Η ενεργητικότητα και η αυξημένη κινητικότητα αποτελούν συνήθη χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς των παιδιών, κυρίως στην προσχολική ηλικία και σχετίζεται με την προσπάθειά τους να εξερευνήσουν το περιβάλλον και να ανταποκριθούν στα πολλά, καινούρια ερεθίσματα που συναντούν. Ορισμένα όμως παιδιά παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά αυτά σε υπερβολικό βαθμό σε σχέση με τα συνομήλικά τους. Δυσκολεύονται να διατηρούν την προσοχή και τη συγκέντρωσή τους στη δραστηριότητα με την οποία απασχολούνται την εκάστοτε στιγμή, εκδηλώνουν έντονη παρορμητικότητα και αντιδραστική συμπεριφορά πολύ συχνότερα από τα άλλα παιδιά, όπως και έλλειψη διάθεσης για συνεργασία. Μπορεί να μοιάζουν αφηρημένα, να είναι ακατάστατα και αδέξια, να κάνουν πολλές ζημιές και να παθαίνουν πολλά ατυχήματα. Συνήθως είναι πολύ ανυπόμονα και βιαστικά και δε φαίνεται να νοιάζονται για τις συνέπειες των πράξεών τους, ούτε να μαθαίνουν από τα λάθη τους. Συνολικά, τα παιδιά αυτά δυσκολεύονται εξαιρετικά να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος και να συμπεριφερθούν ανάλογα με την ηλικία τους.
Οι δυσκολίες αυτές φυσικά αυξάνονται, με την ένταξη του παιδιού σε ένα πιο δομημένο πλαίσιο, όπως είναι το δημοτικό σχολείο. Η συμπεριφορά τους πολλές φορές δημιουργεί προβλήματα στους δασκάλους και στην τάξη, και ενδέχεται να περιθωριοποιηθούν και από τους συνομηλίκους τους. Η δυσκολία συγκέντρωσης και η παρορμητικότητα επιπλέον, επηρεάζουν αρνητικά την απόδοσή τους στα μαθήματα.
Οι γονείς επίσης, συχνά, νιώθουν ότι οι συμπεριφορές αυτές του παιδιού στρέφονται εναντίον τους, σαν αντίδραση, για να τους εκνευρίσουν κλπ. Το αποτέλεσμα είναι το παιδί με ΔΕΠ-Υ να αντιμετωπίζεται από σχολείο, γονείς και συνομηλίκους άλλοτε με αυστηρότητα και άλλοτε με απαξίωση, γεγονός που συντελεί στη δημιουργία μιας πολύ αρνητικής αυτοεικόνας για το παιδί και σε επιδείνωση των συμπτωμάτων του.
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής είναι μια κατάσταση με σημαντική οργανική (νευρολογική) βάση, η οποία όμως επηρεάζεται ιδιαίτερα από τις αντιδράσεις του περιβάλλοντος στις εκδηλώσεις της. Θεωρείται δεδομένο πλέον ότι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, εξαιτίας της ιδιοσυγκρασίας τους και των πολλών αρνητικών αλληλεπιδράσεων που έχουν με τους γύρω τους, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα και σε άλλες διαταραχές της συμπεριφοράς και της διάθεσης. Ενδείξεις της διαταραχής συνήθως, υπάρχουν από τη βρεφική ακόμη ηλικία και για το λόγο αυτό, καλό είναι η θεραπευτική αντιμετώπισή της να ξεκινάει το νωρίτερο δυνατόν. Η παρέμβαση γίνεται παράλληλα σε πολλά επίπεδα και η συνεργασία με τους γονείς και το δάσκαλο είναι απαραίτητη. Υπάρχει επίσης, ενδεχόμενο σε ορισμένες περιπτώσεις να προταθεί και φαρμακευτική αγωγή για την ύφεση κάποιων συμπτωμάτων.
Οι δυσκολίες αυτές φυσικά αυξάνονται, με την ένταξη του παιδιού σε ένα πιο δομημένο πλαίσιο, όπως είναι το δημοτικό σχολείο. Η συμπεριφορά τους πολλές φορές δημιουργεί προβλήματα στους δασκάλους και στην τάξη, και ενδέχεται να περιθωριοποιηθούν και από τους συνομηλίκους τους. Η δυσκολία συγκέντρωσης και η παρορμητικότητα επιπλέον, επηρεάζουν αρνητικά την απόδοσή τους στα μαθήματα.
Οι γονείς επίσης, συχνά, νιώθουν ότι οι συμπεριφορές αυτές του παιδιού στρέφονται εναντίον τους, σαν αντίδραση, για να τους εκνευρίσουν κλπ. Το αποτέλεσμα είναι το παιδί με ΔΕΠ-Υ να αντιμετωπίζεται από σχολείο, γονείς και συνομηλίκους άλλοτε με αυστηρότητα και άλλοτε με απαξίωση, γεγονός που συντελεί στη δημιουργία μιας πολύ αρνητικής αυτοεικόνας για το παιδί και σε επιδείνωση των συμπτωμάτων του.
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής είναι μια κατάσταση με σημαντική οργανική (νευρολογική) βάση, η οποία όμως επηρεάζεται ιδιαίτερα από τις αντιδράσεις του περιβάλλοντος στις εκδηλώσεις της. Θεωρείται δεδομένο πλέον ότι τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, εξαιτίας της ιδιοσυγκρασίας τους και των πολλών αρνητικών αλληλεπιδράσεων που έχουν με τους γύρω τους, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα και σε άλλες διαταραχές της συμπεριφοράς και της διάθεσης. Ενδείξεις της διαταραχής συνήθως, υπάρχουν από τη βρεφική ακόμη ηλικία και για το λόγο αυτό, καλό είναι η θεραπευτική αντιμετώπισή της να ξεκινάει το νωρίτερο δυνατόν. Η παρέμβαση γίνεται παράλληλα σε πολλά επίπεδα και η συνεργασία με τους γονείς και το δάσκαλο είναι απαραίτητη. Υπάρχει επίσης, ενδεχόμενο σε ορισμένες περιπτώσεις να προταθεί και φαρμακευτική αγωγή για την ύφεση κάποιων συμπτωμάτων.