Το αριστούργημα του Fedor M. Dostojevskij- το κύκνειο άσμα του- οι αδελφοί Καραμάζωφ (1879-1880) παρουσιάζεται στο θέατρο Τέχνης - Υπόγειο σε σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη. Ένα από τα πιο βαθυστόχαστα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας αναφέρεται στη ζωή μιας διαλυμένης οικογένειας, που προσπαθεί μετά από χρόνια να γεφυρώσει το χάσμα που την χωρίζει.
Οι κεντρικοί ήρωες,οι αδελφοί Καραμάζωφ, απεικονίζουν τις δυνάμεις που ενυπάρχουν σε κάθε ανθρώπινη ζωή. Ο πατέρας, ένας παλιάτσος που έχει γραπωθεί πάνω στη φιληδονία του και ο γιος του Μίτια, ένας παρορμητικός και παθιασμένος νέος άνδρας αντιπροσωπεύουν τον Διονυσιακό άνθρωπο γι αυτό και συγκρούονται τόσο πολύ και μάλιστα για την ίδια γυναίκα. Ο πρώτος είναι πονηρός και ιδιοτελής και καθοδηγείται πάντα από το συμφέρον του, ο δεύτερος είναι αφελής, αθώος και αχαλίνωτος, εξαιτίας του άλογου πάθους του.
Ό Αλιόσα και ο Ιβάν αντιπροσωπεύουν τον Απολλώνιο άνθρωπο, αυτόν που ψάχνει με αγωνία τις απαντήσεις στα ίδια προαιώνια ερωτήματα. Ζητούν διακαώς την ανώτερη μορφή αγάπης, την συγχώρεση. Ο Αλιόσα, αγνός σαν το χιόνι, μένει αμόλυντος και ακλόνητος στη πίστη του μέχρι το τέλος, ενώ ο Ιβάν, ένας ηθικολόγος μηδενιστής, εσωστρεφής και μυστήριος αρνείται να πιστέψει σε οτιδήποτε τη στιγμή που ο πόνος και η αμαρτία του κόσμου τον αποτρέπουν από αυτό. Στον αντίποδα ο αποκρουστικός και νόθος Σμερντιακώφ επιθυμεί να εξαφανίσει με κάθε μέσο την προηγούμενη τάξη, αυτήν που τον απέρριψε από την στιγμή της γέννησης του. Αν ο Αλιόσα είναι ο αγαπημένος, ο ιδεατός χαρακτήρας και ο Ιβάν, ο πραγματικός ήρωας, που καθορίζει την εξέλιξη του δράματος, η Γκρόυσενκα είναι η Μαγδαληνή , που κουρασμένη να εξαπατά και να εξαπατάται στον κόσμο των ανδρών, θα μεταμεληθεί με την βοήθεια του Αλιόσα και θα αγαπήσει αληθινά και άδολα τον Μίτια, τη στιγμή που αυτός είναι ευάλωτος και δεν μπορεί να της επιβληθεί. Όλοι αυτοί οι ιδιόρρυθμοι χαρακτήρες δημιουργούν τις κατάλληλες προυποθέσεις για τον φόνο που διαπράττεται. Στο θέατρο Τέχνης επιτελείται ένας άθλος.
Η διασκευή του Διονύση Καψάλη κατάφερε να δαμάσει όσο αυτό είναι δυνατό, τον τεράστιο όγκο του έργου, με ανατροπές, πυκνή πλοκή και πολύ καλή σκιαγράφηση των ρόλων, τονίζοντας τις αγωνιώδεις αναζητήσεις για το θείο, το μεταφυσικό το φως και το σκοτάδι.
Μόνη ένσταση η αφήγηση του Μ. Ιεροεξεταστή, που δεν γίνεται κατανοητή , λόγω της συντόμευσης της. Η σκηνοθέτης της παράστασης κερδίζει το δύσκολο στοίχημα δένοντας αρμονικά το ρεαλιστικό με το ποιητικό, το φως με το σκοτάδι, φωτίζοντας τους βασανιστικούς προβληματισμούς των ηρώων μπροστά στα αδιέξοδα και τις πλάνες, στα οποία έρχονται αντιμέτωποι.Το σκηνικό της Εύας Μανιδάκη με το λευκό υλικό που μοιάζει με βαμβάκι,δημιουργεί την εντύπωση του χιονιού που προσπαθεί να εξαγνίσει η να σκεπάσει. Έξοχοι οι φωτισμοί φωτίζουν τον ψυχισμό των ηρώων, διευκολύνοντας μας να παρακολουθήσουμε την εσωτερική διαδρομή τους.Η ατμοσφαιρική μουσική της Μόνικα, παρεμβαίνει συναισθηματικά, χωρίς να υπερκαλύπτει τη δράση. Όμορφα τα κοστούμια της Ιωάννας Τσιάμη.Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος υποδύεται έξοχα τον ζωώδη και έκφυλο πατέρα, χρησιμοποιώντας όλα τα σωστά εκφραστικά μέσα και το σπουδαίο ταλέντο του.
Υποδειγματικοί οι γιοι στους ρόλους τους.Ο Μελέτης Ηλίας, αν και πιο ρωμαλέος από ότι απαιτούσε ο ρόλος, μας έπεισε για τη αγιοσύνη του Αλιόσα, πυρετικός και νευρώδης, με τον απαιτούμενο δυναμισμό ο Μίτια του Αινεία Τσαμάτη, συγκρατημένος και εσωστρεφής, καλά δουλεμένος ρόλος για τον Αντίνοο Αλμπάνη, διαστροφικό και καλυμμένο πάθος στην ερμηνεία του Μπάμπη Γαλιατσάτου, που ξεχωρίζει σαν νόθος γιος.Πολύ καλή η Λένα Παπαληγούρα σαν χειριστική Γκρούσενκα, χάνει λίγο στο δεύτερο μέρος σαν μεταμελημένη. Όμορφη παρουσία η Βασιλική Τρουφάκου, στον ρόλο της σαν Κατερίνα Ιβάνοβνα, αν και της λείπει ο δυναμισμός και το πάθος που χρειάζεται ο ρόλος της.
Διασκευή: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφύλλη
Μουσική: Μόνικα
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσιάμη
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Ηθοποιοί: Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Αινείας Τσαμάτης, Αντίνοος Αλμπάνης, Μελέτης Ηλίας,
Λένα Παπαληγούρα, Βασιλική Τρουφάκου, Μπάμπης Γαλιατσάτος.
μέχρι 5 Ιανουαρίου
Δευτέρα- Τρίτη 8.30 μ.μ
θέατρο Τέχνης- Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5 τηλ. 210 3228706
Οι κεντρικοί ήρωες,οι αδελφοί Καραμάζωφ, απεικονίζουν τις δυνάμεις που ενυπάρχουν σε κάθε ανθρώπινη ζωή. Ο πατέρας, ένας παλιάτσος που έχει γραπωθεί πάνω στη φιληδονία του και ο γιος του Μίτια, ένας παρορμητικός και παθιασμένος νέος άνδρας αντιπροσωπεύουν τον Διονυσιακό άνθρωπο γι αυτό και συγκρούονται τόσο πολύ και μάλιστα για την ίδια γυναίκα. Ο πρώτος είναι πονηρός και ιδιοτελής και καθοδηγείται πάντα από το συμφέρον του, ο δεύτερος είναι αφελής, αθώος και αχαλίνωτος, εξαιτίας του άλογου πάθους του.
Ό Αλιόσα και ο Ιβάν αντιπροσωπεύουν τον Απολλώνιο άνθρωπο, αυτόν που ψάχνει με αγωνία τις απαντήσεις στα ίδια προαιώνια ερωτήματα. Ζητούν διακαώς την ανώτερη μορφή αγάπης, την συγχώρεση. Ο Αλιόσα, αγνός σαν το χιόνι, μένει αμόλυντος και ακλόνητος στη πίστη του μέχρι το τέλος, ενώ ο Ιβάν, ένας ηθικολόγος μηδενιστής, εσωστρεφής και μυστήριος αρνείται να πιστέψει σε οτιδήποτε τη στιγμή που ο πόνος και η αμαρτία του κόσμου τον αποτρέπουν από αυτό. Στον αντίποδα ο αποκρουστικός και νόθος Σμερντιακώφ επιθυμεί να εξαφανίσει με κάθε μέσο την προηγούμενη τάξη, αυτήν που τον απέρριψε από την στιγμή της γέννησης του. Αν ο Αλιόσα είναι ο αγαπημένος, ο ιδεατός χαρακτήρας και ο Ιβάν, ο πραγματικός ήρωας, που καθορίζει την εξέλιξη του δράματος, η Γκρόυσενκα είναι η Μαγδαληνή , που κουρασμένη να εξαπατά και να εξαπατάται στον κόσμο των ανδρών, θα μεταμεληθεί με την βοήθεια του Αλιόσα και θα αγαπήσει αληθινά και άδολα τον Μίτια, τη στιγμή που αυτός είναι ευάλωτος και δεν μπορεί να της επιβληθεί. Όλοι αυτοί οι ιδιόρρυθμοι χαρακτήρες δημιουργούν τις κατάλληλες προυποθέσεις για τον φόνο που διαπράττεται. Στο θέατρο Τέχνης επιτελείται ένας άθλος.
Η διασκευή του Διονύση Καψάλη κατάφερε να δαμάσει όσο αυτό είναι δυνατό, τον τεράστιο όγκο του έργου, με ανατροπές, πυκνή πλοκή και πολύ καλή σκιαγράφηση των ρόλων, τονίζοντας τις αγωνιώδεις αναζητήσεις για το θείο, το μεταφυσικό το φως και το σκοτάδι.
Μόνη ένσταση η αφήγηση του Μ. Ιεροεξεταστή, που δεν γίνεται κατανοητή , λόγω της συντόμευσης της. Η σκηνοθέτης της παράστασης κερδίζει το δύσκολο στοίχημα δένοντας αρμονικά το ρεαλιστικό με το ποιητικό, το φως με το σκοτάδι, φωτίζοντας τους βασανιστικούς προβληματισμούς των ηρώων μπροστά στα αδιέξοδα και τις πλάνες, στα οποία έρχονται αντιμέτωποι.Το σκηνικό της Εύας Μανιδάκη με το λευκό υλικό που μοιάζει με βαμβάκι,δημιουργεί την εντύπωση του χιονιού που προσπαθεί να εξαγνίσει η να σκεπάσει. Έξοχοι οι φωτισμοί φωτίζουν τον ψυχισμό των ηρώων, διευκολύνοντας μας να παρακολουθήσουμε την εσωτερική διαδρομή τους.Η ατμοσφαιρική μουσική της Μόνικα, παρεμβαίνει συναισθηματικά, χωρίς να υπερκαλύπτει τη δράση. Όμορφα τα κοστούμια της Ιωάννας Τσιάμη.Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος υποδύεται έξοχα τον ζωώδη και έκφυλο πατέρα, χρησιμοποιώντας όλα τα σωστά εκφραστικά μέσα και το σπουδαίο ταλέντο του.
Υποδειγματικοί οι γιοι στους ρόλους τους.Ο Μελέτης Ηλίας, αν και πιο ρωμαλέος από ότι απαιτούσε ο ρόλος, μας έπεισε για τη αγιοσύνη του Αλιόσα, πυρετικός και νευρώδης, με τον απαιτούμενο δυναμισμό ο Μίτια του Αινεία Τσαμάτη, συγκρατημένος και εσωστρεφής, καλά δουλεμένος ρόλος για τον Αντίνοο Αλμπάνη, διαστροφικό και καλυμμένο πάθος στην ερμηνεία του Μπάμπη Γαλιατσάτου, που ξεχωρίζει σαν νόθος γιος.Πολύ καλή η Λένα Παπαληγούρα σαν χειριστική Γκρούσενκα, χάνει λίγο στο δεύτερο μέρος σαν μεταμελημένη. Όμορφη παρουσία η Βασιλική Τρουφάκου, στον ρόλο της σαν Κατερίνα Ιβάνοβνα, αν και της λείπει ο δυναμισμός και το πάθος που χρειάζεται ο ρόλος της.
Διασκευή: Διονύσης Καψάλης
Σκηνοθεσία: Νατάσα Τριανταφύλλη
Μουσική: Μόνικα
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσιάμη
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Ηθοποιοί: Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Αινείας Τσαμάτης, Αντίνοος Αλμπάνης, Μελέτης Ηλίας,
Λένα Παπαληγούρα, Βασιλική Τρουφάκου, Μπάμπης Γαλιατσάτος.
μέχρι 5 Ιανουαρίου
Δευτέρα- Τρίτη 8.30 μ.μ
θέατρο Τέχνης- Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5 τηλ. 210 3228706