Η θεωρία ότι η Βασίλισσα Ελισάβετ Α' της Αγγλίας ή αλλιώς η "Παρθένος Βασίλισσα" δεν ήταν γυναίκα, αλλά ένας μεταμφιεσμένος άνδρας, μετά από δολοπλοκία που στήθηκε εις βάρος του πατέρα της, επανέρχεται συνέχεια στο προσκήνιο, με τους ιστορικούς να ζητούν πλέον επίμονα να ανοιχτεί ο τάφος της και να αποδειχθεί η αλήθεια. Η θεωρία, που αναπαράγεται σε μεγάλες βρετανικές εφημερίδες και υποστηρίζεται από σοβαρούς Άγγλους ιστορικούς, υποστηρίζει ότι η μικρή Ελισάβετ, κόρη του Βασιλιά Χένρυ του 8ου, πέθανε σε νηπιακή ηλικία και ενώ είχε απομακρυνθεί από το Λονδίνο στην εξοχή για να αναρρώσει από μια ασθένεια που την ταλαιπωρούσε καιρό.
Η Ελισάβετ γεννήθηκε το 1533 στο Παλάτι της Πλακεντίας στο Γκρίνουιτς και από τη γέννησή της αποτέλεσε την επίδοξη διάδοχο του θρόνου παρά το γεγονός πως είχε μια μεγαλύτερη ετεροθαλή αδερφή, τη Μαρία. Η Μαρία δεν ήταν για τον πατέρα τους νόμιμη κληρονόμος, καθώς ο Ερρίκος είχε ακυρώσει το γάμο του με τη μητέρα της, την Ισπανίδα πριγκίπισσα Αικατερίνη της Αραγωνίας. Τη γέννηση της Ελισάβετ δεν ακολούθησε καμία γέννηση αγοριού. Η Βασίλισσα Άννα Μπολέυν, σύζυγος του Ερρίκου, συνελήφθη, φυλακίστηκε και εκτελέστηκε στον Πύργο του Λονδίνου το 1536 με την κατηγορία της προδοσίας, της αιμομιξίας με το μικρότερο αδερφό της, και της μαγείας. Οι ιστορικοί διαφωνούν πάνω στο λόγο που η Άννα εξέπεσε, αλλά είναι σε γενικές γραμμές αποδεκτό πως ήταν αθώα για τις συγκεκριμένες κατηγορίες για τις οποίες καταδικάστηκε και πως ο θάνατός της ενορχηστρώθηκε από τους πολιτικούς της αντιπάλους. Η Ελισάβετ, που ήταν λίγο πολύ τριών ετών όταν πέθανε η μητέρα της, ανακηρύχθηκε μη νόμιμη και έχασε τον τίτλο της πριγκίπισσας. Μετά το θάνατο της Άννας, την αποκαλούσαν πλέον Λαίδη Ελισάβετ και έζησε μακριά από τον πατέρα της, καθώς παντρευόταν τις επόμενες συζύγους του. Η Ελισάβετ ήταν πολυμήχανη, αποφασιστική και ιδιαίτερα έξυπνη. Αγαπούσε τη μάθηση για τη χαρά που της προσέφερε. Όπως η μητέρα και ο πατέρας της ήταν χαρισματική και της άρεσε να φλερτάρει. Επίσης κληρονόμησε τις κοφτερές τους γλώσσες και τον ευερέθιστο χαρακτήρα τους. Ο Ερρίκος Η΄ πέθανε το 1547 και τον διαδέχτηκε ο Εδουάρδος ΣT΄. Η Αικατερίνη Παρρ, η τελευταία σύζυγος του Ερρίκου πήρε την Ελισάβετ υπό την προστασία της. Εκεί, η Ελισάβετ έμαθε να μιλά και να διαβάζει σε έξι γλώσσες. Υπό την επιρροή της Αικατερίνης Παρρ και του Άσκαμ, η Ελισάβετ μεγάλωσε ως Προτεστάντισσα. Η Ελισάβετ δεν έζησε με τη μητριά της για μεγάλο διάστημα. Το Μάιο του 1548, εστάλη στο Τσέσχαντ, το σπίτι του Σερ Άντονι Ντένι, από την εγκυμονούσα τότε Αικατερίνη, που ανησυχούσε για τη στενότητα των σχέσεων της Ελισάβετ με τον Τόμας Σέιμουρ, και τη συμπεριφορά και των δύο: ο Σέιμουρ, σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής φερόταν απρεπώς. Μάλιστα, σε μια περίπτωση εκείνος και η Αικατερίνη έκοψαν μια ρόμπα της Ελισάβετ σε κομμάτια, ενώ σε μία άλλη εκείνος μπήκε στο δωμάτιο της Ελισάβετ, ενώ εκείνη ήταν ακόμη με τη νυχτικιά, και οι φήμες ήθελαν τον Σέιμουρ να έχει αποπλανήσει τη νεαρή του προστατευόμενη, ή ακόμη πως σκεφτόταν να την παντρευτεί. Η Ελισάβετ δεν ξαναείδε τη μητριά της ποτέ πια, παρόλο που αντάλλασσαν εγκάρδια γράμματα μέχρι το θάνατο της δεύτερης. Η Αικατερίνη πέθανε από επιλόχειο πυρετό και Ελισάβετ μετακόμισε τότε σε βασιλικό σπίτι στο Χάτφιλντ. Όσο ο ετεροθαλής αδερφός της Εδουάρδος ΣΤ΄ παρέμεινε στο θρόνο, η Ελισάβετ ήταν ασφαλής.
Το 1553, ωστόσο, ο Εδουάρδος πέθανε από φυματίωση σε ηλικία 15 ετών. Τον διαδέχτηκε η Μαρία Τυδώρ, η οποία πέθανε το Νοέμβριο του 1558, φήνονταςτην Ελισάβετ μόνη διάδοχο του αγγλικού θρόνου. Μετά το θάνατο της Μαρίας, υπήρξαν εκδηλώσεις χαράς στους δρόμους του Λονδίνου και το Νοέμβριο του 1558 ορίστηκε να ανεβεί η Ελισάβετ στο θρόνο. Ο θρύλος λέει πως καθόταν κάτω από μια βελανιδιά στο Χάτφιλντ και διάβαζε τη Βίβλο όταν έφτασαν σε αυτήν τα νέα – αν και αυτό είναι μάλλον απίθανο μιας και ήταν χειμώνας. Ένας υπηρέτης την πλησίασε και την αποκάλεσε «Μεγαλειοτάτη...». Τότε η Ελισάβετ ως απάντηση απήγγειλε ένα απόσπασμα από τον Ψαλμό 118: «Αυτό είναι πράξη του Θεού και είναι υπέροχο στα μάτια μας».Κατά την ενθρόνισή της, έγινε δεκτή με χαρά από τους απλούς ανθρώπους, που έπαιξαν θεατρικά έργα και διάβασαν ποίηση που υμνούσε την ομορφιά και την εξυπνάδα της. Η στέψη της έλαβε χώρα στις 15 Ιανουαρίου 1559. Ήταν 25 ετών. Η Βασίλισσα έλαβε τον τίτλο «Ανώτατος Κυβερνήτης της Εκκλησίας της Αγγλίας», αντί για το «Επικεφαλής», κυρίως γιατί πολλοί επίσκοποι αλλά και μέλη του λαού θεωρούσαν πως μια γυναίκα δεν μπορούσε να είναι η κεφαλή της Εκκλησίας.
Το 1553, ωστόσο, ο Εδουάρδος πέθανε από φυματίωση σε ηλικία 15 ετών. Τον διαδέχτηκε η Μαρία Τυδώρ, η οποία πέθανε το Νοέμβριο του 1558, φήνονταςτην Ελισάβετ μόνη διάδοχο του αγγλικού θρόνου. Μετά το θάνατο της Μαρίας, υπήρξαν εκδηλώσεις χαράς στους δρόμους του Λονδίνου και το Νοέμβριο του 1558 ορίστηκε να ανεβεί η Ελισάβετ στο θρόνο. Ο θρύλος λέει πως καθόταν κάτω από μια βελανιδιά στο Χάτφιλντ και διάβαζε τη Βίβλο όταν έφτασαν σε αυτήν τα νέα – αν και αυτό είναι μάλλον απίθανο μιας και ήταν χειμώνας. Ένας υπηρέτης την πλησίασε και την αποκάλεσε «Μεγαλειοτάτη...». Τότε η Ελισάβετ ως απάντηση απήγγειλε ένα απόσπασμα από τον Ψαλμό 118: «Αυτό είναι πράξη του Θεού και είναι υπέροχο στα μάτια μας».Κατά την ενθρόνισή της, έγινε δεκτή με χαρά από τους απλούς ανθρώπους, που έπαιξαν θεατρικά έργα και διάβασαν ποίηση που υμνούσε την ομορφιά και την εξυπνάδα της. Η στέψη της έλαβε χώρα στις 15 Ιανουαρίου 1559. Ήταν 25 ετών. Η Βασίλισσα έλαβε τον τίτλο «Ανώτατος Κυβερνήτης της Εκκλησίας της Αγγλίας», αντί για το «Επικεφαλής», κυρίως γιατί πολλοί επίσκοποι αλλά και μέλη του λαού θεωρούσαν πως μια γυναίκα δεν μπορούσε να είναι η κεφαλή της Εκκλησίας.
Σύμφωνα με κάποιες ρομαντικές ιστορίες ο Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, 1ος Κόμης του Λέστερ,ήταν ο λόγος που δεν παντρεύτηκε ποτέ κάποιον άλλον.Λίγο καιρό μετά τη στέψη της, πολλοί προέβαλαν επιχειρήματα για το ποιον θα έπρεπε να παντρευτεί η Ελισάβετ. Ο λόγος που ποτέ δεν το έκανε παραμένει άγνωστος. Ίσως είχε σιχαθεί την κακή μεταχείριση προς τις γυναίκες του Ερρίκου Η΄, με το θάνατο της μητέρας της πάντα στο μυαλό της, ή ίσως πάλι να είχε πληγωθεί από τις φήμες που την ήθελαν να σχετίζεται κατά την εφηβεία της με τον Λόρδο Τόμας Σέιμουρ όσο διέμενε στο σπίτι του. Τα κουτσομπολιά της εποχής την παρουσίαζαν να υποφέρει από κάποια παραμόρφωση που φοβόταν να αποκαλύψει, όπως σημάδια από ευλογιά. Υπήρχε επίσης η ιστορία πως θα παντρευόταν μόνο έναν άντρα, το Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, με τον οποίον λεγόταν πως ήταν βαθύτατα ερωτευμένη και τον οποίο είχε ορίσει Κύριο του Αλόγου της Βασίλισσας. Ωστόσο, μέχρι το 1560, ο Ντάντλεϊ ήταν παντρεμένος με την Έιμι Ρόμπσαρτ, η οποία πέθανε κάτω από ύποπτες συνθήκες. Μετά το θάνατό της, το Συμβούλιο της Ελισάβετ αρνήθηκε και να σκεφτεί την επικύρωση ενός γάμου ανάμεσα στη Βασίλισσα και τον Κόμη, εξαιτίας της χαμηλής του κοινωνικής θέσης και της ιστορίας της οικογένειάς του. Μερικοί πιστεύουν πως η Ελισάβετ αποφάσισε πως μιας και δεν μπορούσε να έχει τον Ντάντλεϊ, δεν θα παντρευόταν ποτέ. Η πιο πιθανή αιτία, ωστόσο, ήταν μάλλον η επιφυλακτικότητά της Ελισάβετ να μοιραστεί την εξουσία με κάποιον άλλο, φοβούμενη πως ο γάμος με έναν ξένο θα προκαλούσε την ίδια έχθρα με εκείνη που προκάλεσε ο γάμος της Μαρίας με το Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας. Επίσης, δεν ρίσκαρε να κάνει την Αγγλία όργανο της πολιτικής των ξένων, ούτε την πιθανότητα να τη βυθίσει σε νέους πολέμους σαν και αυτούς που προκάλεσε ο γάμος της Μαρίας. Η Βασίλισσα βρήκε έναν επικίνδυνο αντίπαλο στο πρόσωπο της καθολικής της εξαδέρφης, της Μαρίας, Βασίλισσας της Σκωτσέζων, που ήταν σύζυγος του Γάλλου Βασιλιά Φραγκίσκου Β΄. Το 1559, η Μαρία αυτοανακηρύχτηκε Βασίλισσα της Αγγλίας με την υποστήριξη των Γάλλων Αργότερα, πολλές συνωμοσίες αποσκόπησαν στο να επαναφέρουν την Αγγλία στην Καθολική Εκκλησία με την υπογραφή της Μαρίας των Σκωτσέζων, και μετά από πολλούς δισταγμούς η Ελισάβετ διέταξε την εκτέλεσή της. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια της βασιλείας της Ελισάβετ αμαυρώθηκαν από πολιτικές ατυχίες, φωτίστηκαν, ομως, από την καλλιτεχνική λάμψη των Μάρλοου και Σαίξπηρ. Η περίοδος αυτή ξεκίνησε από την απόκρουση της Ισπανικής Αρμάδας, που εξασφάλισε την κυριαρχία της Ελισάβετ ως Προτεστάντη ηγεμόνα. Τελείωσε με τη μελαγχολία της προχωρημένης ηλικίας και τον αυξανόμενο κυνισμό της Αυλής. Τις μέρες που είχε κατάθλιψη, ήταν ληθαργική και σιωπηλή, σε αντιδιαστολή με το ζωντανό χαρακτήρα της. Στεκόταν στητή, χωρίς ξεκούραση για δύο ημέρες, σιωπηλή, με το δάχτυλο στο στόμα σαν κουρασμένο παιδί. Ήταν σαν να ήξερε πως αν ξάπλωνε, δεν θα σηκωνόταν ξανά. Στις 21 Μαρτίου 1603, ο Λόρδος Ναύαρχος τελικά έπεισε τη Βασίλισσα να πάει στο κρεβάτι. Αναγκάστηκαν να κόψουν το βασιλικό δαχτυλίδι της στέψης που είχε πλέον χωθεί βαθιά στο δάχτυλο. Δεν μπορούσε πια να μιλήσει. Ο Ρόμπερτ Σέσιλ αργότερα υποστήριξε πως εκείνη του έδειξε με νοήματα πως ο Ιάκωβος ΣΤ' της Σκωτίας θα ήταν ο διάδοχός της. Στις 24 Μαρτίου, με τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι στα γόνατα πλάι στο κρεβάτι της, προσευχόμενο με τις γυναίκες της για την ψυχή της, πέθανε, ανάμεσα στις δύο και τρεις το ξημέρωμα. Ο γιατρός της αργότερα δήλωσε πως ήταν σαν να παρακολουθεί να πέφτει ένα γινωμένο μήλο από το δέντρο. Η Ελισάβετ κυβέρνησε την Αγγλία για πάνω από 44 χρόνια και κηδεύτηκε στο Αββαείο του Ουεστμίνστερ. Ο Ιάκωβος ΣΤ΄ ανακηρύχθηκε Βασιλιάς της Αγγλίας με το όνομα Ιάκωβος Α΄ λίγες ώρες μετά το θάνατο της Ελισάβετ στις 24 Μαρτίου 1603, σηματοδοτώντας τη λήξη της Δυναστείας των Τυδώρ και την έναρξη της Δυναστείας των Στιούαρτ στο Βασίλειο της Αγγλίας.
Γενικότερα θεωρείται επιτυχημένη μονάρχης, καθώς βοήθησε στη σταθεροποίηση της χώρας ακόμη κι αν κληρονόμησε ένα τεράστιο εθνικό χρέος από την αδερφή της Μαρία. Υπό την εξουσία της η Αγγλία απέκρουσε την Ισπανική εισβολή στα εδάφη της και παράλληλα απέτρεψε το ξέσπασμα ενός θρησκευτικού ή εμφυλίου πολέμου σε αγγλικό έδαφος. Για πολλά χρόνια μετά το θάνατό της η μέρα της στέψης της γιορταζόταν με εκδηλώσεις καύσης του Πάπα. Τα κατορθώματα της, όμως, ίσως να δέχτηκαν κάποια μεγαλοποίηση μετά το θάνατό της. Τα επόμενα χρόνια θεωρήθηκε πως ήταν η προστάτις του Προτεσταντισμού στην Ευρώπη, πράγμα που δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.
Γενικότερα θεωρείται επιτυχημένη μονάρχης, καθώς βοήθησε στη σταθεροποίηση της χώρας ακόμη κι αν κληρονόμησε ένα τεράστιο εθνικό χρέος από την αδερφή της Μαρία. Υπό την εξουσία της η Αγγλία απέκρουσε την Ισπανική εισβολή στα εδάφη της και παράλληλα απέτρεψε το ξέσπασμα ενός θρησκευτικού ή εμφυλίου πολέμου σε αγγλικό έδαφος. Για πολλά χρόνια μετά το θάνατό της η μέρα της στέψης της γιορταζόταν με εκδηλώσεις καύσης του Πάπα. Τα κατορθώματα της, όμως, ίσως να δέχτηκαν κάποια μεγαλοποίηση μετά το θάνατό της. Τα επόμενα χρόνια θεωρήθηκε πως ήταν η προστάτις του Προτεσταντισμού στην Ευρώπη, πράγμα που δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.
Η θεωρία ότι η Βασίλισσα Ελισάβετ Α' της Αγγλίας δεν ήταν γυναίκα, αλλά ένας μεταμφιεσμένος άνδρας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο θέμα απασχολεί τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και τους ιστορικούς επιστήμονες. Η θεωρία ότι η Βασίλισσα Ελισάβετ Α' της Αγγλίας ή αλλιώς η "Παρθένος Βασίλισσα" δεν ήταν γυναίκα, αλλά ένας μεταμφιεσμένος άνδρας, μετά από δολοπλοκία που στήθηκε εις βάρος του πατέρα της, επανέρχεται συνέχεια στο προσκήνιο, με τους ιστορικούς να ζητούν πλέον επίμονα να ανοιχτεί ο τάφος της και να αποδειχθεί η αλήθεια. Η θεωρία, που αναπαράγεται σε μεγάλες βρετανικές εφημερίδες και υποστηρίζεται από σοβαρούς Άγγλους ιστορικούς, υποστηρίζει ότι η μικρή Ελισάβετ, κόρη του Βασιλιά Χένρυ του 8ου, πέθανε σε νηπιακή ηλικία και ενώ είχε απομακρυνθεί από το Λονδίνο στην εξοχή για να αναρρώσει από μια ασθένεια που την ταλαιπωρούσε καιρό. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του βασιλιά προς το μικρό χωριό Μπίσλεϋ για να επισκεφθεί την κόρη του, η μικρή Ελισάβετ, που είχε πάντα αδύναμη υγεία, εξέπνευσε πριν ο βασιλιάς καταφθάσει. Τότε, οι ευγενείς που είχαν αναλάβει την φροντίδα της, φοβούμενοι την οργή αλλά και την αντίδραση του βασιλιά, αποφάσισαν να προβούν στην ενέργεια που αν αποδειχθεί σήμερα, θα ανατρέψει 470 ολόκληρα χρόνια βρετανικής ιστορίας. Έντυσαν κορίτσι ένα μικρό αγόρι, τον Νέβιλ, ο οποίος ήταν φίλος με τη μικρή Ελισάβετ και προερχόταν από μια αγροτική οικογένεια του χωριού, και τον έπεισαν να συμπεριφερθεί ως Ελισάβετ στον βασιλιά, ώστε να κερδίσουν λίγες μέρες μέχρι να καταφέρουν να βγουν από τη χώρα και να γλυτώσουν από τις συνέπειες της οργής του βασιλιά. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα, ούτως η άλλως η μικρή Ελισάβετ ήταν πάντα ένα αθόρυβο και ντροπαλό παιδί και λίγοι είχαν παρατηρήσει το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά της. Το μυστικό και η δολοπλοκία δεν τέλειωσαν εκεί όμως. Φοβούμενοι οι ευγενείς ότι ο βασιλιάς θα τους τιμωρούσε ακόμα πιο αυστηρά όταν μάθαινε τη σκευωρία εις βάρος του, συνέχισαν το σχέδιό τους, μετατρέποντας τον μικρό Νέβιλ σε μια από τις πιο ισχυρές ιστορικές φιγούρες της παγκόσμιας ιστορίας.
«Είναι καιρός να ανοιχτεί ο τάφος της Ελισάβετ και να γίνουν έρευνες», υποστηρίζουν σήμερα οι ιστορικοί, επικαλούμενοι το γεγονός ότι κατά το θάνατο της βασίλισσας δεν διενεργήθηκε ποτέ αυτοψία. «Σύγχρονες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν, ώστε να εξακριβωθεί αν τα κόκαλα που είναι θαμμένα στο Αββαείο του Ουεστμίνστερ ανήκουν σε άνδρα ή γυναίκα και είναι καιρός πλέον αυτή η θεωρία που ταλανίζει χρόνια τη βρετανική ιστορία και τους επιστήμονες να αποδειχθεί αληθινή ή προϊόν φαντασίας», υποστηρίζουν οι ιστορικοί, σε ένα θέμα που λαμβάνει καινούργιες διαστάσεις αυτές τις ημέρες και επανέρχεται στο προσκήνιο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο θέμα απασχολεί τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και τους ιστορικούς επιστήμονες. Η θεωρία ότι η Βασίλισσα Ελισάβετ Α' της Αγγλίας ή αλλιώς η "Παρθένος Βασίλισσα" δεν ήταν γυναίκα, αλλά ένας μεταμφιεσμένος άνδρας, μετά από δολοπλοκία που στήθηκε εις βάρος του πατέρα της, επανέρχεται συνέχεια στο προσκήνιο, με τους ιστορικούς να ζητούν πλέον επίμονα να ανοιχτεί ο τάφος της και να αποδειχθεί η αλήθεια. Η θεωρία, που αναπαράγεται σε μεγάλες βρετανικές εφημερίδες και υποστηρίζεται από σοβαρούς Άγγλους ιστορικούς, υποστηρίζει ότι η μικρή Ελισάβετ, κόρη του Βασιλιά Χένρυ του 8ου, πέθανε σε νηπιακή ηλικία και ενώ είχε απομακρυνθεί από το Λονδίνο στην εξοχή για να αναρρώσει από μια ασθένεια που την ταλαιπωρούσε καιρό. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του βασιλιά προς το μικρό χωριό Μπίσλεϋ για να επισκεφθεί την κόρη του, η μικρή Ελισάβετ, που είχε πάντα αδύναμη υγεία, εξέπνευσε πριν ο βασιλιάς καταφθάσει. Τότε, οι ευγενείς που είχαν αναλάβει την φροντίδα της, φοβούμενοι την οργή αλλά και την αντίδραση του βασιλιά, αποφάσισαν να προβούν στην ενέργεια που αν αποδειχθεί σήμερα, θα ανατρέψει 470 ολόκληρα χρόνια βρετανικής ιστορίας. Έντυσαν κορίτσι ένα μικρό αγόρι, τον Νέβιλ, ο οποίος ήταν φίλος με τη μικρή Ελισάβετ και προερχόταν από μια αγροτική οικογένεια του χωριού, και τον έπεισαν να συμπεριφερθεί ως Ελισάβετ στον βασιλιά, ώστε να κερδίσουν λίγες μέρες μέχρι να καταφέρουν να βγουν από τη χώρα και να γλυτώσουν από τις συνέπειες της οργής του βασιλιά. Κανείς δεν κατάλαβε τίποτα, ούτως η άλλως η μικρή Ελισάβετ ήταν πάντα ένα αθόρυβο και ντροπαλό παιδί και λίγοι είχαν παρατηρήσει το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά της. Το μυστικό και η δολοπλοκία δεν τέλειωσαν εκεί όμως. Φοβούμενοι οι ευγενείς ότι ο βασιλιάς θα τους τιμωρούσε ακόμα πιο αυστηρά όταν μάθαινε τη σκευωρία εις βάρος του, συνέχισαν το σχέδιό τους, μετατρέποντας τον μικρό Νέβιλ σε μια από τις πιο ισχυρές ιστορικές φιγούρες της παγκόσμιας ιστορίας.
«Είναι καιρός να ανοιχτεί ο τάφος της Ελισάβετ και να γίνουν έρευνες», υποστηρίζουν σήμερα οι ιστορικοί, επικαλούμενοι το γεγονός ότι κατά το θάνατο της βασίλισσας δεν διενεργήθηκε ποτέ αυτοψία. «Σύγχρονες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν, ώστε να εξακριβωθεί αν τα κόκαλα που είναι θαμμένα στο Αββαείο του Ουεστμίνστερ ανήκουν σε άνδρα ή γυναίκα και είναι καιρός πλέον αυτή η θεωρία που ταλανίζει χρόνια τη βρετανική ιστορία και τους επιστήμονες να αποδειχθεί αληθινή ή προϊόν φαντασίας», υποστηρίζουν οι ιστορικοί, σε ένα θέμα που λαμβάνει καινούργιες διαστάσεις αυτές τις ημέρες και επανέρχεται στο προσκήνιο.
The King's Deception, του Αμερικανού συγγραφέα Steve Berry
Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη θεωρία μοιάζει γελοία, δεδομένου ότι κάθε παιδί στην Αγγλία μεγαλώνει με μυθικές ιστορίες γύρω από την παρθένο Βασίλισσα, την οποία έχει υμνήσει ο Shakespeare και έχει πρωταγωνιστήσει σε άπειρα έργα, τραγούδια και κινηματογραφικές ταινίες. Παρόλ' αυτά ήταν τόσο ανατριχιαστικές οι λεπτομέρειες για το αγοράκι από το μικρό χωριό της Αγγλίας, που συγκίνησαν το σπουδαίο συγγραφέα του 19ου αιώνα, γνωστό από το βιβλίο Dracula, τον Bram Stoker. Ο ίδιος συμπεριέλαβε αυτή την ιστορία στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, Imposters, δηλαδή ελληνικά, Απατεώνες. Ο Stoker είχε ακούσει πολλές και επίμονες ιστορίες, για ένα φέρετρο που ανακαλύφθηκε γύρω στο 1800, στην ίδια επαρχία και μέσα βρέθηκε σκελετός κοριτσιού ντυμένου με τα ρούχα των Tudor, με ραμμένα, μάλιστα, κοσμήματα πάνω τους. Ιστορίες που έμοιαζαν να ταιριάζουν με το μύθο που ήθελε έναν μονάρχη και μάλιστα γυναίκα, να είναι ένα απλό χωριατόπαιδο. Πάνω απ' όλα όμως στο μυαλό του Stoker, μ' αυτό τον τρόπο δινόταν εξήγηση γιατί η Ελισάβετ, η οποία στα 25 της το 1558, διαδέχτηκε το θρόνο, δεν παντρεύτηκε ποτέ. Το σημαντικότερο καθήκον της, ως η τελευταία της δυναστείας των Tudor, ήταν να κάνει διάδοχο για να συνεχίσει την κυριαρχία του Οίκου. Κι όμως «εκείνη» είχε δώσει στον εαυτό της το χαρακτηρισμό, παρθένος Βασίλισσα και είχε ορκιστεί να μην πάρει σύζυγο, ακόμα και αν το προξενιό ήταν με τον πρωτότοκο γιο του Βασιλιά της Ισπανίας. Έμεινε πιστή σ' αυτό τον όρκο, προκαλώντας πόλεμο με τους Ισπανούς. Στην ιστορία δεν έχει υπάρξει ούτε ένας αναγνωρισμένος εραστής της. Της άρεσε να αποκαλεί τον εαυτό «της» Βασιλιά και όχι Βασίλισσα. « Η καρδιά μου είναι αντρική κι όχι γυναικεία, δε φοβάμαι τίποτα», έλεγε με στόμφο η ίδια. Έχει μείνει στην ιστορία ο εμψυχωτικός της λόγος στα αγγλικά στρατεύματα, ενώ πλησίαζε ο ισπανικός στρατός, όταν φώναζε πως έχει την καρδιά και το γερό στομάχι ενός Βασιλιά, πολύ περισσότερο, ενός Άγγλου Βασιλιά.Ο Αμερικανός συγγραφέας Steve Berry θεωρεί πως η Ελισσάβετ έλεγε κυριολεκτικά την αλήθεια, γιατί όντως το σώμα της ήταν αντρικό. Πέρασε πάνω από ενάμιση χρόνο προσπαθώντας να αποκαλύψει τη συνωμοσία για το βιβλίο του The King's Deception, ένα θρίλερ σε στυλ Dan Brown, το οποίο διαδραματίζεται στο Λονδίνο του σήμερα. Για τον ίδιο, που έχει γράψει 12 θρίλερ, η αναζήτηση άρχισε τυχαία όταν ρώτησε έναν ξεναγό κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής σε έναν καθεδρικό ναό της επαρχιακής Αγγλίας, αν υπάρχει κάποιο μυστικό ή μυστήριο. Ο ξεναγός λοιπόν είπε στον συγγραφέα τη συγκεκριμένη ιστορία και αν και στην αρχή αντιμετώπισε την υπόθεση με σκεπτικισμό, στη συνέχεια ανακάλυπτε συνεχώς λεπτομέρειες, που περιείχαν και ιστορικές αλήθειες. Μία από αυτές αφορά τον παιδαγωγό κατά τη διάρκεια της εφηβείας «της», τον Roger Ascham, ο οποίος απόρησε για την συμπεριφορά της, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Tο μυαλό της δεν έχει ίχνος γυναικείας αδυναμίας, αλλά είναι γεμάτο δύναμη αντρικής θέλησης. Ο τρόπος ζωής της θυμίζει περισσότερο την Ιππολύτη, βασίλισσα των Αμαζόνων που δεν είχε ανάγκη τους άντρες κι όχι την Φαίδρα, η οποία κατέληξε τρελή λόγου του πόθου της γι' αυτούς». Ακόμα πιο πειστικά για τον Αμερικανό συγγραφέα ήταν τα πορτραίτα της: η μικρή λεπτοκαμωμένη πριγκίπισσα, με το πρόσωπο σε σχήμα καρδιάς και τον ντελικάτο λαιμό, έχει μετατραπεί κατά τη διάρκεια του ενθρονισμού της, σε ένα πρόσωπο με αντρικά χαρακτηριστικά, σκληρό και τετράγωνο πηγούνι, ενώ φορά περούκα και ο λαιμός της είναι καλυμμένος μέχρι επάνω.
Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη θεωρία μοιάζει γελοία, δεδομένου ότι κάθε παιδί στην Αγγλία μεγαλώνει με μυθικές ιστορίες γύρω από την παρθένο Βασίλισσα, την οποία έχει υμνήσει ο Shakespeare και έχει πρωταγωνιστήσει σε άπειρα έργα, τραγούδια και κινηματογραφικές ταινίες. Παρόλ' αυτά ήταν τόσο ανατριχιαστικές οι λεπτομέρειες για το αγοράκι από το μικρό χωριό της Αγγλίας, που συγκίνησαν το σπουδαίο συγγραφέα του 19ου αιώνα, γνωστό από το βιβλίο Dracula, τον Bram Stoker. Ο ίδιος συμπεριέλαβε αυτή την ιστορία στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, Imposters, δηλαδή ελληνικά, Απατεώνες. Ο Stoker είχε ακούσει πολλές και επίμονες ιστορίες, για ένα φέρετρο που ανακαλύφθηκε γύρω στο 1800, στην ίδια επαρχία και μέσα βρέθηκε σκελετός κοριτσιού ντυμένου με τα ρούχα των Tudor, με ραμμένα, μάλιστα, κοσμήματα πάνω τους. Ιστορίες που έμοιαζαν να ταιριάζουν με το μύθο που ήθελε έναν μονάρχη και μάλιστα γυναίκα, να είναι ένα απλό χωριατόπαιδο. Πάνω απ' όλα όμως στο μυαλό του Stoker, μ' αυτό τον τρόπο δινόταν εξήγηση γιατί η Ελισάβετ, η οποία στα 25 της το 1558, διαδέχτηκε το θρόνο, δεν παντρεύτηκε ποτέ. Το σημαντικότερο καθήκον της, ως η τελευταία της δυναστείας των Tudor, ήταν να κάνει διάδοχο για να συνεχίσει την κυριαρχία του Οίκου. Κι όμως «εκείνη» είχε δώσει στον εαυτό της το χαρακτηρισμό, παρθένος Βασίλισσα και είχε ορκιστεί να μην πάρει σύζυγο, ακόμα και αν το προξενιό ήταν με τον πρωτότοκο γιο του Βασιλιά της Ισπανίας. Έμεινε πιστή σ' αυτό τον όρκο, προκαλώντας πόλεμο με τους Ισπανούς. Στην ιστορία δεν έχει υπάρξει ούτε ένας αναγνωρισμένος εραστής της. Της άρεσε να αποκαλεί τον εαυτό «της» Βασιλιά και όχι Βασίλισσα. « Η καρδιά μου είναι αντρική κι όχι γυναικεία, δε φοβάμαι τίποτα», έλεγε με στόμφο η ίδια. Έχει μείνει στην ιστορία ο εμψυχωτικός της λόγος στα αγγλικά στρατεύματα, ενώ πλησίαζε ο ισπανικός στρατός, όταν φώναζε πως έχει την καρδιά και το γερό στομάχι ενός Βασιλιά, πολύ περισσότερο, ενός Άγγλου Βασιλιά.Ο Αμερικανός συγγραφέας Steve Berry θεωρεί πως η Ελισσάβετ έλεγε κυριολεκτικά την αλήθεια, γιατί όντως το σώμα της ήταν αντρικό. Πέρασε πάνω από ενάμιση χρόνο προσπαθώντας να αποκαλύψει τη συνωμοσία για το βιβλίο του The King's Deception, ένα θρίλερ σε στυλ Dan Brown, το οποίο διαδραματίζεται στο Λονδίνο του σήμερα. Για τον ίδιο, που έχει γράψει 12 θρίλερ, η αναζήτηση άρχισε τυχαία όταν ρώτησε έναν ξεναγό κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής σε έναν καθεδρικό ναό της επαρχιακής Αγγλίας, αν υπάρχει κάποιο μυστικό ή μυστήριο. Ο ξεναγός λοιπόν είπε στον συγγραφέα τη συγκεκριμένη ιστορία και αν και στην αρχή αντιμετώπισε την υπόθεση με σκεπτικισμό, στη συνέχεια ανακάλυπτε συνεχώς λεπτομέρειες, που περιείχαν και ιστορικές αλήθειες. Μία από αυτές αφορά τον παιδαγωγό κατά τη διάρκεια της εφηβείας «της», τον Roger Ascham, ο οποίος απόρησε για την συμπεριφορά της, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Tο μυαλό της δεν έχει ίχνος γυναικείας αδυναμίας, αλλά είναι γεμάτο δύναμη αντρικής θέλησης. Ο τρόπος ζωής της θυμίζει περισσότερο την Ιππολύτη, βασίλισσα των Αμαζόνων που δεν είχε ανάγκη τους άντρες κι όχι την Φαίδρα, η οποία κατέληξε τρελή λόγου του πόθου της γι' αυτούς». Ακόμα πιο πειστικά για τον Αμερικανό συγγραφέα ήταν τα πορτραίτα της: η μικρή λεπτοκαμωμένη πριγκίπισσα, με το πρόσωπο σε σχήμα καρδιάς και τον ντελικάτο λαιμό, έχει μετατραπεί κατά τη διάρκεια του ενθρονισμού της, σε ένα πρόσωπο με αντρικά χαρακτηριστικά, σκληρό και τετράγωνο πηγούνι, ενώ φορά περούκα και ο λαιμός της είναι καλυμμένος μέχρι επάνω.
Ο Bram Stoker πίστευε ότι ήταν το μεγάλο μέγεθος της απάτης που την έκανε τόσο επιτυχημένη. Κανείς δεν μπορούσε να υποστηρίξει με την επιστροφή της στο παλάτι στα 10 της, ότι δεν ήταν η κόρη του Βασιλιά. Θα κατηγορούνταν για εσχάτη προδοσία. Κάποιες διαφορές εξηγούνταν με την ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Έτσι ακόμη και οι όποιες υποψίες όταν περνούν τα χρόνια και ζεις μ' έναν άνθρωπο, εξαφανίζονται. Η διαφορά όμως στο μυαλό πως εξηγείται; Ως νεαρή χαρακτηριζόταν από την ιδιαίτερη εξυπνάδα της και την ικανότητα της να «καταπίνει» δεκάδες βιβλία, μάλιστα οι παιδαγωγοί της είχαν την οδηγία να τη διδάσκουν ολοένα και περισσότερο. Στην εφηβεία της όμως είχαν την αντίθετη οδηγία, να μειώσουν ακόμη και την ώρα των μαθημάτων κι όχι μόνο τον όγκο. Οι πρωτεργάτες της συνωμοσίας, Kat Ashley και Thomas Parry, έμειναν πιστοί στη Βασίλισσα ακόμη και τις δύσκολες εποχές της φυλάκισής της από την αδερφή της Βασίλισσα Μαρία, για να μην αποτελέσει απειλή για το θρόνο. Όταν η Μαρία πέθανε στα 42 της, η πρώτη ενέργεια της νέας Βασίλισσας ήταν να αναβαθμίσει και τους δύο συνεργάτες της. Κατά τον Steve Berry ο μόνος στον οποίο είχε αποκαλύψει η ίδια το μυστικό της, ήταν ο ισχυρός πολιτικός άντρας, William Cecil, ο οποίος λέγεται ότι είχε την «εξωπραγματική» ικανότητα να «διαβάζει» τους ανθρώπους. Έπρεπε να τον πείσει ότι ένας γάμος δε θα ήταν απλώς άσκοπος, αλλά και καταστροφικός. Αν το μυστικό της έβγαινε στην επιφάνεια, θα γινόταν εμφύλιος πόλεμος στην Αγγλία, καθώς δεν υπήρχε διάδοχος και ο πρώην άντρας της Μαρίας, ήταν πλέον ο μεγαλύτερος εχθρός της Αγγλίας, αφού επρόκειτο για τον Φίλιππο Β της Ισπανίας. Για τους έξω, προκαλούσε εντύπωση η απάθεια του Cecil, στην επιμονή της Βασίλισσας να μείνει ανύπαντρη. Δημοσίως η Ελισσάβετ συνήθιζε να λέει, ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να πιστεύει ότι ο μονάρχης του είχε παντρευτεί την εξουσία κι όχι έναν και μόνο άντρα. Κάποιες άλλες φορές άφηνε να εννοηθεί ότι, το γεγονός ότι ο πατέρας της είχε 6 γυναίκες και η δική της μητέρα είχε αποκεφαλιστεί από τον ίδιο, την είχε επηρεάσει αρνητικά για το γάμο.
Η Ελισσάβετ φορούσε βαρύ μακιγιάζ και περούκες, χωρίς τις οποίες δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να τη δει. Ήλεγξε ακόμη και τη διαδοχή της χωρίς συναισθήματα. Επέμεινε να τη διαδεχτεί ο James ο 6ος της Σκωτίας, λέγοντας χαρακτηριστικά: «δεν υπάρχει κανένας απατεώνας να με διαδεχτεί, οπότε ποιος καλύτερος για να το κάνει από έναν Βασιλιά;» Υπάρχει η υποψία σ' αυτά τα λόγια ότι αυτή που αποφάσιζε για 45 χρόνια για τις τύχες της Αγγλίας, ήταν απατεώνας;
Η Ελισσάβετ φορούσε βαρύ μακιγιάζ και περούκες, χωρίς τις οποίες δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να τη δει. Ήλεγξε ακόμη και τη διαδοχή της χωρίς συναισθήματα. Επέμεινε να τη διαδεχτεί ο James ο 6ος της Σκωτίας, λέγοντας χαρακτηριστικά: «δεν υπάρχει κανένας απατεώνας να με διαδεχτεί, οπότε ποιος καλύτερος για να το κάνει από έναν Βασιλιά;» Υπάρχει η υποψία σ' αυτά τα λόγια ότι αυτή που αποφάσιζε για 45 χρόνια για τις τύχες της Αγγλίας, ήταν απατεώνας;