Στη μέση του Ατλαντικού, 460 χλμ. από τις ακτές της Σενεγάλης και 3.600 χλμ. ανατολικά της Καραϊβικής, βρίσκεται η πρώην πορτογαλική αποικία. Ενα σύμπλεγμα από δέκα μεγάλα και πολλά μικρότερα νησιά που ούτε πράσινα μπορεί να τα πει κάποιος ούτε ακρωτηριακά. Παρότι είναι εκατοντάδες ναυτικά μίλια νότια του τροπικού του Καρκίνου, δεν θα συναντήσετε φοινικοδάση και ατόλες. Τα νησιά του αρχιπελάγους έχουν μια αλλόκοτη γεωλογική ομορφιά, προϊόν ηφαιστειακής δράσης και μια αρχιτεκτονική που περισσότερο θυμίζει Κούβα παρά Αφρική.
ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ... ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν το πόδι τους στο Πράσινο Ακρωτήριο μάλλον ήταν Φοίνικες της προκλασικής εποχής. Το 445 π.Χ. ένας θαλασσοπόρος ονόματι Ανός, σαλπάροντας από το Καντίζ της Ισπανίας που ήταν φοινικική αποικία, κατέγραψε ένα μεγάλο ενεργό ηφαίστειο στα ανοιχτά της δυτικής Αφρικής που θα μπορούσε να είναι αυτό στο νησί Φόγκο. Επίσης κωπηλάτες από τη σημερινή Σενεγάλη μπορεί να έφτασαν εδώ ήδη από την αρχαϊκή εποχή, χωρίς ωστόσο να έχουν αφήσει ξεκάθαρα ίχνη. Ωστόσο τα νησιά παρέμειναν ανεξερεύνητα και εν πολλοίς ακατοίκητα έως τον 15ο αι. Βλέπετε οι άνθρωποι μέχρι τότε πίστευαν πως η γη ήταν επίπεδη και τέλειωνε κάμποσα ναυτικά μίλια ανατολικά των Καναρίων Νήσων σ’ έναν ωκεανό γεμάτο τέρατα, που κατέληγε με τη μορφή καταρράκτη στη μαύρη άβυσσο. Στα χρόνια του Ερρίκου του Θαλασσινού οι ναυτικές δυνάμεις της εποχής είχαν πια ξεθαρρέψει. Και καθώς η σφαιρικότητα του πλανήτη αποτελούσε κοινό μυστικό, το έπαθλο ήταν αφενός ο έλεγχος του εμπορίου (δούλων και ελεφαντόδοτου) στα παράλια της Δυτικής Αφρικής και αφετέρου η αναζήτηση του θαλάσσιου περάσματος προς την Ινδία.
Ιστορικά επιβεβαιωμένες ως παλαιότερες αφίξεις στο νησί είναι εκείνη του Βενετσιάνου θαλασσοπόρου Κανταμόστο το 1456 και του Γενοβέζου Αντόνιο Ντε Νόλι μαζί με τον Ντιόγκο Γκόμεζ το 1460. Το 1495 έγινε κτήση του αυτοκρατορικού στέμματος της Πορτογαλίας. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα που καταργήθηκε η δουλεία ήταν διαμετακομιστικός σταθμός για το αφρικανικό δουλεμπόριο. Τότε επανεκτιμήθηκε η θέση του από το βρετανικό ναυτικό. Στο λιμάνι του Μιντέλο κατασκευάστηκε ένας από τους μεγαλύτερους σταθμούς φόρτωσης άνθρακα για την ποντοπόρο ατμοκίνητη ναυτιλία και το 1875 η Western Telegraph εγκατέστησε εδώ κόμβο για το υποβρύχιο τηλεγραφικό καλώδιο που ένωνε τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η διάνοιξη της διώρυγας στο Σουέζ, η ανακάλυψη της ασύρματης επικοινωνίας και η πετρελαιοκίνηση των πλοίων υποβάθμισαν τη στρατηγική σημασία του νησιωτικού συμπλέγματος. Στα μεταπολεμικά χρόνια, η παρακμή και η συνακόλουθη ανεργία μαζί με δύο περιόδους ξηρασίας οδήγησαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού στη μετανάστευση. Σήμερα στο Πράσινο Ακρωτήρι ζουν 530.000 κάτοικοι. Από τους οποίους το 70% είναι Κρεολοί, έχουν δηλαδή στις φλέβες τους και ευρωπαϊκό και αφρικάνικο αίμα από επιγαμίες, ενώ το υπόλοιπο 30% είναι αμιγώς Αφρικανοί με χώρες καταγωγής τη Σενεγάλη, τη Γουινέα και την Γκάμπια. Υπάρχει επίσης και μια κοινότητα Κινέζων μεταναστών από την πορτογαλική αποικία του Μακάο. Η πιο ενδιαφέρουσα από τις κουλτούρες του Κάπο Βέρντε είναι η κρεολέζικη. Βασικά συστατικά της είναι ο ανιμιστικός ρωμαιοκαθολικισμός, η έφεση στο τραγούδι και τον χορό, αλλά και μια μελαγχολική διάθεση που εδώ εκφράζεται με τη λέξη Sodade, η οποία στα ελληνικά αποδίδεται καλύτερα με τον όρο χαρμολύπη.
Οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν το πόδι τους στο Πράσινο Ακρωτήριο μάλλον ήταν Φοίνικες της προκλασικής εποχής. Το 445 π.Χ. ένας θαλασσοπόρος ονόματι Ανός, σαλπάροντας από το Καντίζ της Ισπανίας που ήταν φοινικική αποικία, κατέγραψε ένα μεγάλο ενεργό ηφαίστειο στα ανοιχτά της δυτικής Αφρικής που θα μπορούσε να είναι αυτό στο νησί Φόγκο. Επίσης κωπηλάτες από τη σημερινή Σενεγάλη μπορεί να έφτασαν εδώ ήδη από την αρχαϊκή εποχή, χωρίς ωστόσο να έχουν αφήσει ξεκάθαρα ίχνη. Ωστόσο τα νησιά παρέμειναν ανεξερεύνητα και εν πολλοίς ακατοίκητα έως τον 15ο αι. Βλέπετε οι άνθρωποι μέχρι τότε πίστευαν πως η γη ήταν επίπεδη και τέλειωνε κάμποσα ναυτικά μίλια ανατολικά των Καναρίων Νήσων σ’ έναν ωκεανό γεμάτο τέρατα, που κατέληγε με τη μορφή καταρράκτη στη μαύρη άβυσσο. Στα χρόνια του Ερρίκου του Θαλασσινού οι ναυτικές δυνάμεις της εποχής είχαν πια ξεθαρρέψει. Και καθώς η σφαιρικότητα του πλανήτη αποτελούσε κοινό μυστικό, το έπαθλο ήταν αφενός ο έλεγχος του εμπορίου (δούλων και ελεφαντόδοτου) στα παράλια της Δυτικής Αφρικής και αφετέρου η αναζήτηση του θαλάσσιου περάσματος προς την Ινδία.
Ιστορικά επιβεβαιωμένες ως παλαιότερες αφίξεις στο νησί είναι εκείνη του Βενετσιάνου θαλασσοπόρου Κανταμόστο το 1456 και του Γενοβέζου Αντόνιο Ντε Νόλι μαζί με τον Ντιόγκο Γκόμεζ το 1460. Το 1495 έγινε κτήση του αυτοκρατορικού στέμματος της Πορτογαλίας. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα που καταργήθηκε η δουλεία ήταν διαμετακομιστικός σταθμός για το αφρικανικό δουλεμπόριο. Τότε επανεκτιμήθηκε η θέση του από το βρετανικό ναυτικό. Στο λιμάνι του Μιντέλο κατασκευάστηκε ένας από τους μεγαλύτερους σταθμούς φόρτωσης άνθρακα για την ποντοπόρο ατμοκίνητη ναυτιλία και το 1875 η Western Telegraph εγκατέστησε εδώ κόμβο για το υποβρύχιο τηλεγραφικό καλώδιο που ένωνε τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η διάνοιξη της διώρυγας στο Σουέζ, η ανακάλυψη της ασύρματης επικοινωνίας και η πετρελαιοκίνηση των πλοίων υποβάθμισαν τη στρατηγική σημασία του νησιωτικού συμπλέγματος. Στα μεταπολεμικά χρόνια, η παρακμή και η συνακόλουθη ανεργία μαζί με δύο περιόδους ξηρασίας οδήγησαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού στη μετανάστευση. Σήμερα στο Πράσινο Ακρωτήρι ζουν 530.000 κάτοικοι. Από τους οποίους το 70% είναι Κρεολοί, έχουν δηλαδή στις φλέβες τους και ευρωπαϊκό και αφρικάνικο αίμα από επιγαμίες, ενώ το υπόλοιπο 30% είναι αμιγώς Αφρικανοί με χώρες καταγωγής τη Σενεγάλη, τη Γουινέα και την Γκάμπια. Υπάρχει επίσης και μια κοινότητα Κινέζων μεταναστών από την πορτογαλική αποικία του Μακάο. Η πιο ενδιαφέρουσα από τις κουλτούρες του Κάπο Βέρντε είναι η κρεολέζικη. Βασικά συστατικά της είναι ο ανιμιστικός ρωμαιοκαθολικισμός, η έφεση στο τραγούδι και τον χορό, αλλά και μια μελαγχολική διάθεση που εδώ εκφράζεται με τη λέξη Sodade, η οποία στα ελληνικά αποδίδεται καλύτερα με τον όρο χαρμολύπη.
Το Κάπο Βέρντε είναι γεμάτο μικρά παιδιά που μεγαλώνουν ακούγοντας από τις νεαρές μητέρες τους παραμύθια. Συνήθως πρωταγωνιστεί ο Σάντσο, ένας μυστηριώδης νοήμων πίθηκος που όποτε εμφανίζεται δεν μένει τίποτα όρθιο. Υστερα έχουν συνεχώς δίπλα τους τη θάλασσα, μια θάλασσα με νερό κατάλληλο για βουτιές όλο τον χρόνο. Και καθώς προχωράνε στην εφηβεία και αρχίζουν να ερωτεύονται, ακούνε ρομαντικά μόρνας και κολαντέρας και λικνίζονται στον ρυθμό της φουνάνα. Ενα αρχιπέλαγος που τραγουδά και χορεύει ασταμάτητα, που ταξιδεύει ανέμελα πάνω στα κύματα της δικής του καταπληκτικής μουσικής εφαρμόζοντας στην πράξη το «μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη γλεντήσουμε». Να ‘ναι σύμπτωση που η νησιωτική αυτή χώρα της Αφρικής έχει το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής στη μαύρη ήπειρο, με μέσο όρο τα 72 έτη; Σημειώστε επίσης ότι τα τελευταία χρόνια η πεντακάθαρη θάλασσα, η ηλιοφάνεια, και οι συμφέρουσες τιμές σε σύγκριση με εκείνες της Καραϊβικής, έχουν μεγεθύνει αισθητά την τουριστική κίνηση από Αμερική και Ευρώπη, παρά τη διεθνή οικονομική κρίση.
ΣΑΟ ΒΙΣΕΝΤΕ
Το Μιντέλο, η παραθαλάσσια πρωτεύουσα του νησιού, γνώρισε μεγάλη ακμή μέχρι τα τέλη του 19ου αι. που αποτελούσε σταθμό φόρτωσης άνθρακα για την ποντοπόρο ατμοκίνητη ναυτιλία. Τα περασμένα μεγαλεία έχουν αποτυπωθεί με τη μορφή μεγάλων τοιχογραφιών στα μεγάλα περίπτερα της κεντρικής αγοράς της. Το υπαίθριο παζάρι στην πλατεία Εστρέλια είναι κατάμεστο. Ζυγαριές ταλαντεύονται, εσκούδος αλλάζουν χέρια, και οι ψαράδες ψήνουν και πωλούν τους μεζέδες τους σε αυτοσχέδιες σχάρες. Τα σπίτια είναι βαμμένα με λουλακί, κόκκινο ή ώχρα και στο ισόγειο μαγαζάτορες διαλαλούν την πραμάτεια τους. Η συνοικία Πρασίχνα ντε Ιγκρέχα είναι η παλιότερη της πόλης. Από το παζάρι ως το προεδρικό μέγαρο διατηρούνται κτίσματα σε αποικιακό στυλ που χρονολογούνται από τα μέσα του 19ου αι.
Ενας ασφαλής προορισμός
Σε σύγκριση με τις απέναντι αφρικανικές ακτές, τα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου είναι ένας παράδεισος ασφάλειας και ειρήνης. Με ελάχιστα ποσοστά εγκληματικότητας, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους ταξιδιώτες είναι η απώλεια του πορτοφολιού τους σε σημεία με συνωστισμό, όπως η αγορά Σουκουπίρα στην Πράγια, ή οι πολυσύχναστες πλαζ του Σάο Βισέντε τις οποίες νέμονται συμμορίες πιτσιρικάδων που ξαφρίζουν τις τσάντες των λουομένων.
ΣΑΟ ΒΙΣΕΝΤΕ
Το Μιντέλο, η παραθαλάσσια πρωτεύουσα του νησιού, γνώρισε μεγάλη ακμή μέχρι τα τέλη του 19ου αι. που αποτελούσε σταθμό φόρτωσης άνθρακα για την ποντοπόρο ατμοκίνητη ναυτιλία. Τα περασμένα μεγαλεία έχουν αποτυπωθεί με τη μορφή μεγάλων τοιχογραφιών στα μεγάλα περίπτερα της κεντρικής αγοράς της. Το υπαίθριο παζάρι στην πλατεία Εστρέλια είναι κατάμεστο. Ζυγαριές ταλαντεύονται, εσκούδος αλλάζουν χέρια, και οι ψαράδες ψήνουν και πωλούν τους μεζέδες τους σε αυτοσχέδιες σχάρες. Τα σπίτια είναι βαμμένα με λουλακί, κόκκινο ή ώχρα και στο ισόγειο μαγαζάτορες διαλαλούν την πραμάτεια τους. Η συνοικία Πρασίχνα ντε Ιγκρέχα είναι η παλιότερη της πόλης. Από το παζάρι ως το προεδρικό μέγαρο διατηρούνται κτίσματα σε αποικιακό στυλ που χρονολογούνται από τα μέσα του 19ου αι.
Ενας ασφαλής προορισμός
Σε σύγκριση με τις απέναντι αφρικανικές ακτές, τα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου είναι ένας παράδεισος ασφάλειας και ειρήνης. Με ελάχιστα ποσοστά εγκληματικότητας, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους ταξιδιώτες είναι η απώλεια του πορτοφολιού τους σε σημεία με συνωστισμό, όπως η αγορά Σουκουπίρα στην Πράγια, ή οι πολυσύχναστες πλαζ του Σάο Βισέντε τις οποίες νέμονται συμμορίες πιτσιρικάδων που ξαφρίζουν τις τσάντες των λουομένων.
ΣΑΝΤΙΑΓΟ
Τα ίχνη που άφησε πίσω της ηφαιστειακή δραστηριότητα αιώνων είναι πολύ έντονα σε αυτό το νησί. Ωστόσο οι ντόπιοι το έχουν κατασκάψει δημιουργώντας «αχάδας», αναβαθμίδες καλλιεργήσιμης γης, με αποτέλεσμα από εδώ να προέρχεται το 80% της αγροτικής παραγωγής στο αρχιπέλαγος. Η πρωτεύουσά του, η Πράγια, έχει 120.000 κατοίκους και στο λιμάνι της κάποτε έδεναν τα πειρατικά ιστιοφόρα του Φράνσις Ντρέικ. Σήμερα στη μαρίνα δένουν υπερπολυτελή γιοτ και στην προκυμαία χτυπά η καρδιά της νυχτερινής ζωής στο νησί.
ΣΑΝΤΟ ΑΝΤΑΟ
Το πιο δυτικό από τα νησιά του συμπλέγματος είναι και το πιο πράσινο. Η κορυφή του Πίκο ντα Κρουθ φτάνει σε ύψος 1.585 μ. Η θέα από αυτό το σημείο είναι συγκλονιστική καθώς τα σύννεφα μοιάζουν σαν να ξεκολλάνε από τον ουρανό για να κατηφορίσουν πάνω σε θεόρατα κοκκινωπά βράχια. Τα πεδινά είναι σπαρμένα με φυτείες ζαχαροκάλαμου. Στο Βίλα ντας Πόμπας ελεύθερα άλογα καλπάζουν ως εκεί που το κύμα γλείφει την άμμο. Οι απλωμένες μπουγάδες από μακριά μοιάζουν με πολύχρωμες γιρλάντες και οι άνδρες στα καφενεία παίζουν ουρίλ. Δυο βόδια δεμένα σε μύλο κινούν το μηχάνημα που βγάζει από τα θερισμένα ζαχαροκάλαμα τον χυμό τους. Θα μείνει δέκα μέρες σε μεγάλα βαρέλια για να ζυμωθεί και ύστερα θα ξεκινήσει με γλέντια και τραγούδια η απόσταξη του γκρογκ, ένα αλκοολούχο σκέτη μπόμπα, που προκαλεί άγριο πονοκέφαλο μέχρι την επόμενη μέρα.
Τα ίχνη που άφησε πίσω της ηφαιστειακή δραστηριότητα αιώνων είναι πολύ έντονα σε αυτό το νησί. Ωστόσο οι ντόπιοι το έχουν κατασκάψει δημιουργώντας «αχάδας», αναβαθμίδες καλλιεργήσιμης γης, με αποτέλεσμα από εδώ να προέρχεται το 80% της αγροτικής παραγωγής στο αρχιπέλαγος. Η πρωτεύουσά του, η Πράγια, έχει 120.000 κατοίκους και στο λιμάνι της κάποτε έδεναν τα πειρατικά ιστιοφόρα του Φράνσις Ντρέικ. Σήμερα στη μαρίνα δένουν υπερπολυτελή γιοτ και στην προκυμαία χτυπά η καρδιά της νυχτερινής ζωής στο νησί.
ΣΑΝΤΟ ΑΝΤΑΟ
Το πιο δυτικό από τα νησιά του συμπλέγματος είναι και το πιο πράσινο. Η κορυφή του Πίκο ντα Κρουθ φτάνει σε ύψος 1.585 μ. Η θέα από αυτό το σημείο είναι συγκλονιστική καθώς τα σύννεφα μοιάζουν σαν να ξεκολλάνε από τον ουρανό για να κατηφορίσουν πάνω σε θεόρατα κοκκινωπά βράχια. Τα πεδινά είναι σπαρμένα με φυτείες ζαχαροκάλαμου. Στο Βίλα ντας Πόμπας ελεύθερα άλογα καλπάζουν ως εκεί που το κύμα γλείφει την άμμο. Οι απλωμένες μπουγάδες από μακριά μοιάζουν με πολύχρωμες γιρλάντες και οι άνδρες στα καφενεία παίζουν ουρίλ. Δυο βόδια δεμένα σε μύλο κινούν το μηχάνημα που βγάζει από τα θερισμένα ζαχαροκάλαμα τον χυμό τους. Θα μείνει δέκα μέρες σε μεγάλα βαρέλια για να ζυμωθεί και ύστερα θα ξεκινήσει με γλέντια και τραγούδια η απόσταξη του γκρογκ, ένα αλκοολούχο σκέτη μπόμπα, που προκαλεί άγριο πονοκέφαλο μέχρι την επόμενη μέρα.
ΣΒΗΣΜΕΝΟ ΜΑΓΜΑ ΚΑΙ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ
Από το διάστημα το Κάπο Βέρντε μοιάζει με έναν σπασμένο κυματοθραύστη δυτικά της κίτρινης μάζας της Σαχάρας. Δυνατοί ΒΑ άνεμοι από Δεκέμβρη μέχρι Απρίλη φέρνουν τόσο λίγη υγρασία που μόνο σε υψόμετρα άνω των 600 μ. υπάρχει περίπτωση να βρέξει. Ο καιρός επηρεάζεται κι από άλλους δυο παράγοντες. Τον άνεμο Χαρματάν που φυσάει από Οκτώβρη μέχρι Ιούνη από τη Σαχάρα και σκεπάζει τα νησιά με αφρικανική σκόνη ανάλογη με εκείνη που έπληξε πρόσφατα την Ελλάδα. Μάλιστα οι ντόπιοι αγρότες την καλωσορίζουν, θεωρώντας τη πολύ ευεργετική για τις καλλιέργειες. Το ξηρό κλίμα στα νησιά γίνεται τροπικό χάρη στον λεγόμενο ατλαντικό μουσώνα που έρχεται από ΝΔ διευθύνσεις μαζί με την περίοδο των βροχών η οποία διαρκεί από Αύγουστο μέχρι Οκτώβρη. Ομως λόγω του Ελ Νίνιο και της όψιμης κλιματικής αλλαγής, τα τελευταία χρόνια εμφανίζει απρόσμενες διακυμάνσεις. Τα δέκα μεγάλα νησιά του Πράσινου Ακρωτήριου (Μπράβα, Φόγκο, Σάντο Αντάο, Σαντιάγκο, Μάγιο, Μποαβίστα, Σαλ, Σαο Νικολάου, Σάο Βισέντε και Σάντα Λουτσία) έχουν μεγάλες υψομετρικές διαφορές μεταξύ τους. Το Φόγκο είναι το νεότερο από αυτά. Σχηματίστηκε πριν από 100.000 χρόνια. Η κρυμμένη μέσα στα σύννεφα κορυφή του, η Πίκο ντο Κάνου, έχει ύψος 2.829 μ. και είναι το μοναδικό στο αρχιπέλαγος ενεργό ηφαίστειο. Η Μποαβίστα από την άλλη έχει έναν λόφο όλο κι όλο, στα 390 μ. Ενας παλιός κρεολέζικος μύθος λέει πως όταν ο Θεός τέλειωσε το έργο του και έτριψε με ικανοποίηση τα χέρια του, χώματα και υπολείμματα από τη δημιουργία που είχανε μείνει ανάμεσα στα δάχτυλά του, έπεσαν στη θάλασσα και σχημάτισαν τα νησιά. Στην πραγματικότητα συνέβη τα αντίθετο. Τα περισσότερα από αυτά διαμορφώθηκαν κατά τη Μειόκαινο περίοδο, ενώ το Μάγιο και το Σάο Νικολάο εμφανίστηκαν κατά την Πλειόκαινο, δηλαδή πριν από 12 εκατομμύρια χρόνια. Ολα τους ωστόσο είναι γέννημα της ηφαιστειακής δραστηριότητας που προκάλεσε η αργή διαδικασία της απόσχισης της λατινοαμερικανικής τεκτονικής πλάκας από την αφρικανική. Αναδύθηκαν δηλαδή από τον πυθμένα με τη μορφή σβησμένου μάγματος. Αυτός είναι και ο λόγος που το Πράσινο Ακρωτήρι δεν μοιάζει καθόλου με την Καραϊβική ή τις Μαλδίβες. Δεν έχει ατόλες, ούτε εκτεταμένα φοινικοδάση. Τα νησιά θυμίζουν γεωλογικά Μήλο και Σαντορίνη, αλλά με άλλη χλωρίδα. Μπανανιές, λειμώνες με ζαχαροκάλαμα, έρημο και λίγη σαβάνα.
Από το διάστημα το Κάπο Βέρντε μοιάζει με έναν σπασμένο κυματοθραύστη δυτικά της κίτρινης μάζας της Σαχάρας. Δυνατοί ΒΑ άνεμοι από Δεκέμβρη μέχρι Απρίλη φέρνουν τόσο λίγη υγρασία που μόνο σε υψόμετρα άνω των 600 μ. υπάρχει περίπτωση να βρέξει. Ο καιρός επηρεάζεται κι από άλλους δυο παράγοντες. Τον άνεμο Χαρματάν που φυσάει από Οκτώβρη μέχρι Ιούνη από τη Σαχάρα και σκεπάζει τα νησιά με αφρικανική σκόνη ανάλογη με εκείνη που έπληξε πρόσφατα την Ελλάδα. Μάλιστα οι ντόπιοι αγρότες την καλωσορίζουν, θεωρώντας τη πολύ ευεργετική για τις καλλιέργειες. Το ξηρό κλίμα στα νησιά γίνεται τροπικό χάρη στον λεγόμενο ατλαντικό μουσώνα που έρχεται από ΝΔ διευθύνσεις μαζί με την περίοδο των βροχών η οποία διαρκεί από Αύγουστο μέχρι Οκτώβρη. Ομως λόγω του Ελ Νίνιο και της όψιμης κλιματικής αλλαγής, τα τελευταία χρόνια εμφανίζει απρόσμενες διακυμάνσεις. Τα δέκα μεγάλα νησιά του Πράσινου Ακρωτήριου (Μπράβα, Φόγκο, Σάντο Αντάο, Σαντιάγκο, Μάγιο, Μποαβίστα, Σαλ, Σαο Νικολάου, Σάο Βισέντε και Σάντα Λουτσία) έχουν μεγάλες υψομετρικές διαφορές μεταξύ τους. Το Φόγκο είναι το νεότερο από αυτά. Σχηματίστηκε πριν από 100.000 χρόνια. Η κρυμμένη μέσα στα σύννεφα κορυφή του, η Πίκο ντο Κάνου, έχει ύψος 2.829 μ. και είναι το μοναδικό στο αρχιπέλαγος ενεργό ηφαίστειο. Η Μποαβίστα από την άλλη έχει έναν λόφο όλο κι όλο, στα 390 μ. Ενας παλιός κρεολέζικος μύθος λέει πως όταν ο Θεός τέλειωσε το έργο του και έτριψε με ικανοποίηση τα χέρια του, χώματα και υπολείμματα από τη δημιουργία που είχανε μείνει ανάμεσα στα δάχτυλά του, έπεσαν στη θάλασσα και σχημάτισαν τα νησιά. Στην πραγματικότητα συνέβη τα αντίθετο. Τα περισσότερα από αυτά διαμορφώθηκαν κατά τη Μειόκαινο περίοδο, ενώ το Μάγιο και το Σάο Νικολάο εμφανίστηκαν κατά την Πλειόκαινο, δηλαδή πριν από 12 εκατομμύρια χρόνια. Ολα τους ωστόσο είναι γέννημα της ηφαιστειακής δραστηριότητας που προκάλεσε η αργή διαδικασία της απόσχισης της λατινοαμερικανικής τεκτονικής πλάκας από την αφρικανική. Αναδύθηκαν δηλαδή από τον πυθμένα με τη μορφή σβησμένου μάγματος. Αυτός είναι και ο λόγος που το Πράσινο Ακρωτήρι δεν μοιάζει καθόλου με την Καραϊβική ή τις Μαλδίβες. Δεν έχει ατόλες, ούτε εκτεταμένα φοινικοδάση. Τα νησιά θυμίζουν γεωλογικά Μήλο και Σαντορίνη, αλλά με άλλη χλωρίδα. Μπανανιές, λειμώνες με ζαχαροκάλαμα, έρημο και λίγη σαβάνα.
ΦΕΡΙΜΠΟΤ
Τα πιο αξιόπιστα φέρι που συνδέουν τα νησιά του αρχιπελάγους είναι το Santo Antao και το Brava. Τα υπόλοιπα δείχνουν γερασμένα. Θυμίζουν εκείνα που έπλεαν και στις ελληνικές θάλασσες προτού... πάει η Αλίκη στο Ναυτικό.
ΜΟΥΣΙΚΗ
Το μεγαλύτερο από τα πολλά μουσικά φεστιβάλ που γίνονται στο Πράσινο Ακρωτήρι είναι το Μπάια Ντας Γκάτας (Baya das Gatas). Πραγματοποιείται στο Μιντέλο από 15 έως 17 Αυγούστου.
ΜΕΤΡΗΤΑ
Σε όλες τις μεγάλες πόλεις του Κάπο Βέρντε υπάρχουν μηχανήματα ΑΤΜ. Προσοχή σε όσα φέρουν το πράσινο σήμα Caixa Economica και το μπλε Comercial Atlantico. Δουλεύουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και τα υπόλοιπα αλλά από τη σχισμή βγάζουν μονάχα Εσκούδος εκτελώντας από μόνα τους την ισοτιμία με τα ευρώ ή τα δολάρια που πληκτρολογήσατε.
RENT A CAR
Μόνο σε τρία νησιά αξίζει να νοικιάσετε αυτοκίνητο και μάλιστα 4x4. Στο Σαντιάγο, την Μποαβίστα και το Φόγκο. Αξιόπιστη για τα οχήματά της θεωρείται η εταιρεία Alucar ([email protected] 00238-2-615801 και 00238-2-325194).
Τα πιο αξιόπιστα φέρι που συνδέουν τα νησιά του αρχιπελάγους είναι το Santo Antao και το Brava. Τα υπόλοιπα δείχνουν γερασμένα. Θυμίζουν εκείνα που έπλεαν και στις ελληνικές θάλασσες προτού... πάει η Αλίκη στο Ναυτικό.
ΜΟΥΣΙΚΗ
Το μεγαλύτερο από τα πολλά μουσικά φεστιβάλ που γίνονται στο Πράσινο Ακρωτήρι είναι το Μπάια Ντας Γκάτας (Baya das Gatas). Πραγματοποιείται στο Μιντέλο από 15 έως 17 Αυγούστου.
ΜΕΤΡΗΤΑ
Σε όλες τις μεγάλες πόλεις του Κάπο Βέρντε υπάρχουν μηχανήματα ΑΤΜ. Προσοχή σε όσα φέρουν το πράσινο σήμα Caixa Economica και το μπλε Comercial Atlantico. Δουλεύουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως και τα υπόλοιπα αλλά από τη σχισμή βγάζουν μονάχα Εσκούδος εκτελώντας από μόνα τους την ισοτιμία με τα ευρώ ή τα δολάρια που πληκτρολογήσατε.
RENT A CAR
Μόνο σε τρία νησιά αξίζει να νοικιάσετε αυτοκίνητο και μάλιστα 4x4. Στο Σαντιάγο, την Μποαβίστα και το Φόγκο. Αξιόπιστη για τα οχήματά της θεωρείται η εταιρεία Alucar ([email protected] 00238-2-615801 και 00238-2-325194).