Βρισκόμαστε στα τέλη του 16ου αιώνα, στη Ρώμη. Η αιματοβαμμένη ιστορία των Τσέντσι πρόκειται να ζωντανέψει μπροστά στα μάτια μας. Μία ιστορία αληθινή, που ενέπνευσε πολλούς ποιητές και ζωγράφους, φιλοδοξεί να μας μεταφέρει πίσω στους αιώνες, μέσα από την σκηνοθετική ματιά της Ιόλης Ανδρεάδη. Η περιπλάνηση των Τσέντσι στο θέατρο αρχίζει τον 19ο αιώνα, όταν ο Άγγλος ρομαντικός ποιητής Shelley διαβάζει κάποια ιταλικά χειρόγραφα που αναφέρονται στην καταραμένη οικογένεια του κόμητα Τσέντσι. Εμπνέεται και γράφει ένα πεντάπρακτο δράμα. Την σκυτάλη παίρνει ο Γάλλος συγγραφέας Stendhal που περιλαμβάνει την ιστορία στα χρονικά του. Τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος ασκούν δριμύτατη κριτική στην διεφθαρμένη παπική εξουσία και την καθολική εκκλησία, που πουλούν συγχωροχάρτια για αφέσεις αμαρτιών, ενώ παρασύρουν κράτη και έθνη σε θρησκευτικές διαμάχες και απάνθρωπες σφαγές. Ο ιδιοφυής υπερρεαλιστής συγγραφέας και θεωρητικός του θεάτρου Artaud δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την μυστηριακή και μακάβρια δύναμη των Τσέντσι. Διασκευάζει το δράμα του Shelley το 1935, βασιζόμενος στο δικής του επινοήσεως θέατρο της σκληρότητας, χωρίς , όμως, καμιά επιτυχία.
Ο κόμης Τσέντσι, μία μαύρη ψυχή που ηδονίζεται να κάνει άνομες και απεχθείς πράξεις, είναι γνωστός για τον έκλυτο βίο και τα εγκλήματα του. Ο πάπας Κλεμέντιος του προτείνει μιά συναλλαγή.Θα καλύψει τα εγκλήματα του, αν αυτός του παραχωρήσει το 1/3 από την τεράστια περιουσία του.Ο Φραντσίσκο Τσέντσι δέχεται, αφού έτσι θα μπορέσει ανενόχλητος να τελειοποιήσει τα εγκλήματα του. " Ένα μεγάλο μαύρο αριστούργημα, αυτό θα αφήσω κληρονομιά " ομολογεί με περηφάνια και έκδηλη ευχαρίστηση. Σχεδιάζει πράξεις που δεν της χωράει ο ανθρώπινος νους: να σκοτώσει τους δύο γιους του και να βιάσει την 16χρονη κόρη του Βεατρίκη. Η απέραντη λαγνεία του για κάθε τι ανώμαλο και διεστραμμένο δυστυχώς πραγματοποιείται και δεν βρίσκεται στο δρόμο του κανείς για να τον σταματήσει.Κανείς, εκτός από την Βεατρίκη,που μαζί με την μητέρα της αποφασίζουν να τον δολοφονήσουν. Μετά τον θάνατο του τέρατος, μάνα και κόρη θα δικαστούν και παρ όλες τις έντονες διαμαρτυρίες του κόσμου που γνωρίζει τα αίσχη του κόμη, θα καταδικαστούν σε απαγχονισμό το 1599. Ο μόνος που γλυτώνει είναι ο 12χρονος γιος Μπερνάρντο. Η οικογένεια Τσέντσι έχει συγγραφείς την Ιόλη Ανδρεάδη και τον Άρη Ασπρούλη και βασίστηκε στο θεατρικό του Artaud, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά του θεάτρου σκληρότητας του ιδίου. Πυκνός, καταιγιστικός, επιβλητικός λόγος που σε καθηλώνει, με έντονους συμβολισμούς και κυρίαρχα πρόσωπα τον αιμοσταγή κόμη και την ηρωική Βεατρίκη η οποία αποτελεί ένα διαχρονικό σύμβολο αντίστασης που δυστυχώς συντρίβεται από την αδικία και την διαφθορά.Οι τρεις ηθοποιοί υποδύονται οκτώ συνολικά ρόλους και βρίσκονται μέσα σε μία χρυσή κορνίζα εποχής που τους εγκλωβίζει, σαν εκθέματα σε κάποιο μουσείο, που ζωντανεύουν ξαφνικά για να αφηγηθούν την ιστορία του μαύρου ριζικού τους.
Ο Μιλτιάδης Φιορέντζης, με άψογη τεχνική και κίνηση δημιουργεί έναν απενεχοποιημένο, έκφυλο και ερεβώδη χαρακτήρα που συνειδητοποιημένα κλίνει προς την ακολασία, αντλώντας χαρά και ικανοποίηση κάθε φορά που μηχανεύεται κάτι σατανικό.Η σχεδόν καρτουνίστικη συμπεριφορά και κίνηση που υιοθετεί είναι εντυπωσιακή. Από την πρώτη στιγμή που μας συστήνεται μέχρι την τελευταία είναι ο κόμης Τσέντσι. Άξιες παρουσίες δίπλα του οι δύο νεαρές ηθοποιοί.Στο σύνολο τους και οι τρεις καταθέτουν άψογες λεκτικές και σωματικές ερμηνείες. Η σκηνοθεσία της Ιόλης Άνδρεάδη είναι πραγματικά εντυπωσιακή, ιδιαιτέρως η ικανότητα της να ενσωματώνει κάθε επιμέρους κίνηση και σκηνή στο σύνολο με ξεκάθαρο και προσεγμένο τρόπο. Η κίνηση των ηθοποιών είναι εξαιρετική και ενισχύει τον κάθε χαρακτήρα, διακρίνοντας τους ρόλους που ερμηνεύουν τα ίδια πρόσωπα.Απλό και λιτό, μα τόσο εντυπωσιακό το σκηνικό της Δήμητρας Λιάκουρα που τοποθετεί τους Τσέντσι μέσα σε μία βιτρίνα πλαισιωμένη από ένα χρυσό κάδρο,περιορισμένοι από την ίδια την τραγικότητα της ύπαρξης τους. Έξίσου όμορφα και τα κοστούμια της παράστασης. Μία σκηνοθετική πρόταση άξια της προσοχής μας, άκρως καλλιτεχνική και ενδιαφέρουσα.
σύλληψη- σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη
κείμενο: Ιόλη Ανδρεάδη- Άρης Ασπρούλης
σκηνογραφία-κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
φωτισμοί;Χριστίνα Θανάσουλα
ηθοποιοί: Μιλτιάδης Φιορέντζης, Ελεάννα Καυκαλά, Μαρία Προιστάκη
Θέατρο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος τηλ 210 3418550
Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή 9.30 μ.μ
μέχρι 10-1-2016
Ο κόμης Τσέντσι, μία μαύρη ψυχή που ηδονίζεται να κάνει άνομες και απεχθείς πράξεις, είναι γνωστός για τον έκλυτο βίο και τα εγκλήματα του. Ο πάπας Κλεμέντιος του προτείνει μιά συναλλαγή.Θα καλύψει τα εγκλήματα του, αν αυτός του παραχωρήσει το 1/3 από την τεράστια περιουσία του.Ο Φραντσίσκο Τσέντσι δέχεται, αφού έτσι θα μπορέσει ανενόχλητος να τελειοποιήσει τα εγκλήματα του. " Ένα μεγάλο μαύρο αριστούργημα, αυτό θα αφήσω κληρονομιά " ομολογεί με περηφάνια και έκδηλη ευχαρίστηση. Σχεδιάζει πράξεις που δεν της χωράει ο ανθρώπινος νους: να σκοτώσει τους δύο γιους του και να βιάσει την 16χρονη κόρη του Βεατρίκη. Η απέραντη λαγνεία του για κάθε τι ανώμαλο και διεστραμμένο δυστυχώς πραγματοποιείται και δεν βρίσκεται στο δρόμο του κανείς για να τον σταματήσει.Κανείς, εκτός από την Βεατρίκη,που μαζί με την μητέρα της αποφασίζουν να τον δολοφονήσουν. Μετά τον θάνατο του τέρατος, μάνα και κόρη θα δικαστούν και παρ όλες τις έντονες διαμαρτυρίες του κόσμου που γνωρίζει τα αίσχη του κόμη, θα καταδικαστούν σε απαγχονισμό το 1599. Ο μόνος που γλυτώνει είναι ο 12χρονος γιος Μπερνάρντο. Η οικογένεια Τσέντσι έχει συγγραφείς την Ιόλη Ανδρεάδη και τον Άρη Ασπρούλη και βασίστηκε στο θεατρικό του Artaud, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά του θεάτρου σκληρότητας του ιδίου. Πυκνός, καταιγιστικός, επιβλητικός λόγος που σε καθηλώνει, με έντονους συμβολισμούς και κυρίαρχα πρόσωπα τον αιμοσταγή κόμη και την ηρωική Βεατρίκη η οποία αποτελεί ένα διαχρονικό σύμβολο αντίστασης που δυστυχώς συντρίβεται από την αδικία και την διαφθορά.Οι τρεις ηθοποιοί υποδύονται οκτώ συνολικά ρόλους και βρίσκονται μέσα σε μία χρυσή κορνίζα εποχής που τους εγκλωβίζει, σαν εκθέματα σε κάποιο μουσείο, που ζωντανεύουν ξαφνικά για να αφηγηθούν την ιστορία του μαύρου ριζικού τους.
Ο Μιλτιάδης Φιορέντζης, με άψογη τεχνική και κίνηση δημιουργεί έναν απενεχοποιημένο, έκφυλο και ερεβώδη χαρακτήρα που συνειδητοποιημένα κλίνει προς την ακολασία, αντλώντας χαρά και ικανοποίηση κάθε φορά που μηχανεύεται κάτι σατανικό.Η σχεδόν καρτουνίστικη συμπεριφορά και κίνηση που υιοθετεί είναι εντυπωσιακή. Από την πρώτη στιγμή που μας συστήνεται μέχρι την τελευταία είναι ο κόμης Τσέντσι. Άξιες παρουσίες δίπλα του οι δύο νεαρές ηθοποιοί.Στο σύνολο τους και οι τρεις καταθέτουν άψογες λεκτικές και σωματικές ερμηνείες. Η σκηνοθεσία της Ιόλης Άνδρεάδη είναι πραγματικά εντυπωσιακή, ιδιαιτέρως η ικανότητα της να ενσωματώνει κάθε επιμέρους κίνηση και σκηνή στο σύνολο με ξεκάθαρο και προσεγμένο τρόπο. Η κίνηση των ηθοποιών είναι εξαιρετική και ενισχύει τον κάθε χαρακτήρα, διακρίνοντας τους ρόλους που ερμηνεύουν τα ίδια πρόσωπα.Απλό και λιτό, μα τόσο εντυπωσιακό το σκηνικό της Δήμητρας Λιάκουρα που τοποθετεί τους Τσέντσι μέσα σε μία βιτρίνα πλαισιωμένη από ένα χρυσό κάδρο,περιορισμένοι από την ίδια την τραγικότητα της ύπαρξης τους. Έξίσου όμορφα και τα κοστούμια της παράστασης. Μία σκηνοθετική πρόταση άξια της προσοχής μας, άκρως καλλιτεχνική και ενδιαφέρουσα.
σύλληψη- σκηνοθεσία: Ιόλη Ανδρεάδη
κείμενο: Ιόλη Ανδρεάδη- Άρης Ασπρούλης
σκηνογραφία-κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
φωτισμοί;Χριστίνα Θανάσουλα
ηθοποιοί: Μιλτιάδης Φιορέντζης, Ελεάννα Καυκαλά, Μαρία Προιστάκη
Θέατρο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, Ταύρος τηλ 210 3418550
Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή 9.30 μ.μ
μέχρι 10-1-2016