Ένα δικαστικό ψυχολογικό δράμα του Reginald Rose σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη παρουσιάζεται στο θέατρο Αλκμήνη. Έκανε το τηλεοπτικό ντεμπούτο του το 1954 και κατόπιν ευτύχησε να μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη από τον Sidney Lumet to 1957,κερδίζοντας την Χρυσή Άρκτο στο φεστιβάλ του Βερολίνου ενώ ήταν υποψήφιο για τρία όσκαρ.Η δεξιοτεχνία του σκηνοθέτη και η δύναμη του κειμένου καθήλωσαν τους θεατές της εποχής εκείνης. Ένα ανήλικο αγόρι από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα κατηγορείται για τη δολοφονία του πατέρα του. H κατηγορία στοιχειοθετείται από τις καταθέσεις δύο μαρτύρων που δεν αφήνουν περιθώριο για ενδοιασμούς. Φαινομενικά η δουλειά των ενόρκων είναι απλή. Όταν όμως πέφτει στο τραπέζι ο σπόρος της αμφιβολίας, ο καθένας ξεγυμνώνει τον πραγματικό εαυτόν του.
Η παράσταση της Νικολαΐδη μας καθηλώνει με τη συνεχή ροή της, αναγκάζοντας μας να βρεθούμε στην θέση των 12 ενόρκων και να αναρωτηθούμε: πόσο εύκολο και ηθικό είναι να στείλεις στο θάνατο ένα νέο άνθρωπο,ενώ στο πίσω -και όχι μόνο-μέρος του μυαλού σου, υπάρχει ρατσισμός, ξενοφοβία και σκληρότητα; 12 ένορκοι, ο καθένας με την δική του ιστορία και χαρακτήρα, με λίγη η περισσότερη συνείδηση, πρέπει να βγάλουν μια δίκαιη απόφαση. Σοκάρεσαι όταν στην αρχή της παράστασης, όλοι, εκτός από έναν, βιάζονται να καταδικάσουν τον νεαρό αλλοδαπό, που κατηγορείται ότι σκότωσε τον πατέρα του. "Το μόνο που ζητώ είναι να το συζητήσουμε" τους απαντά ο ένας, όταν οι υπόλοιποι αναρωτιούνται γιατί δεν αποφαίνεται, όπως και αυτοί ότι είναι ένοχος.
Οι ηθοποιοί είναι όλοι εξαιρετικοί.Σε πείθουν έχοντας κάνει δικούς τους, τους ρόλους. Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσουμε κάποιον. Με όπλο το εξαιρετικό κείμενο που δεν περιέχει περιττές ατάκες, οι 12 ηθοποιοί ξεδιπλώνουν τις πτυχές του χαρακτήρα τους, προκαλώντας ανάμικτα συναισθήματα στο θεατή: αντιπάθεια, οίκτο, περιέργεια, συμπάθεια, απέχθεια. Το έργο εξετάζει την ικανότητα κριτικής αξιολόγησης του καθένα από μας. Μήπως το προσωπικό βίωμα είναι πιο σημαντικό από την αλήθεια ; Ένα άλλο ζήτημα το οποίο εξετάζεται στο έργο είναι η προκατάληψη, που αλλοιώνει την κριτική ικανότητα και τις αποφάσεις, που σε κάποιους ενόρκους φανερώνεται με τη μορφή μεροληψίας και σε άλλους με γρήγορη και βιαστική κρίση.
Σε ένα δύσκολο θεατρικό είδος -δράμα δωματίου- η σκηνοθέτης μας προσφέρει μία παράσταση χωρίς κοιλιά, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μας μέχρι το τελευταίο λεπτό. Αγαπήθηκε από το θεατρόφιλο κοινό και παίζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Αλκμήνη, έναν χώρο που μας έχει συνηθίσει σε ποιοτικές παραστάσεις.
μετάφραση-σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
ηθοποιοί: Χριστόδουλος Στυλιανού,Τρύφων Καρατζάς, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιώργος Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Αυγουστίνος Κούμουλος.
Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 12, Πετράλωνα τηλ 210 3428650
Κυρ. 6.30 μ.μ. Βραδ.: Πέμ.-Σάβ. 9.30 μ.μ.
Η παράσταση της Νικολαΐδη μας καθηλώνει με τη συνεχή ροή της, αναγκάζοντας μας να βρεθούμε στην θέση των 12 ενόρκων και να αναρωτηθούμε: πόσο εύκολο και ηθικό είναι να στείλεις στο θάνατο ένα νέο άνθρωπο,ενώ στο πίσω -και όχι μόνο-μέρος του μυαλού σου, υπάρχει ρατσισμός, ξενοφοβία και σκληρότητα; 12 ένορκοι, ο καθένας με την δική του ιστορία και χαρακτήρα, με λίγη η περισσότερη συνείδηση, πρέπει να βγάλουν μια δίκαιη απόφαση. Σοκάρεσαι όταν στην αρχή της παράστασης, όλοι, εκτός από έναν, βιάζονται να καταδικάσουν τον νεαρό αλλοδαπό, που κατηγορείται ότι σκότωσε τον πατέρα του. "Το μόνο που ζητώ είναι να το συζητήσουμε" τους απαντά ο ένας, όταν οι υπόλοιποι αναρωτιούνται γιατί δεν αποφαίνεται, όπως και αυτοί ότι είναι ένοχος.
Οι ηθοποιοί είναι όλοι εξαιρετικοί.Σε πείθουν έχοντας κάνει δικούς τους, τους ρόλους. Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσουμε κάποιον. Με όπλο το εξαιρετικό κείμενο που δεν περιέχει περιττές ατάκες, οι 12 ηθοποιοί ξεδιπλώνουν τις πτυχές του χαρακτήρα τους, προκαλώντας ανάμικτα συναισθήματα στο θεατή: αντιπάθεια, οίκτο, περιέργεια, συμπάθεια, απέχθεια. Το έργο εξετάζει την ικανότητα κριτικής αξιολόγησης του καθένα από μας. Μήπως το προσωπικό βίωμα είναι πιο σημαντικό από την αλήθεια ; Ένα άλλο ζήτημα το οποίο εξετάζεται στο έργο είναι η προκατάληψη, που αλλοιώνει την κριτική ικανότητα και τις αποφάσεις, που σε κάποιους ενόρκους φανερώνεται με τη μορφή μεροληψίας και σε άλλους με γρήγορη και βιαστική κρίση.
Σε ένα δύσκολο θεατρικό είδος -δράμα δωματίου- η σκηνοθέτης μας προσφέρει μία παράσταση χωρίς κοιλιά, που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μας μέχρι το τελευταίο λεπτό. Αγαπήθηκε από το θεατρόφιλο κοινό και παίζεται για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Αλκμήνη, έναν χώρο που μας έχει συνηθίσει σε ποιοτικές παραστάσεις.
μετάφραση-σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
ηθοποιοί: Χριστόδουλος Στυλιανού,Τρύφων Καρατζάς, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιώργος Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Αυγουστίνος Κούμουλος.
Θέατρο Αλκμήνη, Αλκμήνης 12, Πετράλωνα τηλ 210 3428650
Κυρ. 6.30 μ.μ. Βραδ.: Πέμ.-Σάβ. 9.30 μ.μ.