.Το βραβευμένο έργο του Γάλλου ηθοποιού, σκηνοθέτη και θεατρικού συγγραφέα Daniel Colas «Tσάρλι Τσάπλιν», μετά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε στο Παρίσι, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο θέατρο Ακροπόλ. Στο έργο ξεδιπλώνεται με αριστοτεχνικό τρόπο και καταιγιστικό κινηματογραφικό ρυθμό όλο το παρασκήνιο της μυθιστορηματικής ζωής του αγαπημένου σε όλη την υφήλιο αλητάκου «Σαρλώ», που στιγμάτισε την εξέλιξη του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Τσάρλι Τσάπλιν ξεκίνησε ένα πάμπτωχο ορφανό παιδί του δρόμου, για να εξελιχθεί σε ένα διάσημο και πάμπλουτο καλλιτέχνη παγκόσμιας αναγνώρισης. Η ζωή του ήταν γεμάτη αντιθέσεις, ανατροπές, έρωτες, με στοιχεία ενός τρελού παραμυθιού. Στην παράσταση που ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος, ο ρόλος του πολυαγαπημένου Σαρλώ εναλλάσσεται με αυτόν του αληθινού προσώπου που τον υποδύθηκε, του Τσάπλιν. Η πολυτάραχη διαδρομή της ζωής του κρύβει κάτι από παραμύθι και το έργο παρακολουθεί τόσο την καλλιτεχνική του μεταμόρφωση, όσο και κάποιες ιδιαίτερες λεπτομέρειες της ζωής του, όπως τις γυναίκες που ερωτεύτηκε, αγάπησε και παντρεύτηκε, την περιπέτεια με την ψυχική υγεία της μητέρας του, τη σχέση του με τον αδερφό του και τα προβλήματα που αντιμετώπισε με τον αρχηγό του FBI Έντγκαρ Χούβερ και το καθεστώς του μακαρθισμού μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο μεγάλος Σαρλώ
Ο Τσάπλιν γεννήθηκε το 1889 στο Λονδίνο από γονείς θεατρίνους. Τα παιδικά του χρόνια κάθε άλλο παρά γελαστά κι ευτυχισμένα ήταν. Όταν, βρέθηκε ορφανός από πατέρα και με μητέρα άνεργη, η ζωή του μικρού Τσάρλι άρχισε να μοιάζει ολοένα και περισσότερο βγαλμένη από τις σελίδες του Ντίκενς. Για να κερδίσει το μεροκάματο της οικογένειας αυτοσχεδιάζει μικρά χορευτικά στους δρόμους του κακόφημου Λονδίνου και μαζεύει τις πενταροδεκάρες των περαστικών. Σε ηλικία οκτώ ετών ήταν ήδη επαγγελματίας ηθοποιός, που ερμήνευε παιδικούς ρόλους σε παραστάσεις στο Λονδίνο και στα 17 του έγινε μέλος του επιτυχημένου τότε θιάσου του Φρεντ Κάρνο, με τον οποίον έκανε δύο περιοδείες στην Αμερική. Φθάνοντας στο Λος Άντζελες, το 1913, ήταν ήδη αποφασισμένος να μη γυρίσει πίσω στην Αγγλία. Λίγους μήνες αργότερα και με 11 ταινίες στο ενεργητικό του νιώθει ήδη «βετεράνος» ηθοποιός, έτοιμος να πάρει ο ίδιος την κάμερα στα χέρια του. Είναι η εποχή του πειραματισμού, μέσα από τον οποίο θα γεννηθεί η τόσο οικεία και παγκοσμίως αναγνωρίσιμη εικόνα του Σαρλό: του καλοκάγαθου αλητάκου με το κοντό μαύρο μουστάκι, τα υπερμεγέθη παπούτσια, το ημίψηλο καπέλο σε μικρότερο από το κανονικό νούμερο και το μπαστούνι από μπαμπού, που προσπαθεί να επιβιώσει, διατηρώντας την αξιοπρέπειά του μέσα σ’ ένα κόσμο κοινωνικής αδικίας και ανισότητας.
Το 1921 βγαίνει στις αίθουσες το «Χαμίνι» («The Kid»), το οποίο μένει στην ιστορία ως το πρώτο αριστούργημά του. Εν τω μεταξύ, τα φτωχικά νιάτα του είναι μια μακρινή ανάμνηση. Με το νέο συμβόλαιο που υπογράφει στην εταιρεία Mutual, ο Τσάπλιν γίνεται ο πιο ακριβοπληρωμένος άνθρωπος στο Χόλιγουντ, με μισθό που δεν πέφτει κάτω από τις 10.000 δολάρια την εβδομάδα και με ένα επιπλέον μπόνους 150.000 δολαρίων. Διανύει την πιο δημιουργική περίοδο της καριέρας του, καθώς αναδεικνύεται σε ανυπέρβλητο μάστορα της παντομίμας, ικανό να οδηγεί τους θεατές του από το γέλιο στο δάκρυ με μία απλή έκφραση ή χειρονομία και με χάρη που συχνά παρομοιάζεται με εκείνη ενός χορευτή μπαλέτου. Οι θεατές όλου του κόσμου μπορεί να λάτρεψαν τον Τσάπλιν, οι επικριτές του όμως στην Αμερική δεν ήταν λίγοι. Αιτίες ήταν άλλοτε τα πολιτικά του φρονήματα (κατηγορήθηκε ως κομμουνιστής από το μακαρθικό λόμπι του Χόλιγουντ και πικραμένος αυτοεξορίστηκε στην Ελβετία το 1952) και άλλοτε η προσωπική ζωή του.΄Εκανε τέσσερις γάμους, εκ των οποίων οι δύο ήταν με ανήλικες νύφες: στα 28 του νυμφεύτηκε την 16χρονη ηθοποιό Μίλντρεντ Χάρις, στα 35 του την καλλονή Λολίτα Μακ Μάρεϊ (αργότερα Λίτα Γκρέι) και στα 44 τη 19χρονη ηθοποιό Πολέτ Γκοντάρ. Τέταρτη και τελευταία σύζυγός του υπήρξε η Ούνα Ο’ Νιλ, κόρη του θεατρικού συγγραφέα Ευγένιου Ο’ Νιλ. Όταν παντρεύτηκαν εκείνος ήταν 54 χρονών κι εκείνη 18. Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της, ο γάμος τους διάρκεσε μέχρι τον θάνατο του Τσάπλιν και μάλιστα το ζευγάρι απέκτησε οκτώ παιδιά. Ο Τσάπλιν δεν έλαβε ποτέ ένα κανονικό βραβείο Όσκαρ. Τιμήθηκε το 1927 από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, που απονέμει τα Όσκαρ, για την «ιδιοφυή, συγγραφή, σκηνοθεσία και παραγωγή» της ταινίας «Το τσίρκο» και το 1972 για την «ανυπολόγιστη συμβολή του στην εξέλιξη του κινηματογράφου ως της μεγαλύτερης μορφής τέχνης του 20ου αιώνα». Το 1975 χρίστηκε ιππότης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη βασίλισσα Ελισάβετ κι έγινε «σερ». Πέθανε τα Χριστούγεννα του 1977 στο Βεβέ της Ελβετίας, σε ηλικία 88 ετών.
Η Παράσταση
Ο Πέτρος Ζούλιας στήνει μια καλαίσθητη παράσταση που σέβεται την ασυμβίβαστη καρδιά ενός απο τους πρωτεργάτες της τέχνης του κινηματογράφου. Και ενώ η παραγωγή αγγίζει την αρτιότητα, οι ρυθμοί αποδεικνύονται ετεροβαρείς και φλύαροι, ενώ η ενότητα των σκηνών είναι χαλαρή και εν μέρει ασύνδετη. Η αναπαράσταση όσων περισσότερων στιγμών απο τη ζωή του, δεν αφήνουν τις σκηνές να αναπτυχθούν σωστά, φανερώνοντας μας αυτές τις καίριες που καθόρισαν το χαρακτήρα του Τσάπλιν. Η δε σκηνοθετκή προσέγγιση χάνει, δυστυχώς, την ευκαιρία να αξιοποιήσει την πολυσύνθετη προσωπικότητα του Τσαπλιν, παρουσιάζοντας αυτόν τον αντισυμβατικό αλητάκο, με τρόπο,όπως θα του ταίριαζε, αντισυμβατικά, και με πρωτότυπη φρέσκια ματιά. Η μετάφραση έχει ζωντάνια λόγου, ροή και σωστό ρυθμό.
Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, ειναι ένας ηθοποιός που μας είχε εντυπωσιάσει στο μονόλογο του "Ιωβ" στη συνεργασία του με τον Τσ. Γκραουζίνις, το 2015, σαν ένας ακούραστος και ταλαντούχος εργάτης του θεάτρου και το ίδιο κάνει και σ'αυτό το ρόλο. Προς τιμή του,δεν στηρίζεται επιφανειακά στο σωματότυπο και το εκτόπισμα του, που τον βοηθούν, όντας συμβατά, για να ερμηνεύσει τον μεγάλο κωμικό. Κάνει την υπέρβαση του, που ξεκινά με την αξιοθαύμαστη μεταμόρφωση,τις άψογα εκτελεσμένες αεικίνητες φιγούρες του Σαρλώ, χτίζοντας σταδιακά την μελαγχολική εκφραστικότητα του Τσάπλιν,την ασίγαστη επιθυμία προς την ολοκλήρωση του σαν καλλιτέχνη, αυτή που σφυρηλατήθηκε στους δρόμους του φτωχικού Λονδίνου και τον ακολούθησε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού στο λαμπερό Χόλυγουντ. Υπέροχος στις εναλλαγές του απο τον ευφυή και εξωστεφή καλλιτέχνη στον συγκρατημένο,κυκλοθυμικό άντρα, ο ηθοποιός είναι βέβαιο ότι στοχεύει να μας μεταφέρει κάθε φορά την ψυχοσύνθεση πιο πολυ απο τον ίδιο τον μύθο. Η Μαρίνα Ψάλτη, κυρίαρχη στους ρυθμούς και στα εκφραστικά της μέσα, με τον υποδειγματικό τρόπο της καλής ηθοποιού, ερμηνεύοντας την Χάνα, μητέρα του Τσάπλιν, φαντάζει τόσο φθαρτή, ευάλωτη και συγκινητικά ασταθής, ρολάροντας αριστοτεχνικά απο την γλυκια ηρεμία της μάνας στην σκοτεινή καταχνιά του ταραγμένου μυαλού. Η Τζένη Θεωνά ερμηνεύει άνευρα και πανομοιότυπα τις τρεις νεαρές γυναίκες της ζωής του, χωρίς να μας επιτρέπει να καταλάβουμε την διαφορά των χαρακτήρων τους. Ο Χρήστος Σπανός αποδίδει σωστά, με μέτρο, το ρόλο του αδελφού του, Σίντνεϊ, που είχε σημαντική επιρροή στη ζωή και στην καριέρα του Τσάπλιν. Ο Σωκράτης Πατσίκας ερμηνεύει διεκπεραιωτικά τον Μακ Σένετ, τον παραγωγό του Hollywood, που πρώτος ανακάλυψε το ταλέντο του νεαρού Τσάρλι. Τέλος, ο Γιώργος Κωνσταντίνου υποδύεται το διάσημο για τις ίντριγκες και το πολιτικό παρασκήνιο, αρχηγό του FBI, Χούβερ, χωρίς να μπορεί να μας πείσει στο ρόλο του. Ο μικρός Theodor Kona,που παίζει τον πολύ νεαρό Τσάπλιν, προσδίδει την απαιτούμενη τσαχπινιά και αθωότητα στην παράσταση.
Λειτουργικά και καλαίσθητα τα σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη. Τα κοστούμια της Παναγιώτας Κοκκορού,όμορφα και απόλυτα ταιριαστά, υπέροχη η χορογραφία της Άννας Αθανασιάδη,νοσταλγική η μουσική των Παναγιώτη Αυγερινού και Σπύρου Λύκου, ατμοσφαιρικοί οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου. Εξαιρετική η συμβολή της video προβολής του Κάρολου Πορφύρη, που ζωντανεύει κινηματογραφικές εικόνες του Σαρλώ. Οι άρτιες αισθητικά, έντονης συναισθηματικής φόρτισης σκηνές της αρχής και του τέλους με τον μικρό Τσάρλι, να συμβολίζει την αιώνια μυθική φιγούρα που περνάει στο θυμικό τόσων γενεών, καθιστώντας την αθάνατη και άφθαρτη, συγκινούν και αφήνουν το αποτύπωμα τους στην παράσταση. Οι συγκινησιακές φορτίσεις φτάνουν στον θεατή με φυσικό, αβίαστο τρόπο, ενώ η μυθιστορηματική ζωή και η εκφραστικότητα του πρωταγωνιστή, μας πηγαίνουν στην καρδιά του συναισθηματικού κόσμου του Τσαπλιν.
Συγγραφέας: Daniel Colas
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Χορογραφία – Κίνηση: Άννα Αθανασιάδη
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού
Μουσική: Παναγιώτης Αυγερινός και Σπύρος Λούκος
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου
Video design προβολές – Artwork: Κάρολος Πορφύρης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάννα Τουντασάκη
Στο ρόλο του Τσάρλι Τσάπλιν ο Θανάσης Τσαλταμπάσης
Πρωταγωνιστούν: Μαρίνα Ψάλτη, Τζένη Θεωνά, Χρήστος Σπανός,
Σωκράτης Πατσίκας και ο Γιώργος Κωνσταντίνου
Παίζουν οι: Βασίλης Χαρίσσης, Ευφροσύνη Κουτσουβέρη,
James Rodi, Φοίβος Παπακώστας, Μυρτώ Σχοινοπλοκάκη και ο μικρός Th. Kona
Ο μεγάλος Σαρλώ
Ο Τσάπλιν γεννήθηκε το 1889 στο Λονδίνο από γονείς θεατρίνους. Τα παιδικά του χρόνια κάθε άλλο παρά γελαστά κι ευτυχισμένα ήταν. Όταν, βρέθηκε ορφανός από πατέρα και με μητέρα άνεργη, η ζωή του μικρού Τσάρλι άρχισε να μοιάζει ολοένα και περισσότερο βγαλμένη από τις σελίδες του Ντίκενς. Για να κερδίσει το μεροκάματο της οικογένειας αυτοσχεδιάζει μικρά χορευτικά στους δρόμους του κακόφημου Λονδίνου και μαζεύει τις πενταροδεκάρες των περαστικών. Σε ηλικία οκτώ ετών ήταν ήδη επαγγελματίας ηθοποιός, που ερμήνευε παιδικούς ρόλους σε παραστάσεις στο Λονδίνο και στα 17 του έγινε μέλος του επιτυχημένου τότε θιάσου του Φρεντ Κάρνο, με τον οποίον έκανε δύο περιοδείες στην Αμερική. Φθάνοντας στο Λος Άντζελες, το 1913, ήταν ήδη αποφασισμένος να μη γυρίσει πίσω στην Αγγλία. Λίγους μήνες αργότερα και με 11 ταινίες στο ενεργητικό του νιώθει ήδη «βετεράνος» ηθοποιός, έτοιμος να πάρει ο ίδιος την κάμερα στα χέρια του. Είναι η εποχή του πειραματισμού, μέσα από τον οποίο θα γεννηθεί η τόσο οικεία και παγκοσμίως αναγνωρίσιμη εικόνα του Σαρλό: του καλοκάγαθου αλητάκου με το κοντό μαύρο μουστάκι, τα υπερμεγέθη παπούτσια, το ημίψηλο καπέλο σε μικρότερο από το κανονικό νούμερο και το μπαστούνι από μπαμπού, που προσπαθεί να επιβιώσει, διατηρώντας την αξιοπρέπειά του μέσα σ’ ένα κόσμο κοινωνικής αδικίας και ανισότητας.
Το 1921 βγαίνει στις αίθουσες το «Χαμίνι» («The Kid»), το οποίο μένει στην ιστορία ως το πρώτο αριστούργημά του. Εν τω μεταξύ, τα φτωχικά νιάτα του είναι μια μακρινή ανάμνηση. Με το νέο συμβόλαιο που υπογράφει στην εταιρεία Mutual, ο Τσάπλιν γίνεται ο πιο ακριβοπληρωμένος άνθρωπος στο Χόλιγουντ, με μισθό που δεν πέφτει κάτω από τις 10.000 δολάρια την εβδομάδα και με ένα επιπλέον μπόνους 150.000 δολαρίων. Διανύει την πιο δημιουργική περίοδο της καριέρας του, καθώς αναδεικνύεται σε ανυπέρβλητο μάστορα της παντομίμας, ικανό να οδηγεί τους θεατές του από το γέλιο στο δάκρυ με μία απλή έκφραση ή χειρονομία και με χάρη που συχνά παρομοιάζεται με εκείνη ενός χορευτή μπαλέτου. Οι θεατές όλου του κόσμου μπορεί να λάτρεψαν τον Τσάπλιν, οι επικριτές του όμως στην Αμερική δεν ήταν λίγοι. Αιτίες ήταν άλλοτε τα πολιτικά του φρονήματα (κατηγορήθηκε ως κομμουνιστής από το μακαρθικό λόμπι του Χόλιγουντ και πικραμένος αυτοεξορίστηκε στην Ελβετία το 1952) και άλλοτε η προσωπική ζωή του.΄Εκανε τέσσερις γάμους, εκ των οποίων οι δύο ήταν με ανήλικες νύφες: στα 28 του νυμφεύτηκε την 16χρονη ηθοποιό Μίλντρεντ Χάρις, στα 35 του την καλλονή Λολίτα Μακ Μάρεϊ (αργότερα Λίτα Γκρέι) και στα 44 τη 19χρονη ηθοποιό Πολέτ Γκοντάρ. Τέταρτη και τελευταία σύζυγός του υπήρξε η Ούνα Ο’ Νιλ, κόρη του θεατρικού συγγραφέα Ευγένιου Ο’ Νιλ. Όταν παντρεύτηκαν εκείνος ήταν 54 χρονών κι εκείνη 18. Παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της, ο γάμος τους διάρκεσε μέχρι τον θάνατο του Τσάπλιν και μάλιστα το ζευγάρι απέκτησε οκτώ παιδιά. Ο Τσάπλιν δεν έλαβε ποτέ ένα κανονικό βραβείο Όσκαρ. Τιμήθηκε το 1927 από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, που απονέμει τα Όσκαρ, για την «ιδιοφυή, συγγραφή, σκηνοθεσία και παραγωγή» της ταινίας «Το τσίρκο» και το 1972 για την «ανυπολόγιστη συμβολή του στην εξέλιξη του κινηματογράφου ως της μεγαλύτερης μορφής τέχνης του 20ου αιώνα». Το 1975 χρίστηκε ιππότης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας από τη βασίλισσα Ελισάβετ κι έγινε «σερ». Πέθανε τα Χριστούγεννα του 1977 στο Βεβέ της Ελβετίας, σε ηλικία 88 ετών.
Η Παράσταση
Ο Πέτρος Ζούλιας στήνει μια καλαίσθητη παράσταση που σέβεται την ασυμβίβαστη καρδιά ενός απο τους πρωτεργάτες της τέχνης του κινηματογράφου. Και ενώ η παραγωγή αγγίζει την αρτιότητα, οι ρυθμοί αποδεικνύονται ετεροβαρείς και φλύαροι, ενώ η ενότητα των σκηνών είναι χαλαρή και εν μέρει ασύνδετη. Η αναπαράσταση όσων περισσότερων στιγμών απο τη ζωή του, δεν αφήνουν τις σκηνές να αναπτυχθούν σωστά, φανερώνοντας μας αυτές τις καίριες που καθόρισαν το χαρακτήρα του Τσάπλιν. Η δε σκηνοθετκή προσέγγιση χάνει, δυστυχώς, την ευκαιρία να αξιοποιήσει την πολυσύνθετη προσωπικότητα του Τσαπλιν, παρουσιάζοντας αυτόν τον αντισυμβατικό αλητάκο, με τρόπο,όπως θα του ταίριαζε, αντισυμβατικά, και με πρωτότυπη φρέσκια ματιά. Η μετάφραση έχει ζωντάνια λόγου, ροή και σωστό ρυθμό.
Ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, ειναι ένας ηθοποιός που μας είχε εντυπωσιάσει στο μονόλογο του "Ιωβ" στη συνεργασία του με τον Τσ. Γκραουζίνις, το 2015, σαν ένας ακούραστος και ταλαντούχος εργάτης του θεάτρου και το ίδιο κάνει και σ'αυτό το ρόλο. Προς τιμή του,δεν στηρίζεται επιφανειακά στο σωματότυπο και το εκτόπισμα του, που τον βοηθούν, όντας συμβατά, για να ερμηνεύσει τον μεγάλο κωμικό. Κάνει την υπέρβαση του, που ξεκινά με την αξιοθαύμαστη μεταμόρφωση,τις άψογα εκτελεσμένες αεικίνητες φιγούρες του Σαρλώ, χτίζοντας σταδιακά την μελαγχολική εκφραστικότητα του Τσάπλιν,την ασίγαστη επιθυμία προς την ολοκλήρωση του σαν καλλιτέχνη, αυτή που σφυρηλατήθηκε στους δρόμους του φτωχικού Λονδίνου και τον ακολούθησε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού στο λαμπερό Χόλυγουντ. Υπέροχος στις εναλλαγές του απο τον ευφυή και εξωστεφή καλλιτέχνη στον συγκρατημένο,κυκλοθυμικό άντρα, ο ηθοποιός είναι βέβαιο ότι στοχεύει να μας μεταφέρει κάθε φορά την ψυχοσύνθεση πιο πολυ απο τον ίδιο τον μύθο. Η Μαρίνα Ψάλτη, κυρίαρχη στους ρυθμούς και στα εκφραστικά της μέσα, με τον υποδειγματικό τρόπο της καλής ηθοποιού, ερμηνεύοντας την Χάνα, μητέρα του Τσάπλιν, φαντάζει τόσο φθαρτή, ευάλωτη και συγκινητικά ασταθής, ρολάροντας αριστοτεχνικά απο την γλυκια ηρεμία της μάνας στην σκοτεινή καταχνιά του ταραγμένου μυαλού. Η Τζένη Θεωνά ερμηνεύει άνευρα και πανομοιότυπα τις τρεις νεαρές γυναίκες της ζωής του, χωρίς να μας επιτρέπει να καταλάβουμε την διαφορά των χαρακτήρων τους. Ο Χρήστος Σπανός αποδίδει σωστά, με μέτρο, το ρόλο του αδελφού του, Σίντνεϊ, που είχε σημαντική επιρροή στη ζωή και στην καριέρα του Τσάπλιν. Ο Σωκράτης Πατσίκας ερμηνεύει διεκπεραιωτικά τον Μακ Σένετ, τον παραγωγό του Hollywood, που πρώτος ανακάλυψε το ταλέντο του νεαρού Τσάρλι. Τέλος, ο Γιώργος Κωνσταντίνου υποδύεται το διάσημο για τις ίντριγκες και το πολιτικό παρασκήνιο, αρχηγό του FBI, Χούβερ, χωρίς να μπορεί να μας πείσει στο ρόλο του. Ο μικρός Theodor Kona,που παίζει τον πολύ νεαρό Τσάπλιν, προσδίδει την απαιτούμενη τσαχπινιά και αθωότητα στην παράσταση.
Λειτουργικά και καλαίσθητα τα σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη. Τα κοστούμια της Παναγιώτας Κοκκορού,όμορφα και απόλυτα ταιριαστά, υπέροχη η χορογραφία της Άννας Αθανασιάδη,νοσταλγική η μουσική των Παναγιώτη Αυγερινού και Σπύρου Λύκου, ατμοσφαιρικοί οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου. Εξαιρετική η συμβολή της video προβολής του Κάρολου Πορφύρη, που ζωντανεύει κινηματογραφικές εικόνες του Σαρλώ. Οι άρτιες αισθητικά, έντονης συναισθηματικής φόρτισης σκηνές της αρχής και του τέλους με τον μικρό Τσάρλι, να συμβολίζει την αιώνια μυθική φιγούρα που περνάει στο θυμικό τόσων γενεών, καθιστώντας την αθάνατη και άφθαρτη, συγκινούν και αφήνουν το αποτύπωμα τους στην παράσταση. Οι συγκινησιακές φορτίσεις φτάνουν στον θεατή με φυσικό, αβίαστο τρόπο, ενώ η μυθιστορηματική ζωή και η εκφραστικότητα του πρωταγωνιστή, μας πηγαίνουν στην καρδιά του συναισθηματικού κόσμου του Τσαπλιν.
Συγγραφέας: Daniel Colas
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας
Χορογραφία – Κίνηση: Άννα Αθανασιάδη
Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια: Παναγιώτα Κοκκορού
Μουσική: Παναγιώτης Αυγερινός και Σπύρος Λούκος
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου
Video design προβολές – Artwork: Κάρολος Πορφύρης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριάννα Τουντασάκη
Στο ρόλο του Τσάρλι Τσάπλιν ο Θανάσης Τσαλταμπάσης
Πρωταγωνιστούν: Μαρίνα Ψάλτη, Τζένη Θεωνά, Χρήστος Σπανός,
Σωκράτης Πατσίκας και ο Γιώργος Κωνσταντίνου
Παίζουν οι: Βασίλης Χαρίσσης, Ευφροσύνη Κουτσουβέρη,
James Rodi, Φοίβος Παπακώστας, Μυρτώ Σχοινοπλοκάκη και ο μικρός Th. Kona
