Με το αδάμαστο πάθος της για τις πτήσεις, η πιονέρος της αεροπορίας Αμέλια Έρχαρτ θα έθετε μια σειρά από παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας και υψομέτρου, βάζοντας τη γυναίκα στον χάρτη της πρώιμης αυτής εποχής για την αεροπορία.Πίσω βέβαια από τη δίψα της για ιπτάμενες περιπέτειες κρυβόταν πάντα η πεποίθησή της ότι η γυναίκα δεν υστερούσε σε τίποτα από τον άντρα, γεγονός που βάλθηκε να αποδείξει με μια σειρά από ριψοκίνδυνα κατορθώματα. Κι όταν θα χανόταν μια για πάντα στα παγωμένα νερά του Ειρηνικού, ο μύθος της μόνο θα αύξανε, με τη μυστηριώδη εξαφάνισή της να δίνει ζωή σε αναρίθμητα σενάρια, αλλά και να διατηρεί τη φήμη της στη λαϊκή συνείδηση αναλλοίωτη ως μια από τους γνωστότερους πιλότους της Ιστορίας..
Αμέλια Έρχαρτ 1897 – 1939 Αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπορίας, συγγραφέας και φεμινίστρια. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα που διέσχισε πετώντας μόνη τον Ατλαντικό.Η Αμέλια Έρχαρτ γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1897 στο Άτκινσον του Κάνσας. Ήταν κόρη του δικηγόρου Σάμιουελ Έρχαρτ και της Αμέλια Ότις, κόρης δικαστικού της περιοχής. Ως παιδί πέρασε πολλές ώρες σκαρφαλώνοντας στα δέντρα, κυνηγώντας αρουραίους με τουφέκι και συλλέγοντας σκόρους, σκουλήκια και ακρίδες. Έτσι, οι βιογράφοι της δεν δίστασαν να της προσδώσουν τον χαρακτηρισμό του αγοροκόριτσου. Το 1904, με τη βοήθεια του θείου της, κατασκεύασε μία κεκλιμένη ράμπα και τη στερέωσε στην οροφή του μικρού σπιτιού, που βρισκόταν στον κήπο της οικογένειάς της. Η πρώτη καταγεγραμμένη πτήση της μικρής Αμέλια τελείωσε δραματικά. Βγήκε από το σπασμένο ξύλινο κιβώτιο που είχε χρησιμοποιήσει ως έλκηθρο με μελανιασμένα χείλια, σκισμένο φόρεμα, αλλά και με το αίσθημα της αυτοπεποίθησης. «Είναι ακριβώς όπως το πέταγμα!» αναφώνησε. Μετά την αποφοίτησή της από το γυμνάσιο άρχισε να εργάζεται ως στρατιωτικός νοσοκόμος στον Καναδά, μεσούντος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1918, θα έπεφτε θύμα της πανδημίας Ισπανικής Γρίπης, περνώντας περισσότερο από έναν χρόνο στην ανάρρωση, με τη γρίπη να αφήνει ωστόσο πάνω της έντονα τα σημάδια της αρρώστιας.Το 1919 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια για να σπουδάσει ιατρική. Ένα χρόνο αργότερα αλλάζει γνώμη και εγκαταλείπει τις σπουδές της. Στις 28 Δεκεμβρίου 1920 κι ενώ βρίσκεται στην Καλιφόρνια, επισκέπτεται με τον πατέρα της ένα αεροδρόμιο στο Λονγκ Μπιτς.
Θα πετάξει για πρώτη φορά στη ζωή της και η δεκάλεπτη εμπειρία της στον αέρα θα της αλλάξει για πάντα τη ζωή.Η 10λεπτη πτήση την έκανε να καταλάβει την κλίση της. Κάνοντας μια σειρά από δουλειές, από φωτογράφος μέχρι και οδηγός νταλίκας(!), η Αμέλια εξασφαλίζει τα απαραίτητα για τα μαθήματα πιλότου: μαθητεύει στο πλευρό της πιονέρου της αεροπορίας Anita «Neta» Snook και περνά όλο τον ελεύθερο χρόνο της σε αεροδρόμια και βιβλιοθήκες, διαβάζοντας μηχανική και ό,τι άλλο έπεφτε στα χέρια της που είχε σχέση με την πτήση! Ταυτόχρονα, κουρεύει κοντά τα μαλλιά της και υιοθετεί το «αεροπορικό στιλ» των άλλων γυναικών πιλότων. Αποφασίζει να γίνει πιλότος και στις 3 Ιανουαρίου 1921 αρχίζει μαθήματα. Έξι μήνες αργότερα, αγοράζει ένα μεταχειρισμένο κίτρινο διπλάνο. Στις 22 Οκτωβρίου 1922 πετά με το Καναρίνι, όπως ονόμασε το αεροπλάνο της, σε ύψος 14.000 ποδιών, δημιουργώντας παγκόσμιο ρεκόρ για γυναίκες. Στις 15 Μαΐου 1923, γίνεται η 16η γυναίκα με άδεια πιλότου. Η οικονομική καταστροφή της οικογένειάς της και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε επιβράδυναν σημαντικά τα αεροπορικά της σχέδια. Πούλησε το αεροπλάνο της, δούλεψε ως δασκάλα και κοινωνικός λειτουργός, αλλά μέσα της παρέμεινε άσβεστη η φλόγα της περιπέτειας και το πάθος της για τα αεροπλάνα..
Θα πετάξει για πρώτη φορά στη ζωή της και η δεκάλεπτη εμπειρία της στον αέρα θα της αλλάξει για πάντα τη ζωή.Η 10λεπτη πτήση την έκανε να καταλάβει την κλίση της. Κάνοντας μια σειρά από δουλειές, από φωτογράφος μέχρι και οδηγός νταλίκας(!), η Αμέλια εξασφαλίζει τα απαραίτητα για τα μαθήματα πιλότου: μαθητεύει στο πλευρό της πιονέρου της αεροπορίας Anita «Neta» Snook και περνά όλο τον ελεύθερο χρόνο της σε αεροδρόμια και βιβλιοθήκες, διαβάζοντας μηχανική και ό,τι άλλο έπεφτε στα χέρια της που είχε σχέση με την πτήση! Ταυτόχρονα, κουρεύει κοντά τα μαλλιά της και υιοθετεί το «αεροπορικό στιλ» των άλλων γυναικών πιλότων. Αποφασίζει να γίνει πιλότος και στις 3 Ιανουαρίου 1921 αρχίζει μαθήματα. Έξι μήνες αργότερα, αγοράζει ένα μεταχειρισμένο κίτρινο διπλάνο. Στις 22 Οκτωβρίου 1922 πετά με το Καναρίνι, όπως ονόμασε το αεροπλάνο της, σε ύψος 14.000 ποδιών, δημιουργώντας παγκόσμιο ρεκόρ για γυναίκες. Στις 15 Μαΐου 1923, γίνεται η 16η γυναίκα με άδεια πιλότου. Η οικονομική καταστροφή της οικογένειάς της και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε επιβράδυναν σημαντικά τα αεροπορικά της σχέδια. Πούλησε το αεροπλάνο της, δούλεψε ως δασκάλα και κοινωνικός λειτουργός, αλλά μέσα της παρέμεινε άσβεστη η φλόγα της περιπέτειας και το πάθος της για τα αεροπλάνα..
Τον Απρίλιο του 1928 έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον εκδότη και μετέπειτα σύζυγό της Τζορτζ Πάτναμ για να πετάξει ως επιβάτης πάνω από τον Ατλαντικό και να κρατήσει το ημερολόγιο της πτήσης. Η Έρχαρτ δέχθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα κι έτσι έγινε η πρώτη γυναίκα που διέσχισε πετώντας τον Ατλαντικό Ωκεανό (17-18 Ιουνίου 1928). Αποφασισμένη να δικαιώσει τη φήμη που απέκτησε, πέταξε μόνη πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, το διήμερο 20-21 Μαΐου 1932, δημιουργώντας ένα νέο γυναικείο αεροπορικό ρεκόρ. Ακολούθησε σειρά πτήσεων κατά μήκος των ΗΠΑ και η ενεργός συμμετοχή της στην προώθηση της επιβατικής αεροπορίας. Παράλληλα υποστήριξε το άνοιγμα της αεροπορίας στις γυναίκες και την κατάργηση της ανδροκρατίας στη νέα αυτή δραστηριότητα. Ο Τύπος κόλλησε αμέσως το παρατσούκλι «Lady Lindy» στην Αμέλια (από το παρατσούκλι «Lucky Lind» του Lindbergh), την ίδια ώρα που ο εκδότης Putnam είχε ήδη τα δικά του σχέδια για μια ωραία ιστορία με την πιλότο Έρχαρτ να περνά μόνη τον Ατλαντικό.Ο Putnam αρχίζει λοιπόν να την προωθεί μέσω άρθρων, βιβλίων, ακόμα και καταναλωτικών προϊόντων που διαφήμιζαν το εγχείρημα, με την ίδια την Αμέλια να παίρνει μέρος στις προωθητικές αυτές εκστρατείες και να μετατρέπεται σε διασημότητα! Σύντομα η κοινή γνώμη θα στρεφόταν υπέρ της και το διαφαινόμενο εγχείρημα της γυναικείας πτήσης πάνω από τον Ατλαντικό απέκτησε λαϊκό έρεισμα, με την ίδια να κρατά πλέον στήλη στο περιοδικό Cosmopolitan, χρησιμοποιώντας τον περιοδικό Τύπο για να προωθήσει την εμπορική δραστηριότητα των αεροπορικών πτήσεων. Μέσα σε λίγο καιρό θα γινόταν ο επίσημος πρεσβευτής των αεροπορικών αερογραμμών Transcontinental Air Transport, αργότερα γνωστών ως Trans World Airlines (TWA), διατηρώντας ταυτόχρονα τη θέση της αντιπροέδρου στη National Airways, που εκτελούσε τοπικές πτήσεις στις ΗΠΑ.
Οι φήμες για τον παράνομο δεσμό της Έρχαρτ με τον μεγαλοεκδότη George Putnam σύντομα θα την κατηγορούσαν δημόσια για την καταστροφή του γάμου του το 1929. Το ζευγάρι ισχυρίστηκε ωστόσο αργότερα ότι στην αρχή η σχέση τους ήταν αυστηρά επαγγελματική. Μετά το διαζύγιο, οι δυο τους ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα και ο εκδότης της έκανε πολλές προτάσεις γάμου, με την Αμέλια να αρνείται ωστόσο κάθε φορά.Εντέλει, στις 7 Φεβρουαρίου 1931, το ζευγάρι παντρεύεται στο Κονέκτικατ, αφού ο Putnam είπε το «ναι» στην επιστολή που του έστειλε η εκλεκτή της καρδιάς του: «Θέλω να καταλάβεις ότι δεν θα σε δέσω γύρω μου με κανέναν μεσαιωνικό κώδικα πίστης, ούτε και θα θεωρώ βέβαια τον εαυτό μου δεμένο μαζί σου με παρόμοιο τρόπο»! Μέχρι το 1932 λοιπόν, οι Έρχαρτ και Putnam, που σχεδίαζαν μυστικά την αποστολή εδώ και χρόνια, ήταν πια πανέτοιμοι για την πρώτη σόλο γυναικεία αποστολή πάνω από τον Ατλαντικό. Στην πέμπτη λοιπόν επέτειο του κατορθώματος του Charles Lindbergh, το ζευγάρι ανακοίνωσε ότι η Αμέλια θα έκανε το ίδιο ακριβώς πράγμα!Το πρωινό της 20ης Μαΐου 1932, η Αμέλια Έρχαρτ απογειώθηκε από το Harbour Grace του Newfoundland, έπειτα όμως από 12 ώρες πτήσης το αεροπλάνο παρουσίασε δυσλειτουργίες και η ίδια αναγκάστηκε να το προσγειώσει άρον-άρον σε ένα μικρό χωριό της Βόρειας Ιρλανδίας, αποτυγχάνοντας να φτάσει στο Παρίσι. Η 15ωρη πτήση της την εγκαθίδρυσε ωστόσο στο παγκόσμιο κοινό ως ηρωίδα, καθώς είχε γίνει πράγματι η πρώτη γυναίκα που πέρασε από αέρος τον Ατλαντικό Ωκεανό! Οι βραβεύσεις έπεσαν βροχή, από το Χρυσό Μετάλλιο που της απένειμε ο πρόεδρος της Αμερικής Χούβερ μέχρι και τον Σταυρό του Τάγματος της Τιμής από τη γαλλική κυβέρνηση! Η ίδια ωστόσο δεν σταμάτησε το πιλοτάρισμα και σύντομα θα είχε στο ενεργητικό της μια σειρά ακόμα από αξιοσημείωτες πτήσεις: σόλο πτήση από τη Χονολουλού της Χαβάης στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, που την έκανε τον πρώτο πιλότο της Ιστορίας που πέταξε σε μια πτήση πάνω από τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό μαζί, ενώ τον Απρίλιο του 1935 θα πετούσε από το Λος Άντζελες στην Πόλη του Μεξικού και έναν μήνα αργότερα από το Μεξικό στη Νέα Υόρκη. Και βέβαια από το 1930-1935, η ίδια θα έθετε 7 γυναικεία ρεκόρ ταχύτητας και απόστασης με αεροσκάφη διάφορων τύπων. Το 1935 συνέλαβε ωστόσο την πτήση που θα την ξεχώριζε υποτίθεται από κάθε άλλη γυναίκα πιλότο: μια πλήρη περιστροφή της Γης!
Το 1935, η Αμέλια αποδέχθηκε τη θέση του τεχνικού συμβούλου στο Τμήμα Αεροναυτικής του Πανεπιστημίου Purdue, με τη συνεργασία να της εξασφαλίζει την απαραίτητη χρηματόδοτηση για την αγορά του περίφημου αεροπλάνου της εποχής Lockheed Electra L-10E. Κι ενώ δεν ήταν βέβαια ο πρώτος πιλότος που θα έκανε τον κύκλο της Γης, έβαλε σκοπό να πάρει την πρωτιά για την πρώτη περιστροφή της Γης από τον Ισημερινό! Σχηματίζει μια ομάδα δαιμόνιων και καταξιωμένων πιλότων (Harry Manning, Fred Noonan και Paul Mantz) και η τετράδα αποφασίζει να απογειωθεί από το Όκλαντ της Καλιφόρνια, να κατευθυνθεί δυτικά προς τη Χαβάη, από κει διαμέσου του Ειρηνικού Ωκεανού στην Αυστραλία και κατόπιν Ινδία, Αφρική και Φλόριντα. Στις 17 Μαρτίου 1937, το πλήρωμα απογειώνεται από το Όκλαντ και φτάνει στη Χαβάη, ενώ τρεις μέρες μετά, προσπαθώντας να απογειώσει το αεροσκάφος από τον διάδρομο της Χαβάης, η Αμέλια χάνει τον έλεγχο και καταστρέφει το αεροπλάνο, με την αποστολή να παίρνει απρόοπτο τέλος. Μέχρι να επισκευαστεί το αεροσκάφος και να το επιτρέψει και πάλι ο καιρός, οι δύο πιλότοι είχαν εγκαταλείψει το εγχείρημα, με την Αμέλια να είναι εξουθενωμένη από την περιπέτεια. Την 1η Ιουνίου ωστόσο αυτή και ο Noonan πέταξαν από το Όκλαντ στο Μαϊάμι, ακολουθώντας αυτή τη φορά ανατολική κατεύθυνση: έφτασαν στην Αφρική, διέσχισαν τον Ινδικό Ωκεανό και προσγειώθηκαν στη Νέα Γουινέα στις 29 Ιουνίου 1937, ολοκληρώνοντας 22.000 μίλια. Τα εναπομείναντα 7.000 μίλια του ταξιδιού θα λάμβαναν χώρα πάνω από τον Ειρηνικό. Αφού έγιναν όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι και ανεφοδιασμοί, οι δυο πιλότοι ξεκίνησαν στις 2 Ιουλίου 1937 για να διασχίζουν τον Ειρηνικό Ωκεανό. Σύντομα ωστόσο μια σειρά από προβλήματα, κακές καιρικές συνθήκες και άλλες κακοδαιμονίες (όπως οι ανακριβείς χάρτες που είχαν στα χέρια τους!) θα έκαναν την εμφάνισή τους, προκαλώντας θέματα που δεν μπορούσαν να λυθούν: στις 3 Ιουλίου 1937, στις 7:20 το πρωί, καταγράφηκε η τελευταία επικοινωνία της Αμέλια με τον πύργο ελέγχου των Νήσων Nukumanu
Εξαφάνιση και θεωρίες
Όταν ο ασύρματος του αεροπλάνου σίγησε, μια γιγαντιαία σωστική αποστολή 66 αεροπλάνων και 9 πλοίων -που κόστισε 4 εκατ. δολάρια και παρήγγειλε προσωπικά ο ίδιος ο πρόεδρος Ρούσβελτ-
θα χτένιζε την περιοχή, με την τύχη των δύο πιλότων να παραμένει ακόμα και σήμερα μυστήριο. Οι κυβερνητικές προσπάθειες έλαβαν τέλος στις 18 Ιουλίου 1937, με τον George Putnam να χρηματοδοτεί κατόπιν δική του απόπειρα για την ανεύρεσή τους, χωρίς καρπούς ωστόσο. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ο εκδότης αναγνώρισε ότι δεν υπήρχαν πια ελπίδες, με το Ανώτατο Δικαστήριο του Λος Άντζελες να κηρύσσει επισήμως νεκρή την Αμέλια Έρχαρτ στις 5 Ιανουαρίου 1939.
Συντριβή και βύθιση
Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι το Electra έμεινε από καύσιμα και η Έρχαρτ με τον Νόοναν συνετρίβησαν στη θάλασσα. Ο πλοηγός και αεροναυτικός μηχανικός Έλγκεν Λονγκ (Elgen Long) και η σύζυγός του Μαρί Κ Λονγκ (Marie K. Long) αφιέρωσαν 35 χρόνια ερευνώντας τη θεωρία της «συντριβής και βύθισης», η οποία είναι η πλέον αποδεκτή εξήγηση της εξαφάνισης.Ο πλοίαρχος του Αμερικανικού Ναυτικού Λώρενς Φ. Σάφορντ (Capt. Laurance F. Safford, USN), ο οποίος ήταν υπεύθυνος του Mid Pacific Strategic Direction Finding Net την περίοδο του μεσοπολέμου και για την αποκωδικοποίηση Ιαπωνικών μηνυμάτων που αφορούσαν την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, κρυπτογραφημένων με την συσκευή PURPLE, ξεκίνησε, τη δεκαετία του 1970, μία εκτενή ανάλυση της πτήσης της Έρχαρτ, συμπεριλαμβάνοντας τις περίπλοκες μεταδόσεις και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το εγχείρημα της Έρχαρτ έφερε χαρακτηριστικά «φτωχού σχεδιασμού, ακόμα χειρότερης εκτέλεσης»
Η υπόθεση της νήσου Γκάρντνερ
Αμέσως μετά την εξαφάνιση της Έρχαρτ και του Νόοναν, το Αμερικανικό Ναυτικό, ο Πωλ Μάντζ και η μητέρα της Έρχαρτ, εξέφρασαν την πεποίθηση ότι η πτήση είχε καταλήξει στις νήσους Φοίνιξ, περίπου 350 μίλια νοτιοανατολικά της νήσου Χάουλαντ. Η υπόθεση της νήσου Γκάρντνερ -σημερινό Νικουμαρόρο-, έχει χαρακτηριστεί ως η «πλέον επιβεβαιωμένη» εξήγηση για την εξαφάνιση της Έρχαρτ. Η Διεθνής Ομάδα για την Ανεύρεση Ιστορικών Αεροσκαφών εξέφρασε την άποψη ότι η Έρχαρτ και ο Νόοναν πιθανώς να πέταξαν χωρίς περαιτέρω ραδιοφωνικές μεταδόσεις για δυόμιση ώρες κατά μήκος της γραμμής θέσης που η Έρχαρτ μετέδωσε στην τελευταία εκπομπή της που έλαβαν στη νήσο Χάουλαντ, να έφθασε στην τότε ακατοίκητη νήσο Γκάρντνερ, του συμπλέγματος Φοίνιξ, προσγειώθηκαν στο επίπεδο κοραλλιογενές νησί, κοντά στο ναυάγιο ενός μεγάλου εμπορικού πλοίου και τελικά χάθηκαν.
Όταν ο ασύρματος του αεροπλάνου σίγησε, μια γιγαντιαία σωστική αποστολή 66 αεροπλάνων και 9 πλοίων -που κόστισε 4 εκατ. δολάρια και παρήγγειλε προσωπικά ο ίδιος ο πρόεδρος Ρούσβελτ-
θα χτένιζε την περιοχή, με την τύχη των δύο πιλότων να παραμένει ακόμα και σήμερα μυστήριο. Οι κυβερνητικές προσπάθειες έλαβαν τέλος στις 18 Ιουλίου 1937, με τον George Putnam να χρηματοδοτεί κατόπιν δική του απόπειρα για την ανεύρεσή τους, χωρίς καρπούς ωστόσο. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ο εκδότης αναγνώρισε ότι δεν υπήρχαν πια ελπίδες, με το Ανώτατο Δικαστήριο του Λος Άντζελες να κηρύσσει επισήμως νεκρή την Αμέλια Έρχαρτ στις 5 Ιανουαρίου 1939.
Συντριβή και βύθιση
Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι το Electra έμεινε από καύσιμα και η Έρχαρτ με τον Νόοναν συνετρίβησαν στη θάλασσα. Ο πλοηγός και αεροναυτικός μηχανικός Έλγκεν Λονγκ (Elgen Long) και η σύζυγός του Μαρί Κ Λονγκ (Marie K. Long) αφιέρωσαν 35 χρόνια ερευνώντας τη θεωρία της «συντριβής και βύθισης», η οποία είναι η πλέον αποδεκτή εξήγηση της εξαφάνισης.Ο πλοίαρχος του Αμερικανικού Ναυτικού Λώρενς Φ. Σάφορντ (Capt. Laurance F. Safford, USN), ο οποίος ήταν υπεύθυνος του Mid Pacific Strategic Direction Finding Net την περίοδο του μεσοπολέμου και για την αποκωδικοποίηση Ιαπωνικών μηνυμάτων που αφορούσαν την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, κρυπτογραφημένων με την συσκευή PURPLE, ξεκίνησε, τη δεκαετία του 1970, μία εκτενή ανάλυση της πτήσης της Έρχαρτ, συμπεριλαμβάνοντας τις περίπλοκες μεταδόσεις και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το εγχείρημα της Έρχαρτ έφερε χαρακτηριστικά «φτωχού σχεδιασμού, ακόμα χειρότερης εκτέλεσης»
Η υπόθεση της νήσου Γκάρντνερ
Αμέσως μετά την εξαφάνιση της Έρχαρτ και του Νόοναν, το Αμερικανικό Ναυτικό, ο Πωλ Μάντζ και η μητέρα της Έρχαρτ, εξέφρασαν την πεποίθηση ότι η πτήση είχε καταλήξει στις νήσους Φοίνιξ, περίπου 350 μίλια νοτιοανατολικά της νήσου Χάουλαντ. Η υπόθεση της νήσου Γκάρντνερ -σημερινό Νικουμαρόρο-, έχει χαρακτηριστεί ως η «πλέον επιβεβαιωμένη» εξήγηση για την εξαφάνιση της Έρχαρτ. Η Διεθνής Ομάδα για την Ανεύρεση Ιστορικών Αεροσκαφών εξέφρασε την άποψη ότι η Έρχαρτ και ο Νόοναν πιθανώς να πέταξαν χωρίς περαιτέρω ραδιοφωνικές μεταδόσεις για δυόμιση ώρες κατά μήκος της γραμμής θέσης που η Έρχαρτ μετέδωσε στην τελευταία εκπομπή της που έλαβαν στη νήσο Χάουλαντ, να έφθασε στην τότε ακατοίκητη νήσο Γκάρντνερ, του συμπλέγματος Φοίνιξ, προσγειώθηκαν στο επίπεδο κοραλλιογενές νησί, κοντά στο ναυάγιο ενός μεγάλου εμπορικού πλοίου και τελικά χάθηκαν.
ΚΟΝΤΑ ΣΤΗ ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ ΤΗΣ
Το μεταλλικό μπάλωμα ταιριάζει απόλυτα
Η Διεθνής Ομάδα Ανάκτησης Ιστορικών Αεροσκαφών (International Historic Aircraft Recovery Group) πιστεύει ότι ένα μεταλλικό κομμάτι που είχε βρεθεί στον Ειρηνικό Ωκεανότο 1991 μαζί με το υπόλειμμα από ένα γυναικείο τακούνι μπορεί να οδηγήσει με «αυξημένη σιγουριά» στο Lockheed Electra, το αεροσκάφος της Ερχαρτ. Η ομάδα, σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι αυτό το κομμάτι αλουμινίου ήταν ένα μπάλωμα με το οποίο η αμερικανίδα πιλότος είχε σφραγίσει ένα παράθυρο του αεροσκάφους της. Λένε μάλιστα ότι το σχήμα και το μέγεθος του κομματιού ταιριάζει απόλυτα στο θρυλικό αεροσκάφος: «Το μεταλλικό μπάλωμα ταιριάζει τόσο μοναδικά στο αεροσκάφος της, όπως ένα δακτυλικό αποτύπωμα σε ένα και μοναδικό άνθρωπο», αναφέρεται στην ανακοίνωση της ομάδας.
Η θεωρία του ερημικού νησιού Νικουμαρόρο
Κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορες θεωρίες για την εξαφάνιση της Αμέλια Ερχαρτ, όπως ότι το αεροσκάφος καταρρίφθηκε από τους Ιάπωνες κοντά στα νησιά Μάρσαλ. Η Ομάδα Ανάκτησης Ιστορικών Αεροσκαφών, έχει αναπτύξει τη δική της θεωρία. Σύμφωνα με αυτήν, η Ερχαρτ και ο πλοηγός της Φρεντ Νοουναν, προσγείωσαν το αεροσκάφος με ασφάλεια σε ένα κοραλλιογενή ύφαλο σε ένα ερημικό νησί του ειρηνικού που ονομάζεται Νικουμαρόρο. Η αμερικανίδα πιλότος επί πέντε μέρες έστελνε σήματα κινδύνου από τον ασύρματό της. Όμως τελικά το Lockheed Electra παρασύρθηκε στα ανοικτά από μια παλίρροια και η Ερχαρτ με τον Νούναν έμεινα ναυαγοί στο ακατοίκητο νησί.
Η ανωμαλία στο βυθό της θάλασσας
Οι έρευνες της ομάδας επιμένουν ότι το αεροσκάφος χάθηκε ολόκληρο χωρίς να έχει διαλυθεί. Η περιοχή έχει ερευνηθεί με ηχοβολιστικά συστήματα το 2012 και εντοπίστηκε ένα ασυνήθιστο στοιχείο. Σε βάθος 200 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας υπάρχει μια ανωμαλία, που όπως λένε ταιριάζει απόλυτα με το σχήμα και τον όγκο του αεροσκάφους της Ερχαρτ. Τον ερχόμενο Ιούνιο το σημείο θα ερευνηθεί από μια μεγάλη ομάδα ειδικών επί 24 ολόκληρες μέρες.
Το μεταλλικό μπάλωμα ταιριάζει απόλυτα
Η Διεθνής Ομάδα Ανάκτησης Ιστορικών Αεροσκαφών (International Historic Aircraft Recovery Group) πιστεύει ότι ένα μεταλλικό κομμάτι που είχε βρεθεί στον Ειρηνικό Ωκεανότο 1991 μαζί με το υπόλειμμα από ένα γυναικείο τακούνι μπορεί να οδηγήσει με «αυξημένη σιγουριά» στο Lockheed Electra, το αεροσκάφος της Ερχαρτ. Η ομάδα, σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι αυτό το κομμάτι αλουμινίου ήταν ένα μπάλωμα με το οποίο η αμερικανίδα πιλότος είχε σφραγίσει ένα παράθυρο του αεροσκάφους της. Λένε μάλιστα ότι το σχήμα και το μέγεθος του κομματιού ταιριάζει απόλυτα στο θρυλικό αεροσκάφος: «Το μεταλλικό μπάλωμα ταιριάζει τόσο μοναδικά στο αεροσκάφος της, όπως ένα δακτυλικό αποτύπωμα σε ένα και μοναδικό άνθρωπο», αναφέρεται στην ανακοίνωση της ομάδας.
Η θεωρία του ερημικού νησιού Νικουμαρόρο
Κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορες θεωρίες για την εξαφάνιση της Αμέλια Ερχαρτ, όπως ότι το αεροσκάφος καταρρίφθηκε από τους Ιάπωνες κοντά στα νησιά Μάρσαλ. Η Ομάδα Ανάκτησης Ιστορικών Αεροσκαφών, έχει αναπτύξει τη δική της θεωρία. Σύμφωνα με αυτήν, η Ερχαρτ και ο πλοηγός της Φρεντ Νοουναν, προσγείωσαν το αεροσκάφος με ασφάλεια σε ένα κοραλλιογενή ύφαλο σε ένα ερημικό νησί του ειρηνικού που ονομάζεται Νικουμαρόρο. Η αμερικανίδα πιλότος επί πέντε μέρες έστελνε σήματα κινδύνου από τον ασύρματό της. Όμως τελικά το Lockheed Electra παρασύρθηκε στα ανοικτά από μια παλίρροια και η Ερχαρτ με τον Νούναν έμεινα ναυαγοί στο ακατοίκητο νησί.
Η ανωμαλία στο βυθό της θάλασσας
Οι έρευνες της ομάδας επιμένουν ότι το αεροσκάφος χάθηκε ολόκληρο χωρίς να έχει διαλυθεί. Η περιοχή έχει ερευνηθεί με ηχοβολιστικά συστήματα το 2012 και εντοπίστηκε ένα ασυνήθιστο στοιχείο. Σε βάθος 200 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας υπάρχει μια ανωμαλία, που όπως λένε ταιριάζει απόλυτα με το σχήμα και τον όγκο του αεροσκάφους της Ερχαρτ. Τον ερχόμενο Ιούνιο το σημείο θα ερευνηθεί από μια μεγάλη ομάδα ειδικών επί 24 ολόκληρες μέρες.