ΚΡΕΜΛΙΝΟ
Κάτω από το Κρεμλίνο και την Κόκκινη Πλατεία, εκεί όπου το φως του ήλιου δεν φτάνει ποτέ, κρύβεται ένα τεράστιο δίκτυο υπόγειας τέχνης. Είναι το μετρό της Μόσχας, με σταθμούς που συναγωνίζονται τα μουσεία της. Θ’ ακούσετε να τους αποκαλούν «παλάτια για τους ανθρώπους». Τ’ ανάγλυφα αετώματα, οι μεγαλοπρεπείς τοιχογραφίες, μέχρι και πολυέλαιοι-υπερπαραγωγή, μπορούν να σε κάνουν να ξεχάσεις ποιο συρμό θέλεις να πάρεις. Must είναι ο σταθμός Kievskaya ( για τα μωσαϊκά του ) και ο σταθμός Novoslobodskaya ( για τα υπέροχα βιτρό του )
ΛΙΣΑΒΟΝΑ
Όποια γραμμή και αν επιλέξεις, είναι ένα ταξίδι στην ιστορία των azulejos (έτσι λένε τα πολύχρωμα κεραμικά πλακάκια) Και οι 46 σταθμοί του παίζουν με αυτήν την πρώτη ύλη έχοντας τόσο διαφορετικά αποτελέσματα. Λένε πως ο «βασιλιάς» των σταθμών είναι ο Olaias, καθώς συνδυάζει την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του Tomas Taveira και τα έργα καλλιτεχνών αγαπημένων στην πόλη, σε μια πραγματική έκρηξη χρωμάτων. Να σημειωθεί, ότι αυτή η τεχνοτροπία με τα πλακάκια ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας κι έφτασε πλέον να διακοσμεί τους σταθμούς του μετρό στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι, στη Βουδαπέστη, στη Μόσχα και στο Σίντνεϊ.
Στοκχόλμη
Τα 108 χιλιόμετρα σήραγγας έχουν το παρατσούκλι «η εκτενέστερη γκαλερί τέχνης στον κόσμο». Ενενήντα από τους 101 σταθμούς είναι διακοσμημένοι με πολύχρωμα έργα τέχνης που κατά καιρούς αλλάζουν. Εκατόν σαράντα καλλιτέχνες έχουν βάλει την προσωπική τους σφραγίδα, κάνοντας το μετρό της Στοκχόλμης ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατά της. Οι επιβάτες της μπλε γραμμής βιώνουν κάθε μέρα μια μυστηριώδη εμπειρία που δύσκολα συνηθίζεται. Οι σταθμοί είναι φτιαγμένοι σαν μεταμοντέρνα σπήλαια, από χρωματιστή πέτρα, με ζωηρούς πίνακες, χρυσά μωσαϊκά και κατασκευές που κρέμονται από το ταβάνι. Εμπνευστής είναι ο Per Olof Ultvedt, το καλύτερο έργο του οποίου βρίσκεται στο σταθμό T-Centralen.
Τασκένδη
Στο Ουζμπεκιστάν βρίσκεται ένα από τα πιο αριστοκρατικά μετρό του κόσμου. Όλη η πρώην Σοβιετική Ένωση το θεωρεί μνημείο ανεκτίμητης αξίας. Από το 1977 και μετά, οι πιο αναγνωρισμένοι ντόπιοι αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν γυαλί, γρανίτη, μάρμαρο και σκαλισμένο αλάβαστρο, με αποτέλεσμα το μετρό να προσελκύει περισσότερους επισκέπτες, οι οποίοι έρχονται για να το θαυμάσουν ως αξιοθέατο και όχι για να κινηθούν στην πόλη!
Μόντρεαλ
Στη γαλλόφωνη μεγαλούπολη δεν ήθελαν ένα απλό μετρό. Από το 1966 μεταμορφώνουν όλους τους σταθμούς σ’ ένα παράλληλο σύμπαν με μεταλλικά αγάλματα, εντυπωσιακά μωσαϊκά, βιτρό και τοιχογραφίες. Και το τρένο να μην υπήρχε, οι σταθμοί θα είχαν ζωή. Εκατόν πενήντα έργα σύγχρονης τέχνης κοσμούν το μετρό του Μόντρεαλ. Highlight ο σταθμός του Monk με τα τεράστια ( σχεδόν διώροφα! ) μεταλλικά αγάλματα του Germain Bergeron.
Λιλη
Το πρώτο σύστημα μετρό στον κόσμο χωρίς οδηγό. Εγκαινιάστηκε το 1983 και σχεδόν όλοι οι σταθμοί έχουν δική τους καλλιτεχνική προσωπικότητα. Κάπου μπορεί να βρείτε μια πισίνα που τα νερά της αντανακλούν τη φουτουριστική αρχιτεκτονική, κάπου αλλού ενυδρεία με ψάρια. Οι περισσότεροι, πάντως, σταματούν στο Porte de Valenciennes για να δουν το τεράστιο χέρι που κρατάει τις κολόνες του σταθμού, ένα έργο του διάσημου γλύπτη César.