Ο λόρδος, δισέγγονος της Βασίλισσας Βικτώριας, είναι αυτός που κήρυξε την ανεξαρτησία της Ινδίας από την βρετανική αυτοκρατορία και ήταν ο τελευταίος αντιβασιλέας της. Αμέσως μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας, άρχισαν οι συγκρούσεις ανάμεσα στις διαφορετικές θρησκευτικές κοινότητες.Φόνοι, βιασμοί, καταστροφές αυξάνουν τους φόβους για έναν πιθανό εμφύλιο και έτσι προκρίνεται η λύση των δύο ξεχωριστών κρατών των οποίων τα σύνορα πρέπει να χαραχτούν όσο πιο γρήγορα γίνεται. Η ανεξαρτησία υλοποιείται το 1947 αντί για το 1948, γεγονός που τελικά θα έχει οδυνηρές συνέπειες: 14.000.000 άνθρωποι θα αναγκαστούν να μετεγκατασταθούν και 1.000.000 εξ’ αυτών θα χάσουν τη ζωή τους.
Στις αρχές του 1947, ο Λόρδος Λούις Μαουντμπάτεν αναλαμβάνει καθήκοντα Αντιβασιλέα της Ινδίας, με σκοπό να επιβλέψει την προ των πυλών διαδικασία ανεξαρτησίας της χώρας, αλλά και να φέρει εις πέρας το σχέδιο διχοτόμησής της. Η μουσουλμανική μειονότητα ονειρεύεται τη Γη της Επαγγελίας της (ονόματι Πακιστάν), όμως οι ινδουιστές δεν συμμερίζονται την επιθυμία τους.Ο Λόρδος Μαουντμπάτεν, έχοντας τη φήμη ανθρώπου που ολοκληρώνει τη δουλειά που αναλαμβάνει, καταφθάνει συν γυναιξί και τέκνοις στο Νέο Δελχί, έχοντας πλήρη συναίσθηση του ρόλου τού τελευταίου Αντιβασιλέα της Ινδίας. Το βασικότερο δίλημμα που αντιμετωπίζει είναι εάν θα παραχωρήσει την ανεξαρτησία στους Ινδούς σε ένα ενιαίο πολυθρησκευτικό κράτος ή εάν θα συναινέσει στις αποσχιστικές πιέσεις της μουσουλμανικής μειονότητας, χαράζοντας μια νέα γραμμή συνόρων στα βόρεια της Ινδίας, δημιουργώντας έτσι εκ του μηδενός το νέο κράτος του Πακιστάν. Ξεκινά αμέσως σειρά συνομιλιών με τους ηγέτες των δύο πλευρών, των ινδουιστών Μαχάτμα Γκάντι και Τζαβαχαράλ Νέρου από τη μια και του μουσουλμάνου Μοχάμεντ Αλί Τζίνα από την άλλη, προσπαθώντας να βρει τη χρυσή τομή. Αναγκάζεται να επιταχύνει τη διαδικασία της αποχώρησης των Βρετανών από τη χώρα, θέλοντας έτσι να πετύχει τον περιορισμό των αιματηρών συγκρούσεων που ξεσπούν παντού ανά την επικράτεια, καλώντας χαρτογράφο από το Λονδίνο, ειδικά επιφορτισμένο με το έργο της χάραξης νέων συνόρων. ΣΤΙΣ 15 Αυγούστου 1947, η Ινδία και το Πακιστάν κέρδιζαν την ανεξαρτησία τους από την Βρετανική Αυτοκρατορία. Η θρησκευτική διαίρεση της Ινδίας σε δύο κράτη όμως, το Αύγουστο του 1947, βάσει του βρετανικού σχεδίου, οδήγησε στη σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων: μουσουλμάνων που κατευθύνονταν δυτικά, στο νεοσύστατο κράτος του Πακιστάν, και ινδουιστών που πήραν την αντίθετη κατεύθυνση για το κράτος της Ινδίας. Οι περισσότεροι ήταν κάτοικοι της επαρχίας του Πουντζάμπ της γης των πέντε ποταμών της πλέον εύφορης περιοχής της ινδικής χερσονήσου. Εκεί ήταν η πατρίδα των Σιχ, πιστών μιας αίρεσης του ινδουισμού, που έπεσαν κι αυτοί θύματα σφαγής. Όλα έδειχναν ότι η εξουσία του αντιβασιλέα της Ινδίας θα παραδιδόταν στο Ινδικό Εθνικό Κογκρέσο, το μεγαλύτερο εθνικιστικό δημοκρατικό κόμμα του Παντίτ Νεχρού, ενός ινδουιστή. Στο κόμμα όμως περιλαμβάνονταν πολλοί μουσουλμάνοι. Και ο σημαντικότερος απ' αυτούς, ο Αλί Τζίνα, φοβόταν ότι σε μια Ινδία που θα κυβερνούσαν οι ινδουιστές, οι μουσουλμάνοι θα αποτελούσαν τη μειονεκτική μειονότητα. Έτσι η μουσουλμανική λίγκα άρχισε να διεκδικεί την ανεξαρτησία των επαρχιών εκείνων όπου ζούσαν στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι: το Δυτικό Πουντζάμπ, την Ανατολική Βεγγάλη (το σημερινό Μπανγκλαντές), αλλά και το Κασμίρ, το Σιντ και το Βαλουχιστάν. Εκεί θα δημιουργούσαν «το κράτος των φτωχών». Ο μεταπολεμικός αντιβασιλέας λόρδος Μαουντμπάντεν, ο οποίος έφθασε στην Ινδία με αποστολή την προετοιμασία για την παράδοση της εξουσίας στους Ινδούς, προώθησε την ιδέα της διαίρεσης παρά την σθεναρή αντίδραση του Κόμματος του Κογκρέσου. Με την απόφασή του αυτή είχε υπογράψει το αιματοκύλισμα..
Ο Βρετανός γενικός κυβερνήτης λόρδος Μαουντμπάντεν προτιμούσε το Κασμίρ να περάσει στην ινδική κυριαρχία «προσωρινά», ώσπου να γίνει δημοψήφισμα «εν καιρώ». Ετσι, ο ηγέτης του Κασμίρ, είχε υπογράψει συμφωνία με το Πακιστάν –εν είδει ανακωχής- ώστε να μη σταματήσει η ροή του εμπορίου των ταξιδιωτών και των επικοινωνιών. Παρόμοια συμφωνία δεν είχε υπογράψει με την Ινδία. Τον Οκτώβριο του 1947 νομάδες Παστούν από το Πακιστάν εισέβαλαν στο Κασμίρ. Ο μαχαραγιάς Χάρι Σινχ ζήτησε στρατιωτική υποστήριξη από την Ινδία. Ηταν ο πρώτος πόλεμος Ινδίας –Πακιστάν για το Κασμίρ. Ο δεύτερος έγινε το 1965. Ενας τρίτος σύντομος πόλεμος ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν είχε γίνει το 1999 για την ελεγχόμενη από τους Ινδούς περιοχή του Καργκίλ. Από το 1989 στο Κασμίρ δρα ένα ημιαναγνωρισμένο από το Πακιστάν «Απελευθερωτικό Κίνημα». Το Πακιστάν, που διεκδικεί το Κασμίρ, δεν αποδέχεται όμως τις αποφάσεις του ΟΗΕ που ζητούν ν α γίνει δημοψήφισμα για να αποφασίσουν οι κάτοικοι το μέλλον τους. Αλλά τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν, απορρίπτουν την τρίτη προοπτική: Να γίνει δηλαδή το Κασμίρ ανεξάρτητο. Η Ινδία έχει υποσχεθεί πως σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης με το Πακιστάν, δεν θα είναι εκείνη που θα χρησιμοποιήσει πρώτη πυρηνικά όπλα. Δεν έχει δώσει παρόμοια διαβεβαίωση το Πακιστάν, μια και η στρατιωτική υπεροχή των Ινδών είναι συντριπτική.
Ο Λούις Μαουντμπάττεν, 1ος Κόμης Μαουντμπάττεν της Βιρμανίας ( 1900 – 1979) ήταν Άγγλος ευγενής και αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού της Μεγάλης Βρετανίας. Γεννήθηκε στο Γουίνδσορ της Αγγλίας και ήταν το τέταρτο παιδί του πρίγκιπα Λουδοβίκου του Μπάττενμπεργκ, αξιωματικού του αγγλικού πολεμικού ναυτικού και μετέπειτα ναύαρχου του στόλου, και της πριγκίπισσας Βικτωρίας της Έσσης-Ντάρμσταντ, εγγονής της βασίλισσας της Αγγλίας Βικτωρίας. Ήταν θείος του Φιλίππου, Δούκα του Εδιμβούργου, καθώς αδελφή του ήταν η Πριγκίπισσα Αλίκη, μητέρα του Φιλίππου. Κατατάχθηκε στο πολεμικό ναυτικό της Αγγλίας όπου και διακρίθηκε. Πολέμησε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, διετέλεσε πρώτος Λόρδος του Ναυαρχείου καθώς και ναύαρχος του στόλου. Το 1947 έγινε αντιβασιλέας της Ινδίας. Επίσης ήταν Ιππότης της Περικνημίδας, Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος του Λουτρού, μέλος του Τάγματος της Αξίας, Ιππότης Μέγας Διοικητής του Τάγματος του Αστέρος της Ινδίας, Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος της Ινδικής Αυτοκρατορίας, μεγαλόσταυρος Ιππότης του Βασιλικού Βικτωριανού Τάγματος, μέλος του Τάγματος Επιφανούς Στρατιωτικής Υπηρεσίας, μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου καθώς και μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Ήταν Πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ το 1960 και το 1961. Όταν αποσύρθηκε από το Ναυτικό το 1965, του απενεμήθη ο ημιεπίτιμος τίτλος του Κυβερνήτη της Νήσου Γουάιτ. Το 1974, η Νήσος προήχθη σε Κομητεία και έτσι έγινε Κόμης και άρχων της. Διατήρησε τη θέση ως το τέλος της ζωής του. Παντρεύτηκε τον Ιούλιο του 1922 στο Σαιντ Μάργκαρετ του Ουεστμίνστερ με την Εντουίνα Άσλεϊ, η οποία είχε μεγάλη περιουσία, και απέκτησαν δύο κόρες, την Πατρίσια και την Πάμελα. Δολοφονήθηκε από τον ΙΡΑ στις ακτές της Ιρλανδίας ενώ έκανε βόλτα με το σκάφος του.Την κηδεία του παρακολούθησε ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας.
Ο ξάδελφος της βασίλισσας Ελισάβετ, Λούις Μαουντμπάτεν, ο τελευταίος αντιβασιλέας της Ινδίας, παντρεύτηκε την Εντουίνα Ασλεϊ, την πιο πλούσια κοπέλα της αριστοκρατίας της Αγγλίας εκείνης της εποχής. Εκείνη έβαλε την περιουσία της -η οποία αντιστοιχεί σε 120.000.000 ευρώ- κι εκείνος έβαλε το όνομα. Λέγεται πως το ζευγάρι απολάμβανε τη ζωή του κάνοντας σεξ και καταναλώνοντας ναρκωτικά, ενώ ο γάμος ήταν ανοιχτός και για τους δύο. Ο Μαουντμπάτεν είχε πει: «Ξεπεράσαμε τον γάμο για να μπαίνουμε και να βγαίνουμε στο κρεβάτι άλλων». Κι όταν η σημερινή βασίλισσα Ελισάβετ του παραπονέθηκε ότι ο σύζυγός της Φίλιππος την απατούσε, ο Μαουντμπάτεν της έλεγε: «Ηρέμησε, αφού πάντα θα επιστρέφει σε εσένα. Γνωρίζει πολύ καλά πού μπορεί να βρίσκει πάντα ψωμί με βούτυρο». Η Εντουίνα είχε μεγάλη σεξουαλική όρεξη και έκανε δεσμό με έναν μαύρο μουσικό, τον Λέσλι Χάτσινσον. Η ιστορία τους έχει γίνει μιούζικαλ. Επίσης οι κακές γλώσσες έλεγαν ότι ο Νεχρού, ο ιδρυτής της σύγχρονης Ινδίας υπήρξε εραστής και της Εντουίνα και του Μαουντμπάτεν.Οταν η Εντβίνα πέθανε το 1960, γράμματα του ινδού πρωθυπουργού βρέθηκαν στο κρεβάτι της και, όταν τα νερά της Αγγλίας έγιναν η τελευταία κατοικία της, ο Νεχρού (ο οποίος πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα) μίσθωσε φρεγάτα για να ταξιδέψει από την Ινδία ως την Αγγλία προκειμένου να στολίσει τα κύματα με χρυσάνθεμα.