Τόσοι άνθρωποι, ναυάγια της καταιγίδας που σαρώνει τον κόσμο.
Μόνοι και ξεκομμένοι, στο περιθώριο του κόσμου, του έθνους τους.
Στο περιθώριο κι αυτής ακόμη της αλλοπρόσαλλης Γερουσαλήμ.
Στρατής Τσίρκας, Η Λέσχη
Μόνοι και ξεκομμένοι, στο περιθώριο του κόσμου, του έθνους τους.
Στο περιθώριο κι αυτής ακόμη της αλλοπρόσαλλης Γερουσαλήμ.
Στρατής Τσίρκας, Η Λέσχη
Το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης για πρώτη φορά σε συμπαραγωγή παρουσιάζουν την τριλογία του Στρατή Τσίρκα «Ακυβέρνητες πολιτείες». Πρόκειται για ένα διετές εγχείρημα που μεταφέρει για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή το εμβληματικό αυτό έργο της μεταπολεμικής νεοελληνικής πεζογραφίας. Το πρώτο μέρος «Η Λέσχη», θα παρουσιάζεται μέχρι και 28 Μαϊου στο Yπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, σε δραματουργία – σκηνοθεσία Εφης Θεοδώρου. Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες αποτελούν μια «πολιτισμική κιβωτό». Φέρνοντας κοντά χώρους, πρόσωπα, ιστορίες, μύθους αλλά και μνήμες και αξίες του ελληνισμού της διασποράς, έτσι όπως διασταυρώνεται με τον ευρωπαϊκό και μεσανατολικό περίγυρο, η τριλογία του Τσίρκα δεν έχει χάσει την ιδιότητά της να μιλά στο σύγχρονο άνθρωπο και να είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ. Στη Λέσχη, στον πρώτο τόμο της τριλογίας, η δράση τοποθετείται στα Ιεροσόλυμα το καλοκαίρι του 1942, την κρίσιμη εκείνη στιγμή που τα χιτλερικά στρατεύματα προελαύνουν στη Μέση Ανατολή και η έκβαση του πολέμου φαίνεται να γέρνει υπέρ του Άξονα. Σε μια κάπως ιδιόμορφη πανσιόν της πόλης συνωστίζονται άνθρωποι όλων των φυλών και των θρησκειών, «ναυάγια της καταιγίδας που σαρώνει τον κόσμο». Ανάμεσά τους ο Μάνος Σιμωνίδης, ένας Έλληνας αριστερός διανοούμενος που βρίσκεται σε ρήξη με την παράνομη αντιφασιστική οργάνωση στην οποία ανήκει και η Έμμη Μπόμπρετσμπεργκ, η όμορφη σύζυγος ενός υπουργού της πρώην Αυστριακής κυβέρνησης, που αναστατώνει τον ανδρικό πληθυσμό με το διάχυτο ερωτισμό της. Μεταξύ τους θα αναπτυχθεί ένας βαθύς όσο και αδιέξοδος έρωτας. Το ερωτικό αυτό σώμα της Έμμης θα σταθεί ο καταλύτης που θα πυροδοτήσει τη δράση στην ακυβέρνητη πολιτεία – ή σωστότερα σε μια πολιτεία που κυβερνάται από μια σειρά από κρυφούς αλλά ισχυρότατους εξουσιαστικούς μηχανισμούς.
Έρωτας και πολιτική, πόλεμος και διανόηση συμπλέκονται στη Λέσχη αλλά πάνω από όλα κυριαρχεί το θέμα της μοναξιάς, καθώς όλα τα πρόσωπα της επικής αυτής τοιχογραφίας ζουν «μόνοι και ξεκομμένοι, στο περιθώριο του κόσμου, του έθνους τους», ο καθένας τους «τυλιγμένος μέσα σ’ ένα κύλινδρο μοναξιάς». Επί σκηνής στην παράσταση της Έφης Θεοδώρου, το «εργαστήρι του μυθιστοριογράφου»: δέκα ηθοποιοί που συγκροτούν ένα είδος αφηγηματικής κοινότητας, που όχι μόνο μοιράζεται τους ρόλους του πολυπρόσωπου αυτού μυθιστορήματος, αλλά και αφηγείται την περιπέτεια της συγγραφής του και την αγωνία του συγγραφέα, καθώς ενσωματώνει και αποσπάσματα από την αλληλογραφία του Τσίρκα και από Τα Ημερολόγια της Τριλογίας. Αφήγηση και αναπαράσταση, πολυφωνία και πλουραλισμός συνυπάρχουν δίνοντας σάρκα και οστά στους προβληματισμούς του παρελθόντος αλλά και στις αναζητήσεις του παρόντος.
Τριλογία των παθών: Ρηξικέλευθη υφολογικά και τολμηρή ιδεολογικά
Δημοσιευμένη σταδιακά τη δεκαετία του 1960, η τριλογία του Τσίρκα (α΄ τόμος: Η Λέσχη, 1960· β΄ τόμος: Αριάγνη, 1962· γ΄ τομος: Η Νυχτερίδα, 1965), αφηγείται την πορεία του ελληνικού αντιφασιστικού κινήματος στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις σελίδες της ζωντανεύουν θραύσματα της ιστορίας της αριστεράς στην Ελλάδα, έτσι όπως συμπλέκονται με το διεθνές γίγνεσθαι. Αριστεροί παράνομοι αντιφασίστες μαχητές, πολιτικοί και διπλωμάτες του επίσημου μηχανισμού εξουσίας των συμμαχικών δυνάμεων αλλά και ντόπιοι, άνθρωποι του λαού, ένα μωσαϊκό φυλών και πολιτισμών καθένας με τους δικούς του καημούς, πάθη και πιστεύω τριγυρνούν στα σοκάκια των ακυβέρνητων αυτών πολιτειών τα κρίσιμα χρόνια του πολέμου. Είναι ένα έργο πολυφωνικό, όπου το έπος συναρθρώνεται με ένα νευρώδη ρεαλισμό. Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες συντονίζονται –έστω και καθυστερημένα– με τη μεγάλη παράδοση του ευρωπαϊκού μυθιστορήματος, ενώ σε επίπεδο ιδεολογικό θίγουν «οικεία», αλλά ανομολόγητα ακόμη στις αρχές της δεκαετίας του 1960, «κακά»: το δογματισμό του κομματικού μηχανισμού της Αριστεράς, των «κομμένων κεφαλών» όπως χαρακτηριστικά τους ονομάζει ο συγγραφέας. Ρηξικέλευθη υφολογικά και τολμηρή ιδεολογικά, η τριλογία προκάλεσε βίαιες αντιδράσεις στους κόλπους της Αριστεράς, που έφτασαν ως τη διαγραφή του Τσίρκα από την τοπική οργάνωση του ΚΚΕ Αλεξανδρείας μετά την κυκλοφορία της Λέσχης. Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες δεν είναι μόνο ένα έργο που σημάδεψε την εποχή του και προκάλεσε ποταμό συζητήσεων, είναι επιπλέον ένα έργο που εξακολουθεί να αφορά ακόμα και σήμερα: από τη μια, έλκει με ολοένα αυξανόμενη ένταση την προσοχή του κριτικού και θεωρητικού λόγου, και από την άλλη μοιάζει να μιλά με ασυνήθιστη αμεσότητα στον σύγχρονο αναγνώστη, ο οποίος ζει και πάλι, μισό αιώνα και πλέον μετά την εποχή που διαδραματίζεται το μυθιστόρημα, μέσα σε μια νέα δίνη που ταράσσει τον κόσμο, τη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, χωρίς να μπορεί να σταθμίσει με καμία βεβαιότητα τα δεδομένα της ζωής του.
Η Παράσταση
Η σκηνοθέτης Έφη Θεοδώρου επιλέγοντας ένα πολυεπίπεδο, σύγχρονο ανέβασμα του κλασικού λογοτεχνικού κειμένου, στήνει το πρώτο βιβλίο της τριλογίας Ακυβέρνητες Πολιτείες (θα ακολουθήσουν και τα άλλα δύο από άλλους σκηνοθέτες) στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, «εγκαινιάζοντας» την πρώτη σύμπραξη του ιστορικού θεάτρου του Κουν με το Εθνικό Θέατρο. Καταφέρνει να μας ταξιδέψει στο εσωτερικό μιας πανσιόν και με φόντο τα Ιεροσόλυμα, μέσα σε μια κοσμοπολίτικη και αγχωτική ατμόσφαιρα, όπου εν μέσω του β' παγοσμίου πολέμου,συγχρωτίζονται αριστεροί, παράνομοι και αντιφασίστες μαχητές, πολιτικοί και διπλωμάτες του επίσημου μηχανισμού εξουσίας των συμμαχικών δυνάμεων, μοιραίες γυναίκες και τυχοδιώκτες, αλλά και απλοί άνθρωποι που εξαιτίας των καταστάσεων βλέπουν τη ζωή τους να παραπαίει. Αξιοποιώντας το επικό μυθιστόρημα του Τσίρκα, γνωρίζουμε μέσα απο ένα πολυσύνθετο θεατρικό δρώμενο ένα μωσαϊκό φυλών και πολιτισμών με διαφορετικούς καημούς, πάθη και πιστεύω στη δίνη του πολέμου και της Ιστορίας. Η σκηνοθέτης ξεδιπλώνει τον κοσμοπολιτισμό του συγγραφέα μέσα από τις πολλές γλώσσες και τις ακόμα περισσότερες αντιλήψεις κάθε ήρωα, μέσα από τα διάφορα κράτη που εκπροσωπούνται. Το σκηνικό, ο χώρος μιας πραγματικής «λέσχης»: βιβλιοθήκες, σαλόνι, γραφείο, καναπέδες και καρέκλες. Μέσα σε αυτό τον κλειστό χώρο, σαν σε μια terra incognita μέσα στα τείχη, εξω απο τα οποία παραμονεύει η πραγματική ζωή, το άσχημο θέατρο του πολέμου–, δέκα άνθρωποι, καθένας από τους οποίους είναι φορέας ενός διαφορετικού κόσμου, είτε ταξικά είτε ιδεολογικά, υπονομεύουν αλλήλους και περιγράφουν την εποχή τους, ενσαρκώνοντας παράλληλα τους ήρωες του Τσίρκα.Μια ονειρική κατάσταση,όπου εμβόλιμα διαδραματίζονται ρεαλιστικά σκηνές αυτούσιες από τη Λέσχη.
Στο πρώτο πλάνο είναι η ζωή των απλών ανθρώπων και πάνω στη ζωή αυτών των ανθρώπων που παρακολουθούμε εγγράφονται τα νέα του πολέμου. Η παράσταση είναι μια εναλλαγή αφήγησης και δράσης. Δεν δραματοποιείται όλο το μυθιστόρημα, δεν υπάρχει μόνο διάλόγος. Κρατούνται τα πολύ σημαντικά σημεία αφήγησης, διατηρώντας την πολυφωνητικότητα, γιατί είναι πολύ σημαντικό στοιχείο του έργου.Τρεις είναι οι φωνές σε αυτό το μυθιστόρημα, του Μάνου, της Άννας και της Έμμη. Κάνοντας αυτό ο Τσίρκας, ουσιαστικά μοιράζει τα χαρτιά σε περισσότερους κι έτσι δίνει τη δυνατότητα να μην υπάρχει μία αυθεντία. Μπαίνουν κι άλλες αφηγήσεις που αλλάζουν τον άξονα παρακολούθησης, τον τρόπο που φωτίζεται κάθε πρόσωπο. Υπάρχει μια πολυπρισματική απόδοση των ηρώων μέσα από το βλέμμα των άλλων. Ο άξονας που τους ενώνει είναι η προσφυγιά. Η μετακίνηση σε έναν τόπο ιερό, στη βιβλική πόλη.Υπάρχει η απειλή ότι ο Χίτλερ μπορεί να μπει στα Ιεροσόλυμα και αυτή η αναμονή τούς προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη αγωνία. Η σκηνοθέτης καταφέρνει να τονίσει διακριτικά αυτά τα ζητήματα που μας απασχολούν και σήμερα: η διαρκής μετακίνηση πληθυσμών, η μεγάλη απειλή του πολέμου – σήμερα έχουμε οικονομικό πόλεμο, την πτώχευση μιας χώρας. Τους κραδασμούς αυτού του έργου δεν μπορούμε να μην τους αισθανθούμε. Ο κοσμοπολιτισμός στη Λέσχη αποδίδεται μέσα από τον Μάνο, που ως διανοούμενος και διαβασμένος κάνει συνεχείς λογοτεχνικές αναφορές: Έλιοτ, Καβάφης, Σεφέρης, Άσμα Ασμάτων, Φλομπέρ. Οι αναφορές αυτές στην ουσία σκιαγραφούν το πρόσωπο του ήρωα και τον ειρηνικό κόσμο της ομορφιάς όπου ιδανικά θα ήθελε να ζει.
Εξαιρετικοί οι φωτισμοί, λειτουργούν συνεπικουρικά στην κατανόηση των νοημάτων και της εναλασσόμενης ψυχοσύνθεσης των ηρώων. Το σκηνικό και τα κοστούμια αποτελούν ταιριαστές επιλογές της διαδραματιζόμενης εποχής,η κίνηση που επιμελήθηκε ο Ερμής Μαλκότσης συγκαταλέγεται στα συν της παράστασης. Σύσσωμος ο θίασος αποδίδει με πάθος και προσήλωση την ταραγμένη εποχή του βιβλίου.Ξεχωρίζουν οι έμπειροι Μανώλης Μαυροματάκης, Ηλέκτρα Νικολούζου και ο Γιώργος Κριθάρας στο ρόλο του Μάνου που δημιουργεί με εύστοχο και αγωνιώδη στοχασμό, έναν αντιφατικό ήρωα, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ιδεολογία και τα πάθη του. Ο διάλογος ανάμεσα στη λογοτεχνία και τη θεατρική τέχνη σε μια ευτυχή στιγμή.
Δραματουργία- Σκηνοθεσία: ‘Εφη Θεοδώρου
Σκηνικά- Κοστούμια: ‘Αση Δημητρολοπούλου
Μουσική: Νίκος Πλάτανος
Κίνηση: Ερμής Μαλκότσης
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Ηθοποιοί: Θανάσης Βλαβιανός, Θανάσης Δήμου, Ανθή Ευστρατιάδου,
Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Μανώλης Μαυροματάκης,
Γιώτα Μηλίτση, Ηλέκτρα Νικολούζου, Δημήτρης Πασσάς, Μάνος Στεφανάκης
Τα επόμενα δυο μέρη της τριλογίας θα παρουσιαστούν ως εξής:
Οκτώβριος 2017 «Aριάγνη», σκηνοθεσία Γιάννης Λεοντάρης
Ιανουάριος 2018 «Η Νυχτερίδα», σκηνοθεσία Αρης Τρουπάκης
Θέατρο Τέχνης, Υπόγειο (Πεσμαζόγλου 5) τηλ. 2103228706
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη:20.00 Πέμπτη-Παρασκευή- Σάββατο 20.30, Κυριακή: 19.00
Διάρκεια 180 λεπτά με το διάλειμμα
Τιμές Εισιτηρίων: Τετάρτη & Παρασκευή: 15 ευρώ γενική, 10 ευρώ μειωμένο και 8 ευρώ οι άνεργοι
Πέμπτη: 10 ευρώ γενική είσοδος, Σάββατο: 18 ευρώ γενική και 12 ευρώ μειωμένο και ανεργίας
Κυριακή: 16 ευρώ γενική και 12 ευρώ μειωμένο και ανεργίας
Έρωτας και πολιτική, πόλεμος και διανόηση συμπλέκονται στη Λέσχη αλλά πάνω από όλα κυριαρχεί το θέμα της μοναξιάς, καθώς όλα τα πρόσωπα της επικής αυτής τοιχογραφίας ζουν «μόνοι και ξεκομμένοι, στο περιθώριο του κόσμου, του έθνους τους», ο καθένας τους «τυλιγμένος μέσα σ’ ένα κύλινδρο μοναξιάς». Επί σκηνής στην παράσταση της Έφης Θεοδώρου, το «εργαστήρι του μυθιστοριογράφου»: δέκα ηθοποιοί που συγκροτούν ένα είδος αφηγηματικής κοινότητας, που όχι μόνο μοιράζεται τους ρόλους του πολυπρόσωπου αυτού μυθιστορήματος, αλλά και αφηγείται την περιπέτεια της συγγραφής του και την αγωνία του συγγραφέα, καθώς ενσωματώνει και αποσπάσματα από την αλληλογραφία του Τσίρκα και από Τα Ημερολόγια της Τριλογίας. Αφήγηση και αναπαράσταση, πολυφωνία και πλουραλισμός συνυπάρχουν δίνοντας σάρκα και οστά στους προβληματισμούς του παρελθόντος αλλά και στις αναζητήσεις του παρόντος.
Τριλογία των παθών: Ρηξικέλευθη υφολογικά και τολμηρή ιδεολογικά
Δημοσιευμένη σταδιακά τη δεκαετία του 1960, η τριλογία του Τσίρκα (α΄ τόμος: Η Λέσχη, 1960· β΄ τόμος: Αριάγνη, 1962· γ΄ τομος: Η Νυχτερίδα, 1965), αφηγείται την πορεία του ελληνικού αντιφασιστικού κινήματος στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις σελίδες της ζωντανεύουν θραύσματα της ιστορίας της αριστεράς στην Ελλάδα, έτσι όπως συμπλέκονται με το διεθνές γίγνεσθαι. Αριστεροί παράνομοι αντιφασίστες μαχητές, πολιτικοί και διπλωμάτες του επίσημου μηχανισμού εξουσίας των συμμαχικών δυνάμεων αλλά και ντόπιοι, άνθρωποι του λαού, ένα μωσαϊκό φυλών και πολιτισμών καθένας με τους δικούς του καημούς, πάθη και πιστεύω τριγυρνούν στα σοκάκια των ακυβέρνητων αυτών πολιτειών τα κρίσιμα χρόνια του πολέμου. Είναι ένα έργο πολυφωνικό, όπου το έπος συναρθρώνεται με ένα νευρώδη ρεαλισμό. Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες συντονίζονται –έστω και καθυστερημένα– με τη μεγάλη παράδοση του ευρωπαϊκού μυθιστορήματος, ενώ σε επίπεδο ιδεολογικό θίγουν «οικεία», αλλά ανομολόγητα ακόμη στις αρχές της δεκαετίας του 1960, «κακά»: το δογματισμό του κομματικού μηχανισμού της Αριστεράς, των «κομμένων κεφαλών» όπως χαρακτηριστικά τους ονομάζει ο συγγραφέας. Ρηξικέλευθη υφολογικά και τολμηρή ιδεολογικά, η τριλογία προκάλεσε βίαιες αντιδράσεις στους κόλπους της Αριστεράς, που έφτασαν ως τη διαγραφή του Τσίρκα από την τοπική οργάνωση του ΚΚΕ Αλεξανδρείας μετά την κυκλοφορία της Λέσχης. Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες δεν είναι μόνο ένα έργο που σημάδεψε την εποχή του και προκάλεσε ποταμό συζητήσεων, είναι επιπλέον ένα έργο που εξακολουθεί να αφορά ακόμα και σήμερα: από τη μια, έλκει με ολοένα αυξανόμενη ένταση την προσοχή του κριτικού και θεωρητικού λόγου, και από την άλλη μοιάζει να μιλά με ασυνήθιστη αμεσότητα στον σύγχρονο αναγνώστη, ο οποίος ζει και πάλι, μισό αιώνα και πλέον μετά την εποχή που διαδραματίζεται το μυθιστόρημα, μέσα σε μια νέα δίνη που ταράσσει τον κόσμο, τη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, χωρίς να μπορεί να σταθμίσει με καμία βεβαιότητα τα δεδομένα της ζωής του.
Η Παράσταση
Η σκηνοθέτης Έφη Θεοδώρου επιλέγοντας ένα πολυεπίπεδο, σύγχρονο ανέβασμα του κλασικού λογοτεχνικού κειμένου, στήνει το πρώτο βιβλίο της τριλογίας Ακυβέρνητες Πολιτείες (θα ακολουθήσουν και τα άλλα δύο από άλλους σκηνοθέτες) στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, «εγκαινιάζοντας» την πρώτη σύμπραξη του ιστορικού θεάτρου του Κουν με το Εθνικό Θέατρο. Καταφέρνει να μας ταξιδέψει στο εσωτερικό μιας πανσιόν και με φόντο τα Ιεροσόλυμα, μέσα σε μια κοσμοπολίτικη και αγχωτική ατμόσφαιρα, όπου εν μέσω του β' παγοσμίου πολέμου,συγχρωτίζονται αριστεροί, παράνομοι και αντιφασίστες μαχητές, πολιτικοί και διπλωμάτες του επίσημου μηχανισμού εξουσίας των συμμαχικών δυνάμεων, μοιραίες γυναίκες και τυχοδιώκτες, αλλά και απλοί άνθρωποι που εξαιτίας των καταστάσεων βλέπουν τη ζωή τους να παραπαίει. Αξιοποιώντας το επικό μυθιστόρημα του Τσίρκα, γνωρίζουμε μέσα απο ένα πολυσύνθετο θεατρικό δρώμενο ένα μωσαϊκό φυλών και πολιτισμών με διαφορετικούς καημούς, πάθη και πιστεύω στη δίνη του πολέμου και της Ιστορίας. Η σκηνοθέτης ξεδιπλώνει τον κοσμοπολιτισμό του συγγραφέα μέσα από τις πολλές γλώσσες και τις ακόμα περισσότερες αντιλήψεις κάθε ήρωα, μέσα από τα διάφορα κράτη που εκπροσωπούνται. Το σκηνικό, ο χώρος μιας πραγματικής «λέσχης»: βιβλιοθήκες, σαλόνι, γραφείο, καναπέδες και καρέκλες. Μέσα σε αυτό τον κλειστό χώρο, σαν σε μια terra incognita μέσα στα τείχη, εξω απο τα οποία παραμονεύει η πραγματική ζωή, το άσχημο θέατρο του πολέμου–, δέκα άνθρωποι, καθένας από τους οποίους είναι φορέας ενός διαφορετικού κόσμου, είτε ταξικά είτε ιδεολογικά, υπονομεύουν αλλήλους και περιγράφουν την εποχή τους, ενσαρκώνοντας παράλληλα τους ήρωες του Τσίρκα.Μια ονειρική κατάσταση,όπου εμβόλιμα διαδραματίζονται ρεαλιστικά σκηνές αυτούσιες από τη Λέσχη.
Στο πρώτο πλάνο είναι η ζωή των απλών ανθρώπων και πάνω στη ζωή αυτών των ανθρώπων που παρακολουθούμε εγγράφονται τα νέα του πολέμου. Η παράσταση είναι μια εναλλαγή αφήγησης και δράσης. Δεν δραματοποιείται όλο το μυθιστόρημα, δεν υπάρχει μόνο διάλόγος. Κρατούνται τα πολύ σημαντικά σημεία αφήγησης, διατηρώντας την πολυφωνητικότητα, γιατί είναι πολύ σημαντικό στοιχείο του έργου.Τρεις είναι οι φωνές σε αυτό το μυθιστόρημα, του Μάνου, της Άννας και της Έμμη. Κάνοντας αυτό ο Τσίρκας, ουσιαστικά μοιράζει τα χαρτιά σε περισσότερους κι έτσι δίνει τη δυνατότητα να μην υπάρχει μία αυθεντία. Μπαίνουν κι άλλες αφηγήσεις που αλλάζουν τον άξονα παρακολούθησης, τον τρόπο που φωτίζεται κάθε πρόσωπο. Υπάρχει μια πολυπρισματική απόδοση των ηρώων μέσα από το βλέμμα των άλλων. Ο άξονας που τους ενώνει είναι η προσφυγιά. Η μετακίνηση σε έναν τόπο ιερό, στη βιβλική πόλη.Υπάρχει η απειλή ότι ο Χίτλερ μπορεί να μπει στα Ιεροσόλυμα και αυτή η αναμονή τούς προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη αγωνία. Η σκηνοθέτης καταφέρνει να τονίσει διακριτικά αυτά τα ζητήματα που μας απασχολούν και σήμερα: η διαρκής μετακίνηση πληθυσμών, η μεγάλη απειλή του πολέμου – σήμερα έχουμε οικονομικό πόλεμο, την πτώχευση μιας χώρας. Τους κραδασμούς αυτού του έργου δεν μπορούμε να μην τους αισθανθούμε. Ο κοσμοπολιτισμός στη Λέσχη αποδίδεται μέσα από τον Μάνο, που ως διανοούμενος και διαβασμένος κάνει συνεχείς λογοτεχνικές αναφορές: Έλιοτ, Καβάφης, Σεφέρης, Άσμα Ασμάτων, Φλομπέρ. Οι αναφορές αυτές στην ουσία σκιαγραφούν το πρόσωπο του ήρωα και τον ειρηνικό κόσμο της ομορφιάς όπου ιδανικά θα ήθελε να ζει.
Εξαιρετικοί οι φωτισμοί, λειτουργούν συνεπικουρικά στην κατανόηση των νοημάτων και της εναλασσόμενης ψυχοσύνθεσης των ηρώων. Το σκηνικό και τα κοστούμια αποτελούν ταιριαστές επιλογές της διαδραματιζόμενης εποχής,η κίνηση που επιμελήθηκε ο Ερμής Μαλκότσης συγκαταλέγεται στα συν της παράστασης. Σύσσωμος ο θίασος αποδίδει με πάθος και προσήλωση την ταραγμένη εποχή του βιβλίου.Ξεχωρίζουν οι έμπειροι Μανώλης Μαυροματάκης, Ηλέκτρα Νικολούζου και ο Γιώργος Κριθάρας στο ρόλο του Μάνου που δημιουργεί με εύστοχο και αγωνιώδη στοχασμό, έναν αντιφατικό ήρωα, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ιδεολογία και τα πάθη του. Ο διάλογος ανάμεσα στη λογοτεχνία και τη θεατρική τέχνη σε μια ευτυχή στιγμή.
Δραματουργία- Σκηνοθεσία: ‘Εφη Θεοδώρου
Σκηνικά- Κοστούμια: ‘Αση Δημητρολοπούλου
Μουσική: Νίκος Πλάτανος
Κίνηση: Ερμής Μαλκότσης
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Ηθοποιοί: Θανάσης Βλαβιανός, Θανάσης Δήμου, Ανθή Ευστρατιάδου,
Γιώργος Κριθάρας, Κατερίνα Λυπηρίδου, Μανώλης Μαυροματάκης,
Γιώτα Μηλίτση, Ηλέκτρα Νικολούζου, Δημήτρης Πασσάς, Μάνος Στεφανάκης
Τα επόμενα δυο μέρη της τριλογίας θα παρουσιαστούν ως εξής:
Οκτώβριος 2017 «Aριάγνη», σκηνοθεσία Γιάννης Λεοντάρης
Ιανουάριος 2018 «Η Νυχτερίδα», σκηνοθεσία Αρης Τρουπάκης
Θέατρο Τέχνης, Υπόγειο (Πεσμαζόγλου 5) τηλ. 2103228706
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη:20.00 Πέμπτη-Παρασκευή- Σάββατο 20.30, Κυριακή: 19.00
Διάρκεια 180 λεπτά με το διάλειμμα
Τιμές Εισιτηρίων: Τετάρτη & Παρασκευή: 15 ευρώ γενική, 10 ευρώ μειωμένο και 8 ευρώ οι άνεργοι
Πέμπτη: 10 ευρώ γενική είσοδος, Σάββατο: 18 ευρώ γενική και 12 ευρώ μειωμένο και ανεργίας
Κυριακή: 16 ευρώ γενική και 12 ευρώ μειωμένο και ανεργίας
