Το πολυβραβευμένο κοινωνικοπολιτικό έργο του Γκιλιέμ Κλούα παρουσιάζεται στο θέατρο Olvio. Ο 42χρονος Ισπανός συγγραφέας, βρίσκεται ανάμεσα στις καινοτόμες φωνές του θεάτρου στην Βαρκελώνη και ανήκει στη νεότερη γενιά που με τα έργα της έχει καταφέρει να αναμορφώσει την καταλανική σκηνή. Το Δέρμα στις φλογες είναι ένα αμάλγαμα μυθοπλασίας και ιστορικής έρευνας. Ένα σύγχρονο και δυνατό θεατρικό κείμενο που θίγει θέματα, όπως ο πόλεμος, η εκμετάλλευση και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Συγκεκριμένα αναφέρεται στα τρομακτικά ψυχικά τραύματα που αφήνει ο πόλεμος στις ψυχές των ανθρώπων και πως ο καθένας διαχειρίζεται τις πληγές του. Ένα βαθιά αντιπολεμικό έργο, που εκτυλίσσεται σε μια χώρα άγνωστη, που έχει βγει από έναν 10ετή εμφύλιο πόλεμο και με την επίβλεψη του ΟΗΕ και των Μεγάλων Δυνάμεων προσπαθεί να βρει τον βηματισμό της μέσα στην δημοκρατία και την ειρήνη.
Ο Αμερικάνος φωτογράφος Φρέντερικ Σάλομον επισκέπτεται τη χώρα όπου πριν από 20 χρόνια, στη διάρκεια του πολέμου, είχε τραβήξει την πιο διάσημη φωτογραφία στην ιστορία: ένα μικρό κορίτσι τυλιγμένο στις φλόγες, μετά από έκρηξη βόμβας. Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διαμένει, δίνει συνέντευξη σε μια νεαρή δημοσιογράφο, της οποίας οι ερωτήσεις εισέρχονται σταδιακά σε πιο σκοτεινά μονοπάτια. Την ίδια στιγμή, ένας απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών εξαναγκάζει μια ντόπια κοπέλα να υπομείνει κάθε σεξουαλική διαστροφή του, σε αντάλλαγμα της ιατρικής περίθαλψης που εξασφαλίζει στην κόρη της. Τα νήματα των δύο ιστοριών εμπλέκονται και οδηγούν στην αποκάλυψη ενός μυστικού που θα συγκλονίσει τη ζωή όλων. Ποια είναι η κοπέλα στη φωτογραφία; Πώς αυτή η φωτογραφία άλλαξε τη ζωή της, επηρέασε τη χώρα της και τον κόσμο ολόκληρο; Και πού οδήγησαν τελικά κάθε πρόσωπο οι επιλογές του; Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα; Πως η αποκτήνωση των ανθρώπων, που εκμεταλλεύονται τους αδύναμους για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα και οι πολιτικές ίντριγκες, επηρεάζουν τις ζωές όλων ;
Σκληρό, ρεαλιστικό, προκλητικό, το έργο δίνει μια γροθιά στο στομάχι του θεατή, αναγκάζοντας τον όχι μόνο να προβληματιστεί, αλλά και να αναρωτηθεί: τι μπορεί να κάνει, με ποιόν τρόπο, είναι ηθικό να μένουμε αμέτοχοι και απαθείς επειδή απλά δεν μας αφορά άμεσα ; Οι δύο ιστορίες εξελίσσονται ταυτόχρονα, στο ίδιο ξενοδοχείο, σε άλλο χρόνο, τα ζευγάρια δεν συναντιόνται ποτέ μεταξύ τους.Η θηριωδία του πολέμου έχει επηρεάσει τον καθένα τους ξεχωριστά.Οι πληγές τους θα τους ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή.
Η Χάνα, η νεαρή δημοσιογράφος, που υποδύεται η Μυρτώ Αλικάκη, είναι μια γυναίκα αποφασισμένη να επιβιώσει.Θα ήταν εύκολο για μας να την χαρακτηρίσουμε ανήθικη, αλλά οι απάνθρωπες συνθήκες του πολέμου και οι συνέπειες του που τραυματίζουν τα χρόνια της ειρήνης, την δικαιώνουν. Ίσως, αν αναλογιστούμε τη παθητική θέση της άλλης κοπέλας και την κατάληξη της να σκεφτούμε ότι και εμείς αν είμασταν στη θέση της θα πράτταμε ανάλογα. Η Μυρτώ Αλικάκη, μετά την εξαιρετική ερμηνεία της στο Μένγκελε του Τριαρίδη,, μας πείθει από την πρώτη στιγμή που μπαίνει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, ότι έχει έρθει για βγει νικήτρια από αυτή τη μάχη. Μετρημένη, με έλεγχο και σωστά εκφραστικά μέσα, η ηθοποιός καταθέτει μια ακόμη καλή ερμηνεία.
Ο Νίκος Νίκας, έχει "αποκτήσει" το βλέμμα του αρπακτικού που είναι έτοιμο να κατασπαράξει τη λεία του. Ο αποκτηνωμένος, κυνικός άνθρωπος, με την έξωθεν καλή μαρτυρία και την φαινομενικά ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, δεν έχει ανάγκη από δικαιολογίες, ούτε περηφανεύεται για τις επιλογές του. Απλά έτσι νοιώθει και δεν το διαπραγματεύεται. Δεν δέχεται να ξεβολευτεί η να χάσει την καλή ζωή που έχει στήσει πάνω στα πτώματα των άλλων. Ο ηθοποιός καταφέρνει να μας δημιουργήσει τα απεχθή συναισθήματα, που υπαγορεύει ο ρόλος του, σε σημείο να θέλουμε να ανεβούμε στη σκηνή και να κινηθούμε εναντίον του.
Η Ρηνιώ Κυριαζή μετά την ονειρική ερμηνεία της στη Φεύγουσα κόρη, μεταμορφώνεται στην Ίντα, μητέρα μιας σοβαρά τραυματισμένης κόρης που παλεύει στο νοσοκομείο.Η αγάπη για το παιδί της, η ελπίδα για την ζωή του, η ανάγκη της επιβίωσης την κάνουν έρμαιο στα χέρια του ασυνείδητου γιατρού. Μια ερμηνεία εσωτερικής δύναμης, που κραυγάζει μέσα από τη σπαρακτική σιωπή της και το γεμάτο απόγνωση βλέμμα που αγγιστρώνεται σε ένα κουρελάκι ελπίδας.Η Κυριαζή καταθέτει μπροστά στα μάτια μας όλη τη γύμνια του κόσμου: την καταπληγιασμένη ψυχή που βρίσκει ακόμα τη δύναμη να διαβάζει το παιδικό παραμύθι, την γύμνια του κορμιού, που μεταμορφώνεται σε μάζα κρέατος, βορά στον ισχυρό και ανελέητο συνάνθρωπο - δυνάστη. Μας κοιτάζει στα μάτια και εμείς ντροπιασμένοι δεν πρέπει να αποστρέψουμε το βλέμμα μας μακριά, ούτε να γυρίσουμε την πλάτη.Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, η αλήθεια της είναι μπροστά μας γυμνή και μας μαστιγώνει.
Ο Αντώνης Φραγκάκης μας εντυπωσίασε στο ρόλο του φωτογράφου. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίζεται, η φαινομενική ηρεμία του, η εμμονή του με την καθαριότητα, το βλέμμα που εστιάζει στο κενό, φανερώνουν έναν διαταραγμένο, δυστυχισμένο άνθρωπο. Στην πορεία, αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη επίδραση είχε στη ζωή του αυτή η μια φωτογραφία. Αυτή η στιγμή που το βλέμμα του κοριτσιού διασταυρώνεται με το δικό του και στοιχειώνει για πάντα στη ζωή του.Υποδειγματική ερμηνεία, χαμηλών τόνων, με υπαινικτικές μικρές δόσεις έντασης και μια ανατροπή που μας ξαφνιάζει. Η σκηνοθεσία της Άσπας Τομπούλη είναι δυνατής έντασης, με τις πολιτικές αιχμές του κειμένου να έχουν τον πρώτο λόγο,μια ρεαλιστική και ωμή σκηνοθετική προσέγγιση που μας αφυπνίζει και μας κρατά σε τεντωμένο σχοινί κατά την διάρκεια του έργου και ακόμη αφού αυτό έχει τελειώσει. Μια παράσταση που δεν πρέπει να φοβηθείτε να παρακολουθήσετε.
μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ- Δημήτρης Ψαράς
σκηνοθεσία: Άσπα Τομπούλη
σκηνικά- κοστούμια: Βάλια Συροπούλου, Παναγιώτης Αδάμ
φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
σύνθεση ήχων: Δημήτρης Ιατρόπουλος
ηθοποιοί: Μυρτώ Αλικάκη, Αντώνης Φραγκάκης, Ρηνιώ Κυριαζή, Νίκος Νίκας
θέατρο Olvio, Ιερά Οδός & Φαλαισίας 7 τηλ 210 3414118
Δευτέρα - Τρίτη 9.30 μ.μ.
Ο Αμερικάνος φωτογράφος Φρέντερικ Σάλομον επισκέπτεται τη χώρα όπου πριν από 20 χρόνια, στη διάρκεια του πολέμου, είχε τραβήξει την πιο διάσημη φωτογραφία στην ιστορία: ένα μικρό κορίτσι τυλιγμένο στις φλόγες, μετά από έκρηξη βόμβας. Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διαμένει, δίνει συνέντευξη σε μια νεαρή δημοσιογράφο, της οποίας οι ερωτήσεις εισέρχονται σταδιακά σε πιο σκοτεινά μονοπάτια. Την ίδια στιγμή, ένας απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών εξαναγκάζει μια ντόπια κοπέλα να υπομείνει κάθε σεξουαλική διαστροφή του, σε αντάλλαγμα της ιατρικής περίθαλψης που εξασφαλίζει στην κόρη της. Τα νήματα των δύο ιστοριών εμπλέκονται και οδηγούν στην αποκάλυψη ενός μυστικού που θα συγκλονίσει τη ζωή όλων. Ποια είναι η κοπέλα στη φωτογραφία; Πώς αυτή η φωτογραφία άλλαξε τη ζωή της, επηρέασε τη χώρα της και τον κόσμο ολόκληρο; Και πού οδήγησαν τελικά κάθε πρόσωπο οι επιλογές του; Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα; Πως η αποκτήνωση των ανθρώπων, που εκμεταλλεύονται τους αδύναμους για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα και οι πολιτικές ίντριγκες, επηρεάζουν τις ζωές όλων ;
Σκληρό, ρεαλιστικό, προκλητικό, το έργο δίνει μια γροθιά στο στομάχι του θεατή, αναγκάζοντας τον όχι μόνο να προβληματιστεί, αλλά και να αναρωτηθεί: τι μπορεί να κάνει, με ποιόν τρόπο, είναι ηθικό να μένουμε αμέτοχοι και απαθείς επειδή απλά δεν μας αφορά άμεσα ; Οι δύο ιστορίες εξελίσσονται ταυτόχρονα, στο ίδιο ξενοδοχείο, σε άλλο χρόνο, τα ζευγάρια δεν συναντιόνται ποτέ μεταξύ τους.Η θηριωδία του πολέμου έχει επηρεάσει τον καθένα τους ξεχωριστά.Οι πληγές τους θα τους ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή.
Η Χάνα, η νεαρή δημοσιογράφος, που υποδύεται η Μυρτώ Αλικάκη, είναι μια γυναίκα αποφασισμένη να επιβιώσει.Θα ήταν εύκολο για μας να την χαρακτηρίσουμε ανήθικη, αλλά οι απάνθρωπες συνθήκες του πολέμου και οι συνέπειες του που τραυματίζουν τα χρόνια της ειρήνης, την δικαιώνουν. Ίσως, αν αναλογιστούμε τη παθητική θέση της άλλης κοπέλας και την κατάληξη της να σκεφτούμε ότι και εμείς αν είμασταν στη θέση της θα πράτταμε ανάλογα. Η Μυρτώ Αλικάκη, μετά την εξαιρετική ερμηνεία της στο Μένγκελε του Τριαρίδη,, μας πείθει από την πρώτη στιγμή που μπαίνει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, ότι έχει έρθει για βγει νικήτρια από αυτή τη μάχη. Μετρημένη, με έλεγχο και σωστά εκφραστικά μέσα, η ηθοποιός καταθέτει μια ακόμη καλή ερμηνεία.
Ο Νίκος Νίκας, έχει "αποκτήσει" το βλέμμα του αρπακτικού που είναι έτοιμο να κατασπαράξει τη λεία του. Ο αποκτηνωμένος, κυνικός άνθρωπος, με την έξωθεν καλή μαρτυρία και την φαινομενικά ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, δεν έχει ανάγκη από δικαιολογίες, ούτε περηφανεύεται για τις επιλογές του. Απλά έτσι νοιώθει και δεν το διαπραγματεύεται. Δεν δέχεται να ξεβολευτεί η να χάσει την καλή ζωή που έχει στήσει πάνω στα πτώματα των άλλων. Ο ηθοποιός καταφέρνει να μας δημιουργήσει τα απεχθή συναισθήματα, που υπαγορεύει ο ρόλος του, σε σημείο να θέλουμε να ανεβούμε στη σκηνή και να κινηθούμε εναντίον του.
Η Ρηνιώ Κυριαζή μετά την ονειρική ερμηνεία της στη Φεύγουσα κόρη, μεταμορφώνεται στην Ίντα, μητέρα μιας σοβαρά τραυματισμένης κόρης που παλεύει στο νοσοκομείο.Η αγάπη για το παιδί της, η ελπίδα για την ζωή του, η ανάγκη της επιβίωσης την κάνουν έρμαιο στα χέρια του ασυνείδητου γιατρού. Μια ερμηνεία εσωτερικής δύναμης, που κραυγάζει μέσα από τη σπαρακτική σιωπή της και το γεμάτο απόγνωση βλέμμα που αγγιστρώνεται σε ένα κουρελάκι ελπίδας.Η Κυριαζή καταθέτει μπροστά στα μάτια μας όλη τη γύμνια του κόσμου: την καταπληγιασμένη ψυχή που βρίσκει ακόμα τη δύναμη να διαβάζει το παιδικό παραμύθι, την γύμνια του κορμιού, που μεταμορφώνεται σε μάζα κρέατος, βορά στον ισχυρό και ανελέητο συνάνθρωπο - δυνάστη. Μας κοιτάζει στα μάτια και εμείς ντροπιασμένοι δεν πρέπει να αποστρέψουμε το βλέμμα μας μακριά, ούτε να γυρίσουμε την πλάτη.Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, η αλήθεια της είναι μπροστά μας γυμνή και μας μαστιγώνει.
Ο Αντώνης Φραγκάκης μας εντυπωσίασε στο ρόλο του φωτογράφου. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίζεται, η φαινομενική ηρεμία του, η εμμονή του με την καθαριότητα, το βλέμμα που εστιάζει στο κενό, φανερώνουν έναν διαταραγμένο, δυστυχισμένο άνθρωπο. Στην πορεία, αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγάλη επίδραση είχε στη ζωή του αυτή η μια φωτογραφία. Αυτή η στιγμή που το βλέμμα του κοριτσιού διασταυρώνεται με το δικό του και στοιχειώνει για πάντα στη ζωή του.Υποδειγματική ερμηνεία, χαμηλών τόνων, με υπαινικτικές μικρές δόσεις έντασης και μια ανατροπή που μας ξαφνιάζει. Η σκηνοθεσία της Άσπας Τομπούλη είναι δυνατής έντασης, με τις πολιτικές αιχμές του κειμένου να έχουν τον πρώτο λόγο,μια ρεαλιστική και ωμή σκηνοθετική προσέγγιση που μας αφυπνίζει και μας κρατά σε τεντωμένο σχοινί κατά την διάρκεια του έργου και ακόμη αφού αυτό έχει τελειώσει. Μια παράσταση που δεν πρέπει να φοβηθείτε να παρακολουθήσετε.
μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ- Δημήτρης Ψαράς
σκηνοθεσία: Άσπα Τομπούλη
σκηνικά- κοστούμια: Βάλια Συροπούλου, Παναγιώτης Αδάμ
φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
σύνθεση ήχων: Δημήτρης Ιατρόπουλος
ηθοποιοί: Μυρτώ Αλικάκη, Αντώνης Φραγκάκης, Ρηνιώ Κυριαζή, Νίκος Νίκας
θέατρο Olvio, Ιερά Οδός & Φαλαισίας 7 τηλ 210 3414118
Δευτέρα - Τρίτη 9.30 μ.μ.