Μέσα σε μια μέρα ο κόσμος υποδέχτηκε μια από τις σύγχρονες πένες με τη μεγαλύτερη απήχηση στο διεθνές κοινό. Όταν ο βραζιλιάνος συγγραφέας έγραψε τον «Αλχημιστή» δεν θα περίμενε να σημειώσει 65 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως και να μετατραπεί σε ένα από τα πλέον πολυμεταφρασμένα βιβλία όλων των εποχών! Η καριέρα του έμελλε να απογειωθεί έκτοτε, καθώς τα βιβλία του έχουν πια πουλήσει περισσότερα από 165 εκατομμύρια αντίτυπα, κάνοντας τον συγγραφέα τους τον πλέον ευπώλητο λογοτέχνη της πορτογαλικής γλώσσας όλων των εποχών.
Η αρχή
Ο Πάουλο Κοέλιο γεννιέται στις 24 Αυγούστου 1947 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας μέσα σε οικογένεια θρησκευόμενων καθολικών. Συγγραφέας από τα γεννοφάσκια του, ήξερε πολύ καλά τι ήθελε να γίνει ήδη από μικρός. Οι γονείς του ωστόσο δεν συμμερίστηκαν το συγγραφικό όνειρο του γιου τους και ο μηχανικός πατέρας του έκανε τα πάντα για να τον αποτρέψει από μια καριέρα στον χώρο της λογοτεχνίας. Τον έγραψε σε ιησουιτικό σχολείο για να έρθει σε επαφή με τη θρησκεία, γεγονός που θα φέρει τη βαθιά ρήξη στις γονεϊκές σχέσεις με το ταραγμένο νιάτο: επαναστατικός νους από μικρός και αδάμαστος, ο νεαρός Πάουλο δεν υποτάχθηκε στα πατρικά πρότυπα και έκανε τα πάντα για να απαλλαγεί από τη ζωή που του προδιέγραφαν. Η εξεγερμένη εφηβεία του Κοέλιο θα ωθήσει τους γονείς του να τον εγκλείσουν τρεις φορές σε ψυχιατρείο, ξεκινώντας από την ηλικία των 17 ετών: «Τους έχω συγχωρέσει», δήλωσε αργότερα ο συγγραφέας, ο οποίος επισήμανε με νόημα πόσο καταστροφική μπορεί να γίνει η πατρική αγάπη για τα παιδιά όταν επιδιώκει ο γονέας να τα αναγκάσει να ακολουθήσουν τα βήματά του. Ο Κοέλιο ξεμπέρδεψε κάποια στιγμή με τη ζοφερή ιστορία των ασύλων και γράφτηκε στη νομική σχολή, αν και οι αναζητήσεις του δεν θα τον άφηναν να τελειώσει τις σπουδές του: εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο σύντομα για να επιδοθεί «στο σεξ, τα ναρκωτικά και το ροκ εν ρολ» της μποέμικης ζωής της δεκαετίας του ’70. Ταυτοχρόνως, γράφει ασταμάτητα και ασχολείται με διάφορα, βάζοντας στο στόχαστρο τη στρατιωτική δικτατορία της Βραζιλίας. Αφού φιλοτέχνησε μια σειρά από στίχους για λογαριασμό αντιστασιακών μουσικών της Βραζιλίας, σύντομα θα βρεθεί πίσω από τα κάγκελα της φυλακής για τον πολιτικό ακτιβισμό του. Ο Κοέλιο φυλακίστηκε τρεις φορές κατά τη διάρκεια της βραζιλιάνικης χούντας (1974) για απόπειρες υπονόμευσης της δικτατορίας και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια…
Ο Πάουλο Κοέλιο γεννιέται στις 24 Αυγούστου 1947 στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας μέσα σε οικογένεια θρησκευόμενων καθολικών. Συγγραφέας από τα γεννοφάσκια του, ήξερε πολύ καλά τι ήθελε να γίνει ήδη από μικρός. Οι γονείς του ωστόσο δεν συμμερίστηκαν το συγγραφικό όνειρο του γιου τους και ο μηχανικός πατέρας του έκανε τα πάντα για να τον αποτρέψει από μια καριέρα στον χώρο της λογοτεχνίας. Τον έγραψε σε ιησουιτικό σχολείο για να έρθει σε επαφή με τη θρησκεία, γεγονός που θα φέρει τη βαθιά ρήξη στις γονεϊκές σχέσεις με το ταραγμένο νιάτο: επαναστατικός νους από μικρός και αδάμαστος, ο νεαρός Πάουλο δεν υποτάχθηκε στα πατρικά πρότυπα και έκανε τα πάντα για να απαλλαγεί από τη ζωή που του προδιέγραφαν. Η εξεγερμένη εφηβεία του Κοέλιο θα ωθήσει τους γονείς του να τον εγκλείσουν τρεις φορές σε ψυχιατρείο, ξεκινώντας από την ηλικία των 17 ετών: «Τους έχω συγχωρέσει», δήλωσε αργότερα ο συγγραφέας, ο οποίος επισήμανε με νόημα πόσο καταστροφική μπορεί να γίνει η πατρική αγάπη για τα παιδιά όταν επιδιώκει ο γονέας να τα αναγκάσει να ακολουθήσουν τα βήματά του. Ο Κοέλιο ξεμπέρδεψε κάποια στιγμή με τη ζοφερή ιστορία των ασύλων και γράφτηκε στη νομική σχολή, αν και οι αναζητήσεις του δεν θα τον άφηναν να τελειώσει τις σπουδές του: εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο σύντομα για να επιδοθεί «στο σεξ, τα ναρκωτικά και το ροκ εν ρολ» της μποέμικης ζωής της δεκαετίας του ’70. Ταυτοχρόνως, γράφει ασταμάτητα και ασχολείται με διάφορα, βάζοντας στο στόχαστρο τη στρατιωτική δικτατορία της Βραζιλίας. Αφού φιλοτέχνησε μια σειρά από στίχους για λογαριασμό αντιστασιακών μουσικών της Βραζιλίας, σύντομα θα βρεθεί πίσω από τα κάγκελα της φυλακής για τον πολιτικό ακτιβισμό του. Ο Κοέλιο φυλακίστηκε τρεις φορές κατά τη διάρκεια της βραζιλιάνικης χούντας (1974) για απόπειρες υπονόμευσης της δικτατορίας και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια…
Η περιπλάνηση & ο Αλχημιστής
Αφού περιπλανήθηκε στα πέρατα του κόσμου και πέρασε από αρκετά επαγγέλματα, ήταν στην Ισπανία το 1986, σε ηλικία 36 ετών, όταν η ζωή του θα άλλαζε άρδην από ένα και μόνο γεγονός: αποφασίζει να κάνει το προσκύνημα στον δρόμο του Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα, το περίφημο τάμα των καθολικών. Η πνευματική αφύπνιση και η όλη θρησκευτική εμπειρία άφησαν βαθιά χνάρια στον ψυχισμό του, την ίδια ώρα που λειτούργησαν ως έμπνευση για τη συγγραφή του πρώτου του βιβλίου, του αυτοβιογραφικού χρονικού «Προσκυνήματος» (ελλ. τίτλος: «Το Ημερολόγιο ενός Μάγου»). Η θερμή υποδοχή που επιφύλαξε το κοινό στο πρώτο του πόνημα τον ώθησε να εγκαταλείψει τις λοιπές ασχολίες του και να αφιερωθεί ολόψυχα στη γραφή: ένας συγγραφέας είχε μόλις γεννηθεί. Την επόμενη χρονιά, το 1987, ο Κοέλιο ξαναχτύπησε εκδοτικά, αυτή τη φορά με τον «Αλχημιστή», τον οποίο έγραψε σε ένα ξέσπασμα δημιουργικότητας δύο εβδομάδων! Το αλληγορικό μυθιστόρημα μπλέκει αρμονικά τις θρησκευτικές καταβολές του Κοέλιο με τις μυστικιστικές αναζητήσεις του, αν και στη βραζιλιάνικη εκδοχή του πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Και έπρεπε να έρθει η γαλλική μετάφραση για να το εκτοξεύσει στη λίστα με τα μπεστ-σέλερ της Γαλλίας, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90, εγκαινιάζοντας έτσι ένα εκδοτικό φαινόμενο από τα λίγα: οι μεταφράσεις άρχισαν να πέφτουν βροχή και ο «Αλχημιστής» έγινε παγκόσμιο μπεστ-σέλερ. Το βιβλίο πούλησε περισσότερα από 65 εκατομμύρια αντίτυπα, μεταφράστηκε σε 80 γλώσσες και κυκλοφόρησε σε 168 χώρες, γινόμενο έτσι το πιο πολυμεταφρασμένο βιβλίο συγγραφέα εν ζωή! Πρόσφατα μάλιστα, το 2009, ο Κοέλιο μπήκε στα Ρεκόρ Γκίνες ως ο πιο πολυμεταφρασμένος συγγραφέας του κόσμου που βρίσκεται στη ζωή…Μετά τον «Αλχημιστή», ο Κοέλιο στρώθηκε στη δουλειά και σκάρωνε πια ένα καινούριο βιβλίο ανά δύο χρόνια, με σταθερό μάλιστα ρυθμό. Όσο για τον εκδοτικό προγραμματισμό του, ακολουθεί έναν ασυνήθιστο πνευματικό δρόμο: ο Κοέλιο επιτρέπει στον εαυτό του να ξεκινήσει τη διαδικασία συγγραφής του νέου του βιβλίου μόνο αφού βρει ένα λευκό φτερό τον Ιανουάριο «μονού» έτους! Ένα προμήνυμα της μοίρας δηλαδή που φαίνεται να δουλεύει καλά: τα 26 του βιβλία έχουν πουλήσει περισσότερα από 165 εκατομμύρια αντίτυπα σε τουλάχιστον 60 γλώσσες…
Αφού περιπλανήθηκε στα πέρατα του κόσμου και πέρασε από αρκετά επαγγέλματα, ήταν στην Ισπανία το 1986, σε ηλικία 36 ετών, όταν η ζωή του θα άλλαζε άρδην από ένα και μόνο γεγονός: αποφασίζει να κάνει το προσκύνημα στον δρόμο του Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα, το περίφημο τάμα των καθολικών. Η πνευματική αφύπνιση και η όλη θρησκευτική εμπειρία άφησαν βαθιά χνάρια στον ψυχισμό του, την ίδια ώρα που λειτούργησαν ως έμπνευση για τη συγγραφή του πρώτου του βιβλίου, του αυτοβιογραφικού χρονικού «Προσκυνήματος» (ελλ. τίτλος: «Το Ημερολόγιο ενός Μάγου»). Η θερμή υποδοχή που επιφύλαξε το κοινό στο πρώτο του πόνημα τον ώθησε να εγκαταλείψει τις λοιπές ασχολίες του και να αφιερωθεί ολόψυχα στη γραφή: ένας συγγραφέας είχε μόλις γεννηθεί. Την επόμενη χρονιά, το 1987, ο Κοέλιο ξαναχτύπησε εκδοτικά, αυτή τη φορά με τον «Αλχημιστή», τον οποίο έγραψε σε ένα ξέσπασμα δημιουργικότητας δύο εβδομάδων! Το αλληγορικό μυθιστόρημα μπλέκει αρμονικά τις θρησκευτικές καταβολές του Κοέλιο με τις μυστικιστικές αναζητήσεις του, αν και στη βραζιλιάνικη εκδοχή του πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Και έπρεπε να έρθει η γαλλική μετάφραση για να το εκτοξεύσει στη λίστα με τα μπεστ-σέλερ της Γαλλίας, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90, εγκαινιάζοντας έτσι ένα εκδοτικό φαινόμενο από τα λίγα: οι μεταφράσεις άρχισαν να πέφτουν βροχή και ο «Αλχημιστής» έγινε παγκόσμιο μπεστ-σέλερ. Το βιβλίο πούλησε περισσότερα από 65 εκατομμύρια αντίτυπα, μεταφράστηκε σε 80 γλώσσες και κυκλοφόρησε σε 168 χώρες, γινόμενο έτσι το πιο πολυμεταφρασμένο βιβλίο συγγραφέα εν ζωή! Πρόσφατα μάλιστα, το 2009, ο Κοέλιο μπήκε στα Ρεκόρ Γκίνες ως ο πιο πολυμεταφρασμένος συγγραφέας του κόσμου που βρίσκεται στη ζωή…Μετά τον «Αλχημιστή», ο Κοέλιο στρώθηκε στη δουλειά και σκάρωνε πια ένα καινούριο βιβλίο ανά δύο χρόνια, με σταθερό μάλιστα ρυθμό. Όσο για τον εκδοτικό προγραμματισμό του, ακολουθεί έναν ασυνήθιστο πνευματικό δρόμο: ο Κοέλιο επιτρέπει στον εαυτό του να ξεκινήσει τη διαδικασία συγγραφής του νέου του βιβλίου μόνο αφού βρει ένα λευκό φτερό τον Ιανουάριο «μονού» έτους! Ένα προμήνυμα της μοίρας δηλαδή που φαίνεται να δουλεύει καλά: τα 26 του βιβλία έχουν πουλήσει περισσότερα από 165 εκατομμύρια αντίτυπα σε τουλάχιστον 60 γλώσσες…
Προσωπική ζωή
Οι θαυμαστές και οι πιστοί αναγνώστες του Κοέλιο ισχυρίζονται ότι τα βιβλία του τους έχουν αλλάξει τη ζωή, λειτουργώντας ως έμπνευση για τον βίο τους, όπως η περιβόητη φράση του «Αλχημιστή» που μπήκε στα στόματα όλης της ανθρωπότητας: «Το σύμπαν συνωμοτεί για να μας βοηθήσει, όταν προσπαθούμε να ζήσουμε το προσωπικό μας όνειρο». Παρά την αξιοσημείωτη απήχηση των έργων του στο παγκόσμιο κοινό, η λογοτεχνική κριτική δεν είναι πάντα ευγενική μαζί του, αποκαλώντας συχνά τα βιβλία του αερολογίες που προωθούν μια αόριστη πνευματικότητα. Πώς απαντά ο Κοέλιο στις σφοδρές επικρίσεις για τη λογοτεχνική και συμβουλευτική αξία των βιβλίων του; «Όταν γράφω ένα βιβλίο, γράφω ένα βιβλίο για μένα. Η αντίδραση έχει να κάνει με τον αναγνώστη», ισχυρίζεται για να σημειώσει με νόημα: «Δεν είναι δική μου δουλειά αν αρέσει ή δεν αρέσει στους αναγνώστες». Στην προσωπική του ζωή, είναι από το 1979 παντρεμένος με την καλλιτέχνιδα Christina Oiticica. Πλέον ο Κοέλιο μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου παραμένει 6 μήνες τον χρόνο, και το υπόλοιπο το περνά στην αγροικία του στα Πυρηναία της Γαλλίας. Από το 1996 έχει ιδρύσει το φιλανθρωπικό σωματείο Paulo Coelho Institute, που παρέχει ανακούφιση σε μη προνομιούχα παιδιά και ηλικιωμένους. Το 2002 εξελέγη μέλος της βραζιλιάνικης Ακαδημίας Γραμμάτων και από το 2007 λειτουργεί ως «Αγγελιοφόρος της Ειρήνης» για λογαριασμό του ΟΗΕ. Και βέβαια συνεχίζει να γράφει πυρετωδώς, προσπαθώντας να μιμηθεί την ασύλληπτη επιτυχία του «Αλχημιστή». Στα γνωστότερα έργα του συγκαταλέγονται τα «Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει», «Το Πέμπτο Βουνό», «Στις όχθες του Ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα», «το Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός», «Το χειρόγραφο της Άκρα», «Άλεφ» κ.ά. Όσο για τη συγγραφική του παραγωγή, ο ίδιος παρατηρεί: «Ο Μπόρχες είπε ότι υπάρχουν μόνο τέσσερις ιστορίες που μπορείς να διηγηθείς: μια ερωτική ιστορία μεταξύ δύο ανθρώπων, μια ερωτική ιστορία μεταξύ τριών ανθρώπων, την πάλη για εξουσία και το ταξίδι. Όλοι εμείς οι συγγραφείς ξαναγράφουμε τις ίδιες ιστορίες στο διηνεκές»…
Οι θαυμαστές και οι πιστοί αναγνώστες του Κοέλιο ισχυρίζονται ότι τα βιβλία του τους έχουν αλλάξει τη ζωή, λειτουργώντας ως έμπνευση για τον βίο τους, όπως η περιβόητη φράση του «Αλχημιστή» που μπήκε στα στόματα όλης της ανθρωπότητας: «Το σύμπαν συνωμοτεί για να μας βοηθήσει, όταν προσπαθούμε να ζήσουμε το προσωπικό μας όνειρο». Παρά την αξιοσημείωτη απήχηση των έργων του στο παγκόσμιο κοινό, η λογοτεχνική κριτική δεν είναι πάντα ευγενική μαζί του, αποκαλώντας συχνά τα βιβλία του αερολογίες που προωθούν μια αόριστη πνευματικότητα. Πώς απαντά ο Κοέλιο στις σφοδρές επικρίσεις για τη λογοτεχνική και συμβουλευτική αξία των βιβλίων του; «Όταν γράφω ένα βιβλίο, γράφω ένα βιβλίο για μένα. Η αντίδραση έχει να κάνει με τον αναγνώστη», ισχυρίζεται για να σημειώσει με νόημα: «Δεν είναι δική μου δουλειά αν αρέσει ή δεν αρέσει στους αναγνώστες». Στην προσωπική του ζωή, είναι από το 1979 παντρεμένος με την καλλιτέχνιδα Christina Oiticica. Πλέον ο Κοέλιο μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου παραμένει 6 μήνες τον χρόνο, και το υπόλοιπο το περνά στην αγροικία του στα Πυρηναία της Γαλλίας. Από το 1996 έχει ιδρύσει το φιλανθρωπικό σωματείο Paulo Coelho Institute, που παρέχει ανακούφιση σε μη προνομιούχα παιδιά και ηλικιωμένους. Το 2002 εξελέγη μέλος της βραζιλιάνικης Ακαδημίας Γραμμάτων και από το 2007 λειτουργεί ως «Αγγελιοφόρος της Ειρήνης» για λογαριασμό του ΟΗΕ. Και βέβαια συνεχίζει να γράφει πυρετωδώς, προσπαθώντας να μιμηθεί την ασύλληπτη επιτυχία του «Αλχημιστή». Στα γνωστότερα έργα του συγκαταλέγονται τα «Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει», «Το Πέμπτο Βουνό», «Στις όχθες του Ποταμού Πιέδρα κάθισα και έκλαψα», «το Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός», «Το χειρόγραφο της Άκρα», «Άλεφ» κ.ά. Όσο για τη συγγραφική του παραγωγή, ο ίδιος παρατηρεί: «Ο Μπόρχες είπε ότι υπάρχουν μόνο τέσσερις ιστορίες που μπορείς να διηγηθείς: μια ερωτική ιστορία μεταξύ δύο ανθρώπων, μια ερωτική ιστορία μεταξύ τριών ανθρώπων, την πάλη για εξουσία και το ταξίδι. Όλοι εμείς οι συγγραφείς ξαναγράφουμε τις ίδιες ιστορίες στο διηνεκές»…
Ας δούμε 30 από τα πιο διάσημα λόγια του.
1. Όταν θελήσεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν όλο θα συνωμοτήσει για να γίνει η επιθυμία σου πραγματικότητα .
2. Η ζωή είναι πάντα σε αναμονή της κατάλληλης στιγμής για τη δράση .
3. Τα πάντα στον κόσμο δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαφορετικές εκδηλώσεις του ίδιου πράγματος .
4. Μερικές φορές χρειάζεται να γυρίσετε όλο τον κόσμο για να καταλάβετε ότι ο θησαυρός είναι θαμμένος στο δικό σας σπίτι.
5. Ορισμένες φορές η ζωή χωρίζει δύο άτομα για να τους δείξει πόσο σημαντικοί είναι ο ένας για τον άλλον.
6. Το να περιμένεις είναι το πιο δύσκολο.
7. Αν είσαι σε θέση να δεις την ομορφιά , αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή φέρεις την ομορφιά μέσα σου. Ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης στον οποίο ο καθένας βλέπει το είδωλό του.
8. Οι άνθρωποι λένε πίσω από την πλάτη σου ό,τι να ΄ναι και μπροστά στα μάτια σου ό,τι βολεύει.
9. Ό,τι συνέβη μια φορά μπορεί και να μη συμβεί ποτέ ξανά. Αυτό που έχει γίνει 2 φορές, θα γίνει και 3η.
10 . Αν η αγάπη μεταμορφώνει ένα άτομο με γοργό ρυθμό , η απελπισία το κάνει ακόμα πιο γρήγορα .
11. Εκεί που μας περιμένουν, πάντα ερχόμαστε πάνω στην ώρα .
12. Αν κάνω εκείνα τα πράγματα,που οι άνθρωποι περιμένουν από μένα , θα εγκλωβιστώ σε κατάσταση σκλαβιάς .13. Τις πιο σημαντικές λέξεις στη ζωή μας τις προφέρουμε με τη σιωπή.
14. Το να χαθείς αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να βρεις κάτι ενδιαφέρον .
15. Το πιο σκοτεινό χρονικό όριο είναι ακριβώς πριν την αυγή.
16. Αν είναι ο άνθρωπός σου , τότε είναι δικός σου , αν όμως τον τραβάει και κάπου αλλού , τότε τίποτα δεν θα τον κρατήσει και δεν αξίζει ούτε τα νεύρα ούτε την προσοχή .
17. Φτάνοντας στο τέλος , οι άνθρωποι γελούν με τους φόβους που τους βασάνιζαν στην αρχή
18. Η ζωή είναι μερικές φορές απίστευτα φειδωλή – για ημέρες ολόκληρες , εβδομάδες , μήνες , χρόνια , ο άνθρωπος μπορεί να μη λαμβάνει ούτε ένα νέο ερέθισμα . Και μετά όταν μισοανοίξει την πόρτα , πέφτει επάνω του ολόκληρη χιονοστιβάδα .
19. Οι άγγελοί μας είναι πάντα μαζί μας και συχνά χρησιμοποιούν τα χείλη κάποιου άλλου για να μας πουν κάτι .
20. Το να αισθάνεται κανείς δυστυχισμένος συνεχώς είναι μια ανεπίτρεπτη πολυτέλεια .
21. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν για να περάσουν τη ζωή τους μόνοι , αυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε καλό , είναι απλώς ζωή .
22. Μερικές φορές πρέπει να τρέξεις για να δεις ποιος θα σε ακολουθήσει . Άλλες φορές πρέπει να ρίξεις λίγο τους τόνους , για να δεις ποιος θα σε ακούσει πραγματικά . Κάποιες φορές πάλι ίσως χρειαστεί να κάνεις ένα βήμα πίσω για να δεις ποιος είναι ακόμα στο πλευρό σου . Ορισμένες φορές οφείλεις να παίρνεις λάθος αποφάσεις , για να δεις ποιος είναι μαζί σου , όταν τα πάντα καταρρέουν.
23. Ποτέ δεν κάνει να εγκαταλείπουμε το όνειρο μας ! Τα όνειρα τρέφουν την ψυχή μας όπως ακριβώς η τροφή τρέφει το σώμα μας . Όσες φορές κι αν χρειαστεί να γευτούμε πίκρες στη ζωή μας και να βλέπουμε τις ελπίδες μας να ναυαγούν, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε παρ’ όλα αυτά να ονειρευόμαστε.
24 . Αυτό που ψάχνεις εσύ, σε ψάχνει επίσης.
25 . Μόλις βρήκα όλες τις απαντήσεις αμέσως άλλαξαν όλες οι ερωτήσεις.
26. Ο άνθρωπος κάνει πάντα το αντίθετο. Βιάζεται να μεγαλώσει και στη συνέχεια ανατρέχει στο παρελθόν της παιδικής του ηλικίας. Θυσιάζει την υγεία του χάριν των χρημάτων και στη συνέχεια σπαταλάει τα χρήματα για να βελτιώσει την υγεία του. Προβληματίζεται σχετικά με το μέλλον με τέτοια ανυπομονησία ώστε να αγνοεί το παρόν κι εξαιτίας αυτού δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον. Ζει με τέτοιο τρόπο λες και δε θα πεθάνει ποτέ και πεθαίνει σαν να μην έχει ζήσει ποτέ.
27. Μερικές φορές πρέπει να πεθάνεις προκειμένου να αρχίσεις να ζεις
28. Οι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν τα πάντα και την ίδια στιγμή θέλουν τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν
29. Πάντα να λες αυτό που νιώθεις και να κάνεις ό, τι σκέφτεσαι ! Η σιωπή καταστρέφει ζωές
30. Στο τέλος όλα πάνε καλά . Αν δεν πάνε καλά , σημαίνει ότι δεν είναι το τέλος
1. Όταν θελήσεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν όλο θα συνωμοτήσει για να γίνει η επιθυμία σου πραγματικότητα .
2. Η ζωή είναι πάντα σε αναμονή της κατάλληλης στιγμής για τη δράση .
3. Τα πάντα στον κόσμο δεν είναι τίποτα άλλο παρά διαφορετικές εκδηλώσεις του ίδιου πράγματος .
4. Μερικές φορές χρειάζεται να γυρίσετε όλο τον κόσμο για να καταλάβετε ότι ο θησαυρός είναι θαμμένος στο δικό σας σπίτι.
5. Ορισμένες φορές η ζωή χωρίζει δύο άτομα για να τους δείξει πόσο σημαντικοί είναι ο ένας για τον άλλον.
6. Το να περιμένεις είναι το πιο δύσκολο.
7. Αν είσαι σε θέση να δεις την ομορφιά , αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή φέρεις την ομορφιά μέσα σου. Ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης στον οποίο ο καθένας βλέπει το είδωλό του.
8. Οι άνθρωποι λένε πίσω από την πλάτη σου ό,τι να ΄ναι και μπροστά στα μάτια σου ό,τι βολεύει.
9. Ό,τι συνέβη μια φορά μπορεί και να μη συμβεί ποτέ ξανά. Αυτό που έχει γίνει 2 φορές, θα γίνει και 3η.
10 . Αν η αγάπη μεταμορφώνει ένα άτομο με γοργό ρυθμό , η απελπισία το κάνει ακόμα πιο γρήγορα .
11. Εκεί που μας περιμένουν, πάντα ερχόμαστε πάνω στην ώρα .
12. Αν κάνω εκείνα τα πράγματα,που οι άνθρωποι περιμένουν από μένα , θα εγκλωβιστώ σε κατάσταση σκλαβιάς .13. Τις πιο σημαντικές λέξεις στη ζωή μας τις προφέρουμε με τη σιωπή.
14. Το να χαθείς αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να βρεις κάτι ενδιαφέρον .
15. Το πιο σκοτεινό χρονικό όριο είναι ακριβώς πριν την αυγή.
16. Αν είναι ο άνθρωπός σου , τότε είναι δικός σου , αν όμως τον τραβάει και κάπου αλλού , τότε τίποτα δεν θα τον κρατήσει και δεν αξίζει ούτε τα νεύρα ούτε την προσοχή .
17. Φτάνοντας στο τέλος , οι άνθρωποι γελούν με τους φόβους που τους βασάνιζαν στην αρχή
18. Η ζωή είναι μερικές φορές απίστευτα φειδωλή – για ημέρες ολόκληρες , εβδομάδες , μήνες , χρόνια , ο άνθρωπος μπορεί να μη λαμβάνει ούτε ένα νέο ερέθισμα . Και μετά όταν μισοανοίξει την πόρτα , πέφτει επάνω του ολόκληρη χιονοστιβάδα .
19. Οι άγγελοί μας είναι πάντα μαζί μας και συχνά χρησιμοποιούν τα χείλη κάποιου άλλου για να μας πουν κάτι .
20. Το να αισθάνεται κανείς δυστυχισμένος συνεχώς είναι μια ανεπίτρεπτη πολυτέλεια .
21. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν για να περάσουν τη ζωή τους μόνοι , αυτό δεν είναι ούτε κακό ούτε καλό , είναι απλώς ζωή .
22. Μερικές φορές πρέπει να τρέξεις για να δεις ποιος θα σε ακολουθήσει . Άλλες φορές πρέπει να ρίξεις λίγο τους τόνους , για να δεις ποιος θα σε ακούσει πραγματικά . Κάποιες φορές πάλι ίσως χρειαστεί να κάνεις ένα βήμα πίσω για να δεις ποιος είναι ακόμα στο πλευρό σου . Ορισμένες φορές οφείλεις να παίρνεις λάθος αποφάσεις , για να δεις ποιος είναι μαζί σου , όταν τα πάντα καταρρέουν.
23. Ποτέ δεν κάνει να εγκαταλείπουμε το όνειρο μας ! Τα όνειρα τρέφουν την ψυχή μας όπως ακριβώς η τροφή τρέφει το σώμα μας . Όσες φορές κι αν χρειαστεί να γευτούμε πίκρες στη ζωή μας και να βλέπουμε τις ελπίδες μας να ναυαγούν, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε παρ’ όλα αυτά να ονειρευόμαστε.
24 . Αυτό που ψάχνεις εσύ, σε ψάχνει επίσης.
25 . Μόλις βρήκα όλες τις απαντήσεις αμέσως άλλαξαν όλες οι ερωτήσεις.
26. Ο άνθρωπος κάνει πάντα το αντίθετο. Βιάζεται να μεγαλώσει και στη συνέχεια ανατρέχει στο παρελθόν της παιδικής του ηλικίας. Θυσιάζει την υγεία του χάριν των χρημάτων και στη συνέχεια σπαταλάει τα χρήματα για να βελτιώσει την υγεία του. Προβληματίζεται σχετικά με το μέλλον με τέτοια ανυπομονησία ώστε να αγνοεί το παρόν κι εξαιτίας αυτού δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον. Ζει με τέτοιο τρόπο λες και δε θα πεθάνει ποτέ και πεθαίνει σαν να μην έχει ζήσει ποτέ.
27. Μερικές φορές πρέπει να πεθάνεις προκειμένου να αρχίσεις να ζεις
28. Οι άνθρωποι θέλουν να αλλάξουν τα πάντα και την ίδια στιγμή θέλουν τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν
29. Πάντα να λες αυτό που νιώθεις και να κάνεις ό, τι σκέφτεσαι ! Η σιωπή καταστρέφει ζωές
30. Στο τέλος όλα πάνε καλά . Αν δεν πάνε καλά , σημαίνει ότι δεν είναι το τέλος