Στις 3 Δεκεμβρίου 1965, στο Στάκεν της Ανατολικής Γερμανίας, ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από το Δυτικό Βερολίνο, γεννήθηκε ένα κοριτσάκι. Η μητέρα του ήταν φυσικοθεραπεύτρια και ο πατέρας του γεωργός. Η φτώχεια αποτελούσε... σύντροφο της οικογένειας και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι η μικρή Καταρίνα Βιτ θα γινόταν μία από τις καλύτερες και τις πλουσιότερες αθλήτριες του καλλιτεχνικού πατινάζ. Η ομορφιά και το ταλέντο, τα οποία συνδυάζονταν αρμονικά στην πατινέρ, ώθησαν το περιοδικό Τime να την αποκαλέσει το 1988 «το πιο όμορφο πρόσωπο του σοσιαλισμού». Μοναδικό ψεγάδι στον λαμπερό της μύθο αποτελούν οι φήμες ότι εργαζόταν για λογαριασμό της Στάζι (μυστική υπηρεσία της Γερμανίας). Βέβαια, η ίδια στην αυτοβιογραφία της υποστηρίζει μια διαφορετική άποψη...
Γεννημένη στην πρώην Ανατολική Γερμανία, στο Κάρλ- Μαρξ Σταντ (νυν Χέμνιτς), στις 3 Δεκεμβρίου 1965, άρχισε πατινάζ στην ηλικία των πέντε ετών. Το ταλέντο της έγινε σύντομα προφανές, κι εντάχθηκε άμεσα σε ένα ειδικό σχολείο για παιδιά με ταλέντο για τον αθλητισμό στην γενέτειρα της. Εκεί γνώρισε την προπονήτρια της Γιούτα Μύλλερ, με την οποία έγραψε την ιστορία κι έγινε θρύλος στον χορό στον πάγο.Η αποκάλυψη της θεάς του καλλιτεχνικού πατινάζ, Καταρίνας Βιτ ήρθε το 1982 , όταν τερμάτισε δεύτερη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Κοπεγχάγη. Χάρη στο λαμπερό της πρόσωπο, στην ελκυστική φιγούρα της και την κομψότητα της αποτυπώθηκε στο μάτι του καθενός , και από εκείνο το σημείο άρχισε να γράφει ιστορία, για να κυριαρχήσει στο άθλημα. Το καλλιτεχνικό πατινάζ κέρδισε το πιο λαμπρό του αστέρι. Η Ολυμπιακή επιτυχία δεν άργησε να έρθει. Ετσι στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1984 που έγιναν στο Σεράγεβο, η Kαταρίνα Βιτ, που ήταν φωτιά και λαύρα σαν σοκολατένια…νεράϊδα, ντυμένη στα κόκκινα, έγραψε ιστορία. Ηταν η αθλήτρια που κέντρισε το ενδιαφέρον όλων με τις φιγούρες της στον πάγο, όπως είχε κάνει η Νάντια Κομανέτσι στην Γυμναστική το 1976 στο Μόντρεαλ του Καναδά. Ολοι θυμούνται το Σεράγεβο των Ολυμπιακών, για την μοναδικότητα, την αρχοντική παρουσία της Καταρίνα Βιτ. Γοήτευσε κυριολεκτικά, σαγήνευσε τον κόσμο και λογικό ήταν, να κλέψει την παράσταση με τον χορό στον πάγκο και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο, αποθεούμενη, από κοινό, κριτές και φυσικά από όλα τα ΜΜΕ του κόσμου. Ηρθε η επιτυχία μέσα από μια σκληρή δουλειά, που συνδύασε τέχνη, χορό και σαγήνη πάνω στον πάγο. Εδωσε αυτή την άλλη διάσταση στο αγώνισμά της. Τέσσερα χρόνια αργότερα , κέρδισε ένα ακόμα χρυσό μετάλλιο στο Κάλγκαρι του Καναδά το 1998, αλλά με πιο δύσκολο τρόπο, αφού είχε πιο έντονο συναγωνισμό. Κι αυτό γιατί έχασε στις ελεύθερες ασκήσεις, αλλά η θεά Καταρίνα, η κούκλα από το Καρλ Μαρξ Σταντ, έγινε θρύλος, αφού στο καλλιτεχνικό μέρος και στις υποχρεωτικές ασκήσεις, ήταν αυτό το κάτι άλλο και πήρε το χρυσό μετάλλιο. Ετσι η Καταρίνα Βιτ έγινε μετά την προπολεμική σταρ, την Σόνια Χένι, η αθλήτρια που κατακτά για 2η συνεχή φορά το χρυσό μετάλλιο στο καλλιτεχνικό μαζί. Γι αυτό και μπήκε ως θρύλος του αθλήματος της στο Hall of Fame το 1995.
Στη συνέχεια και με την πτώση του τείχους, η Καταρίνα Βιτ ακολούθησε καριέρα στο θέατρο και με ο Χολιντέϊ ον Αίς γύρισε όλο τον κόσμο. Μάλιστα αφού αθωώθηκε, για όσα της είχαν προσάψει (είχε κατηγορηθεί κι ως πράκτορας της Στάζι, ανεξάρτητα αν όλα κατέρρευσαν, αφού κινήθηκε δικαστικά), ανέκτησε την δημοφιλία της και μάλιστα πήρε μέρος και στην πρόσφατη διεκδίκηση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2018 στο Μόναχο, μαζί με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ (ήταν η μοναδική ήττα των δύο αυτών θρύλων στην καριέρα τους). Μετά την επιτυχία που είχε ως ηθοποιός , η Καταρίνα Βιτ επέστρεψε στο άθλημα για να αγωνιστεί , για λογαριασμό της ενιαίας πλέον Γερμανίας, στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1994 στο Λιλεχάμερ. Είχε μείνει πολύ πίσω αγωνιστικά, με αποτέλεσμα να καταταγεί 7η , αλλά μάγεψε το πλήθος, κέρδισε το χειροκρότημα των θεατών, έστω κι αν δεν κατέκτησε ένα μετάλλιο. Η Καταρίνα Βιτ ήταν ένα μαγευτικό και επιδέξια καλλιτεχνικό πλάσμα, μια θεατρίνα που μπορούσε να πατινάρει σωστά και να πρωταγωνιστεί, να λάμπει και να δίνει την ξεχωριστή παράσταση. Γι αυτό κυριάρχησε στο άθλημα της για σχεδόν μια δεκαετία κι έγινε δικαιωματικά θρύλος στο καλλιτεχνικό πατινάζ.
Σκιές και αμέτρητα κέρδη
Η Κάτι, όπως την αποκαλούσαν χαϊδευτικά, έχει συνδέσει το όνομά της και με τη Στάζι. Κάποιοι τη θεωρούν πράκτορα· η ίδια στην αυτοβιογραφία της υποστηρίζει ότι ήταν ένα θύμα. Το σίγουρο είναι ότι ζούσε με αρκετές ανέσεις αλλά, από την άλλη πλευρά, εάν αντιστεκόταν στα «θέλω» της Στάζι, το «αστέρι» της δεν θα είχε λάμψει ποτέ. «Η Στάζι είχε ανακαλύψει το ταλέντο μου από τότε που ήμουν οκτώ ετών. Οταν πήρα στα χέρια μου το αρχείο της, τρομοκρατήθηκα. Ηταν 3.000 σελίδες σε 27 κουτιά. Ενιωσα όλων των ειδών τα συναισθήματα: δυσπιστία, θυμό. Γέλασα και για τον παραλογισμό του πράγματος. Πώς μπορεί κάποιος να παρακολουθεί και να κατασκοπεύει ένα παιδί οκτώ ετών;». Στην αυτοβιογραφία της, η αθλήτρια δείχνει και κατανόηση: «Στα 19 μου ήμουν χρυσή ολυμπιονίκης και με ήξερε όλος ο κόσμος, οπότε η κυβέρνηση φοβόταν μήπως φύγω για τη Δύση ή μήπως μειωθεί η απόδοσή μου και πληγεί το κύρος της χώρας», ενώ αποκαλύπτει ότι την παρακολουθούσαν και την κατέγραφαν ηχητικά ακόμη και όταν έκανε έρωτα: «Η ερωτική επαφή εξελίχτηκε από τις 20.00 έως τις 20.07». Η Καταρίνα Βιτ στην αυτοβιογραφία της αναφέρει επίσης: «Στον φάκελό μου έγραφαν πολλά ψέματα. Ετσι, αποφάσισα να γράψω την αλήθεια». Το ανατολικογερμανικό καθεστώς έκανε τα πάντα για να μην αποσκιρτήσει η Βιτ. Της πρόσφερε ανέσεις ενώ, όταν η αθλήτρια θέλησε να κάνει επαγγελματική σταδιοδρομία, δεν έφερε αντίρρηση, πράγμα σπάνιο για το καθεστώς. Οι φήμες αναφέρουν ότι ένα ποσοστό από τα κέρδη γέμιζε τα ταμεία του. Και τα κέρδη ήταν σίγουρα πολλά, διότι η Καταρίνα, μαζί με τον παρτενέρ της Μπράιαν Μποϊτάνο (ΗΠΑ), κατάφεραν να γεμίσουν ακόμα και το φημισμένο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης.
Η Κάτι, όπως την αποκαλούσαν χαϊδευτικά, έχει συνδέσει το όνομά της και με τη Στάζι. Κάποιοι τη θεωρούν πράκτορα· η ίδια στην αυτοβιογραφία της υποστηρίζει ότι ήταν ένα θύμα. Το σίγουρο είναι ότι ζούσε με αρκετές ανέσεις αλλά, από την άλλη πλευρά, εάν αντιστεκόταν στα «θέλω» της Στάζι, το «αστέρι» της δεν θα είχε λάμψει ποτέ. «Η Στάζι είχε ανακαλύψει το ταλέντο μου από τότε που ήμουν οκτώ ετών. Οταν πήρα στα χέρια μου το αρχείο της, τρομοκρατήθηκα. Ηταν 3.000 σελίδες σε 27 κουτιά. Ενιωσα όλων των ειδών τα συναισθήματα: δυσπιστία, θυμό. Γέλασα και για τον παραλογισμό του πράγματος. Πώς μπορεί κάποιος να παρακολουθεί και να κατασκοπεύει ένα παιδί οκτώ ετών;». Στην αυτοβιογραφία της, η αθλήτρια δείχνει και κατανόηση: «Στα 19 μου ήμουν χρυσή ολυμπιονίκης και με ήξερε όλος ο κόσμος, οπότε η κυβέρνηση φοβόταν μήπως φύγω για τη Δύση ή μήπως μειωθεί η απόδοσή μου και πληγεί το κύρος της χώρας», ενώ αποκαλύπτει ότι την παρακολουθούσαν και την κατέγραφαν ηχητικά ακόμη και όταν έκανε έρωτα: «Η ερωτική επαφή εξελίχτηκε από τις 20.00 έως τις 20.07». Η Καταρίνα Βιτ στην αυτοβιογραφία της αναφέρει επίσης: «Στον φάκελό μου έγραφαν πολλά ψέματα. Ετσι, αποφάσισα να γράψω την αλήθεια». Το ανατολικογερμανικό καθεστώς έκανε τα πάντα για να μην αποσκιρτήσει η Βιτ. Της πρόσφερε ανέσεις ενώ, όταν η αθλήτρια θέλησε να κάνει επαγγελματική σταδιοδρομία, δεν έφερε αντίρρηση, πράγμα σπάνιο για το καθεστώς. Οι φήμες αναφέρουν ότι ένα ποσοστό από τα κέρδη γέμιζε τα ταμεία του. Και τα κέρδη ήταν σίγουρα πολλά, διότι η Καταρίνα, μαζί με τον παρτενέρ της Μπράιαν Μποϊτάνο (ΗΠΑ), κατάφεραν να γεμίσουν ακόμα και το φημισμένο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης.
| |
Ο γυμνός πειρασμός
Η Νέα Υόρκη λάτρεψε την αθλήτρια. Και η Καταρίνα Βιτ εξαργύρωσε τη φήμη της σε χρήμα. Οπου εμφανιζόταν, υπήρχε το αδιαχώρητο. Πρωταγωνίστησε στην τηλεταινία «Η Κάρμεν στον πάγο», η οποία βασιζόταν στην εμφάνισή της στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, του 1988, και το 1990 πήρε το βραβείο ΕΜΜΥ. Την ίδια χρονιά δημοσιεύει και την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Τα χρόνια μου ανάμεσα στα υποχρεωτικά και τα ελεύθερα». Η εκτυφλωτική ομορφιά της δίνει αρκετούς μικρομεσαίους ρόλους σε αμερικανικές ταινίες (όπως το «Τζέρι Μαγκουάιρ») και γερμανικές τηλεοπτικές σειρές. Κι επειδή, όπως έχει πει και ο Αριστοτέλης, «το κάλλος παντός επιστολίου συστατικώτερον» (η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή), η Καταρίνα δέχεται πρόταση από το αμερικανικό «Πλέιμποϊ» για γυμνή φωτογράφιση. Ηταν τόση η δημοτικότητά της που το περιοδικό εξαντλήθηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία του (η πρώτη ήταν με τη Μέριλιν Μονρόε). Τότε δήλωσε ότι δεν την ενδιέφερε η «χαριτωμένη, όμορφη εικόνα της πριγκίπισσας του πάγου», αλλά ήθελε να αλλάξει την ψυχρή εντύπωση που έδιναν στον κόσμο οι αθλητές του καλλιτεχνικού πατινάζ.
Η Νέα Υόρκη λάτρεψε την αθλήτρια. Και η Καταρίνα Βιτ εξαργύρωσε τη φήμη της σε χρήμα. Οπου εμφανιζόταν, υπήρχε το αδιαχώρητο. Πρωταγωνίστησε στην τηλεταινία «Η Κάρμεν στον πάγο», η οποία βασιζόταν στην εμφάνισή της στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς, του 1988, και το 1990 πήρε το βραβείο ΕΜΜΥ. Την ίδια χρονιά δημοσιεύει και την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Τα χρόνια μου ανάμεσα στα υποχρεωτικά και τα ελεύθερα». Η εκτυφλωτική ομορφιά της δίνει αρκετούς μικρομεσαίους ρόλους σε αμερικανικές ταινίες (όπως το «Τζέρι Μαγκουάιρ») και γερμανικές τηλεοπτικές σειρές. Κι επειδή, όπως έχει πει και ο Αριστοτέλης, «το κάλλος παντός επιστολίου συστατικώτερον» (η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή), η Καταρίνα δέχεται πρόταση από το αμερικανικό «Πλέιμποϊ» για γυμνή φωτογράφιση. Ηταν τόση η δημοτικότητά της που το περιοδικό εξαντλήθηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία του (η πρώτη ήταν με τη Μέριλιν Μονρόε). Τότε δήλωσε ότι δεν την ενδιέφερε η «χαριτωμένη, όμορφη εικόνα της πριγκίπισσας του πάγου», αλλά ήθελε να αλλάξει την ψυχρή εντύπωση που έδιναν στον κόσμο οι αθλητές του καλλιτεχνικού πατινάζ.