίσης ο πιο ακριβός πίνακας (οποιουδήποτε καλλιτέχνη) που πωλήθηκε ποτέ σε δημοπρασία.
2. Garcon A La Pipe (1905) Πωλήθηκε για 104 εκατομμύρια δολάρια το Μάιο του 2004. Ο Πικάσο τον ζωγράφισε όταν ήταν μόλις 24.
3. Dora Maar Au Chat (1941) Πωλήθηκε για 95,2 εκατομμύρια δολάρια το Μάιο του 2006. Ο Πικάσο είχε πολλές ερωμένες στη διάρκεια της ζωής του. Μία από τις πιο διάσημες ήταν η φωτογράφος Ντόρα Μάαρ η οποία απεικονίζεται εδώ σε μια καρέκλα, με μια μικρή μαύρη γάτα πίσω της.
4. Femme Aux Bras Croises (1902) Πωλήθηκε για 55 εκατομμύρια δολάρια το Νοέμβριο του 2000. Ανήκει στη Μπλε Περιόδο του Πικάσο. Εικάζεται ότι απεικονίζει μια τρόφιμο του Saint-Lazare [νοσοκομείο-φυλακή του Παρισιού].
5. Pierrette's Wedding (1905) Πωλήθηκε για 51,3 εκατομμύρια δολάρια το Νοέμβριο του 1989. Η παρουσία των θολών μορφών στο πίνακα ενδεχομένως δείχνει πως είναι μισοτελειωμένος αν και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι απόλυτα ολοκληρωμένος.
6. Femme Assise Dans Un Jardin (1938) Πωλήθηκε για 49,5 εκατομμύρια δολάρια το 1999. Για άλλη μια φορά ο Πικάσο ζωγραφίζει την "προσωπική του μούσα", όπως έχει αποκαλέσει την Dora Maar, αυτή τη φορά με φόντο έναν κήπο. Είναι η εποχή που ο ζωγράφος αρχίζει να πειραματίζεται με τον κυβισμό.
7. Le Reve (1932) Πωλήθηκε για 48,4 εκατομμύρια δολάρια το Νοέμβριο του 1997. Την εποχή που τον ζωγράφισε, ο Picasso είχε πατήσει τα 50 και η Marie-Theresse ήταν μόλις 24. Λέγεται ότι ολοκήρωσε τον πίνακα σε ένα μόνο απόγευμα, στις 24 Ιανουαρίου του 1932.
8. Yo, Picasso (1901) Πωλήθηκε για 47,8 εκατομμύρια δολάρια το Μάιο του 1989. Αυτοπροσωπογραφία.
9. La Lecture (1932) Πωλήθηκε για 40.7 εκατομμύρια δολάρια το Φεβρουάριο του 2011. Ένα πορτρέτο της Marie-Therese Walter που ο Πικάσο ζωγράφισε την ώρα που την είχε πάρει ο ύπνος στην καρέκλα, με ένα βιβλίο στα πόδια της. Ο πίνακας σηματοδότησε και το τέλος του γάμου του ζωγράφου με την Olga Khokhlova, όταν αυτή συνειδητοποίησε ότι το μοντέλο του πίνακα δεν ήταν η ίδια αλλά η ερωμένη του συζύγου της.
10. Au Lapin Agile (1904) Πωλήθηκε για 40,7 εκατομμύρια δολάρια το 1989. Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από τον συγκεκριμένο πίνακα: Ο Πικάσο τον έφτιαξε ως αντάλλαγμα για δωρεάν γεύματα στο φημισμένο καμπαρέ της Μονμάρτης. Ο ιδιοκτήτης του καμπαρέ, που δεν είχε ιδέα για την αξία των έργων του Πικάσο, τον πούλησε για είκοσι μόλις δολάρια, το 1912.