«Θα πεθάνω μα θα επιστρέψω και θα είμαι χιλιάδες»- Εύα Περόν
Η πολυβραβευμένη rock opera των Tim Rice & Andrew Lloyd Webber "Evita", ένα από τα πιο αγαπημένα και θρυλικά μιούζικαλ, με σημαντική όσο και επιτυχημένη διεθνή διαδρομή, σκιαγραφεί την προσωπικότητα της Εvita Peron, μιας γυναίκας με δυναμική και έντονη προσωπικότητα, μιας γυναίκας σύμβολο, η οποία λατρεύτηκε ως «Αγία» ενός ολόκληρου λαού. Σύζυγος του πρώην Αργεντίνου δικτάτορα Juan Peron, η Εvita, ακολούθησε μια μεγαλειώδη πορεία. Αυτή την πορεία από την ταπεινή καταγωγή μέχρι τον πλούτο και τη δύναμη αφηγείται το μιούζικαλ “Evita”. To 1972 o στιχουργός Tim Rice άκουσε στο ραδιόφωνο για την ιστορία της Εβίτα, η οποία τον μαγνήτισε και έτσι ζήτησε από τον φίλο του και συνθέτη Andrew Lloyd Webber, με τον οποίον είχε συνεργαστεί στο Jesus Christ Superstar, να φτιάξουν ένα μιούζικαλ γύρω από την πολυτάραχη ζωή αυτής της γυναίκας.To 1976 κυκλοφόρησε το πρώτο διπλό άλμπουμ με την Julie Covington στο ρόλο της Εβίτα. Η επιτυχία του άλμπουμ οδήγησε στο ανέβασμα του μιούζικαλ στο West End του Λονδίνου το 1978, με την Elaine Paige, στον κεντρικό ρόλο και στο Broadway ένα χρόνο αργότερα με την Patti LuPone, σε πρώτη σκηνοθεσία του θρυλικού Harold Prince . Το 1996, το έργο μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη με την Madonna να τραγουδά τοDon't cry for me Argentina, ενώ το 2006 το μιούζικαλ ξανανέβηκε στο Adelphi Theatre του Λονδίνου με την αργεντίνικης καταγωγής Elena Roger, με αφορμή την 25η επέτειό του. To 2012, η «Evita» ανέβηκε στο Broadway με πρωταγωνιστή τον Ricky Martin, ενώ την περίοδο 2013 - 2014, το μιούζικαλ επανήλθε στην Αγγλία, έχει δε μια θριαμβευτική υποδοχή στο πέρασμα των χρόνων, μετρά περισσότερα από 20 μεγάλα βραβεία και ένα βραβείο Oscar στην κινηματογραφική μεταφορά του. Περιλαμβάνει μερικά από τα πιο αγαπημένα τραγούδια musical, όπως τα «Don’t cry for me Argentina», «You must love me» (Oscar καλύτερου τραγουδιού), «On This Night of a Thousand Stars».
Πόρνη ή αγία των φτωχών
Σε πολλά σπίτια της Αργεντινής έχουν ακόμη κρεμασμένη τη φωτογραφία της. Ο θάνατος δεν επισκίασε τη φήμη της Εύας Περόν, το αντίθετο. Το φάντασμα της Εβίτας συνέχισε να πλανάται επί δεκαετίες πάνω από τον δημόσιο βίο της Αργεντινής.Η Μαρία Εύα Ντουάρτε Περόν ήταν η δεύτερη σύζυγος του προέδρου της Αργεντινής Χουάν Ντομίνγκο Περόν ( και Πρώτη Κυρία της Αργεντινής από το 1946 μέχρι το θάνατο της το 1952, ένα νόθο παιδί μίας αγροτικής οικογένειας ηλικία δεκαπέντε χρονών μετακόμισε στην πρωτεύουσα της χώρας, το Μπουένος Άιρες, για να κάνει καριέρα ηθοποιού στο θέατρο, το ραδιόφωνο και το σινεμά. Δεν τα κατάφερε αλλά έκανε μια γνωριμία που άλλαξε τη μοίρα της και τη μοίρα της χώρας της. Γνώρισε τον συνταγματάρχη Χουάν Περόν το 1944 σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση στο Σαν Χουάν και παντρεύτηκαν τον επόμενο χρόνο. Δυο χρόνια αργότερα ο Περόν γίνεται πρόεδρος της Αργεντινής. Κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι χρόνων η Εύα Περόν απέκτησε δύναμη στα φιλο-Περονικά εργατικά σωματεία, μιλώντας για τα εργατικά δικαιώματα. Επίσης, διηύθυνε τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, ίδρυσε και διηύθυνε το φιλανθρωπικό Ίδρυμα Εύα Περόν, πάλεψε για τα δικαιώματα των γυναικών στην Αργεντινή και ίδρυσε και διηύθυνε το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας,το Γυναικείο Περονικό Κόμμα. Το 1951 η Περόν έγινε αντιπρόεδρος της Αργεντινής. Στον αγώνα αυτό έλαβε μεγάλη υποστήριξη από την πολιτική βάση των Περονικών, χαμηλόμισθους Αργεντινούς και μέλη της εργατικής τάξης γνωστών ως ντεσκαμισάντος, «χωρίς πουκάμισο». Εντούτοις, η αντιπολίτευση των στρατιωτικών και της υψηλής κοινωνίας σε συνδυασμό με την φθίνουσα υγεία της τελικά την ανάγκασαν να αποσύρει την υποψηφιότητά της.
Το 1952, λίγο πριν το θάνατό της από καρκίνο στην ηλικία των 33 ετών, η Εύα Περόν έλαβε από το Κογκρέσο της Αργεντινής τον επίσημο τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους. Λέγεται ότι ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην Αργεντινή που υπεβλήθη σε χημειοθεραπείες. Πρόσφατα δημοσιεύματα εφημερίδας αναφέρουν πως είχε υποβληθεί σε λοβοτομή, λίγο πριν το θάνατο της, για να γλυτώσει τους πόνους. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή είχε πει «Θα πεθάνω μα θα επιστρέψω και θα είμαι χιλιάδες». Οταν η Εβίτα πέθανε, ο Περόν ταρίχευσε το πτώμα της και το εξέθεσε σε δημόσιο προσκύνημα, υπολογίζοντας ότι η απήχησή της στον λαό θα εξασφάλιζε την παραμονή του στην εξουσία. Μετά τον θάνατό της το Βατικανό έλαβε 40.000 γράμματα που ζητούσαν να ανακηρυχθεί αγία. Πάντως, το ταριχευμένο πτώμα της Εβίτας δεν μπόρεσε να κρατήσει στην εξουσία τον Περόν, ο οποίος ανετράπη από στρατιωτικό πραξικόπημα το 1955. Το νέο καθεστώς θεώρησε το πτώμα της Εβίτας επικίνδυνο πολιτικό σύμβολο, εξ ου και αυτό εστάλη στην Ευρώπη. Η “οδύσσεια” του πτώματος της Εβίτας τελείωσε το 1971, όταν αυτό επεστράφη στον Περόν, ο οποίος βρισκόταν στη Μαδρίτη· ο Περόν το πήρε μαζί του στην Αργεντινή, όταν επέστρεψε το 1974!
Η Παράσταση
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαλισσόβας, αξιοποίησε στο έπακρο την σωστή απόδοση κειμένου του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, στήνοντας μια παράσταση καλόγουστη, που έχει σίγουρα πολύ καλές στιγμές, ειδικά στις σκηνές όπου οι χορογραφίες συνόλου, μαγνητίζουν με την ενέργεια και την αρτιότητα τους (οι υπερταλαντούχοι συντελεστές χορεύουν και τραγουδουν άριστα). Οι έξυπνες και λειτουργικές λύσεις στο τομέα της σκηνικής δράσης, η σωστή επιλογή των συντελεστών, η υποδειγματική μουσική διδασκαλία και διεύθυνση ορχήστρας του Αλέξιου Πρίφτη και οι δυναμικές και ευφάνταστες χορογραφίες του Νίκου Μαριάνου, συγκαταλέγονται στα συν αυτής της προσπάθειας. Άλλωστε η Εβίτα είναι μια ροκ όπερα, δύσκολο εγχείρημα που έχει πολλές απαιτήσεις, αφού πρέπει να ακροβατήσεις πάνω στο τραγούδι. Και αυτό ακριβώς κάνουν με τον καλλίτερο τρόπο, όλοι οι συντελεστές πάνω στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Δεν είναι κάτι το αυτονόητο για τα ελληνικά δεδομένα. Το είδος του «μιούζικαλ» στην χώρα μας έχει κακοπάθει, με εξαιρέσεις φυσικά, διότι τις περισσότερες φορές οι Έλληνες παραγωγοί και σκηνοθέτες διαλέγουν τους πρωταγωνιστές της εκάστοτε παράστασης με βάση τη δημοφιλία τους και όχι με κριτήριο το αν μπορούν πραγματικά να ανταπεξέλθουν με επιτυχία στις αντικειμενικά πολύ υψηλές απαιτήσεις του είδους.
Η Νάντια Μπουλέ,αρχικά, σε εκπλήσσει στο ρόλο της Εύας Περόν, πιστεύοντας ότι δεν έχει την δυναμική που απαιτεί ο ρόλος. Η απίστευτη ενέργεια της και η σκληρή δουλειά σε αποζημιώνουν στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης. Σίγουρα δεν έχει τη στόφα μιας δραματικής ηθοποιού,γεγονός που θα μπορούσε να απογειώσει τον ρόλο, αλλά το ατόφιο ταλέντο της λάμπει, κερδίζοντας αυτό το τόσο δύσκολο στοίχημα.Τυχερή, δε, γιατί βρίσκεται δίπλα της, ο Αιμιλιανός Σταματάκης, ένας εκρηκτικός Τσε, που κλέβει την παράσταση με την σαρωτική σκηνική δυναμικότητα και την άψογη φωνητική του παιδεία, ένας ηθοποιός-τραγουδιστής,που λες και γεννήθηκε για να πρωταγωνιστεί και να λάμπει. Εντυπωσιακός φωνητικά και ο βαρύτονος Μιχάλης Ψύρρας, ως Χουάν Περόν,αν και υπολειπόταν στη σκηνική παρουσία (δύσκαμπτος υποκριτικά, με θαμπό το συναισθηματικό κομμάτι). Ξεχωρίζουν οι ταλαντούχοι Άλεξ Οικονόμου (υπέροχα μελωδικός) και Ίαν Στρατής (δυναμικός), καθώς και η αιθέρεια χροιά της φωνής της Μαρίας Δελετζέ στο ρόλο της νεαρής ερωμένης του Περόν. Άνετος πάνω στη σκηνή, ο Άρης Πλασκασοβίτης, δεν καταφέρνει, ομως, να ξεχωρίσει στη σόλο σκηνή του.
Η υπέροχη ενδυματολογική πρόταση της Ηλένιας Δουλαδίρη, δεν αναδεικνύεται, σωστά, δυστυχώς, αφού οι φωτισμοί του Αλέκου Γιάνναρου, δεν κατάφεραν να επιτελέσουν το έργο τους, αποτυγχάνοντας να δημιουργήσουν ατμόσφαιρες. Ο πιο αδύναμος κρίκος της παράστασης δίνεται στην σκηνογραφική δουλειά του Ζήση Παπαμίχου, που αδυνατεί να μας μεταφέρει την χλιδή της Casa Rosada και την παρακμιακή ιλουστρασιόν ατμόσφαιρα της Αργεντινής του '40. Είναι παντελώς απούσα και είναι πραγματικά ατυχής η επιλογή του συγκεκριμένου σκηνικού, σε μια κατ'αλλα καλαίσθητη παράσταση, με κεντρικό κορμό την δυναμική και το ταλέντο του θιάσου. Η σκηνή “And The Money Kept Rolling In (And Out)” είναι εξαιρετικά δοσμένη, χορευτικά και ερμηνευτικά, με τον Αιμιλιανό Σταματάκη και τον Ίαν Στρατή να μας αφήνουν με κομμένη -κυριολεκτικά- την ανάσα. Σε ένα υπέροχο θέατρο, ένα απο τα ωραιότερα μιούζικαλ καταφέρνει να μας συνεπάρει με την δυναμική και αξιόλογη συνολική δουλειά του θιάσου, με μια φιλότιμη Νάντια Μπουλέ, σε έναν δύσκολο και σύνθετο ρόλο και έναν Αιμιλιανό Σταματάκη που δεν βλέπουμε την ώρα να ξαναδούμε το άστρο του να λάμπει πάνω στη σκηνή ενός ελληνικού θεάτρου.
Σκηνοθεσία : Δημήτρης Μαλισσόβας
Απόδοση κειμένου : Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική διδασκαλία/ Διεύθυνση ορχήστρας : Αλέξιος Πρίφτης
Χορογραφίες: Νίκος Μαριάνος
Σκηνογράφος: Ζήσης Παπαμίχος
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Ενδυματολόγος: Ηλένια Δουλαδίρη
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά,Ηρώων Πολυτεχνείου & Βασ. Γεωργίου. Τηλ.: 2104143310-20
Πρωταγωνιστούν: Νάντια Μπουλέ, Αιμιλιανός Σταματάκης, Μιχάλης Ψύρρας, Άλεξ Οικονόμου,
Μαρία Δελετζέ, Ίαν Στρατής, Άρης Πλασκασοβίτης. Μαζί τους οι: Έλενα Βακάλη,
Ανδρέας Βούλγαρης, Γιώργος Βούντας, Ίρις Γουργιώτου, Πέτρος Ιωάννου,
Ντένια Λεβέντη, Στέφανι Μακαρίτη, Πάνος Μαλακός, Πάνος Μαλικούρτης,
Γιάννης Μανιατόπουλος, Σταύρος Μαρκάλας, Νία Μπαλάφα, Σταύρος Μπέκας,
Αγγέλα Σιδηροπούλου, Κατερίνα Σούσουλα, Aγγελική Τρομπούκη, Εύα Τσάχρα.
Συμμετέχει: 10μελής παιδική χορωδία.
Την μουσική της παράστασης ερμηνεύει ζωντανά η Majestic Symphonic Orchestra.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή στις 8.30 μ.μ., Παρασκευή, Σάββατο στις 9 μ.μ.
Πόρνη ή αγία των φτωχών
Σε πολλά σπίτια της Αργεντινής έχουν ακόμη κρεμασμένη τη φωτογραφία της. Ο θάνατος δεν επισκίασε τη φήμη της Εύας Περόν, το αντίθετο. Το φάντασμα της Εβίτας συνέχισε να πλανάται επί δεκαετίες πάνω από τον δημόσιο βίο της Αργεντινής.Η Μαρία Εύα Ντουάρτε Περόν ήταν η δεύτερη σύζυγος του προέδρου της Αργεντινής Χουάν Ντομίνγκο Περόν ( και Πρώτη Κυρία της Αργεντινής από το 1946 μέχρι το θάνατο της το 1952, ένα νόθο παιδί μίας αγροτικής οικογένειας ηλικία δεκαπέντε χρονών μετακόμισε στην πρωτεύουσα της χώρας, το Μπουένος Άιρες, για να κάνει καριέρα ηθοποιού στο θέατρο, το ραδιόφωνο και το σινεμά. Δεν τα κατάφερε αλλά έκανε μια γνωριμία που άλλαξε τη μοίρα της και τη μοίρα της χώρας της. Γνώρισε τον συνταγματάρχη Χουάν Περόν το 1944 σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση στο Σαν Χουάν και παντρεύτηκαν τον επόμενο χρόνο. Δυο χρόνια αργότερα ο Περόν γίνεται πρόεδρος της Αργεντινής. Κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι χρόνων η Εύα Περόν απέκτησε δύναμη στα φιλο-Περονικά εργατικά σωματεία, μιλώντας για τα εργατικά δικαιώματα. Επίσης, διηύθυνε τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, ίδρυσε και διηύθυνε το φιλανθρωπικό Ίδρυμα Εύα Περόν, πάλεψε για τα δικαιώματα των γυναικών στην Αργεντινή και ίδρυσε και διηύθυνε το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας,το Γυναικείο Περονικό Κόμμα. Το 1951 η Περόν έγινε αντιπρόεδρος της Αργεντινής. Στον αγώνα αυτό έλαβε μεγάλη υποστήριξη από την πολιτική βάση των Περονικών, χαμηλόμισθους Αργεντινούς και μέλη της εργατικής τάξης γνωστών ως ντεσκαμισάντος, «χωρίς πουκάμισο». Εντούτοις, η αντιπολίτευση των στρατιωτικών και της υψηλής κοινωνίας σε συνδυασμό με την φθίνουσα υγεία της τελικά την ανάγκασαν να αποσύρει την υποψηφιότητά της.
Το 1952, λίγο πριν το θάνατό της από καρκίνο στην ηλικία των 33 ετών, η Εύα Περόν έλαβε από το Κογκρέσο της Αργεντινής τον επίσημο τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους. Λέγεται ότι ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην Αργεντινή που υπεβλήθη σε χημειοθεραπείες. Πρόσφατα δημοσιεύματα εφημερίδας αναφέρουν πως είχε υποβληθεί σε λοβοτομή, λίγο πριν το θάνατο της, για να γλυτώσει τους πόνους. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή είχε πει «Θα πεθάνω μα θα επιστρέψω και θα είμαι χιλιάδες». Οταν η Εβίτα πέθανε, ο Περόν ταρίχευσε το πτώμα της και το εξέθεσε σε δημόσιο προσκύνημα, υπολογίζοντας ότι η απήχησή της στον λαό θα εξασφάλιζε την παραμονή του στην εξουσία. Μετά τον θάνατό της το Βατικανό έλαβε 40.000 γράμματα που ζητούσαν να ανακηρυχθεί αγία. Πάντως, το ταριχευμένο πτώμα της Εβίτας δεν μπόρεσε να κρατήσει στην εξουσία τον Περόν, ο οποίος ανετράπη από στρατιωτικό πραξικόπημα το 1955. Το νέο καθεστώς θεώρησε το πτώμα της Εβίτας επικίνδυνο πολιτικό σύμβολο, εξ ου και αυτό εστάλη στην Ευρώπη. Η “οδύσσεια” του πτώματος της Εβίτας τελείωσε το 1971, όταν αυτό επεστράφη στον Περόν, ο οποίος βρισκόταν στη Μαδρίτη· ο Περόν το πήρε μαζί του στην Αργεντινή, όταν επέστρεψε το 1974!
Η Παράσταση
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαλισσόβας, αξιοποίησε στο έπακρο την σωστή απόδοση κειμένου του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, στήνοντας μια παράσταση καλόγουστη, που έχει σίγουρα πολύ καλές στιγμές, ειδικά στις σκηνές όπου οι χορογραφίες συνόλου, μαγνητίζουν με την ενέργεια και την αρτιότητα τους (οι υπερταλαντούχοι συντελεστές χορεύουν και τραγουδουν άριστα). Οι έξυπνες και λειτουργικές λύσεις στο τομέα της σκηνικής δράσης, η σωστή επιλογή των συντελεστών, η υποδειγματική μουσική διδασκαλία και διεύθυνση ορχήστρας του Αλέξιου Πρίφτη και οι δυναμικές και ευφάνταστες χορογραφίες του Νίκου Μαριάνου, συγκαταλέγονται στα συν αυτής της προσπάθειας. Άλλωστε η Εβίτα είναι μια ροκ όπερα, δύσκολο εγχείρημα που έχει πολλές απαιτήσεις, αφού πρέπει να ακροβατήσεις πάνω στο τραγούδι. Και αυτό ακριβώς κάνουν με τον καλλίτερο τρόπο, όλοι οι συντελεστές πάνω στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Δεν είναι κάτι το αυτονόητο για τα ελληνικά δεδομένα. Το είδος του «μιούζικαλ» στην χώρα μας έχει κακοπάθει, με εξαιρέσεις φυσικά, διότι τις περισσότερες φορές οι Έλληνες παραγωγοί και σκηνοθέτες διαλέγουν τους πρωταγωνιστές της εκάστοτε παράστασης με βάση τη δημοφιλία τους και όχι με κριτήριο το αν μπορούν πραγματικά να ανταπεξέλθουν με επιτυχία στις αντικειμενικά πολύ υψηλές απαιτήσεις του είδους.
Η Νάντια Μπουλέ,αρχικά, σε εκπλήσσει στο ρόλο της Εύας Περόν, πιστεύοντας ότι δεν έχει την δυναμική που απαιτεί ο ρόλος. Η απίστευτη ενέργεια της και η σκληρή δουλειά σε αποζημιώνουν στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης. Σίγουρα δεν έχει τη στόφα μιας δραματικής ηθοποιού,γεγονός που θα μπορούσε να απογειώσει τον ρόλο, αλλά το ατόφιο ταλέντο της λάμπει, κερδίζοντας αυτό το τόσο δύσκολο στοίχημα.Τυχερή, δε, γιατί βρίσκεται δίπλα της, ο Αιμιλιανός Σταματάκης, ένας εκρηκτικός Τσε, που κλέβει την παράσταση με την σαρωτική σκηνική δυναμικότητα και την άψογη φωνητική του παιδεία, ένας ηθοποιός-τραγουδιστής,που λες και γεννήθηκε για να πρωταγωνιστεί και να λάμπει. Εντυπωσιακός φωνητικά και ο βαρύτονος Μιχάλης Ψύρρας, ως Χουάν Περόν,αν και υπολειπόταν στη σκηνική παρουσία (δύσκαμπτος υποκριτικά, με θαμπό το συναισθηματικό κομμάτι). Ξεχωρίζουν οι ταλαντούχοι Άλεξ Οικονόμου (υπέροχα μελωδικός) και Ίαν Στρατής (δυναμικός), καθώς και η αιθέρεια χροιά της φωνής της Μαρίας Δελετζέ στο ρόλο της νεαρής ερωμένης του Περόν. Άνετος πάνω στη σκηνή, ο Άρης Πλασκασοβίτης, δεν καταφέρνει, ομως, να ξεχωρίσει στη σόλο σκηνή του.
Η υπέροχη ενδυματολογική πρόταση της Ηλένιας Δουλαδίρη, δεν αναδεικνύεται, σωστά, δυστυχώς, αφού οι φωτισμοί του Αλέκου Γιάνναρου, δεν κατάφεραν να επιτελέσουν το έργο τους, αποτυγχάνοντας να δημιουργήσουν ατμόσφαιρες. Ο πιο αδύναμος κρίκος της παράστασης δίνεται στην σκηνογραφική δουλειά του Ζήση Παπαμίχου, που αδυνατεί να μας μεταφέρει την χλιδή της Casa Rosada και την παρακμιακή ιλουστρασιόν ατμόσφαιρα της Αργεντινής του '40. Είναι παντελώς απούσα και είναι πραγματικά ατυχής η επιλογή του συγκεκριμένου σκηνικού, σε μια κατ'αλλα καλαίσθητη παράσταση, με κεντρικό κορμό την δυναμική και το ταλέντο του θιάσου. Η σκηνή “And The Money Kept Rolling In (And Out)” είναι εξαιρετικά δοσμένη, χορευτικά και ερμηνευτικά, με τον Αιμιλιανό Σταματάκη και τον Ίαν Στρατή να μας αφήνουν με κομμένη -κυριολεκτικά- την ανάσα. Σε ένα υπέροχο θέατρο, ένα απο τα ωραιότερα μιούζικαλ καταφέρνει να μας συνεπάρει με την δυναμική και αξιόλογη συνολική δουλειά του θιάσου, με μια φιλότιμη Νάντια Μπουλέ, σε έναν δύσκολο και σύνθετο ρόλο και έναν Αιμιλιανό Σταματάκη που δεν βλέπουμε την ώρα να ξαναδούμε το άστρο του να λάμπει πάνω στη σκηνή ενός ελληνικού θεάτρου.
Σκηνοθεσία : Δημήτρης Μαλισσόβας
Απόδοση κειμένου : Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική διδασκαλία/ Διεύθυνση ορχήστρας : Αλέξιος Πρίφτης
Χορογραφίες: Νίκος Μαριάνος
Σκηνογράφος: Ζήσης Παπαμίχος
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Ενδυματολόγος: Ηλένια Δουλαδίρη
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά,Ηρώων Πολυτεχνείου & Βασ. Γεωργίου. Τηλ.: 2104143310-20
Πρωταγωνιστούν: Νάντια Μπουλέ, Αιμιλιανός Σταματάκης, Μιχάλης Ψύρρας, Άλεξ Οικονόμου,
Μαρία Δελετζέ, Ίαν Στρατής, Άρης Πλασκασοβίτης. Μαζί τους οι: Έλενα Βακάλη,
Ανδρέας Βούλγαρης, Γιώργος Βούντας, Ίρις Γουργιώτου, Πέτρος Ιωάννου,
Ντένια Λεβέντη, Στέφανι Μακαρίτη, Πάνος Μαλακός, Πάνος Μαλικούρτης,
Γιάννης Μανιατόπουλος, Σταύρος Μαρκάλας, Νία Μπαλάφα, Σταύρος Μπέκας,
Αγγέλα Σιδηροπούλου, Κατερίνα Σούσουλα, Aγγελική Τρομπούκη, Εύα Τσάχρα.
Συμμετέχει: 10μελής παιδική χορωδία.
Την μουσική της παράστασης ερμηνεύει ζωντανά η Majestic Symphonic Orchestra.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη, Πέμπτη, Κυριακή στις 8.30 μ.μ., Παρασκευή, Σάββατο στις 9 μ.μ.
