"Εγώ ποτέ δεν ήξερα να κεντώ, όταν κάθησα στο σπίτι-που γέρασα, πήρα καμπάδες και πράματα κι άρχισα να κεντώ. Ορίστε! Κεντούσα κι ο νους μου πήγαινε στα παλιά… Θυμήθηκα τη γιαγιά μου, τα ωραία χρόνια της Πόλης εκεί χάμου και κεντώντας τα, τα γλένταγα! Κι έτσι έζησα μια ολόκληρη εποχή. Αυτό βάσταξε πολύ καιρο κι όταν τέλειωσε το τραπεζομάντηλο, ‘κει κοντά ήτανε που τελείωσε η Λωξάντρα… δηλαδή έφτασε το 1914 που ήτανε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Κι ύστερα απ’αυτό κάθησα κι έγραψα μια χαρά τη Λωξάντρα! Την είχα έτοιμη…"
Μαρία Ιορδανίδου (1897-1989)
Μαρία Ιορδανίδου (1897-1989)
Λωξάντρα,ένα παράθυρο στην Κωνσταντινούπολη, των αρχών του 20ου αιώνα.
Η Λωξάντρα δεν είναι γέννημα συγγραφικής φαντασίας, αλλά πρόσωπο υπαρκτό. Συγκεκριμένα, η γιαγιά της συγγραφέος Μαρίας Ιορδανίδου. Η τελευταία το 1962 και σε ηλικία 65 χρονών μετέφερε στο ομώνυμο μυθιστόρημα την ιστορία αυτής της δυναμικής γυναίκας, περιγράφοντας παράλληλα με χιούμορ και ζηλευτή ζωντάνια τα έθιμα και τη ζωή των Ελλήνων της Πόλης, πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα σ’ αυτήν την πόλη κατοικεί η πολίτισσα Λωξάντρα: παραδοσιακή, γραφική, καπάτσα , νταρντάνα και προπαντώς καταπληκτική μαγείρισσα,που παντρεύεται σε μεγάλη ηλικία τον Δημητρό, χήρο με τέσσερα παιδιά. Από εκεί και πέρα ξετυλίγεται μπροστά μας η ζωή της μέχρι που την αφήνουμε γριά με τις αναμνήσεις της. Ακολουθώντας το νήμα της ζωής της ξετυλίγονται μπροστά μας οι ασχολίες της, ο χαρακτήρας της και οι ιδιαιτερότητές της. Οι εικόνες και οι μυρωδιές απο τα μπαχάρια, η αναζωογονητική αύρα της θάλασσας του Μαρμαρά, τα μεσημέρια η μυρωδιά του αχνομαγειρεμένου φαγητού, μας κάνει μέλη μιας οικογένειας της Κωνσταντινούπολης η οποία μεγάλωνε, ξενιτεύονταν, γύριζε στα πάτρια εδάφη-καθώς προστάζει η Ιστορία- πλούτιζε, ταξίδευε και γίνονταν έρμαιο των πολιτικών εξελίξεων της Πόλης και της Ελλάδας καθρεφτίζοντας την Ιστορία.
Η Ιστορία
Η Λωξάντρα ήταν μια μεγαλόσωμη καλόκαρδη γυναίκα, που γεννήθηκε και έζησε στην Κωνσταντινούπολη. Ξεχώριζε για την αγάπη της και την προσφορά της στους άλλους , την ευσέβεια της στο Θεό και την Παναγία, τη φιλοξενία της και την …αγάπη της για το φαγητό. Παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία, γιατί έπρεπε πρώτα να μεγαλώσει τα αδέλφια της , όταν πέθανε ημητέρα της . Παντρεύτηκε έναν χήρο , το Δημητρ , με τέσσερα παιδιά : τον Επαμεινώνδα , το Θεόδωρο, το Γιώργο και την Αγάθω . Όλα τα παιδιά την αγάπησαν από την αρχή πολύ και τηφώναζαν μαμά ή «νενέκα».Ο Θεόδωρος όμως στην αρχή δεν την ήθελε και της φερόταν με άσχημο τρόπο. Η Λωξάντρα όμως κατάφερε γρήγορα να τον κάνει να την αγαπήσει και να την φωνάζει κι εκείνος «νενέκα». Aπέκτησε δυο δικά της παιδιά, τον Αλέκο και τη Κλειώ .Ο Επαμεινώνδας έγινε ναυτικός,ο Θεόδωρος ασχολήθηκε με το εμπόριο κι έγινε πολύ πλούσιος ,ο Γιώργος έφτιαξε ένα μικρό μαγαζάκι κι η Αγάθω παντρεύτηκε . Ο μικρός της γιος ο Αλέκος πήγε να σπουδάσει και να δουλέψει δίπλα στο Θεόδωρο και η Κλειώ έμεινε στο σπίτι με τη μητέρα της διαβάζοντας βιβλία . Ο άντρας της ο Δημητρός, πέθανε ήρεμα και ξαφνικά μια μέρα του 1893. Μετά το θάνατο του πολλά πράγματα άλλαξαν για τη Λωξάντρα. Η γειτονιά της ερήμωσε, εκείνη γέρασε και η Κλειώ, παντρεύτηκε το Γιωργάκη. Απέκτησαν τη Ρωξάνα, που η Λωξάνδρα, τη φώναζε Αννα. Για να βλέπουν πιο συχνά το Γιωργάκη , η Λωξάντρα ,η Κλειώ και η Άννα αποφάσισαν να έρθουν στην Ελλάδα και να ζήσουν στον Πειραιά.
Ο Γιωργάκης όμως εγκατέλειψε οριστικά την οικογένειά του κι όταν άρχισαν πολιτικές ταραχές στην Ελλάδα, οι τρεις γυναίκες αποφάσισαν να ξαναγυρίσουν στην Πόλη . Λίγο πριν φύγουν όμως από την Ελλάδα, γνώρισαν ένα νεαρό γιατρό, τον Τάκη, που φρόντισε την Κλειώ όταν ήταν άρρωστη . Τον αγάπησαν πολύ, τον εμπιστεύτηκαν και του ζήτησαν να μείνει μαζί τους στο σπίτι τους στην Πόλη.Σε λίγο καιρό όμως ο Τάκης, άρχισε να φέρεται σκληρά στις γυναίκες , έκλεισε την Άννα σε ένα αυστηρό σχολείο καλογριών, καταχράστηκε πολλά χρήματα από το γραφείο του Αλέκου και αφού τους έκλεψε όλα τα πολύτιμα αντικείμενα, εξαφανίστηκε. Η Λωξάντρα κατάφερε να βγάλει την εγγονή της από το σχολείο, που φαινόταν στη μικρή σκέτη κόλαση, με τη βοήθεια του Επαμεινώνδα, ενώ ο Αλέκος, ο μικρότερος γιος της Λωξάντρας, ανέλαβε τη μόρφωση της μικρής Άννας. Η Λωξάντρα , πολύ γριά πια , άρχισε να τα χάνει και η Κλειώ απόμεινε μόνη της, προσπαθώντας να συντηρήσει την κόρη της . Πέθανε ήσυχα τον Ιούλιο του 1914 , όταν μια καινούργια εποχή άρχιζε για τον κόσμο : ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος
Η Παράσταση
Ο Σωτήρης Χατζάκης έστησε μια παράσταση, που απέχει πολύ απο μια ακόμα βαρετή ηθογραφία μιας άλλης εποχής: οι μυρωδιές της ρωμιοσύνης, η ζωντανή μουσική, οι ιστορίες της καθημερινότητας μέσα από την Ιστορία, η ελληνικότητα, η ζεστασιά της οικογενειακής εστίας και κυρίως το ευ ζην που αργότερα έφεραν μαζί τους αυτοί οι άνθρωποι όταν ήρθαν στην Ελλάδα, μαζί με την κοσμοπολίτικη κουλτούρα τους, το να ξέρεις να ζεις με γεύσεις, με χορό, με αγάπη, με πόνο, με δύναμη, συνεχίζοντας και πολεμώντας, να μακραίνεις τη ζωή. Η "Λωξάνδρα του", είναι το σύμβολο μιας εποχής, όμορφης και νοσταλγικής, όταν οι άνθρωποι, απο τον Τάταρο αυγουλά, τον Αρμένη νερουλά, τον Ηπειρώτη ψωμά, μέχρι τον Πέρση χαλβατζή, ζούσαν μαζί μονιασμένοι,παραμερίζοντας αυτά που τους χώριζαν και με χαμόγελο και καλοσύνη έσκυβαν πάνω στον συνάνθρωπο τους. Η Ελένη Κοκκίδου "ντύθηκε" τη Λωξάνδρα,με αγάπη, φροντίδα και εσωτερικό πλούτο, ερμηνεύοντας την ρεαλιστικά, σαν μια ισχυρή παρουσία, την εστία του σπιτιού που γύρω της κινούνται όλα τα πρόσωπα του έργου και από μέσα της βγαίνει η φωτιά που τους ζεσταίνει όλους. Αυτή είναι ο συνδετικός κρίκος, ο πυρήνας της οικογένειας. Πότε αυταρχική -μα γλυκιά-, πότε παραπονιάρα –μα χαριτωμένη-, πότε αυστηρή –μα δοτική-, με τη Λωξάντρα είτε διαφωνείς, είτε συμφωνείς, την αγαπάς. Την αγαπάς γιατί σ’ αγαπάει κι αυτή. Μια γυναίκα απλή, λαϊκή, θρησκευόμενη, που συνθλίβει κάθε απαγορευτικό μαντρότοιχο μεταξύ λαών κι ανθρώπων. Η ηθοποιός με τη ζεστή φωνή της και με έλεγχο και μέτρο στα εκφραστικά της μέσα, έπλασε μια Λωξάνδρα, γλυκιά, εξωστρεφή,αλλά και μετρημένη, με το συναισθηματικό φορτίο να βαραίνει απαλά στους ώμους της, ταξιδεύοντας μας με τη ντοπιολαλιά της μέχρι την Πόλη του τότε. Λιτός, συγκινητικός, ο έμπειρος Γιώργος Αρμένης στο ρόλο του καλοκάγαθου συζύγου. Ο Μιχάλης Μητρούσης και η Ευαγγελία Μουμούρη,αποδίδουν τους ρόλους τους άψογα με κέφι, μπρίο και πηγαίο αυθορμητισμό, όπως ταιριάζει σε δυο εύθυμες λαϊκές φιγούρες. Ξεχωρίζουν, οι ερμηνείες της Χρύσας Παπά, της Αλεξάνδρας Καρακατσάνη και του Αλμπέρτο Φάις, στο σύνολο ενός καλοστημένου θιάσου.
Η υπέροχη μουσική του Ανδρέα Κατσίγιαννη, (στο σαντούρι ο ίδιος, οΣωτήρης Μαργώνης, στο βιολί, η Χρυσάνθη Τζοβάνη στο ούτι και τα κρουστά) αλλά και οι επανεκτελέσεις θρυλικών τραγουδιών, όμορφα ερμηνευμένες από την Σοφία Παπάζογλου, υπήρξαν βασικό συστατικό της παράστασης. Η ίδια τραγουδά με την ιδιαίτερη φωνή της θρυλικά τραγούδια του 19ου αιώνα, μοιρολόγια ή ρεμπέτικα, ερμηνεύοντας τον ρόλο της τραγουδίστριας Ευθαλίας .Εναρμονισμένα με την εποχή τα κοστούμια που επιμελήθηκε η Έρση Δρίνη για όλους τους ηθοποιούς, σε αντίθεση με το σκηνικό περιβάλλον, που παραπέμπει περισσότερο σε σαλόνι αστικού σπιτιού. Προτιμότερο θα ήταν να βλέπαμε μια πολίτικη κουζίνα,με τα τετζέρια της, τα χάλκινα σκεύη, τα βότανα και τα μπαχάρια και κάποια αναφορά στο Μακροχώρι. Οι προσεγμένοι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου ανέδειξαν σωστά τα καίρια σημεία της παράστασης. Η στιγμή της παρουσίασης των νεκρών επί σκηνής και το μοιρολόι της Λωξάνδρας για τον Δημητρό της ήταν δύο απο τις σκηνές που καθηλώνουν και συγκινούν με το έντονο θεατρικό τους αποτύπωμα.
Θεατρική μεταφορά: Άκης Δήμου
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Έρση Δρίνη
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Χορογράφος: Δήμητρα Γρατσιούνη
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Κυριακού
Φωτογράφος: Μαριλένα Αναστασιάδου
Πρωταγωνιστούν:
Ελένη Κοκκίδου, Γιώργος Αρμένης, Μιχάλης Μητρούσης,
Ευαγγελία Μουμούρη, Χρύσα Παπά
Συμμετέχουν αλφαβητικά οι: Κατερίνα Αντωνιάδου,
Χρήστος Ζαχαριάδης, Αλεξάνδρα Καρακατσάνη,
Κωνσταντίνος Κυριακού, Γιάννης Κουκουράκης,
Αλεξία Μουστάκα, Κοραλία Τσόγκα, Σόλων Τσούνης,
Αλμπέρτο Φάις, Μαρία Χάνου, Χριστίνα Ψάλτη
«Τραγουδίστρια Ευθαλία» η Σοφία Παπάζογλου
Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
ΠΕΜ. 01/08 ΦΛΟΚΑ Αρχαία Ολυμπία
ΠΑΡ. 02/08 ΑΙΓΙΟ
ΚΥΡ. 04/08 ΒΟΛΟΣ
ΔΕΥ. 05/08 ΜΟΥΔΑΝΙΑ
ΤΡ. 06/08 ΣΙΒΗΡΗ
ΤΕΤ. 07/08 ΚΑΒΑΛΑ
ΠΕΜ. 08/08 ΚΑΒΑΛΑ
ΠΑΡ. 09/08 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
ΣΑΒ. 10/08 ΞΑΝΘΗ
ΚΥΡ. 11/08 ΔΙΟΝ
ΔΕΥ. 12/08 ΔΕΛΦΟΙ
ΤΡ. 13/08 ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ
ΤΕΤ. 21/08 ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ
ΠΕΜ. 22/08 ΧΑΛΚΙΔΑ
ΠΑΡ. 23/08 ΛΑΜΙΑ (ΟΙΤΗ)
ΣΑΒ.24/08 ΚΑΡΔΙΤΣΑ
ΚΥΡ. 25/08 ΓΡΕΒΕΝΑ
ΔΕΥ.26/08 ΚΑΣΤΟΡΙΑ
ΤΡ. 27/08 ΕΔΕΣΣΑ
ΤΕΤ. 28/08 ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ
ΠΕΜ. 29/08 ΒΕΡΟΙΑ
ΠΑΡ. 30/08 ΘΗΒΑ
ΣΑΒ. 31/08 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
ΚΥΡ. 01/09 ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
Παρ 6/9 Ρωμαϊκό Ωδείο - Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών
Τρι 10/9 ΘΕΑΤΡΟ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - Αχαρνές
Η Λωξάντρα δεν είναι γέννημα συγγραφικής φαντασίας, αλλά πρόσωπο υπαρκτό. Συγκεκριμένα, η γιαγιά της συγγραφέος Μαρίας Ιορδανίδου. Η τελευταία το 1962 και σε ηλικία 65 χρονών μετέφερε στο ομώνυμο μυθιστόρημα την ιστορία αυτής της δυναμικής γυναίκας, περιγράφοντας παράλληλα με χιούμορ και ζηλευτή ζωντάνια τα έθιμα και τη ζωή των Ελλήνων της Πόλης, πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα σ’ αυτήν την πόλη κατοικεί η πολίτισσα Λωξάντρα: παραδοσιακή, γραφική, καπάτσα , νταρντάνα και προπαντώς καταπληκτική μαγείρισσα,που παντρεύεται σε μεγάλη ηλικία τον Δημητρό, χήρο με τέσσερα παιδιά. Από εκεί και πέρα ξετυλίγεται μπροστά μας η ζωή της μέχρι που την αφήνουμε γριά με τις αναμνήσεις της. Ακολουθώντας το νήμα της ζωής της ξετυλίγονται μπροστά μας οι ασχολίες της, ο χαρακτήρας της και οι ιδιαιτερότητές της. Οι εικόνες και οι μυρωδιές απο τα μπαχάρια, η αναζωογονητική αύρα της θάλασσας του Μαρμαρά, τα μεσημέρια η μυρωδιά του αχνομαγειρεμένου φαγητού, μας κάνει μέλη μιας οικογένειας της Κωνσταντινούπολης η οποία μεγάλωνε, ξενιτεύονταν, γύριζε στα πάτρια εδάφη-καθώς προστάζει η Ιστορία- πλούτιζε, ταξίδευε και γίνονταν έρμαιο των πολιτικών εξελίξεων της Πόλης και της Ελλάδας καθρεφτίζοντας την Ιστορία.
Η Ιστορία
Η Λωξάντρα ήταν μια μεγαλόσωμη καλόκαρδη γυναίκα, που γεννήθηκε και έζησε στην Κωνσταντινούπολη. Ξεχώριζε για την αγάπη της και την προσφορά της στους άλλους , την ευσέβεια της στο Θεό και την Παναγία, τη φιλοξενία της και την …αγάπη της για το φαγητό. Παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία, γιατί έπρεπε πρώτα να μεγαλώσει τα αδέλφια της , όταν πέθανε ημητέρα της . Παντρεύτηκε έναν χήρο , το Δημητρ , με τέσσερα παιδιά : τον Επαμεινώνδα , το Θεόδωρο, το Γιώργο και την Αγάθω . Όλα τα παιδιά την αγάπησαν από την αρχή πολύ και τηφώναζαν μαμά ή «νενέκα».Ο Θεόδωρος όμως στην αρχή δεν την ήθελε και της φερόταν με άσχημο τρόπο. Η Λωξάντρα όμως κατάφερε γρήγορα να τον κάνει να την αγαπήσει και να την φωνάζει κι εκείνος «νενέκα». Aπέκτησε δυο δικά της παιδιά, τον Αλέκο και τη Κλειώ .Ο Επαμεινώνδας έγινε ναυτικός,ο Θεόδωρος ασχολήθηκε με το εμπόριο κι έγινε πολύ πλούσιος ,ο Γιώργος έφτιαξε ένα μικρό μαγαζάκι κι η Αγάθω παντρεύτηκε . Ο μικρός της γιος ο Αλέκος πήγε να σπουδάσει και να δουλέψει δίπλα στο Θεόδωρο και η Κλειώ έμεινε στο σπίτι με τη μητέρα της διαβάζοντας βιβλία . Ο άντρας της ο Δημητρός, πέθανε ήρεμα και ξαφνικά μια μέρα του 1893. Μετά το θάνατο του πολλά πράγματα άλλαξαν για τη Λωξάντρα. Η γειτονιά της ερήμωσε, εκείνη γέρασε και η Κλειώ, παντρεύτηκε το Γιωργάκη. Απέκτησαν τη Ρωξάνα, που η Λωξάνδρα, τη φώναζε Αννα. Για να βλέπουν πιο συχνά το Γιωργάκη , η Λωξάντρα ,η Κλειώ και η Άννα αποφάσισαν να έρθουν στην Ελλάδα και να ζήσουν στον Πειραιά.
Ο Γιωργάκης όμως εγκατέλειψε οριστικά την οικογένειά του κι όταν άρχισαν πολιτικές ταραχές στην Ελλάδα, οι τρεις γυναίκες αποφάσισαν να ξαναγυρίσουν στην Πόλη . Λίγο πριν φύγουν όμως από την Ελλάδα, γνώρισαν ένα νεαρό γιατρό, τον Τάκη, που φρόντισε την Κλειώ όταν ήταν άρρωστη . Τον αγάπησαν πολύ, τον εμπιστεύτηκαν και του ζήτησαν να μείνει μαζί τους στο σπίτι τους στην Πόλη.Σε λίγο καιρό όμως ο Τάκης, άρχισε να φέρεται σκληρά στις γυναίκες , έκλεισε την Άννα σε ένα αυστηρό σχολείο καλογριών, καταχράστηκε πολλά χρήματα από το γραφείο του Αλέκου και αφού τους έκλεψε όλα τα πολύτιμα αντικείμενα, εξαφανίστηκε. Η Λωξάντρα κατάφερε να βγάλει την εγγονή της από το σχολείο, που φαινόταν στη μικρή σκέτη κόλαση, με τη βοήθεια του Επαμεινώνδα, ενώ ο Αλέκος, ο μικρότερος γιος της Λωξάντρας, ανέλαβε τη μόρφωση της μικρής Άννας. Η Λωξάντρα , πολύ γριά πια , άρχισε να τα χάνει και η Κλειώ απόμεινε μόνη της, προσπαθώντας να συντηρήσει την κόρη της . Πέθανε ήσυχα τον Ιούλιο του 1914 , όταν μια καινούργια εποχή άρχιζε για τον κόσμο : ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος
Η Παράσταση
Ο Σωτήρης Χατζάκης έστησε μια παράσταση, που απέχει πολύ απο μια ακόμα βαρετή ηθογραφία μιας άλλης εποχής: οι μυρωδιές της ρωμιοσύνης, η ζωντανή μουσική, οι ιστορίες της καθημερινότητας μέσα από την Ιστορία, η ελληνικότητα, η ζεστασιά της οικογενειακής εστίας και κυρίως το ευ ζην που αργότερα έφεραν μαζί τους αυτοί οι άνθρωποι όταν ήρθαν στην Ελλάδα, μαζί με την κοσμοπολίτικη κουλτούρα τους, το να ξέρεις να ζεις με γεύσεις, με χορό, με αγάπη, με πόνο, με δύναμη, συνεχίζοντας και πολεμώντας, να μακραίνεις τη ζωή. Η "Λωξάνδρα του", είναι το σύμβολο μιας εποχής, όμορφης και νοσταλγικής, όταν οι άνθρωποι, απο τον Τάταρο αυγουλά, τον Αρμένη νερουλά, τον Ηπειρώτη ψωμά, μέχρι τον Πέρση χαλβατζή, ζούσαν μαζί μονιασμένοι,παραμερίζοντας αυτά που τους χώριζαν και με χαμόγελο και καλοσύνη έσκυβαν πάνω στον συνάνθρωπο τους. Η Ελένη Κοκκίδου "ντύθηκε" τη Λωξάνδρα,με αγάπη, φροντίδα και εσωτερικό πλούτο, ερμηνεύοντας την ρεαλιστικά, σαν μια ισχυρή παρουσία, την εστία του σπιτιού που γύρω της κινούνται όλα τα πρόσωπα του έργου και από μέσα της βγαίνει η φωτιά που τους ζεσταίνει όλους. Αυτή είναι ο συνδετικός κρίκος, ο πυρήνας της οικογένειας. Πότε αυταρχική -μα γλυκιά-, πότε παραπονιάρα –μα χαριτωμένη-, πότε αυστηρή –μα δοτική-, με τη Λωξάντρα είτε διαφωνείς, είτε συμφωνείς, την αγαπάς. Την αγαπάς γιατί σ’ αγαπάει κι αυτή. Μια γυναίκα απλή, λαϊκή, θρησκευόμενη, που συνθλίβει κάθε απαγορευτικό μαντρότοιχο μεταξύ λαών κι ανθρώπων. Η ηθοποιός με τη ζεστή φωνή της και με έλεγχο και μέτρο στα εκφραστικά της μέσα, έπλασε μια Λωξάνδρα, γλυκιά, εξωστρεφή,αλλά και μετρημένη, με το συναισθηματικό φορτίο να βαραίνει απαλά στους ώμους της, ταξιδεύοντας μας με τη ντοπιολαλιά της μέχρι την Πόλη του τότε. Λιτός, συγκινητικός, ο έμπειρος Γιώργος Αρμένης στο ρόλο του καλοκάγαθου συζύγου. Ο Μιχάλης Μητρούσης και η Ευαγγελία Μουμούρη,αποδίδουν τους ρόλους τους άψογα με κέφι, μπρίο και πηγαίο αυθορμητισμό, όπως ταιριάζει σε δυο εύθυμες λαϊκές φιγούρες. Ξεχωρίζουν, οι ερμηνείες της Χρύσας Παπά, της Αλεξάνδρας Καρακατσάνη και του Αλμπέρτο Φάις, στο σύνολο ενός καλοστημένου θιάσου.
Η υπέροχη μουσική του Ανδρέα Κατσίγιαννη, (στο σαντούρι ο ίδιος, οΣωτήρης Μαργώνης, στο βιολί, η Χρυσάνθη Τζοβάνη στο ούτι και τα κρουστά) αλλά και οι επανεκτελέσεις θρυλικών τραγουδιών, όμορφα ερμηνευμένες από την Σοφία Παπάζογλου, υπήρξαν βασικό συστατικό της παράστασης. Η ίδια τραγουδά με την ιδιαίτερη φωνή της θρυλικά τραγούδια του 19ου αιώνα, μοιρολόγια ή ρεμπέτικα, ερμηνεύοντας τον ρόλο της τραγουδίστριας Ευθαλίας .Εναρμονισμένα με την εποχή τα κοστούμια που επιμελήθηκε η Έρση Δρίνη για όλους τους ηθοποιούς, σε αντίθεση με το σκηνικό περιβάλλον, που παραπέμπει περισσότερο σε σαλόνι αστικού σπιτιού. Προτιμότερο θα ήταν να βλέπαμε μια πολίτικη κουζίνα,με τα τετζέρια της, τα χάλκινα σκεύη, τα βότανα και τα μπαχάρια και κάποια αναφορά στο Μακροχώρι. Οι προσεγμένοι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου ανέδειξαν σωστά τα καίρια σημεία της παράστασης. Η στιγμή της παρουσίασης των νεκρών επί σκηνής και το μοιρολόι της Λωξάνδρας για τον Δημητρό της ήταν δύο απο τις σκηνές που καθηλώνουν και συγκινούν με το έντονο θεατρικό τους αποτύπωμα.
Θεατρική μεταφορά: Άκης Δήμου
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Σκηνικά-Κοστούμια: Έρση Δρίνη
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Χορογράφος: Δήμητρα Γρατσιούνη
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Κυριακού
Φωτογράφος: Μαριλένα Αναστασιάδου
Πρωταγωνιστούν:
Ελένη Κοκκίδου, Γιώργος Αρμένης, Μιχάλης Μητρούσης,
Ευαγγελία Μουμούρη, Χρύσα Παπά
Συμμετέχουν αλφαβητικά οι: Κατερίνα Αντωνιάδου,
Χρήστος Ζαχαριάδης, Αλεξάνδρα Καρακατσάνη,
Κωνσταντίνος Κυριακού, Γιάννης Κουκουράκης,
Αλεξία Μουστάκα, Κοραλία Τσόγκα, Σόλων Τσούνης,
Αλμπέρτο Φάις, Μαρία Χάνου, Χριστίνα Ψάλτη
«Τραγουδίστρια Ευθαλία» η Σοφία Παπάζογλου
Μουσική: Ανδρέας Κατσιγιάννης
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
ΠΕΜ. 01/08 ΦΛΟΚΑ Αρχαία Ολυμπία
ΠΑΡ. 02/08 ΑΙΓΙΟ
ΚΥΡ. 04/08 ΒΟΛΟΣ
ΔΕΥ. 05/08 ΜΟΥΔΑΝΙΑ
ΤΡ. 06/08 ΣΙΒΗΡΗ
ΤΕΤ. 07/08 ΚΑΒΑΛΑ
ΠΕΜ. 08/08 ΚΑΒΑΛΑ
ΠΑΡ. 09/08 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ
ΣΑΒ. 10/08 ΞΑΝΘΗ
ΚΥΡ. 11/08 ΔΙΟΝ
ΔΕΥ. 12/08 ΔΕΛΦΟΙ
ΤΡ. 13/08 ΝΕΑ ΜΑΚΡΗ
ΤΕΤ. 21/08 ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ
ΠΕΜ. 22/08 ΧΑΛΚΙΔΑ
ΠΑΡ. 23/08 ΛΑΜΙΑ (ΟΙΤΗ)
ΣΑΒ.24/08 ΚΑΡΔΙΤΣΑ
ΚΥΡ. 25/08 ΓΡΕΒΕΝΑ
ΔΕΥ.26/08 ΚΑΣΤΟΡΙΑ
ΤΡ. 27/08 ΕΔΕΣΣΑ
ΤΕΤ. 28/08 ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ
ΠΕΜ. 29/08 ΒΕΡΟΙΑ
ΠΑΡ. 30/08 ΘΗΒΑ
ΣΑΒ. 31/08 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
ΚΥΡ. 01/09 ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ
Παρ 6/9 Ρωμαϊκό Ωδείο - Ρωμαϊκό Ωδείο Πατρών
Τρι 10/9 ΘΕΑΤΡΟ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - Αχαρνές
