Το Με λένε Έμμα (πρωτότυπος τίτλος People, Places and Things) είναι ένα έργο για τον αγώνα του ανθρώπου να επιβιώσει στον σύγχρονο κόσμο. Ένα καταιγιστικό κείμενο για το σήμερα, με μια ξέφρενη στους ρυθμούς και τις εναλλαγές δραματουργία.Ένα έργο που συγκινεί καθώς τολμά να μιλήσει διεισδυτικά και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, για ένα θέμα τόσο σύνθετο και ακανθώδες: την εξάρτηση από τις ναρκωτικές ουσίες και τις άγριες καταστάσεις που συνεπάγονται.Το έργο του Ντάνκαν Μακμίλαν είναι «μια ανεστραμμένη φάρσα όπου όλες οι πόρτες κλείνουν προς τα μέσα», σχολιάζουν οι New York Times. Έκανε πρεμιέρα στο National Theatre του Λονδίνου τον Αύγουστο του 2015 και η μεγάλη του επιτυχία το οδήγησε την επόμενη χρονιά στο West End και το 2017 στη Νέα Υόρκη στο Ann’s Warehouse.
Υπόθεση
Μια νεαρή ηθοποιός, η Έμμα, ζει μια ζωή εκτός ελέγχου, μεταξύ αλήθειας και ψευδαίσθησης. Είναι νέα, έξυπνη, ταλαντούχα, θυμωμένη αλλά και εξαρτημένη από ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ. Θέατρο και πραγματικότητα, οι δύο κόσμοι στους οποίους ζει, βρίσκονται πλέον σε σύγχυση. Η ζωή της πρέπει να ανασυνταχθεί. Από τη σκηνή του θεάτρου όπου ερμηνεύει την Νίνα στον Γλάρο του Τσέχωφ, θα βρεθεί σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης για να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της, να τον αποδεχθεί και να μπορέσει προχωρήσει σε έναν κόσμο πραγματικό, διαχειριζόμενη τους συνειρμούς που θα της προκαλέσουν, τα άτομα, οι τόποι και τα πράγματα απ’ τα οποία αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος. Ένα ταξίδι από τον εθισμό στην αποτοξίνωση και από εκεί στην αποθεραπεία. Πόσες ελπίδες έχει να τα καταφέρει; Η Έμμα είναι ένας άνθρωπος ανάμεσά μας, δίπλα μας. Πόσο εύκολο είναι να φτάσει κανείς στον πυρήνα της αλήθειας του και να αποκαταστήσει ισορροπίες, απελευθερωμένος από κάθε είδους εξάρτηση και εθισμό, όταν οι εξαρτήσεις είναι εκείνες που του δίνουν τη δύναμη να υποφέρει τον κόσμο; Εμείς ή ο κόσμος είναι ελαττωματικός;
Η Παράσταση
Η ρεαλιστική γραμμή σκηνοθεσίας της Ελένης Σκότη, επιτρέπει στο έργο να ακουστεί και να επιδράσει με ανατριχιαστική λεπτομέρεια: οι τραυματικές συμβιωτικές σχέσεις μέσα στις δυσλειτουργικές οικογένειες, το αίσθημα απόρριψης, οι λάθος επιλογές, η ανάγκη για αυτοδιάθεση, η δυσκολία των ανθρώπων να δεχτούν την αλλαγή τρόπου ζωής και συμπεριφοράς,μέσα σε έναν κόσμο σκληρό και πολλες φορές παράλογο. Όλα τα στοιχεία και η δυναμική τους φωτίζουν ένα τολμηρό,ειλικρινές και συγκινητικό κείμενο, επώδυνο σε πολλά σημεία,που υπηρετείται εύστοχα και με ψυχοσωματική προσήλωση από όλους τους συμμετέχοντες. Η ομάδα Νάμα έχτισε μια παράσταση που προσεγγίζει με ενσυναίσθηση τις ζωές των χαρακτήρων και κυρίως της κεντρικής ηρωίδας, που προσπαθεί απεγνωσμένα να σταθεί στην επιφάνεια μιας σκοτεινής λίμνης, που κρύβει πόνο,ψυχικά τραύματα και αδιέξοδα. Επώδυνα βάρη που προσπαθούν να την παρασύρουν στο μαύρο βυθό, ενώ ο σκληρός αγώνας επιβίωσης της δεν σταματά ούτε λεπτό, έχοντας τον πιό δύσκολο αντίπαλο της ζωής της, τον ίδιο της τον εαυτό.
Η Μαίρη Μηνά, στο ρολο της Έμμας μεταμορφώνεται σε μια ολική πρωταγωνίστρια, ψυχή, μυαλό και σώμα, καταδύεται με θέρμη και αλήθεια στο ρόλο της, παρασύροντας μας μέσα στην ανελέητη δίνη της, με το εκρηκτικό, εσωτερικά πλουσιοπάροχο και φορτισμένο παίξιμο της. Σκάβει την ψυχή της με τα ίδια της τα χέρια,προσπαθώντας να απαλλαγεί από τις πληγές που την ματώνουν και την βυθίζουν στο κόσμο των ψευδαισθήσεων. Ο αγώνας της να θεραπεύσει την ψυχή και το σώμα της, να αγαπήσει τον εαυτό της και να αναστηθεί μέσα από τις στάχτες της, είναι συγκινητικός. Η σκηνή στο δωμάτιο του σπιτιού ανάμεσα σε εκείνη και τους γονείς της και η συνειδητοποίηση ότι το μέρος και οι άνθρωποι που την ωθούν στον εθισμό της είναι η οικογενειακή εστία και οι ίδιοι οι γεννήτορες της είναι τόσο ανατριχιαστική, που ακόμα και αν ερμηνευόταν μέσα σε απόλυτη σιωπή, θα κατάφερνε να μας σπάσει τα τύμπανα. Η έμπειρη Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου καταθέτει μια στιβαρή ερμηνεία, έχοντας τα εκφραστικά της μέσα στο κεντρο της ουσίας των χαρακτήρων που υποδύεται. Γιάννης Λεάκος και Χάρης Τζωρτζακης: δεν μπορώ παρά να σταθώ σε αυτούς τους δύο ηθοποιούς, που καταφέρνουν πάντα να εντυπωσιάσουν με την απαράμιλλη φυσικότητα και το καθαρό βλέμμα τους. Η εκφραστική ευθύτητα, ένα κοινό σημείο τους, με συγκινεί πάντα. Αυτή η παράσταση δεν αποτελεί εξαίρεση.Πολύ καλοί οι: Κώστας Ξυκομηνός. Ιωάννα Τζίκα, Μαρίτα Τζατζαδάκη, Έλενα Βακάλη και Λένα Μποζάκη, οι οποίοι συμβάλλουν θετικά με τη σκηνική τους συνέπεια στο γενικό αποτέλεσμα. Φωτισμοί και μουσική ακολουθούν την φρενήρη πορεία των ψυχολογικών μεταπτώσεων, χτίζοντας ανάλογες ατμόσφαιρες. Τη μετάφραση, τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε εύστοχα ο Γιώργος Χατζηνικολάου.
Σύγχρονο Θέατρο
www.sychronotheatro.gr
Ευμολπιδών 45, τηλ. 210 3464380
Μετάφραση-σκηνικά- κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
σκηνοθεσία :Ελένη Σκότη
Μουσική σύνθεση:Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Ηθοποιοί: Μαίρη Μηνά: Έμμα
Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου: Γιατρός/Θεραπεύτρια/Μητέρα
Κώστας Ξυκομηνός: Πι/Πατέρας
Χάρης Τζωρτζάκης: Κόνσταντιν/Μαρκ/ ανσάμπλ
Ανδρέας Κοντόπουλος: Πωλ/ανσάμπλ
Γιάννης Λεάκος: Φόστερ/ανσάμπλ
Ιωάννα Τζίκα: Λώρα/ανσάμπλ
Μαρίτα Τζατζαδάκη: Τζόντι/ανσάμπλ
Έλενα Βακάλη: Σάρον/ανσάμπλ
Λένα Μποζάκη: ανσάμπλ
Τετάρτη στις 9:15μ.μ. Πέμπτη στις 9:00μ.μ.
Σάββατο 6:30μ.μ, Κυριακή 6:00μ.μ
Υπόθεση
Μια νεαρή ηθοποιός, η Έμμα, ζει μια ζωή εκτός ελέγχου, μεταξύ αλήθειας και ψευδαίσθησης. Είναι νέα, έξυπνη, ταλαντούχα, θυμωμένη αλλά και εξαρτημένη από ναρκωτικές ουσίες και αλκοόλ. Θέατρο και πραγματικότητα, οι δύο κόσμοι στους οποίους ζει, βρίσκονται πλέον σε σύγχυση. Η ζωή της πρέπει να ανασυνταχθεί. Από τη σκηνή του θεάτρου όπου ερμηνεύει την Νίνα στον Γλάρο του Τσέχωφ, θα βρεθεί σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης για να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της, να τον αποδεχθεί και να μπορέσει προχωρήσει σε έναν κόσμο πραγματικό, διαχειριζόμενη τους συνειρμούς που θα της προκαλέσουν, τα άτομα, οι τόποι και τα πράγματα απ’ τα οποία αυτός ο κόσμος είναι φτιαγμένος. Ένα ταξίδι από τον εθισμό στην αποτοξίνωση και από εκεί στην αποθεραπεία. Πόσες ελπίδες έχει να τα καταφέρει; Η Έμμα είναι ένας άνθρωπος ανάμεσά μας, δίπλα μας. Πόσο εύκολο είναι να φτάσει κανείς στον πυρήνα της αλήθειας του και να αποκαταστήσει ισορροπίες, απελευθερωμένος από κάθε είδους εξάρτηση και εθισμό, όταν οι εξαρτήσεις είναι εκείνες που του δίνουν τη δύναμη να υποφέρει τον κόσμο; Εμείς ή ο κόσμος είναι ελαττωματικός;
Η Παράσταση
Η ρεαλιστική γραμμή σκηνοθεσίας της Ελένης Σκότη, επιτρέπει στο έργο να ακουστεί και να επιδράσει με ανατριχιαστική λεπτομέρεια: οι τραυματικές συμβιωτικές σχέσεις μέσα στις δυσλειτουργικές οικογένειες, το αίσθημα απόρριψης, οι λάθος επιλογές, η ανάγκη για αυτοδιάθεση, η δυσκολία των ανθρώπων να δεχτούν την αλλαγή τρόπου ζωής και συμπεριφοράς,μέσα σε έναν κόσμο σκληρό και πολλες φορές παράλογο. Όλα τα στοιχεία και η δυναμική τους φωτίζουν ένα τολμηρό,ειλικρινές και συγκινητικό κείμενο, επώδυνο σε πολλά σημεία,που υπηρετείται εύστοχα και με ψυχοσωματική προσήλωση από όλους τους συμμετέχοντες. Η ομάδα Νάμα έχτισε μια παράσταση που προσεγγίζει με ενσυναίσθηση τις ζωές των χαρακτήρων και κυρίως της κεντρικής ηρωίδας, που προσπαθεί απεγνωσμένα να σταθεί στην επιφάνεια μιας σκοτεινής λίμνης, που κρύβει πόνο,ψυχικά τραύματα και αδιέξοδα. Επώδυνα βάρη που προσπαθούν να την παρασύρουν στο μαύρο βυθό, ενώ ο σκληρός αγώνας επιβίωσης της δεν σταματά ούτε λεπτό, έχοντας τον πιό δύσκολο αντίπαλο της ζωής της, τον ίδιο της τον εαυτό.
Η Μαίρη Μηνά, στο ρολο της Έμμας μεταμορφώνεται σε μια ολική πρωταγωνίστρια, ψυχή, μυαλό και σώμα, καταδύεται με θέρμη και αλήθεια στο ρόλο της, παρασύροντας μας μέσα στην ανελέητη δίνη της, με το εκρηκτικό, εσωτερικά πλουσιοπάροχο και φορτισμένο παίξιμο της. Σκάβει την ψυχή της με τα ίδια της τα χέρια,προσπαθώντας να απαλλαγεί από τις πληγές που την ματώνουν και την βυθίζουν στο κόσμο των ψευδαισθήσεων. Ο αγώνας της να θεραπεύσει την ψυχή και το σώμα της, να αγαπήσει τον εαυτό της και να αναστηθεί μέσα από τις στάχτες της, είναι συγκινητικός. Η σκηνή στο δωμάτιο του σπιτιού ανάμεσα σε εκείνη και τους γονείς της και η συνειδητοποίηση ότι το μέρος και οι άνθρωποι που την ωθούν στον εθισμό της είναι η οικογενειακή εστία και οι ίδιοι οι γεννήτορες της είναι τόσο ανατριχιαστική, που ακόμα και αν ερμηνευόταν μέσα σε απόλυτη σιωπή, θα κατάφερνε να μας σπάσει τα τύμπανα. Η έμπειρη Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου καταθέτει μια στιβαρή ερμηνεία, έχοντας τα εκφραστικά της μέσα στο κεντρο της ουσίας των χαρακτήρων που υποδύεται. Γιάννης Λεάκος και Χάρης Τζωρτζακης: δεν μπορώ παρά να σταθώ σε αυτούς τους δύο ηθοποιούς, που καταφέρνουν πάντα να εντυπωσιάσουν με την απαράμιλλη φυσικότητα και το καθαρό βλέμμα τους. Η εκφραστική ευθύτητα, ένα κοινό σημείο τους, με συγκινεί πάντα. Αυτή η παράσταση δεν αποτελεί εξαίρεση.Πολύ καλοί οι: Κώστας Ξυκομηνός. Ιωάννα Τζίκα, Μαρίτα Τζατζαδάκη, Έλενα Βακάλη και Λένα Μποζάκη, οι οποίοι συμβάλλουν θετικά με τη σκηνική τους συνέπεια στο γενικό αποτέλεσμα. Φωτισμοί και μουσική ακολουθούν την φρενήρη πορεία των ψυχολογικών μεταπτώσεων, χτίζοντας ανάλογες ατμόσφαιρες. Τη μετάφραση, τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε εύστοχα ο Γιώργος Χατζηνικολάου.
Σύγχρονο Θέατρο
www.sychronotheatro.gr
Ευμολπιδών 45, τηλ. 210 3464380
Μετάφραση-σκηνικά- κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
σκηνοθεσία :Ελένη Σκότη
Μουσική σύνθεση:Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Ηθοποιοί: Μαίρη Μηνά: Έμμα
Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου: Γιατρός/Θεραπεύτρια/Μητέρα
Κώστας Ξυκομηνός: Πι/Πατέρας
Χάρης Τζωρτζάκης: Κόνσταντιν/Μαρκ/ ανσάμπλ
Ανδρέας Κοντόπουλος: Πωλ/ανσάμπλ
Γιάννης Λεάκος: Φόστερ/ανσάμπλ
Ιωάννα Τζίκα: Λώρα/ανσάμπλ
Μαρίτα Τζατζαδάκη: Τζόντι/ανσάμπλ
Έλενα Βακάλη: Σάρον/ανσάμπλ
Λένα Μποζάκη: ανσάμπλ
Τετάρτη στις 9:15μ.μ. Πέμπτη στις 9:00μ.μ.
Σάββατο 6:30μ.μ, Κυριακή 6:00μ.μ
