Θεός του φλαμένκο, μοντέλο του Αρμάνι, περιπλανώμενος Ρομά που υπερασπίζεται τη φυλή του, σύμβολο του σεξ (για χάρη του η Ναόμι Κάμπελ αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει), ματαιόδοξος σταρ ή ακόμα ένας ιλουστρασιόν χορευτής; O Χοακίν Κορτές δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά όλα μαζί και ακόμη περισσότερα.
Ο Χοακίν Κορτές γεννήθηκε το 1969 στην Κόρδοβα από οικογένεια Τσιγγάνων, μετακόμισε στη Μαδρίτη και σε ηλικία 12 ετών ξεκίνησε σπουδές χορού. Εγινε δεκτός στο Εθνικό Ισπανικό Μπαλέτο σε ηλικία 15 ετών και σύντομα προωθήθηκε ως σόλο καλλιτέχνης. Αφού εγκατέλειψε το Εθνικό Μπαλέτο, συμμετείχε σε διάφορα shows δίπλα σε εξαιρετικές προσωπικότητες, όπως η Maya Plisetskaya, η Silvie Guillem και ο Peter Schauffuss. Το 1992, μετά από μια παράσταση στο Θέατρο Champs Elyses στο Παρίσι, έφτιαξε τη δική του εταιρεία: Μπαλέτο Φλαμένκο Joaquin Cortes. Έκανε πρεμιέρα με την παράσταση “Cibayν” (που στα τσιγγάνικα σημαίνει «όμορφη»), γνωστή ως αριστούργημα από τους περισσότερους παραδοσιακούς χορευτές φλαμένκο. Με την Lola Greco αρχικά και την Merche Esmeralda αργότερα, συμπεριλαμβανομένου του Joaquin Grilo και υπέροχους μουσικούς. Η παράσταση “Cibayν” ωρίμασε τον χορό του Cortes και επίσης τον βοήθησε να καθορίσει το προσωπικό του στυλ: γεμάτο εφέ και θέαμα, αλλά και με λεπτομέρειες μοναδικής ομορφιάς. Στην παρουσίασή του στη Μαδρίτη με το έργο αυτό, η παράσταση ήταν επί 12 μέρες sold out. Αργότερα, έκανε την ίδια επιτυχία στο Φεστιβάλ Κιθάρας στην Κόρδοβα επιστρέφοντας στο Θέατρο «Zarzuela» (Μαδρίτη) στο Φθινοπωρινό Φεστιβάλ. Συνέχισε με επιτυχία στην Ρωσία στο Θέατρο Μπολσόι στη Μόσχα και στο Θέατρο Κίροφ στο Λένινγκραντ, στη Γαλλία, στην Ιαπωνία, στην Ιταλία, στη Βενεζουέλα και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Επίσης, προσκλήθηκε να συμμετέχει σε τηλεοπτική εκπομπή ισπανικού καναλιού το 1994.Έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με τον Πέντρο Αλμοδόβαρ, ο οποίος του έδωσε έναν ρόλο στην ταινία «Το μυστικό μου λουλούδι» και στη συνέχεια έπαιξε στην ταινία του Carlos Saura «Φλαμένκο».
Η δεύτερη παράσταση που ανέβασε ήταν το “Gipsy Passion” (“Τσιγγάνικο Πάθος”), η οποία έκανε πρεμιέρα το 1995 στο Θέατρο Albιniz στη Μαδρίτη και την παρακολούθησαν πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι. Η περιοδεία διήρκεσε 4 χρόνια και παίχτηκε σε πάνω από 30 χώρες και στις 5 ηπείρους. Το 1996 σύστησε την Aida Gomez ως guest καλλιτέχνη (μετέπειτα έγινε γνωστή ως Διευθύντρια του Εθνικού Ισπανικού Μπαλέτου). Στο Μαϊάμι ονόμασαν τον Cortes Παγκόσμιο Ισπανό. Το 1997 ηχογράφησε ένα CD, ως The Gipsy Passion Band, με τη μουσική της παράστασης, όπου ο Cortes έπαιξε ο ίδιος τα κρουστά.Τον Ιανουάριο του 1999 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου ήρθε σε επαφή με άλλες μουσικοχορευτικές τάσεις και ξεκίνησε συνεργασία με τη γνωστή χορογράφο Debbie Allen. Μαζί εργάστηκαν για την τελετή των 71ων Ετήσιων Βραβείων Ακαδημίας. Τον Απρίλιο ίδρυσε στην Ισπανία το Ίδρυμα Gitana Joaquνn Cortιs για την προώθηση και την ανάπτυξη της τσιγγάνικης κουλτούρας και τέχνης.Επέστρεψε στην Ισπανία, για να ετοιμάσει τη συμμετοχή του στην τελετή έναρξης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, όπου έπαιξε το ρόλο του Ηρακλή. Το γεγονός αυτό μεταδόθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο και υπολογίζεται ότι το παρακολούθησαν 2.5 δισεκατομμύρια κόσμος. Τον Ιανουάριο του 2000 ο Joaquin ξεκίνησε τα γυρίσματα της ταινίας “Gitano” στην Γρανάδα. Αυτός ήταν και ο πρώτος πρωταγωνιστικός του ρόλος σε μια ταινία, που γράφτηκε από έναν από τους πιο αναγνωρισμένους συγγραφείς της Ισπανίας, τον Arturo Perez Reverte και σκηνοθετήθηκε από τον Manuel Palacios. Συμπρωταγωνίστησε με την Leticia Casta, την Pilar Bardem και τον Juan Diego. Η πρεμιέρα έγινε στις 31 Αυγούστου στη Μαδρίτη.
Στις 14 Οκτωβρίου 2000 έγινε η πρεμιέρα του νέου του show “Soul (Ψυχή)” στο Θέατρο Τίβολι στη Βαρκελώνη με την αποδοχή του κοινού. Μαζί με τον Pino Sagliocco ανέβασε ένα νέο show, το “Pura Pasion” («Καθαρο Πάθος»), σκηνοθετημένο από τον θείο του, Cristobal Reyes. Η πρεμιέρα έγινε στο Λονδίνο στις 28 Φεβρουαρίου 2001.Το 2001 έκλεισε με μια πολύ επιτυχημένη sold out σειρά παραστάσεων στη Μαδρίτη. Το show του “Live” έκανε πρεμιέρα στις 7 Μαρτίου 2001 στο Θέατρο Τίβολι της Βαρκελώνης. Είχε μεγάλη αποδοχή από το κοινό και ήταν η απαρχή της παγκόσμιας περιοδείας του. Το show “Live” περιόδευσε στις πιο σημαντικές πόλεις της Νοτίου Αμερικής, Ιταλίας, Πορτογαλίας, Ρωσίας, Γερμανίας και Ισπανίας. Εν τω μεταξύ, ο Cortes εξέπληξε το κοινό χορεύοντας τανγκό με την Alicia Keys στα Βραβεία Grammy το 2001.Η περιοδεία του το 2002 ξεκίνησε στο Royal Albert Hall του Λονδίνου και συνέχισε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στο τέλος του 2002 ο Joaquin Cortes προσκλήθηκε να χορέψει στην Απονομή Βραβείων Ειρήνης Νόμπελ στο Spektrum του Όσλο στις 11 Δεκεμβρίου. Η παράσταση “Live” συνέχισε να περιοδεύει και μέσα στο 2003 με μεγάλη επιτυχία. Στις 25 Απριλίου εμφανίστηκε μπροστά σε 10.000 κόσμο στο Pavilhao Atlantico στη Λισσαβώνα. Έδωσε 2 παραστάσεις στην Αθήνα, τον Οκτώβριο στο Χονγκ Κονγκ και έκλεισε τη χρονιά με μια περιοδεία σε Αυστρία και Γερμανία. Ο Joaquin στήριξε οικονομικά πολλά φιλανθρωπικά ιδρύματα και εμφανίστηκε στις εκδηλώσεις τους σε μέρη, όπως το Royal Albert Hall του Λονδίνου, στην τελετή του γκαλά Charity Hope και στο Fashion Rocks γκαλά.Τον Σεπτέμβριο του 2003 γύρισε την ταινία «Βανίλια και Σοκολάτα» στην Ιταλία, σκηνοθετημένη από τον Ciro Ippolito, ως δεύτερη εμφάνισή του στην 7η Τέχνη. Στις 15 Μαρτίου 2004 έκανε πρεμιέρα το νέο του show “De Amor y Odio” (Από αγάπη και μίσος) στο Μιλάνο που ανέβασε και χορογράφησε ο ίδιος, αλλά δεν εμφανίστηκε επί σκηνής. Ήθελε να θέσει τις βάσεις για τη μετέπειτα δουλειά του, όταν πλέον δεν θα ήταν ενεργός χορευτής και από την άλλη, να δώσει χώρο στη νέα γενιά χορευτών.
Τον Δεκέμβριο του 2004 μεταδόθηκε μια τηλεοπτική καμπάνια με τον Joaquin Cortes ως το πρόσωπο της μάρκας αθλητικών ειδών FREDDY. Το διαφημιστικό προτάθηκε και ως ένα από τα καλύτερα στο Galα de la Publicitα. Ο Joaquin Cortes εμφανίστηκε και σε ένα γκαλά του Λευκού Οίκου στις 15 Σεπτεμβρίου για τον εορτασμό του Μήνα Ισπανικής Κληρονομιάς στις ΗΠΑ. Στις 3 Μαϊου 2005 έκανε πρεμιέρα με το νέο show “MI SOLEDAD” στο Μεξικό και έκτοτε περιόδευσε στη Βενεζουέλα, στο Royal Albert Hall του Λονδίνου και σε όλη την Ιταλία (σε 10 sold-out παραστάσεις). Εμφανίστηκε και στα Μπολσόι στη Μόσχα ως φόρο τιμής στην πρίμα μπαλαρίνα Maya Plisetskaya.Την 1η Μαρτίου, το “Mi Soledad” έκανε την ευρωπαϊκή του πρεμιέρα στο Παρίσι.Το φθινόπωρο του 2006 έγινε μια μεγάλη διαφημιστική εκστρατεία της Samsonite με κεντρικό πρόσωπο τον Cortes, η οποία πήρε μεγάλη δημοσιότητα σε όλη την Ευρώπη και τη Νότιο Αμερική. Ο Cortes πόζαρε και για ποιοτικές διαφημίσεις για τις εταιρείες Choppard, IWC και Veuve Cliquot.Τον Νοέμβριο ο Cortes προτάθηκε για Πρεσβευτής των Αθίγγανων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Προσκλήθηκε σε μια συνάντηση στις Βρυξέλες και απήυθηνε προς το Κοινοβούλιο έναν παθιασμένο λόγο εκφράζοντας τα βαθιά του αισθήματα για τους αθίγγανους. Τον Μάιο του 2007 σχεδίασε περιοδεία στη Μεγάλη Βρετανία και έπειτα στη Γερμανία. Ακολούθησε ένας μήνας παραστάσεων στην Ιταλία κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και η χρονιά έκλεισε με περιοδεία στο Μεξικό και στην Νότιο Αμερική. Εμφανίστηκε και στο Kremlin Palace στη Μόσχα μαγεύοντας πάνω από 4.000 κόσμο.Τον Νοέμβριο περιόδευσε στην Νότιο Αμερική για 1 μήνα και έκλεισε τη χρονιά με παραστάσεις σε Πορτογαλία και Βουκουρέστι, όπου του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Προέδρου του CIADO Ρουμανίας (Διεθνές Κέντρο κατά των Ναρκωτικών και υπέρ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων). Στα 47 του χρόνια, ο Joaquin Cortes έχει αφήσει στο φλαμένκο κληρονομιά με την δική του σφραγίδα. Ένα μοναδικό στυλ, που το αποκαλεί «μίξη» και γεμίζει με διάφορες επιρροές μέσα από μια διαρκή αναζήτηση της ταυτότητάς του.
«Χορεύει με την ψυχή του» και ασκείται τουλάχιστον «τέσσερις ώρες κάθε ημέρα», αφιερώνει έργα του στον παππού του που του έμαθε τον χορό, ενώ όποιος τον έχει δει στη σκηνή δεν ξεχνά τον μαγνητισμό που εκπέμπει ούτε και την τέλεια χειραγώγηση του - γυναικείου κυρίως μέρους του - κοινού.
«Η μόρφωση θα δώσει λύση στα προβλήματα των Ρομά της Ευρώπης και θα αλλάξει την εικόνα τους» λέει ο Χοακίν Κορτές και συμπληρώνει :«Το πρόβλημα που προκαλεί τριβές στις ημέρες μας δεν είναι οι διαφορετικές κουλτούρες, αλλά οι διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Δεν θυμούνται κάποιοι πως όλοι έχουμε το ίδιο δικαίωμα στην τέχνη, την εκπαίδευση και την ελευθερία του λόγου και όχι μόνον κάποιες “ανώτερες” τάξεις. Δεν είμαστε μειονότητα. Οι Ρομά της Ευρώπης φθάνουν τα 30 εκατομμύρια. Πρέπει να αλλάξουν τα πρότυπα που έχουν οι οικογένειες αυτές με τη βοήθεια και των καλλιτεχνών. Να αποκτήσουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και να διεκδικήσουν την ενσωμάτωσή τους στην κοινωνία. Το ξέρω, είναι ουτοπικό αλλά θα προσπαθήσω. Είναι η κουλτούρα μου, οι ρίζες μου. Στην οικογένειά μου ακολουθούμε τα ήθη και τα έθιμα των Αθίγγανων». "Δεν θα ξεχάσω τη στήριξη που είχα από τον πατέρα μου όταν ανακοίνωσα ότι θ΄ ασχοληθώ επαγγελματικά με τον χορό. Δυστυχώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που κοιτούν με μισό μάτι ένα αγόρι που χορεύει. Προσωπικά, απλώς δηλώνω ετεροφυλόφιλος, λάτρης του χορού και του γυναικείου φύλου. Ακόμα κι αν είσαι άσχημος, με συστηματική δουλειά μπορείς να καταφέρεις τα πάντα". Κατά καιρούς έχει συνδεθεί ερωτικά με διάσημες γυναίκες όπως η Μάιρα Σορβίνο και η Ναόμι Κάμπελ. Φήμες θέλουν τη μαύρη γαζέλα της πασαρέλας να είχε κάνει ακόμη και απόπειρα αυτοκτονίας για τα μάτια του. Με την Τζένιφερ Λόπεζ συνεργάστηκε για συναυλία στο Πουέρτο Ρίκο και στο βιντεοκλίπ της «Gypsy». Επίσης χόρεψε τάνγκο με την Αλίσια Κις στα βραβεία Γκράμι το 2001. «Η γυναίκα της ζωής μου ήταν ανέκαθεν ο χορός» είχε δηλώσε αποστομωτικά.
Χορευτής της νέας γενιάς τσιγγάνων μυήθηκε στο φλαμένκο από τον θείο του Κριστομπάλ Ρέγες, από τους σημαντικότερους χορευτές του είδους.
Έγινε μέλος του Εθνικού Μπαλέτου της Ισπανίας στα 15 του, το εγκατέλειψε για να συμμετάσχει σε shows δίπλα σε διάσημες προσωπικότητες όπως οι Maya Plisetskaya και Silvie Guillem – στα 20 του είχε ήδη σχηματίσει δική του ομάδα.
Δίχασε τους Ισπανούς εκπροσώπους του φλαμένκο. Οι παραδοσιακοί υποστηρίζουν ότι έχει προδώσει το μυθικό παρελθόν του φλαμένκο και οι νεωτεριστές ότι προσφέρει πολλά στην ανανεωμένη του έκφραση.
Έχει δηλώσει: «Το φλαμένκο αποτελεί ξεχωριστή αυθεντική κουλτούρα, που ξεκίνησε από τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας και γι’ αυτό συγκινεί τους πάντες. Η τέχνη του φλαμένκο μπορεί να βελτιωθεί, αλλά ποτέ δεν μαθαίνεται. Γεννιέσαι μ’ αυτό το χάρισμα».
Ο τυχερός του αριθμός είναι το επτά, γι’ αυτό στο έβδομο έργο του, με τίτλο «Cale», το οποίο θα δούμε στις 14/9 στο Καλλιμάρμαρο, δεν κάνει απλώς ανασκόπηση της καλλιτεχνικής του πορείας τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά περικλείει όλες τις εμπειρίες και την αγάπη που έχει βιώσει στη ζωή του.
Έγινε μέλος του Εθνικού Μπαλέτου της Ισπανίας στα 15 του, το εγκατέλειψε για να συμμετάσχει σε shows δίπλα σε διάσημες προσωπικότητες όπως οι Maya Plisetskaya και Silvie Guillem – στα 20 του είχε ήδη σχηματίσει δική του ομάδα.
Δίχασε τους Ισπανούς εκπροσώπους του φλαμένκο. Οι παραδοσιακοί υποστηρίζουν ότι έχει προδώσει το μυθικό παρελθόν του φλαμένκο και οι νεωτεριστές ότι προσφέρει πολλά στην ανανεωμένη του έκφραση.
Έχει δηλώσει: «Το φλαμένκο αποτελεί ξεχωριστή αυθεντική κουλτούρα, που ξεκίνησε από τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας και γι’ αυτό συγκινεί τους πάντες. Η τέχνη του φλαμένκο μπορεί να βελτιωθεί, αλλά ποτέ δεν μαθαίνεται. Γεννιέσαι μ’ αυτό το χάρισμα».
Ο τυχερός του αριθμός είναι το επτά, γι’ αυτό στο έβδομο έργο του, με τίτλο «Cale», το οποίο θα δούμε στις 14/9 στο Καλλιμάρμαρο, δεν κάνει απλώς ανασκόπηση της καλλιτεχνικής του πορείας τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά περικλείει όλες τις εμπειρίες και την αγάπη που έχει βιώσει στη ζωή του.