Σ’ έναν τόπο ανεπιτήδευτης ομορφιάς, όπου τα Πυρηναία δροσίζουν τα πόδια τους στα καθάρια νερά της Μεσογείου και η Γαλλία συνομιλεί με την Ισπανία, σας περιμένουν τέσσερα παραθαλάσσια διαμάντια της Βόρειας (Γαλλικής) Καταλονίας για να σας καλωσορίσουν στον θεαματικό μικρόκοσμό τους.
Στα νότια της Γαλλίας, με άτυπη αφετηρία την πόλη Περπινιάν (Perpignan), ένας στενός παραλιακός οδικός άξονας διατρέχει όλη τη βραχώδη ακτογραμμή Cote Vermeille για να καταλήξει (μετά από μερικές δεκάδες συναρπαστικά χιλιόμετρα) στα βόρεια σύνορα της Ισπανίας. Καλύπτοντας το μεγαλύτερο μέρος των μεσογειακών ακτών στην παραμεθόριο περιοχή της Νότιας Γαλλίας, ο -όλο στροφές- D 914 θεωρείται από πολλούς μια μικρογραφία του διάσημου δρόμου στην Costiera Amalfitana της Ιταλίας! Καθοριστικό στοιχείο στη γεωμορφολογία της περιοχής -που αποκαλείται είτε Βόρεια είτε Γαλλική Καταλονία- αποτελούν τα Πυρηναία Ορη, που σ’ αυτό το σημείο της Γαλλίας «βουτάνε» μέσα στα γαλαζοπράσινα νερά με τρόπο απότομο και θεαματικό. Το φυσικό σκηνικό της διαδρομής, που τρέχει συνεχώς δίπλα στο απέραντο σεντόνι της θάλασσας; Αξέχαστο? Μικρές αμμουδερές παραλίες, κάθετα φαράγγια, καταπράσινες βουνοπλαγιές, απάνεμοι κολπίσκοι και γαλάζια πανοραμικά τοπία αποκαλύπτονται σε κάθε καμπή του δρόμου, ενώ η ανθρώπινη παρουσία σε τούτη τη μικρή γωνιά της Γαλλίας εντοπίζεται σε κομψές λουτροπόλεις και παραδοσιακούς οικισμούς που απολαμβάνουν τα ζεστά χάδια του ήλιου. Στριμωγμένες στις βραχώδεις ακτές της Cote Vermeille, οι παραθαλάσσιες πολιτείες Collioure, Port-Vendres, Banyuls-sur-Mer και Cerbere διατηρούν και προβάλλουν με περηφάνια τους μακραίωνους δεσμούς τους με τη Μεσόγειο. Ευτυχώς, λόγω της ιδιαίτερης γεωμορφολογίας της περιοχής, η τουριστική ανάπτυξη έγινε εδώ σε ήπιους ρυθμούς και με σεβασμό στο περιβάλλον.
Νότια του Περπινιάν
Ως εκ τούτου, αυτά τα διαμαντάκια της Βόρειας Καταλονίας αποτελούν σήμερα έναν επίγειο παράδεισο, που συνδυάζει την ηρεμία με την άνεση και την πολυτέλεια. Γενικότερα, όμως, όλη η περιοχή της Cote Vermeille θα σας «αιχμαλωτίσει» τόσο με τις εξαίσιες θαλασσινές παραστάσεις και τη μαγευτική ορεινή βλάστηση όσο και με τη γλυκύτητα του κλίματος και την αρχιτεκτονική απλότητά της. Το ταξίδι κατά μήκος του D 914 είναι μια εμπειρία που αξίζει κανείς να ζήσει, έστω κι ως ημερήσια εκδρομή με βάση το Περπινιάν. Ξεδιπλώνοντας τον χάρτη της διαδρομής, η πρώτη στάση μας είναι στην κωμόπολη Collioure, 29 χλμ. νότια του Περπινιάν. Ακολουθούν οι κωμοπόλεις Port-Vendres (3,8 χλμ. από την Collioure), Banyuls-sur-Mer (7,5 χλμ. από την Port-Vendres) και Cerbere (10,7 χλμ. από την Banyuls-sur-Mer). Περίπου 5,5 χλμ. μετά την Cerbere, ο δρόμος σκαρφαλώνει στα γαλλο-ισπανικά σύνορα (στη διάβαση Coll dels Belistres, σε υψόμετρο 165 μ.) και στη συνέχεια ?μετονομαζόμενος σε Ν 260? φτάνει μετά από 2,5 χιλιόμετρα στην Portbou, την πρώτη κωμόπολη επί ισπανικού (καταλανικού) εδάφους.
Τόπος έμπνευσης ζωγράφων
Η πρώτη γραπτή αναφορά της παραθαλάσσιας Collioure γίνεται σ’ ένα έγγραφο του Μεσαίωνα. Εκείνη την εποχή η Collioure, κτισμένη σε σημαντική στρατηγική θέση και με ζωηρή εμπορική κίνηση, μοιραία προσέλκυσε το ενδιαφέρον των Βησιγότθων, οι οποίοι δεν δυσκολεύτηκαν διόλου να την αλώσουν και να τη λεηλατήσουν - ο Βησιγότθος βασιλιάς Wamba τη μετονόμασε μάλιστα Caucoliberi. Την περίοδο 1276-1344 η Collioure έγινε τόπος θερινής κατοικίας των βασιλιάδων της Μαγιόρκα και επεκτάθηκε πολεοδομικά. Το 1642 την πόλη κατέλαβαν τα στρατεύματα του Γάλλου στρατηγού Marechal de la Meilleraye, ενώ με τη Συνθήκη των Πυρηναίων (1659) η Collioure πέρασε και επίσημα στην κατοχή της Γαλλίας, σηματοδοτώντας έτσι μια νέα σελίδα στην ιστορία της. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου 16ου, τα κάστρα της Collioure (το φρούριο Chateau Royal de Collioure και το φρούριο Saint-Elme) βελτιώθηκαν με οχυρωματικά έργα από τον στρατιωτικό μηχανικό Vauban, για να ενισχυθεί η αμυντική τους ικανότητα. Αυτό δεν εμπόδισε τους Ισπανούς το 1793 να επιτεθούν και να καταλάβουν την Collioure ? ήταν όμως η τελευταία ισπανική παρουσία στην πόλη, αφού έναν χρόνο αργότερα η Collioure πέρασε και πάλι οριστικά στα χέρια των Γάλλων.
Η κοιτίδα των φοβιστών
Στις αρχές του 20ού αιώνα η Collioure αποτέλεσε τόπο έμπνευσης και κέντρο δημιουργίας για πολλούς διάσημους ζωγράφους, όπως τον Picasso, τον Dufy, τον Chagall, τον Derain και τον Matisse. Οι δύο τελευταίοι υπήρξαν βασικοί εκφραστές του καλλιτεχνικού ρεύματος του φοβισμού, το οποίο «γεννήθηκε» ουσιαστικά στην Collioure. Κτισμένη λοιπόν σε προνομιακή θέση πάνω στη θάλασσα, η σημερινή Collioure φιλοξενεί περίπου 3.000 κατοίκους, οι οποίοι διαθέτουν ισχυρή καταλανική κουλτούρα. Η έκτασή της φτάνει τα μόλις 13,2 τ. χλμ. και ο ποταμός Douy τη χωρίζει σε δύο μέρη: στην παλαιά πόλη που ονομάζεται Port d’Avall (γνωστή και ως Le Faubourg) και στη νέα πόλη, την Port d’Amunt (ή αλλιώς και La Ville). Το γεγονός πάντως ότι σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ και πολλές δεκαετίες στην παλαιά Collioure οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους κατοίκους της, οι οποίοι διαφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού την οικιστική κληρονομιά της και το μικρό λιμάνι της. Τα γραφικά, χρωματιστά σπίτια της παλαιάς πόλης με προσόψεις βαμμένες σε κίτρινες, πορτοκαλί, ροζ και σομόν αποχρώσεις, τα στενά καλντερίμια που οδηγούν σε κρυφές γοητευτικές γωνιές, ο κεντρικός παραλιακός πεζόδρομος Boulevard du Boramar και οι παραδοσιακές κατοικίες που έχουν ανακαινιστεί και μετατραπεί σε ατμοσφαιρικά ρεστοράν, μπουτίκ και καφέ, συνιστούν θέματα αποκλειστικά για καρτ ποστάλ και προσδίδουν στην Collioure έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Αν επισκεφθείτε την Collioure περάστε οπωσδήποτε από τρία μνημειακά αξιοθέατα: το επιβλητικό κάστρο Chateau Royal de Collioure ανεγέρθηκε πάνω στα ερείπια προγενέστερου ρωμαϊκού κάστρου. Το παραθαλάσσιο παρεκκλήσι Saint Vincent κτίστηκε στο σημείο όπου -σύμφωνα με την τοπική παράδοση- μαρτύρησε ο Aγιος Βικέντιος. Τέλος, με θεμέλια κτισμένα μέσα στη θάλασσα, η εκκλησία Notre Dame des Anges είναι ένα θρησκευτικό οικοδόμημα γοτθικού ρυθμού με πλούσια εσωτερική διακόσμηση και ενσωματωμένο -σε ρόλο καμπαναριού- τον παλιό φάρο του λιμανιού.
Ως εκ τούτου, αυτά τα διαμαντάκια της Βόρειας Καταλονίας αποτελούν σήμερα έναν επίγειο παράδεισο, που συνδυάζει την ηρεμία με την άνεση και την πολυτέλεια. Γενικότερα, όμως, όλη η περιοχή της Cote Vermeille θα σας «αιχμαλωτίσει» τόσο με τις εξαίσιες θαλασσινές παραστάσεις και τη μαγευτική ορεινή βλάστηση όσο και με τη γλυκύτητα του κλίματος και την αρχιτεκτονική απλότητά της. Το ταξίδι κατά μήκος του D 914 είναι μια εμπειρία που αξίζει κανείς να ζήσει, έστω κι ως ημερήσια εκδρομή με βάση το Περπινιάν. Ξεδιπλώνοντας τον χάρτη της διαδρομής, η πρώτη στάση μας είναι στην κωμόπολη Collioure, 29 χλμ. νότια του Περπινιάν. Ακολουθούν οι κωμοπόλεις Port-Vendres (3,8 χλμ. από την Collioure), Banyuls-sur-Mer (7,5 χλμ. από την Port-Vendres) και Cerbere (10,7 χλμ. από την Banyuls-sur-Mer). Περίπου 5,5 χλμ. μετά την Cerbere, ο δρόμος σκαρφαλώνει στα γαλλο-ισπανικά σύνορα (στη διάβαση Coll dels Belistres, σε υψόμετρο 165 μ.) και στη συνέχεια ?μετονομαζόμενος σε Ν 260? φτάνει μετά από 2,5 χιλιόμετρα στην Portbou, την πρώτη κωμόπολη επί ισπανικού (καταλανικού) εδάφους.
Τόπος έμπνευσης ζωγράφων
Η πρώτη γραπτή αναφορά της παραθαλάσσιας Collioure γίνεται σ’ ένα έγγραφο του Μεσαίωνα. Εκείνη την εποχή η Collioure, κτισμένη σε σημαντική στρατηγική θέση και με ζωηρή εμπορική κίνηση, μοιραία προσέλκυσε το ενδιαφέρον των Βησιγότθων, οι οποίοι δεν δυσκολεύτηκαν διόλου να την αλώσουν και να τη λεηλατήσουν - ο Βησιγότθος βασιλιάς Wamba τη μετονόμασε μάλιστα Caucoliberi. Την περίοδο 1276-1344 η Collioure έγινε τόπος θερινής κατοικίας των βασιλιάδων της Μαγιόρκα και επεκτάθηκε πολεοδομικά. Το 1642 την πόλη κατέλαβαν τα στρατεύματα του Γάλλου στρατηγού Marechal de la Meilleraye, ενώ με τη Συνθήκη των Πυρηναίων (1659) η Collioure πέρασε και επίσημα στην κατοχή της Γαλλίας, σηματοδοτώντας έτσι μια νέα σελίδα στην ιστορία της. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου 16ου, τα κάστρα της Collioure (το φρούριο Chateau Royal de Collioure και το φρούριο Saint-Elme) βελτιώθηκαν με οχυρωματικά έργα από τον στρατιωτικό μηχανικό Vauban, για να ενισχυθεί η αμυντική τους ικανότητα. Αυτό δεν εμπόδισε τους Ισπανούς το 1793 να επιτεθούν και να καταλάβουν την Collioure ? ήταν όμως η τελευταία ισπανική παρουσία στην πόλη, αφού έναν χρόνο αργότερα η Collioure πέρασε και πάλι οριστικά στα χέρια των Γάλλων.
Η κοιτίδα των φοβιστών
Στις αρχές του 20ού αιώνα η Collioure αποτέλεσε τόπο έμπνευσης και κέντρο δημιουργίας για πολλούς διάσημους ζωγράφους, όπως τον Picasso, τον Dufy, τον Chagall, τον Derain και τον Matisse. Οι δύο τελευταίοι υπήρξαν βασικοί εκφραστές του καλλιτεχνικού ρεύματος του φοβισμού, το οποίο «γεννήθηκε» ουσιαστικά στην Collioure. Κτισμένη λοιπόν σε προνομιακή θέση πάνω στη θάλασσα, η σημερινή Collioure φιλοξενεί περίπου 3.000 κατοίκους, οι οποίοι διαθέτουν ισχυρή καταλανική κουλτούρα. Η έκτασή της φτάνει τα μόλις 13,2 τ. χλμ. και ο ποταμός Douy τη χωρίζει σε δύο μέρη: στην παλαιά πόλη που ονομάζεται Port d’Avall (γνωστή και ως Le Faubourg) και στη νέα πόλη, την Port d’Amunt (ή αλλιώς και La Ville). Το γεγονός πάντως ότι σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει εδώ και πολλές δεκαετίες στην παλαιά Collioure οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους κατοίκους της, οι οποίοι διαφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού την οικιστική κληρονομιά της και το μικρό λιμάνι της. Τα γραφικά, χρωματιστά σπίτια της παλαιάς πόλης με προσόψεις βαμμένες σε κίτρινες, πορτοκαλί, ροζ και σομόν αποχρώσεις, τα στενά καλντερίμια που οδηγούν σε κρυφές γοητευτικές γωνιές, ο κεντρικός παραλιακός πεζόδρομος Boulevard du Boramar και οι παραδοσιακές κατοικίες που έχουν ανακαινιστεί και μετατραπεί σε ατμοσφαιρικά ρεστοράν, μπουτίκ και καφέ, συνιστούν θέματα αποκλειστικά για καρτ ποστάλ και προσδίδουν στην Collioure έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Αν επισκεφθείτε την Collioure περάστε οπωσδήποτε από τρία μνημειακά αξιοθέατα: το επιβλητικό κάστρο Chateau Royal de Collioure ανεγέρθηκε πάνω στα ερείπια προγενέστερου ρωμαϊκού κάστρου. Το παραθαλάσσιο παρεκκλήσι Saint Vincent κτίστηκε στο σημείο όπου -σύμφωνα με την τοπική παράδοση- μαρτύρησε ο Aγιος Βικέντιος. Τέλος, με θεμέλια κτισμένα μέσα στη θάλασσα, η εκκλησία Notre Dame des Anges είναι ένα θρησκευτικό οικοδόμημα γοτθικού ρυθμού με πλούσια εσωτερική διακόσμηση και ενσωματωμένο -σε ρόλο καμπαναριού- τον παλιό φάρο του λιμανιού.
Ρωμαϊκή πόλη της Αφροδίτης
Η Port-Vendres θεωρείται ο αρχαιότερος οικισμός στην περιοχή της Cote Vermeille, με τα πρώτα ίχνη κατοίκησης να εντοπίζονται στην Εποχή του Σιδήρου. Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι οι Ρωμαίοι έδωσαν στον οικισμό το όνομα Portus Veneris, από τη θεά Αφροδίτη (Venus). Η Port-Vendres επεκτάθηκε στη διάρκεια του Μεσαίωνα, όταν οι ηγεμόνες της Μαγιόρκα την κατέστησαν βασικό σημείο σύνδεσης μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και των Βαλεαρίδων νήσων. Ακολουθώντας την ίδια τύχη με την Collioure, η Port-Vendres εντάχθηκε στη γαλλική επικράτεια ως αποτέλεσμα της Συνθήκης των Πυρηναίων (1659). Μέσα στα επόμενα 120 χρόνια, η πόλη οχυρώθηκε με τέσσερα κάστρα, ενώ έγιναν σημαντικά έργα για τον εκσυγχρονισμό και την καλύτερη λειτουργία του λιμανιού της. Η Port-Vendres, με 4.600 κατοίκους, είναι σήμερα το πλησιέστερο λιμάνι της Γαλλίας στη Βόρεια Αφρική (υπάρχει εμπορική σύνδεση με λιμάνια της Βόρειας και της Δυτικής Αφρικής) και στη μαρίνα της πόλης μπορούν να αγκυροβολήσουν κότερα και γιοτ. Σε περίπτωση που θέλετε να φορέσετε το μαγιό σας και να δροσιστείτε στα νερά της Μεσογείου, λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Port-Vendres απλώνεται ο κόλπος Paulilles, με τρεις όμορφες αμμώδεις παραλίες, που τους καλοκαιρινούς μήνες γεμίζουν ασφυκτικά από παραθεριστές, ντόπιους και ξένους.
Ο οβελίσκος του Λουδοβίκου
Σήμα κατατεθέν της Port-Vendres αποτελεί ο μαρμάρινος οβελίσκος της (ύψους 30 μ.), που δεσπόζει στην ομώνυμη πλατεία, στον χώρο του λιμανιού. Εργο του αρχιτέκτονα και ζωγράφου Charles De Wailly, ξεκίνησε να κατασκευάζεται στις 28/9/1780 με διαταγή του βασιλιά Λουδοβίκου 16ου και είναι διακοσμημένος με τέσσερα χάλκινα ανάγλυφα που είναι αφιερωμένα στις νέες ανεξάρτητες Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στην κατάργηση της δουλοπαροικίας στη Γαλλία, στο ελεύθερο εμπόριο και στο ισχυρό γαλλικό ναυτικό. Σε ανάμνηση της ανέγερσης του οβελίσκου διοργανώνεται κάθε χρόνο τον Σεπτέμβριο η φιέστα Fete de Mailly, που περιλαμβάνει -μεταξύ άλλων- παρελάσεις στους δρόμους της Port-Vendres, μουσικές εκδηλώσεις, αναπαράσταση της θεμελίωσης του οβελίσκου, παραστάσεις τσίρκου και παραδοσιακούς χορούς από την Κεντρική Γαλλία και την Καταλονία. Αλλα σημεία ενδιαφέροντος της Port-Vendres είναι τα τρία οχυρά που προστάτευαν σε παλιότερες εποχές το λιμάνι (Fanal Redoubt, Bear Redoubt και Presqu’ile Redoubt), ο καθεδρικός ναός στο κέντρο της πόλης, ο φάρος Cap Bear και το άγαλμα της θεάς Αφροδίτης, ένα έργο του Καταλανού γλύπτη Aristide Maillol που αναπαριστά τη θεά να προσφέρει ένα κλαδί φοίνικα στους ηρωικούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν για τη Γαλλία. Επίσης, στον χώρο προβλήτας, στο ύψος της οδού Jules Ferry, βρίσκεται το νεοκλασικό ξενοδοχείο Hotel du Commerce. Εδώ είχε καταλύσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του (1925-1927) ο γνωστός Σκοτσέζος αρχιτέκτονας και ζωγράφος Charles Rennie Mackintosh, που φιλοτέχνησε αρκετές ακουαρέλες με θέματα εμπνευσμένα από τη θαλασσινή φύση της Port-Vendres. Λίγο πριν πεθάνει (1928), ο δημιουργός ζήτησε η σορός του να αποτεφρωθεί και οι στάχτες του να σκορπιστούν στο λιμάνι της Port-Vendres, όπως και έγινε.
Η Port-Vendres θεωρείται ο αρχαιότερος οικισμός στην περιοχή της Cote Vermeille, με τα πρώτα ίχνη κατοίκησης να εντοπίζονται στην Εποχή του Σιδήρου. Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι οι Ρωμαίοι έδωσαν στον οικισμό το όνομα Portus Veneris, από τη θεά Αφροδίτη (Venus). Η Port-Vendres επεκτάθηκε στη διάρκεια του Μεσαίωνα, όταν οι ηγεμόνες της Μαγιόρκα την κατέστησαν βασικό σημείο σύνδεσης μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και των Βαλεαρίδων νήσων. Ακολουθώντας την ίδια τύχη με την Collioure, η Port-Vendres εντάχθηκε στη γαλλική επικράτεια ως αποτέλεσμα της Συνθήκης των Πυρηναίων (1659). Μέσα στα επόμενα 120 χρόνια, η πόλη οχυρώθηκε με τέσσερα κάστρα, ενώ έγιναν σημαντικά έργα για τον εκσυγχρονισμό και την καλύτερη λειτουργία του λιμανιού της. Η Port-Vendres, με 4.600 κατοίκους, είναι σήμερα το πλησιέστερο λιμάνι της Γαλλίας στη Βόρεια Αφρική (υπάρχει εμπορική σύνδεση με λιμάνια της Βόρειας και της Δυτικής Αφρικής) και στη μαρίνα της πόλης μπορούν να αγκυροβολήσουν κότερα και γιοτ. Σε περίπτωση που θέλετε να φορέσετε το μαγιό σας και να δροσιστείτε στα νερά της Μεσογείου, λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Port-Vendres απλώνεται ο κόλπος Paulilles, με τρεις όμορφες αμμώδεις παραλίες, που τους καλοκαιρινούς μήνες γεμίζουν ασφυκτικά από παραθεριστές, ντόπιους και ξένους.
Ο οβελίσκος του Λουδοβίκου
Σήμα κατατεθέν της Port-Vendres αποτελεί ο μαρμάρινος οβελίσκος της (ύψους 30 μ.), που δεσπόζει στην ομώνυμη πλατεία, στον χώρο του λιμανιού. Εργο του αρχιτέκτονα και ζωγράφου Charles De Wailly, ξεκίνησε να κατασκευάζεται στις 28/9/1780 με διαταγή του βασιλιά Λουδοβίκου 16ου και είναι διακοσμημένος με τέσσερα χάλκινα ανάγλυφα που είναι αφιερωμένα στις νέες ανεξάρτητες Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, στην κατάργηση της δουλοπαροικίας στη Γαλλία, στο ελεύθερο εμπόριο και στο ισχυρό γαλλικό ναυτικό. Σε ανάμνηση της ανέγερσης του οβελίσκου διοργανώνεται κάθε χρόνο τον Σεπτέμβριο η φιέστα Fete de Mailly, που περιλαμβάνει -μεταξύ άλλων- παρελάσεις στους δρόμους της Port-Vendres, μουσικές εκδηλώσεις, αναπαράσταση της θεμελίωσης του οβελίσκου, παραστάσεις τσίρκου και παραδοσιακούς χορούς από την Κεντρική Γαλλία και την Καταλονία. Αλλα σημεία ενδιαφέροντος της Port-Vendres είναι τα τρία οχυρά που προστάτευαν σε παλιότερες εποχές το λιμάνι (Fanal Redoubt, Bear Redoubt και Presqu’ile Redoubt), ο καθεδρικός ναός στο κέντρο της πόλης, ο φάρος Cap Bear και το άγαλμα της θεάς Αφροδίτης, ένα έργο του Καταλανού γλύπτη Aristide Maillol που αναπαριστά τη θεά να προσφέρει ένα κλαδί φοίνικα στους ηρωικούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν για τη Γαλλία. Επίσης, στον χώρο προβλήτας, στο ύψος της οδού Jules Ferry, βρίσκεται το νεοκλασικό ξενοδοχείο Hotel du Commerce. Εδώ είχε καταλύσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του (1925-1927) ο γνωστός Σκοτσέζος αρχιτέκτονας και ζωγράφος Charles Rennie Mackintosh, που φιλοτέχνησε αρκετές ακουαρέλες με θέματα εμπνευσμένα από τη θαλασσινή φύση της Port-Vendres. Λίγο πριν πεθάνει (1928), ο δημιουργός ζήτησε η σορός του να αποτεφρωθεί και οι στάχτες του να σκορπιστούν στο λιμάνι της Port-Vendres, όπως και έγινε.
Καταλανικό χρώμα στη γαλλική παραμεθόριο
Κτισμένη γύρω από έναν φυσικό κόλπο, η Banyuls-sur-Mer, η πόλη του γλύπτη Aristide Maillol, αποτελεί το επόμενο παραθαλάσσιο θέρετρο της Cote Vermeille. Αν και δεν διαθέτει σημαντικά αξιοθέατα για να «εγκλωβίσει» τον επισκέπτη, έχετε αρκετούς λόγους για να πατήσετε φρένο και να περιηγηθείτε στην ήσυχη Banyuls-sur-Mer των 4.650 κατοίκων. Η εκτεταμένη παραλία της πόλης έχει βραβευτεί με την τιμητική διάκριση Pavillon bleu για την καθαριότητα και τις υποδειγματικές εγκαταστάσεις της, ενώ κατά μήκος του κεντρικού παραλιακού δρόμου βρίσκονται πολλά εστιατόρια και καφέ-μπαρ με θέα το γαλάζιο της Μεσογείου. Τους καλοκαιρινούς μήνες, η καρδιά της πόλης χτυπά εδώ δυνατά. Μακριά από την ακτογραμμή, το πιο ενδιαφέρον σημείο της πόλης εντοπίζεται στη συνοικία Cap d’Osne με τα στενά γραφικά δρομάκια και τις παραδοσιακές καταλανικές κατοικίες. Μπορείτε επίσης να χαλαρώσετε περπατώντας στον μεγάλο δημοτικό κήπο Jardin Mediterraneen du Mas de la Serre που έχει φυτά μεσογειακού τύπου απ’ όλον τον κόσμο ή να επισκεφθείτε το ενυδρείο της πόλης. Οι λάτρεις του καλού κρασιού σίγουρα θα ενθουσιαστούν, αφού η Banyuls-sur-Mer είναι γνωστή για την τοπική ποικιλία κρασιών της, που μπορεί κανείς να δοκιμάσει κάνοντας wine-tasting μέσα σε ειδικά διαμορφωμένες σπηλιές της περιοχής (μια απ’ τις πιο γνωστές «σπηλιές-δοκιμαστήρια» είναι η La Grande Cave).
Εξερευνώντας την Banyuls-sur-Mer, αυτό που σίγουρα δεν θα διαφύγει της προσοχής σας είναι τα αγάλματα του καλλιτέχνη Aristide Maillol που υπάρχουν διάσπαρτα σε διάφορα σημεία της πόλης. To τελευταίο σπίτι του Καταλανού καλλιτέχνη (γεννήθηκε στην Banyuls-sur-Mer το 1861) έχει διαμορφωθεί σε μουσείο, όπου παρουσιάζονται διάφορα έργα του, όπως κεραμικά, γλυπτά και πίνακες ζωγραφικής. Τελευταία στάση επί γαλλικού εδάφους στην Cerbere, της οποίας η ονομασία καμία σχέση δεν έχει με τον μυθολογικό Κέρβερο, τον τρομερό σκύλο-φύλακα του Αδη. Φωλιασμένη μέσα σε βραχώδη εσοχή μιας μικρής κοιλάδας, η Cerbere (με πληθυσμό γύρω στους 1.560 κατοίκους) μοιάζει να αψηφά τη βαρύτητα, καθώς τα σπίτια της σκαρφαλώνουν με πραγματικά εντυπωσιακό τρόπο στην απότομη πλευρά του βουνού. Πρόκειται για ένα θέαμα συναρπαστικό, που κερδίζει αμέσως τον θαυμασμό των επισκεπτών. Στη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας της, η Cerbere «είδε» να περνούν μέσα από τους δρόμους της εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί πρόσφυγες, που εγκατέλειψαν τους πρώτους μήνες του 1939 την πατρίδα τους και πέρασαν στο γαλλικό έδαφος μέσω του περάσματος Coll Dels Belistres, κυνηγημένοι από τα στρατεύματα του δικτάτορα Φράνκο. Η παραμεθόριος Cerbere είναι περισσότερο γνωστή για τον σιδηροδρομικό σταθμό της (Gare de Cerbere), τον τελευταίο στη Γαλλία πάνω στη σιδηροδρομική σύνδεση Περπινιάν-Βαρκελώνη. Χάρη στην κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής και του αντίστοιχου σταθμού το 1878, ο μικρός οικισμός της Cote Vermeille γνώρισε μια αλματώδη πληθυσμιακή, εμπορική και οικονομική ανάπτυξη μέσα στις επόμενες δεκαετίες.
Κτισμένη γύρω από έναν φυσικό κόλπο, η Banyuls-sur-Mer, η πόλη του γλύπτη Aristide Maillol, αποτελεί το επόμενο παραθαλάσσιο θέρετρο της Cote Vermeille. Αν και δεν διαθέτει σημαντικά αξιοθέατα για να «εγκλωβίσει» τον επισκέπτη, έχετε αρκετούς λόγους για να πατήσετε φρένο και να περιηγηθείτε στην ήσυχη Banyuls-sur-Mer των 4.650 κατοίκων. Η εκτεταμένη παραλία της πόλης έχει βραβευτεί με την τιμητική διάκριση Pavillon bleu για την καθαριότητα και τις υποδειγματικές εγκαταστάσεις της, ενώ κατά μήκος του κεντρικού παραλιακού δρόμου βρίσκονται πολλά εστιατόρια και καφέ-μπαρ με θέα το γαλάζιο της Μεσογείου. Τους καλοκαιρινούς μήνες, η καρδιά της πόλης χτυπά εδώ δυνατά. Μακριά από την ακτογραμμή, το πιο ενδιαφέρον σημείο της πόλης εντοπίζεται στη συνοικία Cap d’Osne με τα στενά γραφικά δρομάκια και τις παραδοσιακές καταλανικές κατοικίες. Μπορείτε επίσης να χαλαρώσετε περπατώντας στον μεγάλο δημοτικό κήπο Jardin Mediterraneen du Mas de la Serre που έχει φυτά μεσογειακού τύπου απ’ όλον τον κόσμο ή να επισκεφθείτε το ενυδρείο της πόλης. Οι λάτρεις του καλού κρασιού σίγουρα θα ενθουσιαστούν, αφού η Banyuls-sur-Mer είναι γνωστή για την τοπική ποικιλία κρασιών της, που μπορεί κανείς να δοκιμάσει κάνοντας wine-tasting μέσα σε ειδικά διαμορφωμένες σπηλιές της περιοχής (μια απ’ τις πιο γνωστές «σπηλιές-δοκιμαστήρια» είναι η La Grande Cave).
Εξερευνώντας την Banyuls-sur-Mer, αυτό που σίγουρα δεν θα διαφύγει της προσοχής σας είναι τα αγάλματα του καλλιτέχνη Aristide Maillol που υπάρχουν διάσπαρτα σε διάφορα σημεία της πόλης. To τελευταίο σπίτι του Καταλανού καλλιτέχνη (γεννήθηκε στην Banyuls-sur-Mer το 1861) έχει διαμορφωθεί σε μουσείο, όπου παρουσιάζονται διάφορα έργα του, όπως κεραμικά, γλυπτά και πίνακες ζωγραφικής. Τελευταία στάση επί γαλλικού εδάφους στην Cerbere, της οποίας η ονομασία καμία σχέση δεν έχει με τον μυθολογικό Κέρβερο, τον τρομερό σκύλο-φύλακα του Αδη. Φωλιασμένη μέσα σε βραχώδη εσοχή μιας μικρής κοιλάδας, η Cerbere (με πληθυσμό γύρω στους 1.560 κατοίκους) μοιάζει να αψηφά τη βαρύτητα, καθώς τα σπίτια της σκαρφαλώνουν με πραγματικά εντυπωσιακό τρόπο στην απότομη πλευρά του βουνού. Πρόκειται για ένα θέαμα συναρπαστικό, που κερδίζει αμέσως τον θαυμασμό των επισκεπτών. Στη διάρκεια της σύγχρονης ιστορίας της, η Cerbere «είδε» να περνούν μέσα από τους δρόμους της εκατοντάδες χιλιάδες Ισπανοί πρόσφυγες, που εγκατέλειψαν τους πρώτους μήνες του 1939 την πατρίδα τους και πέρασαν στο γαλλικό έδαφος μέσω του περάσματος Coll Dels Belistres, κυνηγημένοι από τα στρατεύματα του δικτάτορα Φράνκο. Η παραμεθόριος Cerbere είναι περισσότερο γνωστή για τον σιδηροδρομικό σταθμό της (Gare de Cerbere), τον τελευταίο στη Γαλλία πάνω στη σιδηροδρομική σύνδεση Περπινιάν-Βαρκελώνη. Χάρη στην κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής και του αντίστοιχου σταθμού το 1878, ο μικρός οικισμός της Cote Vermeille γνώρισε μια αλματώδη πληθυσμιακή, εμπορική και οικονομική ανάπτυξη μέσα στις επόμενες δεκαετίες.
Ιστορικές μορφές
Στο κοιμητήριο της Collioure βρίσκονται θαμμένοι δύο γνωστοί εκπρόσωποι των γραμμάτων. Ο Ισπανός ποιητής Antonio Machado κατέφυγε στην Collioure την εποχή του ισπανικού εμφυλίου και πέθανε εδώ το 1939, ενώ ο Βρετανός συγγραφέας Patrick O’Brian έζησε στην Collioure από το 1949 μέχρι τον θάνατό του το 2000.
Υποβρύχιο πάρκο
Οσο κι αν ακούγεται παράδοξο, η μικρή Cerbere αποτελεί σημείο αναφοράς για τον τουρισμό που συνδέεται με τις καταδύσεις. Το 1974 ιδρύθηκε εδώ το πρώτο υποθαλάσσιο εθνικό πάρκο της Γαλλίας (Reserve Naturelle Cerbere-Banyuls), συνολικής έκτασης 1.600 στρεμμάτων. Μέσα στη συγκεκριμένη υδάτινη έκταση, που ορίζεται με κίτρινους δείκτες και απλώνεται ανάμεσα στα ακρωτήρια Cap Peyrefitte και Cap Bear, η θαλάσσια πανίδα της Μεσογείου προστατεύεται πλήρως από την ανθρώπινη παρέμβαση και δραστηριότητα. Στο πάρκο απαγορεύονται αυστηρά η ιστιοπλοΐα, το υποβρύχιο ψάρεμα και το ψάρεμα από βάρκα.
Βοήθεια για τουρίστες
Πληροφορίες τόσο για την Collioure όσο και για την Port-Vendres μπορείτε να πάρετε από τα αντίστοιχα τουριστικά γραφεία.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Στην Collioure προτείνεται το ξενοδοχείο «Hotel La Bona Casa» (0033 4 68820662, www.hotel-labonacasa.com).
Στην Port-Vendres, Hotel Residence Bear» (0033 4 68980104, www.hotel-residence-bear.com).
Στην Banyuls-sur-Mer, «Le Catalan» (0033 4 68880280, www.hlecatalan.com) και «Hotel Les Elmes» (0033 4 68880312, www.hotel-des-elmes.com).
Στην Cerbere τα ξενοδοχεία «La Dorade» (0033 4 68884193, www.hotel-ladorade.com)
«Hotel La Vigie» (0033 4 68884184, www.hotel-lavigie.fr).
ΦΑΓΗΤΟ
Στην Collioure προτείνονται τα εστιατόρια «San Vicens» και «Restaurant Le Neptune», στην Port-Vendres τα εστιατόρια «La Cote Vermeille» και «La Tramontane», στην Banyuls-sur-Mer τα εστιατόρια «Chez Irene» και «L’ Escale» και στη Cerbere τα εστιατόρια «Buffet de la Gare» και «L’Anse des Pirates».
Στο κοιμητήριο της Collioure βρίσκονται θαμμένοι δύο γνωστοί εκπρόσωποι των γραμμάτων. Ο Ισπανός ποιητής Antonio Machado κατέφυγε στην Collioure την εποχή του ισπανικού εμφυλίου και πέθανε εδώ το 1939, ενώ ο Βρετανός συγγραφέας Patrick O’Brian έζησε στην Collioure από το 1949 μέχρι τον θάνατό του το 2000.
Υποβρύχιο πάρκο
Οσο κι αν ακούγεται παράδοξο, η μικρή Cerbere αποτελεί σημείο αναφοράς για τον τουρισμό που συνδέεται με τις καταδύσεις. Το 1974 ιδρύθηκε εδώ το πρώτο υποθαλάσσιο εθνικό πάρκο της Γαλλίας (Reserve Naturelle Cerbere-Banyuls), συνολικής έκτασης 1.600 στρεμμάτων. Μέσα στη συγκεκριμένη υδάτινη έκταση, που ορίζεται με κίτρινους δείκτες και απλώνεται ανάμεσα στα ακρωτήρια Cap Peyrefitte και Cap Bear, η θαλάσσια πανίδα της Μεσογείου προστατεύεται πλήρως από την ανθρώπινη παρέμβαση και δραστηριότητα. Στο πάρκο απαγορεύονται αυστηρά η ιστιοπλοΐα, το υποβρύχιο ψάρεμα και το ψάρεμα από βάρκα.
Βοήθεια για τουρίστες
Πληροφορίες τόσο για την Collioure όσο και για την Port-Vendres μπορείτε να πάρετε από τα αντίστοιχα τουριστικά γραφεία.
ΔΙΑΜΟΝΗ
Στην Collioure προτείνεται το ξενοδοχείο «Hotel La Bona Casa» (0033 4 68820662, www.hotel-labonacasa.com).
Στην Port-Vendres, Hotel Residence Bear» (0033 4 68980104, www.hotel-residence-bear.com).
Στην Banyuls-sur-Mer, «Le Catalan» (0033 4 68880280, www.hlecatalan.com) και «Hotel Les Elmes» (0033 4 68880312, www.hotel-des-elmes.com).
Στην Cerbere τα ξενοδοχεία «La Dorade» (0033 4 68884193, www.hotel-ladorade.com)
«Hotel La Vigie» (0033 4 68884184, www.hotel-lavigie.fr).
ΦΑΓΗΤΟ
Στην Collioure προτείνονται τα εστιατόρια «San Vicens» και «Restaurant Le Neptune», στην Port-Vendres τα εστιατόρια «La Cote Vermeille» και «La Tramontane», στην Banyuls-sur-Mer τα εστιατόρια «Chez Irene» και «L’ Escale» και στη Cerbere τα εστιατόρια «Buffet de la Gare» και «L’Anse des Pirates».