Μια περιπετειώδης και σκοτεινή ιστορία ενηλικίωσης με κινητήριο μοχλό τον παράφορο έρωτα, που διαπερνά το φράγμα του χρόνου, δυναμώνει απ’ τα εμπόδια, καταλύει όλες τις αντιστάσεις και αποκαλύπτει, μέσα από μια οδυνηρή διαδρομή, τον πυρήνα του πραγματικού εαυτού.
Η Από την πρώτη κιόλας εμφάνισή τους στο εβδομαδιαίο περιοδικό «All The Year Around», τον Δεκέμβριο του 1860, οι «Μεγάλες Προσδοκίες» του Τσάρλς Ντίκενς αποδείχθηκαν μια διαχρονική δουλειά. Μετά την αύξηση των πωλήσεων του περιοδικού οι «Μεγάλες Προσδοκίες» το 1861 πήραν τη μορφή μυθιστορήματος. Σε αντίθεση με τη ρομαντική λογοτεχνία που επικεντρώθηκε στις δόξες των ανώτερων τάξεων, η βικτοριανή λογοτεχνία επικεντρώθηκε στις μάζες. Οι άνθρωποι ήθελαν πλέον πραγματικούς χαρακτήρες, σχέσεις και κοινωνικές ανησυχίες που είχαν σημασία. Οι «Μεγάλες Προσδοκίες» είναι η υπέροχη ιστορία του νεαρού Πιπ που ζει στη φτώχεια του χωριού του, ώσπου οι τρομερές συμπτώσεις τον φέρνουν στο Λονδίνο, στους κύκλους του «καλού κόσμου». Μέσα από τις περιπέτειες του Πιπ, που παρατηρεί τον κόσμο γεμάτος όνειρα κι ερωτηματικά, ο Ντίκενς περιγράφει την Αγγλία της πρώτης βιομηχανικής εποχής, μιας σκληρής εποχής όπου όμως τα θαύματα ήταν δυνατά. Με φόντο την ύπαιθρο, που παρακμάζει, και το άστυ, που αναπτύσσεται γοργά, ο Ντίκενς δημιουργεί μια σειρά ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Όμως πίσω από τα φαινόμενα κρύβονται απρόσμενες αλήθειες και παλιά μυστικά που συνιστούν την ίδια την πλοκή και που κινούν το γαϊτανάκι των ηρώων. Ο ανικανοποίητος έρωτας, η φιλία, η μοίρα, η εκδίκηση, οι ταξικές συγκρούσεις, η κοινωνική αναρρίχηση, η αρρώστια, ο θάνατος και η λύτρωση περιγράφονται με ρεαλισμό και χιούμορ.
Η Υπόθεση
Ο Πιπ, ένα ορφανό δεκάχρονο αγόρι που προέρχεται από την εργατική τάξη, βοηθά έναν κατάδικο να δραπετεύσει. Έναν χρόνο μετά θα πιάσει δουλειά στο σπίτι της εκκεντρικής κυρίας Χάβισαμ, μιας ντόπιας γυναίκας της υψηλής κοινωνίας, η οποία ζει στην απομόνωση από τότε που την εγκατέλειψαν, πριν από 30 χρόνια. Τις ελεύθερες του ώρες τις περνά παίζοντας με την όμορφη Εστέλα, με την οποία είναι κρυφά ερωτευμένος. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Πιπ μαθαίνει ότι έχει κληρονομήσει μια τεράστια περιουσία από έναν άγνωστο ευεργέτη, κάτι το οποίο θα τον αναγκάσει να εγκαταλείψει τη δουλειά του και να μετακομίσει στο Λονδίνο. Τα παιδικά του όνειρα αρχίζουν να εκπληρώνονται και ως τζέντλεμαν πλέον κινείται στη λονδρέζικη κοινωνία, χρησιμοποιώντας την πρωτόγνωρη θέση του για να πλησιάσει ακόμα περισσότερο την εντυπωσιακή Εστέλα... μια ανεκπλήρωτη φαντασίωση! Ο Πιπ θα ανακαλύψει ότι ο ευεργέτης που τον βοήθησε είναι ο κατάδικος τον οποίο είχε βοηθήσει στο παρελθόν. Τα χρήματα, οι φιλοδοξίες του και η αίσθηση που έχει για τον εαυτό του, δοκιμάζονται, λόγω της σχέσης του με τον ευεργέτη, μη γνωρίζοντας πώς θα εξελιχθεί η μοίρα του.
Η Παράσταση
Το αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Ντίκενς είναι μια περιπετειώδης και σκοτεινή ιστορία ενηλικίωσης, με κινητήριο μοχλό τον απόλυτο,παράφορο έρωτα,του οποίου η σαρωτική ορμή, όμοια με τη δύναμη ενός πραγματικού φυσικού φαινομένου, κλυδωνίζει τα θεμέλια του κατασκευασμένου "παράδεισου", διαλύει τις ψευδαισθήσεις ασφάλειας και αποκαλύπτει μια μικρή χαραμάδα ελευθερίας, φέρνοντας τους ανθρώπους αντιμέτωπους με την αλήθεια. Μια αλήθεια επώδυνη αλλά ταυτόχρονα λυτρωτική. Οι άνθρωποι του Ντίκενς, αλυσοδεμένοι στο παρελθόν και καταδικασμένοι στο μαρτύριο της ανελέητης μνήμης, αναζητούν ανακούφιση και παρηγοριά, ελπίδα και σωτηρία. Αναζητούν το μέλλον που θα τους λυτρώσει απ’ τους εφιάλτες. Εγκλωβισμένοι σ’ ένα ζοφερό παρόν, είναι μοναχικές ψυχές που λαχταρούν με λύσσα να συναντηθούν, να ερωτευτούν, να αποδράσουν από τις τυφλές εμμονές τους, να απογειωθούν απ’ τη θλιβερή τους πραγματικότητα. Παγιδευμένοι σ’ έναν αδιάκοπο κυκλικό "χορό", αναζητούν παρηγοριά στη ραγισμένη τους καρδιά, δημιουργώντας άθελά τους οι ίδιοι τις παγίδες για τον εαυτό τους, σε μια ανώφελη προσπάθεια να ελέγξουν και να τιθασεύσουν την ίδια τη δύναμη της ζωής. Όμως, η ζωή είναι εξ ορισμού απρόβλεπτη και απροσδόκητη. Κι ο αληθινός έρωτας είναι το μοναδικό αντίδοτο στο δηλητήριο της μνήμης.
Η σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ χτίζει μια ατμοσφαιρική παράσταση, που απαρτίζεται από μια άκρως γοητευτική πινακοθήκη χαρακτήρων, οι οποίοι στροβιλίζονται παθιασμένα ανάμεσα στη πραγματικότητα, τα όνειρα-προσδοκίες τους, την αλήθεια και και τα φαντάσματα από το παρελθόν, που τους κυνηγά ανελέητα και αδιάκοπα.Το εικαστικό περίβλημα,αφαιρετικό και υπαινικτικά συμβολικό, αξιοποιεί πολυεπίπεδα όλη τη σκηνή, εναρμονισμένο με την σύγχρονη σκηνοθετική πρόταση, που αισθητικά ξεφεύγει απο την Αγγλία της βικτωριανής εποχής. Η παράσταση μεταδίδει μια εστέτ αίσθηση, καταφέρνει να γοητεύσει, να δημιουργήσει προσδοκίες και να οδηγήσει τον θεατή να ανακαλύψει το σύμπαν που έχει συνθέσει ο πεζογράφος. Η δραματουργική επεξεργασία δεν καταφέρνει επαρκώς, να μας μεταγγίσει τις πιο λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις,την κοινωνική αδικία και υποκρισία μέσα στο σκοτεινό σκηνικό του Λονδίνου των αρχών του περασμένου αιώνα. Η μουσική, με πολύτιμο αρωγό τους φωτισμούς -ατμοσφαιρικά σκηνοθετημένες φωτοσκιάσεις- συνδημιούργησαν μία σειρά εικόνων που ξεχείλιζαν από ενδιαφέρουσες ψυχολογικές εναλλαγές.
H Φιλαρέτη Κομνηνού,στο ρόλο της εκκεντρικής και κυνικής κας Χάβισαμ, διατηρεί μια εξωτερική σκληρότητα, η οποία όμως αποκτά ρωγμές, από όπου φαίνονται ενδείξεις ενός χαρακτήρα που αιμορραγεί, πενθεί για την χαμένη της αγάπη. Προδομένη, έχει απαρνηθεί την ίδια τη ζωή, με μόνη της χαρά, την χειραγώγηση της μικρής Εστέλλα, που την μεταχειρίζεται σαν κέρινη κούκλα, σε ένα απάνθρωπο παιχνίδι, όπου άνθρωποι και συναισθήματα,κινούνται σαν μαριονέτες στο παιχνίδι της. Η ερμηνεία της είναι η θαυμαστή μονοκοντυλιά μιας μεγάλης ηθοποιού, η οποία με απαράμιλλη ακρίβεια και ψυχοσυναισθηματική προσήλωση, μας χαρίζει και σ'αυτή την παράσταση μια ακόμα αριστοτεχνική θεατρική στιγμή.Ο Γιώργος Χριστοδούλου,ισορροπεί έξοχα ανάμεσα στον ερωτοχτυπημένο Πιπ της πρώτης νιότης, -τον αθώο,αφελή και τρυφερό έφηβο- και στον νεαρό κύριο, που εξελίσσεται στη μεγάλη πόλη, μέσα στους κόλπους της καλής κοινωνίας, -τον ώριμο, αλαζόνα και δυστυχισμένο- Πιπ, που κατατρέχεται από την ακύρωση των προσωπικών του προσδοκιών. Ο Αλέκος Συσσοβίτης, στον ρόλο του κατάδικο Μάγκουιτς, σαν ένας άλλος Γιάννης Αγιάννης,,προσεγγίζει τον χαρακτήρα του με στιβαρότητα, υποτάσσοντας τον όμορφα στη ρητορική του συναισθήματος. Η Νατάσα Εξηνταβελώνη, είναι μια αισθησιακή και αέρινη Εστέλλα, με ωραία κίνηση και βλέμμα,στη σκηνή της συνάντησης με τον παιδικό της έρωτα, όμως, δεν κατορθώνει να αποτινάξει την ψυχρότητα της νιότης και να απογειώσει τον ρόλο της. Ο Κωνσταντίνος Γεωργαλής και η Λήδα Κουτσοδασκάλου, εκφραστικοί, με καλοδουλεμένες ερμηνείες και έλεγχο, αφήνουν καλές εντυπώσεις.
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Μετάφραση-Διασκευή: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Κίνηση-Χορογραφία: Μόνικα Έλενα Κολοκοτρώνη
Παίζουν: Φιλαρέτη Κομνηνού, Αλέκος Συσσοβίτης,
Γιώργος Χριστοδούλου, Νατάσα Εξηνταβελώνη,
Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Λήδα Κουτσοδασκάλου
Σύγχρονο Θέατρο
Κεραμεικός
Ευμολπιδών 45, Γκάζι
Τηλ: 2103464380
www.sixronotheatro.gr/
Η Υπόθεση
Ο Πιπ, ένα ορφανό δεκάχρονο αγόρι που προέρχεται από την εργατική τάξη, βοηθά έναν κατάδικο να δραπετεύσει. Έναν χρόνο μετά θα πιάσει δουλειά στο σπίτι της εκκεντρικής κυρίας Χάβισαμ, μιας ντόπιας γυναίκας της υψηλής κοινωνίας, η οποία ζει στην απομόνωση από τότε που την εγκατέλειψαν, πριν από 30 χρόνια. Τις ελεύθερες του ώρες τις περνά παίζοντας με την όμορφη Εστέλα, με την οποία είναι κρυφά ερωτευμένος. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Πιπ μαθαίνει ότι έχει κληρονομήσει μια τεράστια περιουσία από έναν άγνωστο ευεργέτη, κάτι το οποίο θα τον αναγκάσει να εγκαταλείψει τη δουλειά του και να μετακομίσει στο Λονδίνο. Τα παιδικά του όνειρα αρχίζουν να εκπληρώνονται και ως τζέντλεμαν πλέον κινείται στη λονδρέζικη κοινωνία, χρησιμοποιώντας την πρωτόγνωρη θέση του για να πλησιάσει ακόμα περισσότερο την εντυπωσιακή Εστέλα... μια ανεκπλήρωτη φαντασίωση! Ο Πιπ θα ανακαλύψει ότι ο ευεργέτης που τον βοήθησε είναι ο κατάδικος τον οποίο είχε βοηθήσει στο παρελθόν. Τα χρήματα, οι φιλοδοξίες του και η αίσθηση που έχει για τον εαυτό του, δοκιμάζονται, λόγω της σχέσης του με τον ευεργέτη, μη γνωρίζοντας πώς θα εξελιχθεί η μοίρα του.
Η Παράσταση
Το αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Ντίκενς είναι μια περιπετειώδης και σκοτεινή ιστορία ενηλικίωσης, με κινητήριο μοχλό τον απόλυτο,παράφορο έρωτα,του οποίου η σαρωτική ορμή, όμοια με τη δύναμη ενός πραγματικού φυσικού φαινομένου, κλυδωνίζει τα θεμέλια του κατασκευασμένου "παράδεισου", διαλύει τις ψευδαισθήσεις ασφάλειας και αποκαλύπτει μια μικρή χαραμάδα ελευθερίας, φέρνοντας τους ανθρώπους αντιμέτωπους με την αλήθεια. Μια αλήθεια επώδυνη αλλά ταυτόχρονα λυτρωτική. Οι άνθρωποι του Ντίκενς, αλυσοδεμένοι στο παρελθόν και καταδικασμένοι στο μαρτύριο της ανελέητης μνήμης, αναζητούν ανακούφιση και παρηγοριά, ελπίδα και σωτηρία. Αναζητούν το μέλλον που θα τους λυτρώσει απ’ τους εφιάλτες. Εγκλωβισμένοι σ’ ένα ζοφερό παρόν, είναι μοναχικές ψυχές που λαχταρούν με λύσσα να συναντηθούν, να ερωτευτούν, να αποδράσουν από τις τυφλές εμμονές τους, να απογειωθούν απ’ τη θλιβερή τους πραγματικότητα. Παγιδευμένοι σ’ έναν αδιάκοπο κυκλικό "χορό", αναζητούν παρηγοριά στη ραγισμένη τους καρδιά, δημιουργώντας άθελά τους οι ίδιοι τις παγίδες για τον εαυτό τους, σε μια ανώφελη προσπάθεια να ελέγξουν και να τιθασεύσουν την ίδια τη δύναμη της ζωής. Όμως, η ζωή είναι εξ ορισμού απρόβλεπτη και απροσδόκητη. Κι ο αληθινός έρωτας είναι το μοναδικό αντίδοτο στο δηλητήριο της μνήμης.
Η σκηνοθεσία της Λίλλυς Μελεμέ χτίζει μια ατμοσφαιρική παράσταση, που απαρτίζεται από μια άκρως γοητευτική πινακοθήκη χαρακτήρων, οι οποίοι στροβιλίζονται παθιασμένα ανάμεσα στη πραγματικότητα, τα όνειρα-προσδοκίες τους, την αλήθεια και και τα φαντάσματα από το παρελθόν, που τους κυνηγά ανελέητα και αδιάκοπα.Το εικαστικό περίβλημα,αφαιρετικό και υπαινικτικά συμβολικό, αξιοποιεί πολυεπίπεδα όλη τη σκηνή, εναρμονισμένο με την σύγχρονη σκηνοθετική πρόταση, που αισθητικά ξεφεύγει απο την Αγγλία της βικτωριανής εποχής. Η παράσταση μεταδίδει μια εστέτ αίσθηση, καταφέρνει να γοητεύσει, να δημιουργήσει προσδοκίες και να οδηγήσει τον θεατή να ανακαλύψει το σύμπαν που έχει συνθέσει ο πεζογράφος. Η δραματουργική επεξεργασία δεν καταφέρνει επαρκώς, να μας μεταγγίσει τις πιο λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις,την κοινωνική αδικία και υποκρισία μέσα στο σκοτεινό σκηνικό του Λονδίνου των αρχών του περασμένου αιώνα. Η μουσική, με πολύτιμο αρωγό τους φωτισμούς -ατμοσφαιρικά σκηνοθετημένες φωτοσκιάσεις- συνδημιούργησαν μία σειρά εικόνων που ξεχείλιζαν από ενδιαφέρουσες ψυχολογικές εναλλαγές.
H Φιλαρέτη Κομνηνού,στο ρόλο της εκκεντρικής και κυνικής κας Χάβισαμ, διατηρεί μια εξωτερική σκληρότητα, η οποία όμως αποκτά ρωγμές, από όπου φαίνονται ενδείξεις ενός χαρακτήρα που αιμορραγεί, πενθεί για την χαμένη της αγάπη. Προδομένη, έχει απαρνηθεί την ίδια τη ζωή, με μόνη της χαρά, την χειραγώγηση της μικρής Εστέλλα, που την μεταχειρίζεται σαν κέρινη κούκλα, σε ένα απάνθρωπο παιχνίδι, όπου άνθρωποι και συναισθήματα,κινούνται σαν μαριονέτες στο παιχνίδι της. Η ερμηνεία της είναι η θαυμαστή μονοκοντυλιά μιας μεγάλης ηθοποιού, η οποία με απαράμιλλη ακρίβεια και ψυχοσυναισθηματική προσήλωση, μας χαρίζει και σ'αυτή την παράσταση μια ακόμα αριστοτεχνική θεατρική στιγμή.Ο Γιώργος Χριστοδούλου,ισορροπεί έξοχα ανάμεσα στον ερωτοχτυπημένο Πιπ της πρώτης νιότης, -τον αθώο,αφελή και τρυφερό έφηβο- και στον νεαρό κύριο, που εξελίσσεται στη μεγάλη πόλη, μέσα στους κόλπους της καλής κοινωνίας, -τον ώριμο, αλαζόνα και δυστυχισμένο- Πιπ, που κατατρέχεται από την ακύρωση των προσωπικών του προσδοκιών. Ο Αλέκος Συσσοβίτης, στον ρόλο του κατάδικο Μάγκουιτς, σαν ένας άλλος Γιάννης Αγιάννης,,προσεγγίζει τον χαρακτήρα του με στιβαρότητα, υποτάσσοντας τον όμορφα στη ρητορική του συναισθήματος. Η Νατάσα Εξηνταβελώνη, είναι μια αισθησιακή και αέρινη Εστέλλα, με ωραία κίνηση και βλέμμα,στη σκηνή της συνάντησης με τον παιδικό της έρωτα, όμως, δεν κατορθώνει να αποτινάξει την ψυχρότητα της νιότης και να απογειώσει τον ρόλο της. Ο Κωνσταντίνος Γεωργαλής και η Λήδα Κουτσοδασκάλου, εκφραστικοί, με καλοδουλεμένες ερμηνείες και έλεγχο, αφήνουν καλές εντυπώσεις.
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Μετάφραση-Διασκευή: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Κίνηση-Χορογραφία: Μόνικα Έλενα Κολοκοτρώνη
Παίζουν: Φιλαρέτη Κομνηνού, Αλέκος Συσσοβίτης,
Γιώργος Χριστοδούλου, Νατάσα Εξηνταβελώνη,
Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Λήδα Κουτσοδασκάλου
Σύγχρονο Θέατρο
Κεραμεικός
Ευμολπιδών 45, Γκάζι
Τηλ: 2103464380
www.sixronotheatro.gr/
