Μια από της πιο δυναμικές και ενδιαφέρουσες γυναίκες της μοντέρνας πολιτικής ιστορίας έμεινε περισσότερο γνωστή στην παγκόσμια ιστορία για τα περίεργα ερωτικά της κατορθώματα και όχι για τις σπουδαίες επιτεύξεις της. Αρχιτέκτων της θέσης της Ρωσίας στην ευρωπαϊκή σκηνή, η Αικατερίνη προκαθόρισε τον διεθνή και μοναδικό ρόλο αυτής της χώρας στον παγκόσμιο χάρτη.
Γεννήθηκε στο Στέτιν της Πρωσίας το 1729 και το πραγματικό της όνομα ήταν Σοφία Αυγούστα Φρειδερίκη. Ήταν πριγκίπισσα του Άνχαλτ-Τσέρμπστ και ο πατέρας της,Χριστιάνος Αύγουστος, υπηρετούσε στο πρωσικό ιππικό ως φρούραρχος του Στέτιν. Η εκπαίδευση της ήταν αρκετά καλή, παρακολουθώντας μαθήματα κατ´οίκον, ενώ δεν ανέπτυξε στενές σχέσεις με τους γονείς της.Το 1744, σε ηλικία 15 χρονών, προσκλήθηκε από την Ρωσίδα Αυτοκράτειρα Ελισάβετ στην Αγία Πετρούπολη με σκοπό να νυμφευθεί τον διάδοχο του ρωσικού θρόνου Πέτρο Φιόντοροβιτς του Χολστάιν. Αμέσως άρχισε την εκμάθηση της ρωσικής γλώσσας με τόσο ζήλο που τα βράδια έμενε ξύπνια για να διαβάζει τα μαθήματα της. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την γρήγορη ενσωμάτωση της στην ρωσική αριστοκρατία. Στις 28 Ιουνίου 1744 η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία την δέχθηκε ως μέλος της με το όνομα Αικατερίνη Αλεξέγεβνα. Έτσι στις 21 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε ο γάμος του Μεγάλου Δούκα Πέτρου και της πριγκίπισσας Αικατερίνης. Ο γάμος της σταδιακά αποδείχτηκε ανεπιτυχής αφού ο διάδοχος του θρόνου Πέτρος ασχολιόταν μόνο με το κυνήγι ενώ αυτή την παραμελούσε.
Για εννιά χρόνια η Αικατερίνη ήταν υποχρεωμένη να παραμένει κλεισμένη στα ανάκτορα ενώ δεν της επιτρεπόταν η αλληλογραφία με τους συγγενείς της. Αναγκάστηκε λοιπόν, προκειμένου να βρει μια συντροφιά, να καταφύγει στην ανάγνωση βιβλίων. Ιδιαίτερα επηρεάστηκε από τον Βολταίρο και τις ιδέες του περί του Διαφωτισμού. Το 1754 η Αικατερίνη έμεινε έγκυος και γέννησε το γιο της Παύλο. Βέβαια οι φήμες οργίαζαν σχετικά με την πατρότητα του παιδιού αφού κανείς δεν πίστευε ότι πατέρας του παιδιού ήταν ο Πέτρος. Με τον καιρό η πριγκίπισσα Αικατερίνη άρχισε να δικτυώνεται στο παλάτι και να συνάπτει φιλικές σχέσεις με αυλικούς και υπουργούς όπως με τον καγκελάριο Μπεστούζεφ-Ριούμιν. Μαζί με τον καγκελάριο οργάνωσαν αυλική συνωμοσία, η οποία απέτυχε το 1758 και είχε ως αποτέλεσμα να χάσει την θέση του Καγκελαρίου ο Μπεστούζεφ-Ριούμιν ενώ η Αικατερίνη μόλις που κατάφερε να γλιτώσει την δυσμένεια. Μετά τον θάνατο της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ στις 5 Ιανουαρίου του 1762 την διαδέχτηκε ο ανηψιός της Πέτρος Γ'. Η Αικατερίνη είχε οργανώσει γύρω της έναν κύκλο αυλικών και στρατιωτικών που ήταν έτοιμοι να την υποστηρίξουν σε οποιαδήποτε κίνηση της. Σημαντικό ρόλο στην επίτευξη του στόχου της, δηλαδή την άνοδο της στον θρόνο, διαδραμάτισε ο εραστής της, αξιωματικός του ιππικού, Γρηγόριος Ορλώφ, αλλά και οι λανθασμένες κινήσεις του Πέτρου Γ΄, ο οποίος δεν δίστασε να παραιτηθεί από τις κατακτήσεις που είχε πετύχει σε βάρος της Πρωσίας στον Επταετή πόλεμο, να ασπαστεί τον Λουθηρανισμό και να δεχτεί Πρώσους αξιωματούχους στον ρωσικό στρατό. Αυτές οι κινήσεις επέδρασαν καταλυτικά στην άνοδο της Αικατερίνης στον θρόνο αφού μια μεγάλη μερίδα αριστοκρατών και στρατιωτικών δυσαρεστημένοι από τον Πέτρο Γ΄ προσχώρησαν στο κίνημα της Αικατερίνης.
Για εννιά χρόνια η Αικατερίνη ήταν υποχρεωμένη να παραμένει κλεισμένη στα ανάκτορα ενώ δεν της επιτρεπόταν η αλληλογραφία με τους συγγενείς της. Αναγκάστηκε λοιπόν, προκειμένου να βρει μια συντροφιά, να καταφύγει στην ανάγνωση βιβλίων. Ιδιαίτερα επηρεάστηκε από τον Βολταίρο και τις ιδέες του περί του Διαφωτισμού. Το 1754 η Αικατερίνη έμεινε έγκυος και γέννησε το γιο της Παύλο. Βέβαια οι φήμες οργίαζαν σχετικά με την πατρότητα του παιδιού αφού κανείς δεν πίστευε ότι πατέρας του παιδιού ήταν ο Πέτρος. Με τον καιρό η πριγκίπισσα Αικατερίνη άρχισε να δικτυώνεται στο παλάτι και να συνάπτει φιλικές σχέσεις με αυλικούς και υπουργούς όπως με τον καγκελάριο Μπεστούζεφ-Ριούμιν. Μαζί με τον καγκελάριο οργάνωσαν αυλική συνωμοσία, η οποία απέτυχε το 1758 και είχε ως αποτέλεσμα να χάσει την θέση του Καγκελαρίου ο Μπεστούζεφ-Ριούμιν ενώ η Αικατερίνη μόλις που κατάφερε να γλιτώσει την δυσμένεια. Μετά τον θάνατο της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ στις 5 Ιανουαρίου του 1762 την διαδέχτηκε ο ανηψιός της Πέτρος Γ'. Η Αικατερίνη είχε οργανώσει γύρω της έναν κύκλο αυλικών και στρατιωτικών που ήταν έτοιμοι να την υποστηρίξουν σε οποιαδήποτε κίνηση της. Σημαντικό ρόλο στην επίτευξη του στόχου της, δηλαδή την άνοδο της στον θρόνο, διαδραμάτισε ο εραστής της, αξιωματικός του ιππικού, Γρηγόριος Ορλώφ, αλλά και οι λανθασμένες κινήσεις του Πέτρου Γ΄, ο οποίος δεν δίστασε να παραιτηθεί από τις κατακτήσεις που είχε πετύχει σε βάρος της Πρωσίας στον Επταετή πόλεμο, να ασπαστεί τον Λουθηρανισμό και να δεχτεί Πρώσους αξιωματούχους στον ρωσικό στρατό. Αυτές οι κινήσεις επέδρασαν καταλυτικά στην άνοδο της Αικατερίνης στον θρόνο αφού μια μεγάλη μερίδα αριστοκρατών και στρατιωτικών δυσαρεστημένοι από τον Πέτρο Γ΄ προσχώρησαν στο κίνημα της Αικατερίνης.
Στις 28 Ιουνίου του 1762 με την βοήθεια της φρουράς ανέβηκε στον θρόνο και φυλάκισε τον άντρα της, Πέτρο Γ΄. Λίγες μέρες αργότερα ο Πέτρος δολοφονήθηκε με στραγγαλισμό κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στην Κροστάνδη.
Η Αικατερίνη Β΄ στα απομνημονεύματα της αναφέρει: "Όταν ανέλαβα την εξουσία η Ρωσική Αυτοκρατορία βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση λόγω Επταετούς Πολέμου. Τα οικονομικά αποθέματα είχαν εξαντληθεί. Ο στρατός δεν πληρωνόταν επί 3 μήνες. Το εμπόριο ήταν σε παρακμή, καθώς πολλοί κλάδοι του έγιναν μονοπωλιακοί. Ο στρατός είχε βυθιστεί στα χρέη." Υπάρχουν όμως ιστορικοί που αμφισβητούν την κατάσταση αυτή υποστηρίζοντας πως ακόμα και μετά τον Επταετή πόλεμο η Αυτοκρατορία βρισκόταν σε καλή οικονομική κατάσταση και το έλλειμμα ήταν μόλις 1 εκατομμύριο ρούβλια ή 8 % από το σύνολο εσόδων. Υποστηρίζουν πως η ίδια η αυτοκράτειρα συνέβαλε στη δημιουργία αυτού του ελλείμματος, ξοδεύοντας τα χρήματα από το δημόσιο ταμείο για δώρα στους υποστηρικτές του κινήματος της που ανέτρεψε τον Πέτρο Γ΄. Η εσωτερική πολιτική της δεν διέφερε και πολύ από αυτή των προκατόχων της. Στη μέση της βασιλείας της πραγματοποίησε διοικητική μεταρρύθμιση, την εδαφική διαίρεση της χώρας, και τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος. Το έδαφος του ρωσικού κράτους έχει αυξηθεί σημαντικά, πληθυσμός από 23,2 εκατομμύρια (1763) αυξήθηκε σε 37.400.000 (1796) κατοίκους. Έτσι η Ρωσία έγινε η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη (αντιπροσώπευε το 20% του ευρωπαϊκού πληθυσμού).
Η Αικατερίνη Β΄, καθιέρωσε 29 νέες επαρχίες και είχε δημιουργήσει περίπου 144 πόλεις.Η εξωτερική πολιτική της Αικατερίνης Β΄ είχε ως στόχο την ενίσχυση του ρόλου της Ρωσίας στον κόσμο και την επέκταση της επικράτειάς της. Το σύνθημα της διπλωματίας της ήταν το εξής: «θα πρέπει να είμαστε φίλοι με όλες τις δυνάμεις, για να διατηρήσουμε πάντοτε τη δυνατότητα να σταθούμε στο πλευρό του ασθενέστερου ... να αφήσουμε ανοιχτά τα χέρια ... και να μην σερνόμαστε από την ουρά κανενός». Ωστόσο, αυτό το σύνθημα παραμελήθηκε πολλές φόρες.Η Αικατερίνη Β΄ συνδύασε την υψηλή νοημοσύνη, την εκπαίδευση, την πολιτική ικανότητα και τη δέσμευση για το «ελεύθερο έρωτα». Η Αικατερίνη Β΄ είχε πολλούς εραστές, των οποίων ο αριθμός έφθανε στα 23 άτομα. Οι πιο διάσημοι από αυτούς ήταν ο Σεργκέι Σαλτικόφ, ο Γκριγκόρι Ορλόφ, ο υπολοχαγός Βασίλτσικοφ, Ποτέμκιν, Ουσάρος Ζόριτς, Λάνσκι, και ο τελευταίος ήταν ο Πλάτων Ζούμποφ, ο οποίος έγινε και Στρατηγός. Με τον Ποτέμκιν, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, η Αικατερίνη Β΄ παντρεύτηκε κρυφά (το 1775). Μετά το 1762 σχεδίαζε να παντρευτεί τον Ορλόφ, κάτι που δεν έγινε. Η Αικατερίνη Β΄ είχε δύο γιους, τον Παύλο Α΄ και τον Αλεξέι Γκριγκόριεβιτς Μπομπρίνσκι (1762 - γιος του Γκριγκόρι Ορλόφ), και μια κόρη που πέθανε σε βρεφική ηλικία, την Άννα Πετρόβνα (1757 - 1759, πιθανώς από το μελλοντικό βασιλιά της Πολωνίας, Στανισλάβ Πολιατόβσκι). Η Μεγάλη Αικατερίνη πέθανε 17 Νοεμβρίου 1796 από κολπική αιμορραγία.
Η Αικατερίνη Β΄ στα απομνημονεύματα της αναφέρει: "Όταν ανέλαβα την εξουσία η Ρωσική Αυτοκρατορία βρισκόταν σε δεινή οικονομική κατάσταση λόγω Επταετούς Πολέμου. Τα οικονομικά αποθέματα είχαν εξαντληθεί. Ο στρατός δεν πληρωνόταν επί 3 μήνες. Το εμπόριο ήταν σε παρακμή, καθώς πολλοί κλάδοι του έγιναν μονοπωλιακοί. Ο στρατός είχε βυθιστεί στα χρέη." Υπάρχουν όμως ιστορικοί που αμφισβητούν την κατάσταση αυτή υποστηρίζοντας πως ακόμα και μετά τον Επταετή πόλεμο η Αυτοκρατορία βρισκόταν σε καλή οικονομική κατάσταση και το έλλειμμα ήταν μόλις 1 εκατομμύριο ρούβλια ή 8 % από το σύνολο εσόδων. Υποστηρίζουν πως η ίδια η αυτοκράτειρα συνέβαλε στη δημιουργία αυτού του ελλείμματος, ξοδεύοντας τα χρήματα από το δημόσιο ταμείο για δώρα στους υποστηρικτές του κινήματος της που ανέτρεψε τον Πέτρο Γ΄. Η εσωτερική πολιτική της δεν διέφερε και πολύ από αυτή των προκατόχων της. Στη μέση της βασιλείας της πραγματοποίησε διοικητική μεταρρύθμιση, την εδαφική διαίρεση της χώρας, και τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος. Το έδαφος του ρωσικού κράτους έχει αυξηθεί σημαντικά, πληθυσμός από 23,2 εκατομμύρια (1763) αυξήθηκε σε 37.400.000 (1796) κατοίκους. Έτσι η Ρωσία έγινε η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη (αντιπροσώπευε το 20% του ευρωπαϊκού πληθυσμού).
Η Αικατερίνη Β΄, καθιέρωσε 29 νέες επαρχίες και είχε δημιουργήσει περίπου 144 πόλεις.Η εξωτερική πολιτική της Αικατερίνης Β΄ είχε ως στόχο την ενίσχυση του ρόλου της Ρωσίας στον κόσμο και την επέκταση της επικράτειάς της. Το σύνθημα της διπλωματίας της ήταν το εξής: «θα πρέπει να είμαστε φίλοι με όλες τις δυνάμεις, για να διατηρήσουμε πάντοτε τη δυνατότητα να σταθούμε στο πλευρό του ασθενέστερου ... να αφήσουμε ανοιχτά τα χέρια ... και να μην σερνόμαστε από την ουρά κανενός». Ωστόσο, αυτό το σύνθημα παραμελήθηκε πολλές φόρες.Η Αικατερίνη Β΄ συνδύασε την υψηλή νοημοσύνη, την εκπαίδευση, την πολιτική ικανότητα και τη δέσμευση για το «ελεύθερο έρωτα». Η Αικατερίνη Β΄ είχε πολλούς εραστές, των οποίων ο αριθμός έφθανε στα 23 άτομα. Οι πιο διάσημοι από αυτούς ήταν ο Σεργκέι Σαλτικόφ, ο Γκριγκόρι Ορλόφ, ο υπολοχαγός Βασίλτσικοφ, Ποτέμκιν, Ουσάρος Ζόριτς, Λάνσκι, και ο τελευταίος ήταν ο Πλάτων Ζούμποφ, ο οποίος έγινε και Στρατηγός. Με τον Ποτέμκιν, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, η Αικατερίνη Β΄ παντρεύτηκε κρυφά (το 1775). Μετά το 1762 σχεδίαζε να παντρευτεί τον Ορλόφ, κάτι που δεν έγινε. Η Αικατερίνη Β΄ είχε δύο γιους, τον Παύλο Α΄ και τον Αλεξέι Γκριγκόριεβιτς Μπομπρίνσκι (1762 - γιος του Γκριγκόρι Ορλόφ), και μια κόρη που πέθανε σε βρεφική ηλικία, την Άννα Πετρόβνα (1757 - 1759, πιθανώς από το μελλοντικό βασιλιά της Πολωνίας, Στανισλάβ Πολιατόβσκι). Η Μεγάλη Αικατερίνη πέθανε 17 Νοεμβρίου 1796 από κολπική αιμορραγία.
Η ερωτική ζωή της
Η μακροβιότερη και ικανότερη αυτοκράτειρα της Ρωσίας έμεινε στην ιστορία και για την έντονη ερωτική της ζωή. Σύμφωνα με ένα διαδεδομένο λαϊκό κουτσομπολιό, η Μεγάλη Αικατερίνη πέθανε κατά τη διάρκεια σεξουαλικής πράξης με ένα άλογο. Ίσως η φήμη βγήκε επειδή πέθανε από κολπική αιμορραγία. Φυσικά, ο λαϊκός μύθος δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η Αυτοκράτειρα μπορεί να ήταν ιδιαίτερα ενεργή στα σεξουαλικά της, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, αλλά το ενδιαφέρον της αφορούσε αποκλειστικά τους άνδρες. Η Αικατερίνη κατέγραψε τις σκέψεις της για τον μνηστήρα της στο ημερολόγιό της: “Θα ήμουν διατεθειμένη να αγαπήσω το άντρα μου, αν μπορούσε να δείξει έστω και λίγη τρυφερότητα. Αλλα αν επιτρέψω στον εαυτό μου να τον ερωτευτεί, θα γίνω η πιο δυστυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Αυτός ο άντρας με αγνοεί και ασχολείται μόνο με τα παιχνίδια του”. Ο πρίγκηπας αδυνατούσε να εκτελέσει τα συζυγικά του καθήκοντα, λόγω προβλημάτων υγείας και μετά από οχτώ χρόνια γάμου, η Αικατερίνη ήταν ακόμα άτεκνη. Για να αποκτήσει τον πολυπόθητο διάδοχο, η Αικατερίνη χρειάστηκε να βρει εραστή, τον Σερτζ Σαλτούκοβ. Πατέρας του γιου της, Παύλου, μπορεί να ήταν πράγματι ο Πέτρος, γιατί μέχρι τότε είχε καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν. Όμως, οι περισσότεροι ιστορικοί επιμένουν ότι κανένα απ” τα τέσσερα παιδιά της δεν ήταν βιολογικοί απόγονοι του συζύγου της. Ο Γκρέγκορι Ποτέμκιν ήταν ο μεγάλος έρωτας της Αικατερίνης. Ήταν εξαιρετικά μεγαλόσωμος, ακαλλιέργητος και θρασύτατος. Κυκλοφορούσε ημίγυμνος στο παλάτι, μασουλώντας καρότα και διέκοπτε σημαντικά συμβούλια της Αικατερίνης. Αλληλογραφούσαν καθημερινά και τα γράμματα της Αυτοκράτειρας φανέρωναν τον τρελό έρωτα που ένιωθε για τον εραστή της: “Δεν υπάρχει σημείο του κορμιού μου που δεν αναζητά απεγνωσμένα το άγγιγμά σου”. Κλείδωσα τον έρωτά στην καρδιά μου και πνίγομαι. Νιώθω ότι θα εκραγώ!”
Η μακροβιότερη και ικανότερη αυτοκράτειρα της Ρωσίας έμεινε στην ιστορία και για την έντονη ερωτική της ζωή. Σύμφωνα με ένα διαδεδομένο λαϊκό κουτσομπολιό, η Μεγάλη Αικατερίνη πέθανε κατά τη διάρκεια σεξουαλικής πράξης με ένα άλογο. Ίσως η φήμη βγήκε επειδή πέθανε από κολπική αιμορραγία. Φυσικά, ο λαϊκός μύθος δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η Αυτοκράτειρα μπορεί να ήταν ιδιαίτερα ενεργή στα σεξουαλικά της, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, αλλά το ενδιαφέρον της αφορούσε αποκλειστικά τους άνδρες. Η Αικατερίνη κατέγραψε τις σκέψεις της για τον μνηστήρα της στο ημερολόγιό της: “Θα ήμουν διατεθειμένη να αγαπήσω το άντρα μου, αν μπορούσε να δείξει έστω και λίγη τρυφερότητα. Αλλα αν επιτρέψω στον εαυτό μου να τον ερωτευτεί, θα γίνω η πιο δυστυχισμένη γυναίκα στον κόσμο. Αυτός ο άντρας με αγνοεί και ασχολείται μόνο με τα παιχνίδια του”. Ο πρίγκηπας αδυνατούσε να εκτελέσει τα συζυγικά του καθήκοντα, λόγω προβλημάτων υγείας και μετά από οχτώ χρόνια γάμου, η Αικατερίνη ήταν ακόμα άτεκνη. Για να αποκτήσει τον πολυπόθητο διάδοχο, η Αικατερίνη χρειάστηκε να βρει εραστή, τον Σερτζ Σαλτούκοβ. Πατέρας του γιου της, Παύλου, μπορεί να ήταν πράγματι ο Πέτρος, γιατί μέχρι τότε είχε καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν. Όμως, οι περισσότεροι ιστορικοί επιμένουν ότι κανένα απ” τα τέσσερα παιδιά της δεν ήταν βιολογικοί απόγονοι του συζύγου της. Ο Γκρέγκορι Ποτέμκιν ήταν ο μεγάλος έρωτας της Αικατερίνης. Ήταν εξαιρετικά μεγαλόσωμος, ακαλλιέργητος και θρασύτατος. Κυκλοφορούσε ημίγυμνος στο παλάτι, μασουλώντας καρότα και διέκοπτε σημαντικά συμβούλια της Αικατερίνης. Αλληλογραφούσαν καθημερινά και τα γράμματα της Αυτοκράτειρας φανέρωναν τον τρελό έρωτα που ένιωθε για τον εραστή της: “Δεν υπάρχει σημείο του κορμιού μου που δεν αναζητά απεγνωσμένα το άγγιγμά σου”. Κλείδωσα τον έρωτά στην καρδιά μου και πνίγομαι. Νιώθω ότι θα εκραγώ!”
Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η Αικατερίνη και ο Ποτέμκιν παντρεύτηκαν κρυφά το 1777, γιατί στα γράμματά της άρχισε να τον αποκαλεί σύζυγό της. Φυσικά, ο γάμος τους δεν επισημοποιήθηκε ποτέ, αλλά ο Ποτέμκιν έμεινε στο πλευρό της μέχρι το τέλος της ζωή του και εξελίχθηκε στον σημαντικότερο και πιο πιστό σύμβουλό της. Μάλιστα προμήθευε την Αικατερίνη με όμορφους και πολλά υποσχόμενους νεαρούς, για να ικανοποιούν τις σεξουαλικές και συναισθηματικές τις ανάγκες. Φημολογείται ότι πριν φτάσουν στην Αυτοκράτειρα, οι νεαροί περνούσαν από “οντισιόν”. Η βασική κυρία των τιμών κοιμόταν με τους επίδοξους εραστές για να εξετάσει την σεξουαλική τους δεινότητα και τους έκανε ιδιαίτερα μαθήματα για τις προτιμήσεις της Αικατερίνης. Η θέση του “αγαπημένου” της Αυτοκράτειρας ήταν περιζήτητη, γιατί η Αικατερίνη ήταν φοβερά γενναιόδωρη με τους εραστές της. Μερικοί απέκτησαν δικά τους παλάτια, άλλοι τίτλους ευγενείας και όλοι συγκέντρωσαν σημαντικά πλούτη!
Το 1779, η Αικατερίνη ήταν 50 χρονών και επέλεξε για σύντροφό της τον 21χρονο Αλεξάντερ Λάνσκοϊ. Τον γνώρισε μέσω του Ποτέμκιν, όπως και όλους τους άλλους εραστές της. Τα αισθήματα της αυτοκράτειρας προς τον Λανσκοϊ ήταν σχεδόν μητρικά. Τον “έπλασε” όπως εκείνη φανταζόταν τον ιδανικό άντρα. Του έμαθε να ντύνεται, να μιλά, να διαβάζει, να εκτιμά την τέχνη, τη μουσική και τη λογοτεχνία. Όλα έδειχναν ότι ο Λάνσκοϊ ήταν πραγματικά ερωτευμένος με τη μεσήλικη αυτοκράτειρα, γιατί δεν δεχόταν κανένα απ” τα δώρα που του προσέφερε. Ήταν ο πρώτος άντρας μετά τον Ποτέμκιν, που κράτησε κοντά της η Αικατερίνη για περισσότερο από ένα χρόνο. Πέρασαν τρία χρόνια και η Αυτοκράτειρα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Όμως το 1782, ο Λάνσκοϊ αρρώστησε βαριά και πέθανε, αφήνοντας πίσω μία καταρρακωμένη Αικατερίνη. Τον θρήνησε για οχτώ μήνες και τότε, ο Ποτέμκιν εμφανίστηκε ξανά με τον επόμενο “αγαπημένο”. Έως τον θάνατό της το 1796, η Αικατερίνη δεν έμεινε ποτέ χωρίς αντρική συντροφιά. Έγραφε σε γράμμα της: “Είναι η κατάρα που με κυνηγά. Η καρδιά μου δεν αντέχει να μείνει ούτε μία ώρα χωρίς έρωτα”....
Το 1779, η Αικατερίνη ήταν 50 χρονών και επέλεξε για σύντροφό της τον 21χρονο Αλεξάντερ Λάνσκοϊ. Τον γνώρισε μέσω του Ποτέμκιν, όπως και όλους τους άλλους εραστές της. Τα αισθήματα της αυτοκράτειρας προς τον Λανσκοϊ ήταν σχεδόν μητρικά. Τον “έπλασε” όπως εκείνη φανταζόταν τον ιδανικό άντρα. Του έμαθε να ντύνεται, να μιλά, να διαβάζει, να εκτιμά την τέχνη, τη μουσική και τη λογοτεχνία. Όλα έδειχναν ότι ο Λάνσκοϊ ήταν πραγματικά ερωτευμένος με τη μεσήλικη αυτοκράτειρα, γιατί δεν δεχόταν κανένα απ” τα δώρα που του προσέφερε. Ήταν ο πρώτος άντρας μετά τον Ποτέμκιν, που κράτησε κοντά της η Αικατερίνη για περισσότερο από ένα χρόνο. Πέρασαν τρία χρόνια και η Αυτοκράτειρα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας. Όμως το 1782, ο Λάνσκοϊ αρρώστησε βαριά και πέθανε, αφήνοντας πίσω μία καταρρακωμένη Αικατερίνη. Τον θρήνησε για οχτώ μήνες και τότε, ο Ποτέμκιν εμφανίστηκε ξανά με τον επόμενο “αγαπημένο”. Έως τον θάνατό της το 1796, η Αικατερίνη δεν έμεινε ποτέ χωρίς αντρική συντροφιά. Έγραφε σε γράμμα της: “Είναι η κατάρα που με κυνηγά. Η καρδιά μου δεν αντέχει να μείνει ούτε μία ώρα χωρίς έρωτα”....
Η διάσημη ηθοποιός Αντζελίνα Τζολί εδώ και πολλά χρόνια είχε εκδηλώσει την επιθυμία να ενσαρκώσει την Μεγάλη Αικατερίνη και την πολυτάραχη ερωτική ζωή της. Μιας γυναίκας που από τα πρώτα χρόνια του γάμου της δεν δίσταζε να χρησιμοποιεί την σεξουαλικότητά της και τον ερωτισμό της προκειμένου να πετύχει τους σκοπούς της. H ταινία αναφέρεται στην σχέση της Αικατερίνης με τον Γριγκόρι Ποτέμκιν, έναν από τους δολοφόνους του άντρα της, του Τσάρου Πέτρου ΙΙΙ. Η Τζολί αγόρασε τα δικαιώματα του βιβλίου «Αικατερίνη η Μεγάλη και ο Ποτέμκιν. Η Αυτοκρατορική Αγάπη» το οποίο κυκλοφόρησε το 2000 και δημοσίευσε πάνω από 5.000 κρυφές επιστολές που είχε ανταλλάξει το ζευγάρι. Όπως δήλωσε και ο συγγραφέας του βιβλίου: « Η Αικατερίνη αποτελεί φεμινίστρια πρότυπο και νιώθω πολύ ασφαλής που η Αντζελίνα θα την ενσαρκώσει στη μεγάλη οθόνη» Δεν είναι η πρώτη φορά που η ζωή της Μεγάλης Αικατερίνης γίνεται ταινία στο Χόλιγιουντ. Πριν από την Αντζελίνα Τζολί, την αυτοκράτειρα είχαν ενσαρκώσει οι Μάρλεν Ντίτριχ, Μπέτι Ντέιβις, Κατρίν Ντενέβ και Κάθριν Ζέτα Τζόουνς.