Οταν το 1825 ο θρυλικός αγωνιστής Σιμόν Μπολιβάρ την απελευθέρωσε από τους Ισπανούς και της χάρισε την ανεξαρτησία της, η λατινοαμερικανική χώρα, προς τιμήν του, άλλαξε το όνομά της κι από Ανω Περού «βαπτίστηκε» Βολιβία. Με καινούργιο, λοιπόν, όνομα και ελπιδοφόρο πολιτικό όραμα, η ανεξαρτητοποιημένη Βολιβία άρχισε να βαδίζει στα μονοπάτια της σύγχρονης ιστορίας της. Η περίοδος της ελευθερίας και της δημοκρατίας δεν κράτησε, όμως, για πολύ, καθώς οι αιματηρές εμφύλιες διαμάχες και τα περίπου διακόσια (!) πραξικοπήματα που έλαβαν χώρα, την κατέστησαν συνώνυμη των μόνιμων δικτατορικών καθεστώτων. Εδώ και τουλάχιστον τρεις δεκαετίες, η Βολιβία φαίνεται πως έχει βρει οριστικά τον πολυπόθητο δημοκρατικό δρόμο και οι στρατιωτικές εκτροπές του παρελθόντος αποτελούν πια μια δυσάρεστη παρένθεση στην κοινωνικοπολιτική ζωή της φτωχότερης χώρας της Νοτίου Αμερικής. Σε πραγματικά δεινή οικονομική δυσχέρεια, και με τη μισή της έκταση να βρίσκεται πάνω στις βουνοκορφές και το άγονο υψίπεδο Αλτιπλάνο των Ανδεων, η σημερινή Βολιβία είναι τουλάχιστον προικισμένη με εξαιρετικά ορεινά τοπία, διαθέτει πλούσια προ-αποικιακή ιστορία και δικαίως υπερηφανεύεται για την ιδιόρρυθμη πρωτεύουσά της, την ψηλότερη στον κόσμο...
Σήμερα, περίπου 877.000 άνθρωποι ζουν και δουλεύουν στην ψηλότερη πρωτεύουσα του πλανήτη. Με ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων να έχουν ινδιάνικη καταγωγή, εύκολα αντιλαμβάνεσαι ότι οι απόγονοι των Ινκας κυριαρχούν στη ζωή της βολιβιανής μητρόπολης, που τυγχάνει να είναι η τρίτη σε πληθυσμό πόλη της χώρας. Περισσότερο έντονη από κάθε άλλη πόλη της Νότιας Αμερικής είναι η παρουσία του ντόπιου ινδιάνικου στοιχείου στους πολύβουους δρόμους της Λα Παζ. Παντού γύρω σου αντικρίζεις μορφές στωικές, με πρόσωπα ηλιοκαμένα και αυλακωμένα από τον χρόνο και τις κακουχίες. Είναι οι Ινδιάνοι των Ανδεων, αγνοί, αυθεντικοί, βαθιά ανθρώπινοι, με πολύχρωμες ενδυμασίες, πουλόβερ αλπακά και μαλλιά πλεξούδες, που κουβαλούν μαζί τους τις παραδόσεις και την ιστορία αιώνων.
Η Πόλη της Κυρίας μας, της Ειρήνης
Τα περισσότερα που γνωρίζουμε για τη Βολιβία αφορούν την ανεξιχνίαστη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, που εγκατέλειψε την Κούβα για να έρθει στη Βολιβία να βοηθήσει στην απελευθέρωση του λαού της, ενώ αρκετοί την έχουν συνδέσει με τον πόλεμο των βαρόνων της κοκαΐνης. Η Βολιβία που χαρακτηρίζεται από το Αλτιπλάνο, θεωρείται το Θιβέτ της Αμερικής. Το μεγαλύτερο ποσοστό (60%) των κατοίκων της είναι Ινδιάνοι που μιλάνε Κέτσουα και Αϊμάρα, το υπόλοιπο 35% είναι μεστίσος που γεννήθηκαν από Ισπανούς και Ινδιάνες, ενώ το 1% καταλαμβάνουν οι Αφρικανοί σκλάβοι που τους έφεραν να δουλέψουν εργάτες στα ορυχεία. Πρωτεύουσα είναι η Λα Παζ που βρίσκεται σε υψόμετρο 3.632 μ. και ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1548 από τον Αλφόνσο ντε Μεντόζα, που την ονόμασε «Η Πόλη της Κυρίας μας, της Ειρήνης». Οι περισσότεροι κατοικούν στα ψηλότερα προάστια, ενώ τα χαμηλότερα φιλοξενούν τις κατοικίες των πλουσίων όπου η διαβίωση λόγω του υψομέτρου είναι πιο άνετη. Μια κεντρική λεωφόρος διασχίζει την πόλη που περιλαμβάνει κάποια όμορφα αποικιακά κτίσματα και έναν πολύ μεγάλο (αναλογικά) αριθμό μουσείων. Πολύχρωμη, συνδυάζει την παράδοση - που τηρείται από τους Ινδιάνους με τις παραδοσιακές τους φορεσιές -, με τους πανύψηλους ουρανοξύστες με τα γραφεία των πολυεθνικών εταιρειών και τα πολυτελή ξενοδοχεία με τους ευρωπαϊκά ντυμένους επιχειρηματίες, στρατιωτικούς και τουρίστες. Η καρδιά της πόλης όμως χτυπάει στις πολύβουες αγορές της. Εκεί συναντάς τους Ινδιάνους να μασούν συνεχώς τα φύλλα κόκας και να πωλούν τις χρωματιστές τους πραμάτειες.
Τα περισσότερα που γνωρίζουμε για τη Βολιβία αφορούν την ανεξιχνίαστη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα, που εγκατέλειψε την Κούβα για να έρθει στη Βολιβία να βοηθήσει στην απελευθέρωση του λαού της, ενώ αρκετοί την έχουν συνδέσει με τον πόλεμο των βαρόνων της κοκαΐνης. Η Βολιβία που χαρακτηρίζεται από το Αλτιπλάνο, θεωρείται το Θιβέτ της Αμερικής. Το μεγαλύτερο ποσοστό (60%) των κατοίκων της είναι Ινδιάνοι που μιλάνε Κέτσουα και Αϊμάρα, το υπόλοιπο 35% είναι μεστίσος που γεννήθηκαν από Ισπανούς και Ινδιάνες, ενώ το 1% καταλαμβάνουν οι Αφρικανοί σκλάβοι που τους έφεραν να δουλέψουν εργάτες στα ορυχεία. Πρωτεύουσα είναι η Λα Παζ που βρίσκεται σε υψόμετρο 3.632 μ. και ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1548 από τον Αλφόνσο ντε Μεντόζα, που την ονόμασε «Η Πόλη της Κυρίας μας, της Ειρήνης». Οι περισσότεροι κατοικούν στα ψηλότερα προάστια, ενώ τα χαμηλότερα φιλοξενούν τις κατοικίες των πλουσίων όπου η διαβίωση λόγω του υψομέτρου είναι πιο άνετη. Μια κεντρική λεωφόρος διασχίζει την πόλη που περιλαμβάνει κάποια όμορφα αποικιακά κτίσματα και έναν πολύ μεγάλο (αναλογικά) αριθμό μουσείων. Πολύχρωμη, συνδυάζει την παράδοση - που τηρείται από τους Ινδιάνους με τις παραδοσιακές τους φορεσιές -, με τους πανύψηλους ουρανοξύστες με τα γραφεία των πολυεθνικών εταιρειών και τα πολυτελή ξενοδοχεία με τους ευρωπαϊκά ντυμένους επιχειρηματίες, στρατιωτικούς και τουρίστες. Η καρδιά της πόλης όμως χτυπάει στις πολύβουες αγορές της. Εκεί συναντάς τους Ινδιάνους να μασούν συνεχώς τα φύλλα κόκας και να πωλούν τις χρωματιστές τους πραμάτειες.
Το πολεοδομικό σχέδιο της πυκνοδομημένης Λα Παζ είναι ακανόνιστο, με τους δρόμους να παρουσιάζουν μεγάλη κλίση και τα αμέτρητα φτωχόσπιτα να στριμώχνονται με άναρχο τρόπο στις απότομες πλαγιές του φαρδιού φαραγγιού, το οποίο διαρρέει ο ποταμός Choqueyapu (ή La Paz).
Η πανοραμική θέα
Από τον λόφο θα απολαύσετε την πανοραμική θέα της πόλης. Η έλλειψη οξυγόνου αναγκάζει τους πλουσίους να κατοικούν στα χαμηλότερα προάστια, όπου η διαβίωση λόγω του υψομέτρου είναι περισσότερο άνετη, ενώ οι φτωχότεροι κάτοικοι ζουν στα ψηλότερα προάστια. Η πανοραμική άποψη της πόλης από τον λόφο περιλαμβάνει ουρανοξύστες, παλιά αποικιακά αρχοντικά, μοντέρνες βίλες και φτωχόσπιτα όπου όλα γίνονται ένα. Αγαπημένο σημείο συνάντησης των νεαρών ζευγαριών που έρχονται για να ρεμβάσουν.
Το στάδιο ποδοσφαίρου Hernando Siles
Η κεντρική λεωφόρος που διασχίζει τη Λα Πας περνά από το στάδιο ποδοσφαίρου Hernando Siles. Πόλος έλξης για τους φανατικούς βολιβιανούς φιλάθλους, αλλά και ευκαιρία για την κυβέρνηση να τους γνωρίσει τον πολιτισμό του πιο σημαντικού τελετουργικού κέντρου της χώρας Τιχουανάκο που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα, μέσα από το πιστό αντίγραφο, ακριβώς μπροστά από το στάδιο.
Στην αγορά των Μάγων
Στη Μερκάδο ντε λος Μπρούχος - την Αγορά των Μάγων - όχι μόνο πωλούνται βότανα, σπόροι και περίεργα «υλικά» για μαγικές εργασίες ή ινδιάνικες τελετουργίες, αλλά και αρκετοί «μάγοι» περιμένουν τους πελάτες για να παράσχουν τις υπηρεσίες τους. Στον δρόμο ή στα γύρω κτίρια οι μάγοι διαβάζουν το μέλλον στα ταρό και κατασκευάζουν μαγικά φυλαχτά και μαντζούνια. Εκεί θα βρείτε και μαγικές προσφορές για την Πάτσαμαμα, τη Μητέρα Γη, που λατρεύεται ευλαβικά από όλους. Στα παράπλευρα δρομάκια πωλούνται ωραιότατα χειροτεχνήματα, πουλόβερ από αλπακά, υφαντά των οποίων η υφαντική τέχνη δεν έχει αλλάξει εδώ και 3.000 χρόνια, χαρακτηριστικές φορεσιές με τη σουρωτή φούστα των Ινδιάνων και τα παραδοσιακά τους καπέλα, τσάντες και κοσμήματα.
Στο τελετουργικό κέντρο του Τιχουανάκο
Ο αρχαιολογικός χώρος του πολιτισμού του πιο σημαντικού τελετουργικού κέντρουΤιχουανάκο στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα απέχει μόνο 72 χλμ. από τη Λα Παζ και είναι εξαιρετική ευκαιρία να τον επισκεφθείτε. Πρόκειται για έναν ακόμη χαμένο πολιτισμό προ Ινκα που χρονολογείται πάνω από χίλια χρόνια. Οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι άνθησε γύρω στο 600 π.Χ. Ο χρυσός που βρέθηκε εκλάπη από τους Ισπανούς, ενώ τα περισσότερα κεραμικά ή πέτρινα αντικείμενα είτε πωλήθηκαν σε διάφορα μουσεία είτε καταστράφηκαν από φανατικούς χριστιανούς. Σύμφωνα με τους ινδιάνικους θρύλους, πρόκειται για την παλιά πρωτεύουσα του λευκού θεού Βιρακότσα. Ο αρχαιολογικός χώρος εκτείνεται σε απόσταση 2,6 χλμ., μόνο ένα μικρό κομμάτι όμως έχει ανασκαφεί. Παρατηρήστε την τελετουργική πλατφόρμα Καλασασάγια με τους ογκώδεις λίθους από ψαμμόλιθο και ανδεσίτη και την πύλη Πουέρτα ντελ Σολ. Πρόκειται για τη μεγαλιθική Πύλη του Ηλίου κατασκευασμένη από ένα μόνο κομμάτι ανδεσίτη και είναι αφιερωμένη στην ηλιακή θεότητα. Κάθε χρόνο στο εαρινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου, που συμπίπτει με τον νέο χρόνο των Αυμάρα, γίνονται ινδιάνικες τελετές όπου εκτός από Ινδιάνους συγκεντρώνονται και μυστικιστές από όλον τον κόσμο.
Από τον λόφο θα απολαύσετε την πανοραμική θέα της πόλης. Η έλλειψη οξυγόνου αναγκάζει τους πλουσίους να κατοικούν στα χαμηλότερα προάστια, όπου η διαβίωση λόγω του υψομέτρου είναι περισσότερο άνετη, ενώ οι φτωχότεροι κάτοικοι ζουν στα ψηλότερα προάστια. Η πανοραμική άποψη της πόλης από τον λόφο περιλαμβάνει ουρανοξύστες, παλιά αποικιακά αρχοντικά, μοντέρνες βίλες και φτωχόσπιτα όπου όλα γίνονται ένα. Αγαπημένο σημείο συνάντησης των νεαρών ζευγαριών που έρχονται για να ρεμβάσουν.
Το στάδιο ποδοσφαίρου Hernando Siles
Η κεντρική λεωφόρος που διασχίζει τη Λα Πας περνά από το στάδιο ποδοσφαίρου Hernando Siles. Πόλος έλξης για τους φανατικούς βολιβιανούς φιλάθλους, αλλά και ευκαιρία για την κυβέρνηση να τους γνωρίσει τον πολιτισμό του πιο σημαντικού τελετουργικού κέντρου της χώρας Τιχουανάκο που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα, μέσα από το πιστό αντίγραφο, ακριβώς μπροστά από το στάδιο.
Στην αγορά των Μάγων
Στη Μερκάδο ντε λος Μπρούχος - την Αγορά των Μάγων - όχι μόνο πωλούνται βότανα, σπόροι και περίεργα «υλικά» για μαγικές εργασίες ή ινδιάνικες τελετουργίες, αλλά και αρκετοί «μάγοι» περιμένουν τους πελάτες για να παράσχουν τις υπηρεσίες τους. Στον δρόμο ή στα γύρω κτίρια οι μάγοι διαβάζουν το μέλλον στα ταρό και κατασκευάζουν μαγικά φυλαχτά και μαντζούνια. Εκεί θα βρείτε και μαγικές προσφορές για την Πάτσαμαμα, τη Μητέρα Γη, που λατρεύεται ευλαβικά από όλους. Στα παράπλευρα δρομάκια πωλούνται ωραιότατα χειροτεχνήματα, πουλόβερ από αλπακά, υφαντά των οποίων η υφαντική τέχνη δεν έχει αλλάξει εδώ και 3.000 χρόνια, χαρακτηριστικές φορεσιές με τη σουρωτή φούστα των Ινδιάνων και τα παραδοσιακά τους καπέλα, τσάντες και κοσμήματα.
Στο τελετουργικό κέντρο του Τιχουανάκο
Ο αρχαιολογικός χώρος του πολιτισμού του πιο σημαντικού τελετουργικού κέντρουΤιχουανάκο στις όχθες της λίμνης Τιτικάκα απέχει μόνο 72 χλμ. από τη Λα Παζ και είναι εξαιρετική ευκαιρία να τον επισκεφθείτε. Πρόκειται για έναν ακόμη χαμένο πολιτισμό προ Ινκα που χρονολογείται πάνω από χίλια χρόνια. Οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι άνθησε γύρω στο 600 π.Χ. Ο χρυσός που βρέθηκε εκλάπη από τους Ισπανούς, ενώ τα περισσότερα κεραμικά ή πέτρινα αντικείμενα είτε πωλήθηκαν σε διάφορα μουσεία είτε καταστράφηκαν από φανατικούς χριστιανούς. Σύμφωνα με τους ινδιάνικους θρύλους, πρόκειται για την παλιά πρωτεύουσα του λευκού θεού Βιρακότσα. Ο αρχαιολογικός χώρος εκτείνεται σε απόσταση 2,6 χλμ., μόνο ένα μικρό κομμάτι όμως έχει ανασκαφεί. Παρατηρήστε την τελετουργική πλατφόρμα Καλασασάγια με τους ογκώδεις λίθους από ψαμμόλιθο και ανδεσίτη και την πύλη Πουέρτα ντελ Σολ. Πρόκειται για τη μεγαλιθική Πύλη του Ηλίου κατασκευασμένη από ένα μόνο κομμάτι ανδεσίτη και είναι αφιερωμένη στην ηλιακή θεότητα. Κάθε χρόνο στο εαρινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου, που συμπίπτει με τον νέο χρόνο των Αυμάρα, γίνονται ινδιάνικες τελετές όπου εκτός από Ινδιάνους συγκεντρώνονται και μυστικιστές από όλον τον κόσμο.
Κομβικό σημείο της πόλης είναι η πλατεία Plaza Murillo στα όρια της παλιάς πόλης (Casco Viejo), βορειοανατολικά της εκκλησίας Σαν Φρανσίσκο. Σχεδιασμένη το 1558, διετέλεσε τόπος κοινωνικών και πολιτικών συγκρούσεων στη διάρκεια της πολυτάραχης ζωής της πρωτεύουσας και άλλαξε αρκετές φορές ονομασία: Plaza Mayor, Plaza de Armas, Plaza 16 de Julio. Σήμερα, η κεντρική πλατεία της Λα Παζ φέρει το όνομα του Βολιβιανού αγωνιστή της ελευθερίας Pedro Domingo Murillo, ο οποίος απαγχονίστηκε εδώ από τους Ισπανούς κατακτητές το 1810. Τον ανοικτό χώρο της Plaza Murillo κυκλώνουν με την παρουσία τους μερικά από τα πιο διάσημα κτίρια της πρωτεύουσας Λα Παζ, όπως ο καθεδρικός ναός Catedral Basilica de Nuestra Senora de La Paz (κτίσμα του 1835, γνωστός για τα περίτεχνα βιτρό που υπάρχουν στο εσωτερικό του), το προεδρικό μέγαρο και το κτίριο του κοινοβουλίου. Στο μέσον της πλατείας δεσπόζει το επιβλητικό άγαλμα (ύψους 3 μ.) του Pedro Domingo Murillo
Στην Κοιλάδα της Σελήνης
Η Κοιλάδα της Σελήνης απέχει περίπου 10 χλμ. από το φαράγγι του Ρίο Τσοκεγιάπου. Πήρε τον φιλόδοξο τίτλο από τους περίεργους φυσικούς γεωλογικούς σχηματισμούς στο χρώμα της άμμου που λένε ότι ομοιάζουν με το έδαφος της Σελήνης. Οι επισκέπτες επιτρέπεται να περπατούν μόνο από το ειδικό μονοπάτι, που περνά από φαράγγια βάθους 10 μέτρων με απουσία βλάστησης, εκτός από μερικά είδη κάκτων όπως ο κάκτος San Pedro.
Στη Μερκάδο Νέγκρο
Εκεί συναντάς τις Ινδιάνες με τις παραδοσιακές φορεσιές και τα μωρά δεμένα στην πλάτη να μασούν συνεχώς τα φύλλα κόκας που είναι ευεργετικά για την αντιμετώπιση του υψομέτρου και να πωλούν τις χρωματιστές τους πραμάτειες. Η Μερκάδο Νέγκρο, η Μαύρη Αγορά, είναι μία από τις αγορές με κάθε λογής προϊόντα. Εκεί θα βρείτε από ρούχα και στολές μέχρι ηλεκτρονικά. Αυθεντικά παραδοσιακά ξύλινα πνευστά θα αγοράσετε μόνο από καταστήματα μουσικών οργάνων. Οι Ινδιάνοι είναι καχύποπτοι στις φωτογραφίες και εκνευρίζονται γιατί πιστεύουν ότι αποτυπώνεται η ψυχή τους. Μη φωτογραφίζετε ποτέ κάποιον χωρίς την άδειά του, ειδικά στην αγορά αυτή, γιατί θα έχετε μπελάδες. Φυλάξτε διαβατήριο και χρήματα στο κουτί ασφαλείας του ξενοδοχείου σας και προσπαθήστε να μην τραβάει η εμφάνισή σας την προσοχή με κοσμήματα, έστω και ψεύτικα.
Ινδιάνικοι γάμοι στον Σαν Φρανσίσκο
Αν βρεθείτε Σάββατο πρωί στο κέντρο της Λα Παζ, θα εντυπωσιαστείτε από τους πολύχρωμους ινδιάνικους γάμους των Κέτσουα που γίνονται στην παλιά εκκλησία του Σαν Φρανσίσκο, που είναι δείγμα αρχιτεκτονικής των πρώτων μεστίσο κατοίκων της πόλης. Η εκκλησία ιδρύθηκε από τον αδελφό Φρανσίσκο ντε λος Ανχελες το 1548 και μετά από φυσικές καταστροφές ξανακτίστηκε και ολοκληρώθηκε το 1753. Στην κεντρική πλατεία Πλάσα Μουρίγιο βρίσκεται και ο Καθεδρικός της πόλης, κτίσμα του 1835. Αξίζει να θαυμάσετε τα μεγάλα πολύχρωμα βιτρό που διακοσμούν το εσωτερικό του.
Τα παιδιά των δρόμων
Θα τα δείτε σε κάθε γωνιά να γυαλίζουν παπούτσια ή να πουλάνε μικροπράγματα και γλυκά. Τα παιδιά των δρόμων, συνήθως αγόρια, αφήνουν το σχολείο για να συνεισφέρουν στην οικογένεια, ενώ κάποια έχουν τον δρόμο για σπίτι, καθώς έχουν εγκαταλειφθεί. Αρκετά θα τα δείτε να φορούν πλεκτά καλύμματα κεφαλιού που σκεπάζουν το πρόσωπό τους και αφήνουν μόνο τα μάτια ελεύθερα. Είναι τα παιδιά της «κόλλας», εθισμένα στην εισπνοή κόλλας - το φθηνότερο ναρκωτικό - που καίει το πρόσωπο των παιδιών και έτσι αναγκάζονται να το καλύπτουν. Κάποιες μη κυβερνητικές οργανώσεις προσφέρουν τροφή και στέγη στα παιδιά, χωρίς όμως να λύνεται το πρόβλημα.
Η Κοιλάδα της Σελήνης απέχει περίπου 10 χλμ. από το φαράγγι του Ρίο Τσοκεγιάπου. Πήρε τον φιλόδοξο τίτλο από τους περίεργους φυσικούς γεωλογικούς σχηματισμούς στο χρώμα της άμμου που λένε ότι ομοιάζουν με το έδαφος της Σελήνης. Οι επισκέπτες επιτρέπεται να περπατούν μόνο από το ειδικό μονοπάτι, που περνά από φαράγγια βάθους 10 μέτρων με απουσία βλάστησης, εκτός από μερικά είδη κάκτων όπως ο κάκτος San Pedro.
Στη Μερκάδο Νέγκρο
Εκεί συναντάς τις Ινδιάνες με τις παραδοσιακές φορεσιές και τα μωρά δεμένα στην πλάτη να μασούν συνεχώς τα φύλλα κόκας που είναι ευεργετικά για την αντιμετώπιση του υψομέτρου και να πωλούν τις χρωματιστές τους πραμάτειες. Η Μερκάδο Νέγκρο, η Μαύρη Αγορά, είναι μία από τις αγορές με κάθε λογής προϊόντα. Εκεί θα βρείτε από ρούχα και στολές μέχρι ηλεκτρονικά. Αυθεντικά παραδοσιακά ξύλινα πνευστά θα αγοράσετε μόνο από καταστήματα μουσικών οργάνων. Οι Ινδιάνοι είναι καχύποπτοι στις φωτογραφίες και εκνευρίζονται γιατί πιστεύουν ότι αποτυπώνεται η ψυχή τους. Μη φωτογραφίζετε ποτέ κάποιον χωρίς την άδειά του, ειδικά στην αγορά αυτή, γιατί θα έχετε μπελάδες. Φυλάξτε διαβατήριο και χρήματα στο κουτί ασφαλείας του ξενοδοχείου σας και προσπαθήστε να μην τραβάει η εμφάνισή σας την προσοχή με κοσμήματα, έστω και ψεύτικα.
Ινδιάνικοι γάμοι στον Σαν Φρανσίσκο
Αν βρεθείτε Σάββατο πρωί στο κέντρο της Λα Παζ, θα εντυπωσιαστείτε από τους πολύχρωμους ινδιάνικους γάμους των Κέτσουα που γίνονται στην παλιά εκκλησία του Σαν Φρανσίσκο, που είναι δείγμα αρχιτεκτονικής των πρώτων μεστίσο κατοίκων της πόλης. Η εκκλησία ιδρύθηκε από τον αδελφό Φρανσίσκο ντε λος Ανχελες το 1548 και μετά από φυσικές καταστροφές ξανακτίστηκε και ολοκληρώθηκε το 1753. Στην κεντρική πλατεία Πλάσα Μουρίγιο βρίσκεται και ο Καθεδρικός της πόλης, κτίσμα του 1835. Αξίζει να θαυμάσετε τα μεγάλα πολύχρωμα βιτρό που διακοσμούν το εσωτερικό του.
Τα παιδιά των δρόμων
Θα τα δείτε σε κάθε γωνιά να γυαλίζουν παπούτσια ή να πουλάνε μικροπράγματα και γλυκά. Τα παιδιά των δρόμων, συνήθως αγόρια, αφήνουν το σχολείο για να συνεισφέρουν στην οικογένεια, ενώ κάποια έχουν τον δρόμο για σπίτι, καθώς έχουν εγκαταλειφθεί. Αρκετά θα τα δείτε να φορούν πλεκτά καλύμματα κεφαλιού που σκεπάζουν το πρόσωπό τους και αφήνουν μόνο τα μάτια ελεύθερα. Είναι τα παιδιά της «κόλλας», εθισμένα στην εισπνοή κόλλας - το φθηνότερο ναρκωτικό - που καίει το πρόσωπο των παιδιών και έτσι αναγκάζονται να το καλύπτουν. Κάποιες μη κυβερνητικές οργανώσεις προσφέρουν τροφή και στέγη στα παιδιά, χωρίς όμως να λύνεται το πρόβλημα.
Ο επίλογος της γνωριμίας με την πρωτεύουσα της Βολιβίας γράφεται συνήθως στον αρχαιολογικό χώρο του μυστηριακού Τιχουανάκο (Tiwanaku), ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά και λατρευτικά κέντρα της προκολομβιανής περιόδου που βρίσκεται σε υψόμετρο 3.870 μ. από το επίπεδο της θάλασσας.
Μέσα στο άγονο περιβάλλον του βολιβιανού οροπεδίου (72 χλμ. βορειοδυτικά της Λα Παζ και μόλις 20 χλμ. νότια της λίμνης Τιτικάκα), πελώριοι γρανιτένιοι μονόλιθοι-αγάλματα, άγνωστα τελετουργικά σύμβολα και μνημεία κατασκευασμένα από μεγάλους λαξευμένους ογκόλιθους αποτελούν τις εναπομείνασες μαρτυρίες ενός μυστηριώδους και άγνωστης προέλευσης πολιτισμού.
Μέσα στο άγονο περιβάλλον του βολιβιανού οροπεδίου (72 χλμ. βορειοδυτικά της Λα Παζ και μόλις 20 χλμ. νότια της λίμνης Τιτικάκα), πελώριοι γρανιτένιοι μονόλιθοι-αγάλματα, άγνωστα τελετουργικά σύμβολα και μνημεία κατασκευασμένα από μεγάλους λαξευμένους ογκόλιθους αποτελούν τις εναπομείνασες μαρτυρίες ενός μυστηριώδους και άγνωστης προέλευσης πολιτισμού.
Πρόσβαση:
Στην ψηλότερη πρωτεύουσα του κόσμου, το αεροδρόμιο είναι επίσης το υψηλότερο του κόσμου, στα 4.100 μέτρα, και ονομάζεται Ελ Αλτο, δηλαδή «Το Ψηλό». Αν ξεκινήσετε το ταξίδι σας από τη Βολιβία, σίγουρα θα είναι δύσκολη η άμεση προσαρμογή σε ένα τέτοιο υψόμετρο, γι’ αυτό και θα πρέπει να συμβουλευθείτε τον γιατρό σας.
Την = καλύτερη τιμή προσφέρει η αεροπορική εταιρεία Iberia μέσω Μαδρίτης (αρκεί να κλείσετε τουλάχιστον έναν μήνα πριν), με διάρκεια πτήσης 29 ώρες και 25’. Μέσα στην πόλη μετακινείστε άνετα με ταξί – αρκεί να παζαρέψετε τη διαδρομή. Τους αρχαιολογικούς χώρους έξω από την πόλη, για λόγους ασφαλείας, είναι καλύτερο – αν δεν έχετε έρθει οργανωμένοι – να επισκεφθείτε μέσω τοπικού τουριστικού γραφείου.
Διαμονή:
Στην κεντρική λεωφόρο Paseo del Prado βρίσκεται το «Plaza Hotel» (τηλ. +591-2- 2378311), από τα πολύ καλά ξενοδοχεία της πόλης. Αρκετά δημοφιλές είναι και το «El Rey Palace» (Avenida 20 de Octubre 1947, τηλ. +591-2-393016). Στη γωνία της βρίσκεται το «Gran Hotel Paris» (τηλ. +591-2-319170), με κομψότητα και στυλ.
Φαγητό:
Η θερμοκρασία στο Αλτιπλάνο της Βολιβίας είναι πολύ χαμηλή, καθώς το υψόμετρο κυμαίνεται από 3.000 ως 4.200 μέτρα. Μιμηθείτε τους ντόπιους και καταπολεμήστε τις ζαλάδες της έλλειψης οξυγόνου με το απαραίτητο τσάι κόκας ή μασήστε τα φύλλα της όπως όλοι οι ντόπιοι. Οι Κέτσουα και Αϊμάρα, κάτοικοι της χώρας, συνηθίζουν να βάζουν πολύ καυτερό τσίλι στα φαγητά τους. Περνώντας από τη λίμνη Τιτικάκα δοκιμάζουμε τρούτσα (πέστροφα), ενώ στα βουνά απολαμβάνουμε λιάμα (το γνωστό λάμα), καμπρίτο (κατσίκι), τσάιρο (αρνάκι με πατάτες) και σάχτα (κοτόπουλο με καυτερή σάλτσα πιπεριού), τα οποία συνοδεύονται βεβαίως με άφθονο καλαμπόκι που ευδοκιμεί σε πολλές ποικιλίες. Ιδανική για να απαλύνει το κάψιμο της πιπεριάς, αλλά και αρκετά δυνατή, είναι η σπιτική μπίρα τσίτσα. Για ψάρι θα δειπνήσετε στο «El Palacio de Pescado», ενώ για τυπική βολιβιανή κουζίνα στο «La Casa de los Pacenos».
Τι να αγοράσετε
Από τις πολύχρωμες αγορές της Λα Παζ μπορείτε να αγοράσετε εσάρπες και μάλλινα υφαντά από αλπακά, ξυλόγλυπτα αντικείμενα, ινδιάνικες μάσκες, χρυσά και ασημένια χειροποίητα κοσμήματα, πνευστά μουσικά όργανα των Ανδεων και παραδοσιακά καπέλα.
«Δρόμος Θανάτου»
Το 1995 είχε χαρακτηριστεί ως ο πιο επικίνδυνος δρόμος του κόσμου, αφού κάθε χρόνο 200-300 άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους. Ο λόγος για τη χωμάτινη διαδρομή Λα Παζ - Κορόικο (μήκους 68 χλμ.), που επίσημα ονομάζεται North Yungas Road και κατασκευάστηκε το 1930 από κρατούμενους της Παραγουάης.
Πρόκειται για έναν χωματόδρομο με μια στενή λωρίδα κυκλοφορίας που ελίσσεται πάνω από γκρεμούς. Το 2006 δόθηκε στην κυκλοφορία ο καινούργιος ασφαλτοστρωμένος δρόμος (South Yungas Road) και ο παλιός χρησιμοποιείται πλέον από ελάχιστα οχήματα κι από τουρίστες που κάνουν τη διαδρομή με ποδήλατα.
Στην ψηλότερη πρωτεύουσα του κόσμου, το αεροδρόμιο είναι επίσης το υψηλότερο του κόσμου, στα 4.100 μέτρα, και ονομάζεται Ελ Αλτο, δηλαδή «Το Ψηλό». Αν ξεκινήσετε το ταξίδι σας από τη Βολιβία, σίγουρα θα είναι δύσκολη η άμεση προσαρμογή σε ένα τέτοιο υψόμετρο, γι’ αυτό και θα πρέπει να συμβουλευθείτε τον γιατρό σας.
Την = καλύτερη τιμή προσφέρει η αεροπορική εταιρεία Iberia μέσω Μαδρίτης (αρκεί να κλείσετε τουλάχιστον έναν μήνα πριν), με διάρκεια πτήσης 29 ώρες και 25’. Μέσα στην πόλη μετακινείστε άνετα με ταξί – αρκεί να παζαρέψετε τη διαδρομή. Τους αρχαιολογικούς χώρους έξω από την πόλη, για λόγους ασφαλείας, είναι καλύτερο – αν δεν έχετε έρθει οργανωμένοι – να επισκεφθείτε μέσω τοπικού τουριστικού γραφείου.
Διαμονή:
Στην κεντρική λεωφόρο Paseo del Prado βρίσκεται το «Plaza Hotel» (τηλ. +591-2- 2378311), από τα πολύ καλά ξενοδοχεία της πόλης. Αρκετά δημοφιλές είναι και το «El Rey Palace» (Avenida 20 de Octubre 1947, τηλ. +591-2-393016). Στη γωνία της βρίσκεται το «Gran Hotel Paris» (τηλ. +591-2-319170), με κομψότητα και στυλ.
Φαγητό:
Η θερμοκρασία στο Αλτιπλάνο της Βολιβίας είναι πολύ χαμηλή, καθώς το υψόμετρο κυμαίνεται από 3.000 ως 4.200 μέτρα. Μιμηθείτε τους ντόπιους και καταπολεμήστε τις ζαλάδες της έλλειψης οξυγόνου με το απαραίτητο τσάι κόκας ή μασήστε τα φύλλα της όπως όλοι οι ντόπιοι. Οι Κέτσουα και Αϊμάρα, κάτοικοι της χώρας, συνηθίζουν να βάζουν πολύ καυτερό τσίλι στα φαγητά τους. Περνώντας από τη λίμνη Τιτικάκα δοκιμάζουμε τρούτσα (πέστροφα), ενώ στα βουνά απολαμβάνουμε λιάμα (το γνωστό λάμα), καμπρίτο (κατσίκι), τσάιρο (αρνάκι με πατάτες) και σάχτα (κοτόπουλο με καυτερή σάλτσα πιπεριού), τα οποία συνοδεύονται βεβαίως με άφθονο καλαμπόκι που ευδοκιμεί σε πολλές ποικιλίες. Ιδανική για να απαλύνει το κάψιμο της πιπεριάς, αλλά και αρκετά δυνατή, είναι η σπιτική μπίρα τσίτσα. Για ψάρι θα δειπνήσετε στο «El Palacio de Pescado», ενώ για τυπική βολιβιανή κουζίνα στο «La Casa de los Pacenos».
Τι να αγοράσετε
Από τις πολύχρωμες αγορές της Λα Παζ μπορείτε να αγοράσετε εσάρπες και μάλλινα υφαντά από αλπακά, ξυλόγλυπτα αντικείμενα, ινδιάνικες μάσκες, χρυσά και ασημένια χειροποίητα κοσμήματα, πνευστά μουσικά όργανα των Ανδεων και παραδοσιακά καπέλα.
«Δρόμος Θανάτου»
Το 1995 είχε χαρακτηριστεί ως ο πιο επικίνδυνος δρόμος του κόσμου, αφού κάθε χρόνο 200-300 άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους. Ο λόγος για τη χωμάτινη διαδρομή Λα Παζ - Κορόικο (μήκους 68 χλμ.), που επίσημα ονομάζεται North Yungas Road και κατασκευάστηκε το 1930 από κρατούμενους της Παραγουάης.
Πρόκειται για έναν χωματόδρομο με μια στενή λωρίδα κυκλοφορίας που ελίσσεται πάνω από γκρεμούς. Το 2006 δόθηκε στην κυκλοφορία ο καινούργιος ασφαλτοστρωμένος δρόμος (South Yungas Road) και ο παλιός χρησιμοποιείται πλέον από ελάχιστα οχήματα κι από τουρίστες που κάνουν τη διαδρομή με ποδήλατα.