Για άλλους μια μουσική ιδιοφυΐα, η ένας μεγάλος ακτιβιστής, για άλλους κυνικός ιδεαλιστής, για άλλους φιλόσοφος. Για όλους: θρύλος. Ένας άνθρωπος με φωνή που έχει κάτι να πει σε όλους μας. Δεν είναι για να τυπώνεται σε μπλουζάκια ούτε για να γράφουμε “Keep calm and love John Lennon”. Είναι για να ακούσουμε αυτό που έχει να μας πει- με μουσική υπόκρουση ή και χωρίς.
Ο Τζον Ουίνστον Λένον (John Lennon) γεννήθηκε στο Λίβερπουλ στις 9 Οκτωβρίου 1940, κατά τη διάρκεια ενός βομβαρδισμού της πόλης από τη «Λουφτβάφε». Ο πατέρας του Άλφρεντ ήταν ναυτικός και η μητέρα του Τζούλια χορεύτρια σε τοπικά κλαμπ. Το όνομα Τζον του δόθηκε προς τιμήν του παππού του και το Ουίνστον προς τιμήν του βρετανού πρωθυπουργού Γουίνστον Τσόρτσιλ. Μετά τον χωρισμό των γονιών του, ο νεαρός Τζον μεγάλωσε στο σπίτι της αυστηρής θείας του Μίμι και του άνδρα της Τζορτζ, που τον αγαπούσαν σαν δικό της παιδί. Μολονότι δεν ζούσε με τη μητέρα του, τη λάτρευε. Άλλωστε, ήταν εκείνη που του χάρισε την πρώτη του κιθάρα το 1957, ενθαρρύνοντάς τον να ασχοληθεί με τη μουσική. Ο θάνατός της σε τροχαίο το 1958 δεν ξεπεράστηκε ποτέ από τον Τζον και ήταν η αιτία που σφυρηλάτησε τη δυνατή του φιλία με έναν άλλο νεαρό, τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ, που είχε χάσει τη μητέρα του από την επάρατο νόσο. Ο Τζον αγαπούσε το γράψιμο και τη ζωγραφική, με το σχολείο να τον αφήνει μάλλον αδιάφορο. Φοίτησε στο κολέγιο Καλών Τεχνών του Λίβερπουλ, αλλά δεν υπήρξε ποτέ συνεπής σπουδαστής. Εκεί, όμως, γνώρισε την πρώτη του γυναίκα, τη Σίνθια Πάουελ, η οποία του χάρισε ένα παιδί, τον Τζούλιαν (1963). Ο Τζον ζούσε για τη μουσική και τον Μάρτιο του 1957 ίδρυσε την πρώτη του μπάντα, τους Quarrymen, που πήρε το όνομά της από το σχολείο, όπου φοιτούσε. Έπαιζαν σκιφλ, ένα είδος φολκ μουσικής με τζαζ και μπλουζ επιρροές.
Στις 6 Ιουλίου 1957 γνωρίζει τον Πολ ΜαΚάρτνεϊ, ο οποίος σύντομα γίνεται μέλος του συγκροτήματος, αφού ο πατέρας του διαθέτει το υπόγειο του σπιτιού για τις πρόβες των Quarrymen. Την εποχή αυτή ο Λένον γράφει και το πρώτο του τραγούδι «Hello Little Girl», που έγινε αργότερα επιτυχία με τους The Fourmost. Στο συγκρότημα καταφθάνει με συστάσεις του ΜακΚάρτνεϊ ο νεαρός κιθαρίστας Τζορτζ Χάρισον, που δίνει έναν πιο ροκ χαρακτήρα. Οι Quarrymen μετονομάζονται σε «Johnny and the Moondogs», με τον Λένον να έχει τον πρώτο λόγο, αλλά να μην είναι ικανοποιημένος από τον ήχο τους. Το καλοκαίρι του 1958 ηχογραφούν ένα δίσκο 45 στροφών, που περιέχει δύο τραγούδια, τη σύνθεση των Λένον / ΜακΚάρντεϊ «In Spite of Αll the Danger» και τη διασκευή του κομματιού του Μπαντ Χόλι «That' ll Be the Day». Στα μέσα του 1959, η μπάντα του Λένον αλλάζει το όνομά της σε Beatles και αρχίζει εμφανίσεις στο Αμβούργο και στο κλαμπ του Λίβερπουλ, Cavern. Ήταν εκεί που τους ανακάλυψε ο Μπράιαν Έπσταϊν, ο πρώτος τους μάνατζερ, και στις 5 Οκτωβρίου 1962 κυκλοφορούν το παρθενικό τους σινγκλ «Love me Do». Η επιτυχία είναι μεγάλη. Οι Beatles εκτοξεύονται στην κορυφή και εν μια νυκτί μετατρέπονται σε ζωντανό θρύλο. Στα τραγούδια τους συνδυάζουν τη ρεαλιστική προσέγγιση και την εσωτερικότητα του Λένον, με την αισιόδοξη ματιά και το μελωδικό χάρισμα του ΜακΚάρτνεϊ. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Οι Μπιτλς ανάγουν το τρίλεπτο ποπ τραγούδι σε μορφή τέχνης.
Μετά τον θάνατο του Επστάιν αρχίζουν να εμφανίζονται οι πρώτες σκιές στους Μπιτλς. Ο Μακάρτνεϊ επιζητεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, κάτι που δεν αρέσει στον Λένον, η ερωμένη του οποίου Γιόκο Όνο, αναμιγνύεται όλο και πιο πολύ στις υποθέσεις τους, προκαλώντας την αγανάκτηση των υπολοίπων. Έτσι είναι αναπόφευκτη η διάλυση του συγκροτήματος το 1970. Από την εποχή των Μπιτλς, ο Τζον Λένον είχε ξεκινήσει την προσωπική του μουσική διαδρομή. Με τη συμμετοχή της Γιόκο Όνο ηχογράφησε τρεις δίσκους με πειραματική μουσική κι ένα live στο Τορόντο με τη νεοσύστατη μπάντα των Plastic Ono Band. Μετά τη διάλυση των Beatles και μέχρι τη δολοφονία του το 1981 κυκλοφόρησε μια σειρά άλμπουμ, που δεν έφθαναν στο δημιουργικό ύψος της μουσικής των «Σκαθαριών», αλλά παρουσίαζαν μεγάλο ενδιαφέρον και είχαν απήχηση στο μουσικόφιλο κοινό. Κορυφαία στιγμή υπήρξε αναμφισβήτητα το άλμπουμ Imagine (1971) και το ομώνυμο τραγούδι, που έγινε ο ύμνος του αντιπολεμικού κινήματος. Στις 31 Αυγούστου 1971 ο Λένον μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και δεν θα επιστρέψει ποτέ στην Αγγλία. Σύντομα θα αντιμετωπίσει προβλήματα με το αμερικανικό κράτος, καθώς ο πρόεδρος Νίξον ψάχνει τρόπο να τον απελάσει. Δεν του συγχωρεί ότι είναι ένα από τα ηγετικά στελέχη του αντιπολεμικού κινήματος, που μάχεται τη συμμετοχή των Αμερικανών στο Βιετνάμ. Με ευφάνταστους τρόπους και εκμεταλλευόμενος τα ΜΜΕ (Bed-In), προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη στην υπόθεση της παγκόσμιας ειρήνης. Ο Λένον βρίσκεται στο στόχαστρο και των πανίσχυρων εκκλησιαστικών οργανώσεων, που δεν ξεχνούν τη δήλωση του 1966, ότι «οι Μπιτλς είναι ανώτεροι από τον Θεό».
Το 1973 χωρίζει από τη Γιόκο και τα φτιάχνει για δύο χρόνια με την κινέζα γραμματέα του Μέι Παγκ. Τον Νοέμβριο του 1974 θα εμφανιστεί για τελευταία φορά επί σκηνής, συμμετέχοντας σε μια συναυλία του Έλτον Τζον στη Νέα Υόρκη. Το 1975 επανασυνδέεται με τη Γιόκο Όνο και στις 20 Μαρτίου παντρεύονται στο Γιβραλτάρ. Στις 9 Οκτωβρίου θα γεννηθεί ο γιος τους Σον. Ο Τζον εγκαταλείπει τη μουσική για να αφιερωθεί στη φροντίδα του νεογέννητου παιδιού του. Πέντε χρόνια αργότερα θα επιστρέψει δυναμικά στη μουσική, με το διπλό άλμπουμ «Double Fantasy», που θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα της σύντομης, αλλά σπουδαίας καριέρας του. Στις 8 Δεκεμβρίου 1980 το νήμα της ζωής του κόπηκε από τις σφαίρες ενός θαυμαστή του, του Μαρκ Τσάπμαν, στον οποίον νωρίτερα είχε υπογράψει ένα αυτόγραφο πάνω στο νέο του άλμπουμ. Ο ίδιος, με το μακάριο χιούμορ που τον διέκρινε, μας είχε προϊδεάσει για το τέλος του: «Να δείτε που θα πάω είτε από αεροπορικό ατύχημα, είτε από σφαίρα κάποιου τρελού θαυμαστή μου» είχε πει σε μια του συνέντευξη πριν από χρόνια.
Η δολοφονία ενός θρύλου
Ήταν 11 η ώρα το βράδυ όταν ο Λένον επέστρεφε στο σπίτι του έχοντας στο πλευρό του τη σύζυγό του Γιόκο Όνο, έπειτα από την ηχογράφηση των τραγουδιών Walking on Thin Ice και It Happened για τον επόμενο δίσκο του. Έξω από το σπίτι του, ένα διαμέρισμα του κτιρίου Ντακότα σε δυτική συνοικία του Μανχάταν και απέναντι από το Σέντραλ Πάρκ, η μοίρα του επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη. Εκεί, τον περίμενε ο Μαρκ Τσάπμαν, που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που δολοφόνησε τον θρυλικό Τζον Λένον κι έκανε το αίμα των απανταχού φαν να παγώσει. Ο Τσάπμαν τον πυροβόλησε πολλές φορές στην πλάτη (υπήρξαν μαρτυρίες που έκαναν λόγο για έξι πυροβολισμούς), τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Ο Λένον μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στο νοσοκομείο Ρούσβελτ, όπου λίγα λεπτά αργότερα επιβεβαιώθηκε ο θάνατός του. Σύμφωνα με την αυτοψία, οι σφαίρες προκάλεσαν εσωτερική αιμορραγία, αλλά μία ήταν η θανάσιμη που διαπέρασε την αορτή του. Πολλά τα σενάρια για το θάνατο του θρυλικού μέλους των Beatles. Αρκετοί μιλούν για προσχεδιασμένο έγκλημα, ενώ άλλοι κάνουν λόγο για ψυχωτικό θαυμαστή. Ο Μαρκ Τσάπμαν, που νωρίτερα την ημέρα της δολοφονίας είχε αποσπάσει αυτόγραφο από τον τραγουδιστή, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Σε ψυχιάτρους του δικαστηρίου διηγήθηκε πως «κακά πνεύματα» τον παρότρυναν να δολοφονήσει τον Λένον ενώ το 2004 ομολόγησε επίσης πως ένας από τους λόγους που τον ώθησαν στην εγκληματική του ενέργεια ήταν η επιθυμία του να προβληθεί, αισθανόμενος πως μέχρι τότε ήταν ασήμαντος.
Ήταν 11 η ώρα το βράδυ όταν ο Λένον επέστρεφε στο σπίτι του έχοντας στο πλευρό του τη σύζυγό του Γιόκο Όνο, έπειτα από την ηχογράφηση των τραγουδιών Walking on Thin Ice και It Happened για τον επόμενο δίσκο του. Έξω από το σπίτι του, ένα διαμέρισμα του κτιρίου Ντακότα σε δυτική συνοικία του Μανχάταν και απέναντι από το Σέντραλ Πάρκ, η μοίρα του επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη. Εκεί, τον περίμενε ο Μαρκ Τσάπμαν, που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που δολοφόνησε τον θρυλικό Τζον Λένον κι έκανε το αίμα των απανταχού φαν να παγώσει. Ο Τσάπμαν τον πυροβόλησε πολλές φορές στην πλάτη (υπήρξαν μαρτυρίες που έκαναν λόγο για έξι πυροβολισμούς), τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Ο Λένον μεταφέρθηκε αιμόφυρτος στο νοσοκομείο Ρούσβελτ, όπου λίγα λεπτά αργότερα επιβεβαιώθηκε ο θάνατός του. Σύμφωνα με την αυτοψία, οι σφαίρες προκάλεσαν εσωτερική αιμορραγία, αλλά μία ήταν η θανάσιμη που διαπέρασε την αορτή του. Πολλά τα σενάρια για το θάνατο του θρυλικού μέλους των Beatles. Αρκετοί μιλούν για προσχεδιασμένο έγκλημα, ενώ άλλοι κάνουν λόγο για ψυχωτικό θαυμαστή. Ο Μαρκ Τσάπμαν, που νωρίτερα την ημέρα της δολοφονίας είχε αποσπάσει αυτόγραφο από τον τραγουδιστή, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Σε ψυχιάτρους του δικαστηρίου διηγήθηκε πως «κακά πνεύματα» τον παρότρυναν να δολοφονήσει τον Λένον ενώ το 2004 ομολόγησε επίσης πως ένας από τους λόγους που τον ώθησαν στην εγκληματική του ενέργεια ήταν η επιθυμία του να προβληθεί, αισθανόμενος πως μέχρι τότε ήταν ασήμαντος.
Imagine; «μα για όνομα του θεού είναι απλά ένα τραγούδι».
Ο Λένον ήταν ιδιοκτήτης μεγάλης ακίνητης περιουσίας, είχε στη συλλογή του αρχαίους αιγυπτιακούς παπύρους, και έναν αυθεντικό πίνακα του Ρενουάρ. Την ίδια περίοδο αυτός και η σύντροφός του περιστοιχίζονταν από συμβούλους, υπηρέτες, μασέρ, πνευματιστές, βελονιστές και άλλους ανθρώπους με παράξενα επαγγέλματα. Μάλιστα είχαν προσλάβει και έναν υπάλληλο του οποίου η αποκλειστική δουλειά ήταν να γυαλίζει τα πόμολα από τις πόρτες του πολυτελούς διαμερίσματος. Όσοι επισκέπτονταν στο διαμέρισμά τους στο Μανχάταν σοκαρίζονταν από τη χλιδή, ενώ μια φορά ο Έλτον Τζον που επισκέφτηκε το ζεύγος εντυπωσιάστηκε από το ειδικό διαμορφωμένο δωμάτιο - ψυγείο που είχε η Γιόκο Όνο στο διαμέρισμα προκειμένου να διατηρεί τις γούνες της. Το 1980 ο Έλτον Τζον έστειλε στον Τζον Λένον, με αφορμή τα γενέθλια του τελευταίου, ένα στίχακι που έλεγε 'Imagine six apartments / It isn't hard to do / One is full of fur coats / The other's full of shoes.' (Φαντάσου έξι διαμερίσματα/ δεν είναι δύσκολο να το κάνεις/Το ένα είναι γεμάτο γούνες/ Το άλλο γεμάτο παπούτσια. Ένας άλλος φίλος του Λένον, πρώην σύμβουλος των Beatles, o Neil Aspinall, άκουσε τον Τζον Λένον να παραπονιέται για το κόστος διαχείρισης της μυθικής του παρουσίας του και του είπε, «φαντάσου καμία ιδιοκτησία» κάνοντας αναφορά στο στίχο που είχε γράψει ο Λένον (Imagine no possessions) για να λάβει την απάντηση «μα για όνομα του θεού είναι απλά ένα τραγούδι». Χρόνια αργότερα σε μια συνέντευξη η Γιόκο Όνο κλήθηκε να απαντήσει για το πόσο υποκριτικό ήταν όλο αυτό με το Imagine. Καθόλου, απάντησε. «Το τραγούδι ήταν σε ένα άλλο επίπεδο, πιο συμβολικό» είπε.
Ο Λένον ήταν ιδιοκτήτης μεγάλης ακίνητης περιουσίας, είχε στη συλλογή του αρχαίους αιγυπτιακούς παπύρους, και έναν αυθεντικό πίνακα του Ρενουάρ. Την ίδια περίοδο αυτός και η σύντροφός του περιστοιχίζονταν από συμβούλους, υπηρέτες, μασέρ, πνευματιστές, βελονιστές και άλλους ανθρώπους με παράξενα επαγγέλματα. Μάλιστα είχαν προσλάβει και έναν υπάλληλο του οποίου η αποκλειστική δουλειά ήταν να γυαλίζει τα πόμολα από τις πόρτες του πολυτελούς διαμερίσματος. Όσοι επισκέπτονταν στο διαμέρισμά τους στο Μανχάταν σοκαρίζονταν από τη χλιδή, ενώ μια φορά ο Έλτον Τζον που επισκέφτηκε το ζεύγος εντυπωσιάστηκε από το ειδικό διαμορφωμένο δωμάτιο - ψυγείο που είχε η Γιόκο Όνο στο διαμέρισμα προκειμένου να διατηρεί τις γούνες της. Το 1980 ο Έλτον Τζον έστειλε στον Τζον Λένον, με αφορμή τα γενέθλια του τελευταίου, ένα στίχακι που έλεγε 'Imagine six apartments / It isn't hard to do / One is full of fur coats / The other's full of shoes.' (Φαντάσου έξι διαμερίσματα/ δεν είναι δύσκολο να το κάνεις/Το ένα είναι γεμάτο γούνες/ Το άλλο γεμάτο παπούτσια. Ένας άλλος φίλος του Λένον, πρώην σύμβουλος των Beatles, o Neil Aspinall, άκουσε τον Τζον Λένον να παραπονιέται για το κόστος διαχείρισης της μυθικής του παρουσίας του και του είπε, «φαντάσου καμία ιδιοκτησία» κάνοντας αναφορά στο στίχο που είχε γράψει ο Λένον (Imagine no possessions) για να λάβει την απάντηση «μα για όνομα του θεού είναι απλά ένα τραγούδι». Χρόνια αργότερα σε μια συνέντευξη η Γιόκο Όνο κλήθηκε να απαντήσει για το πόσο υποκριτικό ήταν όλο αυτό με το Imagine. Καθόλου, απάντησε. «Το τραγούδι ήταν σε ένα άλλο επίπεδο, πιο συμβολικό» είπε.
Τζον Λένον/Γιόκο Όνο: Η τελευταία συνέντευξη
Τι λες όμως για τους ανθρώπους της γενιάς σου, εκείνους που νιώθουν ότι κάποιο είδος μουσικής -και κάποιο πνεύμα- πέθανε όταν οι Μπητλς διαλυθήκανε;
Λένον: Αν δεν καταλάβανε τους Μπητλς και τη δεκαετία του ’60 τότε, τι μπορούμε, γαμώτο, να κάνουμε γι’ αυτούς τώρα; Πρέπει άραγε να μοιράσουμε το ψάρι και τα ψωμιά ξανά στα πλήθη; Πρέπει να ξανασταυρωθούμε; Πρέπει να ξαναπερπατήσουμε πάνω στα νερά πάλι, γιατί ένα μάτσο βλάκες δεν το ’δανε την πρώτη φορά, ή γιατί δεν το πιστέψανε όταν το ’δανε; Ξέρεις τι ζητάνε; «Κατεβείτε απ’ το σταυρό. Δεν το ’πιασα, δεν κατάλαβα το πρώτο μέρος. Δεν μπορείτε να το ξανακάνετε;». Όχι, παιδιά, αποκλείεται. Δε γίνεται να ξαναγυρίσεις σπίτι σου. Το σπίτι σου δεν υπάρχει.
Βρίσκεις ότι ο θόρυβος απ’ τη γενική απαίτηση να ξαναενωθούν οι Μπητλς έχει εξασθενήσει πια;
Λένον: Είχε λίγο Μπητλς στο ράδιο τις άλλες κι άκουσα το Green Onion -όχι, Glass Onion, ούτε καν τα ξέρω πια τα δικά μου τραγούδια! Κάθισα και τ’ άκουσα γιατί ήταν μια σπάνια ηχογράφηση.
Ήταν η ηχογράφηση που συνέβαλε στο σάλο που δημιουργήθηκε, ότι «ο Paul McCartney είναι νεκρός», εξαιτίας του στίχου «Ο θαλάσσιος ελέφαντας είν’ ο Πωλ» [«The walrus is Paul»]
Λένον: Όντως. Εκείνος ο στίχος, ξέρεις, έν’ αστειάκι ήτανε. Εκείνος ο στίχος μπήκε εν μέρει γιατί είχα ενοχές που ’μουνα με τη Γιόκο, κι ήξερα πως ήμουνα τελικά πια μόνος μου. Με κάποια διάθεση αντιλογίας, ήταν σα να ’λεγα στον Πωλ: «Ορίστε, πάρε αυτά τα ψίχουλα, αυτή την ψευδαίσθηση, αυτή την πινελιά -αφού εγώ σας παρατάω». Τελοσπάντων, είν’ ένα τραγούδι που δεν το παίζουνε συνήθως. Όταν κανένας ραδιοφωνικός σταθμός έχει Σαββατοκύριακο αφιερωμένο στους Μπητλς, παίζουνε συνήθως τα ίδια δέκα τραγούδια -A Hard Day’s Night, Help!, Yesterday, Something, Let it Be- τα ξέρεις, υπάρχει όλος αυτός ο πλούτος να διαλέξουν, ακούμε όμως μόνο δέκα τραγούδια. Κι έτσι έφτασε ο ντισκτζόκεϋ να πει: «Θέλω να ευχαριστήσω τον Τζων, τον Πωλ, τον Τζωρτζ και τον Ρίνγκο, που δενξαναενωθήκανε και δεν καταστρέψανε ένα καλό πράμα». Εγώ σκέφτηκα πως πρόκειται για καλό σημάδι. Ίσως ο κόσμος ν’ άρχισε να καταλαβαίνει.
Εκτός απ’ τα εκατομμύρια που σας προσφέρανε για να ξανακάνετε ένα κοντσέρτο όλοι μαζί, πώς ένιωσες όταν ο παραγωγός Lome Michael έκανε εκείνη τη γενναιόδωρη προσφορά των 3.200 δολαρίων, αν εμφανιζόσασταν μαζί στο Saturday Night Live, πριν μερικά χρόνια;
Λένον: Χα, ναι. Ο Πωλ κι εγώ είμασταν μαζί και βλέπαμε το σόου. Είχε έρθει να μας επισκεφτεί στο σπίτι μας, στη Dakota. To βλέπαμε και παρατρίχα να σηκωθούμε να πάμε στο στούντιο, έτσι για το καλαμπούρι. Σχεδόν μπήκαμε σ’ ένα ταξί, είμασταν όμως πολύ κουρασμένοι.
Τι λες όμως για τους ανθρώπους της γενιάς σου, εκείνους που νιώθουν ότι κάποιο είδος μουσικής -και κάποιο πνεύμα- πέθανε όταν οι Μπητλς διαλυθήκανε;
Λένον: Αν δεν καταλάβανε τους Μπητλς και τη δεκαετία του ’60 τότε, τι μπορούμε, γαμώτο, να κάνουμε γι’ αυτούς τώρα; Πρέπει άραγε να μοιράσουμε το ψάρι και τα ψωμιά ξανά στα πλήθη; Πρέπει να ξανασταυρωθούμε; Πρέπει να ξαναπερπατήσουμε πάνω στα νερά πάλι, γιατί ένα μάτσο βλάκες δεν το ’δανε την πρώτη φορά, ή γιατί δεν το πιστέψανε όταν το ’δανε; Ξέρεις τι ζητάνε; «Κατεβείτε απ’ το σταυρό. Δεν το ’πιασα, δεν κατάλαβα το πρώτο μέρος. Δεν μπορείτε να το ξανακάνετε;». Όχι, παιδιά, αποκλείεται. Δε γίνεται να ξαναγυρίσεις σπίτι σου. Το σπίτι σου δεν υπάρχει.
Βρίσκεις ότι ο θόρυβος απ’ τη γενική απαίτηση να ξαναενωθούν οι Μπητλς έχει εξασθενήσει πια;
Λένον: Είχε λίγο Μπητλς στο ράδιο τις άλλες κι άκουσα το Green Onion -όχι, Glass Onion, ούτε καν τα ξέρω πια τα δικά μου τραγούδια! Κάθισα και τ’ άκουσα γιατί ήταν μια σπάνια ηχογράφηση.
Ήταν η ηχογράφηση που συνέβαλε στο σάλο που δημιουργήθηκε, ότι «ο Paul McCartney είναι νεκρός», εξαιτίας του στίχου «Ο θαλάσσιος ελέφαντας είν’ ο Πωλ» [«The walrus is Paul»]
Λένον: Όντως. Εκείνος ο στίχος, ξέρεις, έν’ αστειάκι ήτανε. Εκείνος ο στίχος μπήκε εν μέρει γιατί είχα ενοχές που ’μουνα με τη Γιόκο, κι ήξερα πως ήμουνα τελικά πια μόνος μου. Με κάποια διάθεση αντιλογίας, ήταν σα να ’λεγα στον Πωλ: «Ορίστε, πάρε αυτά τα ψίχουλα, αυτή την ψευδαίσθηση, αυτή την πινελιά -αφού εγώ σας παρατάω». Τελοσπάντων, είν’ ένα τραγούδι που δεν το παίζουνε συνήθως. Όταν κανένας ραδιοφωνικός σταθμός έχει Σαββατοκύριακο αφιερωμένο στους Μπητλς, παίζουνε συνήθως τα ίδια δέκα τραγούδια -A Hard Day’s Night, Help!, Yesterday, Something, Let it Be- τα ξέρεις, υπάρχει όλος αυτός ο πλούτος να διαλέξουν, ακούμε όμως μόνο δέκα τραγούδια. Κι έτσι έφτασε ο ντισκτζόκεϋ να πει: «Θέλω να ευχαριστήσω τον Τζων, τον Πωλ, τον Τζωρτζ και τον Ρίνγκο, που δενξαναενωθήκανε και δεν καταστρέψανε ένα καλό πράμα». Εγώ σκέφτηκα πως πρόκειται για καλό σημάδι. Ίσως ο κόσμος ν’ άρχισε να καταλαβαίνει.
Εκτός απ’ τα εκατομμύρια που σας προσφέρανε για να ξανακάνετε ένα κοντσέρτο όλοι μαζί, πώς ένιωσες όταν ο παραγωγός Lome Michael έκανε εκείνη τη γενναιόδωρη προσφορά των 3.200 δολαρίων, αν εμφανιζόσασταν μαζί στο Saturday Night Live, πριν μερικά χρόνια;
Λένον: Χα, ναι. Ο Πωλ κι εγώ είμασταν μαζί και βλέπαμε το σόου. Είχε έρθει να μας επισκεφτεί στο σπίτι μας, στη Dakota. To βλέπαμε και παρατρίχα να σηκωθούμε να πάμε στο στούντιο, έτσι για το καλαμπούρι. Σχεδόν μπήκαμε σ’ ένα ταξί, είμασταν όμως πολύ κουρασμένοι.